L'ànec cullerot sud-americà (Spatula platalea) és el un ocell de la família dels anàtids (Anatidae) que habita llacs, aiguamolls i llacunes costaneres d'Amèrica del Sud, a Perú, Paraguai, sud de Brasil i Uruguai, Argentina i sud de Xile. És proper filogenèticament a l'ànec cullerot d'Europa. Modernament se l'ha inclòs en el gènere Spatula com (S. platalea).
L'ànec cullerot sud-americà (Spatula platalea) és el un ocell de la família dels anàtids (Anatidae) que habita llacs, aiguamolls i llacunes costaneres d'Amèrica del Sud, a Perú, Paraguai, sud de Brasil i Uruguai, Argentina i sud de Xile. És proper filogenèticament a l'ànec cullerot d'Europa. Modernament se l'ha inclòs en el gènere Spatula com (S. platalea).
Argentiinanlapasorsa (Spatula platalea) on eteläamerikkalainen sorsalintu.
Argentiinanlapasorsa on suurehko sorsalintu, jolla on ruskeankirjava vartalo, harmaa pää ja musta, pinsettimäinen nokka. Pyrstö on mustavalkoinen. Aikuinen lintu on 45-56 cm pitkä ja painaa 523 - 608 grammaa.[2]
Argentiinanlapasorsaa tavataan laajalla alueella Etelä-Amerikassa: Argentiinan lisäksi Boliviassa, Brasiliassa, Chilessä, Paraguayssa, Perussa ja Uruguayssa.[1]
De Argentijnse slobeend (Spatula platalea synoniem: Anas platalea) is een vogel uit de familie Anatidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1816 door Vieillot.
De soort komt voor in het zuiden van Zuid-Amerika, met name van centraal Chili en zuidelijk Brazilië tot Vuurland en zuidelijk Peru.[2]
Op de Rode Lijst van de IUCN heeft de soort de status veilig.
Bronnen, noten en/of referentiesDe Argentijnse slobeend (Spatula platalea synoniem: Anas platalea) is een vogel uit de familie Anatidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1816 door Vieillot.
Płaskonos jasnogłowy (Spatula platalea) – gatunek średniej wielkości ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Występuje w Ameryce Południowej z wyjątkiem jej północnej części. Jedyny południowoamerykański płaskonos.
Płaskonosa jasnogłowego po raz pierwszy opisał Louis Jean Pierre Vieillot w piątym tomie dzieła Nouveau dictionnaire d'histoire naturelle pod nazwą Anas platalea[3]. W 1856 roku w Comptes rendus Academie des sciences gatunek ten został umieszczony w rodzaju Rhynchaspis wraz z płaskonosem (Spatula clypatea), płaskonosem przylądkowym (S. smithii) oraz płaskonosem czarnolicym (S. rhynchotis)[4]. W 1856 roku w Proceedings of the Zoological Society of London gatunek ten został jedynie wspomniany jako Spatula maculatus[5]. Nazwa Spatula platalea została użyta w 1932 roku w książce The birds of Chile[6]. W pochodzącej z 1966 roku liście zbiorów w Muzeum Historii Naturalnej w Londynie płaskonos jasnogłowy otrzymał nazwę Spatula rhynchostis[7]. Obecnie gatunek umieszczony w rodzaju Spatula[8]. Nie wyróżnia się podgatunków[9].
Długość ciała wynosi 51–56 cm[10], w tym ogona 92–98 mm i dzioba 81–84 mm[11]. Stęp mierzy 34-38mm[12]. Rozpiętość skrzydeł wynosi 66–73 cm[13], długość samego skrzydła 210–222 mm[14]. Masa ciała wynosi 523-608 g[15].
Głowa samca szaroróżowa w drobne ciemne plamki, najintensywniej nakrapiana wzdłuż górnej części głowy, co tworzy ciemną czapeczkę. Broda i gardło białawe, niemal pozbawione plamek. Pierś, boki i brzuch mają zmienną barwę, od jasnego rudokasztanowego po ciemny kolor kasztanowoczerwony. Barwy te nie zależą od płci i wieku ptaka ani od aktualnej pory roku; u płaskonosów jasnogłowych nie występują szaty. Cały spód ciała i pierś pokrywają wyraźne, okrągłe czarne plamy, najmniejsze na piersi, im bliżej boków, tym rzadziej rozmieszczone. Po bokach przy ogonie występują białe plamy. Pokrywy podogonowe czarne. Upierzenie wierzchu ciała podobne jak na piersi. Lotki trzeciorzędowe czarne z zielonym połyskiem i charakterystycznym białym obrzeżeniem. Kuper i pokrywy nadogonowe czarniawe. Stosunkowo długi, ostro zakończony ogon czarnobrązowy, lecz zewnętrzne sterówki białe. Pokrywy skrzydłowe niebieskawe. Lotki drugorzędowe zielonkawe, białe zakończenia tworzą widoczny w locie pas. Pokrywy podskrzydłowe i lotki pierwszego rzędu ciemne, szarobrązowe. Nogi i stopy żółte. Dziób zielonoczarny, na końcu spłaszczony i łyżkowaty. Tęczówka biała lub jasnożółta. [13]
Samicę cechuje szara głowa i szyja, pokryta delikatnymi, ciemnymi smugami. Pierś, brzuch, boki i cały spód ciała szare z brązowymi plamkami. Pióra pokrywające w/w części ciała posiadają brązowe środki i obrzeżenia. Na piersi plamki najdrobniejsze, na bokach ciała największe. Wierzch ciała, zgięcia skrzydeł i lotki trzeciorzędowe zielonobrązowe z ciemniejszymi obrzeżeniami. Pokrywy skrzydłowe szare z niebieskim zabarwieniem. Pas powstały z białych zakończeń ciemnych lotek 2. rzędu cieńszy niż u samca. Obszar, gdzie pióro opalizuje na zielono także mniejszy. Pokrywy podskrzydłowe jak u osobników męskich. Stopy żółtozielone, dziób brązowoczarny. Osobniki młodociane bardzo podobne do samic.[13]
Płaskonos jasnogłowy występuje w Ameryce Południowej z wyjątkiem jej północnej części: w Chile, Argentynie, Urugwaju, Brazylii, Boliwii i Peru. Możliwe, że w południowym Peru występuje mała, wyizolowana populacja[15]. Zasięg występowania szacowany jest na około 2,960,000 km2.[16] Zasięg występowania w Chile obejmuje centralną i południową część, od regionu Valparaíso po archipelag Chiloé[10], jednak w wydanej w 1932 roku książce The birds of Chile jest mowa o zasięgu występowania na południu ograniczonym przez Cieśninę Magellana[6]. W Argentynie występuje od jej północnej części po Ziemię Ognistą (w tym Falklandy) na południu, na wysokości 700–1200 m n.p.m[11]. W Brazylii zasiedla jej południowo-wschodnią część[17] (stan Rio Grande do Sul[16]), w Boliwii zachodnią[13].
Występuje na bagnach, w przybrzeżnych lagunach i stawach[12], głównie na nizinach, lecz w Andach na wysokości do 3400 m n.p.m. Preferuje obszary, w których roślinność pokrywa powierzchnię wody.[13]
Zazwyczaj Anas platalea widuje się w parach lub małych grupach, jednak w trakcie pierzenia w dużych stadach. Nie chodzi dobrze. Potrafi zanurkować na małą głębokość. Nie tworzy stad wielogatunkowych[14]. Żywi się nasionami i innymi częściami roślin wodnych a także planktonem i mięczakami. Mało informacji o odgłosach jest dostępnych. Samiec towarzysząc samicy wydaje terkoczące odgłosy oraz, gdy alarmuje inne osobniki i w okresie godowym, głuche tooka-tooka-tuk-tuk. W locie odzywa się głęboki tuk-tuk. Zaniepokojona samica odzywa się szorstkim kłak i zgrzytliwym whrrt lub rrr. Brak dostępnych spektrogramów.[11]
Według badań przeprowadzonych latem 2007 roku w Chile sukces lęgowy wynosi 60-100%[18]. Okres lęgowy zaczyna się we wrześniu lub w październiku[15]. Gniazdo mieści się na ziemi, budulec stanowią gałązki, roślinność wodna, sucha trawa i trzciny[19]. W lęgu jest 5-8 jaj[15]. Mają one wymiary ok. 59-64x37-39 mm, u ptaków pochodzących z niewoli ważą ok. 37 g. Kształt owalny, barwa kremowa[19]. Samica wysiaduje je sama przez 25 dni[15]. Pisklęta wyklute w niewoli ważą w wieku jednego dnia ok. 22 g, po 3 tygodniach ok. 202 g. Opierzają się w pełni po 56-63 dniach. Prawdopodobnie płaskonosy jasnogłowe mogą się rozmnażać po roku. Samiec niekiedy jest widywany w pobliżu samicy w trakcie lęgów, jednak nie zajmuje się jajami i pisklętami.[19]
Płaskonos jasnogłowy (Spatula platalea) – gatunek średniej wielkości ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Występuje w Ameryce Południowej z wyjątkiem jej północnej części. Jedyny południowoamerykański płaskonos.
Sydamerikansk skedand[2] (Spatula platalea) är en fågel i familjen änder inom ordningen andfåglar.[3]
Den adulta hanen sydamerikansk skedand har en genomgående kanelfärgad fjäderdräkt med mörka fläckar och en grön vingspegel. Huvud och hals är gråaktigt och stjärtpatiet svartvitt. Den adulta honan har en ljusare gråbrunaktig fjäderdräkt. Som alla skedänder har den en stor skedformad näbb, vilket gett gruppens dess trivialnamn.
Adult hona
Fågeln förekommer från södra Peru och södra Brasilien till Eldslandet och Falklandsöarna.[3] Vintertid flyttar de allra sydligate häckningspopulationerna norrut till Brasilien och Peru.
Tidigare placerades arten i släktet Anas, men genetiska studier visar att Anas-arterna troligen inte är varandras närmaste släktingar.[4][5] Sedan 2017 bryts därför sydamerikansk skedand tillsammans med bland annat den europeiska skedanden och årtan ut i släktet Spatula av de internationellt ledande taxonomiska auktoriteterna.[1][3][6][7] Birdlife Sveriges taxonomikommitté behåller dock ännu dessa i Anas.
Den sydamerikanska skedanden påträffas i grunda sjöar och dammar med täta vassruggar eller i våtmarker, även i brackvatten som flodmynningar och kustlaguner.[8] Den lever bland annat av gräs, örter och vattenlevande växter och alger, men även små ryggradslösa djur. Den skedformade näbben är utrustad med lameller varmed den kan filtrera fram små födoämnen ur vattnet.
Fågeln bildar par i övervintringsområdena. De sju till åtta äggen ruvas i 25-26 dagar och ungarna är flygga efter ytterligare 40-45 dagar.[9]
Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).[1]
Vịt mỏ thìa đỏ, tên khoa học Anas platalea, là một loài chim trong họ Vịt.[2] Vịt mỏ thìa đỏ sinh sản ở nửa phía nam của Nam Mỹ. Phạm vi phân bố trải dài từ Tierra del Fuego về phía bắc đến Chile và hầu hết các vùng của Argentina, cũng như đến Quần đảo Falkland, và có những quần thể sinh sản nhỏ bị cô lập ở miền nam Peru. Chúng sinh sống ở những hồ nước nông và hồ nước với những bãi sậy và đầm lầy dày đặc và cũng có thể được tìm thấy ở vùng nước lợ, như đầm phá ven biển và cửa sông.
Vịt mỏ thìa đỏ, tên khoa học Anas platalea, là một loài chim trong họ Vịt. Vịt mỏ thìa đỏ sinh sản ở nửa phía nam của Nam Mỹ. Phạm vi phân bố trải dài từ Tierra del Fuego về phía bắc đến Chile và hầu hết các vùng của Argentina, cũng như đến Quần đảo Falkland, và có những quần thể sinh sản nhỏ bị cô lập ở miền nam Peru. Chúng sinh sống ở những hồ nước nông và hồ nước với những bãi sậy và đầm lầy dày đặc và cũng có thể được tìm thấy ở vùng nước lợ, như đầm phá ven biển và cửa sông.
Южноамериканская широконоска[1] (лат. Anas platalea) – вид Настоящих уток рода Речные утки (Anas).
Водится на юге Южной Америки в Аргентине, на юге Перу, юге Боливии, в Уругвае, Парагвае, на Фолклендских островах, острове Южная Георгия, на юге Бразилии и в Чили. Зимой южнее всего птицы совершают перелеты на север Бразилии и Перу.
Южноамериканская широконоска имеет расцветку цвета корицы с темными пятнами и зеленым зеркалом. Голова и шея сероватые. У неё большой темный клюв лопатообразной формы.
Имеет статус в Least Concern.
Южноамериканская широконоска (лат. Anas platalea) – вид Настоящих уток рода Речные утки (Anas).
赤琵嘴鴨是分佈於南美洲南部的一種鑽水鴨,在該地相當常見,鍋鏟狀的喙與紅色的身體為其特色。
赤琵嘴鴨體長45-56公分,喙形似鍋鏟,呈黑色,雄鴨上背、胸部與腹部為紅色至肉桂色,上有許多黑色斑點,下背部與尾部為黑色,尾巴長且尖,肛門附近兩側皆有白羽[2],頭部呈較淺的暗黃色,頭頂亦有黑色斑紋,下巴至喉部則偏白色,上翼的覆羽(英语:Covert feather)為藍色,與綠色的翼鏡(英语:speculum feather)以一白色條紋分隔[3] ,腿與腳則是灰色或帶有一點黃色[4]。雌鴨的頭部為淡黃色,並有棕色斑點,羽毛邊緣的顏色較雄鴨淡。上翼的藍色羽毛比雄鴨的黯淡許多,白色條紋也不明顯,翼鏡則是黑色的[4]。
赤嘴琵鴨原本被歸為鴨屬,2009年一則以粒線體DNA分析親緣關係的研究發現鴨屬為並系群[5],因此將鴨屬中的部分物種獨立成新的屬,其中包括赤嘴琵鴨在內的十種鴨從鴨屬中被歸入新的屬Spatula(英语:Spatula)[6]。
赤琵嘴鴨分佈於南美洲南部[3][2],包括火地島、阿根廷、智利、巴西南部、巴拉圭、烏拉圭、玻利維亞與福克蘭群島,祕魯南部亦有族群零星分布,也在南乔治亚和南桑威奇群岛被發現[1]。這種鴨常棲息於充滿蘆葦的淺湖或沼澤中,也出現在河口與海邊的潟湖[3]。
赤琵嘴鴨為雜食性,以雜草、藻類與小型無脊椎動物為食,其鍋鏟狀的喙有可以用於濾食(英语:Filter feeder)的薄片構造,方便其從水中獲取食物。最南方的族群有遷徙行為,會飛到較北處過冬[4]。一窩可產7-8顆蛋,25-26天後孵出,再經過40-45天後小鴨長出飛羽[2]。
赤琵嘴鴨在南美洲南部相當常見,族群數量穩定,目前認為是無危物種[1],但可能仍受到濕地破壞的影響[4]。
アカハシビロガモ(赤嘴広鴨、学名:Anas platalea)は、カモ目カモ科に分類される鳥類の一種。
アカハシビロガモ(赤嘴広鴨、学名:Anas platalea)は、カモ目カモ科に分類される鳥類の一種。