Viverra, és un gènere de mamífers carnívors de la família dels vivèrrids. Habita l'Índia, el sud de la Xina i al sud-est asiàtic.
S'han descrit les següents espècies:[1]
Viverra, és un gènere de mamífers carnívors de la família dels vivèrrids. Habita l'Índia, el sud de la Xina i al sud-est asiàtic.
Die Asiatischen Zibetkatzen (Viverra) sind eine Raubtiergattung aus der Familie der Schleichkatzen (Viverridae). Die Gattung umfasst vier Arten.
Asiatische Zibetkatzen sind äußerlich katzenähnliche Tiere, unterscheiden sich aber durch den spitzen Kopf und die relativ langen Beine. Ihr Fell ist lang und weich, verlängerte Haare an der Oberseite des Rückens bilden einen Rückenkamm. Die Grundfärbung ist grau mit schwarzen Flecken, deren Größe von der Art abhängig ist. Schwarz sind auch der Rückenkamm und die Beine. Die Kehle ist mit mehreren schwarz-weißen Streifen versehen, auch der Schwanz ist schwarz-weiß geringelt.
Diese Tiere erreichen eine Kopfrumpflänge von 59 bis 95 Zentimetern, eine Schwanzlänge von 30 bis 48 Zentimetern und ein Gewicht von 5 bis 11 Kilogramm.
Asiatische Zibetkatzen sind in Süd- und Südostasien beheimatet, ihr Verbreitungsgebiet reicht von Indien und dem südlichen China bis zu den südlichen Philippinen und Borneo. Sie bewohnen eine Reihe von Habitaten wie Wälder, Busch- und Grasland. Oft sind sie in der Nähe von Städten und Dörfern zu finden.
Asiatische Zibetkatzen leben hauptsächlich am Boden und klettern nur selten auf Bäume. Sie sind ausschließlich nachtaktiv und verbergen sich tagsüber in dichter Vegetation oder beziehen Baue anderer Tiere. Sie leben außerhalb der Paarungszeit einzelgängerisch und sind territoriale Tiere, die ihr Revier mit dem streng riechenden Sekret ihrer Perianaldrüsen markieren. Dieses Sekret spielt als Zibet eine bekannte Rolle in der Parfümindustrie.
Zibetkatzen sind geschickte Jäger, auf ihrem Speiseplan stehen kleine Säugetiere, Vögel, Schlangen, Frösche, Insekten, Fische und Krabben. Manchmal nehmen sie aber auch Früchte und Wurzeln zu sich.
Ein- oder zweimal im Jahr bringt das Weibchen den Nachwuchs zu Welt, die Wurfgröße beträgt üblicherweise zwei oder drei Junge. Schon nach einem Monat beginnt die Entwöhnung. Die Lebenserwartung wird auf fünf bis 15 Jahre geschätzt, Tiere in Gefangenschaft erreichen über 20 Jahre.
Asiatische Zibetkatzen wurden zur Gewinnung von Zibet eingesetzt, einem zur Parfümerzeugung verwendeten Sekret ihrer Perianaldrüsen. Diese Praxis ist allerdings im Rückgang begriffen, da Zibet heute meist aus künstlichen Ersatzstoffen hergestellt wird. Als Tiere, die auch in der Nähe von Städten leben können, sind sie weitverbreitet und zählen nicht zu den bedrohten Arten, mit Ausnahme der vom Aussterben bedrohten Malabar-Zibetkatze.
Es werden vier Arten der Asiatischen Zibetkatzen unterschieden:
Die beiden letztgenannten Arten werden in der Untergattung Moschothera den anderen gegenübergestellt. In manchen Systematiken gilt die Malabar-Zibetkatze lediglich als Unterart der Großfleck-Zibetkatze.
Neben den rezenten Arten umfasst die Gattung auch eine Reihe ausgestorbener Vertreter, die nicht nur in Asien, sondern auch in Europa und Afrika verbreitet waren. Viverra leakeyi aus dem südöstlichen Afrika gilt als größte Art der Gattung.
Die Asiatischen Zibetkatzen (Viverra) sind eine Raubtiergattung aus der Familie der Schleichkatzen (Viverridae). Die Gattung umfasst vier Arten.
Ang mga musang, pusang musang, sibet, o pusang sibet (Ingles: civet, civet cat[1]) ay mga maliliit na mamalyang madaling mahutok ang katawan o may malambot at magaang na indayog ng katawan. Karamihan sa mga hayop na ito na may pagkakahawig sa pusa ang arboryal (pampunongkahoy) o naninirahan sa mga puno, at katutubo sa mga tropikong pook ng Aprika at Asya. Nakalilikha ang mga musang ng musko o halimuyak na tanging nagmumula sa musang.
Ang lathalaing ito na tungkol sa Mamalya ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa nito.
Ang mga musang, pusang musang, sibet, o pusang sibet (Ingles: civet, civet cat) ay mga maliliit na mamalyang madaling mahutok ang katawan o may malambot at magaang na indayog ng katawan. Karamihan sa mga hayop na ito na may pagkakahawig sa pusa ang arboryal (pampunongkahoy) o naninirahan sa mga puno, at katutubo sa mga tropikong pook ng Aprika at Asya. Nakalilikha ang mga musang ng musko o halimuyak na tanging nagmumula sa musang.
Viverra es un genere de Viverrinae.
Вівэра (Viverra) — род драпежных жывёлаў зь сямейства вівэравых.
Даўжыня цела складае 59–95 см, даўжыня хваста — 30–48 см, маса — 5–11 кг. Гэта плямістыя жывёлы з завостранымі галовамі і адносна доўгімі нагамі. Падоўжаныя валасы ў верхняй частцы сьпіны ўтварае сьпінны грэбень. Сьпінны грэбень і ногі чорныя.
Усе віды засяляюць паўднёва-ўсходнюю Азію. Жывуць у розных месцах: лясы, хмызьнякі і лугі; таксама часта сустракаюцца ў бліжэйшых гарадах і вёсках.
Вядзе адзіночны і начны вобраз жыцьця. Здабыча: дробныя сысуны, птушкі, зьмеі, бясхвостыя, вусякі, рыбы і крабы; часам яны таксама спажываюць плады і карані.
Вівэра (Viverra) — род драпежных жывёлаў зь сямейства вівэравых.
गंधमार्जार या गंधबिलाव या कस्तूरी बिलाव (Civet) एक छोटा स्तनधारी जानवर होता है। इसका अकार कुछ-कुछ बिल्ली से मिलता है, जिस वजह से इसे "बिलाव" का नाम मिला है, हालाँकि यह बिल्ली की नस्ल का प्राणी नहीं है। इस से एक विशेष प्रकार की गंध आती है इसलिए इसके नाम में "कस्तूरी" शब्द जोड़ा जाता है। यह एशिया और अफ़्रीका के उष्णकटिबंध (ट्रॉपिकल) क्षेत्रों में पाया जाता है। कस्तूरी बिलाव अपनी अधिकतर समय पेड़ों की टहनियों में ही गुज़ारना पसंद करते हैं।
गंधमार्जार मांसभक्षी, स्तनपोषी जीवों के विवेरिडी कुल (Family Viverridae) के जीव हैं। इनकी कई जातियाँ संसार में फैली हैं।
ये बिल्ली के पद के जीव हैं। इनके पैर छोटे और मुंह लंबा होता है। ये जीव पेड़ पर सरलता से चढ़ लेते है और रात में ही बाहर निकलते हैं। इन प्राणियों के दुम के नीचे एक गंधग्रंथि रहती है, जिससे गाढ़ा, गंधपूर्ण, पीला पदार्थ निकलता है। इसे व्यापारी लोग मुश्क या कस्तूरी में मिलाकर बेचते हैं। इसमें से सिवेटोन (Civetone) नामक कीटोन निकाला गया है। सुगंधित द्रव्यों के निर्माण में इसकी गंध प्रयुक्त होती है।
इनकी वैसी तो कई जातियाँ हैं जिनमें एक भारत का प्रसिद्ध कस्तूरी मृग (The Zibeth, Viverra zibetha) है, जो आस्ट्रेलिया से भारत और चीन तक फैला हुआ है। कद लगभग तीन फुट लंबा और 10 इंच ऊँचा होता है। रंग स्लेटी, जिसपर काली चित्तियाँ रहती हैं। दूसरा अफ्रीका का कस्तूरी मृग (African civet, Civette des civetta) है, जो इससे बड़ा ऊँचा तथा इससे गाढ़े रंग का और बड़े बालोवाला होता है। इसे लोग पालतू करके मुश्क निकालते हैं।
वैसे तो कस्तूरी बिलाव का शरीर बिल्ली जैसा होता है लेकिन इसका मुख कुछ-कुछ कुत्ते की भाँति आगे से खिंचा हुआ होता है। इनमें एक ग्रंथि होती है जिस से वह अपनी कस्तूरी जैसी महक पैदा करते हैं। ऐतिहासिक रूप से कस्तूरी बिलावों को मारकर उनकी ग्रंथि निकल ली जाती थी और उसका प्रयोग इत्तर बनाने के लिए किया जाता था। आधुनिक युग में जीवित पशु से ही बिना ग्रंथि निकले इस गंध के रसायन इकट्ठे किये जाते हैं।[1]
कस्तूरी बिलाव को अंग्रेज़ी में "सिवॅट" (civet) और मराठी में "उदमांजर" कहा जाता है।
गंधमार्जार या गंधबिलाव या कस्तूरी बिलाव (Civet) एक छोटा स्तनधारी जानवर होता है। इसका अकार कुछ-कुछ बिल्ली से मिलता है, जिस वजह से इसे "बिलाव" का नाम मिला है, हालाँकि यह बिल्ली की नस्ल का प्राणी नहीं है। इस से एक विशेष प्रकार की गंध आती है इसलिए इसके नाम में "कस्तूरी" शब्द जोड़ा जाता है। यह एशिया और अफ़्रीका के उष्णकटिबंध (ट्रॉपिकल) क्षेत्रों में पाया जाता है। कस्तूरी बिलाव अपनी अधिकतर समय पेड़ों की टहनियों में ही गुज़ारना पसंद करते हैं।
गंधमार्जार मांसभक्षी, स्तनपोषी जीवों के विवेरिडी कुल (Family Viverridae) के जीव हैं। इनकी कई जातियाँ संसार में फैली हैं।
ये बिल्ली के पद के जीव हैं। इनके पैर छोटे और मुंह लंबा होता है। ये जीव पेड़ पर सरलता से चढ़ लेते है और रात में ही बाहर निकलते हैं। इन प्राणियों के दुम के नीचे एक गंधग्रंथि रहती है, जिससे गाढ़ा, गंधपूर्ण, पीला पदार्थ निकलता है। इसे व्यापारी लोग मुश्क या कस्तूरी में मिलाकर बेचते हैं। इसमें से सिवेटोन (Civetone) नामक कीटोन निकाला गया है। सुगंधित द्रव्यों के निर्माण में इसकी गंध प्रयुक्त होती है।
इनकी वैसी तो कई जातियाँ हैं जिनमें एक भारत का प्रसिद्ध कस्तूरी मृग (The Zibeth, Viverra zibetha) है, जो आस्ट्रेलिया से भारत और चीन तक फैला हुआ है। कद लगभग तीन फुट लंबा और 10 इंच ऊँचा होता है। रंग स्लेटी, जिसपर काली चित्तियाँ रहती हैं। दूसरा अफ्रीका का कस्तूरी मृग (African civet, Civette des civetta) है, जो इससे बड़ा ऊँचा तथा इससे गाढ़े रंग का और बड़े बालोवाला होता है। इसे लोग पालतू करके मुश्क निकालते हैं।
नीर बिरालो स्तनपायि वर्गमा पर्ने जनावर हो, जुन प्रायजसो अफ्रिका तथा दक्षिणएसिया क्षेत्रमा पाइन्छ । नेपालमा ठाउँ ठाउँमा यसलाई 'सिल' 'सिरु' र 'औलेकस्तुरी' पनि भन्ने गरेको पाइन्छ । नीर बिरालोको शारीरिक बनावट बिरालोको जस्तै भएतापनि यसको थुतुनो ओदको जस्तै हुन्छ। सामान्यतया यिनीहरूको लम्बाई लगभग १७ देखि २८ से मि र तौल लगभग ३ देखि १० के जि सम्म हुन्छ ।
नेपालमा नीर बिरालो तराईका मैदान देखि पहाडमा ७००० फिट उचाईमा पाईने गर्छ। यिनीहरू झुण्डमा आ-आफ्नो समुह बनाई बस्ने गर्छन । यिनिहरू दिनभरी झाडि, बुट्यान, पोथ्राहरू तथा रुखका टोड्का र कापमा गुँडुल्किएर आराम गर्छन र रातमा सक्रिय हुने गर्छन । नीर बिरालोले प्राय: फलफुल मात्र खान्छन, त्यसबाहेक मुसा, चरा तथा घरपालुवा पंक्षीहरूको शिकार गर्छन । कहीलेकाहीं यिनिहरूले स-साना किरा फटेङ्ग्रा, भ्यागुता र सर्प पनि खाने गर्छ ।
नीर बिरालोले एक कस्तूरी पैदा गर्छ (जसलाई सीविट पनि भनिन्छ) जुन अत्यधिक सुगन्धित हुन्छ र स्थिर तथा वासनायुक्त अत्तर बनाउनको लागि पनि बहुमूल्य मानिन्छ। दुवै भाले र पोथी नीर बिरालोहरू कडा गन्ध युक्त स्राव निर्माण गर्छन् , जुन सीविट Perineal ग्रन्थिहरू द्धारा उत्पादन हुन्छ। यही कस्तुरीको मद्दतबाट यिनीहरूले आफ्नो क्षेत्र छुट्याउने गर्दछन। नीर बिरालोले आफ्नो अगाडि शत्रु आएको खण्डमा शत्रुको आँखामा यो कस्तुरी पुर्याई आफु भाग्न सफल हुन्छ । यो या त पशु मारेर निकालिन्छ वा ज्युँदै पनि ग्रन्थिहरू बाट काटेर निकालिन्छ, अहिले सबैभन्दा बढी दोस्रो तरिकाको प्रयोग गरीएको पाइन्छ ।
पशुको संरक्षणको लागि विश्व सोसायटीले "कस्तूरी निकाल्ने कार्य जनावरको लागि क्रुरता हो" भन्ने कुरामा चासो ब्यक्त गरेको छ । यि चिंताहरूको नैतिक र सिंथेटिक विकल्पको उपलब्धताको बीच, बिश्वमा कस्तूरीको लागि नीर बिरालोको संख्या बढाउने अभ्यास अहिले कम भइरहेको छ ।
नीर बिरालो स्तनपायि वर्गमा पर्ने जनावर हो, जुन प्रायजसो अफ्रिका तथा दक्षिणएसिया क्षेत्रमा पाइन्छ । नेपालमा ठाउँ ठाउँमा यसलाई 'सिल' 'सिरु' र 'औलेकस्तुरी' पनि भन्ने गरेको पाइन्छ । नीर बिरालोको शारीरिक बनावट बिरालोको जस्तै भएतापनि यसको थुतुनो ओदको जस्तै हुन्छ। सामान्यतया यिनीहरूको लम्बाई लगभग १७ देखि २८ से मि र तौल लगभग ३ देखि १० के जि सम्म हुन्छ ।
புனுகுப்பூனை (Civet) ஆசிய ஆபிரிக்க வெப்பவலயக் காடுகளில் காணப்படும் சிறிய உடலமைப்புக் கொண்ட பாலூட்டி விலங்காகும். புனுகுப் பூனை வகையைச் சேர்ந்த பல வகை விலங்குகள் காணப்பட்ட போதிலும் பன்னாட்டு ரீதியில் இப்பதம் பொதுவில் ஆபிரிக்க புனுகுப்பூனை (African civet)யையே குறிப்பாகச் சுட்டும். இதற்குக் காரணம் வரலாற்று ரீதியில் உலகில் புனுகு எனப்படும் வாசணைத் திரவியம் இவ்விலங்கிலிருந்தே தயாரிக்கப்பட்டது. ஆயினும் தமிழரிடையில் புனுகுப்பூனை என்ற சொல் சிறிய இந்தியப் புனுகுப்பூனை (Viverricula indica) யைக் குறிக்கப் பயன்படுகின்றது.
புனுகுப்பூனை (Civet) ஆசிய ஆபிரிக்க வெப்பவலயக் காடுகளில் காணப்படும் சிறிய உடலமைப்புக் கொண்ட பாலூட்டி விலங்காகும். புனுகுப் பூனை வகையைச் சேர்ந்த பல வகை விலங்குகள் காணப்பட்ட போதிலும் பன்னாட்டு ரீதியில் இப்பதம் பொதுவில் ஆபிரிக்க புனுகுப்பூனை (African civet)யையே குறிப்பாகச் சுட்டும். இதற்குக் காரணம் வரலாற்று ரீதியில் உலகில் புனுகு எனப்படும் வாசணைத் திரவியம் இவ்விலங்கிலிருந்தே தயாரிக்கப்பட்டது. ஆயினும் தமிழரிடையில் புனுகுப்பூனை என்ற சொல் சிறிய இந்தியப் புனுகுப்பூனை (Viverricula indica) யைக் குறிக்கப் பயன்படுகின்றது.
పునుగు పిల్లి (ఆంగ్లం Civet) ( (Paradoxurus hermaphroditus) ) ఒక రకమైన జంతువు. Viverridae కుటుంబానికి చెందిన దీన్ని ఆంగ్లంలో Civet Cat అని, Toddy Cat అని అంటారు. పునుగు పిల్లులలో 38 జాతులు ఉన్నాయి. అయితే ఆసియా రకానికి విశిష్టత ఉంది. దీని గ్రంథుల నుండి జవాది లేదా పునుగు అనే సుగంధ ద్రవ్యము లభిస్తుంది.
పునుగు పిల్లి భారత్, శ్రీలంక, మియాన్మార్, భూటాన్, థాయ్ లాండ్, సింగపూర్, కంబోడియా, మలేషియా, జపాన్ వగైరా దేశాల్లో కనిపిస్తుంది.
ఆంధ్ర ప్రదేశ్లోని తిరుపతి వెంకన్నకు ప్రతి శుక్రవారం అభిషేకం తరువాత కాస్తంత పునుగు తైలాన్ని విగ్రహానికి పులుముతారు.1972లో కేంద్ర ప్రభుత్వం వన్య ప్రాణ సంరక్షణా చట్టం తెచ్చింది. టీటీడీ అధికారులు గోశాలలో పిల్లులను పెంచుకుంటూ వాటి నుంచి తైలాన్ని సేకరించేవారు. వన్య ప్రాణి అయిన పునుగు పిల్లిని పెంచుకోవడం చట్ట ప్రకారం తప్పు అంటూ జీవకారుణ్య పర్యావరణ సంరక్షణా సంఘాలు గోశాలలో పునుగు పిల్లుల పెంపకంపై అభ్యంతరం వ్యక్తం చేశాయి. దైవ కార్యక్రమాలకు వన్య ప్రాణుల సేవలను వినియోగించుకోవచ్చుననే క్లాజును ఆసరాగా చేసుకుని పునుగుపిల్లుల పెంపకానికి తిరుమల తిరుపతి దేవస్థానానికి కేంద్ర జూ అధారిటీ అనుమతి ఇచ్చింది.
పునుగు తైలం తీసే విధానంలో ప్రత్యేకత ఉంది. ఇనుప జల్లెడలోని గదిలో పిల్లిని ఉంచుతారు. ఇనుప జల్లెడ గది పైభాగంలో రంధ్రం ఏర్పాటు చేస్తారు. రంధ్రం ద్వారా చందనపు కర్రను గదిలోకి నిలబెడతారు. రెండు సంవత్సరాల వయస్సు అనంతరం ప్రతి పది రోజులకు ఒకసారి హావభావాలను ప్రదర్శిస్తూ చందనపు కర్రకు చర్మాన్ని పిల్లి రుద్దుతుంది. ఆ సమయంలో చర్మంద్వారా వెలువడే పదార్థమే పునుగుతైలం.
పునుగు పిల్లిని కొన్ని అటవీ తెగలవారు వేటాడి చంపి తింటున్నారు. ఈ కారణంగా భారత దేశంలో పునుగు పిల్లి అంతరించిపోయే దశలో ఉంది. అందువల్ల పునుగు పిల్లిని కలిగియుండటం చట్టరిత్యా నేరమని ప్రభుత్వ జి.వొ జారీ అయ్యింది. దేశంలో పునుగు పిల్లుల సంఖ్య పెరగాల్సిన ఆవశ్యకత ఎంతైనా ఉంది.
(వ్యాసము విస్తరణలో ఉన్నది)
పునుగు పిల్లి (ఆంగ్లం Civet) ( (Paradoxurus hermaphroditus) ) ఒక రకమైన జంతువు. Viverridae కుటుంబానికి చెందిన దీన్ని ఆంగ్లంలో Civet Cat అని, Toddy Cat అని అంటారు. పునుగు పిల్లులలో 38 జాతులు ఉన్నాయి. అయితే ఆసియా రకానికి విశిష్టత ఉంది. దీని గ్రంథుల నుండి జవాది లేదా పునుగు అనే సుగంధ ద్రవ్యము లభిస్తుంది.
పునుగు పిల్లి భారత్, శ్రీలంక, మియాన్మార్, భూటాన్, థాయ్ లాండ్, సింగపూర్, కంబోడియా, మలేషియా, జపాన్ వగైరా దేశాల్లో కనిపిస్తుంది.
Viverra is a mammalian genus that was first nominated and described by Carl Linnaeus in 1758 as comprising several species including the large Indian civet (V. zibetha).[2] The genus was subordinated to the viverrid family by John Edward Gray in 1821.[3]
Viverra species are distinguished externally from the other genera of the Viverrinae by the structure of the fore feet: the third and fourth digits have lobes of skin, which act as protective sheaths for the retractile claws. The pads of the feet are surrounded by hair. They have a long and narrow skull, with narrow, nearly parallel-sided, not strongly constricted waist. Their postorbital processes are small and a little in front of the middle point between the tip of the premaxillae in front and of the occipital crest behind. The sagittal crest is moderately strong in adults. The sub-orbital portion of the cheek is comparatively short. The suture between the anterior bone of the zygomatic arch and the maxilla is much shorter than the median length of the nasals, than half the length of the cheek-teeth, and than the width across the occipital condyles. This width exceeds the length of the compound auditory bulla.[4]
{{cite web}}: CS1 maint: url-status (link) Viverra is a mammalian genus that was first nominated and described by Carl Linnaeus in 1758 as comprising several species including the large Indian civet (V. zibetha). The genus was subordinated to the viverrid family by John Edward Gray in 1821.
Vivero (Viverra) estas ĝenro de karnomanĝa rabobesta mamulo de la familio viverridae, kiu similas al kato kiu produktas cibeton per siaj glandoj por allogi kunulon de pariĝo. Ĝi vivas en Sud-Orienta Azio. Ĝia korpo estas svelta kun malgranda pinta kapo, kruroj mallongaj, felo brunflava, griza ĝis grizflava kun malhelaj makuloj. Carl Linnaeus kreis la sciencan nomon de la genro en 1758[1].
Ĉar en iuj lokoj homoj ankaŭ manĝas viverojn, la vivero estas ankaŭ ligita al la disvastiĝo / kaŭzo de danĝeraj virusaj infektoj, kiel SARS kaj la kronviruso.
Kvankam vivero plejparte aspektas kiel kato, ĝia muzelo estas pli longa kaj pli pinta, pli simila al tiu de lutreno aŭ mungotedo. Civeto (mezurita sen vosto) povas fariĝi 40 ĝis 70 centimetroj longa kaj pezi de 1 ĝis 5 kg.
La preferataj lokoj de vivero estas arbaro, savano, montaj regionoj sed precipe la tropika pluvarbaro. Iuj speciojde viveroj estas minacataj pro la perdo de sia natura habitato. Aziaj viveraj katoj estas indiĝenaj en Suda kaj Sudorienta Azio, kaj ilia distribua areo iras de Barato tra suda kaj sud-orienta Ĉinio ĝis la sudaj Filipinoj kaj Borneo. Ili ofte troviĝas proksime al urboj kaj vilaĝoj.
Vivero estas ĉiomanĝanta besto, kiu kompletigas sian viandan manĝon kun fruktoj, ovoj, fiŝoj kaj insektoj.
Luwak aŭ Azia palm-civeto (Viverra paradokso)
La familio konsistas el 4 subspecioj[2]:
La vivero estas konsiderata bongustaĵo en Suda Ĉinio kaj estis la fonto de la homa SARS en 2003, laŭ la MOS[3]. En januaro 2004, la ĉina provinco Guangdong tial provizore malpermesis la vendon de viveroj kaj ordonis buĉadon de ĉiuj bestoj en kaptiteco.
Manĝi kaj komerci (vivajn) viverojn ankaŭ estas asociata al la eksplodo en Ĉinio en 2019/2020 de la kronviruso COVID-19, alia gripo-simila malsano rilata al SARS [4]. En 2019, la ĉina registaro pli rapide respondis, malpermesante la komercon, posedon kaj uzon de viveroj.
(en) Ronald M. Nowak: Walker's Mammals of the World. Johns Hopkins University Press, 1999 ISBN 0-8018-5789-9
Vivero grandmakula (lat. Viverra megaspila)
Vivero zibeta filipina
Granda hindia zibeto (lat. Viverra zibetha)
Malaja vivera kato (lat. Viverra tangalunga)
Kopi Luwak aŭ azia palm-civeto (uzato por la civetkafo) (lat.Viverra tangalunga)
Viverra Civettina aŭ Vivero Malabar kun grandaj makuloj
Vivero Leakeyi
Paradoxurus Tandurusa Norda Sulaveso
Vivero (Viverra) estas ĝenro de karnomanĝa rabobesta mamulo de la familio viverridae, kiu similas al kato kiu produktas cibeton per siaj glandoj por allogi kunulon de pariĝo. Ĝi vivas en Sud-Orienta Azio. Ĝia korpo estas svelta kun malgranda pinta kapo, kruroj mallongaj, felo brunflava, griza ĝis grizflava kun malhelaj makuloj. Carl Linnaeus kreis la sciencan nomon de la genro en 1758.
Ĉar en iuj lokoj homoj ankaŭ manĝas viverojn, la vivero estas ankaŭ ligita al la disvastiĝo / kaŭzo de danĝeraj virusaj infektoj, kiel SARS kaj la kronviruso.
Viverra es un género de mamíferos carnívoros de la familia Viverridae.[1] Se encuentran en India, China y el sudeste Asiático.
Se han descrito las siguientes especies:[1]
Especies extintas:
Viverra es un género de mamíferos carnívoros de la familia Viverridae. Se encuentran en India, China y el sudeste Asiático.
Viverra est un genre de mammifères carnivores de la famille des viverridés.
Viverra est un genre de mammifères carnivores de la famille des viverridés.
Viverra é un xénero de mamíferos carnívoros, o tipo da familia dos vivérridos.[1]
As súas catro especies viventes encóntranse na India, a China e o sueste asiático.
Describíronse as seguintes especies viventes:[1]
Especies extintas:
Viverra é un xénero de mamíferos carnívoros, o tipo da familia dos vivérridos.
As súas catro especies viventes encóntranse na India, a China e o sueste asiático.
Viverra (Linnaeus, 1758) è un genere di carnivori della famiglia dei Viverridi comunemente note come civette indiane.
Al genere Viverra appartengono carnivori di medio-grandi dimensioni, con lunghezza della testa e del corpo tra 500 e 950 mm, la lunghezza della coda tra 285 e 590 mm e un peso fino a 9,2 kg.[1]
Il cranio è lungo e stretto. In Viverra zibetha e Viverra tangalunga sono presenti dei processi post-orbitali ben sviluppati. La cresta sagittale è evidente. Le arcate zigomatiche sono spesse. La bolla timpanica è corta. I denti ferini superiori sono sottili, lunghi e di forma triangolare.
Sono caratterizzati dalla seguente formula dentaria:
2 4 1 3 3 1 4 2 2 4 1 3 3 1 4 2 Totale: 40 1.Incisivi; 2.Canini; 3.Premolari; 4.Molari;Il corpo è snello, le zampe sono relativamente corte. Il muso è appuntito, le orecchie e gli occhi sono di dimensioni normali. La pelliccia è ruvida. Il colore del corpo è generalmente grigio ricoperto di macchie nerastre sui fianchi, con delle evidenti bande bianche e nere sui lati del collo. Sui lati del muso sono presenti delle macchie bianche. La coda è più corta della testa e del corpo ed è anellata. Una cresta dorsale di lunghi peli neri attraversa il dorso dalle spalle fino alla base della coda. L'andatura è digitigrada. Gli artigli sono corti, affilati e retrattili. In Viverra zibetha e Viverra tangalunga sono presenti delle guaine cutanee che proteggono l'artiglio del terzo e quarto dito della zampa anteriore. Il pollice è piccolo e vestigiale. La pianta dei piedi è ricoperta di peli dal tallone fino ai cuscinetti. Sono presenti delle ghiandole perianali altamente specializzate e visibili esternamente. Le femmine hanno 3 paia di mammelle ventrali.
Questo genere è diffuso nel Subcontinente indiano, in Cina, in Indocina, Indonesia e Filippine.
Il genere comprende 4 specie[2]:
Viverra (Linnaeus, 1758) è un genere di carnivori della famiglia dei Viverridi comunemente note come civette indiane.
Civetkatten (Viverra) zijn een geslacht van kleine, slank gebouwde roofdieren die voorkomen in Zuidoost-Azië. De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus.[1]
Hoewel ze overwegend op een kat lijken, is hun snuit langer en puntiger, zoals van een otter of een mangoest. Een civetkat kan (gemeten zonder staart) 40 tot 70 centimeter lang worden, en weegt 1 tot 5 kg.
Hun favoriete plekjes zijn bossen, savanne, berggebieden maar vooral het tropisch regenwoud. Sommige soorten worden bedreigd door het verlies van hun natuurlijke habitat.
Civetkatten zijn alleseters, die hun vleesmaaltijd aanvullen met fruit, eieren, vis en insecten.
In sommige parfums gebruikt men de sterk ruikende afscheiding uit een klier bij de anus, civet genoemd. Dit is te vergelijken met muskus van het muskushert. Om de civet te verzamelen, moeten de klieren leeggeschraapt worden, wat voor het dier een erg pijnlijk proces is. Het vlees van de civetkat wordt gegeten door de mens. Soms wordt die praktijk in verband gebracht met de doorbraak van het SARS-virus in 2003. In januari 2004 verbood de Chinese provincie Guangdong daarom de verkoop van civetkatten én beval het om alle dieren in gevangenschap te slachten. Ook in januari 2004 kondigden de Verenigde Staten een embargo aan tegen de import van civetkatten.
In de historische roman Het stinkende goud (2016) van Hans van Cuijlenborg, die zich afspeelt in de 17de eeuw, wordt de handel in civetkatten en het zgn. "civettrekken" uitvoerig beschreven.
In 2002 werd China getroffen door een SARS-epidemie. SARS is een op griep lijkende ziekte. Op 30 mei 2003 meldde het NRC dat een coronavirus, dat identiek is aan de veroorzaker van SARS, gevonden was in de civetkat. De civetkat is een Zuid-Chinese delicatesse en mogelijk de bron van SARS bij de mens.[2]
De Afrikaanse civetkat (Civettictis civetta) wordt vaak tot dit geslacht gerekend.
Civetkatten (Viverra) zijn een geslacht van kleine, slank gebouwde roofdieren die voorkomen in Zuidoost-Azië. De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus.
Multimedia w Wikimedia Commons Wiwera[4] (Viverra) – rodzaj ssaka z rodziny wiwerowatych (Viverridae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Azji[5].
Nazwa rodzajowa pochodzi od łacińskiego słowa viverra – „fretka”[6].
Viverra zibetha Linnaeus, 1758
Do rodzaju należą następujące gatunki[4][5]:
Wiwera (Viverra) – rodzaj ssaka z rodziny wiwerowatych (Viverridae).
Viverra är ett släkte i rovdjursfamiljen viverrider som består av fyra arter.
Dessa djur förekommer i Syd- och Sydostasien. Utbredningsområdet sträcker sig från Indien och södra Kina till Filippinerna och Borneo. Habitatet utgörs av skogar, busk- och gräsland, ofta i närheten av människans boplatser.
Arterna i släktet liknar kattdjur i utseende men skiljer sig från dessa genom ett spetsigt huvud och jämförelsevis långa extremiteter. Pälsen är lång och mjuk. Förlängda hår på ryggens mitt bildar ett slags man. Grundfärgen är grå med svarta prickar som skiljer sig i storlek beroende på arten. Även manen och extremiteterna är svarta. Halsen och svansen är täckt med svart-vita strimmor.
Arternas kroppslängd ligger mellan 59 och 95 centimeter, svanslängden mellan 30 och 48 centimeter och vikten mellan 5 och 11 kilogram.
Dessa djur lever vanligtvis på marken och klättrar bara i sällsynta fall i träd. De är uteslutande aktiva på natten och gömmer sig på dagen i tät undervegetation eller bon som lämnats av andra djur. Utanför parningstiden lever varje individ ensam. De har avgränsade revir som markeras med starkt luktande körtelvätska. Sekretet kallas sibetolja och används av parfymindustrin.
Arterna i släktet är skickliga jägare som fångar mindre däggdjur, fåglar, ormar, groddjur, insekter, fiskar och krabbor. Dessutom äter de i mindre mått frukter och rötter.
Honor kan para sig en eller två gånger per år och vanligtvis föds två eller tre ungar åt gången. Efter cirka en månad sluter honan att ge di. Medellivslängden i naturen uppskattas till 15 år. Enskilda individer i fångenskap blev 20 år gammal.
Konstgjord sibetolja produceras idag huvudsakligen i kemiska anläggningar och därför sjönk släktets betydelse för parfymindustrin. På grund av att flera arter är kulturföljare är de inte hotade i beståndet. Bara arten Viverra civettina förekommer i mindre än 250 exemplar och räknas av IUCN som critically endangered (akut hotad).
Viverra är ett släkte i rovdjursfamiljen viverrider som består av fyra arter.
Dessa djur förekommer i Syd- och Sydostasien. Utbredningsområdet sträcker sig från Indien och södra Kina till Filippinerna och Borneo. Habitatet utgörs av skogar, busk- och gräsland, ofta i närheten av människans boplatser.
Arterna i släktet liknar kattdjur i utseende men skiljer sig från dessa genom ett spetsigt huvud och jämförelsevis långa extremiteter. Pälsen är lång och mjuk. Förlängda hår på ryggens mitt bildar ett slags man. Grundfärgen är grå med svarta prickar som skiljer sig i storlek beroende på arten. Även manen och extremiteterna är svarta. Halsen och svansen är täckt med svart-vita strimmor.
Arternas kroppslängd ligger mellan 59 och 95 centimeter, svanslängden mellan 30 och 48 centimeter och vikten mellan 5 och 11 kilogram.
Dessa djur lever vanligtvis på marken och klättrar bara i sällsynta fall i träd. De är uteslutande aktiva på natten och gömmer sig på dagen i tät undervegetation eller bon som lämnats av andra djur. Utanför parningstiden lever varje individ ensam. De har avgränsade revir som markeras med starkt luktande körtelvätska. Sekretet kallas sibetolja och används av parfymindustrin.
Arterna i släktet är skickliga jägare som fångar mindre däggdjur, fåglar, ormar, groddjur, insekter, fiskar och krabbor. Dessutom äter de i mindre mått frukter och rötter.
Honor kan para sig en eller två gånger per år och vanligtvis föds två eller tre ungar åt gången. Efter cirka en månad sluter honan att ge di. Medellivslängden i naturen uppskattas till 15 år. Enskilda individer i fångenskap blev 20 år gammal.
Konstgjord sibetolja produceras idag huvudsakligen i kemiska anläggningar och därför sjönk släktets betydelse för parfymindustrin. På grund av att flera arter är kulturföljare är de inte hotade i beståndet. Bara arten Viverra civettina förekommer i mindre än 250 exemplar och räknas av IUCN som critically endangered (akut hotad).
Misk kedisi, misk kedisigiller (Viverridae) familyasından kediye benzeyen kısa bacaklı bazı etçil memeli hayvanların ortak adı.
Kuyruğunun altındaki bezlerden salgıladığı koku yüzünden bu ismi almıştır. Bu salgı maddesi, kalıcılığı artırmak üzere parfüm yapımında kullanılır. Misk kedileri kayaların arasında ve kovuklarda barınırlar. Çoğu yerde yaşamasına rağmen palmiye misk kedileri ağaçlarda bazıları da hem karada hem suda yaşar. Besinlerini bitki ve küçük hayvanlar oluşturur.
Afrika palmiye misk kedisi (Nandinia binotata) fiziksel karakterlerin farklılığı yüzünden günümüzde Nandiniidae familyasında sınıflandırılmaktadır.
Misk kedisi, misk kedisigiller (Viverridae) familyasından kediye benzeyen kısa bacaklı bazı etçil memeli hayvanların ortak adı.
Kuyruğunun altındaki bezlerden salgıladığı koku yüzünden bu ismi almıştır. Bu salgı maddesi, kalıcılığı artırmak üzere parfüm yapımında kullanılır. Misk kedileri kayaların arasında ve kovuklarda barınırlar. Çoğu yerde yaşamasına rağmen palmiye misk kedileri ağaçlarda bazıları da hem karada hem suda yaşar. Besinlerini bitki ve küçük hayvanlar oluşturur.
Вівери досягають довжини тіла 59–95 см, довжина хвоста від 30 до 48 сантиметрів і вага від 5 до 11 кг.
Ці плямисті тварини з загостреними головами і відносно довгими ногами. Їх шерсть довга, а подовжене волосся у верхній частині спини утворює спинний гребінь. Спинний гребінь і ноги чорні. Горло, як і хвіст, з чорно-білими смугами. Кігті короткі, гострі й висувні. Підошви ніг покриті волоссям.
Усі види, що утворюють рід мешкають в південно-східній Азії. Вони живуть у різноманітних місцях проживання, таких як ліси, чагарники й луки; також часто зустрічаються в довколишніх містах і селах.
Вівери живуть в основному на землі й рідко лазять по деревах. Вони ведуть виключно нічний спосіб життя і ховаються протягом дня в густій рослинності або будівлях інших тварин. Вони живуть самотньо поза сезоном розмноження і є територіальними тваринами, які позначають свою територію їдкими секреціями. Ця секреція відіграє певну роль в парфумерній промисловості. У меню цих мисливців входять дрібні ссавці, птахи, змії, жаби, комахи, риби і краби. Іноді вони також споживають плоди і коріння.
Раз чи два рази на рік самиця народжує потомство, як правило, два або три дитинчати. Очікувана тривалість життя оцінюється в 5–15 років, у неволі тварини можуть жити більше 20 років. За винятком Viverra civettina вівери не розглядаються як такі, що перебувають під загрозою зникнення.
Типовий вид — Viverra zibetha.
Відомо 4 види вівери:
Chi Cầy (danh pháp khoa học: Viverra) là một chi động vật thường gặp ở Đông Nam Á.
.png){kind=small}
Bài viết về các loài trong bộ thú ăn thịt này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Chi Cầy (danh pháp khoa học: Viverra) là một chi động vật thường gặp ở Đông Nam Á.
Viverra
(Linnaeus, 1758)
Циве́ты[1], или виверры[2] (лат. Viverra), — род хищных млекопитающих из семейства виверровых. Обитают в субтропических и тропических странах Африки и Азии.
В англоязычных странах род цивет называется исключительно виверрами (Viverra), а понятие циветы (Civet) является более широким. К ним, кроме собственно рода цивет, относят следующие роды: цивета Оустона, выдровая цивета, калимантанская цивета, полосатая цивета, трёхполосая цивета, сулавесская цивета, гималайская цивета, африканская цивета, малая цивета, мусанг. В России же род виверр часто называют просто циветами.
Циветы устраивают на границах своих участков отхожие места, которые служат своеобразными «почтовыми ящиками» для живущих по соседству сородичей. Кроме того, большинство цивет оставляют пахучие послания, помечая деревья и кусты секретом промежностных желез.
Особенность цивет — поедать кофейные ягоды — человек использует в своих целях. Зёрна, прошедшие через пищеварительный тракт цивет, собирают и, слегка обжаривая, варят из них своеобразный кофе Копи Лювак. Рыночная стоимость такого кофе намного выше натурального зернового кофе. Собирают испражнения лувака в джунглях Индонезии, Филиппин, Вьетнама и Южной Индии. В некоторых из этих стран существуют квоты на лимит сбора и продажи лувака.
В роде цивет (Viverra) 5 видов[3], из которых 1 вид является вымершим:
Циве́ты, или виверры (лат. Viverra), — род хищных млекопитающих из семейства виверровых. Обитают в субтропических и тропических странах Африки и Азии.
灵猫属（学名：Viverra）是食肉目灵猫科的一属，现存4种：
马拉巴尔灵猫（Viverra civettina） 大斑灵猫（Viverra megaspila） 马来灵猫（Viverra tangalunga） 大靈貓（Viverra zibetha）
사향고양이속(Viverra)은 사향고양이과에 속하는 포유류 속 분류군이다. 1758년 린네가 처음 명명하고 기술했으며, 인도시벳을 포함하여 여러 종으로 이루어져 있다.[1] 1821년 존 에드워드 그레이가 사향고양이과 하위 속으로 분류했다.[2]
사향고양이속에 포함되는 종들은 사향고양이아과에 속하는 다른 종들과 앞발 구조에서 겉모습이 구별되는 데, 세번째와 네번째 발톱이 피부가 외부로 돌출된 형태로 나타나고 안쪽으로 오므릴 수 있는 발톱을 보호하는 덮개 역할을 한다.
다음은 사향고양이과의 계통 분류이다.[3]
사향고양이과 사향고양이아과 사향고양이속
_DSCN2359_(cut).jpg)
