Die Gemeine Getreidewanze (Eurygaster maura) ist eine Wanzenart aus der Familie der Schildwanzen (Scutelleridae).
Die Tiere erreichen eine Körperlänge von 8,5 bis 10 Millimetern. Sie haben eine variable braune Grundfarbe und Musterung.[1] Die ähnliche Schildkrötenwanze (Eurygaster testudinaria) wird etwas größer[1] und unterscheidet sich durch den Tylus (Stirnkeil), der bei der ähnlichen Art an der Spitze des Kopfes etwas tiefer liegt als die seitlich von ihm liegenden Wangen.[2] Bei der Gemeinen Getreidewanze liegt der Tylus auf einer Ebene mit den Wangen, womit die Spitze des Kopfes gleichmäßig gerandet ist. Das zweite Glied der Fühler ist bei der Gemeinen Getreidewanze doppelt so lang wie das Dritte; bei der ähnlichen Art ist es nur etwa 1,5 Mal so lang.[1][2] Die Hinterecken des Pronotums sind außerdem bei der Gemeinen Getreidewanze etwas weniger stark hervortretend. Mit den genannten Unterscheidungsmerkmalen sind die beiden Arten jedoch nicht immer zweifelsfrei zu unterscheiden, sodass dann eine genitalmorphologische Untersuchung notwendig ist. Den Weibchen der Gemeinen Getreidewanze fehlt die Lücke zwischen den Genitalplatten und dem davor liegenden Hinterleibssegment, bei den Männchen trägt der Aedeagus zwei innen liegende Dornen.[1]
Die Art ist in fast ganz Europa sowie in Nordafrika und weiter östlich bis nach Zentralasien verbreitet.[3] Sie kommt auch in Nordamerika vor.[4] In Mitteleuropa ist sie die häufigste Art ihrer Gattung und überall zu finden, auch wenn sie im Nordwesten deutlich seltener auftritt als im Süden und Osten. Die Art besiedelt trockene, offene bis halbschattige Lebensräume mit Bewuchs von Süßgräsern, man findet sie aber auch auf Äckern an Getreide.[3]
Die Tiere leben an Süßgräsern, wie etwa an Straußgräsern (Agrostis), Trespen (Bromus), Knäuelgräsern (Dactylis) und Schwingel (Festuca). Wie auch die nahe verwandte Eurygaster austriaca findet man ältere Nymphen und adulte Tiere aber auch an anderen Pflanzen, insbesondere an Korbblütlern wie z. B. an Flockenblumen (Centaurea), Ringdisteln (Carduus), Kratzdisteln (Cirsium) oder Kamillen (Matricaria).[3]
Die Nymphen kann man von Mai bis August beobachten, ab Juli treten die adulten Tiere auf.[1] Parallel zu den adulten Tieren können auch noch im Herbst bis Oktober Nymphen auftreten, die jedoch den Winter nicht überstehen.[3]
Die Gemeine Getreidewanze (Eurygaster maura) ist eine Wanzenart aus der Familie der Schildwanzen (Scutelleridae).
De schaarse pantserwants (Eurygaster maura) is een wants uit de familie Scutelleridae, pantserwantsen, juweelwantsen.
De schaarse pantserwants is variabel van kleur en tekening (lichtere, brede dwarsstrepen op de rug). De kleuren variëren van lichtbruin, grijsbruin, geelgrijs. donkerbruin tot roodbruin. De tekening bestaat uit lichtere, brede dwarsstrepen op de rug, maar dat is niet altijd even duidelijk. Net als de andere soorten pantserwantsen heeft hij een breed eivormig lichaam en bedekt het scutellum het hele achterlijf. De lengte is 8,5 – 10 mm.
Hij lijkt veel op de in Nederland meer algemene gewone pantserwants (Eurygaster testudinaria ). Verschillen zijn: De bouw van de 'neus'. Bij de gewone pantserwants ligt de clypeus aan de voorkant van de kop iets dieper tussen de wangen verzonken en bij schaarse pantserwants ligt de clypeus in één vlak met de wangen. Bij wantsen wordt dat de tylus genoemd. (= de begrenzing tussen de wangen). Er is verschil in de verhoudingen van de antennesegmenten. Bij de gewone pantserwants is het tweede segment van de antenne 1,5 keer langer dan het derde segment. Bij de schaarse pantserwants is het tweede segment van de antenne 2 keer langer dan het derde segment. De vorm van de schouders is bij de schaarse pantserwants iets smaller en stomper.
De soort komt voor in bijna heel Europa en Noord-Afrika en is in het oosten verspreid tot in Centraal-Azië. Hij komt ook voor in Noord-Amerika. In Nederland is hij vrij zeldzaam en wordt voornamelijk in het zuiden van het land gevonden. Hij heeft een voorkeur voor open, vrij droge leefgebieden of leefgebieden met lichte schaduw met vegetatie van grassen. Ze worden ook gevonden in graanvelden.
De wantsen leven op grassen (zoals struisgras (Agrostis), dravik (Bromus), kropaar (Dactylis) en zwenkgras (Festuca)) en op verschillende graansoorten. De oudere nimfen en volwassen wantsen vind je ook op andere planten, met name op planten uit de composietenfamilie zoals op centaurie (Centaurea), distels (Carduus), vederdistel (Cirsium) of kamille (Matricaria). De volwassen wantsen overwinteren. De vrouwtjes leggen eieren in het voorjaar aan de onderzijde van de bladeren. Na een paar weken komen de eieren uit en verschijnen de jonge nimfen . Na vijf vervellingen, zijn ze in juli, augustus volledig ontwikkeld en klaar om te overwinteren in de strooisellaag.
De schaarse pantserwants (Eurygaster maura) is een wants uit de familie Scutelleridae, pantserwantsen, juweelwantsen.
Клоп маврський (Eurygaster maura L.) — комаха ряду клопи. Шкідник сільського господарства. В Україні поширена повсюдно.
Довжина тіла 8-11 мм. Наличник не виступає за вершину виличних пластинок і утворює з ними одну безперервну лінію, бічні краї передспинки дещо ввігнуті.
Пошкоджує пшеницю, жито, ячмінь, злакові трави, інколи овес, кукурудзу, просо. Клопи та їх личинки дуже шкодять посівам. Найбільшу шкоду вони наносять весною слаборозвиненим рослинам, проколюючи основу стебла. Пошкодження стебел у фазі виходу в трубку викликає білоколосість. Пошкоджене зерно стає щуплим, має погану схожість і погані хлібопекарські властивості.
Клоп маврський (Eurygaster maura L.) — комаха ряду клопи. Шкідник сільського господарства. В Україні поширена повсюдно.
Довжина тіла 8-11 мм. Наличник не виступає за вершину виличних пластинок і утворює з ними одну безперервну лінію, бічні краї передспинки дещо ввігнуті.
Пошкоджує пшеницю, жито, ячмінь, злакові трави, інколи овес, кукурудзу, просо. Клопи та їх личинки дуже шкодять посівам. Найбільшу шкоду вони наносять весною слаборозвиненим рослинам, проколюючи основу стебла. Пошкодження стебел у фазі виходу в трубку викликає білоколосість. Пошкоджене зерно стає щуплим, має погану схожість і погані хлібопекарські властивості.
Eurygaster maura Linnaeus, 1758
Маврская черепашка[1] (лат. Eurygaster maura) — клоп рода Eurygaster семейства щитники-черепашки (Scutelleridae).
Палеарктический вид, встречается почти во всей Европе и в Центральной России, а также в Азии и Северной Америке.
Маврская черепашка имеет продолговатое тело и треугольную голову с парой небольших сложных глаз и 2 глазками на темени. Длина тела 8—11 мм.
Является вредителем хлебных растений: пшеницы, ржи, ячменя, злаковых трав, иногда овса, кукурузы, проса. Клопы и их личинки очень вредят посевам. Наибольший вред они наносят весной слаборазвитым растениям, прокалывая основу стебля. Повреждённое зерно становится щуплым, имеет низкую всхожесть и плохие хлебопекарные свойства.
Попадая в муку при молотьбе, клоп придаёт ей жёлтый цвет и неприятный вкус. Хлеб из такой муки отрицательно сказывается на здоровье людей.
Маврская черепашка (лат. Eurygaster maura) — клоп рода Eurygaster семейства щитники-черепашки (Scutelleridae).
Палеарктический вид, встречается почти во всей Европе и в Центральной России, а также в Азии и Северной Америке.
Маврская черепашка имеет продолговатое тело и треугольную голову с парой небольших сложных глаз и 2 глазками на темени. Длина тела 8—11 мм.
Является вредителем хлебных растений: пшеницы, ржи, ячменя, злаковых трав, иногда овса, кукурузы, проса. Клопы и их личинки очень вредят посевам. Наибольший вред они наносят весной слаборазвитым растениям, прокалывая основу стебля. Повреждённое зерно становится щуплым, имеет низкую всхожесть и плохие хлебопекарные свойства.
Попадая в муку при молотьбе, клоп придаёт ей жёлтый цвет и неприятный вкус. Хлеб из такой муки отрицательно сказывается на здоровье людей.