Lepidobotryaceae ye'l nome d'una familia botánica de plantes de flores que ta incluyida nel orde Celastrales nel sistema APG II. Consta de 2 xéneros, nativos de les rexones tropicales d'África.
Son parrotales con fueyes alternes, peciolaes, pinnaes. Les flores arrexuntar n'inflorescencies o en recímanos. Los frutos son cápsules grandes non carnoses.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Lepidobotryaceae ye'l nome d'una familia botánica de plantes de flores que ta incluyida nel orde Celastrales nel sistema APG II. Consta de 2 xéneros, nativos de les rexones tropicales d'África.
Son parrotales con fueyes alternes, peciolaes, pinnaes. Les flores arrexuntar n'inflorescencies o en recímanos. Los frutos son cápsules grandes non carnoses.
Lepidobotryaceae je čeleď vyšších dvouděložných rostlin z řádu jesencotvaré.
Stálezelené dvoudomé stromy s celokrajnými střídavými listy s opadavými palisty. Listy mají pulvinátní řapíky a jsou ve skutečnosti jednolisté, nikoliv jednoduché. Květenství jsou drobné laty hroznů, obvykle vyrůstající naproti listům, zřídka vrcholová. Květy jsou nenápadné, zelené, pravidelné, jednopohlavné. Kalich i koruna volné, v počtu 5 plátků. Samčí květy s 10 tyčinkami ve 2 kruzích. Nitky tyčinek jsou přinejmenším na bázi srostlé v trubku. Gyneceum samičích květů je svrchní synkarpní ze dvou plodolistů s téměř přisedlou bliznou a 2 vajíčky v plodolistu. Plodem je nepravidelně pukající tobolka s 1 až 2 semeny. Semena jsou obklopena červenooranžovým míškem.
Čeleď zahrnuje 2 druhy ve dvou rodech s nevelkými areály rozšíření v tropické Americe a rovníkové západní Africe.
Způsoby opylování a šíření semen nejsou známy.
Cronquist řadil rod Lepidobotrys do čeledi šťavelovité (Oxalidaceae) v řádu kakostotvaré (Geraniales). V jiných systémech byl tento rod řazen do řádu mýdelníkotvaré (Sapindales) nebo do čeledí lnovité (Linaceae), rudodřevovité (Erythroxylaceae), případně do monotypické vlastní čeledi.
Rod Ruptiliocarpon byl popsán v roce 1993 a byla zvažována jeho příbuznost s rodem Lepidobotrys, s rodem Trichilia z čeledi Meliaceae nebo s čeledí Phyllanthaceae. V systému APG I byla čeleď Lepidobotryaceae ponechána mezi čeleděmi s nejasným zařazením. V systému APG II z roku 2003 je již vedena v řádu jesencotvaré (Celastrales).
Obrázky, zvuky či videa k tématu Lepidobotryaceae ve Wikimedia Commons
Lepidobotryaceae je čeleď vyšších dvouděložných rostlin z řádu jesencotvaré.
Die Lepidobotryaceae sind eine Familie in der Ordnung der Spindelbaumartigen (Celastrales) innerhalb der Bedecktsamigen Pflanzen (Magnoliopsida). Sie besitzt mit nur zwei Arten ein disjunktes Areal in der Neotropis und in Westafrika.
Die zwei Arten der Lepidobotryaceae sind Sträucher oder Bäume. Die wechselständig und zweizeilig angeordneten Laubblätter sind in Blattstiel und Blattspreite gegliedert. Im grundsätzlichen Aufbau sind die Blattspreiten zusammengesetzt (bestehen aber nur aus einem Blättchen), wirken aber wie einfach und besitzen glatte Blattränder. Die Stomata sind paracytisch. Im Gegensatz zu der Mehrzahl der Taxa in der Ordnung sind hier Nebenblätter vorhanden, sie sind recht lang und mit dem Blattstiel verwachsen.
Die Blüten stehen in endständigen, aber scheinbar den Blättern gegenüber stehenden, kurzen (wie Zapfen wirkenden) traubigen Blütenständen zusammen. Es sind Hochblätter vorhanden. Die Pflanzen sind zweihäusig getrenntgeschlechtig (diözisch). Die kleinen, eingeschlechtigen, radiärsymmetrischen Blüten sind fünfzählig. Die fünf Kelchblätter sind an der Basis verwachsen. Es sind fünf freie Kronblätter vorhanden. Kelch- und Kronblätter sind ähnlich groß. In den männlichen Blüten sind zwei Kreise mit je fünf mehr oder weniger weit an der Basis verwachsenen, fruchtbaren (fertilen) Staubblättern vorhanden, die Staubblätter des inneren Kreis sind deutlich kürzer als die äußeren. An der Innenfläche der Staubblattröhre befinden sich Nektarien. Es ist ein fleischiger Diskus vorhanden. In den weiblichen Blüten sind drei Fruchtblätter zu einem oberständigen Fruchtknoten verwachsen und sie enthalten drei Griffel mit jeweils einer kopfigen Narbe.
Sie bilden zwei- bis dreiklappige Kapselfrüchte, die nur einen Samen enthalten. Die Samen haben einen Arillus.
Die Familie Lepidobotryaceae wurde 1950 durch Jean Joseph Gustave Léonard in Bulletin du Jardin Botanique de l'État 20, S. 38 aufgestellt. Typusgattung ist Lepidobotrys Engl.[1]
Zur Familie der Lepidobotryaceae gehören nur zwei monotypischen Gattungen[2], also nur zwei Arten. (Bei manchen Autoren wird auch von einer dritten Art geschrieben.) Sie besitzen ein disjunktes Areal.
Die Stellung dieser Arten wurden lange Zeit kontrovers diskutiert. Sie wurden in die Linaceae (Engler 1903), Oxalidaceae (Hutchinson 1973, Cronquist 1981), Oxalidales (nur Lepidobotrys Takhtajan 1997), Meliaceae (nur Ruptiliocarpon Takhtajan 1997), Euphorbiaceae oder Sapindales (Hammel & Zamora 1993, Tobe & Hammel 1993) eingeordnet. Die phylogenetischen Analysen des 21. Jahrhunderts haben gezeigt, dass die Lepidobotryaceae eine Schwesterfamilie der Celastraceae sind und zusammen heute die Ordnung der Celastrales bilden.
Die zwei monotypischen Gattungen der Familie der Lepidobotryaceae mit ihren zwei Arten und den Verbreitungsgebieten sind:
Die Lepidobotryaceae sind eine Familie in der Ordnung der Spindelbaumartigen (Celastrales) innerhalb der Bedecktsamigen Pflanzen (Magnoliopsida). Sie besitzt mit nur zwei Arten ein disjunktes Areal in der Neotropis und in Westafrika.
Lepidobotryaceae is a family of plants in the order Celastrales.[2] It contains only two species:[3][4] Lepidobotrys staudtii (native to tropical Africa) and Ruptiliocarpon caracolito (native to South and Central America).
The Lepidobotryaceae are dioecious trees. The leaves are alternate and arranged in two rows along the stems. The blade is elliptical in shape and the margin is entire. The leaves appear simple, but are actually unifoliate. A unifoliate leaf is a type of compound leaf that consists of a single leaflet mounted on the end of a rachis. A joint occurs where the leaflet is attached to the rachis.[5] In Lepidobotryaceae, this joint bears a single, elongate stipel and a pair of small stipules where the petiole attaches to the stem. After the emergence of the leaf, the stipel and stipules soon fall away.
The flowers are produced in small inflorescences opposite the leaves.[6] They are small and greenish with five sepals and five petals. The sepals and petals are similar in size and appearance, free from each other, or very shortly united at the base. In the flower bud, the sepals are arranged quincuncially. This means that two are inside, two are outside, and one of them has one margin exposed and the other covered.[7] The nectary disk is fleshy in Lepidobotrys, but extended into a tube in Ruptiliocarpon.[3] The stamens are in two whorls of five, one whorl opposite the sepals and the other opposite the petals. Those in the outer whorl, opposite the sepals, are longer. The filaments are fused at the base, shortly in Lepidobotrys, but forming an extension of the tubular nectary in Ruptiliocarpon. The pollen is produced in four thecae on each anther. The stigmas are elongated, appearing as false styles, known as stylodia.[3] The ovary is located inside the flower, rather than below. It has two or three locules, with two ovules per locule. The ovules are attached to the partition that separates the locules, near its summit. The fruit is a capsule with one, or rarely, two seeds. The seeds are black and partly covered with an orange aril.
In 2000, a DNA analysis of the eudicots based on the rbcL gene showed that the families Lepidobotryaceae, Parnassiaceae, and Celastraceae form a strongly supported clade.[8] The authors of this study recommended that these three families constitute the order Celastrales. This result was strongly supported by later studies.[9][10]
The families into which Lepidobotrys had usually been placed, Linaceae and Oxalidaceae, are now placed in the orders Malpighiales and Oxalidales, respectively, which are closely related to Celastrales. The orders Celastrales, Oxalidales, and Malpighiales, along with the unplaced family Huaceae form a group known as the COM clade of the rosids.[10]
Lepidobotryaceae is a family of plants in the order Celastrales. It contains only two species: Lepidobotrys staudtii (native to tropical Africa) and Ruptiliocarpon caracolito (native to South and Central America).
Lepidobotryaceae es el nombre de una familia de plantas de flores que está incluida en el orden Celastrales en el sistema APG II. Consta de 2 géneros, nativos de las regiones tropicales de África.
Son arbustos con hojas alternas, pecioladas, pinnadas. Las flores se agrupan en inflorescencias o en racimos. Los frutos son cápsulas grandes no carnosas.
Lepidobotryaceae es el nombre de una familia de plantas de flores que está incluida en el orden Celastrales en el sistema APG II. Consta de 2 géneros, nativos de las regiones tropicales de África.
Son arbustos con hojas alternas, pecioladas, pinnadas. Las flores se agrupan en inflorescencias o en racimos. Los frutos son cápsulas grandes no carnosas.
Lepidobotryaceae on pieni, kaksi- tai kolmelajinen kasviheimo, joka muodostaa koppisiemenisten Celastrales-lahkon yhdessä kelaskasvien (Celastraceae) kanssa.[1]
Heimon kasvit ovat puita, joiden puu on fluoresoivaa. Lehdet sijaitsevat kahdessa rivissä, ja lapa niveltyy ruotiin. Lapa on yksinkertainen, ehytlaitainen, ja sen tyvessä on yksi pitkä korvakkeen tapainen sipelli, varsinaiset korvakkeet ovat harvinaisia. Kukat ovat yksineuvoisia ja kasvit kaksikotisia, hede- ja emikasvit ovat erikseen. Kukinto on terminaalinen ja tiheä; usein kukinto näyttää sijaitsevan lehteä vastapäätä, sillä se joutuu sivuun lehtihangasta rotevan hankaverson takia. Kukat ovat pieniä. Verhiö ja teriö ovat samankokoisia ja erilehtisiä. Heteitä on kymmenen ja ne ovat pituudeltaan kahdenlaisia, tyveltään yhtyneitä ja sijaitsevat kahdessa kiehkurassa: pidemmät kohdakkain terälehtien kanssa, lyhyemmät verholehtien kanssa. Mesiäinen sijaitsee hedetorven sisäpuolella. Kaksi tai kolme yhteenkasvanutta emilehteä muodostaa sikiäimen; vartalot ovat joko toisistaan enemmän tai vähemmän erillään ja luotit pallomaisia tai vartalo on lyhyt ja luotti liuskainen. Siemenaiheita on kaksi kussakin emilehdessä kärki-istukassa. Hedelmä on liiteluomainen kota, jonka sisäkerros eli endokarppi on erillinen; kodan keskipylväs on pysyvä. Siemenet ovat vaipallisia.[1]
Lehden ja kannan välinen nivel ja korvakemainen stipelli lavan tyvellä viittaavat siihen, että näennäisesti yksinkertaiset lehdet ovat todellisuudessa yksilehdykkäisiä; lehti on ollut alun perin kerrannanainen, mutta on sitten surkastunut niin että vain yksi lehdykkä on jäänyt jäljelle.[1]
Heimon lajit ovat levinneet sekä Afrikkaan että Amerikkaan. Lepidobotrys staudtii kasvaa Kongossa ja Ruptiliocarpon caracolito hajanaisesti Keski-Amerikasta Peruun ulottuvalla alueella.[2]
Heimo kuuluu Celastrales-lahkoon kelaskasvien (Celastraceae) ollessa lahkon toinen heimo. Heimossa on kaksi lajia, jotka on mainittu edellä. Ainakin lajilla Ruptiliocarpon caracolito on spirotriterpenoidi-yhdisteitä, mikä on ainutlaatuista koppisiemenisillä. Aikaisemmin heimoa, tai ainakin Lepidobotrys-sukua, on pidetty käenkaalikasvien (Oxalidaceae) sukulaisena (sekä Cronquist 1981 että Takhtajan 1997).[1]
Lepidobotryaceae on pieni, kaksi- tai kolmelajinen kasviheimo, joka muodostaa koppisiemenisten Celastrales-lahkon yhdessä kelaskasvien (Celastraceae) kanssa.
La petite famille des Lépidobotryacées regroupe des plantes dicotylédones. Elle ne comprend que 1 à 3 espèces dont Lepidobotrys staudtii, un arbuste originaire d'Afrique tropicale, espèce anciennement située dans les Oxalidacées.
Le nom vient du genre type Lepidobotrys dérivé de lepis, écaille, et botry, grappe, signifiant « grappe d'écailles », en référence à la disposition en forme de cône de ses bractées, qui s'étendent sous les fleurs.
Selon Angiosperm Phylogeny Website (4 mai 2010)[1] et NCBI (4 mai 2010)[2] :
Selon DELTA Angio (4 mai 2010)[3] :
La petite famille des Lépidobotryacées regroupe des plantes dicotylédones. Elle ne comprend que 1 à 3 espèces dont Lepidobotrys staudtii, un arbuste originaire d'Afrique tropicale, espèce anciennement située dans les Oxalidacées.
Lepidobotryaceae, malena biljna porodica iz reda Celastrales, koja se sastoji od dva roda, svaka sa jednom vrstom[1]. Rod po kojoj je porodica dobila ime raširen je u tropskoj Africi: Nigerija, Kamerun, Ekvatorijalna Gvineja, Gabon, Kongo (Brazzaville), D.R.Kongo (Zaire), Srednjoafrička Republika. Drugi rod Ruptiliocarpon raširen je po tropkoj Americi: Kostarika, Kolumbija (Antioquia, Valle), Nikaragva, Panama, Surinam, Ekvador, Peru.
Lepidobotryaceae, malena biljna porodica iz reda Celastrales, koja se sastoji od dva roda, svaka sa jednom vrstom. Rod po kojoj je porodica dobila ime raširen je u tropskoj Africi: Nigerija, Kamerun, Ekvatorijalna Gvineja, Gabon, Kongo (Brazzaville), D.R.Kongo (Zaire), Srednjoafrička Republika. Drugi rod Ruptiliocarpon raširen je po tropkoj Americi: Kostarika, Kolumbija (Antioquia, Valle), Nikaragva, Panama, Surinam, Ekvador, Peru.
Lepidobotryaceae adalah salah satu suku anggota tumbuhan berbunga. Menurut sistem klasifikasi APG II suku ini termasuk ke dalam bangsa Celastrales, klad euRosidae I.
Lepidobotryaceae adalah salah satu suku anggota tumbuhan berbunga. Menurut sistem klasifikasi APG II suku ini termasuk ke dalam bangsa Celastrales, klad euRosidae I.
Lepidobotryaceae J.Léonard, 1950[1][2] è una famiglia di piante floreali dell'ordine Celastrales[3].
Le Lepidobotryaceae sono alberi dioici. Le foglie sono alternate e disposte su due file lungo il fusto. La forma è ellittica e il margine è intero. Le foglie sembrano semplici, ma sono effettivamente unifoliate. Una foglia unifoliata è un tipo di foglia composta che consiste di una singola foglietta installata alla fine di un rachide. Nel punto di attacco della foglietta al rachide si trova una giunzione. Nelle Lepidobotryaceae, questa giunzione reca una stipola singola e allungata e un paio di piccole stipole si trova nel punto dove il petiolo si attacca al fusto. Poco dopo che le foglie sono spuntate, le tre stipole cadono.
I fiori sono prodotti in piccole infiorescenze opposte alle foglie[4]. Si presentano piccoli e verdastri, con 5 sepali e 5 petali. Sepali e petali sono simili per dimensioni e aspetto, liberi l'uno dall'altro o uniti in maniera molto stretta alla base. Nel germoglio floreale, i sepali sono disposti in quinconce, cioè due sono interni, due sono esterni e uno ha un margine esposto e l'altro coperto[5].
Il disco nettarino è carnoso in Lepidobotrys, ma esteso in un tubo in Ruptiliocarpon[6].
Gli stami sono raggruppati in due spirali da cinque, una spirale opposta ai sepali e l'altra opposta ai petali. Quelli nella spirale più esterna, opposti ai sepali, sono più lunghi. I filamenti sono fusi alla base, per un breve tratto in Lepidobotrys, ma che formano un'estensione del nettario tubulare in Ruptiliocarpon. Il polline è prodotto in quattro teche su ciascuna antera. Gli stigma sono allungati e sembrano falsi stili, noti come stylodia[6]. L'ovario è situato all'interno del fiore, invece di esser posto sotto. Possiede due o tre loculi, con due ovuli per loculo. Gli ovuli sono collegati alla partizione che separa i loculi, in prossimità della sommità.
Il frutto è una capsula con uno o, raramente, due semi. I semi sono neri e in parte rivestiti con un arillo arancione.
La famiglia è presente nelle regioni tropicali dell'America Meridionale e nell'Africa equatoriale[3].
Nel 2000, un'analisi del DNA delle eudicotiledoni basata sul gene rbcL ha dimostrato che le famiglie Lepidobotryaceae, Parnassiaceae e Celastraceae formano un clade fortemente supportato[7]. Gli autori di questo studio raccomandavano che queste tre famiglie fossero tutte assegnate all'ordine Celastrales. Questo risultato fu fortemente supportato anche da studi successivi[8][9].
Alla famiglia sono assegnati solo due generi, entrambi monospecifici[6]:
In precedenza il genere Lepidobotrys era stato assegnato alle famiglie Linaceae and Oxalidaceae, famiglie che ora sono rispettivamente assegnate agli ordini Malpighiales e Oxalidales. Questi ordini sono strettamente correlati all'ordine Celastrales. Gli ordini Celastrales, Oxalidales e Malpighiales, unitamente alla famiglia incertae sedis Huaceae, formano un gruppo noto con il nome di clade COM delle rosidi[9].
Lepidobotryaceae J.Léonard, 1950 è una famiglia di piante floreali dell'ordine Celastrales.
Lepidobotryaceae is een botanische naam, voor een familie van tweezaadlobbige planten. Een familie onder deze naam wordt pas de laatste decennia erkend door systemen van plantentaxonomie, en zo ook door het APG-systeem (1998) en het APG II-systeem (2003). Het gaat dan om een kleine familie van onzekere samenstelling, maar het aantal soorten zal op de vingers van één hand te tellen zijn.
In het APG-systeem (1998) was de familie niet in een orde ingedeeld.
Lepidobotryaceae is een botanische naam, voor een familie van tweezaadlobbige planten. Een familie onder deze naam wordt pas de laatste decennia erkend door systemen van plantentaxonomie, en zo ook door het APG-systeem (1998) en het APG II-systeem (2003). Het gaat dan om een kleine familie van onzekere samenstelling, maar het aantal soorten zal op de vingers van één hand te tellen zijn.
In het APG-systeem (1998) was de familie niet in een orde ingedeeld.
Lepidobotryaceae er en plantefamilie i Rosidae (Eurosidae I) som består av én slekt, Lepidobotrys, med bare én art av trær i tropisk Vest-Afrika og antakelig Peru – Lepidobotrys staudtii. Bladene er enkle og alternerende, blomstene er enten hann- eller hunnblomster.
Denne botanikkrelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Lepidobotryaceae er en plantefamilie i Rosidae (Eurosidae I) som består av én slekt, Lepidobotrys, med bare én art av trær i tropisk Vest-Afrika og antakelig Peru – Lepidobotrys staudtii. Bladene er enkle og alternerende, blomstene er enten hann- eller hunnblomster.
Multimedia w Wikimedia Commons Lepidobotryaceae – rodzina roślin z rzędu dławiszowców (Celastrales Baskerville) obejmująca dwa monotypowe rodzaje drzew. Gatunek Lepidobotrys staudtii występuje w tropikalnej części środkowo-zachodniej Afryki, a Ruptiliocarpon caracolito spotykany jest na rozproszonych, niewielkich obszarach północno-zachodniej części Ameryki Południowej[1].
Drzewa o liściach całobrzegich, ogonkowych, z przylistkami. Kwiaty drobne, zebrane w kwiatostanach wyrastających naprzeciw liści. Listki kielicha i korony drobne, zielone, podobne do siebie. Pręciki w liczbie 10, u dołu zrośnięte i tam z miodnikami. Zalążnia złożona z 2-3 owocolistków z wolnymi szyjkami, zakończonymi główkowatymi lub podzielonymi znamionami. Owocem jest torebka z przegrodami wewnętrznymi[1].
Jedna z dwóch rodzin z rzędu dławiszowców (Celestrales), należącego do kladu różowych w obrębie okrytonasiennych[1].
Lepidobotryaceae – rodzina roślin z rzędu dławiszowców (Celastrales Baskerville) obejmująca dwa monotypowe rodzaje drzew. Gatunek Lepidobotrys staudtii występuje w tropikalnej części środkowo-zachodniej Afryki, a Ruptiliocarpon caracolito spotykany jest na rozproszonych, niewielkich obszarach północno-zachodniej części Ameryki Południowej.
Lepidobotryaceae é uma família de plantas com flor, pertencente à ordem Celastrales,[2] que agrupa apenas dois géneros monotípicos de arbustos ou pequenas árvores.[3][4] A família tem distribuição disjunta ocorrendo nas regiões de clima tropical da África Ocidental, da América Central e do norte da América do Sul.
A família Lepidobotryaceae agrupa dois géneros de pequenas árvores dioicas com folhas de filotaxia alternada arranjadas em duas filas ao longo dos ramos. A lâmina foliar é elíptica e a margem é inteira.[5] Este posicionamento das folhas confere às folhas uma aparência similar à de folhas compostas, quando na verdade são unifoliolares. Uma folha unifoliolar é um tipo de folha composta que consiste num único folíolo montado no final de uma ráquis foliar. A ráquis é articulada no ponto onde o folíolo está inserido. Nas Lepidobotryaceae, essa articulação é ladeada por uma única estipela alongada existindo um par de pequenas estípulas inseridas em torno do ponto de inserção do pecíolo no caule. Após o surgimento da folha, a estipela e as estípulas caem.
As flores ocorrem em inflorescências com inserção oposta às folhas.[6] As flores são pequenas, esverdeadas, com 5 sépalas e 5 pétalas. As sépalas e pétalas são similares em tamanho e aparência, totalmente livres ou apenas unidas na base.
No botão floral, a prefloração das sépalas é em quincôncio, ou seja as sépalas estão arranjadas de forma que duas estão na camada interior, duas na camada exterior e uma com uma margem exposta e a outra recoberta.[7]
O disco nectarífero é carnudo em Lepidobotrys, mas alongado e tubular em Ruptiliocarpon.[3] Os estames estão agrupados em dois verticilos cada um deles com 5 peças, estando num verticilo inseridos em oposição às pétalas, no outro inseridos em oposição às sépalas. Os estamos inserido no verticilo externo, em oposição às sépalas, são mais longos.
Os filamentos estaminais são fundidos na base, apenas em pequena extensão em Lepidobotrys, mas formando uma extensão do nectário tubular em Ruptiliocarpon. O pólen é produzido em quatro tecas em cada antera. Os estigmas são alongados, assemelhando-se a falsos estiletes, formando estruturas morfológicas conhecidas por estilódios.[3] O ovário está localizado no interior da estrutura floral, em vez de abaixo, como é mais comum. Apresenta dois ou três lóculos, com dois óvuloss por lóculo. Os óvulos estão placentados na partição que separa os lóculos, próximo do seu ápice.
O fruto é uma cápsula com uma, ou raramente duas, sementes. As sementes são negras e parcialmente recobertas por um arilo alaranjado.
Análises das sequências de DNA do gene rbcL (da subunidade RuBisCO) demonstraram que as famílias Lepidobotryaceae, Parnassiaceae e Celastraceae formam um clado fortemente suportado.[8] Tal conduziu a que essas três famílias fossem incluídas na ordem Celastrales (com a antiga família Parnassiaceae posteriormente a ser absorvida palas Celastraceae para evitar que esta última fosse parafilética). Esta opção tem vindo a ganhar suporte com os estudos de filogenética molecular que têm vindo a ser feitos.[9][10]
As famílias nas quais o género Lepidobotrys esteve colocado, as Linaceae e as Oxalidaceae, agora são inseridas respectivamente nas ordens Malpighiales e Oxalidales, agrupamentos taxonómicos que estão intimamente relacionadas com a ordem Celastrales, já que as ordens Celastrales, Oxalidales e Malpighiales, formam um grupo conhecido como o clado COM das rosáceas.[10]
A estrutura e enquadramento da família é a que consta do seguinte cladograma:[11]
Celastrales LepidobotryaceaeA família Lepidobotryaceae foi proposta em 1950 por Jean Joseph Gustave Léonard e publicada no Bulletin du Jardin Botanique de l'État 20, p. 38. O género tipo é Lepidobotrys Engl..[12]
Na sua presente circunscrição taxonómica, a família Lepidobotryaceae inclui apenas dois géneros monotípicos,[13] cada um com uma única espécie (embora alguns autores incluam um terceiro género).A família apresenta uma distribuição disjunta, ocorrendo nas regiões tropicais da África Ocidental e da América Central e norte da América do Sul.
O enquadramento taxonómico destas espécies foi sempre controverso. Foram variadamente colocadas nas Linaceae (Engler 1903), nas Oxalidaceae (Hutchinson 1973, Cronquist 1981), na ordem Oxalidales (apenas Lepidobotrys Takhtajan 1997), nas Meliaceae (apenas Ruptiliocarpon Takhtajan 1997), nas Euphorbiaceae e na ordem Sapindales (Hammel & Zamora 1993, Tobe & Hammel 1993). Os resultados obtidos com recurso à filogenética molecular demonstraram contudo que as Lepidobotryaceae são o grupo irmão das Celastraceae, presentemente na ordem Celastrales.
Os dois géneros monotípicos que constituem a família Lepidobotryaceae têm a seguinte distribuição:
Lepidobotryaceae é uma família de plantas com flor, pertencente à ordem Celastrales, que agrupa apenas dois géneros monotípicos de arbustos ou pequenas árvores. A família tem distribuição disjunta ocorrendo nas regiões de clima tropical da África Ocidental, da América Central e do norte da América do Sul.
Lepidobotryaceae là một họ thực vật hạt kín thuộc bộ Celastrales[1]. Họ này chỉ chứa 2 chi với khoảng 2-3 loài, bao gồm Lepidobotrys staudtii ở Tây Phi và Ruptiliocarpon caracolito ở Trung và Nam Mỹ, thưa thớt, tới khu vực Peru[1][2].
Họ Lepidobotryaceae là các loài cây gỗ có hoa đơn tính khác gốc. Lá mọc so le và sắp xếp thành 2 hàng dọc theo thân cây. Phiến lá hình elíp và mép lá nguyên. Lá xuất hiện như là lá đơn nhưng thực tế là dạng một lá. Lá dạng một lá là một kiểu của lá kép nhưng chỉ bao gồm 1 lá chét đơn lẻ mọc ở phần tận cùng của cuống lá. Tại đây có một khớp nối để lá chét gắn vào cuống lá. Ở họ Lepidobotryaceae, khớp nối này mang một lá kèm con (lá kèm thứ cấp) đơn lẻ thuôn dài và tại đó lại có một cặp lá kèm nhỏ, tại đó cuống lá gắn vào thân cây. Sau khi ra lá thì lá kèm con và các lá kèm nhanh chóng rụng đi.
Hoa mọc thành các cụm hoa nhỏ dạng chùm hoa, đối diện với lá[3]. Chúng nhỏ, có màu ánh xanh lục với 5 lá đài và 5 cánh hoa. Các lá đài và cánh hoa là tương tự về kích thước và bề ngoài, rời nhau hay hơi hợp tại gốc. Trong chồi hoa thì các lá đài được sắp xếp thành dạng nanh sấu. Nó có nghĩa là 2 ở trong, 2 ở ngoài và một trong số chúng có 1 mép lộ ra còn mép kia bị che phủ[4]. Đĩa mật dày cùi thịt ở chi Lepidobotrys, nhưng phát triển thành ống ở Ruptiliocarpon[2]. Các nhị hoa mọc thành 2 vòng, mỗi vòng 5 nhị, một vòng ngoài đối diện với các lá đài còn vòng trong đối diện với các cánh hoa. Các nhị vòng ngoài dài hơn các nhị vòng trong. Chỉ nhị hợp tại gốc, ngắn ở Lepidobotrys, nhưng tạo thành phần mở rộng của tuyến mật dạng ống ở Ruptiliocarpon. Phấn hoa được sinh ra trong 4 túi trên mỗi bao phấn. Đầu nhụy thuôn dài, xuất hiện như là các vòi nhụy giả[2].
Bầu nhụynằm bên trong hoa, hơn là phá dưới. Nó có 2 hay 3 ngăn, với 2 noãn mỗi ngăn. Các noãn đính vào phần chia tách các ngăn, gần đỉnh. Quả là quả nang với 1 (hiếm khi 2) hạt. Hạt màu đen và một phần che phủ bởi áo hạt màu da cam.
Năm 2000, một phân tích ADN về thực vật hai lá mầm thật sự dựa vào trình tự gen rbcL chỉ ra rằng các họ Lepidobotryaceae, Parnassiaceae và Celastraceae tạo thành một nhánh được hỗ trợ mạnh[5]. Các tác giả khuyến cáo rằng ba họ này nên gộp trong bộ Celastrales. Kết quả này được hỗ trợ mạnh trong các nghiên cứu muộn hơn[6][7].
Các họ mà chi Lepidobotrys đã từng hay được đặt vào là Linaceae và Oxalidaceae, hiện nay được đặt tương ứng trong các bộ Malpighiales và Oxalidales, đều có họ hàng gần với bộ Celastrales. Các bộ Celastrales, Oxalidales, Malpighiales cùng với họ Huaceae tạo thành một nhóm gọi là nhánh COM trong Rosids[7].
Lepidobotryaceae là một họ thực vật hạt kín thuộc bộ Celastrales. Họ này chỉ chứa 2 chi với khoảng 2-3 loài, bao gồm Lepidobotrys staudtii ở Tây Phi và Ruptiliocarpon caracolito ở Trung và Nam Mỹ, thưa thớt, tới khu vực Peru.
Lepidobotryaceae J.Léonard
Типовой род Роды
Lepidobotryaceae — семейство цветковых растений порядка Бересклетоцветные (лат. Celastrales), содержит 2 монотипных рода.
Двудомные деревья. Листья очерёдные и располагаются в два ряда вдоль стеблей. Листовая пластинка эллиптической формы, с цельным краем. Листья простые, унифолиатные. Унифолиатный лист — это лист, располагающийся одиночно на конце осевого органа. Иногда с осью срастаются части листовой пластинки — листочки. У Lepidobotryaceae такой комплекс несёт один удлинённый прилистничек, также есть пара небольших прилистников с черешками. После появления листьев и прилистники, и прилистнички опадают.
Цветки в небольших соцветиях, расположенных супротивно листьям. Они мелкие, зеленоватые, с пятью лепестками и пятью чашелистиками. Чашелистики и лепестки сходны по размеру и внешнему виду, они могут быть свободными друг от друга или немного срастаться у самого основания. В бутоне лепестки расположены по квинкунциальному типу. Это означает, что два лепестка расположены снаружи, два — внутри, а последний прикрывает все остальные. У Lepidobotrys нектарники мясистые, в форме диска, а у Ruptiliocarpon — трубчатые.
Тычинки в двух мутовках, одна супротивна лепесткам, другая — чашелистикам. У Lepidobotrys тычиночные нити сросшиеся у основания, у Ruptiliocarpon они, расширяясь, образуют трубку нектарника. Пыльца производится в четырёх микроспорангиях на каждом пыльнике.
Завязь находится внутри цветка, а не ниже его. Она состоит из двух или трёх семязачатков, в каждом из которых по 2 яйцеклетки. Они крепятся к перегородке, разделяющей семязачатки, в её верхней части.
Плод — одно- или, реже, двусемянная коробочка.
Семена чёрные, частично покрыты оранжевой шелухой.
В 2000 году исследования ДНК эвдикот, основанные на гене, ответственном за рибулозобисфосфаткарбоксилазу, показали, что семейства Lepidobotryaceae, Белозоровые (лат. Parnassiaceae) и Бересклетовые (лат. Celastraceae) образуют кладу. Авторы исследования рекомендовали объединить эти семейства в порядок Celastrales, и это решение было подтверждено другими исследованиями.
Семейства, к которым раньше относили Lepidobotrys, — Льновые (лат. Linaceae) и Кисличные (лат. Oxalidaceae), сейчас помещаются в порядки Мальпигиецветные (лат. Malpighiales) и Кисличноцветные (лат. Oxalidales) соответственно, родственные бересклетоцветным.
Семейство содержит два монотипичных рода:
Lepidobotryaceae — семейство цветковых растений порядка Бересклетоцветные (лат. Celastrales), содержит 2 монотипных рода.
洋酢浆草科又名节柄科、鳞球穗科或鳞穗木科，只有2属2-3种，其中Lepidobotrys staudtii分布在西非热带地区，Ruptiliocarpon caracolito分布在中美洲和南美洲秘鲁热带地区。
本科植物为灌木，单叶互生，有托叶和刺；小花，花瓣5；果实为蒴果。
1981年的克朗奎斯特分类法将其列入酢浆草科，1998年根据基因亲缘关系分类的APG 分类法维持原分类，2003年经过修订的APG II 分类法认为应该单独分出一个科，列在卫矛目下。
洋酢浆草科又名节柄科、鳞球穗科或鳞穗木科，只有2属2-3种，其中Lepidobotrys staudtii分布在西非热带地区，Ruptiliocarpon caracolito分布在中美洲和南美洲秘鲁热带地区。
本科植物为灌木，单叶互生，有托叶和刺；小花，花瓣5；果实为蒴果。
1981年的克朗奎斯特分类法将其列入酢浆草科，1998年根据基因亲缘关系分类的APG 分类法维持原分类，2003年经过修订的APG II 分类法认为应该单独分出一个科，列在卫矛目下。
레피도보트리스과는 노박덩굴목에 속하는 속씨식물 과의 하나이다.[1] 단지 2개 종으로 구성되어 있다.[2]
