nimet breadcrumb-navigoinnissa
Hylobates és un dels quatre gèneres de la família dels gibons. Fins fa relativament poc era l'únic gènere de la família, però s'han ascendit tres dels subgèneres a la categoria de gènere (Hoolock, Nomascus i Symphalangus).[1][2][3]
Hylobates és un dels quatre gèneres de la família dels gibons. Fins fa relativament poc era l'únic gènere de la família, però s'han ascendit tres dels subgèneres a la categoria de gènere (Hoolock, Nomascus i Symphalangus).
Die Kleinen Gibbons (Hylobates) sind eine Primatengattung aus der Familie der Gibbons (Hylobatidae). In dieser Gattung werden sechs bis neun Arten zusammengefasst.
Kleine Gibbons zeigen mit dem schlanken Körper, den langen Armen und dem fehlenden Schwanz den typischen Körperbau der Gibbons. Mit einem Gewicht von 4,5 bis 7 Kilogramm sind sie die leichtesten Vertreter ihrer Familie. Die Fellfärbung variiert zwischen gelblich-grau, braun und schwarz. Die Färbung ist variabler als bei den anderen Gattungen, sie kann auch innerhalb einer Art deutlich verschieden sein. Besonders beim Weißhand- und Schwarzhandgibbon gibt es unterschiedlich gefärbte Tiere, bei einer Art, dem Kappengibbon, sind die Geschlechter verschiedenfarbig. Im Allgemeinen herrscht jedoch kein ausgeprägter Sexualdimorphismus, Männchen und Weibchen sind annähernd gleich groß.
Die Kleinen Gibbons haben das größte Verbreitungsgebiet aller Gibbongattungen, es erstreckt sich über das südostasiatische Festland (Thailand, der äußerste Süden Yunnans, Ost-Myanmar, West-Kambodscha und die malaiische Halbinsel) bis zu den Inseln Sumatra, Borneo und Java. Im Westen bildet der Fluss Saluen und im Osten der Mekong die Grenze ihres Verbreitungsgebietes. Lebensraum dieser Tiere sind tropische Regenwälder.
Wie alle Gibbons sind die Kleinen Gibbons tagaktive Baumbewohner, die selten auf den Boden kommen und sich vorwiegend durch Schwinghangeln (Brachiation) im Geäst fortbewegen. Sie leben in festen Familiengruppen (ein Elternpaar und ein bis drei Jungtiere), die ein fixes Territorium von 20 bis 40 Hektar Größe bewohnen. Zur Kennzeichnung des Reviers und auch zur Paarbindung geben die Männchen bei Sonnenaufgang laute Sologesänge von sich, die Duettgesänge mit den Weibchen ertönen einige Stunden später (bei Silber- und Kloss-Gibbons fehlen diese Duettgesänge im Gegensatz zu allen anderen Gibbons).
Die Nahrung dieser Tiere besteht vorwiegend aus Früchten, daneben nehmen sie auch Blätter und anderes Pflanzenmaterial sowie Kleintiere zu sich.
Nach einer rund siebenmonatigen Tragzeit bringt das Weibchen ein einzelnes Jungtier zur Welt. Diese kann sich bei manchen Arten (etwa dem Kappengibbon) in seiner Färbung von den erwachsenen Tieren deutlich unterscheiden. Nach rund zwei Jahren wird das Jungtier entwöhnt, die Geschlechtsreife tritt mit sechs bis acht Jahren ein.
Wie alle Gibbons sind die Kleinen Gibbons vor allem durch die Zerstörung ihres Lebensraumes gefährdet. Als besonders bedroht gilt der auf Java lebende Silbergibbon, aber auch der Kloss- und der Kappengibbon werden von der IUCN als gefährdet gelistet.
Die Gattung der Kleinen Gibbons (Hylobates) wird auf sechs bis neun Arten aufgeteilt:
Traditionell wurden alle Gibbons in der Gattung Hylobates zusammengefasst. Aufgrund von Unterschieden in der Chromosomenzahl, im Bau des Schädels und der Körpergröße werden heute die Schopfgibbons (Nomascus), Weißbrauengibbons (Hoolock) und Siamangs (Symphalangus) als eigene Gattungen geführt.
Die Kleinen Gibbons (Hylobates) sind eine Primatengattung aus der Familie der Gibbons (Hylobatidae). In dieser Gattung werden sechs bis neun Arten zusammengefasst.
Giboni (Kilatini: Hylobates) ni jenasi ya masokwe wadogo. Masokwe wadogo wanaishi katika maeneo ya tropiki ya Asia ya Kusini-Mashariki.
Giboni (Kilatini: Hylobates) ni jenasi ya masokwe wadogo. Masokwe wadogo wanaishi katika maeneo ya tropiki ya Asia ya Kusini-Mashariki.
हायलोबेटीस (Hylobates) गिबन के चार जीववैज्ञानिक वंशों में से एक है। यह नाम यूनानी भाषा से लिया गया है, जिसमें "हुले" (ὕλη) का अर्थ "वन" और "बेतिस" (βάτης) का अर्थ "चलनेवाला" होता है, यानि नाम का अर्थ "वन में चलने वाला" होता है।[1] यह गिबनों का सबसे विस्तृत वंश है और दक्षिणी चीन के युन्नान प्रान्त से लेकर पश्चिम और मध्य जावा में फैला हुआ है। हायलोबेटीस गिबनों के मुखों पर अक्सर श्वेत रंग के बालों का एक चक्र होता है और आनुवांशिक दृष्टि से इनमें ४४ गुणसूत्र (क्रोमोसोम) होत हैं।[2]
हायलोबेटीस (Hylobates) गिबन के चार जीववैज्ञानिक वंशों में से एक है। यह नाम यूनानी भाषा से लिया गया है, जिसमें "हुले" (ὕλη) का अर्थ "वन" और "बेतिस" (βάτης) का अर्थ "चलनेवाला" होता है, यानि नाम का अर्थ "वन में चलने वाला" होता है। यह गिबनों का सबसे विस्तृत वंश है और दक्षिणी चीन के युन्नान प्रान्त से लेकर पश्चिम और मध्य जावा में फैला हुआ है। हायलोबेटीस गिबनों के मुखों पर अक्सर श्वेत रंग के बालों का एक चक्र होता है और आनुवांशिक दृष्टि से इनमें ४४ गुणसूत्र (क्रोमोसोम) होत हैं।
The genus Hylobates /ˌhaɪloʊˈbeɪtiːz/ is one of the four genera of gibbons. Its name means "forest walker", from the Greek hūlē (ὕλη, "forest") and bates (βάτης, "one who treads").[3][4]
It was once considered the only genus, but recently its subgenera (Hoolock [formerly Bunopithecus], Nomascus, and Symphalangus) have been elevated to the genus level.[1][5] Hylobates remains the most species-rich and widespread of gibbon genera, ranging from southern China (Yunnan) to western and central Java.
Individuals within this genus are characterized by 44 chromosomes and often have a ring of white fur around their faces.[2]
Hybrids between Müller's gibbon (H. muelleri) and the Bornean white-bearded gibbon, (H. albibarbis) have been reported in areas of Borneo.[6] A gibbon born at the Kujukushima Zoo in Japan to a female lar or white-handed gibbon (H. lar) was determined to have been fathered by a male agile gibbon (H. agilis).[7]
The genus Hylobates /ˌhaɪloʊˈbeɪtiːz/ is one of the four genera of gibbons. Its name means "forest walker", from the Greek hūlē (ὕλη, "forest") and bates (βάτης, "one who treads").
It was once considered the only genus, but recently its subgenera (Hoolock [formerly Bunopithecus], Nomascus, and Symphalangus) have been elevated to the genus level. Hylobates remains the most species-rich and widespread of gibbon genera, ranging from southern China (Yunnan) to western and central Java.
Individuals within this genus are characterized by 44 chromosomes and often have a ring of white fur around their faces.
Hylobates es un género de primates hominoideos de la familia Hylobatidae conocidos vulgarmente como gibones. Hasta hace poco se agrupaba a los gibones en un solo género, pero recientemente, Hylobates fue asignado como un género más dentro de cuatro existentes.[1]
Hylobates es un género de primates hominoideos de la familia Hylobatidae conocidos vulgarmente como gibones. Hasta hace poco se agrupaba a los gibones en un solo género, pero recientemente, Hylobates fue asignado como un género más dentro de cuatro existentes.
Hylobates Hylobatidae primate hominoideoen barruko generoetako bat da. Orokorrean giboi izena ematen zaie. Orain gutxi arte giboi guztiak genero bakarrean multzokatzen ziren, baina orain lau ezberdin daude.
_Borneo_TMnr_10006732.jpg)
.jpg)
Hylobates Hylobatidae primate hominoideoen barruko generoetako bat da. Orokorrean giboi izena ematen zaie. Orain gutxi arte giboi guztiak genero bakarrean multzokatzen ziren, baina orain lau ezberdin daude.
Hylobates est un genre de primates de la famille des hylobatidés et fait partie des hominoïdés. Ce genre rassemble sept des dix-sept espèces de gibbons.
Au moins certaines de ces espèces jouent un rôle important de dissémination de graines en forêt (zoochorie)[1], et donc pour la régénération forestière.
Très territoriaux, les gibbons défendent leurs frontières à l'aide de gestes et de cris. Les hurlements, qui peuvent être entendus de très loin, sont émis par un couple mâle-femelle, les jeunes se joignant parfois à leurs parents.
La femelle met au monde un seul petit au bout de 7 mois. Le gibbon peut vivre plus de 43 ans en captivité et 40 ans dans la nature.
Ces espèces sont menacées par la déforestation, la fragmentation des forêts, la chasse et le braconnage.
Les cris que l'on entend de loin font de ces singes des proies facilement localisables par les braconniers qui les chassent pour leur commerce ou pour la médecine traditionnelle.
La plupart de ces espèces est en danger, d'abord à cause de la disparition de leur habitat.
Toutes les espèces se rencontrent dans les forêts d'Indochine et des Îles de la Sonde.
Liste alphabétique des noms vernaculaires attestés en français.
Note : certaines espèces ont plusieurs noms. Les classifications évoluant encore, certains noms scientifiques ont peut-être un autre synonyme valide.
- Hylobates moloch[2],[3] et Hylobates lar[2]
La classification des Hylobates a été revue d'après les nouvelles méthodes d'investigation.
Selon Mammal Species of the World[7]:
Classés actuellement dans un genre séparé : parmi les gibbons, on trouve le siamang, le gibbon à mains blanches ou gibbon lar. Le siamang, qui est le plus grand des 13 espèces, se distingue par deux doigts fusionnés sur chaque main, ce qui lui donne son nom de genre et d'espèce, Symphalangus et syndactylus.
Phylogénie des espèces actuelles de gibbons d'après Springer et al., 2012[8] :
Hylobatidae HoolockHoolock hoolock - Gibbon hoolock occidental
Hoolock leuconedys - Gibbon hoolock oriental
Nomascus hainanus - Gibbon de Hainan
Nomascus nasutus - Gibbon de Cao-Vit
Nomascus concolor - Gibbon noir
Nomascus gabriellae - Gibbon à joues jaunes
Nomascus leucogenys - Gibbon à favoris blancs du Nord
Nomascus siki - Gibbon à favoris blancs du Sud
Symphalangus syndactylus - Siamang
Hylobates pileatus - Gibbon à bonnet
Hylobates lar - Gibbon à mains blanches
Hylobates klossii - Siamang De Kloss
Hylobates moloch - Gibbon cendré
Hylobates agilis - Gibbon Agile
Hylobates muelleri - Gibbon de Müller
Hylobates est un genre de primates de la famille des hylobatidés et fait partie des hominoïdés. Ce genre rassemble sept des dix-sept espèces de gibbons.
Au moins certaines de ces espèces jouent un rôle important de dissémination de graines en forêt (zoochorie), et donc pour la régénération forestière.
Hylobates é un xénero de primates hominoideos da familia Hylobatidae coñecidos vulgarmente como xibóns. Ata hai pouco agrupábase aos xibóns nun só xénero, pero recentemente, asignado como un xénero máis dentro de catro existentes.
Hylobates é un xénero de primates hominoideos da familia Hylobatidae coñecidos vulgarmente como xibóns. Ata hai pouco agrupábase aos xibóns nun só xénero, pero recentemente, asignado como un xénero máis dentro de catro existentes.
Hylobates, è un genere di primati della famiglia Hylobatidae, i cui componenti sono comunemente chiamati Gibboni. Raggruppa sei differenti specie.
Gli individui di questo genere sono caratterizzati da un corredo di 44 cromosomi.Con un peso che varia da 4,5 a 7 kg, i gibboni del genere Hylobates sono i più piccoli della famiglia. Il colore è particolarmente variabile e può essere nero, marrone o grigio-giallastro. Il dimorfismo sessuale è poco pronunciato, con le femmine di dimensioni simili a quelle dei maschi.
L'attività è diurna. Questi gibboni conducono vita arboricola: la locomozione avviene per brachiazione e raramente scendono al suolo. Vivono in piccoli gruppi familiari, costituiti da coppie monogame e prole, con un proprio territorio ben definito.
I gibboni sono noti per la produzione di elaborati modelli di vocalizzazione, specie-specifici e sesso-specifici. Nella maggior parte delle specie le coppie di gibboni combinano i loro vocalizi secondo pattern costanti producendo dei veri e propri duetti. Al canto dei gibboni sono state attribuite diverse funzioni, per lo più legate al controllo del territorio e al consolidamento dei legami familiari.
La dieta è basata sulla frutta, ma include anche foglie, altri alimenti vegetali e piccoli animali.
La gestazione dura approssimativamente sette mesi e si conclude in genere con la nascita di un solo piccolo. Le cure parentali durano un paio di anni e la maturità sessuale è raggiunta ad un'età variabile tra 6 e 8 anni.
Il genere Hylobates ha un ampio areale nel Sud-est asiatico, che comprende il Borneo, Sumatra e la parte occidentale di Giava. Sul continente esso è limitato ad ovest dal fiume Saluen e ad est dal Mekong, includendo anche zone della Cina meridionale.
L'habitat è costituito dalla foresta pluviale tropicale.
In passato era considerato l'unico genere della famiglia degli Hylobatidae, ma recentemente i generi Hoolock, Nomascus e Symphalangus sono stati elevati al rango di generi a sé stanti.
Comprende le seguenti specie:
Hylobates, è un genere di primati della famiglia Hylobatidae, i cui componenti sono comunemente chiamati Gibboni. Raggruppa sei differenti specie.
Giboni, gibonu ģints (Hylobates) ir gibonu dzimtas (Hylobatidae) ģints, kas apvieno 7 mūsdienās dzīvojošas primātu sugas. Septītā suga – Borneo baltbārdas gibons (Hylobates albibarbis) – balstoties uz DNS pētījumiem, izdalīta salīdzinoši nesenā pagātnē (kopš 2001. gada).[1][2] Joprojām daudzos informācijas avotos tā tiek sistematizēta kā melnroku gibona (Hylobates agilis) pasuga. Zinātniskais nosaukums Hylobates cēlies no grieķu valodas un latviski nozīmē meža staigātājs; hūlē (ὕλη) — mežs, bates (βάτης) — viens, kas staigā.[3][4]
Gibonu ģintī ir viena no lielākajām sugu dažādībām visā gibonu dzimtā (arī cekulgibonu ģintī (Nomascus) ir 7 sugas) un tai ir visplašākā izplatība. Gibonu sugas sastopamas lietus mežos Dienvidaustrumāzijā, sākot ar Ķīnas dienvidiem un beidzot ar Javas salas rietumiem un tās centrālo daļu.[5] Tā kā Borneo salā mājo gan Borneo baltbārdas gibons, gan Millera gibons (Hylobates muelleri), reizēm savvaļā var novērot šo abu sugu hibrīdus.[6]
Gibonu ģints sugas ir vienas no mazākajām gibonu dzimtā, piemēram, angļu valodā šo ģinti sauc par mazo gibonu ģinti. Tie sver 4—9 kg, bet to ķermenis ir apmēram 40—64 cm garš.[7][8][9][10] Mātītes ir nedaudz mazākas nekā tēviņi. Visām gibonu sugām uz sejas ir raksturīgs balta matojuma gredzens ap melno, neapspalvoto seju. Katrai gibonu dzimtas ģintij ir atšķirīgs hromosomu skaits, giboniem tās ir 44.[5] Kā visiem gibonu dzimtas primātiem arī giboniem ir ļoti garas rokas, viegls, neliels ķermenis un salīdzinoši īsas kājas. To plaukstas un vienmēr pieliektie pirksti atgādina āķus, kas specīgi pieķeras pie koku zariem. Pleca locītavai ir īpaša anatomija, kas nodrošina plašu kustības amplitūdu.[11]
Tie ir piemērojušies dzīvei mežā, galvenokārt atrodoties kokos un ļoti reti nokāpjot zemē. Giboni ir ļoti veikli kokos, spējot lēkt no zara uz zaru līdz 15 metriem tālumā un ar ātrumu 56 km/h. Lēciens drīzāk ir lidojums, ko gibons panāk šūpojoties, ar rokām cieši turoties zarā, pēc tam sevi aizsviežot līdz nakamajam zaram. Tie ļoti bieži iet uz divām kājām un no visiem primātiem giboni visbiežāk staigā uz divām kājām.[11] Tie pamatā barojas ar augļiem, bet arī ar lapām un kukaiņiem. Iecienītākie augļi ir vīģes.[11] Gibonu sugas līdzīgi kā pārējie gibonu dzimtas pērtiķi veido monogāmus pārus uz mūžu un dzīvo ģimenēs.
Giboni, gibonu ģints (Hylobates) ir gibonu dzimtas (Hylobatidae) ģints, kas apvieno 7 mūsdienās dzīvojošas primātu sugas. Septītā suga – Borneo baltbārdas gibons (Hylobates albibarbis) – balstoties uz DNS pētījumiem, izdalīta salīdzinoši nesenā pagātnē (kopš 2001. gada). Joprojām daudzos informācijas avotos tā tiek sistematizēta kā melnroku gibona (Hylobates agilis) pasuga. Zinātniskais nosaukums Hylobates cēlies no grieķu valodas un latviski nozīmē meža staigātājs; hūlē (ὕλη) — mežs, bates (βάτης) — viens, kas staigā.
Gibonu ģintī ir viena no lielākajām sugu dažādībām visā gibonu dzimtā (arī cekulgibonu ģintī (Nomascus) ir 7 sugas) un tai ir visplašākā izplatība. Gibonu sugas sastopamas lietus mežos Dienvidaustrumāzijā, sākot ar Ķīnas dienvidiem un beidzot ar Javas salas rietumiem un tās centrālo daļu. Tā kā Borneo salā mājo gan Borneo baltbārdas gibons, gan Millera gibons (Hylobates muelleri), reizēm savvaļā var novērot šo abu sugu hibrīdus.
Hylobates is een geslacht van de familie gibbons (Hylobatidae). De Hylobates komen voor van Zuid-China (Yunnan) tot westelijk en centraal Java. Het aantal chromosomen is 2n=44. Vaak hebben de dieren een ring van wit bont om hun gezicht.
Hylobates is een geslacht van de familie gibbons (Hylobatidae). De Hylobates komen voor van Zuid-China (Yunnan) tot westelijk en centraal Java. Het aantal chromosomen is 2n=44. Vaak hebben de dieren een ring van wit bont om hun gezicht.
Multimedia w Wikimedia Commons Hylobates – rodzaj małp człekokształtnych z rodziny gibonowatych. Wraz z siamangiem tworzą grupę najmniejszych współcześnie żyjących małp człekokształtnych określanych w języku polskim nazwą gibony.
Mają bardzo długie kończyny przednie. U większości występuje jasne owłosienie wokół twarzowej części głowy. Prowadzą nadrzewny tryb życia poruszając się w koronach drzew metodą brachiacji. Żywią się owocami, liśćmi i owadami. Są szeroko rozpowszechnione na Półwyspie Indochińskim i Archipelagu Malajskim. U wszystkich przedstawicieli tego rodzaju stwierdzono 44 chromosomy.
Inne gatunki zaliczane przez niektórych autorów do rodzaju Hylobates[2]:
Gatunkiem typowym rodzaju jest Hylobates lar opisany po raz pierwszy przez Linneusza (1771) pod nazwą Homo lar.
Hylobates – rodzaj małp człekokształtnych z rodziny gibonowatych. Wraz z siamangiem tworzą grupę najmniejszych współcześnie żyjących małp człekokształtnych określanych w języku polskim nazwą gibony.
Hylobates é um dos quatro géneros da família Hylobatidae (gibões). Era considerado somente um género, mas recentemente os subgéneros Hoolock, Nomascus e Symphalangus evoluíram para géneros.[1][3]
Hylobates é um dos quatro géneros da família Hylobatidae (gibões). Era considerado somente um género, mas recentemente os subgéneros Hoolock, Nomascus e Symphalangus evoluíram para géneros.
Hylobates är ett släkte i familjen gibboner med 6 till 7 arter.
Arterna i släktet har en smal kropp, långa armar och ingen svans. Med en vikt mellan 4,5 och 7 kilogram är de de lättaste medlemmarna i familjen. Pälsens färg varierar mellan gulgrå, brun och svart. Färgen är mer variabel än hos andra gibboner och det förekommer även färgskillnader mellan olika individer av samma art. Till exempel är färgen hos långhårig gibbon (H. pileatus) beroende på kön. Allmänt är arternas könsdimorfism inte lika tydlig som hos andra primater. Hannar och honor har ungefär samma storlek.
Utbredningsområdet för släktet Hylobates sträcker sig från det sydöstasiatiska fastlandet (Thailand, södra Yunnan, östra Burma, västra Kambodja och Malackahalvön) till öarna Sumatra, Borneo och Java. Området begränsas av floderna Salween i väst samt Mekong i öst. Habitatet utgörs av tropiska regnskogar.
Som alla gibboner lever dessa primater i träd och är aktiva på dagen. De rör sig med hjälp av sina långa armar framåt. De lever i fasta familjegrupper som består av ett par med upp till tre ungar. Varje grupp har ett territorium som är 20 till 40 hektar stort. För att markera gränsen sjunger hannen varje morgon vid soluppgången. Hos några arter sjunger hanne och hona några timmar senare tillsammans.
Dessa gibboner äter främst frukter men har även andra ämnen som blad och smådjur som föda.
Efter dräktigheten som varar i cirka sju månader föder honan ett enda ungdjur. Hos några arter (till exempel hos långhårig gibbon) har ungdjuret en annan pälsfärg än vuxna individer. Efter ungefär två år sluter honan att ge di. Ungarna är efter 6 till 8 år könsmogna.
Släktets arter hotas som alla gibboner genom förstöringen av levnadsområdet. Nästan alla arter listas av IUCN som stark hotad (endangered).
Ursprungligen räknades alla gibboner till släktet Hylobates men numera skiljas mellan 4 levande och ett utdött släkte. De skiljer sig bland annat efter kromosomernas antal, skallens uppbyggnad och storleken.
Довжина тіла гібонів 45-90 см. Звичайна вага від 5-8 до 13 кг. Статура досить граціозна. Передні кінцівки сильно подовжені. Є невеликі сідничні мозолі. Перший палець кисті досить довгий. У зап'ясті є центральна кістка. Зовнішній ніс добре розвинений. Волосяний покрив густий, забарвлення сильно варіює від чорного або бурого до темно-жовтого, майже кремового або білуватого. У Hylobates lar кисті і стопи білі, обличчя оточене білим волоссям. Щічні зуби гібонів чотирибугорчаті.
Гібони мешкають у густих тропічних лісах — до 2400 м над рівнем моря.
Гібони мешкають на територіях від Південного Китаю (Юньнань) до Західної та Центральної Яви. Ареал розповсюдження — індійський штат Ассам, китайська провінція Юньнань, півострови Індокитай і Малакка, пагорби Тенассерім на кордоні Таїланду і М'янми, острови Суматра, Хайнань, Ментавай, Ява і Калімантан.
Ведуть деревний спосіб життя, на землю спускаються рідко. Харчуються переважно рослинами (листям, плодами), але поїдають також і різних безхребетних і хребетних (комах, павуків, пташенят і яйця птахів). По гілках пересуваються за допомогою брахіації. Тримаються невеликими групами з 2-б осіб, що, як правило, представляють окрему сім'ю. Вагітність — 200—212 діб. У виводку зазвичай одне дитинча. Статева зрілість настає у віці 6-10 років. У неволі тривалість життя до 23 років.
Гібриди Hylobates muelleri та Hylobates agilis зустрічались на острові Калімантан[4].
Кладограма підродини гібонових:
Гибонові (Hylobatinae) |--Сіаманг (Symphalangus) |--N.N. |--Номаскус (Nomascus) |--N.N. |--Хулок (Hoolock) | |--Західний хулок (Hoolock hoolock) | |--Східний хулок (Hoolock leuconedys) | |--Гібони (Hylobates) |--Кампучийський гібон (Hylobates pileatus) |--N.N. |--N.N. | |--Карликовий гібон (Hylobates klossii) | |--Серебристий гібон (Hylobates moloch) | |--Гібон Мюллера (Hylobates muelleri) |--N.N. |--Чорнорукий гібон (Hylobates agilis) |--Білорукий гібон (Hylobates lar)
{{Taxobox | name = Hylobates
Hylobates là một chi động vật có vú trong họ Hylobatidae, bộ Linh trưởng. Chi này được Illiger miêu tả năm 1811.[1] Loài điển hình của chi này là Homo lar Linnaeus, 1771.
Chi này gồm các loài:
Phương tiện liên quan tới Hylobates tại Wikimedia Commons
Bài viết liên quan đến Bộ Linh trưởng này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Hylobates là một chi động vật có vú trong họ Hylobatidae, bộ Linh trưởng. Chi này được Illiger miêu tả năm 1811. Loài điển hình của chi này là Homo lar Linnaeus, 1771.
Гиббоны (лат. Hylobates) — род человекообразных приматов, обитающих в Юго-Восточной Азии. Один из четырёх родов семейства гиббоновые. Раньше был единственным родом в этом семействе, но недавно в категорию родов были также выделены номаскусы, сиаманги и хулоки[2]. Гиббоны являются наиболее разнообразным и широко распространенным родом гиббоновых, обитая на территориях от Южного Китая (Юньнань) до Западной и Центральной Явы. Представители этого рода имеют 44 хромосомы и часто имеют кольцо белого меха вокруг лица.
Гибриды гиббона Мюллера (Hylobates muelleri) и чернорукого гиббона (Hylobates agilis) встречались на территориях Борнео.[4]
Кладограмма подсемейства гиббоновых:
Гиббоновые (Hylobatinae) |--Сиаманг (Symphalangus) |--N.N. |--Номаскус (Nomascus) |--N.N. |--Хулок (Hoolock) | |--Западный хулок (Hoolock hoolock) | |--Восточный хулок (Hoolock leuconedys) | |--Гиббоны (Hylobates) |--Кампучийский гиббон (Hylobates pileatus) |--N.N. |--N.N. | |--Карликовый гиббон (Hylobates klossii) | |--Серебристый гиббон (Hylobates moloch) | |--Гиббон Мюллера (Hylobates muelleri) |--N.N. |--Чернорукий гиббон (Hylobates agilis) |--Белорукий гиббон (Hylobates lar)
_(3).jpg)
.jpg)
|coauthors= (справка) Гиббоны (лат. Hylobates) — род человекообразных приматов, обитающих в Юго-Восточной Азии. Один из четырёх родов семейства гиббоновые. Раньше был единственным родом в этом семействе, но недавно в категорию родов были также выделены номаскусы, сиаманги и хулоки. Гиббоны являются наиболее разнообразным и широко распространенным родом гиббоновых, обитая на территориях от Южного Китая (Юньнань) до Западной и Центральной Явы. Представители этого рода имеют 44 хромосомы и часто имеют кольцо белого меха вокруг лица.
長臂猿屬（學名：Hylobates），是長臂猿科的四屬之一，以前曾被列爲唯一屬。主要分佈于中國雲南到爪哇島中西部的廣大地區。
共分2種：
긴팔원숭이속은 긴팔원숭이과의 4개의 속 중의 하나이다. 한때는 긴팔원숭이의 유일한 속으로 생각되었으나, 최근에 3개의 아속이 속으로 옮겨졌다.[1] 긴팔원숭이속 원숭이들은 남중국(윈난성)에서부터 서부 및 중앙 자와섬까지에 걸쳐 분포한다. 이 속의 개체들은 44개 염색체를 지니고 있는 특징이 있으며, 종종 그들 얼굴에 털로 된 흰색의 링을 가지고 있다.
