nimet breadcrumb-navigoinnissa
Cordollobu, Verbascum densiflorum sinónimu: Verbascum thapsiforme ye una planta nativa d'Europa y Asia Menor onde crez en terrenales baldíos, turries y praderíes seques.
Ye una planta bienal llanuda. Tarmu erecto qu'algama 70-120 cm d'altor. Les fueyes son anches, llanceolaes con vellosidá. Les flores son marielles que s'arrexunten nun recímanu trupu a la fin del tarmu floral.
Verbascum densiflorum describióse por L. (1753) (Bertol) y espublizóse en Rariorum Liguriae (Italiae) Plantarum 3: 52. 1810. [1]
Verbascum: nome xenéricu que remanez del vocablu llatín Barbascum (barba), refiriéndose a la vellosidá que cubre la planta.
densiflorum: epítetu llatín que significa "mestu de flores".[2]
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Cordollobu, Verbascum densiflorum sinónimu: Verbascum thapsiforme ye una planta nativa d'Europa y Asia Menor onde crez en terrenales baldíos, turries y praderíes seques.
Uca sığırquyruğu (lat. Verbascum thapsiforme)[1] — sığırquyruğu cinsinə aid bitki növü.[2]
Uca sığırquyruğu (lat. Verbascum thapsiforme) — sığırquyruğu cinsinə aid bitki növü.
Planhigyn blodeuol yw Pannog ddwysflodeuog sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Scrophulariaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Verbascum densiflorum a'r enw Saesneg yw Dense-flowered mullein.[1]
Maent yn frodorol o rannau cynnes a throfannol Cyfandir America.
Planhigyn blodeuol yw Pannog ddwysflodeuog sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Scrophulariaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Verbascum densiflorum a'r enw Saesneg yw Dense-flowered mullein.
Maent yn frodorol o rannau cynnes a throfannol Cyfandir America.
Divizna velkokvětá (Verbascum densiflorum) je léčivá rostlina z čeledi krtičníkovitých.
Jde o dvouletou, na celém povrchu plstnatě ochlupenou bylinu dorůstající výšky 2 metrů. V prvním roce vegetace vytváří růžici přízemních, lehce plstnatých listů. V roce druhém z této růžice vyrůstá ochlupená lodyha opatřená střídavými, taktéž ochlupenými listy vejčitého tvaru a hroznovitě uspořádanými květy, které mají pětidílný, zvonkovitý a plstnatý kalich tvořený jasně žlutými, srostlými a pěticípými korunami. Kvete od května do září. Plody jsou tobolky. Po vysemenění rostlina hyne.
Divizna roste v celé Evropě, zejména v její střední a jižní části. V Česku se vyskytuje běžně, a to především díky své celkové nenáročnosti. Daří se jí na půdách chudých na živiny a vláhu, dále na půdách kamenitých, štěrkovitých nebo hlinitých, přičemž pH půdy jí vyhovuje zásadité až neutrální. Díky svému vzrůstu je pro ni snadné fotosyntetizovat i na místech, kde by vzrůstnem nižší rostliny byly zastíněny. Nejčastěji ji můžeme spatřit na ruderálních místech, jakými jsou rumiště, příkopy, skládky a svahy podél komunikací. Běžně se však vyskytuje i na zahradách a kompostech, na kamenitých stráních a loukách či v prosluněných částech lesa a na jeho okrajích.
Divizna je známá léčivka. Pro léčebné účely se využívá výhradně květ divizny, případně listy, a to při průduškových onemocněních a nemocech z nachlazení. Léčí kašel a má protizánětlivé účinky. Čaj z květů divizny prospívá činnosti jater, sleziny a brzlíku, působí močopudně. Čaj se musí pečlivě cedit, protože květy jsou pokryty jemnými chloupky, které nepříjemně dráždí sliznici. Díky již zmíněným protizánětlivým účinkům se divizna využívá i zevně, a to jako obklad na případné oděrky, při revmatických bolestech, bércových vředech či hemoroidech. Pro plánovaný sběr se tato statná rostlina pěstuje. Květy (sbírá se pouze žlutá koruna květů, snadno oddělitelná od kalichu) se musí dobře usušit a pečlivě uchovávat, protože jsou velmi náchylné k hnědnutí a plesnivění. Divizna obsahuje zejména saponiny a sliz, malé množství silice, cukry, třísloviny a flavonoidy.
Vnější použití Divizny velkokvěté Zevní použití divizny není tak časté. Lze použít kašovité obklady z květů na hojení bércových vředů a ran. K vnějšímu použití je možné také použít i sušené listy, ze kterých se připraví odvar a ve formě obkladů se přikládá na otoky. Také čerstvé listy našly své uplatnění. Potřené teplým olejem se dají použít k léčbě ran a otoků.
Divizna je významná pylodárná rostlina, její pyl je bílkovinným zdrojem pro včelstva v letním období. Podporuje také dlouhověkost zimních včel. Včely pyl divizny sbírají především ráno a rouskují jej do oranžových rousek.[1]
Obrázky, zvuky či videa k tématu divizna velkokvětá ve Wikimedia Commons
Galerie divizna velkokvětá ve Wikimedia CommonsDivizna velkokvětá (Verbascum densiflorum) je léčivá rostlina z čeledi krtičníkovitých.
Die Großblütige Königskerze (Verbascum densiflorum) ist eine Pflanzenart, die zur Gattung der Königskerzen (Verbascum) gehört.
Die Großblütige Königskerze wächst als überwinternd grüne, zweijährige krautige Pflanze, die Wuchshöhen von meist 50 bis 120 (manchmal bis zu 300) Zentimetern erreichen kann. Sie blüht nur einmal. Die oberirdischen Pflanzenteile sind dicht wollig filzig mit bäumchenförmigen Trichomen behaart, Die Stängel sind durch herablaufende Blattränder geflügelt.
Die wechselständig am Stängel angeordneten Laubblätter sind am Stängel herablaufend. Die einfache, große Blattspreite ist länglich elliptisch. Die runzlig-grubige Blattspreite ist beiderseits dicht gelblich bis grau-grün, filzig behaart. Der Blattrand ist grob gekerbt, gezähnt bis gesägt.
Die Blüten stehen in einem endständigen, langen walzlichen Blütenstand zusammen und blühen von Juni bis September von unten nach oben allmählich auf. Der Gesamtblütenstand ist eine Thyrse, die sich aus meist vier- (zwei- bis neun-)-blütigen zymösen (knäueligen Wickeln) Teilblütenständen zusammensetzt. Der Blütenstiel ist sehr kurz.
Die zwittrigen Blüten sind mit einem Durchmesser von 35 bis 50 Millimetern etwas zygomorph und fünfzählig mit doppelter Blütenhülle. Die fünf hell goldgelben Kronblätter sind nicht oder schwach durchscheinend punktiert. Von den ungleichen Staubfäden sind die drei oberen dicht behaart, die zwei unteren kahl. Die Narbe ist keulenförmig.
Die bei Reife braune, septizidale (= fachspaltige) Kapselfrucht enthält je etwa 300 winzigen, feinen Samen.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 32 oder 34.[1]
Die Großblütige Königskerze ist eine zweijährige Halbrosettenpflanze. Es zeigt sich eine spezielle Trockenheitsanpassung: Die oberirdischen Pflanzenteile sind dicht wollig filzig mit bäumchenförmigen Trichomen behaart, dies bewirkt einen Einstrahlungs- und Verdunstungsschutz. Sie weist verschiedene Trockenheitsanpassungen auf: Die Blätter sind runzlig-grubig, am Stängel herablaufend (wodurch der Regen zur Wurzel abgeleitet wird). Außerdem ist die Pflanze von einem dichten Filz bäumchenförmiger Haare überzogen, die als Einstrahlungs- und Verdunstungsschutz dienen.
Blütenökologisch handelt es sich um „Pollen-Scheibenblumen“. Der Pollen steht nur morgens bis 10 Uhr zur Verfügung. Die Blütenkrone ist durch Flavonoide hell goldgelb und hat eine hohe UV-Reflexion. Die Wollhaare der Staubfäden wurden früher als „Futterhaare“ gedeutet, heute sieht man in ihnen eher Staubbeutelattrappen. Die Blüten sind vorweiblich; dadurch, dass Hautflügler ährenartige Blütenstände stets von unten nach oben anfliegen, wird Fremdbestäubung gefördert. Auch andere Insekten kommen als Bestäuber in Frage.
Bei je 200 Blüten je Pflanze sind etwa 60.000 Samen vorhanden. Die Ausbreitung der Samen erfolgt als Wind- und Tierstreuer. Die Samen sind Ballonflieger, Licht- und Frostkeimer. Fruchtreife erfolgt von September bis Oktober.
Die Großblütige Königskerze kann vom Rostpilz Uromyces verbasci befallen werden.[2]
Die Großblütige Königskerze besitzt eine intermediär kontinentale Verbreitung. Sie kommt in Europa vor, nördlich bis Dänemark und Schweden, außerdem in Marokko, in der Türkei, in Aserbaidschan und in Georgien.[3] Man findet die Großblütige Königskerze zerstreut in sonnigen Unkrautfluren, an Schuttplätzen, Wegrändern, Dämmen, Ufern, auch in Waldschlägen. Sie gedeiht am besten auf trockenen bis frischen, nährstoffreichen, meist kalkhaltigen Böden. Nach Ellenberg ist sie eine Lichtpflanze, mäßig stickstoffreiche Standorte anzeigend. Sie ist eine Verbandscharakterart wärmebedürftiger Distel-Gesellschaften (Onopordion acanthii).
Die Erstveröffentlichung von Verbascum densiflorum erfolgte durch Antonio Bertoloni. Ein Synonym für Verbascum densiflorum Bertol. ist Verbascum thapsiforme Schrad.
Wegen der Schleimstoffe und Saponine werden die Blüten arzneilich bei Husten als auswurfförderndes und reizmilderndes Mittel gebraucht, darüber hinaus in der Volksmedizin bei Rheuma.
Die Großblütige Königskerze wird als Zierpflanze in Parks und Gärten verwendet. Sie zählt zu den sogenannten Freiflächenstauden, die im Gegensatz zu den Waldstauden und den Gehölzrandstauden Standorte benötigt, die fern von schattendem Gehölz stehen.
Ausschnitt eines Blütenstandes mit Blüten im Detail
Bestand der Großblütigen Königskerze im Nationalpark Pirin in Bulgarien
Großblütige Königskerzen am Mittelrhein
Die Großblütige Königskerze (Verbascum densiflorum) ist eine Pflanzenart, die zur Gattung der Königskerzen (Verbascum) gehört.
Pëszniôk (Verbascum) – to je szlach roscënów z rodzëznë bùlwicowatëch (Scrophuliaceae). Tu słëchô m.jin. Verbascum thapsus. Na Kaszëbach rosce np. òchwatnik (Verbascum nigrum).
Pëszniôk (Verbascum) – to je szlach roscënów z rodzëznë bùlwicowatëch (Scrophuliaceae). Tu słëchô m.jin. Verbascum thapsus. Na Kaszëbach rosce np. òchwatnik (Verbascum nigrum).
Амшәҳа́[1] (алаҭ. Verbáscum densiflórum) — аҵиаа. Ашәыр. Ашәырҵла.
Verbascum densiflorum, the denseflower mullein[1] or dense-flowered mullein,[2] is a plant species in the genus Verbascum.
Verbascum densiflorum, the denseflower mullein or dense-flowered mullein, is a plant species in the genus Verbascum.
Gordolobo, Verbascum densiflorum sinónimo: Verbascum thapsiforme es una planta nativa de Europa y Asia Menor donde crece en terrenos baldíos, taludes y praderas secas.
Es una planta bienal lanosa. Tallo erecto que alcanza 70-120 cm de altura. Las hojas son anchas, lanceoladas con vellosidad. Las flores son amarillas que se agrupan en un racimo denso al final del tallo floral.
Verbascum densiflorum fue descrita por L. (1753) (Bertol) y publicado en Rariorum Liguriae (Italiae) Plantarum 3: 52. 1810. [1]
Verbascum: nombre genérico que deriva del vocablo latino Barbascum (barba), refiriéndose a la vellosidad que cubre la planta.
densiflorum: epíteto latino que significa "denso de flores".[2]
Gordolobo, Verbascum densiflorum sinónimo: Verbascum thapsiforme es una planta nativa de Europa y Asia Menor donde crece en terrenos baldíos, taludes y praderas secas.
Verbascum densiflorum
La Molène à fleurs denses ou Molène faux Bouillon-blanc (Verbascum densiflorum) est une plante bisannuelle de la famille des Scrofulariacées. C'est une plante à racine pivotante et à feuillage tomenteux.
Verbascum densiflorum
La Molène à fleurs denses ou Molène faux Bouillon-blanc (Verbascum densiflorum) est une plante bisannuelle de la famille des Scrofulariacées. C'est une plante à racine pivotante et à feuillage tomenteux.
Wulka dźiwizna (Verbascum densiflorum) je rostlina ze swójby trudownikowych rostlinow (Scrophulariaceae).
Dwulětna zelišćowa rostlina móže hač do 3 metrow wysoka być a kćěje jenož jedyn raz. Ma tež specielne přikmanjenje na suchotu. Łopjena su zmoršćeno-jamowe a na stołpiku wotběžace, tak zo bu dešćowa woda k korjenjejwotwodźowała.
Rostlina je wot husteje pjelsće štomičkoformowych kosmow pokrywana, štož dopromjenjenski a wuparjenski škit wuskutkuje.
Króna je dla flawonoidow žołta.
Kćenja steja w nakónčnych kłóskach a rozkćěje wot junija hač septembra wot deleka do horjeka počasu.
Jednotliwe kćenja wobsteja z pjeć słóncožóltych krónowych łopjenow z něhdźe 30 mm přeměrom, z kotrejež so bruna kapsla wuwi, kotraž cunje symjo wobsahuje.
Namaka so wulku dźiwiznu rozšěrjene w słónčnych njerodźowych honach, na wotpadkowych městnach , pućnych kromach, haćenjach, brjohach, tež w lěsach.
Preferuje suche hač čerstwe, wutkate, zwjetša wapnojte pódy.
(z němskeje wikipedije)
Wulka dźiwizna (Verbascum densiflorum) je rostlina ze swójby trudownikowych rostlinow (Scrophulariaceae).
Didžiažiedė tūbė (lot. Verbascum densiflorum) – bervidinių (Scrophulariaceae) šeimos žolinis augalas. Auga didžiojoje dalyje Europos, Urale, Kaukaze.
Aukštis iki 2 m. Lapai stambūs, pailgi, bekočiai. Žiedynas – tanki, varpiška kekė. Žiedai geltoni, žydi liepos-rugpjūčio mėnesiais.
Auga saulėtuose šlaituose, dykvietėse, miškų kirtimuose. Augalas medingas, dekoratyvus. Iš didžiažiedės tūbės vainiklapių daromi preparatai kvėpavimo takų, peršalimo, virškinimo ligoms gydyti.
Požymiai
Žiedai
Sėklų dėžutės
De stalkaars (Verbascum densiflorum) is een tweejarige plant die behoort tot de helmkruidfamilie (Scrophulariaceae). De soortaanduiding densiflorum verwijst naar de dicht opeenstaande bloemen.
De tot 3 m hoge plant bloeit slechts eenmalig. De plant beschikt over een speciale droogte-aanpassing: de viltig behaarde bladeren lopen af rondom de stengel, waardoor het regenwater naar de wortel geleid wordt. De beharing vermindert verdamping.
De kroonbladen zijn geel door een flavonoïde en beschikken over een hoge uv-reflectie. De meeldraden zijn vergroeid. De bloemen zijn in een aarvormige bloeiwijze gerangschikt. De plant bloeit van juni tot september, van onder naar boven. De bloemen zijn circa 3 cm groot. Hieruit ontwikkelt zich een bruin kapsel dat de zaden bevat. De plant bevat circa 60.000 zaden per plant en 300 zaden per bloem.
De stalkaars prefereert droge, open, omgewerkte grond. In België en Nederland komt de stalkaars voor in de duinen, in de Gelderse rivierdalen en in Belgisch en Nederlands Limburg.
Vanwege de slijmstoffen en de saponine worden de bloemen onder meer bij hoest gebruikt. In de volksapotheek wordt hij ook tegen reuma gebruikt. Ook wordt het sap van de bladeren aanbevolen bij slecht helende wonden. Behalve genoemde stoffen bevatten de bloemen ook etherische olie, fytosterolen en rubber.
De stalkaars (Verbascum densiflorum) is een tweejarige plant die behoort tot de helmkruidfamilie (Scrophulariaceae). De soortaanduiding densiflorum verwijst naar de dicht opeenstaande bloemen.
Dziewanna wielkokwiatowa (Verbascum densiflorum Bertol.) – gatunek rośliny z rodziny trędownikowatych (Scrophuliaceae). Występuje w południowej i środkowej Europie oraz w Turcji i części Kaukazu[3]. W Polsce jest dość pospolity.
Roślina dwuletnia, hemikryptofit. W pierwszym roku wytwarza jedynie rozetę liści przyziemnych, w drugim natomiast łodygę z liśćmi, kwiatami i owocami. Kwiaty przedsłupne lub równoczesne, zapylane przez błonkówki i muchówki[4]. Kwitnie od lipca do września. Siedliska ruderalne, słoneczne wzgórza, kamieńce nadrzeczne, poręby. Głównie na glebach piaszczystych i kamienistych. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla SAll. Onopordenion, Ass. Onopordetum acanthii[5].
Tworzy mieszańce z dziewanną firletkową (V. x ramigerum Link.), dz. pospolitą (V. x adulterinum Koch.), dz. kutnerowatą i innymi[6].
Wszystkie części tej rośliny [wszystkich gatunków – A.J.S.] mają własność rozmiękczającą, łagodzącą i ból uśmierzającą. Liście i kwiaty pogniecione używają się do okładania członków stłuczonych i obrzękłości ze zsiadłą krwią (siniaków – A.J.S.) połączonej. Kwiaty nalane gorzałką dają dobry balsam na rany; w nalaniu jak herbata używają się na kaszel i chrypkę; w biegunkach i dysenteryach (...) jako środek łagodnie drażniący, rozpuszczający i poty poruszający. Robiąc herbatę dziewannową do wewnętrznego zażycia, należy ją przecedzić przez gęste płótno, i tym sposobem oddzielić drobne włoski kwiatowe, które ustawicznem drażnieniem gardzieli zrządzają mocniejszy kaszel. Dwie części na wagę kwiatu nalane trzema częściami oliwy i postawione na czas pewien w miernem cieple, dają olejek (Oleum infusum Verbasci) mający własności rozmiękczające i ból uśmierzające, wysuszone zaś na proch niszczą dzikie mięso w ranach. (Józef Gerald -Wyżycki, XIX wiek) Z całej tej rośliny kwiaty są najużyteczniejsze, mają nieco lepkości i miły zapach, używane jak herbata, łagodzą ostrość katarową na płuca spadłą, a zatem poznane są na kaszle suche, poruszają bowiem i rozrzedzają flegmę, ostudzają niejako płuca, przez co odejście flegmy łatwiejsze czynią, mocz pędzą i boleści przy jego odchodzeniu znacznie zaspokajają; tęgo w wodzie gotowane służą (...) na uśmierzanie w kiszkach boleści i zatkany stolec rozwalniają. Tamują krwie plucie i krwawe dyssenterye (...) Liście (...) niemiłego smaku (...) gorzkawego i ściskającego, mają moc rozmiękczania i ropienia, mogą być na papkę z mlekiem gotowane i na zbierające się wrzody przykładane. (J. Dziarkowski, XIX wiek)
Uprawiana jako roślina ozdobna. Nadaje się na rabaty. Strefy mrozoodporności 5-10, źle toleruje mokre zimy. Wymaga słonecznego lub nieco tylko zacienionego stanowiska i przepuszczalnych gleb. Rozmnaża się przez nasiona wysiewane wiosną lub późnym latem (zaraz po zbiorze). Można też późną jesienią dzielić rozrośnięte kępy.
Dziewanna wielkokwiatowa (Verbascum densiflorum Bertol.) – gatunek rośliny z rodziny trędownikowatych (Scrophuliaceae). Występuje w południowej i środkowej Europie oraz w Turcji i części Kaukazu. W Polsce jest dość pospolity.
Verbascum densiflorum é uma espécie de planta com flor pertencente à família Scrophulariaceae.
A autoridade científica da espécie é Bertol., tendo sido publicada em Rariorum Liguriae (Italiae) Plantarum 3: 52. 1810.[1]
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente no Arquipélago da Madeira.
Em termos de naturalidade é introduzida na região atrás indicada.
Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.
Verbascum densiflorum é uma espécie de planta com flor pertencente à família Scrophulariaceae.
A autoridade científica da espécie é Bertol., tendo sido publicada em Rariorum Liguriae (Italiae) Plantarum 3: 52. 1810.
Lumânărica (Verbascum densiflorum) este o plantă medicinală din familia Scrophulariaceae, genul Verbascum.
Este o plantă erbacee cu înălțimea de 50 – 100 cm (200 cm). Toată planta este acoperită de o pâslă moale de peri. Frunzele de la baza tulpinii sunt decurente, cele de pe tulpină sunt alungit-ovale, iar cele de pe partea superioară a tulpinii sunt ovat-lanceolate. Frunzele sunt eliptice mari și păroase.
Florile sunt dispuse în racem spiciform. Au corola galbenă, cu 5 stamine. Florile sunt puțin asimetrice cu inflorescențe terminale lungi.
Fructul este sub formă de capsulă.
Planta vegetează în locurile necultivate, la marginea drumurilor, având nevoie de lumină multă și uscăciune excesivă.
Lumânărica crește pe coline însorite și prin pășuni, pe soluri ușoare, aluvionare, nisipoase și pietroase de la șes și deal.
Lumânărica se recoltează dimineața, după ce se ridică roua, prin ciupirea corolei cu stamine, fără caliciu, pe măsură deschiderii florilor. Trebuiesc luate măsuri de precauție deoarece perii plantei provoacă inflamații ale pielii și ochilor. După ce sunt uscate, florile se pun în borcane acoperite sau în cutii de tablă, cu substanțe care să absoarbă vaporii de apă, produsul fiind higroscopic.
Se administrează sub formă de infuzie (1 linguriță la cană, bine strecurată, 2 căni pe zi) sau spălături locale și cataplasme cu infuzie. Se recomandă la tuse de diferite etiologii (inclusiv tusea astmatică), la bronșite, laringite, traheite, cataruri (intestinale, urinare), hemoroizi, arsuri, degerături, furuncule, abcese, înțepături.
Se evită recoltarea florilor de la speciile de lumânărică cu antene de culoare violet.
Carte · 
Categorie · 
Portal · 
WikiProiect Lumânărica (Verbascum densiflorum) este o plantă medicinală din familia Scrophulariaceae, genul Verbascum.
Divozel veľkokvetý (lat. Verbascum densiflorum) je rastlina z čeľade krtičníkovité (Scrophulariaceae).
Divozel velkokvetý je dvojročná rastlina, ktorá v prvom roku vytvára iba ružicu velkých listov. V druhom roku vyrastie 1-2 m vysoká chlpatá stonka, ktorá je husto obsypaná bledožltými kvetmi, ktoré majú 5 lupienkov. Kvet kvitne v noci a zbiera sa na druhý deň v poludňajších hodinách. Rýchlo sa sušia, najprv na slnku a potom v tieni. treba ich uchovávať v dobre uzavretých nádobách, chránených pred svetlom. Používajú sa pri suchom kašli v čajovej zmesi a nie samostatne.
Divozel veľkokvetý
Kvety divozelu veľkokvetého
Divozel veľkokvetý
Commons ponúka multimediálne súbory na tému Divozel veľkokvetý
Wikidruhy ponúkajú informácie na tému Divozel veľkokvetý
Tento článok týkajúci sa botaniky je zatiaľ „výhonok“. Pomôž Wikipédii tým, že ho doplníš a rozšíriš. Divozel veľkokvetý (lat. Verbascum densiflorum) je rastlina z čeľade krtičníkovité (Scrophulariaceae).
Ölandskungsljus (Verbascum densiflorum) är en växtart i familjen lejongapsväxter.
Wikimedia Commons har media som rör Ölandskungsljus.
Ölandskungsljus (Verbascum densiflorum) är en växtart i familjen lejongapsväxter.
Трав'яниста, дворічна рослина, 50—180 см заввишки, густо, м'яко опушена рослина з простим поодиноким стеблом. Листки повстисті, довгасті або довгасто-яйцевидні, крупно-городчасті. Стеблові — чергові, нижній листок — у прикореневій розетці. Квітки жовті, правильні. Оцвітина подвійна, зрослопелюсткова. Чашечка 5—роздільна. Віночок досить великий, має коротеньку трубочку та 5—лопатевий відгин. Тичинок 5, з них 6 з білими пухнастими нитками. Маточка одна. Квітки зібрані в густу колосовидну верхівкову китицю. Цвіте в червні — липні. Плід — коробочка.
Зростає в більшій частині Європи, в Туреччині, Марокко, введений у Мадейрі[3].
В Україні зростає на галявинах, узліссях, полях, пісках і біля доріг — на рівнині й у передгір'ях Карпат, в зх. Лісостепу, Степу та Криму, звичайна[1]. Іноді утворює суцільні зарості.
Препарати з віночків дивини застосовують як відхаркувальний та пом'якшувальний засіб.
Віночки збирають у суху погоду, в першій половині дня вручну, складаючи в невеликі кошики. Відразу ж сушать на горищі, під наметом або в сушарці за температури 16—18 °C. Крім дивини густоквіткової заготовляють також віночки дивини ведмежої (V. thapsus L.), дивини звичайної (V. phlomoides L.), що ростуть у тих самих умовах, що й дивина густоквіткова.
Verbascum densiflorum là một loài thực vật có hoa trong họ Huyền sâm. Loài này được Bertol. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1810.[1]
Verbascum densiflorum là một loài thực vật có hoa trong họ Huyền sâm. Loài này được Bertol. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1810.
Verbascum densiflorum Bertol.
Синонимы
Коровя́к высо́кий, или густоцветко́вый, или скипетрови́дный (лат. Verbáscum densiflórum) — двулетнее травянистое растение, вид рода Коровяк семейства Норичниковые (Scrophulariaceae).
Другие названия: царская свеча, царский скипетр, медвежье ухо.
Всё растение покрыто мягким, сероватым или желтовато-серым войлоком.
Стебель 20—120 см высотой, толстый, олиственный, не ветвистый, реже к верхушке слегка разветвляющийся.
Прикорневые листья сидячие или на черешках 2—5 см длиной, в несколько раз короче пластинки. Пластинка прикорневых листьев 10—40 см длиной, 4—10 см шириной, продолговатая или продолговато-эллиптическая, крупногородчатая по краю, к основанию постепенно суженная. Стеблевые листья все низбегающие, нижние продолговатые, острые, городчато-пильчатые, при основании вытянутые своими краями в ушко, низбегающие. Верхние стеблевые листья яйцевидные или яйцевидно-ланцетные, заострённые или вытянутые в остриё, пильчато-зубчатые, низбегающие по стеблю.
Цветки собраны пучками по (2)3—4(8)в верхушечную колосовидную кисть, густую сверху и более редкую книзу, реже с недлинными боковыми веточками. Нижние прицветники при основании клиновидно-яйцевидные, длинно низбегающие, остальные — узколанцетные, большей частью превышающие цветочные пучки. Цветоножки первичного цветка в пучке почти вдвое короче чашечки, 3—7 мм длиной, толстоватая, своей нижней частью несколько приросшая к оси соцветия, при основании с двумя линейно-ланцетными прицветничками, цветоножки остальных цветков очень короткие. Чашечка 6—12 мм длиной, почти до осонования пятираздельная, доли её яйцевидно-ланцетные, ланцетные или же длинно заострённые. Венчик жёлтый, 35—50 мм в диаметре, почти без прозрачных точек, снаружи покрыт звездчатыми волосками. Нити тычинок оранжевые, две передние обыкновенно голые, нити задних тычинок густо усажены желтоватыми сосочковидными волосками; пыльники двух передних тычинок продолговатые, немного короче их нитей, длинно низбегающие. Столбик при основании слегка опушённый, к верхушке утолщающийся; рыльце лопаточное, длинно низбегающее. За́пах у свежих цветков нежный, у высушенных — медовый. Цветёт с июня до конца августа. Нектаронос.
Коробочка эллиптически-обратнояйцевидная, 5—8 мм длиной, тупая, с едва заметным остриём или вовсе без острия, густо опушённая, не превышающая чашечки. Семена мелкие, буровато-чёрные.
Произрастает в лесной и степной зонах Евразии (Дания, Швеция, Австрия, Бельгия, Чехословакия, Германия, Венгрия, Нидерланды, Польша, Швейцария, Албания, Болгария, Югославия, Греция, Италия, Румыния, Франция, Португалия, Испания, Турция), европейской части России, на Урале, Кавказе (Азербайджан, Грузия)[2].
Растёт на открытых местах, главным образом на песчаной почве, на суходольных, сухих, лесных и степных лугах, по каменистым и песчаным склонам, обрывам рек, около дорог.
Содержит 2,5 % слизи, 11 % сахаров, 11—12 % углеводов,сапонины, эфирное масло, β-каротин, флавоноиды.
С лекарственной целью используются легко отделяющиеся венчики, собираемые в начале цветения. Венчики цветков собирают только в сухую, ясную погоду. Собранные венчики рекомендуется сушить быстро в тёмном месте (на закрытых чердаках или в сушилках). Запах ароматный, медовый, вкус сладкий. Хорошо высушенные венчики можно плотно спрессовать и сохранять в коробках. Во время заготовки не следует поднимать с земли опавшие венчики и ещё не развернувшиеся цветки («булавки»).
Кроме венчиков цветков в народе с лекарственной целью используют верхушки (траву) и семена коровяка. Сушёными листьями запасаются в то же время, что и цветками. Готовые к хранению листья зеленовато-серые и войлочные. Запахом они не обладают, на вкус слизистые, слегка горьковатые.
Препараты коровяка обладают вяжущим, болеутоляющим, мягчительным, обволакивающим, противовоспалительным действием[источник не указан 253 дня].
Применяется в виде отваров и настоев для смягчения острых и хронических воспалительных процессов[источник не указан 253 дня] полости рта, глотки, пищевода, желудка, кишечника.
Отвар из сушёных цветков коровяка рекомендуется для компрессов[источник не указан 253 дня] на места, покрытые гнойными угрями. Из цветков коровяка можно приготовить крем, который с успехом лечит трещины[источник не указан 253 дня] на губах, кистях рук и ступнях ног.
Коровя́к высо́кий, или густоцветко́вый, или скипетрови́дный (лат. Verbáscum densiflórum) — двулетнее травянистое растение, вид рода Коровяк семейства Норичниковые (Scrophulariaceae).
Другие названия: царская свеча, царский скипетр, медвежье ухо.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
