nimet breadcrumb-navigoinnissa
Chaoborus is a genus of midges in the family Chaoboridae. The larvae are known as glassworms because they are transparent. They can be found commonly in lakes all over the world and can be up to 2 cm (0.8 in). The adults are sometimes called phantom midges or lake flies.[1]
Glassworms are almost entirely transparent, except for pairs of black kidney-shaped structures in the front and the back of the body. These dots are the air sacs. They use these air sacs to migrate up and down in lakes. Glassworms breathe through the end of their abdomen and have two small eyes at the front of their bodies.
Chaoborus adults do not bite mammals or suck blood. Larvae live in open waters and even sediments, where there may be little oxygen for them to breathe. In some lakes they can be found as deep as 70 m (230 ft). In these deep anoxic waters they can avoid predation more easily than near the surface. They get around the fact that a normal air filled invertebrate tracheal system would fail at these depths by having it reduced to just two air sacs.[2] They are predaceous, and catch their prey with their modified prehensile antennae. They look somewhat like mosquito larvae, on which they prey and frequently destroy in large numbers. Chaoborus are considered opportunistic eaters, as their main diet consists of copepods and cladocerans, though they are believed to prefer copepods. However, they tend to select whatever prey enters its strike zone as it is not known for chasing prey. Prey selection also varies between species as head and mandible size dictate maximum prey size.[3]
.jpg)
Their main predator is fish, which can cause a behavioral response due to light factors influenced by their presence. This fish factor causes an increase in the average depth the individuals can be found. This vertical migration behavior is believed to be a chemical reaction, rather than a visual or mechanical.[4] In the African Great Lakes of Malawi and Victoria (but not Tanganyika where this genus is absent, perhaps because of chemical factors[5]), huge swarms of Chaoborus midges occur and are collected by local people to make kungu cakes, biscuits or burgers, a local delicacy rich in protein.[6][7][8] David Livingstone (1865) claimed that they "tasted not unlike caviare".[6]
Chaoborus spends the majority of its life in the larval stage. In this larval stage, there are 4 growth instars before reaching adulthood. Most Chaoborus species are univoltine, or live for only one year, though some populations have been recorded as having a two-year generation time. Timing of pupation depends on local environmental conditions, though generally occurs after any ice has thawed and temperatures in the water begin to rise again.[9]
The simplest way to collect glassworms is by a plankton net.[10] They can be found in almost all water, but most abound in fish-free quarry ponds during winter. Glassworms are very easy to store if the water is kept cold and aerated. They are very tolerant to bad water conditions, including chlorine. They are sometimes collected and sold as fish food.[11]
These 44 species belong to the genus Chaoborus:
Data sources: i = ITIS,[12] c = Catalogue of Life,[13] g = GBIF,[14] b = Bugguide.net[15]
Chaoborus is a genus of midges in the family Chaoboridae. The larvae are known as glassworms because they are transparent. They can be found commonly in lakes all over the world and can be up to 2 cm (0.8 in). The adults are sometimes called phantom midges or lake flies.
Chaoborus es un género de dípteros cosmopolita y muy común que reagrupa a varias especies.[1]
Los adultos tienen una vida breve. No se nutren o se nutren de néctar. Son características las larvas acuáticas que se alimentan de pequeñas presas (daphnias y larvas de mosquitos) que capturan con sus antenas modificadas que les sirven para llevárselas a la boca.
Las larvas viven en grupo en lagos y estanques y nadan normalmente gracias a sus vesículas hidrostáticas y patas natatorias abdominales transparentes, por lo que a veces se denominan gusanos de cristal.[2]
Algunos adultos son consumidos por poblaciones de Malaui : Chaoborus edulis (edulis : comestible).[3][4][5]
Chaoborus es un género de dípteros cosmopolita y muy común que reagrupa a varias especies.
Chaoborus est un genre d'insectes diptères nématocères de la famille des Chaoboridae.
Ce genre cosmopolite comprend des espèces très communes.
Les adultes ont une vie brève. Ils se nourrissent de nectar, ou pas du tout. Les larves aquatiques sont carnassières : elles se nourrissent de très petites proies (daphnies et petites larves de moustiques par exemple), qu'elles capturent grâce à leurs antennes modifiées : ces antennes saisissent la proie et la conduisent jusqu'à la bouche.
Les larves vivent en groupe dans des lacs ou étangs. Elles nagent ordinairement entre deux eaux, grâce à des vésicules hydrostatiques et des palettes natatoires abdominales. Transparentes, elles sont parfois appelées vers de cristal.
Des larves sont utilisées par les aquariophiles ; des adultes sont mangés par des entomophages : Chaoborus edulis (edulis : comestible) est consommé par les populations traditionnelles du Malawi.
Selon ITIS (liste probablement incomplète) :
Autre espèce :
Selon Fauna Europaea (29 janvier 2022)[1] :
Chaoborus est un genre d'insectes diptères nématocères de la famille des Chaoboridae.
Ce genre cosmopolite comprend des espèces très communes.
Multimedia w Wikimedia Commons Wodzień (Chaoborus) – rodzaj owadów należący do rzędu muchówek i rodziny wodzieniowatych. Postacie dorosłe tych zwierząt – imago swoim wyglądem przypominają komary, jednakże w odróżnieniu od nich samice wodzienia nie kłują. Wodzienie przechodzą przeobrażenie zupełne.
Chaoborus przechodzi przez cztery stadia larwalne.
Szczegóły cyklu rozwojowego mogą się różnić w zależności od gatunku i warunków klimatycznych (stadia mogą trwać od kilku dni do kilku miesięcy). U Ch. flavicans w środkowoeuropejskich warunkach w ciągu roku występuje kilka pokoleń tych larw. Na przełomie maja i kwietnia z IV postaci larwalnej powstaje poczwarka, a jakiś czas po niej (od czerwca do sierpnia) imago. Imago kopuluje, składa jaja do wody. Z jaj wykluwają się larwy, które przechodzą przez kolejne stadia, z których IV zimuje w osadzie albo profundalu aż wczesnym latem następnego roku tworzy poczwarki[1].
Postać imago trwa również kilka dni. Odżywia się nektarem kwiatów. Formy dorosłe roją się, kopulują, samice składają jaja w postaci pakietów (200–300), a jakiś czas potem zdychają. Z jaj wykluwa się I postać larwalna.
Chaoborus większość życia spędza w postaci larwalnej. Larwy są przezroczyste, trudno zauważalne gołym okiem i dlatego zwane są przez akwarystów szklarką (w literaturze anglojęzycznej funkcjonuje nazwa phantom midge larvae). Najlepiej widocznym elementem ciała larwy wodzienia jest oko złożone. Zauważalne są też dwie pary przednich i tylnych pęcherzy pławnych, swoim kształtem przypominające ziarna fasoli oraz układ pokarmowy wypełniony pożywieniem. Larwy wodzieni, w zależności od gatunku, zasiedlają wody stojące – jeziora, stawy, zbiorniki astatyczne itp.
Jako stosunkowo duże zwierzęta planktonowe, larwy wodzieni są atrakcyjnym łupem ryb planktonożernych. W związku z tym wiele cech ich trybu życia wynika z unikania zagrożenia z ich strony. Gatunki, których larwy mają największy rozmiar i najbardziej zauważalną barwę (Chaoborus americanus, Chaoborus trivittatus, Chaoborus obscuripes, Chaoborus crystallinus) występują przede wszystkim w zbiornikach bezrybnych. Gatunki współwystępujące z rybami (Chaoborus punctipennis, Chaoborus flavicans) są zwykle mniejsze i mają bardziej przezroczyste ciało, a ponadto unikają drapieżnictwa ze strony ryb przez dobowe migracje pionowe, tak aby przez jak najkrótszy czas przebywać w strefie, w której są widoczne dla tej grupy drapieżników – posługującej się głównie wzrokiem[1].
Larwy wodzieni same również są drapieżne. Ich łupem padają osobniki drobnego zooplanktonu należącego do wrotków, wioślarek i rzadziej do widłonogów. W wodzie unoszą się praktycznie w bezruchu w pozycji poziomej[2]. Biernie czekają na swoje ofiary, aż te podpłyną w pobliże ich aparatu chwytnego. Aparat szczękowy jest niegryzący, dlatego też ofiary larw wodzieni muszą być wystarczająco małe. Spotykany jest również kanibalizm, większe stadia larwalne pożerają mniejsze. Posługują się wzrokiem, ale ofiary lokalizują głównie przez mechanorecepcję[3]. Ponieważ im większa ofiara tym łatwiej ją znaleźć, ale tym trudniej złapać, więc larwy wodzieni preferują ofiary o średnich rozmiarach. Przykładowo, larwy czwartego stadium Ch. trivittatus preferują rozwielitki Daphnia pulicaria o długości ciała ok. 1,5 mm, czyli przeciętnej dla jej populacji[4].
Larwy wodzieni jako drapieżni przedstawiciele zooplanktonu są ważnym elementem ekosystemu. Sama obecność ich kairomonów wystarcza do zaindukowania dobowych migracji pionowych u ich ofiar[5] czy cyklomorfozy, tj. wytworzenia struktur utrudniających pochwycenie[3].
Mniejsze larwy są fototaktycznie pozytywne, natomiast większe fototaktycznie negatywne, tzn. podążają w przeciwnym kierunku do źródła światła. Przy czym zmiana nie następuje podczas przechodzenia między stadiami, ale zależy od rozmiaru ciała, który nie zawsze jest większy u starszych larw. Zasadniczo jednak dwa ostatnie stadia raczej migrują w sposób typowy, a dwa pierwsze w odwrotny[1]. Jest to celowe działanie tych larw mające na celu unikanie drapieżnictwa. Stosunkowo duże i widoczne larwy starszych stadiów unikają posługujących się wzrokiem ryb, kryjąc się za dnia w strefie afotycznej lub, gdy zbiornik jest zbyt płytki, w osadzie. Dodatkowo, strefa ta jest unikana przez ryby ze względu na małą ilość tlenu. Nocą zaś, gdy są jeszcze słabiej widoczne, wypływają ku powierzchni, gdzie polują na swoje ofiary, a warunki termiczne są korzystniejsze. Z kolei larwy młodszych stadiów, które są zbyt małe na ofiary ryb, ale mogą paść ofiarą drapieżników bezkręgowych wykonujących migracje pionowe (Leptodora, oczliki, starsze larwy wodzieni), wykonują migracje odwrotne – tj. za dnia kierują się ku strefie eufotycznej, a nocą ku strefie dennej[3].
Larwy wodzieni podczas wieczornych i rannych migracji tworzą chmary wykrywalne echosondą[1].
Ich sposób na unikanie drapieżników, tzn. przebywanie w ciągu dnia w warunkach o niskim stężeniu tlenu (hipoksja) lub całkowitym jego braku (anoksja) zachęca wielu fizjologów zwierząt do badań dotyczących aerobowej i anaerobowej przemiany materii tych zwierząt. W skąpych warunkach tlenowych i bez pożywienia larwy te potrafią przeżyć ponad miesiąc[potrzebny przypis]. Oddychając beztlenowo kumulują, w zależności od gatunku, kwas mlekowy, kwas bursztynowy lub alaninę. Znoszą też zewnętrzne stężenia siarkowodoru zabójcze dla innych owadów[2].
W osadzie najczęściej zagrzebują się rozpoczynając od tylnego końca ciała. Tam ustawiają się w pozycji zgiętej, głową do góry. W zależności od gatunku mogą zagrzebywać się na różną głębokość – do kilku centymetrów. Czasem, np. gdy rozpoczynają zagrzebywanie głową w dół, nie wnikają w podłoże całkowicie[2].
Larwy wodzeni całkowicie schowane w osadzie nie zostawiają żadnych kanałów, przez które mogłaby następować wymiana substancji między wodą a osadem, jednak naprzemienne zagrzebywanie i wygrzebywanie się powoduje resuspensję osadów[2].
Na świecie istnieje ok. 16 gatunków z rodzaju Chaoborus, w Europie spotykane są cztery z nich. Są to:
W Ameryce Północnej występują m.in.:
Larwy wodzienia stosowane są w akwarystyce jako żywy lub mrożony pokarm dla ryb ozdobnych. Są najczęściej sprzedawane w sklepach akwarystycznych w opakowaniu ze zgrzewanej foli bez dostępu powietrza lub zamrożonych kostek pokarmu w tabliczkach.
Wodzień (Chaoborus) – rodzaj owadów należący do rzędu muchówek i rodziny wodzieniowatych. Postacie dorosłe tych zwierząt – imago swoim wyglądem przypominają komary, jednakże w odróżnieniu od nich samice wodzienia nie kłują. Wodzienie przechodzą przeobrażenie zupełne.
Комарі довжиною 6-10 мм, з довгими ніжками та коротким хоботком. Личинки напівпрозорі з веретеноподібним тілом.
Личинки живуть зазвичай в товщі води, на дно опускаються рідко; активні хижаки, харчуються дрібними ракоподібними (дафніями, циклопами) і молодими личинками інших комарів. Личинки коретри живуть у великих глибоких озерах, невеликих болотних і торф'яних або багатих гумусом і мулом водоймах, а також в калюжах, тримається в середніх шарах води, нерухомо висячи в товщі в горизонтальному положенні, іноді хапаючи за допомогою антен і великих зазубрених щелеп (мандибул) дрібних планктонних членистоногих та личинок. Плавучість регулюється 2-ма спеціальними бульбашками (заповненими повітрям розширеннями трахей), які разом з очима, є єдиною непрозорою частиною тіла.
Дорослі особини зустрічаються в траві по берегах водойм.
Личинки використовуються в акваріумістиці як живий, але не дуже поживний корм для акваріумних риб. Продаються в зоомагазинах і на тваринних ринках у живому вигляді, можуть тривалий час зберігатися в прохолодному місці (наприклад, в холодильнику), або добре аерованій воді, не вимогливі до параметрів води (витримують присутність хлору).
В акваріумах може поїдати ікру та мальків, тому придатна для годування лише дорослої риби. Не ховається у ґрунті. Добре підходить для риб, схильних до ожиріння.
Chaoborus Lichtenstein, 1800
Синонимы
Коретра[3][4] (лат. Chaoborus) — род некровососущих комаров из семейства Chaoboridae.
Комары средней величины (длина 6—10 мм), ноги длинные, хоботок короткий. Личинки полупрозрачные с веретенообразным телом; активные хищники, питаются мелкими ракообразными (дафниями, циклопами) и молодыми личинками других комаров; живут обычно в толще воды, на дно опускаются редко; личинки разных видов коретр обитают в больших глубоких озёрах, небольших болотных и торфяных или богатых гумусом и илом водоёмах, а также в лужах. Взрослые особи встречаются в траве по берегам водоёмов; не кровососы[5].
Личинки используются в качестве живого корма для аквариумных рыб. Продаются в зоомагазинах и на звериных рынках в живом виде и могут длительное время храниться в прохладном месте (например, в холодильнике). Могут также содержаться в хорошо аэрируемой воде, причём не требовательны к её химическому составу (выдерживают даже присутствие хлора).
Коретра (лат. Chaoborus) — род некровососущих комаров из семейства Chaoboridae.
