Vihnepihta

Jodła nadobna (Abies bracteata (D. Don) Poit.) – gatunek drzewa należący do rodziny sosnowatych. Jest najrzadszym północnoamerykańskim gatunkiem jodły. Spotykana w kilku odizolowanych skalistych kanionach w górach Santa Lucia na terenie stanu Kalifornia^[2][5]. Odkrył ją i sprowadził do Europy William Lobb w 1852 roku^[5].

Morfologia

Pokrój

Kwiaty

Pokrój

Drzewo dorastające do 35 m wysokości o stożkowej, wąskiej, silnie zwężającej się koronie. Konary lekko zadarte i rozłożyste^[5], z wiekiem nieco opadające^[6].

Kora

U młodych drzew szara i pomarszczona, z czarnymi obwódkami wokół sęków, u starszych drzew purpurowoczarna bądź czarna i głęboko spękana^[5].

Liście

Grzebieniasto ułożone, ostro zakończone, równowąskie igły długości od 2,5 do 6 cm i szerokości ok. 3 mm, nachylone wzdłuż osi pędu. Wierzch ciemnozielony, od spodu z dwoma białymi paskami. Młode igły o delikatnym różowawym odcieniu^[5].

Szyszki

Wyrastają w szczytowych partiach drzewa, wyglądem przypominają świecę. Odstające i wąskie końce łusek wspierających nadają im unikatowy wygląd. Pozostają na drzewie do całkowitego rozpadu^[5].

Biologia i ekologia

Fanerofit. Roślina jednopienna, wiatropylna. Rośnie w suchych lasach iglastych w górach Santa Lucia, wzdłuż wybrzeża Kalifornii na wysokości 600-900 m n.p.m.^[6] Cechuje się dużą odpornością na niekorzystne warunki^[5].

Zagrożenia i ochrona

Jodła ta wpisana jest do Czerwonej księgi gatunków zagrożonych w kategorii gatunek najmniejszej troski (ang. Least Concern – LC)^[4].

Przypisy