Matthiola é un xénero de plantas herbáceas, anuais ou bianuais. Caracterízanse pola pilosidade de talos e follas. Florecen no inverno ou primavera, producindo flores de cores variadas e moi fragantes, usadas con frecuencia en ornamentación. Comprende 138 especies descritas e destas, só 22 aceptadas.[2]
Son herbas anuais ou perennes, xeralmente arbustivas, erectas, ramificadas, a miúdo densamente pubescentes con pelos ramificados ou estrelados, raramente glandulares ou subglabras. Follas pinnatisectas, polo xeral con follas oblanceoladas a ovadas, as superiores cara sésiles. As inflorescencias en acios laxos, con poucas a moitas flores. As flores adoitan ser grandes, de cor branca ou rosada; con pedicelos xeralmente curtos, ± engrosados nas froitas. Sépalos erectos. Pétalos xeralmente preto de dúas veces máis longos que os sépalos,-con garras longas, lineares a oblongo-obovadas. Estames 6, os filamentos sen apéndices; anteras a miúdo lineais, agudas. O froito é unha silicua longa e comprimida con válvas de sub-convexas, biloculares, dehiscentes, válvas cunha vea central distinta, ± pubescentes, raramente glandular; con moitas sementes, suborbiculares, a miúdo estreitamente aladas.[3]
O xénero foi descrito por William Townsend Aiton e publicado en Hortus Kewensis; or, a Catalogue of the Plants Cultivated in the Royal Botanic Garden at Kew. London (2ª ed.) 4: 119. 1812.[3]
Matthiola: nome xenérico que está dedicado ao médico e botánico italiano Pietro Andrea Gregorio Mattioli.
Matthiola é un xénero de plantas herbáceas, anuais ou bianuais. Caracterízanse pola pilosidade de talos e follas. Florecen no inverno ou primavera, producindo flores de cores variadas e moi fragantes, usadas con frecuencia en ornamentación. Comprende 138 especies descritas e destas, só 22 aceptadas.
