Die gewone reënspinnekop (Palystes superciliosus, voorheen P. natalius)[1] is 'n spesie van jagspinnekoppe inheems aan Suider-Afrika[2]. Dit is die mees algemene en wydverspreide spesie in die genus Palystes.
Sy verspreiding strek van KwaZulu-Natal in die ooste, weswaarts deur die provinsies van Mpumalanga, Limpopo en Noordwes in die noorde, en die Oos-Kaap en Wes-Kaap in die suide. Dit het 'n liggaamslengte van 25-30 mm. Die spesie is die eerste keer deur Ludwig Koch beskryf in 1875.
Sy gunstelinghabitat is kreupelhout en savannabos. Spinnekoppe in die Palystes genus staan algemeen bekend as reënspinnekoppe. Palystes-spinnekoppe sal dikwels huise betree voordat dit reën, waar hulle jag maak op geitjies, gewoonlik Afrogecko porphyreus in die Wes-Kaap, of Lygodactylus capensis in die oostelike dele van Suider-Afrika.
Mannetjies word gereeld van Augustus tot Desember gesien, waarskynlik op soek na wyfies.
Na die paringseisoen in die vroeë somer bou die wyfie 'n ronde eiersak van ongeveer 60-100 mm in grootte van sy, met takkies en blare daarin. Hierdie eiersakke word algemeen gesien vanaf November tot April. Die wyfie bou die sak oor 3-5 uur, waarna dit aggressief wag totdat haar spinnekoppe, wat binne die beskermende sak broei, ongeveer drie weke later uitkou. Wyfies sal ongeveer drie eiersakke bou oor hul twee jaar lewens. Baie tuiniers word gedurende hierdie tydperk deur beskermende Palystes-ma's gebyt.[3]
Die grootte van hierdie spinnekoppe, gekombineer met die geel en swart band op die onderkant van die bene wat blootgestel word wanneer die spinnekop in gevaar kom, gee hulle 'n vreeslike voorkoms.[1][3] 'n Eksperiment is in 1959 gedoen waar 'n Palystes superciliosus 'n volwasse marmot op die neus byt. Die marmot het binne 7 minute gesterf, wat gelei het tot 'n oortuiging dat die spinnekop se gif gevaarlik was. Nog verdere navorsing oor verdovende marmot het getoon dat die oorspronklike marmot eintlik aan skok gesterf het, eerder as as gevolg van die spinnekoppe se gif.[1] Die gewone reënspinnekop se byt is nie gevaarliker as 'n bysteek vir mense nie.[3] Die byt veroorsaak 'n brandende sensasie, asook swelling wat vir 'n paar dae duur. Dit herstel egter spontaan en volledig.[1]
Wyfie in Pretoria
Wyfie in Johannesburg
Onderkant van 'n wyfie in Johannesburg
Onderkant van 'n mannetjie naby Somerset-Wes
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Reënspinnekop.
Wikispecies het meer inligting verwant aan: Reënspinnekop
Die gewone reënspinnekop (Palystes superciliosus, voorheen P. natalius) is 'n spesie van jagspinnekoppe inheems aan Suider-Afrika. Dit is die mees algemene en wydverspreide spesie in die genus Palystes.
Sy verspreiding strek van KwaZulu-Natal in die ooste, weswaarts deur die provinsies van Mpumalanga, Limpopo en Noordwes in die noorde, en die Oos-Kaap en Wes-Kaap in die suide. Dit het 'n liggaamslengte van 25-30 mm. Die spesie is die eerste keer deur Ludwig Koch beskryf in 1875.
Sy gunstelinghabitat is kreupelhout en savannabos. Spinnekoppe in die Palystes genus staan algemeen bekend as reënspinnekoppe. Palystes-spinnekoppe sal dikwels huise betree voordat dit reën, waar hulle jag maak op geitjies, gewoonlik Afrogecko porphyreus in die Wes-Kaap, of Lygodactylus capensis in die oostelike dele van Suider-Afrika.
Mannetjies word gereeld van Augustus tot Desember gesien, waarskynlik op soek na wyfies.
Na die paringseisoen in die vroeë somer bou die wyfie 'n ronde eiersak van ongeveer 60-100 mm in grootte van sy, met takkies en blare daarin. Hierdie eiersakke word algemeen gesien vanaf November tot April. Die wyfie bou die sak oor 3-5 uur, waarna dit aggressief wag totdat haar spinnekoppe, wat binne die beskermende sak broei, ongeveer drie weke later uitkou. Wyfies sal ongeveer drie eiersakke bou oor hul twee jaar lewens. Baie tuiniers word gedurende hierdie tydperk deur beskermende Palystes-ma's gebyt.
Die grootte van hierdie spinnekoppe, gekombineer met die geel en swart band op die onderkant van die bene wat blootgestel word wanneer die spinnekop in gevaar kom, gee hulle 'n vreeslike voorkoms. 'n Eksperiment is in 1959 gedoen waar 'n Palystes superciliosus 'n volwasse marmot op die neus byt. Die marmot het binne 7 minute gesterf, wat gelei het tot 'n oortuiging dat die spinnekop se gif gevaarlik was. Nog verdere navorsing oor verdovende marmot het getoon dat die oorspronklike marmot eintlik aan skok gesterf het, eerder as as gevolg van die spinnekoppe se gif. Die gewone reënspinnekop se byt is nie gevaarliker as 'n bysteek vir mense nie. Die byt veroorsaak 'n brandende sensasie, asook swelling wat vir 'n paar dae duur. Dit herstel egter spontaan en volledig.
Wyfie in Pretoria
Wyfie in Johannesburg
Onderkant van 'n wyfie in Johannesburg
Onderkant van 'n mannetjie naby Somerset-Wes
