Antofora (lat. Anthophora) - Apidae fəsiləsinə mənsub arı cinsi. Dunyanın arılar faunasında bu cinsin 14 yarımcinsinə daxil olan 348 növü məlumdur[1].
Tək yaşasalarda koloniya şəkilində yayılırlar. Torpaqda olan boş yarıqlarda yuva qururlar.
Demək olar ki, Antarktidadan və Avstraliyadan başqa dünyanın hər yerində yayılmışlar. Ən çox növlərinə Afrikada rast gəlinir. Palearktikada 203, Rusiyada 42 [2], Azərbaycanda, o cümlədən Naxçıvan MR-də 27 növü yayılıb [3]
İri və orta ölçülü arılardır. Xortumu uzun olur.
Yarımcinslər Broksa görə verilir [4]
Antofora (lat. Anthophora) - Apidae fəsiləsinə mənsub arı cinsi. Dunyanın arılar faunasında bu cinsin 14 yarımcinsinə daxil olan 348 növü məlumdur.
Anthophora ist eine Gattung aus der Familie der Apidae innerhalb der Bienen. Anthophora umfasst mehr als 400 Arten und ist aus allen Kontinenten der Welt (außer der Antarktis und Australien) bekannt.[1][2]
Auf Deutsch werden diese Bienen Pelzbienen genannt, der deutsche Name gilt jedoch auch für verwandte Gattungen, insbesondere für Bienen der Gattung Amegilla. Manche Autoren (z. B. Westrich[3]) zählen Amegilla zu Anthophora, was jedoch international nicht anerkannt wird.[2][4]
Die Anthophora Bienen ähneln oft Hummeln, da sie auch stark behaart sind (deutscher Name). Die Bienen sind kräftig gebaut, ihre Flügel haben am äußeren Teil keine Adern, die Vorderflügel haben drei etwa gleich große Cubitalzellen. Sie sind gute Flieger, die manchmal auch in der Luft kurz stehen bleiben können. Manche Arten haben auf den Hinterleibssegmenten deutliche, meist weiße Haarbinden. Das Gesicht hat oft gelbe oder weiße Zeichnung. Die Glossa ist oft außerordentlich lang (z. B. Anthophora plumipes: 19–21 mm, also mehr als doppelt so lang als die Honigbiene). Damit können sie Nektar aus tiefen Blütenkelchen saugen. Bei den Weibchen sind die Hintertibien kräftig behaart (Schienenbürste). Die Tibien und Tarsen der Männchen haben oft auffällige Haarbüschel oder Wimpern, an den Femora und Tibien gibt es oft eigenartige Verdickungen.[3][5][4]
Die einheimischen Arten sind ca. 8 bis 18 mm lang.[3] Es gibt auch kleinere (z. B. in der Untergattung Heliophila, die 6 bis 10 mm lang sind) und größere Arten (Paramegilla bis 24 mm).[4]
Die Anthophora Arten sind solitär, jedes Weibchen gräbt ein Nest und trägt darin Pollen ein. Manchmal gibt es auch Ansammlungen von Nestern,[6] die sogar sehr groß sein können.[7] Die meisten Arten sind polylektisch, nutzen also Pollen verschiedener Pflanzenfamilien, oft werden Blüten mit langen Kelchen bevorzugt (z. B. Lungenkraut, Natternkopf, Taubnessel, Lungenkraut, Salbei).[5] Manche Arten, wie A. balneorum und A. furcata sind oligolektisch (auf Natternkopf und Lippenblütler).[5]
Die bevorzugten Lebensräume sind sehr unterschiedlich. Anthophora plumipes nistet gerne im Siedlungsbereich, A. furcata an Waldrändern und in Lichtungen, A. bimaculata in Sandgebieten.[3] Entsprechend unterschiedlich sind auch die Substrate, in die die Weibchen Ihre Nester graben: in Steilwände, Mauern, Mörtel, Holz, aber auch in vegetationsfreien Boden.[6] In Nicaragua gibt es eine Art, die in unmittelbarer Nähe eines aktiven Vulkans nistet (A. squammulosa).[8] Eine Art in Utah kann mit ihren Mandibeln zum Nisten Löcher in Sandstein bohren.[9]
Bei vielen Arten schlüpfen die Männchen früher im Jahr als die Weibchen (die Arten sind also proterandrisch). Die Männchen patrouillieren auf der Suche nach Weibchen auf festen Flugbahnen, die sie mit Duftstoffen markiert haben. Manchmal findet man sie an Übernachtungsplätzen (einzeln oder in Gruppen) an Pflanzenstängeln.
Die einzelnen Arten schlüpfen zu unterschiedlichen Monaten, A. plumipes im Frühling, A. bimaculata im Hochsommer, in Mitteleuropa gibt es nur eine Generation im Jahr, im Süden (Mittelmeergebiet) gibt es oft mehrere Generationen pro Jahr.[3][5]
Manche Anthophora Arten bestäuben Ophrys-Orchideen durch Pseudokopulation. Die Orchideenblüte ahmt weibliche Bienen nach (Mimikry, durch Aussehen und Duftstoffe), die männliche Biene versucht damit zu kopulieren und bekommt dabei Pollenpakete angeheftet, die sie an eine andere Blüte weitergibt.[10]
Brutparasiten: Die einheimischen Anthophora-Bienen werden von Kuckucksbienen der Gattungen Melecta, Thyreus und Coelioxys parasitiert.[6] Außerdem werden sie von Ölkäferlarven und der Keulenwespe Sapyga clavicornis parasitiert.[5]
Die Gattung Anthophora zählt mit 6 weiteren Gattungen zur Tribus Anthophorini, Unterfamilie Apinae. Sie ist die artenreichste und am weitesten verbreitete Gattung der Anthophorini. Die Gattung Amegilla ist auch sehr artenreich mit mehr als 250 Arten. Sie ist die Schwestergruppe von Anthophora.[11]
Anthophora wird in 14 Untergattungen unterteilt.[4]
In Mitteleuropa sind 15 Arten nachgewiesen,[5] in Deutschland kommen 12 Arten vor.[3] (v = verschollen)
Anthophora ist eine Gattung aus der Familie der Apidae innerhalb der Bienen. Anthophora umfasst mehr als 400 Arten und ist aus allen Kontinenten der Welt (außer der Antarktis und Australien) bekannt.
Auf Deutsch werden diese Bienen Pelzbienen genannt, der deutsche Name gilt jedoch auch für verwandte Gattungen, insbesondere für Bienen der Gattung Amegilla. Manche Autoren (z. B. Westrich) zählen Amegilla zu Anthophora, was jedoch international nicht anerkannt wird.
Антофоралар (лат. Anthophora) — аарылардын бир уруусу, мунун бир түрү — дубалчыл антофора белгилүү.
The bee genus Anthophora is one of the largest in the family Apidae, with over 450 species worldwide in 14 different subgenera. They are most abundant and diverse in the Holarctic and African biogeographic regions. All species are solitary, though many nest in large aggregations. Nearly all species make nests in the soil, either in banks or in flat ground; the larvae develop in cells with waterproof linings and do not spin cocoons. Males commonly have pale white or yellow facial markings, and/or peculiarly modified leg armature and hairs. Anthophora individuals can be distinguished from the very similar genus Amegilla by the possession of an arolium between the tarsal claws.
Species include:
The bee genus Anthophora is one of the largest in the family Apidae, with over 450 species worldwide in 14 different subgenera. They are most abundant and diverse in the Holarctic and African biogeographic regions. All species are solitary, though many nest in large aggregations. Nearly all species make nests in the soil, either in banks or in flat ground; the larvae develop in cells with waterproof linings and do not spin cocoons. Males commonly have pale white or yellow facial markings, and/or peculiarly modified leg armature and hairs. Anthophora individuals can be distinguished from the very similar genus Amegilla by the possession of an arolium between the tarsal claws.
Species include:
Anthophora bimaculata Anthophora curta Anthophora dispar Anthophora edwardsii Anthophora fedorica Anthophora flexipes Anthophora urbana Anthophora furcata Anthophora plumipes Anthophora pueblo Anthophora retusaEl género de abejas Anthophora es uno de los más numerosos de la familia Apidae, con más de 450 especies en todo el mundo en 14 subgéneros. Son más abundantes y diversas en las regiones biogeográficas holárcticas y africanas; están ausentes en el sudeste de Asia y en Australasia.[1]
Todas las especies son solitarias, aunque muchas anidan en grandes agregaciones. Casi todas las especies hacen nidos en el suelo, ya sea en bancos o en terreno plano; las larvas se desarrollan dentro de células con revestimiento impermeable y no tejen capullos. Los machos suelen tener marcas faciales blancas o de color amarillo pálido, y tienen patas peculiarmente modificadas con pelos. Los individuos pueden distinguirse del género similar Amegilla por la posesión de un arolio entre las uñas del tarso.
Incluye las especies:
El género de abejas Anthophora es uno de los más numerosos de la familia Apidae, con más de 450 especies en todo el mundo en 14 subgéneros. Son más abundantes y diversas en las regiones biogeográficas holárcticas y africanas; están ausentes en el sudeste de Asia y en Australasia.
Todas las especies son solitarias, aunque muchas anidan en grandes agregaciones. Casi todas las especies hacen nidos en el suelo, ya sea en bancos o en terreno plano; las larvas se desarrollan dentro de células con revestimiento impermeable y no tejen capullos. Los machos suelen tener marcas faciales blancas o de color amarillo pálido, y tienen patas peculiarmente modificadas con pelos. Los individuos pueden distinguirse del género similar Amegilla por la posesión de un arolio entre las uñas del tarso.
Incluye las especies:
Anthophora curta Anthophora dispar Anthophora edwardsii Anthophora fedorica Anthophora flexipes Anthophora urbana Anthophora furcata Anthophora plumipes Anthophora pueblo Anthophora retusaAnthophora (du grec anthophoros, issu de anthos « fleur », et pherein « porter », référence aux activités floricoles des adultes qui assurent la pollinisation de nombreux ordres de plantes grâce à leur langue allongée qui leur confère une aptitude accrue à la récolte du nectar) est un genre d'abeilles solitaires terricoles (bâtissant dans le sol, voire sur des surfaces verticales, des terriers dont les parois sont lissées avec de l'argile leur donnant un aspect de cheminée) qui regroupe plus de 450 espèces, réparties dans le monde entier. Ce genre est, dans la famille des Apidés, celui qui regroupe le plus d'espèces ; il est d'ailleurs scindé en 14 sous-genres. C'est dans les régions holarctiques et africaines que se trouve la plus grande diversité des espèces et le nombre d'individus le plus important.
Les Anthophores sont les « Abeilles à fourrure (de) » des germanophones. Avec leur grande taille, leur pilosité hirsute, dense et abondante, et leur forme trapue, ces abeilles qui ont pourtant une livrée aposématique de guêpe, sont souvent confondues avec le bourdon avec qui elles partagent la pratique de la pollinisation vibratile (bourdonnement strident et aigus chez les Anthophores, ce son caractéristique permettant, avec une certaine habitude, de les reconnaître à l’ouïe)[1].
Toutes ces espèces sont solitaires, bien que pouvant construire leur nid dans de vastes bourgades. Presque toutes les espèces construisent des nids au niveau du sol, que ce soit sur des berges ou en terrain plat. Les larves se développent dans des cellules avec des provisions et ne s'enveloppent pas d'un cocon.
Il existe un dimorphisme sexuel, en général les mâles ont des marques faciales jaunes ou de couleur plus pâle, ils peuvent également avoir des pattes ou des poils particuliers.
Les espèces de ce genre jouent un rôle important dans la pollinisation des fleurs et des arbres fruitiers à floraison précoce (cerisier, prunier) car les adultes précoces au vol vif sont actifs dès les premières heures du jour des mois printaniers, grâce au réflexe de frissonnement qui permet de réchauffer leurs muscles thoraciques (cet échauffement permet d'accélérer la synthèse d'ATP nécessaire pour produire des battements d'aile d'une fréquence élevée, plus de 200 par seconde). Leur pilosité abondante permet de maintenir leur thorax à la température nécessaire pour voler, environ 30 °C, tandis qu'aux heures chaudes de la journée, elles se réfugient dans leur terrier pour réguler la température de leur corps (en) et éviter la surchauffe[2].
Elles se distinguent du genre très similaire Amegilla par la possession d'un arolium entre les griffes des tarses.
Anthophora (du grec anthophoros, issu de anthos « fleur », et pherein « porter », référence aux activités floricoles des adultes qui assurent la pollinisation de nombreux ordres de plantes grâce à leur langue allongée qui leur confère une aptitude accrue à la récolte du nectar) est un genre d'abeilles solitaires terricoles (bâtissant dans le sol, voire sur des surfaces verticales, des terriers dont les parois sont lissées avec de l'argile leur donnant un aspect de cheminée) qui regroupe plus de 450 espèces, réparties dans le monde entier. Ce genre est, dans la famille des Apidés, celui qui regroupe le plus d'espèces ; il est d'ailleurs scindé en 14 sous-genres. C'est dans les régions holarctiques et africaines que se trouve la plus grande diversité des espèces et le nombre d'individus le plus important.
Anthophora Latreille, 1803 è un genere di imenotteri apoidei della famiglia Apidae (sottofamiglia Apinae, tribù Anthophorini).
L'aspetto è molto simile a quello del genere Amegilla, da cui si distingue per la presenza di un arolio tra le unghia del tarso.[1]
La nervatura alare presenta gli elementi morfologici tipici degli Anthophorini:[2][3]
Sono api solitarie che nidificano prevalentemente in semplici cavità scavate nel suolo, nel legno secco o in cavità preesistenti: ciascuna femmina, dopo la fecondazione, costruisce un nido formato da una serie di cellette, poi le riempie di nettare e di polline impastati, ed in ultimo depone un uovo in ciascuna celletta. Alcune specie di Anthophora riempiono le loro celle di miele liquido, nel quale lasciano galleggiare le uova.[4] Le larve si sviluppano esclusivamente grazie a queste provviste, senza ricevere ulteriore cura dalla madre.
Il genere Anthophora ha una distribuzione pressoché cosmopolita anche se prevalentemente centrata nell'emisfero boreale (olartica); è assente in Australia.[5]
Con oltre 350 specie è il genere più numeroso della tribù Anthophorini[6](in passato considerata una famiglia a sé stante, Anthophoridae).
In Italia sono presenti le seguenti specie:[7]
Anthophora Latreille, 1803 è un genere di imenotteri apoidei della famiglia Apidae (sottofamiglia Apinae, tribù Anthophorini).
Sachembijen (Anthophora) zijn een geslacht van solitaire soorten uit de familie bijen. Het geslacht werd voor het eerst beschreven door Pierre André Latreille in 1803. De Nederlandse naam slaat op de pluimpjes aan de poten, die door Jac. P. Thijsse werden vergeleken met de franje aan Indianenkledij. Sachem is het woord uit een aantal Oost-Algonkische talen voor opperhoofd.
Sachembijen (Anthophora) zijn een geslacht van solitaire soorten uit de familie bijen. Het geslacht werd voor het eerst beschreven door Pierre André Latreille in 1803. De Nederlandse naam slaat op de pluimpjes aan de poten, die door Jac. P. Thijsse werden vergeleken met de franje aan Indianenkledij. Sachem is het woord uit een aantal Oost-Algonkische talen voor opperhoofd.
Anthophora é um gênero de abelha, sendo um dos maiores da família Apidae, com mais de 450 espécies em todo o mundo, e em 14 diferentes subgêneros. Elas são mais abundantes e diversificadas nas regiões holártica e no continente africano. Todas as espécies são solitárias, embora possam ser encontrados muitos ninhos agrupados. Quase todas as espécies fazem ninhos no solo, nos barrancos ou em terrenos planos. As larvas se desenvolvem em células com revestimentos impermeáveis. Os machos geralmente têm uma marca na cabeça de cor branca ou amarelo claro, as suas pernas são diferentes e com pêlos. Os seres do gênero Anthophora pode ser distinguidos do gênero similar Amegilla, por possuírem um arólio entre as garras tarsais.[1]
Anthophora é um gênero de abelha, sendo um dos maiores da família Apidae, com mais de 450 espécies em todo o mundo, e em 14 diferentes subgêneros. Elas são mais abundantes e diversificadas nas regiões holártica e no continente africano. Todas as espécies são solitárias, embora possam ser encontrados muitos ninhos agrupados. Quase todas as espécies fazem ninhos no solo, nos barrancos ou em terrenos planos. As larvas se desenvolvem em células com revestimentos impermeáveis. Os machos geralmente têm uma marca na cabeça de cor branca ou amarelo claro, as suas pernas são diferentes e com pêlos. Os seres do gênero Anthophora pode ser distinguidos do gênero similar Amegilla, por possuírem um arólio entre as garras tarsais.
Pälsbin (Anthophora) är ett släkte solitära bin i familjen långtungebin.
Pälsbin är relativt stora bin med en tät pälsliknande behåring, därav det svenska namnet. Många arter är påtagligt lika humlor.
Pälsbin är solitärt levande bin som bygger sina bon i gångar som de själv gräver i sandig mark, i branter eller murar eller i murken ved. De parasiteras av kägelbin och sorgbin.
I Sverige finns nedanstående 5 arter varav 2 arter är rödlistade.
Pälsbin (Anthophora) är ett släkte solitära bin i familjen långtungebin.
Anthophora là một trong các chi ong lớn nhất trong họ Apidae, với hơn 450 loài phân bố trên toàn cầu được xếp vào 14 phân chi khác nhau. Chúng phân bố phổ biến và đa dạng ở miền Toàn bắc và châu Phi. Hầu hết các loài làm tổ trong đất, hoặc trên đất gò hoặc trong đất bằng phẳng; ấu trùng lớn lên trong tổ có lớp sáp chống thấm từ bên trên và không làm kén.
Các loài đặc trưng gồm:
Anthophora là một trong các chi ong lớn nhất trong họ Apidae, với hơn 450 loài phân bố trên toàn cầu được xếp vào 14 phân chi khác nhau. Chúng phân bố phổ biến và đa dạng ở miền Toàn bắc và châu Phi. Hầu hết các loài làm tổ trong đất, hoặc trên đất gò hoặc trong đất bằng phẳng; ấu trùng lớn lên trong tổ có lớp sáp chống thấm từ bên trên và không làm kén.
Антофоры[1] (лат. Anthophora), ранее в отдельном семействе Anthophoridae) — один из крупнейших и распространённых по всему миру род пчёл, включающий более 400 видов.
Одиночные виды, но селятся колониально. Опылители. Гнездятся в почве.
Встречаются по всему миру, но наиболее разнообразны в Голарктике и Африке.
Крупной и средней величины пчёлы. Верхняя губа обычно шире своей длины или суженная в месте сочленения с наличником, язычок длинный.
Род относится к трибе Anthophorini и включает более 400 видов пчёл и около 15 подродов.
Антофоры (лат. Anthophora), ранее в отдельном семействе Anthophoridae) — один из крупнейших и распространённых по всему миру род пчёл, включающий более 400 видов.