Непарнопрсните копитари или непарнокопитните цицачи го образуваат редот 'Perissodactyla'. Тоа се мошне големи копнени растенојади. Тука припаѓаат коњите, тапирите и носорозите. Името го добиле по присуството на непарен број на прсти на секое копито. Овие животни имаат релативно едноставен желудник и голем среден прст. За разлика од парнопрсните копитари, овие ја дигерираат целулозата во дебелото црево наместо во својот желудник.
Заедничка карактеристика на видовите е нивниот единечен прст (или три споени прста) кој ја носи тежината на животното, при што оската на секој екстремитет поминува низ зголемениот трет прст. Тапирите имаат четири прсти на предните стапала, додека носорозите имаат три прсти на сите стапала. Единствениот трет прст е единствениот кој останал кај коњите. Ова е целосна адаптација за побрзо трчање. Функционалните прсти, како кај парнопрсните, така и кај непарнопрсните, завршуваат со копита, но градбата на стапалото е сосема различна. Медијалните метакарпални и метатарзални коски не се споени во посебна коска како кај парнопрсните.
Непарнопрсните покажуваат голема разновидност во големината на телото и неговата форма. Најмал вид е планинскиот тапир (Tapirus pinchaque), кој тежи 220 kg. Најголем вид е белиот носорог (Ceratotherium simum), кој тежи преку 3,500 kg. Кај многу видови возрасните мажјаци се поголеми од женките, додека кај некои тапири случајот е обратен.
И покрај изобилството на фосилни докази, филогенијата на непарнокопитните не е добро разјаснета, и тоа како во рамките на редот, така и во односите со другите цицачи. Непарнокопитните, како и парнокопитните, потекнуваат од Condylarthra (пракопитари), група која ги содржела доминантните мамалиски растенојади во раниот Палеоцен (пред околу 65 милиони години). Пракопитарите се сметаат за претци и на многу други групи од цицачи. И покрај малите сличности меѓу коњите и кравите, носорозите и нилските коњи, тапирите и свињите, првиот член од секој од наведените парови припаѓа на непарнокопитните, а вториот на парнокопитните цицачи. Сличностите меѓу нив се должат најмногу на конвергентна еволуција. Меѓутоа, анализите на митохондриската ДНК укажуваат на тоа дека непарнокопитните би требало да се класифицираат во клад заедно со Pholidota, Carnivora и Cetertiodactyla (Artiodactyla и Cetacea). Најстарите непарнокопитни фосили потекнуваат од раниот Еоцен (пред околу 50 милиони години). Во ова време биле присутни 14 фамилии. Во оваа епоха, непарнокопитните биле доминантни копитари. При крајот на Олигоцен (25 милиони години), осум фамилии изумреле. Во раниот Миоцен останале само тапиридите, риноцеротидите, еквидите и фамилијата Chalicotheriidae. Последната фамилија содржела необични копитари со големи предни и кратки задни екстремитети прилагодени за стоење во полуисправена положба, погодна за исхрана со листовите од високи дрвја. Со намалувањето на видовиот состав на непарнокопитните, парнокопитните станале доминантни.
Сите видови од овој ред се групирани во два подреда:
Трите преживеани фамилии на непарнокопитни се класифицирани на следниот начин:
Непарнопрсните копитари или непарнокопитните цицачи го образуваат редот 'Perissodactyla'. Тоа се мошне големи копнени растенојади. Тука припаѓаат коњите, тапирите и носорозите. Името го добиле по присуството на непарен број на прсти на секое копито. Овие животни имаат релативно едноставен желудник и голем среден прст. За разлика од парнопрсните копитари, овие ја дигерираат целулозата во дебелото црево наместо во својот желудник.
