Gloeophyllum P. Karst. (niszczyca) – rodzaj grzybów należący do rodziny niszczycowatych (Gloeophyllaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Gloeophyllaceae, Gloeophyllales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1]
Nazwę polską nadał Stanisław Domański w 1974 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym rodzaj ten opisywany był też jako siatkowiec, bedłka, huba, skórzak, wrośniak, gmatwek, grzyb, anyżak, ciemnoblaszek, ciemnoskórek[2]. Synonimy naukowe: Anisomyces Pilát, Ceratophora Humb., Griseoporia Ginns, Lenzitina P. Karst., Phaeocoriolellus Kotl. & Pouzar, Reisneria Velen., Serda Adans., Sesia Adans[3].
Saprotrofy rozwijające się w drewnie i powodujące jego brunatną zgniliznę. Wytwarzają owocniki z kapeluszami zazwyczaj małymi, płasko wachlarzowatymi do konsolowatych, z cienkim miąższem, rzadziej także prawie bez kapelusza, warstwą rurek o budowie labiryntowej lub przypominającej blaszki. Miąższ owocników ma barwę rdzawobrązową do cynamonowobrązowej i konsystencję korkowatą lub łykowatą. Zarodniki niszczyc są podłużnie eliptyczne, gładkie, bez pory rostkowej, a ich wysyp jest biały, nieamyloidalny[4]
Wykaz gatunków (nazwy naukowe) na podstawie Index Fungorum[5]. Nazwy polskie według Władysława Wojewody[2].
Gloeophyllum P. Karst. (niszczyca) – rodzaj grzybów należący do rodziny niszczycowatych (Gloeophyllaceae).
