Piscidia piscipula, ye una especie d'árbol tropical de tamañu medianu, de fueyes caduques, endémica nel sur de Florida, los Cayos de la Florida, Texas, d'Antilles y América Llatina. L'árbol tien valor melecinal como analxésicu y sedante.[2]
Son árboles o parrotales, qu'algama un tamañu d'hasta 20 m d'altu; colos tarmos nuevos seríceos, glabrescentes. Tien 7-11 folíolos, ovaos a elípticos, de 4–17 cm de llargu y 2–11 cm d'anchu, ápiz obtusu a agudu o acumináu, base arrondada a cuneada.[3] Les inflorescencies en recímanos axilares, con flores de 12–15 mm de llargu; mota 4–6 mm de llargu; pétalos blancos con marques rosaes o acolorataes. Los frutos de 4–10 cm de llargu y 3–4.5 cm d'anchu (incluyendo les nales de 1–2 cm d'anchu), con granes de 3–8, 4.5–6 mm de llargu y 2.5–3.5 mm d'anchu, café-acoloratáu a café foscu.[4]
Piscidia piscipula puede ser tóxica y namái tien de ser utilizáu so la direición d'un médicu.[5]
Piscidia piscipula describióse por (L.) Sarg. y espublizóse en Garden & Forest 4(186): 436. 1891.[6]
Piscidia: nome xenéricu que provién del llatín y significa "asesín de pexes".
piscipula: epítetu llatín que significa "pexe pequeñu".[7]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Piscidia piscipula, ye una especie d'árbol tropical de tamañu medianu, de fueyes caduques, endémica nel sur de Florida, los Cayos de la Florida, Texas, d'Antilles y América Llatina. L'árbol tien valor melecinal como analxésicu y sedante.
Piscidia piscipula ist ein Pflanzenart in der Familie der Hülsenfrüchtler in der Unterfamilie der Schmetterlingsblütler aus Mexiko bis nach Zentralamerika, Florida und den Antillen.
Piscidia piscipula wächst als halbimmergrüner Baum bis zu 15 Meter hoch. Der Stammdurchmesser erreicht bis über 60 Zentimeter. Die gräuliche Borke ist rissig bis schuppig oder abblätternd.
Die wechselständigen und gestielten Laubblätter sind unpaarig gefiedert mit bis zu 11 Blättchen. Der Blattstiel ist bis 4 Zentimeter lang. Die kurz gestielten, ganzrandigen, eiförmigen bis verkehrt-eiförmigen oder elliptischen, bespitzten bis seltener stumpfen Blättchen sind 4,5–10,5 Zentimeter lang, oberseits fast kahl sowie unterseits dicht kurz weißlich behaart.
Es werden rispige Blütenstände gebildet. Die Blüten erscheinen vor den Blättern. Die typischen, zwittrigen und gestielten Schmetterlingsblüten sind weiß bis blassrosa. Der Kelch ist rötlich-violett und feinhaarig. Der Blütenstiel ist mit einem „Gelenk“ unterteilt. Die Fahne besitzt mittig einen grünen Fleck und das Schiffchen eine rötliche Spitze. Die 10 Staubblätter sind einbrüderig verwachsen. Der längliche Fruchtknoten ist fein behaart.
Es werden vierflügelige, an den Samen eingeschnürte, bis 10 Zentimeter lange und nicht öffnende, mehrsamige Hülsenfrüchte mit beständigem Kelch gebildet. Die breiten, welligen Flügel sind papierig und 1–2 Zentimeter breit. Die bis zu acht braunen, etwa 7–8 Millimeter langen Samen, mit seitlichem Hilum, sind abgeflacht und länglich bis elliptisch.
Die stinkende Rinde, besonders die der Wurzel, und die Blätter werden als Fischgift, Barbasco, verwendet. Die Rinde wird auch medizinisch genutzt.[1]
Das beständige, schwere und harte Holz, Stinkholz, wird für verschiedene Anwendungen genutzt. Es ist bekannt als Barbasco, Jamaica dogwood, Jabín oder Jabi und Habin.
Piscidia piscipula ist ein Pflanzenart in der Familie der Hülsenfrüchtler in der Unterfamilie der Schmetterlingsblütler aus Mexiko bis nach Zentralamerika, Florida und den Antillen.
फिश पॅायझन ट्री तथा जमैकन डॅागवूड ट्री हे कॅरिबियन समुद्रातील जमैका बेटावळ आढळणारे वृक्ष आहे. तेथे याचा उपयोग मासे मारण्याकरता होतो. म्हणून त्याला तेथे फिश पॅायझन ट्री असे हि नाव आहे.
मार्च ते मे महिन्यात जांभळा किंवा गुलाबी ठिपका असलेली पांढरी फुले या वृक्षाला येतात. कधी कधी त्याची एक पाकळी हिरवट रंगाची सूद्धा असते. याची शेंग सुरवातीला हिरवी व नंतर पिवळट पडते. शेंगेला चार टोकदार कडा किंवा पंख असतात.
याच्या बिया विषारी आहेत आणि याच बिया जमैकामध्ये मासेमारीसाठी वापरण्यात येतात. बिया पाण्यात टाकल्यानंतर मासे काही काळासाठी बेशुद्ध होतात. त्या स्थितीत त्यांना गोळा करण्यात येते. या बियांचा प्रमाणित डोस देवून काही प्राण्यांनाही संमोहित करता येते. याच गुणधर्मांचा वापर औषधांमध्ये करण्यात येतो. याची मुळेसुद्धा विषारी असून त्यांचा ही उपयोग मासे पकडण्यासाठी करण्यात येतो. झाडाचे लाकूड अत्यंत टणक असून पाण्यात व पाण्याच्या बाहेरही त्याचा वापर होतो. गाडीची चाके, गाड्यांचा सांगाडा, कुंपणासाठी वापरात येणारे खांब यांसाठी याचे लाकूड वापरले जाते. झाडाच्या खोडात 'पिसीडीन' नावाचे अल्कलॉईड मिळते. या रसायनामुळे नशा येते. याचा वापर निद्रानाशाच्या विकारासाठी उपचारासाठी केला जातो. तापावरही हे औषध दिले जाते. डोकेदुखी, मासिकपाळी यांसारख्या विकारांवरही हे औषध जमैका व इतर देशांमध्ये दिले जाते .
फिश पॅायझन ट्री तथा जमैकन डॅागवूड ट्री हे कॅरिबियन समुद्रातील जमैका बेटावळ आढळणारे वृक्ष आहे. तेथे याचा उपयोग मासे मारण्याकरता होतो. म्हणून त्याला तेथे फिश पॅायझन ट्री असे हि नाव आहे.
मार्च ते मे महिन्यात जांभळा किंवा गुलाबी ठिपका असलेली पांढरी फुले या वृक्षाला येतात. कधी कधी त्याची एक पाकळी हिरवट रंगाची सूद्धा असते. याची शेंग सुरवातीला हिरवी व नंतर पिवळट पडते. शेंगेला चार टोकदार कडा किंवा पंख असतात.
याच्या बिया विषारी आहेत आणि याच बिया जमैकामध्ये मासेमारीसाठी वापरण्यात येतात. बिया पाण्यात टाकल्यानंतर मासे काही काळासाठी बेशुद्ध होतात. त्या स्थितीत त्यांना गोळा करण्यात येते. या बियांचा प्रमाणित डोस देवून काही प्राण्यांनाही संमोहित करता येते. याच गुणधर्मांचा वापर औषधांमध्ये करण्यात येतो. याची मुळेसुद्धा विषारी असून त्यांचा ही उपयोग मासे पकडण्यासाठी करण्यात येतो. झाडाचे लाकूड अत्यंत टणक असून पाण्यात व पाण्याच्या बाहेरही त्याचा वापर होतो. गाडीची चाके, गाड्यांचा सांगाडा, कुंपणासाठी वापरात येणारे खांब यांसाठी याचे लाकूड वापरले जाते. झाडाच्या खोडात 'पिसीडीन' नावाचे अल्कलॉईड मिळते. या रसायनामुळे नशा येते. याचा वापर निद्रानाशाच्या विकारासाठी उपचारासाठी केला जातो. तापावरही हे औषध दिले जाते. डोकेदुखी, मासिकपाळी यांसारख्या विकारांवरही हे औषध जमैका व इतर देशांमध्ये दिले जाते .
Piscidia piscipula, commonly named Florida fishpoison tree, Jamaican dogwood, or fishfuddle, is a medium-sized, deciduous, tropical tree in the Fabaceae family. It is native to the Greater Antilles (except Puerto Rico), extreme southern Florida (primarily the Florida Keys) and the Bahamas, and the coastal region from Panama northward to the vicinity of Ocampo, Tamaulipas, Mexico.[3] The native Taino of the West Indies discovered that extracts from the tree could sedate fish, allowing them to be caught by hand.[3] This practice led to the tree's common names—fishpoison and fishfuddle. The tree has medicinal value as an analgesic and sedative.[4]
The generic name is Latin for "fish killer", and the specific epithet is Latin for "little fish".[5]
The Florida fishpoison tree grows in coastal zones. It prefers well-drained, sandy soils, with a top layer of humus.[6] The tree has some tolerance to short-term storm surges of brackish water or seawater. Although it grows in coastal conditions, the tree is usually protected from direct salt spray by adjoining vegetation. Established trees are highly tolerant of drought. Its sensitivity to the cold limits Florida fishpoison tree to areas no colder than plant hardiness zone 11.
The Florida fishpoison tree attains medium size with heights of 12 to 15 m and bole diameters of 46 to 118 cm. An irregular, open crown develops with stout, erect branches.[3]
Its deciduous leaves (9 to 23 cm long) are alternate and pinnately compound. Five to 11 leaflets (each 4 to 8 cm long) are present in an opposite arrangement. Leaflets are dark green above and distinctly paler grayish-green below with pubescence.[7]
Its white flowers are tinged with red or pink.[3] They appear in pea-like clusters in May and are attractive to bees. Trees potentially bloom when about 4 m tall and 4 years old. Flowers develop into a light brown, bean-like pod (8 to 10 cm long) with four papery wings. Ripening in July and August, the pods contain red-brown, beanlike seeds.
Stem bark is thin and olive gray in color with irregular dark patches and many smaller scales.[3] The bark has an unpleasant odor and a distinctly acrid and bitter taste, causing a burning sensation in the mouth.
After removal from the ripe pod, seeds germinate in 8 to 10 days when sown about 6 mm deep in moist soil.[5] Until seedlings become well established, they should be fertilized and watered. Cuttings placed in moist soil quickly sprout roots. In fact, rooting has been observed to occur so readily, posts made from fresh timber occasionally will take root unintentionally.
The Florida fishpoison tree is a larval host plant for several butterfly species, including: the native cassius blue butterfly (Leptotes cassius), hammock skipper (Polygonus leo) and the introduced fulvous hairstreak (Electrostrymon angelia).[6]
In areas with a suitable climate and soils, Florida fishpoison tree makes a hardy, medium-sized shade tree with attractive seasonal flowers. It is ideal for yards and along fence rows.[5] The species is shade intolerant, requiring full sunlight for maximum development.
The yellow-brown wood of fishpoison tree is resistant to decay, making its timber suitable for outdoor usage, such as boat building, fence posts, and poles.[3] The dense, tight-grained wood is also used as a fuel, to make charcoal, and as a good carving material.
Indigenous peoples all over the world used local poisonous plants to aid in catching fish, and because of this many plants bear common names descriptive of this use.[8] Within its natural range, the Taino and other native tribes used an extract from the bark, roots, twigs, and leaves of Florida fishpoison tree to sedate fish, making them easier to catch. A number of chemicals present in the tree's tissues are toxic to fish, the principal one being the well-known rotenone.[5]
P. piscipula can be toxic and should only be used under direction of a doctor.[9] Dosage must be individually determined.[10] It has been used in herbal medicine for treating nervous conditions, pain, and insomnia.[11] Recent scientific studies in animals suggest that bark extracts may have potential for their anti-inflammatory, sedative, and antispasmodic effects.[9]
Piscidia piscipula, commonly named Florida fishpoison tree, Jamaican dogwood, or fishfuddle, is a medium-sized, deciduous, tropical tree in the Fabaceae family. It is native to the Greater Antilles (except Puerto Rico), extreme southern Florida (primarily the Florida Keys) and the Bahamas, and the coastal region from Panama northward to the vicinity of Ocampo, Tamaulipas, Mexico. The native Taino of the West Indies discovered that extracts from the tree could sedate fish, allowing them to be caught by hand. This practice led to the tree's common names—fishpoison and fishfuddle. The tree has medicinal value as an analgesic and sedative.
The generic name is Latin for "fish killer", and the specific epithet is Latin for "little fish".
Piscidia piscipula, llamado comúnmente barbasco, palo de agua, jabil, jabín o chijol, es una especie de árbol tropical de tamaño mediano, de hojas caducas, nativa del sur de Florida, los Cayos de la Florida, Tejas, de Antillas y América Latina. El árbol tiene valor medicinal como analgésico y sedante.[3] Piscidia piscipula fue descrita por (L.) Sarg. y publicado en Garden & Forest 4(186): 436. 1891.[4] Piscidia: nombre genérico que proviene del latín y significa "asesino de peces". piscipula: epíteto latíno que significa "pez pequeño".[5]
Árbol cuya altura alcanzada es hasta de 26 m, y diámetro a la altura del pecho de hasta de 60 cm, aunque se han reportado diámetro hasta de 80 cm, tronco generalmente recto; ramas escasas, son ascendentes, copa densa y la parte terminal es horizontal. La corteza externa fisurada, de color grisáceo en árboles grandes, es escamosa y se desprende en placas; pero en árboles jóvenes es casi lisa, con los tallos jóvenes seríceos, glabrescentes. Tiene 7-11 folíolos, ovados a elípticos, de 4–17 cm de largo y 2–11 cm de ancho, ápice obtuso a agudo o acuminado, base redondeada a cuneada.[6] El grosor de la corteza varía de 10 a 20 mm. Las ramas jóvenes son verdes, con lenticelas longitudinales de color verdoso; estipulas anchas, densamente pubescentes de color verde grisáceo y caedizo. Hojas dispuestas en espiral, imparipinnadas, compuestas, alternas, de 12 a 30 cm de largo, incluyendo el peciolo; compuesta por 7 a 9 foliolos opuestos, elípticos, oblongos u oblongos-lanceolado, margen entero, ápice agudo, base redondeada de color verde amarillento o verde oscuro y lisos en el haz; de color verde grisáceo y finamente pubescente en el envés; Foliolos de 4 hasta 10 cm de largo y 2 a 5 cm. Una característica importante de esta especie, es que pierden sus hojas cuando florecen. Las nervaduras secundarias son conspicuas de color verde amarillentas. Las inflorescencias en racimos axilares, con flores de 12–15 mm de largo; cáliz 4–6 mm de largo;[7] las flores se presentan panículas en las axilas de las hojas caídas; flores ligeramente perfumadas, papilionadas (asemejan a una mariposa); pétalos rosados y ligeramente morados; estambres de 10 a 12 mm de largo unidos en un tubo estaminal. El fruto tipo vaina, indehiscente con cuatro alas onduladas, de color verde amarillento, de 1.5 a 8 cm de largo y 2 a 3 cm de ancho, de color pardo amarillentas, contiene de 1 a 10 semillas reniformes, de color pardo amarillentas y brillantes de 5 x 3 mm.[8][9]
Es una especie Nativa de México, cuya distribución se encuentra en la vertiente del pacífico, desde el sur de Tamaulipas, hasta la península de Yucatán; en la vertiente del Golfo de México, desde Nayarit hasta Chiapas. Aunque también se tienen registros en los estados de San Luis Potosí, Puebla e Hidalgo Fuera del México se tienen registros en Florida, se distribuye ampliamente en todos los países Centroamericanos.[10][9][8]
Es muy abundante en bosques secundarios de selvas mediana subperennifolias y subcaducifolias, sobre todo en zonas perturbadas, especie que en algunos puntos es dominante del dosel. Se ha encontrado también en bosques de encinos tropicales. Crecen en suelos con poca capacidad de retención de humedad, aunque es tolerable a suelos mal drenados. Su rango altitudinal varía desde el nivel del mar hasta los 500 msnm.[8]
Es una especie de crecimiento lento y constituye uno de los árboles más abundantes, en ocasiones dominantes o codominantes, en la Península de Yucatán, ocurre en áreas fuertemente impactadas por la extracción del Cedro. Es una especie, cuyo aprovechamiento de madera no se le ha dado la importancia necesaria. Especie muy apreciada para la actividad apícola.[10] Es una especie que no se encuentra dentro de alguna categoría de protección de acuerdo a la NOM-059-ECOL-2010 de la SEMARNAT. Tampoco se encuentra en la lista de especies de la IUCN.
Piscidia piscipula puede ser tóxica y solo debe ser utilizado bajo la dirección de un médico.[11]
Piscidia piscipula, llamado comúnmente barbasco, palo de agua, jabil, jabín o chijol, es una especie de árbol tropical de tamaño mediano, de hojas caducas, nativa del sur de Florida, los Cayos de la Florida, Tejas, de Antillas y América Latina. El árbol tiene valor medicinal como analgésico y sedante. Piscidia piscipula fue descrita por (L.) Sarg. y publicado en Garden & Forest 4(186): 436. 1891. Piscidia: nombre genérico que proviene del latín y significa "asesino de peces". piscipula: epíteto latíno que significa "pez pequeño".
Piscidia piscipula là một loài thực vật có hoa trong họ Đậu. Loài này được (L.) Sarg. miêu tả khoa học đầu tiên.[2]
.gif)
.gif)
.gif)
Piscidia piscipula là một loài thực vật có hoa trong họ Đậu. Loài này được (L.) Sarg. miêu tả khoa học đầu tiên.
毒魚豆（学名：Piscidia piscipula），又名牙買加山茱萸、佛羅里達毒魚木，是豆科毒魚豆屬的一種木本植物。原產於美國佛羅里達州南部、佛羅里達礁島群、德克薩斯州，加勒比地區及拉丁美洲[2]。
西印度群島的原住民發現這種植物的提取物可以令魚麻醉安靜，讓他們可以徒手抓魚[2]。俗名毒魚木、醉魚木也是得名自這種功用。毒魚豆具有藥用價值，可以做鎮痛藥及鎮靜劑[3][4]。
屬名Piscidia是由兩個拉丁文piscis（魚），caedo（殺死）組合而成。種小名piscipula是「小魚」的意思。[5]
落葉喬木，株高12－15公尺。樹幹直徑可達46－118公分，分枝直立粗壯，形成不規則的樹冠。[2]
樹皮薄，橄欖灰色，上面有不規則的暗斑和許多小鱗片[2]。樹皮具有令人不愉快的氣味，吃起來很辛辣及有苦味，會使口腔有灼熱感。
葉長9－23公分，互生。羽狀複葉，小葉5－11片，小葉長4―8公分，小葉對生。小葉的葉面深綠色；葉背淺灰綠色，有軟毛。[6]
花白色略帶紅色或粉紅色色調[2]。五月開蝶形狀的花，會吸引蜜蜂來幫助授粉。樹齡四年株高達四公尺以上時會開始開花。果實為淡褐色的莢果，果長8－10公分，上有四片紙質翅狀物。果實在七至八月時成熟，豆莢內有紅褐色的種子，種子卵圓形。
毒魚豆生長在沿海地帶，喜歡排水良好，表層有腐殖質的沙質土壤[7]。樹體對於短期的微鹹水或海水風暴潮具有耐受性。雖然生長在沿海地區，通常會伴生在某些樹種後面，以避免直接曝露在鹽霧下。成熟的植株耐旱性高。它是一種熱帶樹種，只適合生長在美國植物耐寒分區（plant hardiness zone）第11區以上的地區。
毒魚豆可以做觀賞植物，在氣候及土壤適合生長的地區，可以長成中型大小的遮陰樹，花季時會開出引人注目的花，適合栽種在庭院觀賞或種成綠籬[5]。植株不耐陰，最好種在全日照的環境下。
由成熟的豆莢中取出種子，播種在潮濕的土壤裡，覆土約0.6公分厚，大約經過8－10天種子就會發芽[5]。
扦插繁殖時，將插穗插在潮濕的土壤中，很快就會生根。事實上，有人曾經看過由剛砍下來的木材做成的柱子無意間生根的案例。
木材黃褐色不容易腐朽，適合用於戶外，例如造船，做籬笆的柵欄及柱子[2]。木材紋理密實，可以做薪材用來製作木炭。木材也是一種很好的雕刻材料。
世界各地的原住民會使用當地的有毒植物來幫忙捕魚，許多有這種用途的植物，其俗名常以此功能命名，如毒魚木、醉魚草等名稱[8]。美國的原住民會使用毒魚豆的樹皮、根、枝條及葉子來麻醉鎮靜魚群，使它們較容易捕捉。毒魚豆的組織中含有許多對魚有毒的化學物質，其中最主要的一種物質是著名的魚藤酮[5]。
傳統醫學裡使用毒魚豆來治療神經緊張及疼痛已經有很長的一段時間。近來對動物的研究顯示，毒魚豆的樹皮提取物有消炎、鎮靜和抗痙攣的作用。[9]
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
