Pacifastacus is a genus of crayfish native to western North America (USA and Canada), containing six species, two of which are extinct:[1]
Pacifastacus is a genus of crayfish native to western North America (USA and Canada), containing six species, two of which are extinct:
†Pacifastacus chenoderma (fossil: Miocene – Pliocene) Pacifastacus connectens Pacifastacus fortis – Shasta crayfish Pacifastacus gambelii Pacifastacus leniusculus – signal crayfish †Pacifastacus nigrescens – Sooty crayfishPacifastacus est un genre de crustacés décapodes de la famille des Astacidae qui comprend notamment l'écrevisse de Californie (Pacifastacus leniusculus) élevée en astaciculture.
Selon Tree of Life Web Project (28 mai 2015)[1] :
Sous-espèces de l'écrevisse de Californie élevées en astaciculture :
Pacifastacus est un genre de crustacés décapodes de la famille des Astacidae qui comprend notamment l'écrevisse de Californie (Pacifastacus leniusculus) élevée en astaciculture.
Pacifastacus Bott, 1950[1] è un genere di crostacei originario della parte occidentale del Nordamerica, cui appartengono le seguenti sei specie:[2]
Pacifastacus Bott, 1950 è un genere di crostacei originario della parte occidentale del Nordamerica, cui appartengono le seguenti sei specie:
Pacifastacus chenoderma (fossile: Miocene – Pliocene) Pacifastacus connectens Pacifastacus fortis Pacifastacus gambelii Pacifastacus leniusculus – Gambero segnalatore Pacifastacus nigrescensPacifastacus is een geslacht van kreeftachtigen uit de klasse van de Malacostraca (hogere kreeftachtigen).
Pacifastacus is een geslacht van kreeftachtigen uit de klasse van de Malacostraca (hogere kreeftachtigen).
Pacifastacus er en usikker slekt innen familien Astacidae av ferskvannskreps (orden Reptantia) som inngår i den store gruppen av såkalte tifotkreps. Gruppen omfatter nordlige ferskvannskreps, og inneholder 35–7 arter.
Utbredelsen er utpreget laurentisk med forekomster i elver og innsjøer i Nord-Amerika, samt arter utsatt i vestlige Europa. Herunder hører signalkreps som har blitt utsatt i elver i Skandinavia fra USA, og som truer med å fortrenge den nå truede europeiske edelkrepsen.
En moderne oppdatering av systematikken rundt slekten gis her med basis i WoRMS-databasens systematikk fra 2013.[1].
Pacifastacus er en usikker slekt innen familien Astacidae av ferskvannskreps (orden Reptantia) som inngår i den store gruppen av såkalte tifotkreps. Gruppen omfatter nordlige ferskvannskreps, og inneholder 35–7 arter.
Utbredelsen er utpreget laurentisk med forekomster i elver og innsjøer i Nord-Amerika, samt arter utsatt i vestlige Europa. Herunder hører signalkreps som har blitt utsatt i elver i Skandinavia fra USA, og som truer med å fortrenge den nå truede europeiske edelkrepsen.
Multimedia w Wikimedia Commons Pacifastacus – rodzaj skorupiaków z rzędu dziesięcionogów i rodziny rakowatych.
Skorupiaki te mają przynajmniej szczątkową formę dwóch par (przednich i tylnych) listewek postorbitalnych na karapaksie. Ich epistom pozbawiony jest kolców czy listewek za papilla renalis. Na meropoditach ich szczękonóży trzeciej pary występują wzdłuż brzegów pośrodkowych rzędy kolców. Samce mają pleopody (odnóża odwłokowe) pierwszej pary o wąsko rurkowatych częściach odsiebnych, niezakończonych płatkami. Drugą parę pleopodów cechują egzopodity niesięgające dystalnie do końca endopoditów[1].
Przedstawiciele rodzaju występują naturalnie w Ameryce Północnej, w zlewni Oceanu Spokojnego i rzece Missouri w Wyoming. Ponadto rodzaj ten został zawleczony do Europy i Japonii[1]. W Polsce występuje tylko rak sygnałowy[2].
Należą tu gatunki[3]:
Pacifastacus – rodzaj skorupiaków z rzędu dziesięcionogów i rodziny rakowatych.
Skorupiaki te mają przynajmniej szczątkową formę dwóch par (przednich i tylnych) listewek postorbitalnych na karapaksie. Ich epistom pozbawiony jest kolców czy listewek za papilla renalis. Na meropoditach ich szczękonóży trzeciej pary występują wzdłuż brzegów pośrodkowych rzędy kolców. Samce mają pleopody (odnóża odwłokowe) pierwszej pary o wąsko rurkowatych częściach odsiebnych, niezakończonych płatkami. Drugą parę pleopodów cechują egzopodity niesięgające dystalnie do końca endopoditów.
Przedstawiciele rodzaju występują naturalnie w Ameryce Północnej, w zlewni Oceanu Spokojnego i rzece Missouri w Wyoming. Ponadto rodzaj ten został zawleczony do Europy i Japonii. W Polsce występuje tylko rak sygnałowy.
Należą tu gatunki:
Pacifastacus chenoderma (Cope, 1871) Pacifastacus connectens (Faxon, 1914) Pacifastacus fortis (Faxon, 1914) Pacifastacus gambelii (Girard, 1852) Pacifastacus leniusculus (Dana, 1852) – rak sygnałowy Pacifastacus nigrescens (Stimpson, 1857)
Pacifastacus (лат.) — род пресноводных десятиногих раков из семейства Astacidae. Обитают в водоёмах западной части Северной Америки (США и Канада). Во второй половине XX века в европейские воды был интродуцирован американский сигнальный рак (Pacifastacus leniusculus)[1].
В род включают 5 ныне существующих и один вымерший вид[2]:
Pacifastacus (лат.) — род пресноводных десятиногих раков из семейства Astacidae. Обитают в водоёмах западной части Северной Америки (США и Канада). Во второй половине XX века в европейские воды был интродуцирован американский сигнальный рак (Pacifastacus leniusculus).
В род включают 5 ныне существующих и один вымерший вид:
† Pacifastacus chenoderma (Cope, 1871) Pacifastacus connectens (Faxon, 1914) Pacifastacus fortis (Faxon, 1914) Pacifastacus gambelii (Girard, 1852) Американский сигнальный рак (Pacifastacus leniusculus) (Dana, 1852) Pacifastacus nigrescens (Stimpson, 1857)
