An overview of Bicknell's Thrush conservation.
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
El Malvís de Bicknell o tordu de Bicknell[2] (Catharus bicknelli) ye una especie de ave migratoria de la familia Turdidae, qu'añera en Canadá y Estaos Xuníos y iverna en Cuba, Haití, Xamaica, República Dominicana y otres islles de les Antilles.[1]
Mide 16 a 18 cm de llargor y pesa 25 a 30 g.[3] El plumaxe del envés ye de color pardu oliváceo, llixeramente acoloratáu na cola; el aniellu ocular, les mexelles y el pescuezu son grises, el pechu ye pardu olivaceu escuru con llurdios, y el banduyu blancuciu con lladrales grises. Les sos pates son rosadas.
El so hábitat de reproducción ye'l monte de coníferes los montes de coníferes nel sudeste de Quebec, Nueva Escocia y les islles del cielu del norte de Nueva Inglaterra y el estáu de Nueva York, polo xeneral nes elevaciones sobre 915 m de altitú,[4] princialmente a les llongura de ls montes Apalaches.[5]
Migren a les Antilles Mayores, la mayoría a La Española y Cuba y un númberu menor a Xamaica, Puertu Ricu.[5]
La so dieta ta constituyida principalmente por inseutos, pero también aliméntase de frutos a la fin del branu y mientres la migración. Xeneralmente busca alimentu nel suelu del monte, pero tamién prinda delles preses en vuelu y na xamasca de los árboles.
Les femes s'aparien con más d'un machu, lo cual nun asocede nes demás especies de malvises.[3] Hasta cuatro machoss realicen xeres rellacionaes con un mesmu nialsobremanera la d'alimentar los pitucos. El nial suel tener forma de taza avolumada, cerca del tueru d'una conífera. Los pitucos desenvuélvense rápidu y en 12 díes tienen el tamañu d'un adultu.
Ta estrechamente rellacionáu col zorzalito carigris (Catharus minimus),[6] otra especie migratoria, de la cual considerábase conespecífica.[7] Sicasí, dexó de considerase como una subespecie, cuando se comprobaron el so comportamientos de reproducción estremáu y hábitat de anidamiento específicu.
El so nome científicu recuerda a Eugenio Bicknell, l'ornitólogu aficionáu estauxunidense, quien afayó la especie nos montes Slide (Condáu de Ulster, NY), del cordal Catskills, nel sieglu XIX.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. El Malvís de Bicknell o tordu de Bicknell (Catharus bicknelli) ye una especie de ave migratoria de la familia Turdidae, qu'añera en Canadá y Estaos Xuníos y iverna en Cuba, Haití, Xamaica, República Dominicana y otres islles de les Antilles.
La Biknela turdo, Catharus bicknelli, estas mezgranda turdospecio. Tiu specio estas 17,5 cm longa kaj 28 g peza, kaj havas la blanka-malhela-blankan subflugilan bildon karakteran de la turdoj de la genro Catharus. Ĝi estas membro de tre interproksima grupo de migrantaj specioj kiu inkludas ankaŭ la kriptotaksonoj de la Grizvanga turdo kaj de la Salikoturdo (Winker & Pruett, 2006). Ĝi ricevis nomon laŭ tiu de Eugene Bicknell, usona amatora ornitologo, kiu malkovris tiun specion en Monto Slide ĉe Montaro Catskill fine de la 19a jarcento.
Plenkreskuloj estas olivbrunaj en supraj partoj, iom pli ruĝecaj voste. La subaj partoj estas blankaj kun griza koloro en flankoj; la brusto estas grizecbruna kun malhelaj punktoj. Ili havas rozkolorajn krurojn, malfortan grizan okulringon, kaj grizajn vangojn. Ili estas averaĝe iomete pli malgrandaj ol la tre simila Grizvanga turdo sed estas nedistingeblaj laŭ ekstera aspekto. Kune, la Grizvanga kaj la Biknela turdoj formas paron de kamuflaj specioj, kaj estis iam konsiderataj sampecifaj [1]. La kanto estas miksita serio de flutecaj tonoj kiuj finas en pli alta noto.
Ties reprodukta habitato estas arbaroj de konifero en sudorienta Kebekio al Nov-Skotio kaj nordo de la ŝtatoj de Nov-Anglio kaj Novjorkio. Ĝi estas la plej rara kaj sekretema de la turdoj kiuj reproduktiĝas en Nordameriko kaj estas la ununura birdo kiu reproduktiĝas limigite en la nordorienta parto de la kontinento. Ili kutime reproduktiĝas je pli altaj altaĵoj, kutime farante neston super 915 m.[1]
La Biknela turdo havas nekutiman pariĝadan sistemon per kiu inoj pariĝas kun pli da unu masklo. Oni ne scias, ke tia praktiko okazas ankaŭ ĉe aliaj turdoj.[2] Ĝis kvar maskloj povas zorgi pri taskoj konekte kun unu nesto, inklude manĝalporton por la idoj. La nesto estas tipe diketa kaj tasforma, ĉe trunko de konifero. Idoj kreskas rapide, kaj disvolviĝas en 12 tagoj el nuksograndaj idoj al komplete plumigitaj plenkreskaj birdoj. Iksodoj, kaliformuŝoj kaj laŭsoj estas kelkaj el la parazitoj kiuj atakas la Biknelan turdon. La ruĝa sciuro estas la ĉefa predanto de ovoj kaj idoj, laŭ la studoj de ekologio kaj reproduktado.[2] Aliaj predantoj estas la Striakcipitro, la Longvosta mustelo kaj la Akrigostrigo.
La dieto de tiu turdo konsistas ĉefe el insektoj, sed ankaŭ sovaĝaj fruktoj malfrusomere, dum migrado kaj en vintrejoj. Ili kutime manĝas sur arbara grundo, sed ankaŭ kaptas muŝojn kaj plukas insektojn el la arbofolioj.
Tiuj birdoj migras al Karibio, (la Grandaj Antiloj), kaj ĉirkaŭ 90 % de la individuoj vintras en Hispaniolo [2]. La Biknela turdo kaj la Grizvanga turdo, kun la Salikoturdo, formas tre fermitan grupon de migrantaj specioj (Winker & Pruett, 2006).
Ties nombroj malpliiĝas en kelkaj partoj de sia jam limigita teritorio kiel rezulto de habitatodegradado. Sciencistoj kredas ke industria poluado estas unu el la ĉefaj kialoj de la malpliiĝo de la ruĝa piceo, grava elemento de la habitato de la Biknela turdo en Usono. Ankaŭ aertransportitaj pezmetaloj povas damaĝi altajn arbarojn de nordorienta Usono. Krome baze sur supozebla venonta pliigo de karbodioksido, sciencistoj antaŭvidas drastan malpliigon de la arbaroj de balzama abio en orienta Usono. Se averaĝaj tutmondaj temperaturoj daŭre plialtiĝas kaj arbaroj ŝanĝas kiel oni antaŭdiris, la habitato de la Biknela turdo ŝajne estos afektita tiom ke draste minacos la survivon de la specio.
Aliaj eventualaj minacoj kontraŭ la habitato de la Biknela turdo estas la terendisvolvigo de distraj skiejoj kaj someraj sportareoj, pliiĝanta nombro de Radioturoj sur montopintoj, ciklaj eksplodoj de picea tineo kaj komercaj forstumaj operacioj. Industriaj praktikoj de forstumado, kvankam eble damaĝaj, povas esti modifitaj por helpi la konservajn klopodojn por protekti la Biknelan turdon. Ju pli da studoj necesas, des pli la ŝajna akceptado fare de la birdo de iaj komercaj duarangaj arbaroj sugestas eblojn de pligrandigi la habitatojn de la Biknela turdo future.
Estas ankaŭ konsiderinda zorgado pro degradado de la vintraj habitatoj de la Biknela turdo. La praarbaroj de la Dominika Respubliko estas sub akra premo el naturaj katastrofoj kiaj uraganoj,krom ŝanĝoj el la agrikultura aktivado, ĉefe je malaltaj altitudoj. La arbaraj zonoj de Haitio estis preskaŭ komplete eliminitaj, kaj en Kubo, plej parto de la konata taŭga habitato ekzstas nur en protektataj parkareoj.[2]
La Biknela turdo, Catharus bicknelli, estas mezgranda turdospecio. Tiu specio estas 17,5 cm longa kaj 28 g peza, kaj havas la blanka-malhela-blankan subflugilan bildon karakteran de la turdoj de la genro Catharus. Ĝi estas membro de tre interproksima grupo de migrantaj specioj kiu inkludas ankaŭ la kriptotaksonoj de la Grizvanga turdo kaj de la Salikoturdo (Winker & Pruett, 2006). Ĝi ricevis nomon laŭ tiu de Eugene Bicknell, usona amatora ornitologo, kiu malkovris tiun specion en Monto Slide ĉe Montaro Catskill fine de la 19a jarcento.
Plenkreskuloj estas olivbrunaj en supraj partoj, iom pli ruĝecaj voste. La subaj partoj estas blankaj kun griza koloro en flankoj; la brusto estas grizecbruna kun malhelaj punktoj. Ili havas rozkolorajn krurojn, malfortan grizan okulringon, kaj grizajn vangojn. Ili estas averaĝe iomete pli malgrandaj ol la tre simila Grizvanga turdo sed estas nedistingeblaj laŭ ekstera aspekto. Kune, la Grizvanga kaj la Biknela turdoj formas paron de kamuflaj specioj, kaj estis iam konsiderataj sampecifaj [1]. La kanto estas miksita serio de flutecaj tonoj kiuj finas en pli alta noto.
Ties reprodukta habitato estas arbaroj de konifero en sudorienta Kebekio al Nov-Skotio kaj nordo de la ŝtatoj de Nov-Anglio kaj Novjorkio. Ĝi estas la plej rara kaj sekretema de la turdoj kiuj reproduktiĝas en Nordameriko kaj estas la ununura birdo kiu reproduktiĝas limigite en la nordorienta parto de la kontinento. Ili kutime reproduktiĝas je pli altaj altaĵoj, kutime farante neston super 915 m.
La Biknela turdo havas nekutiman pariĝadan sistemon per kiu inoj pariĝas kun pli da unu masklo. Oni ne scias, ke tia praktiko okazas ankaŭ ĉe aliaj turdoj. Ĝis kvar maskloj povas zorgi pri taskoj konekte kun unu nesto, inklude manĝalporton por la idoj. La nesto estas tipe diketa kaj tasforma, ĉe trunko de konifero. Idoj kreskas rapide, kaj disvolviĝas en 12 tagoj el nuksograndaj idoj al komplete plumigitaj plenkreskaj birdoj. Iksodoj, kaliformuŝoj kaj laŭsoj estas kelkaj el la parazitoj kiuj atakas la Biknelan turdon. La ruĝa sciuro estas la ĉefa predanto de ovoj kaj idoj, laŭ la studoj de ekologio kaj reproduktado. Aliaj predantoj estas la Striakcipitro, la Longvosta mustelo kaj la Akrigostrigo.
La dieto de tiu turdo konsistas ĉefe el insektoj, sed ankaŭ sovaĝaj fruktoj malfrusomere, dum migrado kaj en vintrejoj. Ili kutime manĝas sur arbara grundo, sed ankaŭ kaptas muŝojn kaj plukas insektojn el la arbofolioj.
Tiuj birdoj migras al Karibio, (la Grandaj Antiloj), kaj ĉirkaŭ 90 % de la individuoj vintras en Hispaniolo [2]. La Biknela turdo kaj la Grizvanga turdo, kun la Salikoturdo, formas tre fermitan grupon de migrantaj specioj (Winker & Pruett, 2006).
Ties nombroj malpliiĝas en kelkaj partoj de sia jam limigita teritorio kiel rezulto de habitatodegradado. Sciencistoj kredas ke industria poluado estas unu el la ĉefaj kialoj de la malpliiĝo de la ruĝa piceo, grava elemento de la habitato de la Biknela turdo en Usono. Ankaŭ aertransportitaj pezmetaloj povas damaĝi altajn arbarojn de nordorienta Usono. Krome baze sur supozebla venonta pliigo de karbodioksido, sciencistoj antaŭvidas drastan malpliigon de la arbaroj de balzama abio en orienta Usono. Se averaĝaj tutmondaj temperaturoj daŭre plialtiĝas kaj arbaroj ŝanĝas kiel oni antaŭdiris, la habitato de la Biknela turdo ŝajne estos afektita tiom ke draste minacos la survivon de la specio.
Aliaj eventualaj minacoj kontraŭ la habitato de la Biknela turdo estas la terendisvolvigo de distraj skiejoj kaj someraj sportareoj, pliiĝanta nombro de Radioturoj sur montopintoj, ciklaj eksplodoj de picea tineo kaj komercaj forstumaj operacioj. Industriaj praktikoj de forstumado, kvankam eble damaĝaj, povas esti modifitaj por helpi la konservajn klopodojn por protekti la Biknelan turdon. Ju pli da studoj necesas, des pli la ŝajna akceptado fare de la birdo de iaj komercaj duarangaj arbaroj sugestas eblojn de pligrandigi la habitatojn de la Biknela turdo future.
Estas ankaŭ konsiderinda zorgado pro degradado de la vintraj habitatoj de la Biknela turdo. La praarbaroj de la Dominika Respubliko estas sub akra premo el naturaj katastrofoj kiaj uraganoj,krom ŝanĝoj el la agrikultura aktivado, ĉefe je malaltaj altitudoj. La arbaraj zonoj de Haitio estis preskaŭ komplete eliminitaj, kaj en Kubo, plej parto de la konata taŭga habitato ekzstas nur en protektataj parkareoj.
Catharus bicknelli Catharus generoko animalia da. Hegaztien barruko Turdidae familian sailkatua dago.
Catharus bicknelli Catharus generoko animalia da. Hegaztien barruko Turdidae familian sailkatua dago.
Mainenrastas (Catharus bicknelli)[2] on rastaiden heimoon kuuluva varpuslintu.
Mainenrastas on 16–17 cm pitkä ja 26–30 grammaa painava. Sen selkäpuoli on ruskeanharmaa ja sillä on kastanjanruskea pyrstö. Sillä on harmaa naama, jossa on vaaleita viiruja.[3]
Mainenrastas pesii Kanadan kaakkoisosissa ja Yhdysvaltain koillisosissa. Se talvehtii Länsi-Intian saaristossa. Lajin kannaksi arvioidaan 95 000–126 000 yksilöä. Mainenrastas on luokiteltu vaarantuneeksi, koska sen kanta on pienenemässä ja sitä uhkaavat elinympäristöjen tuhoutuminen sekä pesimä- että talvehtimisalueilla.[1]
Mainenrastas pesii vuoristoissa pihta- ja kuusimetsissä.[3] Sitä tavataan yli 900 metrin korkeudella, usein lähellä puurajaa.[1]
Mainenrastas tekee pesänsä pieneen puuhun tai pensaaseen. Pesäkuppi rakennetaan korsista ja sammalesta. Mainenrastas munii 3–4 sinivihreää munaa, joissa on vaaleanruskeita täpliä.[3]
Mainenrastas (Catharus bicknelli) on rastaiden heimoon kuuluva varpuslintu.
De Bicknells dwerglijster (Catharus bicknelli) is een vogelsoort uit de familie lijsters (Turdidae).
Deze soort komt voor in Newfoundland en van Canada tot de noordoostelijke Verenigde Staten en overwintert in Hispaniola.
De Bicknells dwerglijster (Catharus bicknelli) is een vogelsoort uit de familie lijsters (Turdidae).
Bicknellskogstrast[2] (Catharus bicknelli) är en fågel i familjen trastar inom ordningen tättingar.[3]
Fågeln häckar på Newfoundland och näraliggande områden i Kanada och nordöstra USA. Vintrarna tillbringar den på ön Hispaniola.[3]
IUCN kategoriserar arten som sårbar.[1]
Fågelns svenska och vetenskapliga artnamn hedrar Eugene Pintard Bicknell (1859-1925), amerikansk bankman, botaniker, ornitolog och en av de grundande medlemmarna i American Ornithologist's Union.[4]
Wikimedia Commons har media som rör bicknellskogstrast.
Wikispecies har information om Catharus bicknelli.
Catharus bicknelli là một loài chim trong họ Turdidae.[2]
Catharus bicknelli (Ridgway, 1882)
Охранный статус
Catharus bicknelli (лат.) — певчая птица семейства дроздовых. Этот вид был открыт в конце XIX века орнитологом-любителем Юджином Бикнеллом в Катскильских горах.
Оперение птицы на верхней стороне оливково-коричневого цвета, хвост слегка рыжеватого цвета. Нижняя сторона белая, бока серые. Бурая грудка имеет темноватые пятна. Следующие признаки — это розовые лапы, серые щёки и серые круги под глазами. Раньше птица рассматривалась с малым дроздом как один вид.
Обитает в хвойных лесах от юго-восточного Квебека до Новой Шотландии и южнее до Новой Англии, мигрирует на зимовку на Большие Антильские острова.
Питается насекомыми, плодами и ягодами, отыскивая их на земле в лесу.
Catharus bicknelli (лат.) — певчая птица семейства дроздовых. Этот вид был открыт в конце XIX века орнитологом-любителем Юджином Бикнеллом в Катскильских горах.
