Setophaga aestiva Setophaga generoko animalia da. Hegaztien barruko Parulidae familian sailkatua dago.
De gele zanger (Setophaga aestiva synoniem: Dendroica aestiva) werd vaak beschouwd als een ondersoort van de mangrovezanger, Dendroica petechia aestiva. Sinds 2011 is de naam van het geslacht veranderd.[2]
Het mannetje van de gele zanger is in de zomer wel de meest uitgesproken geel gekleurde zanger (warbler). Ze zijn schitterend geel van onder en goudgeel tot groen van boven. Vaak heeft de vogel een paar vaag uitgelopen, roestrode strepen op de borst en flanken. Er zijn binnen het verspreidingsgebied ondersoorten die onderling verschillen in grootte en in de intensiteit van de kleuren. Hoe noordelijker en kouder, hoe groter de vogel (regel van Bergmann); de lengte varieert dan ook tussen de 10 en 18 cm.
Deze gele zanger bestaat weer uit een groep van negen ondersoorten die allemaal broeden in de gematigde klimaatzone van Noord-Amerika, van Alaska tot in Midden-Mexico. Het zijn zangvogels die leven in open landschappen, vaak vochtige gebieden met bos en struikgewas. Het zijn trekvogels die overwinteren in Midden- en Zuid-Amerika. Soms verdwalen trekvogels naar een ander continent, zo zijn er waarnemingen van de gele zanger op Groenland, IJsland en Groot-Brittannië.
De soort telt negen ondersoorten:
De gele zanger (Setophaga aestiva synoniem: Dendroica aestiva) werd vaak beschouwd als een ondersoort van de mangrovezanger, Dendroica petechia aestiva. Sinds 2011 is de naam van het geslacht veranderd.
