Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
'''Oriolus crassirostris[2] ye una especie d'ave de la familia Oriolidae.[3]
Ye endémica de la islla de Santu Tomé (Santu Tomé y Príncipe). Los sos hábitats naturales son los montes baxos húmedos subtropicales o tropicales y les viesques montiegues húmedes subtropicales o tropicales. Alcuéntrase amenazada por perda d'hábitat.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. '''Oriolus crassirostris ye una especie d'ave de la familia Oriolidae.
Oriolus crassirostris a zo ur spesad golvaneged e-touez kerentiad an Oriolidae.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Euryn Saõ Tomé (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: eurynnod Saõ Tomé) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Oriolus crassirostris; yr enw Saesneg arno yw Saõ Tomé oriole. Mae'n perthyn i deulu'r Eurynnod (Lladin: Oriolidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn O. crassirostris, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r euryn Saõ Tomé yn perthyn i deulu'r Eurynnod (Lladin: Oriolidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Euryn Oriolus oriolus Euryn cefnfelyn Asia Oriolus xanthonotus
_in_Kolkata_I_IMG_7603.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Euryn Saõ Tomé (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: eurynnod Saõ Tomé) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Oriolus crassirostris; yr enw Saesneg arno yw Saõ Tomé oriole. Mae'n perthyn i deulu'r Eurynnod (Lladin: Oriolidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn O. crassirostris, sef enw'r rhywogaeth.
Der São-Tomé-Pirol (Oriolus crassirostris) ist eine auf der Insel São Tomé endemische Vogelart aus der Familie der Pirole.
Das Artepitheton kommt von lat. crassus „dick“ und rostris „schnäbelig“.[1]
Der São-Tomé-Pirol erreicht eine Körperlänge von etwa 24 cm. Beim Männchen sind Kopf, Hals und Brust schwarz gefärbt, wobei die Kehle weiß gesprenkelt ist. Die Iris ist rot. Der Schnabel ist kräftiger als bei anderen afrikanischen Pirolarten und karminrot bis rötlich-braun gefärbt. Die Oberseite ist gräulich-olivgrün. Die schwarzen Schwungfedern sind schmal weiß umrandet. Die Handschwingen sind blaugrau bis gräulich-grün. Die inneren Schwanzfedern sind oben dunkel-olivgrün, während die äußeren Schwanzfedern eine schwarze Färbung mit gelben Spitzen aufweisen. Die Unterseite des Schwanzes ist leuchtend gelb, der Bürzel ist hellgelb. Bauch und Flanken sind weiß mit grauen Sprenkeln, die Beine sind grau.
Weibchen sind den Männchen sehr ähnlich, mit Ausnahme des etwas helleren Kopfes und der weißen Streifen auf den Wangen. Außerdem sind Hals und Brust cremegrau mit dicken dunkeln Streifen, die im Grau des Bauches enden. Der Unterschwanz ist mit einer blassen gelblich-olivgrünen Färbung versehen.
Jungvögel sind insgesamt dunkler und haben eine olivgrüne bis graue Grundfärbung. Die Oberseite ist grünlicher als bei adulten Vögeln. Der Hals ist weiß und an der Seite gesprenkelt; die Brust ist ebenfalls hell und deutlich gestreift. Der Bauch ist cremefarben und die Flügel sind braun und relativ ungemustert.[2]
Der Gesang ist sehr variabel. Oft besteht er aus einem leisen, verwaschenen absteigenden Pfeifen in folgenden Formen: „tjii-ou“, „wei-wiii-ya“, „tschip-a-hah-a“ oder „hik-kuwei-kuwou“. Außerdem gibt der Vogel bisweilen ein aufsteigendes „ko-ku-waayoo“ von sich, das langsamer und tiefer als bei anderen afrikanischen Pirolen ist. Der Warnruf ist ein lautes, schrilles und kurzes „keeea“.[2][3]
Die Art ist in großen Teilen der Insel São Tomé verbreitet. Nur im Nordosten, in der Gegend um die Hauptstadt São Tomé, fehlt sie.[4]
Der Sao-Tomé-Pirol lebt in Primär- und recht weit entwickelten Sekundärwäldern in Höhen von bis zu 1600 m. Er ist selten in Kakaoplantagen oder in der Nähe menschlicher Siedlungen anzutreffen.[2]
Die Nahrungssuche erfolgt allein, zu zweit oder in artenübergreifenden Gruppen von pflanzenfressenden Vögeln. Die Nahrung besteht aus Früchten, Samen und Wirbellosen wie Schnabelkerfen, Käfern und deren Larven.[2]
Die Brutsaison dauert von Juni bis Februar. Das Nest liegt in einem Baum auf waagrechten Ästen oder Astgabeln in einer Höhe von etwa 10 m. Es besteht aus Ästen, Blättern und anderen pflanzlichen Bestandteilen. Weitere Details zur Brut wie die Größe des Geleges oder die Brutdauer sind nicht bekannt.[2]
Der São-Tomé-Pirol hat ein sehr kleines Verbreitungsgebiet von nur etwa 640 km².[5] Vor 1975 lag die Hauptbedrohung im übermäßigen Einsatz von Pestiziden, inzwischen sind auch die landwirtschaftliche Intensivierung und der Ausbau der Infrastruktur zu einem Problem geworden.[2] Damit geht der Verlust der Primär- und der fortgeschrittenen Sekundärwälder einher.[5] Die Bestände der Vogelart nehmen derzeit ab und umfassen nur noch geschätzte 2500 bis 10.000 fortpflanzungsfähige Individuen. Sie wird daher in der Roten Liste der IUCN als gefährdet (Vulnerable) eingestuft.[4]
Die Regierung von São Tomé und Príncipe plant in Anbetracht dieser bedenklichen Lage die Ausweisung von Schutzgebieten für den São-Tomé-Pirol und andere seltene Arten.[2]
Der São-Tomé-Pirol (Oriolus crassirostris) ist eine auf der Insel São Tomé endemische Vogelart aus der Familie der Pirole.
Das Artepitheton kommt von lat. crassus „dick“ und rostris „schnäbelig“.
The São Tomé oriole (Oriolus crassirostris), or great-billed oriole, is a species of bird in the family Oriolidae. The species was named by Gustav Hartlaub in 1857. It is endemic to the island of São Tomé.[1] Its natural habitats are subtropical or tropical moist lowland forests and subtropical or tropical moist montane forests. It is threatened by habitat loss.
It is widely distributed throughout the island of São Tomé, except the northeast (the urban area of São Tomé). It is most abundant in the southwest and on the central massif.[1]
The São Tomé oriole is threatened by habitat loss of the remaining lowland rainforest of São Tomé.[2]
The São Tomé oriole (Oriolus crassirostris), or great-billed oriole, is a species of bird in the family Oriolidae. The species was named by Gustav Hartlaub in 1857. It is endemic to the island of São Tomé. Its natural habitats are subtropical or tropical moist lowland forests and subtropical or tropical moist montane forests. It is threatened by habitat loss.
La oropéndola de Santo Tomé (Oriolus crassirostris)[2] es una especie de ave de la familia Oriolidae.[3]
Es endémica de la isla de Santo Tomé (Santo Tomé y Príncipe). Sus hábitats naturales son los bosques bajos húmedos subtropicales o tropicales y los bosques montanos húmedos subtropicales o tropicales. Se encuentra amenazada por pérdida de hábitat.
La oropéndola de Santo Tomé (Oriolus crassirostris) es una especie de ave de la familia Oriolidae.
Oriolus crassirostris Oriolus generoko animalia da. Hegaztien barruko Oriolidae familian sailkatua dago.
Oriolus crassirostris Oriolus generoko animalia da. Hegaztien barruko Oriolidae familian sailkatua dago.
Sãotoménkuhankeittäjä (Oriolus crassirostris)[2] on kuhankeittäjien heimoon kuuluva varpuslintu.
Sãotoménkuhankeittäjää tavataan kotoperäisenä São Tomélla. Lajin kannaksi arvioidaan 350–1 500 yksilöä. Se on luokiteltu vaarantuneeksi, koska sen populaatio ja levinneisyysalue ovat pienet.[1]
Sãotoménkuhankeittäjä (Oriolus crassirostris) on kuhankeittäjien heimoon kuuluva varpuslintu.
Oriolus crassirostris
Le Loriot de Sao Tomé (Oriolus crassirostris) est une espèce de passereau de la famille des Oriolidae.
L'oriolo di São Tomé (Oriolus crassirostris Hartlaub, 1857) è un uccello della famiglia degli Oriolidi.[2]
Come indica il nome, vive solamente su São Tomé, una piccola isola dell'Atlantico situata 250 km al largo delle coste nord-occidentali del Gabon. È diffuso su gran parte dell'isola, a eccezione delle regioni nord-orientali, soprattutto nel sud-est e nelle zone centrali.
L'oriolo di São Tomé (Oriolus crassirostris Hartlaub, 1857) è un uccello della famiglia degli Oriolidi.
De sãotoméwielewaal (Oriolus crassirostris) is een zangvogel uit de familie Oriolidae (Wielewalen en vijgvogels).
Deze soort is endemisch op het eiland Sao Tomé, een eiland in de Golf van Guinee. Op het eiland is de vogel wijdverspreid, vooral in de primaire en secundaire bossen in het zuidwesten en midden van het eiland, en minder in het noordoosten. De sãotoméwielewaal komt niet in grote aantallen voor en wordt daardoor door de International Union for Conservation of Nature and Natural Resources geclassificeerd als "kwetsbaar".[1]
De sãotoméwielewaal siert het biljet van 20.000 Santomese dobra.[2]
De sãotoméwielewaal (Oriolus crassirostris) is een zangvogel uit de familie Oriolidae (Wielewalen en vijgvogels).
Wilga grubodzioba (Oriolus crassirostris) – gatunek ptaka z rodziny wilgowatych (Oriolidae).
Wilga grubodzioba występuje endemicznie na Wyspach św. Tomasza i Książęcej położonych w pobliżu wschodniego wybrzeża Afryki niedaleko równika. Środowiskiem naturalnym tego gatunku jest wilgotny las równikowy (znacznie bardziej preferuje lasy pierwotne od tych zmodyfikowanych przez człowieka).
Długość ciała około 20-22 cm. Obie płcie mają różowoczerwony dziób, bladooliwkowy grzbiet, ciemne skrzydła i ogon, blady brzuch i żółte podbrzusze z złotożółtymi sterówkami. Samce wyróżniają się czarną głową. Samice natomiast mają jasną głowę i prążki na klatce piersiowej. Osobniki juwenalne są podobne do samic, różnią się od nich jedynie jaśniejszym ogonem i większą ilością prążków na brzuchu i klatce piersiowej.
Gniazdo w kształcie czarki, zbudowane z traw i kory, zawieszone jest około 10 metrów nad ziemią między gałęziami i z dala od pnia. Samica składa przeciętnie 2-3 jaja.
Wilgi grubodziobe żywią się głównie owadami (szarańczami, gąsienicami, chrząszczami), a także owocami.
Postępujące osadnictwo spowodowało wycinkę dużych obszarów lasów na Wyspach św. Tomasza i Książęcej pod uprawę kakaowca właściwego (42 % wyspy). W latach 70. XX wieku użyte zostały ogromne ilości pestycydów, czego wynikiem był drastyczny spadek populacji wilg grubodziobych. W 1975 roku zlikwidowano dużą część plantacji z powodu spadku cen kakao, co dało szansę wielu endemicznym gatunkom tej wyspy (w tym wildze grubodziobej) szansę na odrodzenie się populacji. Jednak liczebność tychże ptaków nie osiągnęła dawnego pułapu, a zagrożenie powrotu do uprawy kakaowca właściwego lub innego typu rolnictwa wciąż istnieje.
Wilga grubodzioba (Oriolus crassirostris) – gatunek ptaka z rodziny wilgowatych (Oriolidae).
Oriolus crassirostris (Papa-figos-de-são-tomé) é uma espécie de ave da família Oriolidae.
É endémica de São Tomé e Príncipe.
Os seus habitats naturais são: florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude e regiões subtropicais ou tropicais húmidas de alta altitude.[1]
Está ameaçada por perda de habitat.[1]
Oriolus crassirostris (Papa-figos-de-são-tomé) é uma espécie de ave da família Oriolidae.
É endémica de São Tomé e Príncipe.
Os seus habitats naturais são: florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude e regiões subtropicais ou tropicais húmidas de alta altitude.
Está ameaçada por perda de habitat.
Sãotomégylling[2] (Oriolus crassirostris) är en fågel i familjen gyllingar inom ordningen tättingar.[3] Fågeln förekommer enbart i skogar på ön São Tomé i Guineabukten.[3] IUCN kategoriserar arten som sårbar.[1]
Wikimedia Commons har media som rör s�ãotomégylling.
Wikispecies har information om Oriolus crassirostris.
Sãotomégylling (Oriolus crassirostris) är en fågel i familjen gyllingar inom ordningen tättingar. Fågeln förekommer enbart i skogar på ön São Tomé i Guineabukten. IUCN kategoriserar arten som sårbar.
Це незавершена стаття з орнітології.Oriolus crassirostris là một loài chim trong họ Oriolidae.[1]
Oriolus crassirostris Hartlaub, 1857
Ареал
Большеклювая иволга[1] (лат. Oriolus crassirostris) — вид певчих птиц семейства иволговых, эндемик острова Сан-Томе, расположенного у западного побережья Африки.
Вид широко распространён на большей части острова, за исключением северо-востока, и является наиболее распространённым на юго-западе и центральном массиве. Средой обитания являются тропические горные дождевые леса.
Длина тела составляет 20—22 см. Оба пола имеют розово-красный клюв, тёмные крылья и хвост, белое брюхо и жёлтое подхвостье. Самцы отличаются чёрной головой. В то время как самки имеют светлую окраску головы и штрихи на груди.
Чашеобразное гнездо, сооружённое из травы и коры, располагается на высоте около 10 метров над землёй между ветвями дерева. Самка откладывает в среднем 2—3 яйца.
Большеклювые иволги питаются в основном насекомыми (саранчовые, гусеницы, жуки), а также плодами.
Угрозу для вида представляет потеря мест обитания из-за вырубки деревьев. Согласно исследованиям 1998 года средняя плотность популяции составляла две особи на 25 га. Общая численность популяции вида, по приблизительным расчётам, составляет 350—1500 взрослых особей.
Большеклювая иволга (лат. Oriolus crassirostris) — вид певчих птиц семейства иволговых, эндемик острова Сан-Томе, расположенного у западного побережья Африки.
Вид широко распространён на большей части острова, за исключением северо-востока, и является наиболее распространённым на юго-западе и центральном массиве. Средой обитания являются тропические горные дождевые леса.
Длина тела составляет 20—22 см. Оба пола имеют розово-красный клюв, тёмные крылья и хвост, белое брюхо и жёлтое подхвостье. Самцы отличаются чёрной головой. В то время как самки имеют светлую окраску головы и штрихи на груди.
Чашеобразное гнездо, сооружённое из травы и коры, располагается на высоте около 10 метров над землёй между ветвями дерева. Самка откладывает в среднем 2—3 яйца.
Большеклювые иволги питаются в основном насекомыми (саранчовые, гусеницы, жуки), а также плодами.
Угрозу для вида представляет потеря мест обитания из-за вырубки деревьев. Согласно исследованиям 1998 года средняя плотность популяции составляла две особи на 25 га. Общая численность популяции вида, по приблизительным расчётам, составляет 350—1500 взрослых особей.
