Multimedia w Wikimedia Commons Kaczka pacyficzna (Anas superciliosa) – gatunek dużego ptaka z rodziny kaczkowatych. Występuje w Australii, na Nowej Zelandii, Nowej Gwinei i niektórych wyspach Indonezji. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Po raz pierwszy gatunek opisał Johann Friedrich Gmelin w 1789 na podstawie holotypu z Nowej Zelandii. Nowemu gatunkowi nadał nazwę Anas superciliosa[3]. Nazwa ta jest obecnie (2017) akceptowana przez Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC). IOC wyróżnia 2 podgatunki[4]:.
Możliwe, że przedstawiciele Anas oustaleti byli w rzeczywistości hybrydami kaczek pacyficznych z krzyżówkami (Anas platyrhynchos). W niewoli odnotowano przypadki hybrydyzacji z kilkoma gatunkami rodzaju Anas; z krzyżówką daje płodne mieszańce. Możliwe, że na Nowej Zelandii nawet ¼ populacji kaczek pacyficznych stanowią hybrydy. Zdaniem autorów Handbook of the Birds of the World, nierozsądnym jest wyodrębnianie podgatunków kaczek pacyficznych, zważywszy na skalę ich hybrydyzacji[3]. Niektórzy autorzy uznawali kaczkę pacyficzną za podgatunek kaczki pstrodziobej (Anas poecilorhyncha), jednak badania molekularne wskazują na to, że jest to odrębny gatunek, siostrzany wobec kaczki filipińskiej (A. luzonica)[5].
Kaczki pacyficzne zamieszkują Sumatrę, Jawę, Bali, Wyspy Kangean, Moluki, Małe Wyspy Sundajskie (na wschód po Timor), Nową Gwineę, Archipelag Bismarcka, Wyspy Salomona, Australię, Nową Zelandię i jej większe przybrzeżne wyspy oraz wyspy południowo-zachodniego Oceanu Spokojnego (na wschód po Polinezję Francuską)[3].
Długość ciała 47–61 cm, rozpiętość skrzydeł 82–93 cm, masa ciała samca 642–1400 g, masa ciała samicy 560–1400 g[3]. Kaczki pacyficzne przypominają samice krzyżówek, są jednak ciemniejsze, mają jasną, pokrytą pasami głowę i zielonobrązowe nogi. Lusterko zielone, z czarnymi obrzeżeniami, z jednej strony czarno-białym[6]. Tęczówka brązowa, dziób ołowianoszary z czarną końcówką[7].
Środowiskiem życia kaczek pacyficznych są różne obszary podmokłe, zarówno z wodą słodką, jak i słoną; preferują wody stojące z obfitą roślinnością i tereny bagienne[7]. Odnotowywane były od poziomu morza do 3660 m n.p.m.[5] Żywią się głównie materią roślinną, na przykład nasionami roślin wodnych. Zjadają również zwierzęta, takie jak owady wodne i ich larwy, raki i mięczaki[7]. Zdarza im się zjadać wysuszone rośliny, w szczególności zimą[3].
Okres lęgowy w południowej Australii trwa od czerwca do października, w północnej Australii od marca do maja, zaś na Nowej Zelandii od września do stycznia. Kaczki pacyficzne gniazdo budują na ziemi lub w dziupli drzewa. Zniesienie liczy 8–13 jaj o skorupce barwy kremowej, zielonobiałej lub kremowozielonej i średnich wymiarach 51 na 42 mm. Budową gniazda, wysiadywaniem i opieką nad młodymi zajmuje się tylko samica. Inkubacja trwa 26–32 dni. Młode są w pełni opierzone po 52-66 dniach życia. Dojrzałość płciową uzyskują po roku życia[7].
IUCN uznaje kaczkę pacyficzną za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku (stan w 2017)[8].
Kaczka pacyficzna (Anas superciliosa) – gatunek dużego ptaka z rodziny kaczkowatych. Występuje w Australii, na Nowej Zelandii, Nowej Gwinei i niektórych wyspach Indonezji. Nie jest zagrożony wyginięciem.
