Die Glockentierchen (Vorticellidae) sind eine Familie einzelliger Organismen innerhalb der Wimpertierchen (Ciliophora).
Der glockenförmige Zellkörper wird mit dem langen Stiel an einem geeigneten Untergrund befestigt. Sie kommen einzeln oder in Kolonien vor.
Ausgestreckt sind sie bis über 0,1 Millimeter lang. Ihren Stiel können sie zu einer Spirale zusammenziehen.
Glockentierchen leben im Süßwasser. Auch wenn dieses verschmutzt ist, trifft man sie dort zahlreich an. Meistens sitzen sie einer Wasserpflanze auf, doch können sie auch die Körper von kleinen und größeren Wassertieren besiedeln.
Glockentierchen ernähren sich hauptsächlich von Bakterien, die sie mit Hilfe eines Wimpernkranzes herbeistrudeln und aufnehmen. Mitunter lösen sie sich vom Untergrund und schwimmen mit rhythmisch schlagenden Zilien (Wimpern) frei umher, um sich bald wieder an einer geeigneten Stelle festzusetzen.
Zu den solitär lebenden Gattungen gehört Vorticella. Eine koloniebildende Gattung ist Carchesium.
Die Glockentierchen (Vorticellidae) sind eine Familie einzelliger Organismen innerhalb der Wimpertierchen (Ciliophora).
Vorticellidae is a family of ciliates belonging to the order Sessilida.[1] They are colonial or unicellular organisms that are attached to a substrate via a stalk. The distinguishing characteristic of the family is a helical spasmoneme within the stalk that is contractile.[2]
Members of this family are common in marine, freshwater, and terrestrial habitats around the world.[2]
Genera:[1]
Vorticellidae is a family of ciliates belonging to the order Sessilida. They are colonial or unicellular organisms that are attached to a substrate via a stalk. The distinguishing characteristic of the family is a helical spasmoneme within the stalk that is contractile.
Members of this family are common in marine, freshwater, and terrestrial habitats around the world.
Klokdiertjes zijn protozoa (subklasse Peritrichia) die ongeveer 0,1 millimeter lang worden en zowel in zoet als zout water leven. Er zijn verschillende families, waarvan Vorticellidae een van de bekendste is.
Dit eencellige diertje is samengesteld uit een klokvormige cel en een lange, samentrekbare steel, die bij dreiging spiraalvormig wordt opgerold. De celmond is omgeven door drie trilhaarringen.
Klokdiertjes leven voornamelijk van andere eencelligen, zoals bacteriën (ze zijn 'bacterivoor'), die ze met behulp van trilhaartjes naar binnen waaieren. Ze leven bij voorkeur in langzaam stromend water.
Veel klokdiertjes hebben een steel die samentrekbaar is, maar er zijn ook soorten zonder samentrekbare steel. Als een klokdiertje voedsel verzamelt is de steel uitgerekt, bij verstoring trekt het zich terug.
Klokdiertjes hechten zich meestal aan waterplanten, maar ze hechten zich ook wel aan waterdieren, zoals kikkervisjes, zodat deze met hun zwembewegingen de efficiëntie van de filtratie verhogen. Klokdiertjes richten geen directe schade aan op vissen, maar als ze op wondjes groeien gaan deze irriteren. Bij kreeftachtigen als zoetwatergarnalen veroorzaken ze problemen bij de ademhaling, omdat ze in de kieuwen kunnen woekeren.
De klokdiertjes kunnen zich ook af en toe losmaken van de ondergrond om zich op een andere plaats te vestigen. De vrijzwemmende vorm wordt telotroch genoemd. Bij deling krijgt één van de dochtercellen geen steel en zal zwemmend een geschikte vestigingsplaats zoeken. Daarna ontwikkelt zich een eigen steel.
De voortplanting van alle klokdiertjes geschiedt, net als bij poliepen, middels knopvorming en is een vorm van ongeslachtelijke voortplanting.
Klokdiertje (Vorticella campanula) uit een Zuid-Duitse tuinvijver. 10x Objektief, beeldbreedte 350 µm
Klokdiertje (vermoedelijk Vorticella convallaria uit een tuinvijver. 40x Objektief, beeldbreedte 104 µm.
Klokdiertjes zijn protozoa (subklasse Peritrichia) die ongeveer 0,1 millimeter lang worden en zowel in zoet als zout water leven. Er zijn verschillende families, waarvan Vorticellidae een van de bekendste is.
.png)
