Die Lombardische Glockenblume (Campanula elatinoides) ist eine Pflanzenart der Gattung Glockenblumen (Campanula).
Die Lombardische Glockenblume ist eine dicht behaarte, ausdauernde Pflanze, die Wuchshöhen von 10 bis 30 Zentimeter erreicht. Es sind ein oder mehrere schief aufsteigende Stängel vorhanden. Die Blätter sind herzförmig und grob bis scharf gezähnt. Vor allem die Grundblätter sind lang gestielt. Die Blüten sind in einem mehr oder weniger allseitswendigen und dichtgedrängten Blütenstand angeordnet. Die Blütenstiele sind maximal so lang wie die Kelchzipfel. Die Kelchzipfel sind dicht weißfilzig behaart und schmal lanzettlich. Die Kelchbuchten haben keine Anhängsel und sind spitz. Die Krone ist blau, bis zu 2 Zentimeter groß und stern- bist trichterförmig ausgebreitet. Der Griffel ist dreinarbig und ragt weit heraus.
Die Blütezeit reicht von August bis September.
Die Lombardische Glockenblume kommt in den Südlichen Bergamasker Alpen zwischen dem Comer See und dem Gardasee vor. Sie wächst auf Dolomit und Kalk an Mauern und Felsüberhängen in der montanen Stufe in Höhenlagen bis 1900 Meter. Die Art ist nicht häufig.
Die Lombardische Glockenblume (Campanula elatinoides) ist eine Pflanzenart der Gattung Glockenblumen (Campanula).
Campanula elatinoides l'è 'na piànta de dimensiù picinìne de la famìa de le Campanulaceae. L'è 'na spéce ràra, endémica de le preàlpi lombàrde, se la tróa 'ntra i 200 e i 2000 méter s.l.m., sö préde calcàree ömede e a l'ómbra, de la Val Sàbia (pruvìncia de Brèsa) 'nfìna al Mut Rezegù. 'N italià l'è ciamàda Campanula dell'Insubria.
Fùrma Biològica: H scap - Emicriptòfite scapùze. L'è 'na pianta erbàcea perène de aspèt quàze cutunùs. La rìa de sòlet a 10÷20 ghèi de altèsa en cundisiù particolàr apò a 'nfìna 60 ghèi..
Le fòie i è erète-patencc e cuarciàde de 'na pelüria biànca, chèle radicài le g'ha 'n picanèl cürt, i è subcordàde co la làmina ovada o a fùrma de cör e l'òrlo a décc gròs. Le bràtee e le brateöle i è erète patèncc-ripegàde le prìme co l'òrlo a ónde, le segónde piö strète a la bàze.
I fiùr i è reünìcc en enfiurescènse spèse portàde söndèn gambì bèl gròs. I fiùr i g'ha dei picanèi pelùs e cilìndrich piö cürcc del càles. I fiorés de bril a noèmber ma 'n cundisiù particolar pò a dré a l'envéren
Préde calcaree, ömede e a l'ómbra, en ambièncc scür compàgn de cuèi e caèrne póch profónde.
Campanula elatinoides l'è 'na piànta de dimensiù picinìne de la famìa de le Campanulaceae. L'è 'na spéce ràra, endémica de le preàlpi lombàrde, se la tróa 'ntra i 200 e i 2000 méter s.l.m., sö préde calcàree ömede e a l'ómbra, de la Val Sàbia (pruvìncia de Brèsa) 'nfìna al Mut Rezegù. 'N italià l'è ciamàda Campanula dell'Insubria.
Campanula elatinoides es una especie de planta herbácea perteneciente a la familia Campanulaceae, originaria de los Alpes en Lombardía y Véneto.
Se encuentra en acantilados de piedra caliza, ambientes húmedos y sombríos, incluso en las cavernas, que se manifiesta por una notable variedad de formas, incluso en altitudes muy bajas, de 180 a 1.900 m
Se trata de una planta perenne rastrera y con tallo floral alargado, a menudo desprovisto de hojas. Alcanza un tamaño de 10 a 20 (60) cm de altura. Las hojas son erectas y tomentosas con cortos pecíolos, subcordadas con forma de corazón y margen dentado grueso. Brácteas y bractéolas con márgenes ondulados, inflorescencia densa, flores con pedicelos peluda-tomentoso y cilíndrica corta + el cáliz que tiene dientes erectos, corola violeta con filamentos cilíndricos.
Campanula elatinoides fue descrita por Giuseppe Moretti y publicado en Giorn. Fis. Chim. Storia Nat. Med. Arti Dec. 2, 5: 110. 1822 ; De quibusdam plantis Italiae. Dec. III: 5[1]
Campanula elatinoides es una especie de planta herbácea perteneciente a la familia Campanulaceae, originaria de los Alpes en Lombardía y Véneto.
Campanula elatinoides là loài thực vật có hoa trong họ Hoa chuông. Loài này được Moretti mô tả khoa học đầu tiên năm 1822.[1]
Campanula elatinoides là loài thực vật có hoa trong họ Hoa chuông. Loài này được Moretti mô tả khoa học đầu tiên năm 1822.
