Aydi n waman (Assaɣ ussnan: Lutrinae) d adulmes n iɣersiwen isuṭaden ikelmanen yeṭṭafaren tawacult n tedɣaɣatin, Dges 13 n telmas yeṭṭafaren 7 n tewsitin, tetten iselman d kra n telmas n iden i ttafen s ddaw n waman
Idan n waman ttidiren deg yiran n isafen anda iɣɣazen inga
Tafekka n waydi waman d taɣezfant d tusdidt ma d iran-is meẓẓiy-it, Amur ameqran n telmas-is lan (sɛan) ikacbaren deg taggara n tfednin-nsen, Yerna akk nsen (anagar aydi n waman awlal) lan (sɛan) adfar amaẓwal ɣezzifen, akken i lan aglim yettaǧǧan tafekka-ynes tekkaw
Aṭas n telmas n idan n waman ttidiren deg waman isemmaṭen
Aydi n waman (Assaɣ ussnan: Lutrinae) d adulmes n iɣersiwen isuṭaden ikelmanen yeṭṭafaren tawacult n tedɣaɣatin, Dges 13 n telmas yeṭṭafaren 7 n tewsitin, tetten iselman d kra n telmas n iden i ttafen s ddaw n waman
Berang-berang ya iku mamalia semi-akuatik (utawa akuatik, ing sawijining jinisé) mangan iwak. Berang-berang ana pirang-pirang marga anggota anak-suku Lutrinae, kang padha karo jinis sigung (badger), biul, lan pulusan (weasel) kang mbentuk suku Mustelidae. ana telulas spésies sajeroning pitu génus, berang-berang nyebar ing kabèh wewengkon donya kajaba Australasia.[1] Berang-berang racaké mangan kéwan-kéwan akuatik, mligi iwak lan kerang-kerangan, uga kéwan-kéwan invertebrata liyané; nanging uga mangan amfibi, manuk, lan mamalia cilik.
Berang-berang raksasa (Pteronura brasiliensis)
Berang-berang kanada (Lontra canadensis)
Berang-berang laut kecil (Lontra felina)
Berang-berang amerika (Lontra provocax)
Berang-berang neotropis (Lontra longicaudis)
Berang-berang laut (Enhydra lutris)
Berang-berang leher-totol (Hydrictis maculicollis)
Berang-berang pasisir (Lutra lutra)
Berang-berang sumatra (Lutra sumatrana)
Berang-berang afrika (Aonyx capensis)
Berang-berang cakar-kecil (Aonyx cinerea)
Berang-berang wregul (Lutrogale perspicillata)
Genus Lutra
Genus Hydrictis
Genus Lutrogale
Genus Lontra
Genus Pteronura
Genus Aonyx
Genus Enhydra
berang-berang
Berang-berang cakar cilik
Berang-berang laut nalika turu ing
Berang-berang laut cilik
Berang-berang pasisir
Berang-berang wregul
Berang-berang raksasa
Sepasang berang-berang
Berang-berang ya iku mamalia semi-akuatik (utawa akuatik, ing sawijining jinisé) mangan iwak. Berang-berang ana pirang-pirang marga anggota anak-suku Lutrinae, kang padha karo jinis sigung (badger), biul, lan pulusan (weasel) kang mbentuk suku Mustelidae. ana telulas spésies sajeroning pitu génus, berang-berang nyebar ing kabèh wewengkon donya kajaba Australasia. Berang-berang racaké mangan kéwan-kéwan akuatik, mligi iwak lan kerang-kerangan, uga kéwan-kéwan invertebrata liyané; nanging uga mangan amfibi, manuk, lan mamalia cilik.
Ta'n dooarchoo ny yn moddey ushtey ny heeintee jeh'n cloan Mustelidae.
Tha dòbhran donn no dobhar-chù na shineach feòil-itheach beag a tha a' fuireach san t-uisge (an dà chuid bùrn is sàl) agus air tir. Tha iad nam ball den teaghlach mòr is farsaing Mustelidae, aig a bheil am feòcallan, am broc agus an easag. Tha 13 seòrsaichean ann, ann an 7 genera, air feadh an t-Saoghail.
Canar biast-dubh ris an dòbhran donn ann an cuid a dh'àiteachan air a' Ghàidhealtachd, far a bheil e gu math cumanta.
Tha an t-ainm Beinn Dòbhrain fear den beanntan ainmeil na h-Alba.
Kûzeyê avî an kûjeyê avî (Lutrinae), binefamîleyekî kûzeyan (Mustelidae) e. Nêzî heft cinsên kûzeyê avê hene.
Kûzeyê avî li parzemînên Afrîka, Amerîkayê Bakur, Amerîkayê Başûr, Asya û Ewropayê dijî.
Dirêjiyê kûzeyê avî ji 0,6 ta 1,8 m hene gor cureyên wî, lê giraniyê kûzeyê avî gor cureyên wî ji 1 ta 45 kg hene.
Kûzeyê avî goştxwer e, ku bejavok, balinde û guhandarên biçûk dixwe.
Cinsê Lutra
Cinsê Hydrictis
Cinsê Lutrogale
Cinsê Lontra
Cinsê Aonyx
Cinsê Enhydra
Cinsê †Megalenhydris
Cinsê †Sardolutra
Cinsê †Algarolutra
Cinsê †Cyrnaonyx
Kûzeyê avî yê Ewropayê (Lutra lutra)
Kûzeyê avî yê çemê Amerîkayê Bakur (Lontra canadensis)
Kûzeyê avî yê deryayê (Enhydra lutris)
Kûzeyê avî yê girs (Pteronura brasiliensis)
Kûzeyê avî yê bi pozê pirç (Lutra sumatrana)
Kûzeyê avî an kûjeyê avî (Lutrinae), binefamîleyekî kûzeyan (Mustelidae) e. Nêzî heft cinsên kûzeyê avê hene.
Lo nom de loira designa divèrsas espècias de mamifèrs carnivòrs apertenent totas a la sosfamilha dels Lutrinae. Aquesta foguèt creada per Charles Lucien Bonaparte (1803-1857) en 1838.
Aquestas espècias se caracterizan per de patas cortas, de dets palmats a las patas posterioras e una coa longa.
Contràriament a l'ors polar o al dalfin, la loira a pas de jaç de graissa jos sa pèl. Son pelatge se compausa de pels corts e longs que s'emboitan per formar un jaç impermeable preservant del freg.
La sosfamilha de las loiras (Lutrinae) compren los genres e espècias seguents :
Lo nom de loira designa divèrsas espècias de mamifèrs carnivòrs apertenent totas a la sosfamilha dels Lutrinae. Aquesta foguèt creada per Charles Lucien Bonaparte (1803-1857) en 1838.
Aquestas espècias se caracterizan per de patas cortas, de dets palmats a las patas posterioras e una coa longa.
Contràriament a l'ors polar o al dalfin, la loira a pas de jaç de graissa jos sa pèl. Son pelatge se compausa de pels corts e longs que s'emboitan per formar un jaç impermeable preservant del freg.
Lundërzat (Lutrinae) ose vidrat janë gjitarë të ujrave të ëmbla ose detarë; janë anëtarë të familjes Mustelidae. Lundërzat janë mishngrënës, ata ushqehen me pre të shumëllojshme. Me 13 specie të grupuara në 7 gjini, lundërzat janë të përhapura pothuajse në të gjithë botën.
Gjinia Lutra
Gjinia Hydrictis
Gjinia Lutrogale
Gjinia Lontra
Gjinia Pteronura
Gjinia Aonyx
Gjinia Enhydra
Lundërzat (Lutrinae) ose vidrat janë gjitarë të ujrave të ëmbla ose detarë; janë anëtarë të familjes Mustelidae. Lundërzat janë mishngrënës, ata ushqehen me pre të shumëllojshme. Me 13 specie të grupuara në 7 gjini, lundërzat janë të përhapura pothuajse në të gjithë botën.
A lutra hè un mammiferu di a famiglia di e Lutrinae (sottufamiglia di carnivori) di a famiglia di e Mustelidae.
Esistenu 13 spezie di lutre suddivise in 6 ghjenari, incù un'area di distribuzione guasi glubale.
Lutrinae es un subfamilia de Mustelidae.
Ang mga oter, otor, o lutrino (Lutrinae) (Ingles: otter, Kastila: lutrino, nutria), kilala rin bilang mga nutria o nutriya, ay mga semi-akwatikong (o sa isang kaso, akwatikong) mga mamalyang kumakain ng isda. Kabahaging binubuo ng ranggo o hanay na Lutrinae ang pamilyang Mustelidae, na kinasasamahan din ng mga wisel, mga haliging-pusa, mga badyer, at iba pa. Mayroon itong labingtatlong mga uri sa loob ng pitong mga sari, kaya't halos nakakalat sa buong mundo. Pangunahing nilang nakakain ang mga hayop na pangtubig, karamihan ang isda at mga suso (sigay o mga hayop na may kabibe, mga susong dagat), ngunit kumakain din ng iba pang mga inbertebrado, mga amphibian, mga ibon, at mga maliliit na mga mamalya.
Hinago ang salitang oter (otter ng Ingles) mula sa Matandang Ingles (Lumang Ingles) na otor o oter. Ito ang iba pang mga salitang iisa ang ugat o pinag-ugatan ay sukdulang nagsanga mula sa salitang-ugat na pinagmulan din ng salitang Ingles na water na nangangahulugang tubig.[1]
Ang lathalaing ito na tungkol sa Mamalya ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa nito.
Ang mga oter, otor, o lutrino (Lutrinae) (Ingles: otter, Kastila: lutrino, nutria), kilala rin bilang mga nutria o nutriya, ay mga semi-akwatikong (o sa isang kaso, akwatikong) mga mamalyang kumakain ng isda. Kabahaging binubuo ng ranggo o hanay na Lutrinae ang pamilyang Mustelidae, na kinasasamahan din ng mga wisel, mga haliging-pusa, mga badyer, at iba pa. Mayroon itong labingtatlong mga uri sa loob ng pitong mga sari, kaya't halos nakakalat sa buong mundo. Pangunahing nilang nakakain ang mga hayop na pangtubig, karamihan ang isda at mga suso (sigay o mga hayop na may kabibe, mga susong dagat), ngunit kumakain din ng iba pang mga inbertebrado, mga amphibian, mga ibon, at mga maliliit na mga mamalya.
Hinago ang salitang oter (otter ng Ingles) mula sa Matandang Ingles (Lumang Ingles) na otor o oter. Ito ang iba pang mga salitang iisa ang ugat o pinag-ugatan ay sukdulang nagsanga mula sa salitang-ugat na pinagmulan din ng salitang Ingles na water na nangangahulugang tubig.
Tekst üüb Öömrang Otern (Lutrinae) san ruuwdiarten (Carnivora), diar uk uun't weeder lewe kön. Jo hiar tu a elkoortagen (Musteloidea)
Otern (Lutrinae) san ruuwdiarten (Carnivora), diar uk uun't weeder lewe kön. Jo hiar tu a elkoortagen (Musteloidea)
An otter is ony o 13 livin species o semiaquatic (or in the case o the sea otter, aquatic) mammals that feed on fish an shellfish, an an aa ither invertebrates, amphibians, birds an smaa mammals.
The otter subfaimily Lutrinae fairms pairt o the faimily Mustelidae, which an aa includes weasels, badgers, wolverines, an polecats.
An otter is ony o 13 livin species o semiaquatic (or in the case o the sea otter, aquatic) mammals that feed on fish an shellfish, an an aa ither invertebrates, amphibians, birds an smaa mammals.
The otter subfaimily Lutrinae fairms pairt o the faimily Mustelidae, which an aa includes weasels, badgers, wolverines, an polecats.
De otters (Latynske namme: Lutrinae) foarmje in ûnderfamylje fan 'e klasse fan 'e sûchdieren (Mammalia), it skift fan 'e rôfdieren (Carnivora) en de famylje fan 'e martereftigen (Mustelidae). Yn dizze ûnderfamylje binne alle trettjin ottersoarten feriene. Otters binne langhalige slanke bisten mei koarte poaten, dy't swimfluezzen tusken de teannen hawwe en suver mear thús binne yn it wetter as op it lân. Se komme foar op alle wrâlddielen útsein Austraalje en Antarktika.
Otters (Letien: Lutrinae) vörmen 'n óngerfemielje van roufdere die in 't water laeve. Ze zeen 'n óngerdeil vanne bovienechtige (Mustelidae). Otters zeen lankgerekdje, slank dere mit kórte puuet. Tösse de tieëne zitte zwumvleze. De stert is behaordj en lank. Wiejer höbbe otters hieël geveulige tashaore róndje snoet en oppe ellebäög.
De bekèndjste saorte zeen d'n Europesen otter, de reveerotter (of Naord-Amerikaansen otter) enne zieëotter.
De otters (Latynske namme: Lutrinae) foarmje in ûnderfamylje fan 'e klasse fan 'e sûchdieren (Mammalia), it skift fan 'e rôfdieren (Carnivora) en de famylje fan 'e martereftigen (Mustelidae). Yn dizze ûnderfamylje binne alle trettjin ottersoarten feriene. Otters binne langhalige slanke bisten mei koarte poaten, dy't swimfluezzen tusken de teannen hawwe en suver mear thús binne yn it wetter as op it lân. Se komme foar op alle wrâlddielen útsein Austraalje en Antarktika.
Otters (Letien: Lutrinae) vörmen 'n óngerfemielje van roufdere die in 't water laeve. Ze zeen 'n óngerdeil vanne bovienechtige (Mustelidae). Otters zeen lankgerekdje, slank dere mit kórte puuet. Tösse de tieëne zitte zwumvleze. De stert is behaordj en lank. Wiejer höbbe otters hieël geveulige tashaore róndje snoet en oppe ellebäög.
De bekèndjste saorte zeen d'n Europesen otter, de reveerotter (of Naord-Amerikaansen otter) enne zieëotter.
Vidre (lat. Lutrinae) su potporodica slatkovodnih ili morskih sisara, dio porodice Mustelidae, u koju spadaju lasice, tvorovi, jazavci i druge njima slične životinje. Vidre su predatori – mesožderi, koji love raznoliki plijen. Obuhvataju 13 vrsta u 7 rodova, a rasprostranjene su gotovo širom svijeta.
Vidre su pokrivene veoma mehkim slojem krzna, u kojem se ispod vanjskog sloja nalaze duge zaštitne dlake. Ono ih održava suhima tokom boravka u vodi, zadržavajući sloj zraka, što im održava toplinu. Sve vidre imaju duga, vitka tijela i srazmjerno kratke noge. Među prstima imaju plivaće kožice. Većina vrsta ima veoma oštre kandže, koje su u stanju prihvatati i skliski plijen pout riba. Svaki put, nakon plivanja vidra se trlja od zemlju da sa krzna skine vodu (a morske i soli).
Vidre imaju veoma brz metabolizam i energiju troše velikom brzinom. Naprimjer, evroazijske vidre dnevno moraju pojesti čak 15% vlastite težine, a morske vidre 20 do 25%, ovisno o temperaturi. U vodama sa temperaturom od oko 10°C, vidra mora uloviti najmanje 100 grama ribe u jednom satu, jer ne može preživjeti od manjih količina. Većina vrsta dnevno lovi 3 do 5 sati, aženke koje se doje mlade love i do 8 sati dnevno.
Većina vidri hrani se uglavnom ribom, dok prehranu nadopunjuju žabama, slatkovodnim rakovima i većim vodenim insektima, a morske i sitnim račićima. Neke su se usavršile i u otvaranju školjaka, dok ostale jedu isitne ptice ili sisare. Njihova ovisnost o samo jednom plijenu čini ih veoma ranjivim zbog mogućeg prorjeđivanja plijena.
Rod Lutra
Rod Lutrogale
Rod Lontra
Rod Pteronura
Rod Aonyx
Rod Enhydra
Evropska obična vidra (Lutra lutra) ima izduženo-valjkasto, hidrodinamično tijelo sa relativno dugim i na kraju zašiljenim repom, koji joj služi kao kormilo. Tjelesne dimenzije i mMužjaci su obično krupniji, dugi oko 120 cm i teški oko 12 kg, a ženke su duge oko 110 cm i teške oko 8 kg. Na rep otpada gotovo 1/3 ukupne dužine.
Noge su kratke, snažne, sa po 5 prstiju na svakoj šapi, koji su međusobno povezani plovnom kožicom. [[Čula mirisa i sluha su joj izoštrena do savršenstva. Glava ove vidre je okruglasta, spljoštena i nešto šira od kratkog vrata. Njuška je zaobljena i mesnata, sa brojnim dugim brkovima (dužine i do 25 cm). Oči su joj male i razmaknute, visoko postavljene. Uši su ktatke i gotovo potpuno skrivene u krznu; pomoću kožnih naora, tokom ronjenja, mogu se potpuno zatvoriti.
Zubalo je moćno, a sadrži 36 zuba, pri čemu je u obje j vilice imaju po 6 sjekutića, 2 očnjaka i 10 kutnjaka. Kondilo-bazna dužina lobanje iznosi 10,5 do 12,5 cm. Tijelo je prekriveno gustom poleglom dlakom, čiji je vanjski sloj (nad-dlaka) grtub i redovno dobro namašćen (za odbijanje vode), a u donjem, koji služi kao toplotni izolator, su mehke dlake (pod-dlaka). Boja krzna je varijailna; leđa su obično hrđasto-mrka, bokovi nešto svjetliji, a trbušna strana je srebrenasto bijela. Ispod grlsa ima malo svijetlo polje koje se zove lisa.
Evropska vidra je bila široko rasprostranjena širom kontinenta, osim Island i mediteranskih otoka. Međutim, u mnogim područjima je gotovo potpuno istrijebljena pa je danas jedan od najugroženijih evropskih sisara. Bosanskohercegovačka populacija je relativno još uvijek vodrživa, a smatra se da je jedna od „najzdaavijih“ u Evropi.
Sjeverna riječna vidra (Lontra canadensis) jedna je od najzaigranijih, najznatiželjnijih i najaktivnijih vrsti svog roda, šo je čini popularnom životinjom u zoološkim vrtovima i akvarijima, iako je smatraju štetočinom na poljoprivrednim površinama jer mijenja riječnu obalu prema vlastitom nahođenju radi prilaza rijeci, klizanja i obrane. Jedna je od mnogih životinja koje su bile glavne mete lovaca na krzno u Sjevernoj Americi.
Riječne vidre jedu raznoliku ribu i školjkaše, kao i manje vodene i kopnene sisare i ptice. U dužinu mogu narasti do jednog metra, uz težinu od 5 do 15 kilograma. Sjeverna riječna vidra je u Evropi ugrožena vrsta, jer je nekada bila atraktivna lovna divljač i smatrana štetočinom. Pohlepa za krznom je zamaglila svijest da su vidre bile svojevrsni regulatori odnosa u mrežama ishrane riječnih ekosistema. Obično je količina hrane, uglavnom ribe, regulirala rast populacija vidre, pa se bogatstvo nekog vodotoka ribljim fondom moglo mjeriti procjenom brojnosti vidre. Danas, pored zakonske zabrane lova na vidre, neka područja za nji imaju i utočišta, koja pomažu oporavak bolesnih i ozlijeđenih jedinki.
Morska vidra (Enhydra lutris) je široko rasprostranjena na pacifičkim obalama Sjeverne Amerike. Ranije su naseljavale plitke vode Beringovog prolaza i Kamčatke, te juga Japana. Zbog kvalitetnog i skupocjenog krzna, bila je privlačna lovna divljač. Jedan centimetar kože morske vidre prekriva oko 200 000 dlaka, što ju je dovelo do ruba izumiranja. Do 1911. godine preostalo je ih je tako malo da je trgovina njihovim krznom postalo potpuno neisplativa.
Morske vidre hrane se školjkašima i ostalim beskralješnjacima (posebno petrovcima i ježincima), te ih se često može promatrati dok koriste kamenje kao alat kojim razbijaju i otvaraju oklop plijena. Narastu od jednog do dva metra u duljinu i postignu masu oko 30 kilograma. Iako su bile na rubu istrjebljenja, ponovo su se počele proširivati, počevši od obale Kalifornije.
Morske vidre nemaju sloj sala poput ostalih morskih sisavaca (kao tuljani ili kitovi), već im, kao kod ostalih vrsta vidri, toplinsku izolaciju osigurava zrak zarobljen u krznu.
Vidre nastanjuju i Evropu. U Velikoj Britaniji bile su veoma česte, no u današnje vrijeme postale su rijetke zbog nekadašnje upotrebe pesticida koji su im štetili, te zbog nestanka prirodnog staništa. Populacija evropske vidre dosegla je veoma nizak broj 1980ih godina, no uz pomoć inicijative, 1999. godine ustanovljen je broj i oporavak do 1000 jedinki.
Divovska vidra (Pteronura brasiliensis) nastanjuje Južnu Ameriku, posebice pritoke rijeke Amazone, no postaje sve rjeđa zbog učestalog krivolova, nestanka prirodnog staništa i upotrebe žive i ostalih otrova u ilegalnim aluvijalnim rudnicima zlata. Ova društvena životinja naraste u duljinu i do 1,83 metara.
Nordijska mitologija govori o patuljku Ótru koji po navici preuzima oblik vidre.
U nekim urođeničkim Američkim kulturama, vidre se smatraju totemičkim životinjama.
Prema zoroastričnim vjerovanjima, vidra se smatra čistom životinjom koja pripada Ahura Mazdi.[1]
U knjigama o Harryju Potteru, Patronus Hermione Granger preuzima oblik vidre.
Vidre (lat. Lutrinae) su potporodica slatkovodnih ili morskih sisara, dio porodice Mustelidae, u koju spadaju lasice, tvorovi, jazavci i druge njima slične životinje. Vidre su predatori – mesožderi, koji love raznoliki plijen. Obuhvataju 13 vrsta u 7 rodova, a rasprostranjene su gotovo širom svijeta.
Ενυδρίδα είναι η κοινή ονομασία σαρκοφάγων θηλαστικών της υποοικογένειας Ενυδριδίνες (Lutrinae). Τα 13 σωζόμενα είδη ενυδρίδας είναι όλα ημιυδρόβια, υδρόβια ή θαλάσσια, που τρέφονται κυρίως με ψάρια και ασπόνδυλα. Οι ενυδριδίνες είναι ένας κλάδος της οικογένεια των μουστελιδών της τάξης των σαρκοφάγων, η οποία περιλαμβάνει επίσης τους ασβούς, τους ασβούς του μελιού (honey badgers), τις ερμίνες, τα βιζόν, τα κουνάβια, τις νυφίτσες και τους αδηφάγους.
Ενυδρίδα είναι η κοινή ονομασία σαρκοφάγων θηλαστικών της υποοικογένειας Ενυδριδίνες (Lutrinae). Τα 13 σωζόμενα είδη ενυδρίδας είναι όλα ημιυδρόβια, υδρόβια ή θαλάσσια, που τρέφονται κυρίως με ψάρια και ασπόνδυλα. Οι ενυδριδίνες είναι ένας κλάδος της οικογένεια των μουστελιδών της τάξης των σαρκοφάγων, η οποία περιλαμβάνει επίσης τους ασβούς, τους ασβούς του μελιού (honey badgers), τις ερμίνες, τα βιζόν, τα κουνάβια, τις νυφίτσες και τους αδηφάγους.
ऊदबिलाव (अंग्रेज़ी: Otter) एक अर्धजलीय (जल और स्थल में समय बांटने वाला) स्तनधारी जानवर है। यह एक मांसाहारी प्राणी है। इसकी 13 ज्ञात जातियाँ हैं। ऑस्ट्रेलिया और अन्टार्कटिका को छोड़कर ऊदबिलाव बाक़ी सभी महाद्वीपों पर मिलते हैं।[1]
ऊदबिलावों के शरीर लम्बे और पतले होते हैं। इनकी छोटी बाज़ुओं के अंत में तेज़ नाखूनों वाले जालीदार पाँव होते हैं (जिनकी उँगलियों के बीच त्वचा हो)। इन जालीदार पांवों से उन्हें तैरने में आसानी रहती है। भिन्न जातियों के आकारों में अन्तर होता है। इनकी लम्बाई 0.6 से 1.8 मीटर के बीच होती है और वज़न 1 से 45 किलो के बीच। बहुत से ऊदबिलाव बेहद ठन्डे पानी में भी रह सकते हैं क्योंकि उनके शरीर में खाना को तेज़ी से पचकर बहुत ऊर्जा बनती रहती है जिस से वह अपना तापमान संतुलित रख पाते हैं। इसी कारण उन्हें बहुत खाना भी पड़ता है। यूरोपियाई ऊदबिलाव रोज़ अपने शरीर के वज़न के 15% के बराबर खाना खा लेते हैं।[2]
ऊद मांसाहारी गण का ढाई तीन फुट लंबा स्तनधारी जीव है जो अपना अधिक समय पानी में ही बिताता है। यह जल और स्थल दोनों पर बड़ी खूबी से तैर और चल लेता है। इसकी कई जातियाँ यूरोप तथा एशिया में फैली हुई जहाँ ये नदियों, झीलों और बड़े तालाबों के किनारे कई मुँहवाले बिल बनाकर रहती हैं।
ऊद का शरीर लंबा, टाँगें छोटी, सर चपटा और थूथन चौड़ा होता है। इसकी आँखें छोटी, मूँछे घनी और कान छोटे तथा गोलाकार होते हैं। पैरों की उँगलियाँ बत्तखों की तरह जालपाद होती हैं और पंजों में तेज नाखून रहते हैं। इनके शरीर का ऊपरी भाग कत्थई लिए भूरा और नीचे का सफेद रहता है। शरीर के बड़े वालों के नीचे छोटे और घने बालों की एक तह रहती है जिसका रंग सफेदी लिए रहता है। नर का भार १०-१२ किलो और मादा का लगभग ८ किलो रहता है। नर मादा से कुछ बड़ा होता है।
ऊद की लुट्रा नाम की जाति संसार में सबसे अधिक संख्या में पाई जाती है। उत्तरी अमरीका में इसका स्थान लुट्रा कैनाडेन्सिस तथा दक्षिणी अमरीका, अफ्रीका और एशिया के दक्षिणी भागों में अन्य जातियाँ ले लेती हैं, परंतु इनकी आकृति तथा स्वभाव में अधिक भेद नहीं होता।
ऊद बहुत खिलाड़ी जीव हैं, जो पानी के भीतर मछलियों की तरह तैर लेते हैं। ये प्राय : ५-७ के समूह में रहते हैं और पानी में घेरा डालकर मछलियों का शिकार करते हैं। इनका मुख्य भोजन तो मछली ही है, परंतु ये पानी की चिडियाँ, छोटे जानवर, घोघें, कटुए तथा कीड़े मकोड़ों से भी अपना पेट भरते हैं। मादा अपने बिल में मार्च अप्रैल में दो तीन बच्चे जनती है जिनकी आँखें कुछ दिनों बाद खुलती हैं। ये बच्चे बहुत आसानी से पालतू हो जाते हैं और अपने मालिक के पीछे-पीछे कुत्तों की तरह फिरा करते हैं।
ऊद की एक जाति इनहाइड्रा लुट्रिस प्रशांत महासागर के उत्तरी भागों में कैलिफ़ोर्निया से अलास्का तक पाई जाती है। ये समुद्री ऊद लगभग ५ फुट लंबे होते हैं और इनका ऊर्णजिन (फ़र) संसार में सबसे सुंदर माना जाता है। इसी कारण इनका इतना शिकार हुआ कि यदि समय से इनके शिकार पर प्रतिबंध न लग गया होता तो अब तक इनका लोप हो गया होता।
समुद्री ऊद भूमि पर बहुत कम जाते हैं और बहुधा अपनी अगली टाँगों को सीने पर रखकर पानी में चित्त होकर तैरते रहते हैं। इनका भी मुख्य भोजन मछली है।
ऊदबिलाव (अंग्रेज़ी: Otter) एक अर्धजलीय (जल और स्थल में समय बांटने वाला) स्तनधारी जानवर है। यह एक मांसाहारी प्राणी है। इसकी 13 ज्ञात जातियाँ हैं। ऑस्ट्रेलिया और अन्टार्कटिका को छोड़कर ऊदबिलाव बाक़ी सभी महाद्वीपों पर मिलते हैं।
ऊदबिलावों के शरीर लम्बे और पतले होते हैं। इनकी छोटी बाज़ुओं के अंत में तेज़ नाखूनों वाले जालीदार पाँव होते हैं (जिनकी उँगलियों के बीच त्वचा हो)। इन जालीदार पांवों से उन्हें तैरने में आसानी रहती है। भिन्न जातियों के आकारों में अन्तर होता है। इनकी लम्बाई 0.6 से 1.8 मीटर के बीच होती है और वज़न 1 से 45 किलो के बीच। बहुत से ऊदबिलाव बेहद ठन्डे पानी में भी रह सकते हैं क्योंकि उनके शरीर में खाना को तेज़ी से पचकर बहुत ऊर्जा बनती रहती है जिस से वह अपना तापमान संतुलित रख पाते हैं। इसी कारण उन्हें बहुत खाना भी पड़ता है। यूरोपियाई ऊदबिलाव रोज़ अपने शरीर के वज़न के 15% के बराबर खाना खा लेते हैं।
উদ (ইংৰাজী: otter) এবিধ উভচৰ প্ৰাণী৷ উদ সাধাৰণতে নৈ,জান-জুৰি,হ্ৰদ,দ-পথাৰ,পুখুৰী আদিত থাকে৷ পানীৰ কাষত থকা শিলৰ ফাঁক,গছৰ শিপাৰ ফাঁক বা জোপোহাৰ মাজতো সোমাই থাকে৷ ইহঁতে পানীত সাঁতুৰি-নাদুৰি ঘুৰি ফুৰে যদিও মাটিতো সমানেই ঘূৰি-ফুৰা দেখা যায় বাবেই উদক উভচৰ প্ৰাণী বলি কোৱা হয়৷ মাটি আৰু পানী দুয়ো স্থানতে সমানে ঘূৰিব পৰাকৈ ইহঁতৰ শৰীৰ গঠিত৷ উদৰ দৰে মাটিত থকা প্ৰাণীৰ ভিতৰত অন্য কোনো জন্তু পানীত ইমান শক্তিশালী নহয়৷ উদৰ প্ৰধান খাদ্য মাছ৷ উদ মাছ ধৰাত পাকৈত৷ মাছমৰীয়াই মাছ মাৰিবলৈ ভেটা দিয়া সময়ত নাথাকিলে উদে সকলো মাছ খাই পেলাব পাৰে৷ সেয়েহে আমাৰ মাজত এষাৰ প্ৰবচন আছে যে – “উদক ভেটা ৰখীয়া পতা”৷ উদ অষ্ট্ৰেলিয়াৰ বাহিৰে পৃথিৱীৰ সকলো ঠাইতেই পোৱা যায়৷ অসমতো ইয়াৰ বহু প্ৰজাতি আছে৷ উদ সাধাৰণতে মানুহৰ চকুত ধৰা নপৰে৷[1]
উদৰ মুঠতে তেৰটা বিভিন্ন প্ৰজাতি পোৱা যায়৷ এইবোৰ হ'ল-
Giant otter (Pteronura brasiliensis)
North American river otter (Lontra canadensis)
Marine otter (Lontra felina)
Southern river otter (Lontra provocax)
Neotropical river otter (Lontra longicaudis)
Sea otter (Enhydra lutris)
Spotted-necked otter (Hydrictis maculicollis)
European otter (Lutra lutra)
Hairy-nosed otter (Lutra sumatrana)
Japanese otter (Lutra nippon)
African clawless otter (Aonyx capensis)
Oriental small-clawed otter (Aonyx cinerea)
Smooth-coated otter (Lutrogale perspicillata)
গোত্ৰ Lutra
গোত্ৰ Hydrictis
গোত্ৰ Lutrogale
গোত্ৰ Lontra
গোত্ৰ Pteronura
গোত্ৰ Aonyx
গোত্ৰ Enhydra
গোত্ৰ †Megalenhydris
গোত্ৰ †Sardolutra
গোত্ৰ †Algarolutra
গোত্ৰ †Cyrnaonyx
-বৈজ্ঞানিক নাম Lutra lutra ৷ সাধাৰণ উদৰ ৰং বগা মটিয়া বৰণৰ৷ উদৰ গাটো খহটা৷ নেজৰ আগ অংশ খীণ যদিও গুৰি অংশ যথেষ্ট শকত আকাৰৰ হয়৷ এই নেজডালৰ গুৰি অংশত এজোৰ গোন্ধযুক্ত গ্ৰন্থি থাকে৷ কাণ দুখন সৰু আৰু নোমেৰে ঢাক খাই থাকে৷ আগৰ ঠেং দুখন সৰু আৰু পিছৰ ঠেং দুখন পতাযুক্ত৷ মূৰটো চেপেটা৷ গাটোত দুই ধৰণৰ নোম থাকে৷ এভাগ দীঘল আৰু এভাগ চুটি চুটিকৈ গাৰ ছালৰ লগত মিলি থাকে৷ নাকৰ ফুটাকেইটাৰ ওপৰত পথালিকৈ কিছুমান নোম থাকে৷ এনে ধৰণৰ নোম থকাৰ বাবে পানীৰ ওপৰলৈ আহিলে তিতি থকা যেন নালাগে৷ এই নোমৰ দ্বাৰা শীত নিবাৰণৰ সহায়ক হয়৷ ইহঁত ২-৪ ফুট পৰ্যন্ত দীঘল হয়৷
-বৈজ্ঞানিক নাম Lutra perspicillata ৷ এইবিধ উদৰ গাৰ ৰং ক’লা,ডাঠ মুগা হালধীয়া৷ নাকৰ ওপৰত থকা নোম পোন৷ দীঘল দুই-আঢ়ৈ ফুট৷ নেজ ১৬-১৮ ইঞ্চি দীঘল৷ ওজন ৭-১০ কিল’গ্ৰাম পৰ্যন্ত৷ এইবিধ উদ হিমালয়ৰপৰা দক্ষিণ ভাৰতলৈকে সকলো স্থানতে পোৱা যায়৷ ম্যানমাৰ,ইন্দোচীন,মালয়তো পোৱা যায়৷ উৰিষ্যাত মাছমৰীয়াবিলাকে এইবিধ উদক মাছ ধৰিবলৈ প্ৰশিক্ষণ দিয়ে৷ এই অঞ্চলসমূহত উদক পোহনীয়া কৰি সাগৰত মেলি দিয়ে৷ সিঁহতে যিমান পাৰে মাছ ধৰি গৰাকীক দিয়ে আৰু গৰাকীয়ে খাদ্যৰ বাবে সিঁহতক প্ৰয়োজনীয় খিনি দিয়ে৷ বাকী মাছবোৰ গৰাকীয়ে বেপাৰ কৰে৷ এনেকৈ আধা উদে আৰু আধা গৰাকীয়ে লয়৷ সেয়ে এই অঞ্চলসমূহত উদ মাছমৰীয়াৰ প্ৰিয় বন্ধু৷
-বৈজ্ঞানিক নাম Aonyx nirnal ৷ এইবিধ উদৰ প্ৰধান খাদ্য মাছ হ’লেও, ই মাছতকৈ কেঁকোৰা,শামুক আদিহে বেছিকৈ খায়৷ বাকী দুবিধৰ তুলনাত ইহঁতৰ আকাৰ ডেৰ ফুটমান হ’ব৷ পঞ্জাব,অসম আদি ঠাইত এইবিধ উদ পোৱা যায়৷ ইহঁতৰ নখবোৰ চুটি যদিও পোৱালি অৱস্থাত অলপ দেখা যায় আৰু ডাঙৰ হৈ অহাৰ লগে লগে এই নখবোৰ চকুত নপৰা হয়৷ সেইকাৰণে ইহঁতক সৰুনখীয়া উদ বুলি কয়৷[1]
উদ সাধাৰণতে মাটিত গাঁত কৰি থাকে৷ এই গাঁতৰ এটা বৈশিষ্ট্য আছে৷ গাঁতটোৰ এফালে পানীলৈ যাব পৰাকৈ আৰু আনফালে মাটিলৈ যাব পৰাকৈ ফুটা থাকে৷ উদে একে ঠাইতে বহু বছৰ বসবাস কৰে যদিও খাদ্যৰ অভাৱ হ’লে স্থান পৰিবৰ্তনো কৰা দেখা যায়৷ উদৰ প্ৰাধান খাদ্য মাছ৷ মাছ বিচাৰি একে ৰাতিতে প্ৰায় ১০-১৬ মাইল পৰ্যন্ত যাব পাৰে৷ ঘৰৰ কাষত পথাৰ বা জান-জুৰি থাকিলে ইহঁতক সহজে চাব পাৰি৷ উদৰ বসতিস্থান বিচাৰি উলিয়াবলৈ সহজ৷ বিশেষকৈ উদে প্ৰায়ে একে ঠাইতে মলত্যাগ কৰে৷ এই মলবোৰ গাঁতৰ ওচৰত দ’ম হৈ থকাৰ লগতে মুখৰপৰা উলিয়াই পেলোৱা মাছৰ কাঁইট,বাকলি আদি থাকে৷
উদ স্তন্যপায়ী জন্তু৷ উদে বসম্ত আৰু গ্ৰীষ্ম কালত বেছিকৈ যোৰ পাতে যদিও অন্য সময়তো কম-বেচি পৰিমাণে যোৰ নপতা নহয়৷ ইহঁতে পানীৰ তলত যোৰ পাতে আৰু ২-৪টা পৰ্যন্ত পোৱালি দিয়ে৷ জন্মৰ সময়ত পোৱালিবোৰৰ দাঁত নগজে আৰু চকু মেল নাখায়৷ এমাহমানৰ পাছতে চকু দুটা মেল খায়৷ ইহঁতৰ গাঁতটোত পোৱালিৰ বাবে শুকান ঘাঁহ-বন আদি পাৰি কোমল কৰি দিয়ে৷ এনেকৈ পোৱালিবোৰ ডাঙৰ হোৱালৈকে মাকেই লালন-পালন কৰাৰ লগতে মাটি-পানী দুয়োটাতে প্ৰশিক্ষণো দিয়ে৷ তিনিমাহ মানৰপৰা পোৱালিবোৰ পানীত ভালকৈ সাঁতুৰিব পাৰে৷ প্ৰথম অৱস্থাত মাকে পোৱালিবোৰক পানীলৈ ঠেলি দিয়াৰ লগতে এটা মাছ মাকজনীয়ে মুখত লৈ দ ঠাইলৈ গুচি যায়৷ মাকৰ মুখৰপৰা পোৱালিবোৰে মাছটো আনিবলৈ যাওঁতেই সাঁতোৰ শিকিব পৰা হয়৷ এনেকৈ দুই-তিনি বছৰমানৰ পাছত পোৱালিবোৰ প্ৰাপ্তবয়স্ক হয় আৰু যোৰ পাতে৷[1]
উদৰ প্ৰধান খাদ্য মাছ৷ কেতিয়াবা পানীত চৰি থকা হাঁহ জাতীয় চৰাইবোৰ পানীৰ তলে তলে গৈ ঠেংখনত ধৰি লৈ গৈ খায়৷ মাছৰ অভাৱ হ’লে কেঁকোৰা,ভেকুলী আদি খোৱাৰ লগতে কিছুমান গছৰ পাতো খোৱা তথ্য পোৱা যায়৷
উদে সাধাৰণতে ৰাতিহে মাছ মাৰিবলৈ ওলায়৷ কেতিয়াবা দিনৰ ভাগতো নমৰা নহয়৷ মাছ মাৰি গৈ থাকোঁতে খায়ো গৈ থাকে৷ কেতিয়াবা ডাঙৰ মাছ ধৰিলে পাৰলৈ আনিহে খায়৷ উদৰ দাঁতবোৰ জোঙা আৰু মজবুত৷ গুৰি দাঁত মাছৰ মূৰ-খোলা আদি গুৰি কৰিবৰ বাবে সুবিধা হয়৷ ইহঁতৰ নাসাৰন্ধ্ৰত ভালভ থকাৰ বাবে পানী নোসোমায়৷ উদ পানীত বিভিন্ন ভংগিমাত সাঁতুৰিব পাৰে৷ গাটো লাহী কৰি অঁকাই-পকাই সাতুৰি যাব পৰা কৌশল জানে৷ সাঁতুৰি যাওঁতে মুখখন কোঁচ খাই যায়৷ পিছ ঠেং দুখনত পতা থকা বাবে সাঁতুৰিবলৈ সহায় হয়৷ সাঁতুৰি যোৱাৰ সময়ত আগঠেং আৰু নেজেৰেও সহায় কৰে৷ কেতিয়াবা বহুত সময় পানীৰ তলতে থাকিবও পাৰে৷[1]
এই প্ৰাণীবিধ জীয়াই থাকিবলৈ বিভিন্ন বাধাৰ সন্মুখীন হব লগা হৈছে৷ নৈ,জান,জুৰিৰ কাষত আৰু দ পথাৰ আদি পুতি মানুহৰ বসতিস্থান কৰা বাবে ইহঁত সাধাৰণতে আমাৰ পৰিবেশৰপৰা আঁতৰি যাবলৈ বাধ্য হৈছে৷ যাৰ বাবে ইহঁতৰ বংশ বৃদ্ধি কমিবলৈ ধৰিছে৷
উদ (ইংৰাজী: otter) এবিধ উভচৰ প্ৰাণী৷ উদ সাধাৰণতে নৈ,জান-জুৰি,হ্ৰদ,দ-পথাৰ,পুখুৰী আদিত থাকে৷ পানীৰ কাষত থকা শিলৰ ফাঁক,গছৰ শিপাৰ ফাঁক বা জোপোহাৰ মাজতো সোমাই থাকে৷ ইহঁতে পানীত সাঁতুৰি-নাদুৰি ঘুৰি ফুৰে যদিও মাটিতো সমানেই ঘূৰি-ফুৰা দেখা যায় বাবেই উদক উভচৰ প্ৰাণী বলি কোৱা হয়৷ মাটি আৰু পানী দুয়ো স্থানতে সমানে ঘূৰিব পৰাকৈ ইহঁতৰ শৰীৰ গঠিত৷ উদৰ দৰে মাটিত থকা প্ৰাণীৰ ভিতৰত অন্য কোনো জন্তু পানীত ইমান শক্তিশালী নহয়৷ উদৰ প্ৰধান খাদ্য মাছ৷ উদ মাছ ধৰাত পাকৈত৷ মাছমৰীয়াই মাছ মাৰিবলৈ ভেটা দিয়া সময়ত নাথাকিলে উদে সকলো মাছ খাই পেলাব পাৰে৷ সেয়েহে আমাৰ মাজত এষাৰ প্ৰবচন আছে যে – “উদক ভেটা ৰখীয়া পতা”৷ উদ অষ্ট্ৰেলিয়াৰ বাহিৰে পৃথিৱীৰ সকলো ঠাইতেই পোৱা যায়৷ অসমতো ইয়াৰ বহু প্ৰজাতি আছে৷ উদ সাধাৰণতে মানুহৰ চকুত ধৰা নপৰে৷
ଓଧ (ଇଂରାଜୀ ଭାଷାରେ Otter) ଏକ ମାଂସଭୋଜୀ ସ୍ତନ୍ୟପାୟୀ ପ୍ରାଣୀ ଓ ଲୁଟ୍ରିନାଏ ପରିବାରର ଅଂଶବିଶେଷ । ଜଳଚର, ଉଭୟଚର ଓ ସାମୁଦ୍ରିକ ସବୁ ପ୍ରକାରର ମିଶାଇଲେ ପ୍ରାୟ ୧୩ଟି ଉପପ୍ରଜାତିର ଓଧ ଦେଖିବାକୁ ମିଳନ୍ତି । ମାଛ ଓ ଅନ୍ୟ ଅମେରୁଦଣ୍ଡୀ ପ୍ରାଣୀ ଏମାନଙ୍କ ମୁଖ୍ୟ ଆହାର । ଲୁଟ୍ରିନାଏ ପ୍ରକୃତରେ ୱିଜେଲ୍ ମଷ୍ଟେଲିଡାଏ ପରିବାରର (ମିଂକ୍, ମାର୍ଟେନ୍, ଗାଡ଼ଭାଲୁ ପ୍ରଭୃତିଙ୍କ ପରିବାର) ଏକ ଶାଖା ।
ଓଧକୁ ବୁଝାଉଥିବା ଇଂରାଜୀ ଶବ୍ଦ otter ପୁରୁଣା ଇଂରାଜୀ ଶବ୍ଦ otor ବା oterରୁ ଉଦ୍ଧୃତ ହୋଇଥାଇପାରେ । ଅନ୍ୟ ଇଣ୍ଡୋ-ୟୁରୋପୀୟ ଭାଷାମାନଙ୍କର ମୂଳ ଭାଷାର ଶବ୍ଦ “ୱୋଡ୍ର” (*wódr̥) ଏହି ଇଂରାଜୀ ଶବ୍ଦର ଉତ୍ସ ହୋଇପାରେ । ଏହି ମୂଳ ଶବ୍ଦରୁ ପାଣିର ଇଂରାଜୀ ଶବ୍ଦ "ୱାଟର୍ (water)" ସୃଷ୍ଟ[୪][୫] ଓ ଉଚ୍ଚାରଣ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ସଂସ୍କୃତ ଶବ୍ଦ ଆର୍ଦ୍ର (ଓଦା) ମଧ୍ୟ ଏହାର ନିକଟତର ।
ଓଧକୁ ସଂସ୍କୃତରେ ଉଦ୍ବିଡ଼ାଳ ବୋଲି ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଏ । ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ଏହାର ଅନ୍ୟ ଏକ ନାମ ହେଲା ଜଳମାର୍ଜ୍ଜାର (ଅର୍ଥାତ୍ ପାଣିର ବିରାଡ଼ି) । ହିନ୍ଦୀରେ ଏହି ଜନ୍ତୁକୁ “ଊଦ୍ବିଲାୱ” ବା “ଊଦ୍” ବୋଲି କହିଥାନ୍ତି । ପୂର୍ଣ୍ଣଚନ୍ଦ୍ର ଭାଷାକୋଷ ଅନୁସାରେ ଏହା ଏକ ବିରାଡ଼ି ଜାତୀୟ ଓ ଉଭୟଚର ଜନ୍ତୁ ଯିଏ ପାଣିରେ ବୁଡ଼ି ବଡ଼ ମାଛ ଧରେ ଏବଂ ତାହାକୁ ଖାଇଥାଏ ।[୬]
ଓଧର ବସାକୁ ଇଂରାଜୀ ଭାଷାରେ holt ବା couch କୁହନ୍ତି । ଅଣ୍ଡିରା ଓଧକୁ dogs ବା boars, ମାଈ ଓଧଙ୍କୁ bitches ବା sows ଏବଂ ଶାବକମାନଙ୍କୁ pups ଭାବେ ଅଭିହିତ କରାଯାଏ ।[୭] ଓଧମାନଙ୍କ ଦଳକୁ ଇଂରାଜୀରେ bevy, family, lodge, romp (କ୍ରୀଡ଼ାପ୍ରିୟ ପ୍ରକୃତିକୁ ଦର୍ଶାଇବା ପାଇଁ) ବା raft (ପାଣିରେ ଥିବା ସମୟରେ) ଏପରି ବିଭିନ୍ନ ଶବ୍ଦଦ୍ୱାରା ପ୍ରକାଶ କରାଯାଇଥାଏ ।[୮][୯]
ଓଧମାନଙ୍କ ମଳକୁ ଇଂରାଜୀରେ spraint ବୋଲି କୁହାଯାଏ[୧୦] ଓ ଏହା ସଦ୍ୟ କଟାଯାଇଥିବା ଘାସ ପଡ଼ିଆ ବା ପଚା ମାଛ ପରି ଗନ୍ଧ ହୁଏ ବୋଲି କୁହାଯାଇଛି ।[୧୧]
ଓଧର ଗର୍ଭଧାରଣ ସମୟ ପ୍ରାୟ ୬୦ରୁ ୮୬ ଦିନ । ମାଈ ଓଧ, ଅଣ୍ଡିରା ଓଧ ଓ ସେମାନଙ୍କ ପରିବାରର ଅନ୍ୟ ଓଧ ଶାବକ ସମସ୍ତେ ମିଶି ନବଜାତ ଶାବକର ଯତ୍ନ ନେଇଥାନ୍ତି । ମାଈ ଓଧମାନେ ଜନ୍ମ ହେବାର ୨ ବର୍ଷ ପରେ ଓ ଅଣ୍ଡିରା ଓଧମାନେ ଜନ୍ମର ୩ ବର୍ଷ ପରେ ଯୌନ ପରିପକ୍ୱତା ଲାଭ କରିଥାନ୍ତି । ସ୍କଟଲ୍ୟାଣ୍ଡ୍ ଇତ୍ୟାଦି ସ୍ଥାନରେ ଗଛର ଚେର ତଳେ ବା ପଥୁରିଆ ଗାତରେ ଏମାନେ ନିଜର ବସା ବାନ୍ଧିବାର ଦେଖାଯାଏ । ବସାଟି ଘାସ ଓ ଶିଉଳି ଇତ୍ୟାଦିଦ୍ୱାରା ଆବୃତ୍ତ ହୋଇଥାଏ ।
ଜନ୍ମ ହେବାର ମାସେ ପରେ ଶାବକ ନିଜ ବସା ବାହାରକୁ ଯିବା ଆରମ୍ଭ କରେ ଓ ଦୁଇ ମାସ ବୟସରେ ପାଣିରେ ପହଁରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଇଥାଏ । ବର୍ଷେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଶାବକ ନିଜ ପରିବାର ସହିତ ରହିଥାଏ । ଓଧମାନେ ପ୍ରାୟ ୧୬ ବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବଞ୍ଚନ୍ତି । ସେମାନେ ପ୍ରକୃତିରେ ଖୁବ୍ ଚଳଚଞ୍ଚଳ ଓ ପରିବାର ମିଳିମିଶି ଜଳକ୍ରୀଡ଼ାରେ ମାତିଥାନ୍ତି । ଏମାନଙ୍କ ମୁଖ୍ୟ ଆହାର ହେଲା ମାଛ, ତୁଡ୍ଡି ବା ଈଲ୍ ମାଛ । ସମୟେ ସମୟେ ଏମାନେ ଛୋଟ ପକ୍ଷୀ ଓ ବେଙ୍ଗ ଖାଇବା ମଧ୍ୟ ଦେଖାଯାଇଛି ।
ଓଧମାନଙ୍କ ଶରୀର ପତଳା, ଲମ୍ବା ଓ ଏମାନଙ୍କ ଗୋଡ଼ଗୁଡ଼ିକ ଶରୀରର ଅନୁପାତରେ ଅପେକ୍ଷାକୃତ ଛୋଟ । ତାଙ୍କ ଶରୀରର ବିଶେଷତା ହେଉଛି ଗୋଡ଼ର ଆଙ୍ଗୁଠିମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ରହିଥିବା ପତଳା ପରଦା ଯାହା ଆହୁଲା ପରି କାମ କରେ ଓ ପହଁରିବା ବେଳେ ସହାୟକ ହୋଇଥାଏ । ଓଧମାନେ ସିଲ୍ମାନଙ୍କ ପରି ପାଣି ତଳେ ନିଃଶ୍ୱାସ ପ୍ରଶ୍ୱାସ ନେଇପାରନ୍ତି । ଏମାନଙ୍କ ନଖ ଗୋଜିଆ । ସାମୁଦ୍ରିକ ଓଧ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ ପ୍ରଜାତିମାନଙ୍କର ମୋଟା ମାଂସାଳ ଲାଞ୍ଜଟିଏ ରହିଥାଏ । ସମସ୍ତ ୧୩ଟି ପ୍ରଜାତିର ଓଧଙ୍କୁ ମିଶାଇ କହିଲେ, ପରିପକ୍ୱ ବୟସରେ ଏମାନଙ୍କ ଶରୀରର ଦୈର୍ଘ୍ୟ ୦.୬-୧.୮ ମିଟର୍ (୨-୫.୯ ଫୁଟ୍) ଏବଂ ଓଜନ ୧-୪୫ କିଲୋଗ୍ରାମ୍ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ହୋଇଥାଏ । ଏସିଆରେ ଦେଖାଯାଉଥିବା ଛୋଟନଖିଆ ଓଧ ପ୍ରଜାତି ଆକାରରେ ସବୁଠାରୁ ଛୋଟ ହୋଇଥିବା ବେଳେ ବଡ଼ ଓଧ ଏବଂ ସାମୁଦ୍ରିକ ଓଧ ଆକାରରେ ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ପ୍ରଜାତି । ତାଙ୍କ ଲୋମର ନିମ୍ନାଂଶ ଅତି କୋମଳ ଓ ତାପ କୁପରିବାହୀ ଯାହା ଲମ୍ବା ଓ ସବଳ ଲୋମଦ୍ୱାରା ସୁରକ୍ଷିତ ଓ ଆବୃତ୍ତ ହୋଇ ରହିଥାଏ । ଲୋମର ସ୍ତରରେ ବାୟୁର ଏକ ଆସ୍ତରଣ ତିଆରି ହୋଇଥାଏ ଯାହା ତାଙ୍କ ଶରୀରର ତାପମାତ୍ରା ଓ ଶୁଷ୍କତା ବଜାୟ ରଖିବା ସହ ପାଣି ତଳେ ଉତ୍ପ୍ଳବନ ବଳ ପ୍ରୟୋଗ କରିବାରେ ଉପଯୋଗୀ ହୋଇଥାଏ ।
ଅନେକ ଓଧ ପ୍ରଜାତି ଥଣ୍ଡା ଜଳରେ ବାସ କରନ୍ତି, ତେଣୁ ଶରୀରର ତାପମାତ୍ରା ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ପାଇଁ ସୋମାନେ ଶକ୍ତି ବା ଖାଦ୍ୟ ଅପଚୟ ହାର ଅଧିକ ହୋଇଥାଏ । ତେଣୁ ପରିବେଶର ତାପମାତ୍ରା ଅନୁଯାୟୀ ୟୁରୋପୀୟ ଓଧମାନଙ୍କୁ ପ୍ରତିଦିନ ନିଜ ଶରୀରର ଓଜନର ୧୫% ଓଜନର ଏବଂ ସାମୁଦ୍ରିକ ଓଧମାନଙ୍କୁ ୨୦-୨୫% ଓଜନର ଖାଦ୍ୟ ଖାଇବାକୁ ପଡ଼ିଥାଏ । ପାଣିର ତାପମାତ୍ରା ୧୦° ସେଲ୍ସିୟସ୍ ରହିଲେ ଏକ ଓଧକୁ ବଞ୍ଚି ରହିବା ପାଇଁ ପ୍ରତି ଘଣ୍ଟାରେ ୧୦୦ ଗ୍ରାମ୍ ଓଜନର ମାଛ ଶିକାର କରି ଖାଇବାକୁ ହୁଏ । ଅଧିକାଂଶ ଓଧ ପ୍ରଜାତି ପ୍ରତିଦିନ ୩-୫ ଘଣ୍ଟା ଏବଂ ଛୁଆ ପାଳୁଥିବା ମାଈ ଓଧମାନେ ଦିନକୁ ୮ ଘଣ୍ଟା ଶିକାର କରିଥାନ୍ତି ।
ପ୍ରାୟ ସମସ୍ତ ଓଧଙ୍କ ମୁଖ୍ୟ ଆହାର ହେଲା ମାଛ । ବେଳେବେଳେ ଏମାନେ ବେଙ୍ଗ, କଙ୍କଡ଼ା, ଚିଙ୍ଗୁଡ଼ି ମଧ୍ୟ ଖାଆନ୍ତି ।[୧୨] କିଛି ଓଧ ଶାମୁକା ଖୋଲି ଖାଇବାରେ ଅତି ନିପୁଣ । ଅନ୍ୟ କ୍ଷୁଦ୍ର ସ୍ତନ୍ୟପାୟୀ ଓ ପକ୍ଷୀଙ୍କୁ ଏମାନେ ଖାଇବା ମଧ୍ୟ ଦେଖାଯାଇଛି । ଆହାର ଗ୍ରହଣର ହାର ଅତ୍ୟଧିକ ହୋଇଥିବାରୁ ଶିକାର କମିଗଲେ ଓଧମାନଙ୍କ ଜୀବନ ଧାରଣ କଷ୍ଟକର ହୋଇଉଠେ । ସାମୁଦ୍ରିକ ଓଧମାନେ କଠିନ ଖୋଳପା ଥିବା ଶାମୁକା ଇତ୍ୟାଦି ମଧ୍ୟ ଖାଆନ୍ତି । ଏଠାରେ ଉଲ୍ଲେଖଯୋଗ୍ୟ ଯେ ସାମୁଦ୍ରିକ ଓଧମାନେ ପଥରରେ ଶାମୁକାର ଖୋଳପା ଭାଙ୍ଗିବା ଜାଣନ୍ତି ଏବଂ କିଶୋରାବସ୍ଥାରେ ଓଧମାନଙ୍କୁ ଏହି କୌଶଳ ଶିଖିବାକୁ ପଡ଼ିଥାଏ ।[୧୩]
ଓଧମାନେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ସକ୍ରିୟ ଶିକାରୀ । ନଦୀ, ହ୍ରଦ ଓ ସମୁଦ୍ରର ତଳ ଦରାଣ୍ଡି ଖୋଜିବା ଏବଂ ପାଣିରେ ଶିକାରକୁ ଗୋଡ଼ାଇ ଗୋଡ଼ାଇ ଧରିବା ଏମାନଙ୍କ ଶିକାର କରିବାର ପ୍ରଣାଳୀ । ଅଧିକାଂଶ ପ୍ରଜାତି ପାଣି ନିକଟରେ ରୁହନ୍ତି । ନଦୀ ଓଧମାନେ ପ୍ରାୟତଃ ଭୂମିରେ ରହି ନିଜ ଲୋମକୁ ଶୁଷ୍କ ରଖନ୍ତି ଓ କେବଳ ଶିକାର ବା ଗମନାଗମନ ପାଇଁ ପାଣି ଭିତରକୁ ପଶନ୍ତି । ସାମୁଦ୍ରିକ ଓଧମାନେ ଜୀବନର ଅଧିକାଂଶ ସମୟ ପାଣି ଭିତରେ ବିତାଇଥାନ୍ତି ।
ଓଧମାନେ କ୍ରୀଡ଼ାପ୍ରିୟ ଜୀବ ଏବଂ ଆମୋଦ ପ୍ରମୋଦ ପାଇଁ ନାନା ପ୍ରକାରର କ୍ରୀଡ଼ା କୌତୁକରେ ମଜ୍ଜି ରହିଥାନ୍ତି । ପାଣିରେ ଖସଡ଼ା ସ୍ଥାନରେ ଖସିବା, ପାଣିରେ ଥିବା ପଥର ସହିତ ଖେଳିବା ଇତ୍ୟାଦି କିଛି ଉଦାହରଣ । ତେବେ ପ୍ରଜାତି ଅନୁସାରେ ସେମାନଙ୍କ ସାମାଜିକ ବ୍ୟବହାରରେ ତଫାତ୍ ଦେଖାଯାଏ । କିଛି ଓଧ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଏକାକୀ ରହିବା ପସନ୍ଦ କରୁଥିବା ବେଳେ ଅନ୍ୟ କିଛି ପ୍ରଜାତିର ଓଧ ଦଳରେ ବିଚରଣ କରିବା ପସନ୍ଦ କରନ୍ତି । ପୁଣି କିଛି ପ୍ରଜାତିରେ ଏହି ଦଳ ସାମାନ୍ୟ ବଡ଼ ।
ବଡ଼ ଓଧ (Pteronura brasiliensis)
ଉତ୍ତର ଆମେରିକୀୟ ନଦୀ ଓଧ (Lontra canadensis)
ସାମୁଦ୍ରିକ ଓଧ (Lontra felina)
ଦକ୍ଷିଣ ନଦୀ ଓଧ (Lontra provocax)
କ୍ରାନ୍ତୀୟ ଆମେରିକୀୟ ନଦୀ ଓଧ (Lontra longicaudis)
ସିନ୍ଧୁ ଓଧ (Enhydra lutris)
ବେକପଟା ଓଧ (Hydrictis maculicollis)
ୟୁରେସୀୟ ଓଧ (Lutra lutra)
ଲୋମଶନାକ ଓଧ (Lutra sumatrana)
ଜାପାନୀ ଓଧ†
ଲୁଟ୍ରା ଅଏଜିନା (Lutra euxena)†
ଲୁଟ୍ରା କାଷ୍ଟିଗ୍ଲିଓନିସ୍ (Lutra castiglionis)†
ଲୁଟ୍ରା ସିମ୍ପ୍ଲିସିଡେନ୍ସ୍ (Lutra simplicidens)†
ଲୁଟ୍ରା ଟ୍ରାଇନାକ୍ରିଏ (Lutra trinacriae)†
ଆଫ୍ରିକୀୟ ନଖବିହୀନ ଓଧ (Aonyx capensis)
ଏସୀୟ ଛୋଟନଖ ଓଧ (Aonyx cinerea)
ଚିକ୍କଣ ଚର୍ମ ଓଧ (Lutrogale perspicillata)
ଲୁଟ୍ରା ପ୍ରଜାତି
ହାଇଡ୍ରିକ୍ଟିସ୍ ପ୍ରଜାତି
ଲୁଟ୍ରୋଗେଲ୍ ପ୍ରଜାତି
ଲୋଣ୍ଟ୍ରା ପ୍ରଜାତି
ଟେରୋନ୍ୟୁରା ପ୍ରଜାତି
ଏମ୍ବଲୋନିକ୍ସ୍ ପ୍ରଜାତି
ଏଓନିକ୍ସ୍ ପ୍ରଜାତି
ଏନ୍ହାଇଡ୍ରା ପ୍ରଜାତି
†ମେଗାଲେନ୍-ହାଇଡ୍ରିସ୍ ପ୍ରଜାତି
†ସାର୍ଡୋଲୁଟ୍ରା ପ୍ରଜାତି
†ଆଲ୍ଗାରୋଲୁଟ୍ରା ପ୍ରଜାତି
†ସାଇର୍ନେଓନିକ୍ସ୍ ପ୍ରଜାତି
†ଟେର୍ୟୁଲିକ୍ଟିସ୍ ପ୍ରଜାତି
†ଏନ୍ହାଇଡ୍ରିଓଡନ୍ ପ୍ରଜାତି
†ଏନ୍ହାଇଡ୍ରିଥେରିୟମ୍ ପ୍ରଜାତି
†ଲିମ୍ନୋନିକ୍ସ୍ ପ୍ରଜାତି
†ଲୁଟ୍ରାଭସ୍ ପ୍ରଜାତି
†ଶିବାଓନିକ୍ସ୍ ପ୍ରଜାତି
†ଟୋରୋଲୁଟ୍ରା ପ୍ରଜାତି
†ଟାଇରେନୋଲୁଟ୍ରା ପ୍ରଜାତି
†ବିଷ୍ଣୁଓନିକ୍ସ୍ ପ୍ରଜାତି
†ସିଆମୋଗେଲ୍ ପ୍ରଜାତି
ୟୁରୋପୀୟ ଓଧକୁ “ୟୁରେସୀୟ ଓଧ” ବୋଲି ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଏ । ଏମାନେ ୟୁରୋପ, ଏସିଆର ଅଧିକାଂଶ ଅଞ୍ଚଳ ଓ ଉତ୍ତର ଆଫ୍ରିକାର କେତେକ ଅଞ୍ଚଳରେ ଦେଖାଯାନ୍ତି । ୧୯୫୦ ଦଶନ୍ଧି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବ୍ରିଟିଶ୍ ଆଇଲ୍ସ୍ ଦ୍ୱୀପପୁଞ୍ଜରେ ଏମାନେ ବହୁ ସଂଖ୍ୟାରେ ପରିଲକ୍ଷିତ ହେଉଥିଲେ କିନ୍ତୁ ଜଳ ପ୍ରଦୂଷଣ, ପରିବାସ କ୍ଷୟ ଏବଂ କ୍ଲୋରିନେଟେଡ୍ ହାଇଡ୍ରୋକାର୍ବନ ପରି କୀଟନାଶକର ଅଧିକ ବ୍ୟବହାର ଯୋଗୁଁ ବର୍ତ୍ତମାନ ସେହି ଅଞ୍ଚଳରେ ଏହି ପ୍ରଜାତିର ଓଧଙ୍କୁ ଦେଖିବା ଏକ ବିରଳ ଦୃଶ୍ୟ ବୋଲି କହିବା ଅତ୍ୟୁକ୍ତି ହେବନାହିଁ । ୧୯୮୦ ଦଶକରେ ଏମାନଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ମାତ୍ରାଧିକ ହ୍ରାସ ପାଇଥିଲା ଯାହାକୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ପୂର୍ବାବସ୍ଥାକୁ ଫେରାଇବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା ଚାଲିଛି । ଯୁକ୍ତରାଜ୍ୟରେ “ଜୈବବିବିଧତା କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ଯୋଜନା” (ଇଂରାଜୀରେ Biodiversity Action Plan) ପ୍ରଣୟନ କରାଯାଇ ୨୦୧୦ ସୁଦ୍ଧା ଓଧମାନଙ୍କ ପୁନରୁତ୍ଥାନର (୧୯୬୦ରେ ଉପକୂଳବର୍ତ୍ତୀ ଅଞ୍ଚଳରେ ଯେପରି ସ୍ଥିତି ଥିଲା ତାହାକୁ ହାସଲ କରିବା ପାଇଁ) ପଦକ୍ଷେପ ନିଆଯାଇଥିଲା । ସଡ଼କ ଓ ରାଜପଥରେ ଗାଡ଼ିଦ୍ୱାରା ଚପାହୋଇ ବହୁ ଓଧ ପ୍ରାଣ ହରାଇବା ଏହି ଯୋଜନା ପାଇଁ ଏକ ବାଧା ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲା ।
ୟୁରୋପୀୟମାନେ ଉତ୍ତର ଆମେରିକାରେ ଉପନିବେଶ ଆରମ୍ଭ କରିବା ପରେ ବହୁ ସଂଖ୍ୟକ ନଦୀ ଓଧଙ୍କୁ ଲୋମ ପାଇଁ ଫାଶ ପକାଇ ଧରିଲେ ଓ ଶିକାର କଲେ । ନଦୀ ଓଧମାନେ ମୁଖ୍ୟତଃ ମାଛ, ଶାମୁକା, କ୍ଷୁଦ୍ର ସ୍ଥଳଚର ସ୍ତନ୍ୟପାୟୀ ପ୍ରାଣୀ ତଥା ପକ୍ଷୀଙ୍କୁ ଆହରଣ କରିଥାନ୍ତି । ଏମାନେ ବଢ଼ି ୩-୪ ମିଟର୍ ଲମ୍ବ ଓ ୫-୧୫ କିଲୋଗ୍ରାମ୍ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଓଜନର ହୋଇଥାନ୍ତି ।
କେତେକାଞ୍ଚଳରେ ଏହା ଏକ ସଂରକ୍ଷିତ ପ୍ରଜାତି । ରୁଗ୍ଣ ଓ ଆହତ ଓଧଙ୍କ ଥଇଥାନ ପାଇଁ କେତେକ ସଂସ୍ଥାନ ତଥା ସଂରକ୍ଷଣ କେନ୍ଦ୍ର ମଧ୍ୟ ରହିଛି ।
ସିନ୍ଧୁ ଓଧ ଏକ ସାମୁଦ୍ରିକ ସ୍ତନ୍ୟପାୟୀ ଜୀବ ଓ ଉତ୍ତର ଆମେରିକାର ପ୍ରଶାନ୍ତ ମହାସାଗର ଉପକୂଳବର୍ତ୍ତୀ ଅଞ୍ଚଳରେ ବସବାସ କରନ୍ତି । ଏକଦା ଏମାନେ ବେରିଂ ପ୍ରଣାଳୀ, କମଚାଟକା ଓ ଜାପାନର ଦକ୍ଷିଣ ଭାଗ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅଞ୍ଚଳରେ ମଧ୍ୟ ପରିଲକ୍ଷିତ ହେଉଥିଲେ । ସିନ୍ଧୁ ଓଧମାନଙ୍କ ଦେହର ବର୍ଗ ସେଣ୍ଟିମିଟର୍ ପ୍ରତି ୨୬୦୦୦-୧୬୫୦୦୦ ଲୋମ ରହିଥାଏ ।[୧୫] ଏମାନଙ୍କ ଶରୀର ଏପରି ଘଞ୍ଚ ଲୋମବିଶିଷ୍ଟ ହୋଇଥିବାରୁ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ବହୁ ପରିମାଣରେ ଏମାନଙ୍କ ଶିକାର କରୁଥିଲେ ଓ ଏମାନଙ୍କ ପ୍ରଜାତି ବିଲୋପ ହେବା ପରିସ୍ଥିତି ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିଲା । ଏମାନଙ୍କ ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ ୧୯୧୧ ଫର୍ ସିଲ୍ ଚୁକ୍ତି ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲେ ହେଁ ସେତେବେଳକୁ ସିନ୍ଧୁ ଓଧଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ଏତେ କମିଯାଇଥିଲା ଯେ, ଲୋମ ବ୍ୟବସାୟ ବେଶୀ ଲାଭପ୍ରଦାୟୀ ହୋଇ ରହିନଥିଲା ।
ଏମାନେ ଶାମୁକା ଓ ଅନ୍ୟ ଅମେରୁଦଣ୍ଡୀ ପ୍ରାଣୀଙ୍କୁ ଖାଆନ୍ତି ।[୧୬] ଯେକୌଣସି ଅଞ୍ଚଳରେ ଶିକାରର ଘନତା ଓଧମାନଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ନିରୂପଣ କରିଥାଏ । ସମୁଦ୍ରର ନରମ ତଳ ଅପେକ୍ଷା ପଥୁରିଆ ତଳରୁ ଓଧଙ୍କୁ ଶିକାର ସଂଗ୍ରହ କରିବା ସହଜ ହୋଇଥାଏ । ତେଣୁ ପଥୁରିଆ ସମୁଦ୍ରତଳ ଅଞ୍ଚଳରେ ସିନ୍ଧୁ ଓଧମାନେ ବାସ କରନ୍ତି ।[୧୭] ନିଜ ପଞ୍ଝା ତଳେ ଲୋମାବୃତ ମୁଣିରେ ସେମାନେ ଏକ ପଥର ଖଞ୍ଜି ସମୁଦ୍ରତଳକୁ ଯାଆନ୍ତି, ଶାମୁକାର କଠିନ ଆବରଣକୁ ପିଟି ଭାଙ୍ଗି ପକାନ୍ତି ଓ ତାକୁ ଆହରଣ କରନ୍ତି । ଉପକରଣ ବ୍ୟବହାର କରି ଶିକାର କରୁଥିବା ଜନ୍ତୁଙ୍କ ଶ୍ରେଣୀରେ ସିନ୍ଧୁ ଓଧଙ୍କର ଗଣନା କରାଯାଏ । ଏମାନେ ୧-୧.୫ ମିଟର୍ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଲମ୍ବା ହୁଅନ୍ତି ଓ ଏମାନଙ୍କ ଓଜନ ୩୦ କି.ଗ୍ରା. ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ହୋଇଥାଏ । ଏକଦା ଲୁପ୍ତପ୍ରାୟ ହୋଇ କେବଳ କାଲିଫର୍ଣ୍ଣିଆ ଓ ଆଲାସ୍କା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସୀମିତ ହୋଇ ରହିଥିବା ସିନ୍ଧୁ ଓଧଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ବର୍ତ୍ତମାନ ପୁନର୍ବାର ବଢ଼ିବାରେ ଲାଗିଛି ।
ଅନ୍ୟ ସାମୁଦ୍ରିକ ସ୍ତନ୍ୟପାୟୀଙ୍କ ପରି ସିନ୍ଧୁ ଓଧଙ୍କ ଲୋମ ତଳେ ଏକ ମେଦ ଆସ୍ତରଣ (ଇଂରାଜୀରେ blubber) ନଥାଏ ।[୧୬] ତେଣୁ ଲୋମ ତଳେ ବାୟୁ ଗଚ୍ଛିତ ହୋଇ ତାପ କୁପରିବାହୀ ଆସ୍ତରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିଥାଏ । ବାୟୁ କମିଗଲେ ସେମାନେ ନିଜ ଲୋମ ତଳେ ଫୁଙ୍କି ପୁଣି ନିଜ ବାୟୁ ମୁଣି ପୂରଣ କରନ୍ତି । ଅନ୍ୟ ଓଧମାନେ ଅଧିକାଂଶ ସମୟ ଭୂମି ଉପରେ ଅତିବାହିତ କରୁଥିବା ବେଳେ ସିନ୍ଧୁ ଓଧମାନେ ଅଧିକାଂଶ ସମୟ ପାଣିରେ ବିତାଇଥାନ୍ତି ।
ବଡ଼ ଓଧ (Pteronura brasiliensis) ମୁଖ୍ୟତଃ ଦକ୍ଷିଣ ଆମେରିକା ମହାଦେଶର ଆମାଜନ୍ ନଦୀ ଉପତ୍ୟକାରେ ଦେଖାଯାନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ସୁନା ବାହାର କରିବା ପାଇଁ ପାରଦ ଓ ଅନ୍ୟ ବିଷାକ୍ତ ପଦାର୍ଥର ବ୍ୟବହାର, ପରିବାସ ନଷ୍ଟ ଓ ବହୁ ସଂଖ୍ୟକ ଓଧଙ୍କ ଶିକାର କରାଯାଉଥିବାରୁ ଏମାନେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଏକ ବିରଳ ପ୍ରଜାତି ପାଲଟିଯାଇଛନ୍ତି । ଏହି ଓଧ ବଢ଼ି ପ୍ରାୟ ୧.୮ ମିଟର୍ (୫.୯ ଫୁଟ୍) ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଲମ୍ବା ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ଅନ୍ୟ ଓଧଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ସମୟ ଜଳରେ ବିତାଇଥାଏ ।
୧୭୦୦ ଶତାବ୍ଦୀ ବା ତାହା ବହୁ ପୂର୍ବରୁ ଲୋମ ପାଇଁ ଓଧମାନଙ୍କର ଶିକାର କରାଯାଇଆସୁଛି । ତୀର, ଜାଲ, ଫାଶ ଇତ୍ୟାଦି ବ୍ୟବହାର କରି ପୂର୍ବେ ଶିକାର କରାଯାଉଥିଲା, ଏବଂ ପରେ ଓଧ ଶିକାର ପାଇଁ ବନ୍ଧୁକ, ଯନ୍ତା ଇତ୍ୟାଦିର ବ୍ୟବହାର କରାଗଲା ।
ବହୁ ପୂର୍ବରୁ ଲୋକେ ଓଧ ଚମଡ଼ା ତିଆରି ପୋଷାକ ବ୍ୟବହାର କରିଆସୁଛନ୍ତି । ଚୀନରେ ରାଜକୀୟ ପୋଷାକରେ ଓଧ ଚମଡ଼ା ବ୍ୟବହୃତ ହେଉଥିଲା । ସମାଜରେ ଆର୍ଥିକ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ସ୍ୱଚ୍ଛଳ ଲୋକେ ମଧ୍ୟ ଓଧ ଚମଡ଼ାରେ ତିଆରି ପୋଷାକ ପିନ୍ଧୁଥିଲେ । ଓଧ ଲାଙ୍ଗୁଡ଼ ପୁରୁଷମାନଙ୍କ କମରବନ୍ଧ (belt) ଓ ଟୋପି ଇତ୍ୟାଦି ତିଆରି କରିବାରେ କାମରେ ଲାଗୁଥିଲା । ଛୁଆଙ୍କ ପାଇଁ କିଛି ପ୍ରକାରର ହାତମୌଜା (Glove) ଓ ଉଷ୍ମପୋଷାକ ମଧ୍ୟ ଓଧର ଲୋମଶ ଛାଲ ବ୍ୟବହାର କରି ତିଆରି କରାଯାଏ ।[୧୮]
କୁକୁରମାନଙ୍କ ସହାୟତାରେ ଓଧମାନଙ୍କ ଶିକାର କରାଯାଉଥିଲା ଓ ସେହି କୁକୁରମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ବିଶେଷ ରୂପେ ଓଟ୍ଟର୍ହାଉଣ୍ଡ୍ (otterhound) ନାମକ ପ୍ରଜାତି ଶିକାରରେ ବ୍ୟବହୃତ ହେଉଥିଲେ ।[୧୯] ୧୯୫୮ରୁ ୧୯୬୩ ମସିହା ମଧ୍ୟରେ ଇଂଲଣ୍ଡରେ ୧୧ଟି ଓଧ ଶିକାରର ଆୟୋଜନ କରାଯାଇଥିଲା ଯେଉଁଥିରେ ୧୦୬୫ଟି ଓଧ ପ୍ରାଣ ହରାଇଥିଲେ । ଏପରି ଶିକାରରେ ଓଧଙ୍କ ଗୁପ୍ତାଙ୍ଗର ଅସ୍ଥି ସଂଗ୍ରହ କରିବାର ଏକ ଉନ୍ମାଦନା ରହିଥିଲା ଯାହା ଲୋକଙ୍କ ଟାଇ-ପିନ୍ (କଣ୍ଠ ପଟ୍ଟିକୁ ଧରି ରଖିବା ପାଇଁ ବ୍ୟବହୃତ ଛୁଞ୍ଚି) ଭଳି ବ୍ୟବହୃତ ହେଉଥିଲା ।[୨୦]
ଦକ୍ଷିଣ-ପୂର୍ବ ଏସିଆରେ ପାରମ୍ପରିକ ପରିବାସରୁ ଓଧମାନେ ପ୍ରାୟ ଲୋପ ପାଇ ବସିଲେଣି ବୋଲି “ଟ୍ରାଫିକ୍” ନାମକ ଏକ ବନ୍ୟଜୀବ ବ୍ୟବସାୟ ନିରୀକ୍ଷକ ସଂସ୍ଥା ମତ ରଖିଥିଲା । ଓଧ ଛାଲର ଚାହିଦାକୁ ପୂରଣ କରିବା ପାଇଁ ସେମାନଙ୍କ ମାତ୍ରାଧିକ ଶିକାର ଏପରି ସଂଖ୍ୟାହ୍ରାସର କାରଣ ବୋଲି ଦର୍ଶାଯାଇଥିଲା ।[୨୧]
ଯୁଗ ଯୁଗ ଧରି ଦକ୍ଷିଣ ବଙ୍ଗଳାଦେଶର ମତ୍ସ୍ୟଜୀବୀମାନେ ଚିକ୍କଣ ଚର୍ମଯୁକ୍ତ ଓଧମାନଙ୍କୁ ପୋଷାଜୀବ ପରି ରଖି ଆସୁଛନ୍ତି ଓ ମାଛ ଧରିବା ପାଇଁ ସେମାନଙ୍କ ସହାୟତା ଲୋଡ଼ି ଆସୁଛନ୍ତି । ଓଧମାନେ ଜାଲ ଆଖପାଖର ମାଛଙ୍କୁ ଗୋଡ଼ାଇ ଜାଲ ପଟକୁ ଖେଦି ଦେଇଥାନ୍ତି । ବଂଶାନୁକ୍ରମିକ ଏହି ପରମ୍ପରା ଏସିଆର ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ଚାଲି ଆସୁଛି । ବଙ୍ଗଳାଦେଶର ନାରୈଲ୍ ଜିଲ୍ଲାରେ ଓ ସୁନ୍ଦରବନରେ ଏବେ ମଧ୍ୟ ଏହି ଶୈଳୀରେ ମାଛ ଧରିବା ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ ।[୨୨][୨୩][୨୪]
ନୋର୍ସ୍ ପୌରାଣିକ କଥାନୁସାରେ “ଓଟ୍ର୍” ବାମନ ଓଧର ରୂପ ଗ୍ରହଣ କରୁଥିଲା । "ଓଟ୍ଟର୍ସ୍ ରାନ୍ସମ୍ (Otter's Ransom)" ପ୍ରସଙ୍ଗରୁ [୨୫] ଭୋଲସୁଂଗା କଥାର ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି ।
କେତେକ ଆଦିମ ଆମେରିକୀୟ ଜନଜାତିଙ୍କ ବିଶ୍ୱାସ ଅନୁସାରେ ଓଧମାନଙ୍କୁ ତାବିଜ ଜନ୍ତୁର ମାନ୍ୟତା ମିଳିଥିଲା ।[୨୬]
ଯୋରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ଧର୍ମରେ ଓଧମାନଙ୍କୁ ପବିତ୍ର ଓ ସ୍ୱଚ୍ଛ ଜୀବ ରୂପେ ଗଣନା କରାଯାଏ ଓ ତେଣୁ ସେମାନଙ୍କ ହତ୍ୟା କରିବା ଏକ ଜଘନ୍ୟ ଅପରାଧ ବୋଲି ବିଶ୍ୱାସ ରହିଛି ।[୨୭]
କୋରିଆ ଦେଶର ପୌରାଣିକ କଥାନୁସାରେ ଓଧ ଦେଖିଲେ ବର୍ଷସାରା ମେଘ-ବର୍ଷା ହେବ ବୋଲି ଅନ୍ଧବିଶ୍ୱାସ ରହିଛି ।
ଜାପାନୀ (ନିହୋଂଗୋ) ଭାଷାରେ ଓଧମାନଙ୍କୁ "କାୱାଉସୋ" (獺、川獺) କୁହାଯାଏ । ଶୃଗାଳ ଓ କୋକିଶିଆଳି ପରି ଓଧମାନେ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଭକୁଆ ବନାନ୍ତି ବା ଠକନ୍ତି ବୋଲି ଜାପାନୀ ଲୋକକଥା ରହିଛି ।
ନୋଟୋ, ଇଶିକାୱା ଅଞ୍ଚଳରେ ପ୍ରଚଳିତ ଲୋକକଥା ଅନୁଯାୟୀ ଓଧମାନେ ସ୍ୱେଚ୍ଛାରେ ଯେକୌଣସି ରୂପ ଧାରଣ କରିପାରନ୍ତି ଓ ସୁନ୍ଦର ସ୍ତ୍ରୀ ବା ଛୁଆର ରୂପ ଧରନ୍ତି । କୌଣସି ମଣିଷ କଥା ହେବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ସେମାନେ "ଓରାୟା", "ଆରାୟା", "କାୱାଇ" ଇତ୍ୟାଦି ଧ୍ୱନିରେ ଉତ୍ତର ଦିଅନ୍ତି ।[୨୮][୨୯] କାଗା ପ୍ରୋଭିନ୍ସରେ ଓଧଙ୍କ ସମ୍ପର୍କିତ ଏକ ଭୀତିପ୍ରଦାୟକ ଲୋକକଥା ମଧ୍ୟ ରହିଛି ଯାହା ଅନୁସାରେ ଓଧ ସୁନ୍ଦର ସ୍ତ୍ରୀର ରୂପ ଧାରଣ କରି ପୁରୁଷଙ୍କୁ ଆକୃଷ୍ଟ କରେ ଓ ସେମାନଙ୍କ ହତ୍ୟା କରି ସେମାନଙ୍କୁ ଆହରଣ କରେ ।[୩୦]
ଏଡୋ କାଳର କିମ୍ବଦନ୍ତୀ "ଉରାମି କାନାୱା" (裏見寒話),[୩୧] "ତାଇହେଇ ହ୍ୟାକୁ ମୋନୋଗାତାରି" (太平百物語) ଓ "ଶିଫୁ ଗୋରୋକୁ" (四不語録), କାଇଡାନ ଲେଖାରେ ମଧ୍ୟ ସ୍ତ୍ରୀ ରୂପ ଧରି ପୁରୁଷଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିବାର କାହାଣୀ ପ୍ରଚଳିତ ।[୨୯] ଜାପାନ ପରି ଚୀନରେ ମଧ୍ୟ ଓଧମାନେ ସୁନ୍ଦର ସ୍ତ୍ରୀରେ ରୂପାନ୍ତରିତ ହେବାର କଥା ବହୁ ପ୍ରାଚୀନ ପୁସ୍ତକରେ ଲେଖାଅଛି ।[୩୧]
ହିରୋଶିମାର ନୁମାତାଚି ସହରରେ ଓଧଙ୍କୁ “ଟୋମୋ ନୋ କାୱାଉସୋ” (伴のカワウソ) ଓ “ଆତୋ ନୋ କାୱାଉସୋ” (阿戸のカワウソ) କୁହାଯାଏ । ସେମାନେ ଭିକ୍ଷୁ ବା ସନ୍ଥଙ୍କ ରୂପ ଧାରଣ କରନ୍ତି ବୋଲି ଲୋକଙ୍କ ଧାରଣା ରହିଛି ।[୩୨]
ସୁଗାରୁ ଅଞ୍ଚଳରେ କାଳିସୀ ପରି ଓଧମାନେ ମନୁଷ୍ୟଙ୍କ ଶରୀରରେ ପ୍ରବେଶ କରିବା ବିଶ୍ୱାସ କରାଯାଏ । ଶରୀରରେ ଓଧ ଲାଗିଲେ ସବୁ ଶକ୍ତି ପଳାଏ ବୋଲି ଲୋକଙ୍କର ବିଶ୍ୱାସ ରହିଛି ।[୩୩]
నీటి కుక్క (ఆంగ్లం Otter) ఒక రకమైన ఉభయచరాలైన క్షీరదాలు. వీటిలోని 7 ప్రజాతులు, 13 జాతులు ప్రపంచమంతా విస్తరించి ఉన్నాయి. వీటి ముఖ్యమైన ఆహారం చేపలు.
Genus Lutra
Genus Hydrictis
Genus Lutrogale
Genus Lontra
Genus Pteronura
Genus Aonyx
Genus Enhydra
Ūdri jeb ūdru apakšdzimta (Lutrinae) ir viena no sermuļu dzimtas (Mustelidae) apakšdzimtām, kas apvieno 13 mūsdienās dzīvojošas ūdru sugas un kas iedalītas 7 ģintīs.[1]
Ūdri ir sastopami gandrīz visos kontinentos, izņemot Austrāliju un Antarktīdu.[1] Tie ir gan saldūdens, gan sālsūdens dzīvnieki. Ūdri pamatā dzīvo ūdenstilpju krastos, un tie iepeld ūdenī tikai, lai medītu. Pārējā laikā, kad netiek medīts, ūdri uzturas krastā, lai nepārmērcētu savus kažokus. Tomēr kalāni lielāko daļu sava mūža pavada jūrā.
Ūdriem ir slaidi, gari ķermeņi un relatīvi īsas kājas, ķepām ir peldplēves. Lielākai daļai ir asi nagi, un visiem, izņemot kalānus, ir gara, muskuļota aste. Ūdru kažoks ir dubults, to pavilna ir mīksta un bieza, bet to no ūdens sargā gara akotspalva. Pavilna zem akotspalvas saglabājas sausa, un tā kā starp apmatojuma spalviņām ir ieslēgts gaiss, tad ūdram zem ūdens ir silti. Atšķirībā no citiem jūras zīdītājiem ūdriem nav zemādas tauku, kas tos sargātu no aukstuma, tādēļ sausa pavilna ir ļoti svarīga ūdra labsajūtai.[2]
Ūdri ir ļoti aktīvi dzīvnieki. Lielākā daļa no tiem dzīvo aukstā ūdenī, tādēļ tiem ir ne tikai ir ūdenim piemērots kažoks, bet, lai saglabātu ķermeņa siltumu, ūdri daudz ēd. Piemēram, Eiropas ūdrs katru dienu apēd tik daudz barības, ko var salīdzināt ar 15% no tā svara, bet kalānam atkarībā no ūdens temperatūras jāapēd 20—25% barības, salīdzinot ar paša svaru. Ja ūdens temperatūra ir 10 °C, tad katru stundu ūdrs noķer 100 gramus zivju, lai izdzīvotu. Lielākā daļa ūdru dienā medībām veltī 3—5 stundas, bet mātīte, kas zīda mazuļus, 8 stundas.
Ūdri ir ļoti rotaļīgi un atraktīvi dzīvnieki. Dažādām sugām ir dažādas sociālās struktūras; ir sugas, kuru indivīdi ir izteikti vientuļnieki, bet ir sugas, kas ir sabiedriskas un dzīvo baros.
Lielākais no visiem ūdriem ir Brazīlijas dižūdrs, kura ķermeņa garums var sasniegt 1,8 m un svars 45 kg. Starp saldūdens ūdriem tas ir arī vislielākais ūdensmīlis. Toties Āzijas īsnagu ūdrs ir vismazākais no visiem ūdriem.[3] Tā garums no degungala līdz astes galam ir 0,9 m, svars 5 kg.
Ūdri galvenokārt barojas ar ūdens dzīvniekiem un pamatā ar zivīm un vēžveidīgajiem. Tie ēd arī kukaiņus, vardes, putnus un citus mazus dzīvniekus.[4]
Ūdru apakšdzimta (Lutrinae)
Ūdri jeb ūdru apakšdzimta (Lutrinae) ir viena no sermuļu dzimtas (Mustelidae) apakšdzimtām, kas apvieno 13 mūsdienās dzīvojošas ūdru sugas un kas iedalītas 7 ģintīs.
Ūdri ir sastopami gandrīz visos kontinentos, izņemot Austrāliju un Antarktīdu. Tie ir gan saldūdens, gan sālsūdens dzīvnieki. Ūdri pamatā dzīvo ūdenstilpju krastos, un tie iepeld ūdenī tikai, lai medītu. Pārējā laikā, kad netiek medīts, ūdri uzturas krastā, lai nepārmērcētu savus kažokus. Tomēr kalāni lielāko daļu sava mūža pavada jūrā.
.jpg)
.jpg)
