Cytinus hypocistis ye una especie de planta parásita que ye polinizada poles formigues,[2] perteneciente a la familia Cytinaceae. Alcuéntrase principalmente en llugares qu'arrodien el mar Mediterraneu,[3] y ye la especie tipo pal xéneru Cytinus.[4]
Tien tarmos floríferos de 3-13(16) cm, solitarios o en manizos d'hasta 10(13) sobre'l mesmu raigañu, erectos, de 10 mm de diámetru na base y 20 mm nel ápiz, glabros o con pubescencia glandulosa. Les fueyes de 15-25(30) x 4-10 mm, oblongues o ovaes, ± trupes, inxeríes, obtuses, irregularmente dentaes (fimbriadas),les hipogeas ablancazaes, les epigeas amarellentaes o acolorataes, inclusive d'un colloráu escarlata na parte apical. Inflorescencies con (3)4-14(20) flores; bráctees de 10(15) - 3 mm, del mesmu color que les fueyes o de coloración más intensa; bractéoles daqué más pequeñes y estreches, elíptiques, cóncavu-convexes, enteres, papilosas o glanduloses, coloraes o d'un colloráu escarlata. Periantu de les flores masculines de 12-15(17) mm, col tubu sópito constreñido so los lóbulos; el de les femenines, de 12-30 mm, lageniforme, papiloso –escasamente glandulosu–sobremanera na cara esterna, de color mariellu o mariellu llimón; lóbulos 4-8(10) mm. Frutu 5-10 mm de diámetru, mariellu. Granes 0,1-0,2 mm, numberoses,elipsoides. Tien un númberu de cromosomes de 2n = 32*.[5]
Cytinus hypocistis ye nativa tantu de les Islles Baleares y les Islles Canaries; Siria, Tunicia y Turquía. Alcuéntrase presente na clarixa de xarales del Parque Natural Les Sufrerales n'Andalucía, na carba baxa asociáu a la sufrera mediterránea.
Cytinus hypocistis utilizóse na medicina tradicional pa tratar la disentería y los tumores del gargüelu, y utilizóse poles sos propiedaes astrinxentes, antidiarreico, emenagogo.[6][7]
Cytinus hypocistis describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Xenera Plantarum, ed. 6 576. 1764.[8]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Cytinus hypocistis ye una especie de planta parásita que ye polinizada poles formigues, perteneciente a la familia Cytinaceae. Alcuéntrase principalmente en llugares qu'arrodien el mar Mediterraneu, y ye la especie tipo pal xéneru Cytinus.
Cytinus hypocistis és una espècie de planta paràsita que és polinitzada per les formigues,[2] de la família Cytinaceae. Es troba principalment en zones litorals del mar Mediterrani,[3] i és l'espècie tipus pel gènere Cytinus.[4]
Planta herbàcia de tija carnosa, alta de 4 a 10 cm, amb esquames oblongues imbricades i amb un raïm terminal dens, de flors vermelloses o groguenques, masculines les superiors i femenines les inferiors. Creix vora les estepes, les quals parasita.
Cytinus hypocistis és una espècie de planta paràsita que és polinitzada per les formigues, de la família Cytinaceae. Es troba principalment en zones litorals del mar Mediterrani, i és l'espècie tipus pel gènere Cytinus.
Der Gelbe Zistrosenwürger (Cytinus hypocistis), genannt auch Gemeiner Hypozist, ist eine auf den Wurzeln von Cistus schmarotzende Pflanzenart aus der Familie der Cytinaceae.
Der Zistrosenwürger ist eine parasitische Pflanze. Genauer bezeichnet man sie als Holoparasiten, auch Vollparasiten oder Vollschmarotzer. Darunter versteht man pflanzliche Parasiten, die nicht mehr in der Lage sind, Photosynthese zu betreiben, da ihnen das Chlorophyll fehlt. Sie beziehen alle notwendigen Nährstoffe über Haustorien aus den Wurzeln ihres Wirtes. Diese Art schmarotzt unter der Erdoberfläche auf Zistrosen-Arten (Cistus). Der unterirdische Teil kann mehrere Meter lang werden und durchzieht wie ein Pilzmyzel die Wurzeln der Wirtspflanze.
Die Pflanze erscheint oberirdisch nur zur Blütezeit mit etwa 2 bis 5 cm kurzen fleischigen Trieben. Blätter sind eigentlich nur die Hochblätter der Blütenstände und keine Laubblätter. Es sind an den Stängeln anliegende schmal-eiförmige Schuppenblätter, die basal gelb, zur Spitze hin jedoch orangefarben bis scharlachrot sind.
Die Pflanzen sind einhäusig getrenntgeschlechtig (monözisch). Die Blüten stehen zu fünft bis zehnt dicht büschelig am Ende der Sprossachse. Diese werden von je zwei Hochblättern umgeben. Die Blütenhülle besteht aus zu einer Röhre verwachsenen vier Kelchblättern: Man sieht von der Kelchröhre vier abstehende Zipfel, Kronblätter fehlen. Bei den männlichen Blüten sind acht Staubblätter zu einer Säule vereint. Die weiblichen Blüten besitzen einen unterständigen Fruchtknoten mit kopfig verbreiteter Narbe. Als Bestäuber werden Ameisen und Vögel angegeben. Es werden Beeren mit vielen kleinen Samen (kleiner als 0,5 mm) gebildet. Die Beeren werden von Käfern gefressen und so die Samen endochor ausgebreitet.
Blütezeit ist von April bis Juni.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 32.[1]
Im Mittelmeerraum und den Kanaren verbreitet. Als Standort werden trockene Macchien und Garigues bevorzugt. Der Zistrosenwürger (in alten Texten unter anderem ypoquistidos und campnoele genannt[2] sowie Hypocistis[3]) kommt vor auf den Kanaren, in Marokko, Algerien, Tunesien, Libyen, Spanien, Portugal, Frankreich, Italien, Malta, Albanien, Kroatien, Griechenland, Türkei, Zypern, Libanon, Syrien und Israel.[4]
Der Gelbe Zistrosenwürger (Cytinus hypocistis), genannt auch Gemeiner Hypozist, ist eine auf den Wurzeln von Cistus schmarotzende Pflanzenart aus der Familie der Cytinaceae.
U fungu muchju[1] hè una pianta parasita chì face parte di a famiglia di e Cytinaceae. Nasce annantu à a radica di u muchju.
U fungu muchju hè assai cumunu in e muchjete di Corsica. Hè ancu chjamata a marculella, a franculella, u cuccu o u pedigiallone[2]. Ci sò dui sottuspezie di funghi muchji:
U fungu muchju hè una pianta parasita chì face parte di a famiglia di e Cytinaceae. Nasce annantu à a radica di u muchju.
Lesqa n tuzzalt (Isem usnan: Cytinus hypocistis) d talmest n yemɣi seg twacult n cytinaceae 
. Carl Von Linné d amdan amezwaru i yuran fell-as deg useggas n 1764.
Lesqa n tuzzalt (Isem usnan: Cytinus hypocistis) d talmest n yemɣi seg twacult n cytinaceae . Carl Von Linné d amdan amezwaru i yuran fell-as deg useggas n 1764.
Cytinus hypocistis is an ant-pollinated[4] species of parasitic plant in the family Cytinaceae having four subspecies. It is found primarily in locations that surround the Mediterranean Sea,[5] and is the type for the genus Cytinus.[6] The binomial has been conserved.[6]
Cytinus hypocistis is native to Albania; Algeria; Crete; Croatia; Cyprus; Greece; France (including Corsica); Israel; Italy (including Sardinia and Sicily); Lebanon; Libya; Malta; Morocco; Portugal; Spain (including both the Balearic and Canary Islands); Syria; Tunisia; and Turkey.[5]
The subspecies macranthus is native to Portugal and western Spain; orientalis is native to southern Greece and Crete; and pityusensis is endemic to Ibiza of the Balearic Islands.[2]
Cytinus hypocistis has been used in traditional medicine to treat dysentery and tumors of the throat, and has been used for its astringent qualities.[7]
Cytinus hypocistis is an ant-pollinated species of parasitic plant in the family Cytinaceae having four subspecies. It is found primarily in locations that surround the Mediterranean Sea, and is the type for the genus Cytinus. The binomial has been conserved.
Cytinus hypocistis es una especie de planta parásita que es polinizada por las hormigas,[2] perteneciente a la familia Cytinaceae. Se encuentra principalmente en países que rodean el mar Mediterráneo,[3] y es la especie tipo para el género Cytinus.[4]
Tiene tallos floríferos de 3-13(16) cm, solitarios o en manojos de hasta 10(13) sobre la misma raíz, erectos, de 10 mm de diámetro en la base y 20 mm en el ápice, glabros o con pubescencia glandulosa. Las hojas de 15-25(30) x 4-10 mm, oblongas u ovadas, densas, imbricadas, obtusas, irregularmente dentadas (fimbriadas),las hipogeas blanquecinas, las epigeas amarillentas o rojizas, incluso de un rojo escarlata en la parte apical. Inflorescencias con (3)4-14(20) flores; brácteas de 10(15) - 3 mm, del mismo color que las hojas o de coloración más intensa; bractéolas algo más pequeñas y estrechas, elípticas, cóncavo-convexas, enteras, papilosas o glandulosas, rojas o de un rojo escarlata. Perianto de las flores masculinas de 12-15(17) mm, con el tubo bruscamente constreñido bajo los lóbulos; el de las femeninas, de 12-30 mm, lageniforme, papiloso –rara vez glanduloso–sobre todo en la cara externa, de color amarillo o amarillo limón; lóbulos 4-8(10) mm. Fruto 5-10 mm de diámetro, amarillo. Semillas 0,1-0,2 mm, numerosas,elipsoides. Tiene un número de cromosomas de 2n = 32*.[5]
Cytinus hypocistis es nativa en los países circummediterráneos, incluida toda la península ibérica, las diversas islas del Mediterráneo y las islas Canarias.
Cytinus hypocistis se ha utilizado en la medicina tradicional para tratar la disentería y los tumores de la garganta, y se ha utilizado por sus propiedades astringentes, antidiarreicas, emenagogas (Dioscórides, De Material Medica, Book 1, cap. CXXVII p. 119).[6][7] Un nombre vernáculo extendido es chupamieles, porque oprimidas entre los dedos las flores liberan un néctar dulce apreciado por los niños.
Cytinus hypocistis fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Genera Plantarum, ed. 6 576. 1764.[8]
Datos: Q475192
Multimedia:
Especies: Cytinus hypocistis
Cytinus hypocistis es una especie de planta parásita que es polinizada por las hormigas, perteneciente a la familia Cytinaceae. Se encuentra principalmente en países que rodean el mar Mediterráneo, y es la especie tipo para el género Cytinus.
Cytinus hypocistis
La cytinelle ou cytinet (Cytinus hypocistis) est une plante parasite des cistes classiquement placée dans la famille des Rafflésiacées. Les derniers travaux en phylogénie ont provoqué l'éclatement de cette famille et la cytinelle, seule représentante du genre Cytinus en France, est placée dans la famille des Cytinacées. La cytinelle se rencontre dans les garrigues de Provence ou le maquis corse. Elle apparaît en mai, au pied de divers Cistus où ses couleurs vives (jaune à rouge) la trahissent au milieu du tapis de leurs feuilles mortes.
Elle était connue sous le nom de sucs d'hypocistis, l'un des multiples constituants de la thériaque de la pharmacopée maritime occidentale au XVIIIe siècle [1].
La cytinelle se développe entièrement à l’intérieur des tissus de la plante hôte, sauf au moment de la floraison où elle laisse paraître hors de celle-ci une tige courte à feuilles écailleuses et des inflorescences. Elle est la seule plante parasite d'Europe à avoir ce comportement.[réf. nécessaire] La tige croît sur les racines de la plante hôte ou à proximité de son collet, ce qui en fait un parasite épirhize. En outre, la cytinelle est une plante holoparasite qui prélève eau, sels minéraux et molécules organiques de son hôte car, étant dépourvue de chlorophylle, elle n’est pas capable d’assurer sa propre photosynthèse[2].
Cytinus hypocistis
Cytinus hypocistis
Cytinus hypocistis subsp.clusii anciennement Cytinus ruber
Biotope
Cytinus hypocistis
La cytinelle ou cytinet (Cytinus hypocistis) est une plante parasite des cistes classiquement placée dans la famille des Rafflésiacées. Les derniers travaux en phylogénie ont provoqué l'éclatement de cette famille et la cytinelle, seule représentante du genre Cytinus en France, est placée dans la famille des Cytinacées. La cytinelle se rencontre dans les garrigues de Provence ou le maquis corse. Elle apparaît en mai, au pied de divers Cistus où ses couleurs vives (jaune à rouge) la trahissent au milieu du tapis de leurs feuilles mortes.
Elle était connue sous le nom de sucs d'hypocistis, l'un des multiples constituants de la thériaque de la pharmacopée maritime occidentale au XVIIIe siècle .
A apóutega, mel de raposo[1], tetos, venturiño[2], ameleira, mel do cuco, chuchamelos[3], tamén coñecida como póutiga ou apóutiga [4][5], de nome científico Cytinus hypocistis, é unha especie de planta parasita que é polinizada polas formigas,[6] pertencente á familia Cytinaceae. Parasita nas raíces de plantas dos xéneros Cistus e Halimium[7]. Atópase principalmente na zona mediterránea[8], é a especie tipo para o xénero Cytinus.
Posúe talos floríferos de 3-13(16) cm, solitarios ou en mandas de até 10(13) sobre a mesma raíz, erectos, de 10 mm de diámetro na base e 20 mm no ápice, glabros ou con pubescencia glandulosa. As follas de 15-25(30) x 4–10 mm, oblongas ou ovadas, ± densas, imbricadas, obtusas, irregularmente dentadas (fimbriadas), as hipoxeas abrancazadas, as epixeas amarelentas ou vermellas, mesmo dunha cor escarlata na parte apical. Inflorescencias con (3)4-14(20) flores; brácteas de 10(15) - 3 mm, da mesma cor que as follas ou de coloración máis intensa; bractéolas algo máis pequenas e estreitas, elípticas, cóncavo-convexas, enteiras, papilosas ou glandulosas, vermellas ou dunha cor escarlata. Perianto das flores masculinas de 12-15(17) mm, co tubo bruscamente constreñido baixo os lobos; o das femininas, de 12–30 mm, laxeniforme, papiloso –rara vez glanduloso– sobre todo na cara externa, de cor amarela ou amarela limón; lobos 4-8(10) mm. Froito de 5–10 mm de diámetro, amarelo. Sementes de 0,1-0,2 mm, numerosas, elipsoides. Posúe un número de cromosomas diploide (2n) = 32.[9]
Cytinus hypocistis foi descrita por Carl von Linné e publicado en Genera Plantarum, ed. 6 576. 1764.[10]
Ceo de doce lume de apóutega
sobre os tellados de aceiro
frolecidos de fentos no amencer
co río pai á veira trouqueleando
a cachón, en busca dos navíos.
—Celso Emilio Ferreiro.
Longa noite de pedra.[12]
Cytinus hypocistis é nativa tanto da Península Ibérica como das illas Baleares e das Canarias, Albania, Alxeria, Creta, Croacia, Chipre, Grecia, Francia (incluíndo Córsega), Israel, Italia (incluíndo Sardeña e Sicilia), Líbano, Libia, Malta, Marrocos, Portugal, Siria, Tunisia e Turquía.[8]
Atópase presente na penumbra de xarais do Parque Natural de Los Alcornocales en Andalucía, no matorral baixo asociado á sobreira do mediterráneo. Tamén está presente en Galicia.
A subespecie macranthus é nativa de Portugal e España occidental; orientalis é nativa do sur de Grecia e Creta; e pityusensis é endémica de Eivisa.[13]
—Risco, Vicente. O lobo da xente. Lar, A Coruña, 1925.[14]
Cytinus hypocistis empregouse na medicina tradicional para tratar a disentería e os tumores da gorxa, e tense empregado polas súas propiedades adstrinxentes, antidiarreicas e emenagogas.[15][16]
Segundo Pius Font i Quer "é mellor empregala fresca. Recóllese en primavera e prénsase; emprégase o zume, que se toma a culleradas, cantas se precise, para conter os cursos diarreicos e para reprimir as menstruacións demasiado copiosas. Tamén se pode desecar o zume ao sol e gardalo en papel de estaño".[17]
En Galicia hai gran cantidade de nomes comúns para esta planta, algúns deles son: ameleira, ameleiras, amoleiras, apoitega, apoutega, apóitiga, apóutega, apóutiga, apóutigas, chuchameles, chupameles, coalhadas, cuca, cucas, fuchiga, gaitores, hipocístide, maias, margarida, margaridas, margaritas, mel de raposo, mielgas, nocella, nocellas, petugas, poitega, pourtegas, poutas, poutega, poutegas, poútega, puchegas, puchigas, puga, pugas, pustigos, putegas, puticas, putigas, pé de lebre, póutega, póutiga, pútegas, pútiga, tetos, veituriños, venturiña, venturiño e venturiños.[18]
A apóutega, mel de raposo, tetos, venturiño, ameleira, mel do cuco, chuchamelos, tamén coñecida como póutiga ou apóutiga , de nome científico Cytinus hypocistis, é unha especie de planta parasita que é polinizada polas formigas, pertencente á familia Cytinaceae. Parasita nas raíces de plantas dos xéneros Cistus e Halimium. Atópase principalmente na zona mediterránea, é a especie tipo para o xénero Cytinus.
Šćipakčić (bušinova ozorina, šipakčić, prasac, žuta ozorina, lat. Cytinus hypocistis), parazitska raslinja na vrstama bušina (Cistus), rasprostranjena po Mediteranu, uključujuići i Hrvatsku[1]. Jedna je je od nekoliko vrsta u rodu ozorina, porodica ozorinovke.
C. hypocistis
C. hypocistis
C. hypocistis
Šćipakčić (bušinova ozorina, šipakčić, prasac, žuta ozorina, lat. Cytinus hypocistis), parazitska raslinja na vrstama bušina (Cistus), rasprostranjena po Mediteranu, uključujuići i Hrvatsku. Jedna je je od nekoliko vrsta u rodu ozorina, porodica ozorinovke.
L'ipocisto giallo (Cytinus hypocistis L., 1753) è una pianta parassita appartenente alla famiglia delle Cytinaceae.[1]
È una piccola pianta perenne, parassita di Cistaceae come Cistus salviifolius, sulle cui radici cresce abitualmente. Non supera i 7 cm di altezza, il fusto è breve e ricoperto di squame carnose. Le foglie, anch'esse carnose, sono vivacemente colorate di giallo e presentano un apice che tende all'arancione e al rosso. I fiori sono raggruppati su una spiga; quelli femminili sono collocati in basso, quelli maschili in alto. Sono di forma regolare e dotati di perianzio giallo a quattro denti. Il frutto è giallo ed è una sorta di bacca il cui rivestimento deriva dal perianzio (acrosarco). I semi sono immersi in una polpa vischiosa. Il periodo di fioritura va da aprile a maggio.
È diffuso in tutta la regione mediterranea e in Macaronesia[2]. In Italia è diffuso soprattutto nel centro-sud, ma è stato segnalato anche in Lombardia e Veneto[3].
Gli habitat ideali sono la macchia e la gariga; cresce sulle radici delle cistacee.
L'ipocisto giallo (Cytinus hypocistis L., 1753) è una pianta parassita appartenente alla famiglia delle Cytinaceae.
De gele hypocist (Cytinus hypocistus) is een plant uit de familie Rafflesiaceae. Het is een overblijvende plant zonder bladgroen, die parasiteert op planten uit het geslacht Cistus. De plant groeit meestal in groepen met meerdere stengels. De bladeren zijn vlezig, geschubd, eirond tot langwerpig, dakpansgewijs gerangschikt, geel, oranje of scharlakenrood.
De plant bloeit van april tot juni. De bloemen groeien met vijf tot tien stuks aan de spruiteinden. De bloemen worden omgeven door twee schutbladeren. De bloemen aan de randen zijn vrouwelijk en de bloemen in het midden zijn mannelijk. De bloemkroon is enkelvoudig en buisvormig met vier lichtgele slippen. De vruchten zijn vlezig en bevatten talrijke zaden.
De gele hypocist is inheems in het Middellandse Zeegebied, Zuidwest-Europa en op de Canarische Eilanden. De plant komt voor op droge, zonnige plaatsen en in maquis.
Een verwante soort is de roze hypocist (Cytinus ruber) die ook in het Middellandse Zeegebied voorkomt.
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Gele hypocist (Cytinus hypocistis) op Wikimedia Commons.
Cytinus hypocistis er en plante i familien Cytinaceae.
Den er en rotparasitt som får all næring fra andre planter, og den mangler klorofyll. Stengelen er er 4–8 cm lang med oransje eller gule, overlappende skjell. Blomstene er 10–12 mm og gule eller kremfarget. De sitter 5–10 sammen i endestilte hoder. Arten snylter på planter i solrosefamilien og vokser sammen med dem i maquis og garrigue.
I middelhavslandene finnes også en annen art, Cytinus ruber, som av og til regnes som en underart av Cytinus hypocistis.
Cytinus hypocistis er en plante i familien Cytinaceae.
Den er en rotparasitt som får all næring fra andre planter, og den mangler klorofyll. Stengelen er er 4–8 cm lang med oransje eller gule, overlappende skjell. Blomstene er 10–12 mm og gule eller kremfarget. De sitter 5–10 sammen i endestilte hoder. Arten snylter på planter i solrosefamilien og vokser sammen med dem i maquis og garrigue.
Cytinus hypocistis é uma espécie de planta com flor, do género Cytinus, pertencente à família Rafflesiaceae.
A autoridade científica da espécie é (L.) L., tendo sido publicada em Genera Plantarum, ed. 6 576. 1764.[1]
Trata-se de uma espécie presente no território português, conhecida pelos nomes populares de pútegas ou coalhadas nomeadamente os seguintes táxones infraespecíficos:[2]
Cytinus hypocistis é uma espécie de planta com flor, do género Cytinus, pertencente à família Rafflesiaceae.
A autoridade científica da espécie é (L.) L., tendo sido publicada em Genera Plantarum, ed. 6 576. 1764.
Cytinus hypocistis là một loài thực vật có hoa trong họ Cytinaceae. Loài này được (L.) L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1764.[1]
Cytinus hypocistis có bốn phân loài. Nó được tìm thấy chủ yếu ở các địa điểm bao quanh biển Địa Trung Hải, và là loài điển hình cho chi Cytinus. Định dạng nhị phân đã được bảo toàn.
Cytinus hypocistis là loài bản đi ở Albania; Algeria; Crete; Croatia; Síp; Hy Lạp; Pháp (kể cả Corsica); Israel; Ý (bao gồm Sardinia và Sicily); Lebanon; Libya; Malta; Ma-rốc; Bồ Đào Nha; Tây Ban Nha (bao gồm cả quần đảo Balearic và Canary); Syria; Tunisia; Và Thổ Nhĩ Kỳ. Phân loài macranthus có nguồn gốc ở Bồ Đào Nha và Tây Ban Nha; Orientalis có nguồn gốc ở miền nam Hy Lạp và Crete; Và pityusensis là loài đặc hữu của Ibiza thuộc quần đảo Balearic.
Cytinus hypocistis đã được sử dụng trong y học cổ truyền để điều trị k dys và các khối u của cổ họng, và đã được sử dụng làm chất làm se.
Bài viết liên quan đến bộ Cẩm quỳ này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Cytinus hypocistis là một loài thực vật có hoa trong họ Cytinaceae. Loài này được (L.) L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1764.
Cytinus hypocistis có bốn phân loài. Nó được tìm thấy chủ yếu ở các địa điểm bao quanh biển Địa Trung Hải, và là loài điển hình cho chi Cytinus. Định dạng nhị phân đã được bảo toàn.
Cytinus hypocistis L.
Подладанник жёлтый (лат. Cytinus hypocistis) — вид паразитических растений, типовой вид рода Подладанник (лат. Cytinus). Иногда в этот вид включают подладанник красный (лат. Cytinus ruber) в качестве разновидности Cytinus hypocistus ssp. clusii.
Листья лишены зелёной окраски из-за отсутствия в них хлорофилла и имеют ярко-красный цвет. Цветки жёлтого цвета. В центре растения находятся мужские цветки, а женские расположены по периферии. В цветках пять лепестков. После отцветания образуется плод — ягода. Плоды содержат множество крошечных семян, каждое до 0,2 мм длиной. Семена распространяются жуками.
Подладанник жёлтый (лат. Cytinus hypocistis) — вид паразитических растений, типовой вид рода Подладанник (лат. Cytinus). Иногда в этот вид включают подладанник красный (лат. Cytinus ruber) в качестве разновидности Cytinus hypocistus ssp. clusii.
.jpg)
