As treated by Platnick (2013), the spider family Dictynidae includes 575 species, including some ecribellate genera formerly placed in Agelenidae; according to Bradley (2013), 290 species are found in North America north of Mexico (Bradley notes that nearly half of these species belong to the closely related genera Dictyna, Emblyna, Mallos, and Mexitlia, the males of which generally have distinctively bowed cheliceral bases).
Dictynids typically have eight eyes in two transverse rows, usually with the anterior median eyes reduced; some species lack the anterior median eyes altogether and others (such as troglobites) lack eyes entirely. Dictynidae has a worldwide distribution with the great majority of species occurring in the northern hemisphere, especially in the Holarctic region. In North America, numerous endemic species are known from Texas (mainly troglobites) and the Pacific Coast region. All ecribellate dictynids are found at or below ground level. A number of ecribellate dictynids are specialized troglobites, but most species are forest inhabitants living deep in leaf litter or under bark, logs, rocks, and other objects. Their webs are usually very reduced sheets and function mainly as retreats. Cribellate dictynids occur in a wider range of habitats, ranging from deep leaf litter to branch tips high in the canopy of old growth conifers. Many genera in the entirely cribellate subfamily Dictyninae are arboreal, constructing webs on foliage, flowers, branches, and dried plant stalks. With experience, an observer can learn to distinguish the webs of most dictynids from those of cobweb weavers (Theridiidae) and hackledmesh weavers (Amaurobiidae). The webs of theridiids have a more open structure with unadorned silk lines, lacking the cribellate zigzags; in contrast to the space-filling webs of most theridiids, dictynid webs are often constructed in the open without overhanging protection. Amaurobiids are larger spiders and build a spacious web, often with a funnel-like depression leading to a tubular retreat. Some dictynids do not build obvious webs (e.g., in the ecribellate genera Blabomma, Cicurina, and Yorima) and instead are either free-ranging spiders found near the ground or build inconspicuous webs under logs or other debris. (Bradley 2013)
Bennett (2005) reviewed in some detail the complex history of the systematics and taxonomy of the family Dictynidae. Bennett notes that many unanswered questions about the delineation of this family remain to be addressed and that most genera require revision.
Els dictínids (Dictynidae) són una família d'aranyes araneomorfes.[2] Fou descrita per primera vegada per Octavius Pickard-Cambridge l'any 1871.[1]
La major part són aranyes cribel·lades, i moltes d'elles elaboren teranyines irregulars a prop o directament en el terra. D'una manera característica creen un embolic de fils sedosos entre branques o arrels d'una planta. Algunes viuen en zones intermareals; per exemple, els exemplars del gènere Paratheuma viuen habitualment en petxines que segellen amb seda; això els permet mantenir una bombolla d'aire durant la marea alta (plenamar). Emergeixen de nit per alimentar-se de diversos artròpodes petits que viuen a la zona intermareal. La seva distribució és força extensa per tot el món, amb l'excepció d'algunes zones d'Àfrica, el sud d'Àsia, i Aràbia.[2]
Segons el World Spider Catalog amb data de 15 de febrer de 2019, aquesta família té reconeguts 52 gèneres i 469 espècies de les quals 118 pertanyen al gènere Dictyna.[2] El canvis dels darrers anys són rellevants ja que el 20 de novembre del 2006 i hi havia reconeguts 48 gèneres i 562 espècies.[2] Molts dels canvis s'han acceptat a partir de l'estudi de Wheeler et al.[3] Un gènere com Cicurina, amb 136 espècies, juntament amb Chorizomma i Mastigusa, van ser transferit al hàhnids (Hahnidae); i Blabomma i Yorima passaren a formar part dels cibèids (Cybaeidae). Però també, a l'inrevés, ja que Argyroneta fou transferida dels cibèids als dictínids.[3]
La proposta de constituir la família Argyronetidae per Ono el 2009 i Murphy i Roberts el 2015,[4][5] no s'ha acceptat.[2]
Segons el World Spider Catalog versió 19.0 (2018), existeixen els següents gèneres fòssils:[6]
Els dictínids havien format part dels dictinoïdeus (Dictynoidea), una superfamília formada per sis famílies entre les quals cal destacar pel seu nombre d'espècies els mateixos dictínids (562) i els anifènids (508). Existeixen alguns gèneres i espècies fòssils.
Les aranyes, tradicionalment, havien estat classificades en famílies que van ser agrupades en superfamílies. Quan es van aplicar anàlisis més rigorosos, com la cladística, es va fer evident que la major part de les principals agrupacions utilitzades durant el segle XX no eren compatibles amb les noves dades. Actualment, els llistats d'aranyes, com ara el World Spider Catalog, ja ignoren la classificació de superfamílies.[7][8]
Els dictínids (Dictynidae) són una família d'aranyes araneomorfes. Fou descrita per primera vegada per Octavius Pickard-Cambridge l'any 1871.
La major part són aranyes cribel·lades, i moltes d'elles elaboren teranyines irregulars a prop o directament en el terra. D'una manera característica creen un embolic de fils sedosos entre branques o arrels d'una planta. Algunes viuen en zones intermareals; per exemple, els exemplars del gènere Paratheuma viuen habitualment en petxines que segellen amb seda; això els permet mantenir una bombolla d'aire durant la marea alta (plenamar). Emergeixen de nit per alimentar-se de diversos artròpodes petits que viuen a la zona intermareal. La seva distribució és força extensa per tot el món, amb l'excepció d'algunes zones d'Àfrica, el sud d'Àsia, i Aràbia.
Die Kräuselspinnen (Dictynidae) sind eine Familie der Echten Webspinnen aus der Überfamilie Dictynoidea. Einzelne Arten haben auch die Bezeichnung „Lauerspinnen“. Die Familie umfasst 52 Gattungen und 578 Arten.[1]
Kräuselspinnen sind allesamt kleine Spinnen. Nur wenige Arten überschreiten eine Körperlänge von vier Millimetern. Viele Arten sind unscheinbar braun gefärbt, einige sind jedoch auch auffällig bunt wie beispielsweise die hellgrüne Nigma walckenaeri.
Kräuselspinnen gehören zu den cribellaten Spinnen. Die meisten Arten stellen mit ihrem speziellen Spinnapparat keine Leimfäden her, sondern eine besonders feine und gekräuselte Spinnwolle. Diese wird in unregelmäßigen Netzen auf Pflanzen versponnen.[2] In diesen feinen Netzen verfangen sich Insekten hoffnungslos und werden so zur Beute der Kräuselspinnen. Einige Gattungen wie Mizaga können keine Kräuselwolle produzieren, da ihr Cribellum reduziert ist.[3]
Kräuselspinnen kommen in Mitteleuropa in unterschiedlichen Lebensräumen vor; auf Stauden, auf Trockenrasen, auf Bäumen und Büschen. Die Gemeine Kräuselspinne (Dictyna arundinacea) bevorzugt die Blütenstände von vertrockneten Pflanzen wie Rainfarn oder verschiedenen Doldenblütlern. Die Gelbe Kräuselspinne (Nimba flavescens) ist dagegen oft auf Eichenblättern zu finden, die Grüne Kräuselspinne auf Efeublättern und Wildem Wein. Arten wie die Gemeine Kräuselspinne sind überaus häufig und fast überall zu finden, wo es geeignete Standorte gibt, auch an Wegrändern und auf Ruderalflächen.
Während des Sommers findet die Paarung statt. Das Männchen vibriert vorsichtig am Netz des Weibchens, um nicht selbst zur Beute zu werden. Während der Paarung hält das Männchen die Cheliceren des Weibchens mit den eigenen Cheliceren. Nach der Paarung lebt das Männchen dann noch eine Zeitlang zusammen mit dem Weibchen in einem Netz, bis es stirbt. Das Weibchen spinnt einen Kokon in ihrem Gespinst und legt darin ihre Eier ab.[4]
In Europa sind 56 Arten verbreitet.[5] Die wichtigsten in Mitteleuropa vorkommenden Gattungen und Arten sind:
Der World Spider Catalog listet für die Kräuselspinnen aktuell 52 Gattungen und 464 Arten.[1] (Stand: Juli 2018)
Die Kräuselspinnen (Dictynidae) sind eine Familie der Echten Webspinnen aus der Überfamilie Dictynoidea. Einzelne Arten haben auch die Bezeichnung „Lauerspinnen“. Die Familie umfasst 52 Gattungen und 578 Arten.
Dictynidae is a family of cribellate, hackled band-producing spiders first described by Octavius Pickard-Cambridge in 1871.[1] Most build irregular webs on or near the ground, creating a tangle of silken fibers among several branches or stems of one plant.[2]
The genus Argyroneta has been placed in a separate family Argyronetidae, but the family is not accepted by the World Spider Catalog and the genus is included in the Dictynidae.[3]
As of April 2019, the World Spider Catalog accepts the following genera:[3]
Dictynidae is a family of cribellate, hackled band-producing spiders first described by Octavius Pickard-Cambridge in 1871. Most build irregular webs on or near the ground, creating a tangle of silken fibers among several branches or stems of one plant.
The genus Argyroneta has been placed in a separate family Argyronetidae, but the family is not accepted by the World Spider Catalog and the genus is included in the Dictynidae.
Diktinedoj estas la araneoj de la familio Dictynidae, agnoskita de O. P-Cambridge en 1871, kiu enhavas 48 genrojn kaj ĉirkaŭ 563 speciojn.
Plej araneoj de tiu familio konstruas neregulajn retojn proksime aŭ rekte surgrunde. Tipe ili kreas nodon de silkecaj fibroj inter kelkaj branĉoj aŭ tigetoj de planto.
Diktinedoj estas la araneoj de la familio Dictynidae, agnoskita de O. P-Cambridge en 1871, kiu enhavas 48 genrojn kaj ĉirkaŭ 563 speciojn.
Plej araneoj de tiu familio konstruas neregulajn retojn proksime aŭ rekte surgrunde. Tipe ili kreas nodon de silkecaj fibroj inter kelkaj branĉoj aŭ tigetoj de planto.
Los dictínidos (Dyctinidae) son una familia de arañas araneomorfas cribeladas. La mayoría de las arañas de esta familia construyen telas aéreas o trampas en el manto de detritos.
Según The World Spider Catalog 12.5:[1]
Los dictínidos (Dyctinidae) son una familia de arañas araneomorfas cribeladas. La mayoría de las arañas de esta familia construyen telas aéreas o trampas en el manto de detritos.
Les Dictynidae sont une famille d'araignées aranéomorphes[1].
Les espèces de cette famille se rencontrent sur tous les continents sauf aux pôles[1].
Ce sont des araignées très petites, ne dépassant pas 5 mm, au corps compact et très pileux. Ces espèces tissent des toiles fortement irrégulières et très adhésives dans la végétation près du sol, mais aussi entre les branches ou sur les murs. L’araignée se tient sous sa toile, mais non en position renversée.
L'Argyronète est la seule araignée aquatique. Celle-ci vit et chasse dans des eaux dormantes. L'essentiel des autres espèces vit dans la litière des feuilles mortes.
Avant Lehtinen 1967[2] et Cokendolpher, 2004[3], cette famille ne comprenait que des espèces cribellates, mais elle a été élargie et englobe aussi des espèces dépourvues de cribellum.
Cette famille est connue depuis le Crétacé[4].
Cette famille rassemble 463 espèces dans 52 genres actuels[1].
Selon World Spider Catalog (version 19.0, 23/03/2018)[5] :
Selon The World Spider Catalog (version 18.5, 2018)[4] :
Les Dictynidae sont une famille d'araignées aranéomorphes.
Dictynidae, porodica pauka (Araneae), red paučnjaka (Arachnida ). Obuhvaća (589) vrsta unutar 53 roda[1], a najzastupljeniji su rodovi Dictyna sa 117 i Cicurina sa 129 vrste.
Dictyna uncinata
Dictyna schmidti
Lathys.insulana
Dictynidae, porodica pauka (Araneae), red paučnjaka (Arachnida ). Obuhvaća (589) vrsta unutar 53 roda, a najzastupljeniji su rodovi Dictyna sa 117 i Cicurina sa 129 vrste.
Dictynidae O.P.-Cambridge, 1871 è una famiglia di ragni appartenente all'infraordine Araneomorphae.
Il nome deriva dal greco δὶκτυον, dìktyon, cioè rete da caccia, ragnatela per cacciare, ed il suffisso -idae, che designa l'appartenenza ad una famiglia.
Sono ragni provvisti di cribellum e di un calamistro sul metatarso della IV zampa per pettinare la seta man mano che la formano. Sono piccoli, di dimensioni comprese fra 2 e 3 millimetri; gli esemplari più grandi non superano i 5 millimetri.
Costruiscono ragnatele di dimensioni irregolari nei pressi o direttamente sul terreno, spesso fra i rami e i gambi delle piante.
Sono pressoché cosmopoliti, ad eccezione di alcune zone dell'Africa orientale e della penisola dell'Indocina[1].
Attualmente, a novembre 2020, si compone di 52 generi e 470 specie viventi e ben 21 generi fossili[1]:
Dictynidae O.P.-Cambridge, 1871 è una famiglia di ragni appartenente all'infraordine Araneomorphae.
Raizguoliai (lot. Dictynidae, angl. Mesh - webbed spiders, vok. Kräuselspinnen) – vorų (Araneae) šeima.
Pasaulyje apie 500 rūšių. Lietuvoje 7 rūšys, priklausančios 4 gentims.
Šeimai priklauso maži vorai, kurių dydis apie 2-5 mm. Pagrindinė spalva tamsiai ruda, pilvelio viršus su įvairiais šviesiais raštais.
Ant sienų, tvorų, sausų žolių viršūnėse, ant medžių šakų ir kamienų, taip pat ant atskirų stambių lapų stato nedidelius kribelinius gaudomuosius tinklus, kurie signaliniu siūlu sujungti su voro slėptuve. Į tokius tinklus įkliuvę vabzdžiai sulaikomi lipniais gaudomaisiais siūlais. Gyvenimo trukmė – vieneri metai. Dauguma rūšių poruojasi vasarą. Patinėlis ir patelė iki kiaušinėlių padėjimo gyvena kartu viename tinkle. Gyvena įvairiuose biotopuose: pievose, gyvatvorėse, miškuose. Rūšys atskiriamos sunkiai.
Kaardertjes (Dictynidae) zijn een familie van spinnen met een cribellum of zeefplaatje waarmee zeer fijne spindraden gemaakt kunnen worden. Spindraden worden ook met behulp van de spintepels gemaakt.
Een door een cribellum geproduceerd web (een cribellaat) bevat geen kleefstof zoals dat wel het geval is bij de meeste ecribellate webbouwers. Om een prooi te vangen maken de spinnen in de familie gebruik van 1 of 2 evenwijdige draden waaromheen een draaiende draad en heel veel woldraadjes zijn aangebracht. De prooi raakt in deze woldraadjes verstrikt waarna de spin in een van de poten bijt. Door de beet in de poot zal het gif trager werken dan bij een beet in het lichaam. Door de werking van de woldraadjes is het echter vrijwel onmogelijk voor de prooi om te ontsnappen.
De familie van de kaardertjes telt 563 soorten verdeeld over 48 geslachten.
Kaardertjes (Dictynidae) zijn een familie van spinnen met een cribellum of zeefplaatje waarmee zeer fijne spindraden gemaakt kunnen worden. Spindraden worden ook met behulp van de spintepels gemaakt.
Een door een cribellum geproduceerd web (een cribellaat) bevat geen kleefstof zoals dat wel het geval is bij de meeste ecribellate webbouwers. Om een prooi te vangen maken de spinnen in de familie gebruik van 1 of 2 evenwijdige draden waaromheen een draaiende draad en heel veel woldraadjes zijn aangebracht. De prooi raakt in deze woldraadjes verstrikt waarna de spin in een van de poten bijt. Door de beet in de poot zal het gif trager werken dan bij een beet in het lichaam. Door de werking van de woldraadjes is het echter vrijwel onmogelijk voor de prooi om te ontsnappen.
De familie van de kaardertjes telt 563 soorten verdeeld over 48 geslachten.
Dictynidae er en gruppe (familie) av edderkopper som tilhører undergruppen Entelegynae i gruppen Araneomorphae.
Små (1,5 – 7 mm), kraftige edderkopper. De åtte øynene danner to tverr-rader. Forkroppen har ofte flere lengdestriper av lyse hår, men disse slites lett av. Bakkroppen er oval, gjerne med påfallende fargemønstre. Beina er forholdsvis korte. Disse edderkoppen har et calamistrum (tett kan av korte børster) på det ytterste leddet på bakbeina, og et cribellum (silplate) foran spinnvortene på bakkroppen.
Dictyna-artene spinner nett av fine silketråder rundt tørre plantestilker og lyng. Dette er såkalt cribellat silke som består av særlig fine, krusete tråder. Dette spinnet blir forsterket dag for dag og blir etter hvert ganske tett. Hannen leter seg fram til hunnens nett, de to bor sammen i flere uker etter parringen inntil hannen gjerne dør og blir spist av hunnen. Andre arter i familien finnes gjerne under steiner.
Familien er utbredt i alle verdensdeler, men mangler kanskje i deler av Afrika.
Denne oversikten har med antall arter i Europa, samt hvilke som er registrert i Norge.
Dictynidae er en gruppe (familie) av edderkopper som tilhører undergruppen Entelegynae i gruppen Araneomorphae.
Multimedia w Wikimedia Commons Ciemieńcowate[1] (Dictynidae) – rodzina pająków z podrzędu Opisthothelae i infrarzędu Araneomorphae. Kosmopolityczna, ale bardziej zróżnicowana gatunkowo w strefie umiarkowanej. Dotychczas opisano 496 gatunków współczesnych[2] i 50 wymarłych. W zapisie kopalnym znana od paleogenu[3].
Niewielkie pająki o ciele długości poniżej 5 mm (wyjątkiem jest osiągający do 15 mm topik[1], zaliczony tu w 2017[4]), ubarwionym w odcieniach zieleni, brązu lub szarości. Karapaks ich cechuje się stosunkowo wysokim regionem głowowym i zredukowanymi jamkami. Występuje ośmioro oczu ułożonych w dwóch rzędach (sześciooki[5] rodzaj Cicurinia przeniesiono do Hahniidae[4]), z których wszystkie lub tylko te przednio-środkowej pary są ciemne. Szczękoczułki są ustawione pionowo[5], u samców części rodzajów wklęśnięte na powierzchniach środkowych[5][6][4]. Endyty są zbieżne. Kształt sternum jest trójkątny. Opistosoma (odwłok) jest prawie owalna lub owalna, nieco nachodząca na prosomę, zwykle jasna z ciemniejszym wzorem[5], ale wzór ów może być niewyraźny lub całkiem zanikły[6]. Występuje sześć kądziołków przędnych, z których te przedniej i tylnej pary są dwuczłonowe, o krótkich członach odsiebnych. Siteczko przędne może być jednodzielne, dwudzielne lub zupełnie nieobecne. Grzebień przędny, jeśli występuje, jest jednokrotnie piłkowany. Odnóża kroczne są umiarkowanej długości[5], zwieńczone trzema pazurkami[5][6][4]. Układ oddechowy ma dwie płucotchawki, szerokie i umieszczone blisko kądziołków przetchlinki[5] oraz rozgałęzione tchawki środkowe[4].
Budowa aparatu kopulacyjnego na nogogłaszczkach samców jest charakterystyczna dla rodziny. Wierzchołek mięsistego, obejmującego embolus konduktora ciągnie się proksymalnie wzdłuż tylno-bocznej strony cymbium[4]. Golenie nogogłaszczków samców zaopatrzone są w apofizy, w tym retrolateralną. Samice mają słabo zesklerotyzowaną płytkę płciową[5].
Rodzina kosmopolityczna, bardziej zróżnicowana gatunkowo w strefie umiarkowanej niż w tropikalnej[5]. W Polsce, licząc według klasyfikacji po rewizji Wheelera i in. z 2017, stwierdzono 17 gatunków[7][4] (zobacz: ciemieńcowate Polski). Gatunki wyposażone w siteczko przędne budują sieci w szerokiej gamie środowisk, natomiast pozostałe zwykle związane są z wodą lub siedliskami wilgotnymi[4].
Takson ten wprowadzony został przez O. Pickarda-Cambridge’a w 1871 roku[8]. Jest to rodzina o niepewnych: pozycji systematycznej, składzie i monofiletyzmie[2][4]. Jej skład był wielokrotnie modyfikowany, ostatnio w 2017 roku przez W. Wheelera i współpracowników. Na podstawie analizy filogenetycznej przenieśli oni rodzaje Blabomma i Yorima z ciemieńcowatych do Cybaeidae, a rodzaje Cicurinia, Chorizomma i Mastigusa z ciemieńcowatych do Hahniidae. Do ciemieńcowatych przenieśli natomiast rodzaj Argyroneta (obejmujący topika i być może wymarłego A. longipes[3]), jednak jego pozycja systematyczna pozostaje dalece niepewna[2][4]. J.A. Murphy i M.J. Roberts w publikacji z 2015 klasyfikują go w monotypowej rodzinie Argyronetidae[9]. Gdyby ostatecznie umieścić go w ciemieńcowatych, to nazwa Dictynidae musiałaby, zgodnie z zasadą priorytetu, zostać młodszym synonimem Argyronetidae, jednak takiego kroku dotychczas nie podjęto. Po analizie Wheelera i innych niejasna pozostaje również pozycja rodzaju Lathys, który w ciemieńcowatych pozostawiono prowizorycznie[4].
Według World Spider Catalogue do ciemieńcowatych należą 52 rodzaje współczesne oraz 19 rodzajów wymarłych[2]:
Ciemieńcowate (Dictynidae) – rodzina pająków z podrzędu Opisthothelae i infrarzędu Araneomorphae. Kosmopolityczna, ale bardziej zróżnicowana gatunkowo w strefie umiarkowanej. Dotychczas opisano 496 gatunków współczesnych i 50 wymarłych. W zapisie kopalnym znana od paleogenu.
Dictynidae é uma família de aracnídeos pertencente ao agrupamento taxonómico das Araneomorphae.[1] A família têm como característica a construção de teias, geralmente irregulares e próximas ao chão.
Dictynidae é uma família de aracnídeos pertencente ao agrupamento taxonómico das Araneomorphae. A família têm como característica a construção de teias, geralmente irregulares e próximas ao chão.
Cedivôčkovité (lat. Dictynidae) je čeľaď dvojpľúcnych pavúkov. Sú to malé zavalité pavúčiky, dlhé obyčajne len 2 – 3 mm. Telo je pokryté hustým šupinkovitým ochlpením, ktoré vytvára škvrnitú kresbu. Pavučiny nepravidelné, malé.
Na Slovensku žije asi 20 druhov týchto malých pavúčikov, ich určovanie však nie je ľahké. Výnimkou je Nigma walckenaeri so svetlozeleným bruškom, v starších publikáciách je tento druh udávaný pod názvom Dictyna (= Nigma) viridissima.
V súčasnosti je opísaných 563 druhov v 48 rodoch
čeľaď Dictynidae:
...
Commons ponúka multimediálne súbory na tému Cedivočkovité
Wikidruhy ponúkajú informácie na tému Cedivočkovité
Cedivôčkovité (lat. Dictynidae) je čeľaď dvojpľúcnych pavúkov. Sú to malé zavalité pavúčiky, dlhé obyčajne len 2 – 3 mm. Telo je pokryté hustým šupinkovitým ochlpením, ktoré vytvára škvrnitú kresbu. Pavučiny nepravidelné, malé.
Kardarspindlar (Dictynidae) är en familj av spindlar som innehåller omkring 563 kända arter världen över, uppdelade på 48 olika släkten.
Dessa spindlar är små, oftast omkring två till tre millimeter i längd och som högst upp till omkring fem millimeter. Ofta är de diskret färgade i brunt, svart eller grått, men de kan också vara grönaktiga. Bakkroppen är ofta mönstrad. De har åtta ögon arrangerade i två horisontella rader om fyra i varje. Tarserna har tre klor och benen är endast glest försedda med hår.
Familjen har en vid spridning och förekommer över större delen av världen.
Kardarspindlar lever bland örter, gräs, buskar och träd i många olika livsmiljöer. De spinner fångstnät som har krusiga trådar istället för klibbiga. Vanligen är näten horisontella och oregelbundna till sin form. Deras föda består av små insekter som fastnar i näten.
Wikimedia Commons har media som rör kardarspindlar.
Denna Spindeldjurs-relaterade artikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Kardarspindlar (Dictynidae) är en familj av spindlar som innehåller omkring 563 kända arter världen över, uppdelade på 48 olika släkten.
Dictynidae là một họ nhện bao gồm 563 loài được xếp vào 48 chi
Dictynidae O. P-Cambridge, 1871
Ареал
Диктиновые пауки ткачи (лат. Dictynidae) — семейство аранеоморфных пауков из надсемейства Dictynoidea.
Название происходит от др.-греч. δὶκτυον — «паутина»
Имеют 8 примерно одинаковых по размеру глаз, расположенных в два параллельных ряда. Передние медиальные глаза темные, остальные светлые. Головогрудь овальная. Брюшко удлиненно-овальное, сзади относительно заостренное. Передние паутинные бородавки широко раздвинуты, анальный бугорок небольшой. Хелицеры отвесные, у самцов часто вытянутые и массивные, используются при спаривании для удерживания самки. Членики ног, как правило, без шипов[1].
Плетут небольшие треугольные ловчие сети, которые связаны с убежищем сигнальными нитями. Сети располагают на ветвях и листьях деревьев и кустарников, а также на стенах зданий. Добычей являются мелкие двукрылые (мухи, цикадки)[1][2].
Спариваются весной или в начале лета, изредка — осенью. После спаривания самцы погибают. Самка плетёт белый линзовидный кокон, содержащий несколько десятков яиц (от 7 до 35). Могут изготавливать несколько коконов, которые располагают в убежище друг над другом и нередко маскируют посторонними частицами.
Молодь вылупляется на второй постэмбриональной стадии, поэтому сначала не может плести сетей и пользуется ловчей сетью матери. К самостоятельной жизни приступают после первой линьки[1][3].
Встречаются практически повсеместно.
По данным Всемирного каталога пауков на август 2017 года семейство включает 616 видов, объединяемых в 55 родов[4]:
Диктиновые пауки ткачи (лат. Dictynidae) — семейство аранеоморфных пауков из надсемейства Dictynoidea.
.jpg)
_catching_a_small_fly_(Muscidae)_(16615458783).jpg)
