Culex ye un xéneru de mosquitos hematófagos de la familia Culicidae; munches de les sos especies actúen como vectores d'importantes enfermedaes, como'l Virus del Nilo Occidental, filariasis, encefalitis virales (xaponesa, equina venezolana y San Luis) y la malaria aviar.[1] Esiste una gran variedá d'especies de Culex, en 1955, en Panamá solamente, describiéronse 88 especies.
El mosquitu adultu puede midir de 4-10 mm. Morfolóxicamente compónse d'una cabeza, tórax y abdome. Presenta ales con facultá pa esnalar, lo que lu convierte nun vector importante na tresmisión d'enfermedaes.
El ciclu de desendolcu toma 2 selmanes y asocede por metamorfosis completa. Los güevos son puestos xebradamente o en grupos, d'alcuerdu a la especie, y eclosionrn en presencia d'agua. Nel so estáu llarval, el mosquitu vive nel agua y aliméntase de material orgánico y plantes, pa depués desendolcase nuna pupa que tien forma de coma. Nun s'alimenta y conviértese n'adultu n'unu o dos díes.
Culex ye un xéneru de mosquitos hematófagos de la familia Culicidae; munches de les sos especies actúen como vectores d'importantes enfermedaes, como'l Virus del Nilo Occidental, filariasis, encefalitis virales (xaponesa, equina venezolana y San Luis) y la malaria aviar. Esiste una gran variedá d'especies de Culex, en 1955, en Panamá solamente, describiéronse 88 especies.
El mosquitu adultu puede midir de 4-10 mm. Morfolóxicamente compónse d'una cabeza, tórax y abdome. Presenta ales con facultá pa esnalar, lo que lu convierte nun vector importante na tresmisión d'enfermedaes.
Əsl ağcaqanad (lat. Culex) - ağcaqanadlar fəsiləsinə aid heyvan cinsi.
Culex annulirostris
Culex antennatus
Culex jenseni
Adi ağcaqanad (Culex pipiens)
Culex pusillus
Culex quinquefasciatus
Culex rajah
Culex restuans
Culex salinarius
Culex tarsalis
Culex territans
Culex theileri
Culex tritaeniorhynchus
Əsl ağcaqanad (lat. Culex) - ağcaqanadlar fəsiləsinə aid heyvan cinsi.
Culex és un gènere de dípters nematòcers de la família Culicidae. Les femelles són hematòfagues; moltes de les seves espècies actuen com a vectors d'importants malalties, como el virus del Nil occidental,[1] la filariosi, encefalitis víriques (encefalitis japonesa, encefalitis equina veneçolana i encefalitis de Sanit Louis) i la malària aviar.[2]
Existeix un gran nombre d'espècies de Culex, en 1955, a Panamà només, es van descriure 88 espècies.
El mosquit adult pot mesurar de 4-10 mms. (0,16-0,4 polzades), i morfològicament es compon d'un cap, tòrax i abdomen. Posseeix també ales, les quals l'habilita para volar, un factor important en la capacitat de l'artròpode per transmetre malalties.
El cicle de desenvolupament dura 2 setmanes i passa per una metamorfosi completa. Els ous els posen separadament o en lots, depèn de l'espècie, i desclouen en presència d'aigua. En el seu estat larval, el mosquit viu a l'aigua i s'alimenta de material orgànic i plantes, per després desenvolupar-se en una pupa que té forma de coma, no s'alimenta i es converteix en adult en un o dos dies.
Culex és un gènere de dípters nematòcers de la família Culicidae. Les femelles són hematòfagues; moltes de les seves espècies actuen com a vectors d'importants malalties, como el virus del Nil occidental, la filariosi, encefalitis víriques (encefalitis japonesa, encefalitis equina veneçolana i encefalitis de Sanit Louis) i la malària aviar.
Existeix un gran nombre d'espècies de Culex, en 1955, a Panamà només, es van descriure 88 espècies.
Culex pipiens (femella), sobre una pell humana.El mosquit adult pot mesurar de 4-10 mms. (0,16-0,4 polzades), i morfològicament es compon d'un cap, tòrax i abdomen. Posseeix també ales, les quals l'habilita para volar, un factor important en la capacitat de l'artròpode per transmetre malalties.
Larves de mosquit del gènere Culex. Les larves formen grups compactes en aigües estancades.El cicle de desenvolupament dura 2 setmanes i passa per una metamorfosi completa. Els ous els posen separadament o en lots, depèn de l'espècie, i desclouen en presència d'aigua. En el seu estat larval, el mosquit viu a l'aigua i s'alimenta de material orgànic i plantes, per després desenvolupar-se en una pupa que té forma de coma, no s'alimenta i es converteix en adult en un o dos dies.
Culex (lat. cúlex, -icis, „Mücke“)[1] ist eine artenreiche Gattung innerhalb der Familie der Stechmücken (Culicidae). Im Jahr 2010 waren 768 Arten bekannt[2][3], von denen 16 in Europa heimisch sind.[4] Die wohl bekannteste mitteleuropäische Art ist die Gemeine Stechmücke (Culex pipiens). Einige Arten der Gattung sind Überträger von krankheitserregenden Viren wie beispielsweise dem West-Nil-Virus.
Die Tiere erreichen eine Körperlänge von vier bis zehn Millimetern. Die Weibchen besitzen wie alle Stechmücken im Gegensatz zu den Männchen einen Stechrüssel. Die viergliedrigen, selten fünfgliedrigen Palpen erreichen etwa ein Viertel der Länge des Stechrüssels. Die Fühler sind meist etwas länger als dieser. Das Mesonotum des Thorax ist wenig bis stark gekrümmt. Dieses und das Schildchen (Scutellum) sind mit in der Regel schmalen Schuppen bedeckt, selten sind die des Schildchens breit. Das Postnotum ist unbeschuppt und unbehaart. Die Pleuren an den Seiten des Thorax sind je nach Art unterschiedlich beschuppt, oft ist diese Beschuppung auch reduziert. Die Beine sind schmal und lang, alle drei Paare haben vier Tarsenglieder. Die Tergite und Sternite zwei bis sieben des Hinterleibs sind mit großen Schuppen bedeckt. Das Ende des Hinterleibs ist stumpf.
Die Männchen verschiedener Arten unterscheiden sich besonders in der Länge der Palpen, die etwa gleich lang wie der Saugrüssel bis zu ein Viertel so lang sein können. Die Fühler sind etwa gleich lang wie der Saugrüssel. Die vorderen und mittleren Beinpaare tragen anders als die der Weibchen kräftig entwickelte Klauen. Die der Hinterbeine sind gleich, wie bei den Weibchen sehr klein.
Die Larven haben einen langgestreckten Körper mit einem großen, etwas breiteren als langen Kopf und einen im Vergleich zum Hinterleib sehr breiten Thorax. Die Fühler sind in der Regel lang und tragen fast immer Härchen. Die Larven unterscheiden sich von denen ähnlicher Gattungen durch die Anzahl der Härchen am Thorax und Abdomen und durch die Form ihrer Atemröhre. Diese ist mittellang bis lang, manchmal auch sehr lang, nur selten kurz. Die Tracheen sind gut entwickelt. Das Haarbüschel, das am letzten, achten Hinterleibssegment sitzt, trägt meist vier Paare von Haaren, nur die Gattung Acallyntrum hat ein oder gar kein Paar.
Bei der Mehrzahl der Arten saugen die Weibchen Blut von Säugetieren, wie etwa dem Menschen. Einige dieser Arten stechen gleichzeitig aber auch Vögel. Andere sind nur auf Vögel, Frösche oder Echsen spezialisiert.
Die Weibchen legen ihre Eier üblicherweise in kleinen Schiffchen an der Wasseroberfläche ab. Manche Arten legen ihre Eier aber auch an Blattachseln oder in Astlöchern und ähnlichem, aber auch in von Menschen geschaffenen Wasserstellen, wie etwa in Regentonnen, ab. Die Arten, die ihre Eier an den Blattachseln ablegen, legen ihre Eier einzeln mit einer gallertartigen Schicht umhüllt ab. Die Larven schlüpfen bereits nach wenigen Tagen.
Die Gattung Culex wird gemeinsam mit Deinocerites in die Tribus Culicini eingeordnet und wird zurzeit in 24 Untergattungen unterteilt. Die Gattung kommt weltweit vor, manche Arten wurden auch durch den Menschen in andere Erdteile verschleppt. Es gibt aber auch eine Reihe von Culex-Arten, die endemisch in nur kleinen Gebieten – wie beispielsweise Inseln im Pazifik – heimisch sind.
Die Ernährung der Weibchen durch Blut verschiedener Wirbeltiere führt auch zur Aufnahme von Erregern, wenn diese in der Blutbahn des Wirbeltieres während einer kurzen Phase der Erkrankung im Blut zirkulieren oder bei einer chronischen Infektion dauerhaft präsent sind (z. B. Virämie). Die zwischen Insekt und Wirbeltier wechselnden Erreger – überwiegend Viren – sind gegenüber den Verdauungsenzymen der Stechmücke resistent und können sich zum Teil auch im adulten Insekt vermehren. Der Verdauungstrakt der Spezies Culex inaktiviert Viren weitaus weniger als die verwandte Gattung Aedes, so dass einige Viren nur in Culex-Arten replizieren können (z. B. das Sindbis-Virus).
Die Erreger können auch durch eine so genannte vertikale Übertragung vom Weibchen auf die Eier übertragen werden und replizieren dann bereits in den Larven der Mücke. Durch diese vertikale Übertragung sind einige Culex-Arten bereits bei der ersten Blutmahlzeit in der Lage, Viren zu übertragen. In der Regel zirkulieren diese als Arboviren bezeichneten Viren zwischen den Stechmücken und verschiedenen Tierarten, ohne bei einem von beiden eine Erkrankung hervorzurufen. Der Mensch ist meist ein Fehlwirt des Erregers, bei dem es allerdings zu einer Erkrankung kommen kann.
Zu den durch Spezies der Gattung Culex übertragenen Erregern gehören eine große Zahl von Viren, die aufgrund ihrer Übertragung durch Arthropoden der epidemiologischen Gruppe der Arboviren zugerechnet werden. Zu den von Culex spp. übertragenen Arboviren gehören Erreger von Enzephalitiden wie dem West-Nil-Fieber (Culex pipiens), der Japanischen Enzephalitis, St.-Louis-Enzephalitis (C. nigripalpus, C. pipiens, C. tarsalis), Kunjin-Enzephalitis (C. annulirostris) und Erreger von milderen fieberhaften Erkrankungen wie das Chikungunya-Virus, Sindbis-Virus (C. pipiens, C. univittatus), Tahyna-Virus und Ross-River-Virus.
Aber auch Fadenwürmer wie Wuchereria bancrofti (Erreger einer lymphatischen Filariose) und Brugia malayi werden durch Culex-Arten übertragen. Diese Erreger durchlaufen zwischen Stechmücke und Wirt verschiedene Entwicklungsstadien. In den Culex-Mücken wandert das metazyklische dritte Larvenstadium der Fadenwürmer in die Stechborstenscheide der Stechmücke, um von dort aktiv beim Saugakt in den Wirt einzudringen.
Culex (lat. cúlex, -icis, „Mücke“) ist eine artenreiche Gattung innerhalb der Familie der Stechmücken (Culicidae). Im Jahr 2010 waren 768 Arten bekannt, von denen 16 in Europa heimisch sind. Die wohl bekannteste mitteleuropäische Art ist die Gemeine Stechmücke (Culex pipiens). Einige Arten der Gattung sind Überträger von krankheitserregenden Viren wie beispielsweise dem West-Nil-Virus.
Culex es un genre de moissal, que mai d'una espècias son vectors de malautiás importantas, coma la fèbre del Nil occidental (Culex quinquefasciatus), la filariòsi, l'encefalita japonesa, l'encefalita de Sant Loís e lo paludisme aviari (Culex pipiens).
L'adulte mesura de 4 a 10 mm, format d'un cap, d'un torax, d'un abdomèn e possedís un parelh d'alas.
Le cicle de desvolopament dura doas setmanas e implica una metamorfòsi completa: pendent los divèrses estadis i a de cambiaments de morfologia e tanben de talha).
Les uòus son ponduts individualament o en grop, segon l'espècia. Espelisson en preséncia d'aiga per donar una larva de primièr estadi. Los estadis larvaris successius son aqüatics e las larvas se noirisson de matèrias organicas e de plantas per abotir a una aumentacion de talha. Las larvas del seisen estadi evoluisson en ninfas, en forma de virgula. La ninfa arrèsta de se noirir e dona naissença a un adulte aprèp un jorn o dos.
Existisson divèrsas espècias fòrça vesinas morfologicament mas diferentas per la morfologia de sas pèças genitalas.
Culex (lat. cúlex, -icis, „Mugge“) is en Geslecht mank de Familie vun de Steekmuggen (Culicidae). Bit up düssen Dag sünd 768 Aarden bekannt, de dor tohören doot. 16 vun jem sünd ok in Europa tohuse. An meisten bekannt is in Middeleuropa de Slichte Steekmugge (Culex pipiens). En Reeg vun Aarden dreegt Viren over, de Krankheiten utlösen doot, as u. a. dat West-Nil-Virus (kiek bi Vekter).
De Deerter weert over’t Lief veer bit tein Millimeters lang. Just as bi all Steekmuggen hefft de Seken, gegen de Heken over, en Steekrüssel un könnt dor de Huud mit dörsteken un Blood sugen.
Bi de meisten Aarden suugt de Seken Blood vun Söögdeerter, as u. a. den Minschen. En Reeg vun Aarden hett dat avers togliek ok up Vagels afsehn. Noch annere Aarden hoolt sik man bloß an Vagels, Pielepoggen oder Eerdkrupers. De Seken leggt de Eier normolerwiese in lüttje Scheepken boven up dat Water af. Annere Aarden leggt de Eier ok in Blatthuken, Astlöcker un lieke Saken, man ok in Waterstellen as Regentunnen af, de Minschen herstellt hefft. De Aarden, de ehre Eier in Blatthuken afleggen doot, leggt de enkelten Eier mit en Lage Jiddel umto af. Dat duert man bloß en poor Dage, denn kruupt de Larven al ut.
Dat Geslecht Culex warrt tohopen mit Deinocerites in de Tribus Culicini insorteert. Hüdigendags weert 24 Unnergeslechter to Culex torekent. Dat Geslecht is up de ganze Eer to finnen, dat gifft ok en poor Aarden, de sünd vun’n Minschen in annere Eerddeele mitbrocht wurrn. Up de annere Siet gifft dat ok de wecken Aarden, de leevt as Endemiten man bloß in ganz lüttje Rebeden, u. a. up Eilannen in den Pazifik.
Bi dat Sugen vun Blood vun vun allerhand Warveldeerter weert ok Krankmakers upnahmen. To düsse Krankmakers höört en bannige Tahl vun Viren. Vunwegen, datt se dör Liddfööt wietergeven weert, weert düsse Viren to de epidemioloogsche Grupp vun de Arboviren torekent. To düsse Arboviren, de vun Culex spp. wietergeven weert, höört Utlösers vun allerhand Enzephalitis, as dat West-Nil-Fever (Culex pipiens), de Japaansche Enzephalitis, St.-Louis-Enzephalitis (C. nigripalpus, C. pipiens, C. tarsalis), Kunjin-Enzephalitis (C. annulirostris), man ok Utlösers vun wat sachtere feverhaftige Krankheiten, as dat Chikungunya-Virus, Sindbis-Virus (C. pipiens, C. univittatus), Tahyna-Virus un Ross-River-Virus. Man ok Fadenwörmer as Wuchereria bancrofti un Brugia malayi weert vun Culex-Aarden wietergeven.
Culex es un genre de moissal, que mai d'una espècias son vectors de malautiás importantas, coma la fèbre del Nil occidental (Culex quinquefasciatus), la filariòsi, l'encefalita japonesa, l'encefalita de Sant Loís e lo paludisme aviari (Culex pipiens).
L'adulte mesura de 4 a 10 mm, format d'un cap, d'un torax, d'un abdomèn e possedís un parelh d'alas.
Culex (lat. cúlex, -icis, „Mugge“) is en Geslecht mank de Familie vun de Steekmuggen (Culicidae). Bit up düssen Dag sünd 768 Aarden bekannt, de dor tohören doot. 16 vun jem sünd ok in Europa tohuse. An meisten bekannt is in Middeleuropa de Slichte Steekmugge (Culex pipiens). En Reeg vun Aarden dreegt Viren over, de Krankheiten utlösen doot, as u. a. dat West-Nil-Virus (kiek bi Vekter).
Culex is a genus of mosquitoes, several species of which serve as vectors of one or more important diseases of birds, humans, and other animals. The diseases they vector include arbovirus infections such as West Nile virus, Japanese encephalitis, or St. Louis encephalitis, but also filariasis and avian malaria. They occur worldwide except for the extreme northern parts of the temperate zone, and are the most common form of mosquito encountered in some major U.S. cities, such as Los Angeles.
In naming this genus, Carl Linnaeus appropriated the nonspecific Latin term for a midge or gnat: culex.[1]
Depending on the species, the adult Culex mosquito may measure from 4–10 mm (0.2–0.4 in). The adult morphology is typical of flies in the suborder Nematocera with the head, thorax, and abdomen clearly defined and the two forewings held horizontally over the abdomen when at rest. As in all Diptera capable of flight, the second pair of wings is reduced and modified into tiny, inconspicuous halteres.
Formal identification is important in mosquito control, but it is demanding and requires careful measurements of bodily proportions and noting the presence or absence of various bristles or other bodily features.[2]
In the field, informal identification is more often important, and the first question as a rule is whether the mosquito is anopheline or culicine. Given a specimen in good condition, one of the first things to notice is the length of the maxillary palps. Especially in the female, palps as long as the proboscis are characteristic of anopheline mosquitoes. Culicine females have short palps. Anopheline mosquitoes tend to have dappled or spotted wings, while culicine wings tend to be clear. Anopheline mosquitoes tend to sit with their heads low and their rear ends raised high, especially when feeding, while culicine females keep their bodies horizontal. Anopheline larvae tend to float horizontal at the surface of the water when not in motion, whereas culicine larvae float with head low and only the siphon at the tail held at the surface. [3]
The developmental cycle of most species takes about two weeks in warm weather. The metamorphosis is typical of holometabolism in an insect: the female lays eggs in rafts of as many as 300 on the water's surface. Suitable habitats for egg-laying are small bodies of standing fresh water: puddles, pools, ditches, tin cans, buckets, bottles, and water storage tanks (tree boles are suitable for only a few species). The tiny, cigar-shaped, dark brown eggs adhere to each other through adhesion forces, not any kind of cement, and are easily separated. Eggs hatch only in the presence of water, and the larvae are obligately aquatic, linear in form, and maintain their position and mostly vertical attitude in water by movements of their bristly mouthparts. To swim, they lash their bodies back and forth through the water.[4][5]
During the larval stage, the insect lives submerged in water and feeds on particles of organic matter, microscopic organisms or plant material; after several instars it then develops into a pupa. Unlike the larva, the pupa is comma-shaped. It does not feed, but can swim in rapid jerking motions to avoid potential predators. It must remain in regular contact with the surface to breathe, but it must not become desiccated. After 24–48 hours, the pupa ruptures and the adult emerges from the shed exoskeleton.
Diseases borne by one or more species of Culex mosquitoes vary in their dependence on the species of vector. Some are rarely and only incidentally transmitted by Culex species, but Culex and closely related genera of culicine mosquitoes readily support perennial epidemics of certain major diseases if they become established in a particular region.
The Culex pipiens pipiens bioform of Culex pipiens usually inhabits areas above ground and targets avian species. The Culex pipiens molestus bioform, on the other hand, usually inhabits underground cavities and targets human hosts. When these two bioforms hybridize, the progeny shows depolarization in both habitat and host preferences. As a result, these hybridized species play a role in disease transmission. This is because avian species amplify diseases such as West Nile virus. A hybridized mosquito can become infected by feeding on an avian amplifier and then feed on a human, effectively passing on West Nile pathogens to that human.
Nonanal has been identified as a compound that attracts Culex mosquitoes, perhaps pheromonally.[7][8][9] Nonanal acts synergistically with carbon dioxide.[10]
Culex is a diverse genus. It comprises over 20 subgenera that include a total of well over 1,000 species. Publications of newly described species are frequent.
Culex is a genus of mosquitoes, several species of which serve as vectors of one or more important diseases of birds, humans, and other animals. The diseases they vector include arbovirus infections such as West Nile virus, Japanese encephalitis, or St. Louis encephalitis, but also filariasis and avian malaria. They occur worldwide except for the extreme northern parts of the temperate zone, and are the most common form of mosquito encountered in some major U.S. cities, such as Los Angeles.
Culex es un género de mosquitos hematófagos de la familia Culicidae; muchas de sus especies actúan como vectores de importantes enfermedades, como el virus del Nilo Occidental, filariasis, encefalitis virales (japonesa, equina venezolana y de San Luis) y la malaria aviar.[1] Existen una gran variedad de especies de Culex, en 1955, en Panamá solamente, se describieron 88 especies. Hay más de mil especies en veinte subgéneros.
El mosquito adulto puede medir de 4-10 mm y morfológicamente la cabeza, tórax y abdomen están bien definidos. Posee un par de alas (como todos los dípteros), las cuales lo habilitan para volar, un factor importante en la capacidad del artrópodo para transmitir enfermedades.
El nombre del género, Culex, significa «mosquito» en latín.[2]
El ciclo de desarrollo toma 2 semanas y ocurre por metamorfosis completa. Los huevos son puestos separadamente o en lotes, de acuerdo a la especie, y eclosionan en presencia de agua. En su estado larval, el mosquito vive en el agua y se alimenta de material orgánico y plantas, para luego desarrollarse en una pupa que tiene forma de coma, no se alimenta y se convierte en adulto en uno o dos días.
Culex es un género de mosquitos hematófagos de la familia Culicidae; muchas de sus especies actúan como vectores de importantes enfermedades, como el virus del Nilo Occidental, filariasis, encefalitis virales (japonesa, equina venezolana y de San Luis) y la malaria aviar. Existen una gran variedad de especies de Culex, en 1955, en Panamá solamente, se describieron 88 especies. Hay más de mil especies en veinte subgéneros.
El mosquito adulto puede medir de 4-10 mm y morfológicamente la cabeza, tórax y abdomen están bien definidos. Posee un par de alas (como todos los dípteros), las cuales lo habilitan para volar, un factor importante en la capacidad del artrópodo para transmitir enfermedades.
El nombre del género, Culex, significa «mosquito» en latín.
Culex eltxo genero bat da. Garrantzi berezia du, hainbat gaixotasunen bektorea delako: Mendebaldeko Niloko birusa, Japoniako entzefalitisa, Saint Louisko entzefalitisa eta hegaztien malaria.
Culex eltxo genero bat da. Garrantzi berezia du, hainbat gaixotasunen bektorea delako: Mendebaldeko Niloko birusa, Japoniako entzefalitisa, Saint Louisko entzefalitisa eta hegaztien malaria.
(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});Culex Écouter définit un genre d'insectes diptères, des moustiques dont plusieurs espèces sont vecteurs de maladies importantes, telles que la fièvre du Nil occidental (virus du Nil occidental), l'encéphalite de Saint-Louis, la filariose (Culex quinquefasciatus), l'encéphalite japonaise (C. spp.), l'encéphalite de la Murray Valley (MVEV) (C. annulirostris) et le paludisme aviaire (Culex pipiens).
Les soies postspiraculaires sont absentes. Les griffes des femelles sont simples. L'abdomen de la femelle a son apex obtus. Les pulvilli sont présents à l'extrémité des pattes, ce qui est caractéristique du genre Culex. Les palpes du mâle sont souvent grêles et tournés vers le haut.
Le cycle de développement prend deux semaines.
Les œufs sont pondus en groupe (« nacelles »), dans tous les types d'eaux, souvent riches en matière organique.
Il existe plusieurs espèces très voisines morphologiquement mais différentiables par la morphologie de leurs pièces génitales.
Culex Écouter définit un genre d'insectes diptères, des moustiques dont plusieurs espèces sont vecteurs de maladies importantes, telles que la fièvre du Nil occidental (virus du Nil occidental), l'encéphalite de Saint-Louis, la filariose (Culex quinquefasciatus), l'encéphalite japonaise (C. spp.), l'encéphalite de la Murray Valley (MVEV) (C. annulirostris) et le paludisme aviaire (Culex pipiens).
Il genere cùlice (Culex Linnaeus, 1758) è il più grande tra quelli appartenenti alla famiglia dei culìcidi; comprende le zanzare ematofaghe per eccellenza, vettore primario di molte malattie virali e parassitiche, tra cui la filariasi e l'encefalite giapponese.
La vita delle zanzare del genere Culex si può dividere in quattro fasi: uovo, larva, pupa, adulto.
Le zanzare del genere Culex sono distribuite praticamente ovunque, con una concentrazione che cresce dalle regioni subpolari all'equatore (nella sola America centrale, zona di Panama, se ne contano 88 specie). I maschi del genere Culex sono innocui e si nutrono di nettare, mentre le femmine per sviluppare le uova succhiano il sangue dei vertebrati, mammiferi ed uccelli principalmente. Una femmina adulta normalmente succhia ripetutamente il sangue, e il costante movimento in volo la porta ad essere un terribile vettore di diffusione di malattie virali e parassitarie. Le dimensioni variano moltissimo da specie a specie, dai pochi mm ai cm[1].
Il genere cùlice (Culex Linnaeus, 1758) è il più grande tra quelli appartenenti alla famiglia dei culìcidi; comprende le zanzare ematofaghe per eccellenza, vettore primario di molte malattie virali e parassitiche, tra cui la filariasi e l'encefalite giapponese.
Culex[1] est genus insectorum familiae Culicidarum, quod magni momenti est quia nonnullae ex eius speciebus sunt vectores morborum gravium, sicut febris dengue, febris flava, virus Nili Occidentalis, filariasis, encephalitis Iaponensis, et malaria.
Culex est genus insectorum familiae Culicidarum, quod magni momenti est quia nonnullae ex eius speciebus sunt vectores morborum gravium, sicut febris dengue, febris flava, virus Nili Occidentalis, filariasis, encephalitis Iaponensis, et malaria.
Culex adalah genus nyamuk yang merupakan pembawa penyakit seperti virus West Nile, Japanese Encephalitis, St. Louis encephalitis dan malaria burung.
Culex adalah genus nyamuk yang merupakan pembawa penyakit seperti virus West Nile, Japanese Encephalitis, St. Louis encephalitis dan malaria burung.
Culex is een geslacht van muggen uit de familie van de steekmuggen (Culicidae).
De muggen uit dit geslacht zijn typische steekmuggen. De kop, het gebochelde borststuk en achterlijf zijn duidelijk te onderscheiden, de mug heeft zes sprieterige pootjes en twee vleugels waarmee hij kan vliegen. Mannetjes hebben vaak pluim-achtige antennes. De grootte daarvan hangt sterk af van de soort. De soorten worden tussen de 6 en 8 millimeter groot.
Deze muggen zitten in rust met hun lichaam evenwijdig aan het wateroppervlak.
De larven leven in het water en ontwikkelen zich snel. De eitjes worden één voor een afgezet of in kleine groepjes die als vlotjes op het water drijven.
De meestvoorkomende soort van dit geslacht is Culex pipiens; deze komt voor op alle continenten met uitzondering van Antarctica.
In de lage landen komen vier Culex-soorten voor.[1]
Veel soorten van het geslacht Culex zijn vectoren voor virusziekten als Afrikaanse paardenpest en riftdalkoorts.
Culex is een geslacht van muggen uit de familie van de steekmuggen (Culicidae).
Culex – rodzaj owadów z rodziny komarowatych. Wiele gatunków jest wektorami przenoszącymi czynniki zakaźne chorób takich jak Gorączka Zachodniego Nilu czy ptasia malaria. Jednym z najpowszechniej w Polsce występujących gatunków komarów jest komar brzęczący (Culex pipiens).
Osobniki dorosłe mierzą od 4 do 10 mm, zróżnicowane są na głowę, tułów i odwłok.
Culex – rodzaj owadów z rodziny komarowatych. Wiele gatunków jest wektorami przenoszącymi czynniki zakaźne chorób takich jak Gorączka Zachodniego Nilu czy ptasia malaria. Jednym z najpowszechniej w Polsce występujących gatunków komarów jest komar brzęczący (Culex pipiens).
Osobniki dorosłe mierzą od 4 do 10 mm, zróżnicowane są na głowę, tułów i odwłok.
Culex é um gênero de mosquito descrito por Linnaeus em 1758, que engloba mais de 300 espécies e é vulgarmente conhecido por pernilongo, pernilongo-comum ou muriçoca, e que apresenta a maior variedade de espécies entre os culicídeos, abrangendo uma grande variedade de nichos, dos criadouros naturais, como bromélias, ou artificiais, como pneus e vasos de plantas. Por ter despertado o interesse médico mais recentemente, é um gênero muito pouco estudado e assim, organizado no sentido sistemático, taxonômico e filogenético. É muito comum encontrar espécies de Culex em cidades, sendo vetor de algumas doenças, entre elas a filariose.
É vetor de vírus de encefalite como o do Nilo ocidental. Pode transmitir também a elefantíase, sendo vector de um nematelminto.
O ciclo do seu desenvolvimento compreende-se em duas semanas e implica uma metamorfose completa (o que significa que durante vários estágios de seu desenvolvimento, as mudanças também ocorrem no campo da sua morfologia e não somente no tamanho). Os ovos podem ser colocados individualmente ou em grupos, de acordo com a espécie. Eclodem na presença da água dando origem a uma larva do primeiro estágio. Todos os estágios da larvas ocorrem dentro da água e essas larvas alimentam-se de matéria orgânica e plantas que conduzem ao aumento do tamanho dos estágios sucessivos. As larvas do sexto estágio evoluem para pupa, no formulário de uma vírgula. A pupa cessa da alimentação via nutrição e termina sua metamorfose como um adulto após um dia ou dois.
Culex é um gênero de mosquito descrito por Linnaeus em 1758, que engloba mais de 300 espécies e é vulgarmente conhecido por pernilongo, pernilongo-comum ou muriçoca, e que apresenta a maior variedade de espécies entre os culicídeos, abrangendo uma grande variedade de nichos, dos criadouros naturais, como bromélias, ou artificiais, como pneus e vasos de plantas. Por ter despertado o interesse médico mais recentemente, é um gênero muito pouco estudado e assim, organizado no sentido sistemático, taxonômico e filogenético. É muito comum encontrar espécies de Culex em cidades, sendo vetor de algumas doenças, entre elas a filariose.
É vetor de vírus de encefalite como o do Nilo ocidental. Pode transmitir também a elefantíase, sendo vector de um nematelminto.
Culex[1] este un gen de țânțari din familia Culicidae.[1]
|access-date=
(ajutor)Mentenanță CS1: Nume multiple: lista autorilor (link)
Culex là một chi muỗi chứa nhiền loài muỗi trong đó là tác nhân (vector) truyền các bệnh nguy hiểm cho các loài chim, truyền bệnh qua con người và các loài động vật khác. Nhiều bệnh tật nguy hiểm được truyền từ các loài trong chi này, điển hình là bệnh viêm não Nhật Bản.
Thuật ngữ của chi nuỗi này do ông Carl Linnaeus đặt ra[1] Những loài muỗi trong chi này khi trưởng thành có kích thước là 4–10 mm (0,2–0,4 in), những loài trong chi này phát triển ở những vùng có nhiệt độ ấm[2]
Culex là một chi muỗi chứa nhiền loài muỗi trong đó là tác nhân (vector) truyền các bệnh nguy hiểm cho các loài chim, truyền bệnh qua con người và các loài động vật khác. Nhiều bệnh tật nguy hiểm được truyền từ các loài trong chi này, điển hình là bệnh viêm não Nhật Bản.
Thuật ngữ của chi nuỗi này do ông Carl Linnaeus đặt ra Những loài muỗi trong chi này khi trưởng thành có kích thước là 4–10 mm (0,2–0,4 in), những loài trong chi này phát triển ở những vùng có nhiệt độ ấm
Ку́лексы[1], Настоящие комары (лат. Culex) — род насекомых из семейства комаров, в котором описано 1216 видов. Взрослый комар в длину достигает 4—10 мм. Имеет обыкновенное для насекомых строение тела: голова, грудь и брюшко. Как и мухи, комары имеют одну пару крыльев.
Кровососущие насекомые являются переносчиками многих опасных заболеваний (лихорадка Западного Нила, филяриатозы, японский энцефалит, энцефалит Сент-Луис, птичья малярия).
В мировой фауне более 1200 видов и 20 подродов. В России встречается около ста видов.[2]
Ку́лексы, Настоящие комары (лат. Culex) — род насекомых из семейства комаров, в котором описано 1216 видов. Взрослый комар в длину достигает 4—10 мм. Имеет обыкновенное для насекомых строение тела: голова, грудь и брюшко. Как и мухи, комары имеют одну пару крыльев.
Кровососущие насекомые являются переносчиками многих опасных заболеваний (лихорадка Западного Нила, филяриатозы, японский энцефалит, энцефалит Сент-Луис, птичья малярия).
家蚊(Culex), 別稱庫蚊[1], 是蚊科的一個屬,種類包括了尖音庫蚊(Culex pipiens)、致倦庫蚊(Culex quinquefasciatus) 、三帶喙庫蚊(Culex tritaeniorhynchus)、三斑家蚊、環狀家蚊、地下家蚊(Culex pipiens molestus),庫蚊屬又名家蚊屬。
幼蟲靜止時垂直懸浮只有呼吸管在水面。
成蟲翼部水平展開而且透明, 翼部與足部不帶班點或條紋。
家蚊可作日本腦炎及絲蟲病的散播者。
在台灣可以見到三斑家蚊、環狀家蚊、地下家蚊,尤其外來種地下家蚊已成為北台灣寒冷冬季最活躍的蚊子。
イエカ(家蚊)は、ハエ目カ科イエカ属(学名: Culex)に属する昆虫の総称。吸血性のカ。
夜間に家屋に飛来し侵入して吸血する[1]。