nomes no trilho de navegação
Limodorum abortivum ye una planta de la familia de les orquidacees.
Planta saprófita, violeta de tarmu robustu de 40-80 cm, con numberoses escames embaxo, que salen d'un rizoma densamente cubiertu de raigaños gruesos. Espiga floral d'hasta 30 cm de llargu, con munches flores violeta bien llamatives. Segmentos periánticos hasta 2 cm estendíos; lábelo triangular de marxe onduláu, mariellu o violeta; espolón delgáu, cilíndricu, d'hasta 1,5 cm. Floria en primavera y branu.[1]
Montes nos montes, maleza, praderíes avesigues.
En centru y sur d'Europa.
Limodorum abortivum foi descritu por (Linneo) Sw. y espublizóse en Nova Acta Regiae Societatis Scientiarum Upsaliensis 6: 80. 1799.[2]
El númberu cromosómico somáticu ye de: 2 n = 56.[3]
Limodorum: nome xenéricu que provién del nome griegu haimodoron, dáu por Teofrasto a una planta parásita de flores coloraes, probablemente una de Orobanche.
abortivum: epítetu llatíno que significa "albortivu, incompletu".[4]
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
Limodorum abortivum (lat. Limodorum abortivum) - səhləbkimilər fəsiləsinin limodorum cinsinə aid bitki növü.
Der Violette Dingel (Limodorum abortivum) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Dingel (Limodorum) in der Familie der Orchideen (Orchidaceae).
Der Violette Dingel ist eine ausdauernde krautige Pflanze und erreicht Wuchshöhen von 20 bis 60 Zentimetern. Sie bildet zahlreiche lange, fleischige Wurzeln. Dieser Geophyt bildet ein kurzes, dickes, fleischiges Rhizom. Der kräftige, feingestreifte Stängel trägt scheidige Schuppenblätter, aber keine Laubblätter.
Die Blütezeit liegt in Mitteleuropa im (Mai) Juni. Der lockere Blütenstand enthält 5 bis 20 Blüten. Die Deckblätter sind länger als der Fruchtknoten. Der Blütenstiel ist kurz und gedreht. Die zwittrige Blüte ist zygomorph und dreizählig. Die Lippe der Blüte ist waagrecht- bis aufrecht-abstehend, nahe dem Grunde undeutlich eingeschnürt, Vorderglied (Epichil) mit hochgebogenen welligen Rändern, in der Längsrichtung nach außen gekrümmt.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 56 oder 64.[1]
Obwohl die Pflanzen Chlorophyll enthalten und Photosynthese betreiben, reicht diese nicht aus, um die Atmungsverluste auszugleichen. Der Violette Dingel ist daher zur Ernährung auf die Versorgung durch seine Wurzelpilze angewiesen, hauptsächlich Ektomykorrhizapilze aus der Gattung Russula (Täublinge). Damit gehört der Violette Dingel zu den mykoheterotrophen Pflanzen.[2]
In der Literatur wird der Violette Dingel sowohl als autogam als auch als allogam beschrieben. Bei der Selbstbestäubung fallen die Pollenmassen aus den geöffneten Staubbeuteln auf die darunterliegende klebrige Narbe. Da die Blüten im Sporn Nektar absondern, ist aber auch Insektenbestäubung möglich. Aus dem östlichen Mittelmeerraum sind Solitärbienen der Gattung Anthophora als Bestäuber nachgewiesen. Der Fruchtansatz beträgt etwa 80 %.
Die Pflanzen können in ungünstigen (trockenen) Jahren auch unterirdisch blühen (Kleistogamie).
Das Hauptverbreitungsgebiet dieser besonders wärmebedürftigen Art liegt im Mittelmeerraum. Nach Norden dringt der Violette Dingel bis Belgien, Deutschland und Tschechien, nach Osten bis in den Kaukasusraum und Iran vor.
In Deutschland ist der Violette Dingel nur an wenigen Standorten am Oberrhein und in der südlichen Eifel zu finden. Nur sehr selten tritt er in Einzelexemplaren auch außerhalb dieser Regionen – und dann in der Regel nur für kurze Zeit – auf, so zum Beispiel im Remstal. In Deutschland ist der Violette Dingel auf der Roten Liste gefährdeter Arten von 1998 auf Stufe 1 = vom Aussterben bedroht verzeichnet und ist besonders geschützt. Nach Baumann und Künkele hat die Art in den Alpenländern folgende Höhengrenzen: Deutschland 210–420 Meter, Frankreich 50–1550 Meter, Schweiz 450–1500 Meter, Liechtenstein 480–520 Meter, Österreich 300–1140 Meter, Italien 5–1800 Meter, Slowenien 30–710 Meter.[3] In Europa steigt die Art in Griechenland bis 1900 Meter, in der Türkei und im Iran bis 2300 Meter Meereshöhe auf.[3] In Österreich selten bis sehr selten von der collinen bis untermontanen Höhenstufe. Bevorzugt submediterranes Klima. Vorkommen in Burgenland, Wien(!), Niederösterreich, Oberösterreich, Steiermark, Kärnten, Tirol und Salzburg (?). In Österreich gilt der Violette Dingel als stark gefährdet. In der Schweiz liegen die größeren Verbreitungsgebiete in den Kantonen Tessin, Jura, Wallis und im Rheintal bei Chur, aber auch hier ist der Violette Dingel selten.
Als Standort gedeiht diese kalkliebende Pflanze am besten in lichten, sommerwarmen, trockenen Föhren- und Eichenwäldern sowie Magerrasen. In Deutschland gedeiht er meist unter Kiefern mit angehäuftem Nadelstreu-Moder-Mull.[1] Nach Ellenberg ist der Violette Dingel Verbandscharakterart der mitteleuropäisch-subozeanischen, trockenheitsertragenden Eichenmischwälder (Quercion pubescenti-petraeae). Nach Oberdorfer ist er in Mitteleuropa eine Charakterart des Quercetum-pubescentis-petraeae, überregional aber eine Charakterart der Ordnung Quercetalia pubescentis.[1]
Die ökologischen Zeigerwerte nach Landolt & al. 2010 sind in der Schweiz: Feuchtezahl F = 2 (mäßig trocken), Lichtzahl L = 3 (halbschattig), Reaktionszahl R = 4 (neutral bis basisch), Temperaturzahl T = 4+ (warm-kollin), Nährstoffzahl N = 2 (nährstoffarm), Kontinentalitätszahl K = 3 (subozeanisch bis subkontinental).[4]
Der Violette Dingel (Limodorum abortivum) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Dingel (Limodorum) in der Familie der Orchideen (Orchidaceae).
Limodorum abortivum hè una pianta chì face partita di a famiglia di l'orchidaceae.
Limodorum abortivum hè una pianta chì face partita di a famiglia di l'orchidaceae.
Лимодорум (лат. Limodorum abortivum) – Орхидея котырись (Orchidaceae) быдмас увтыр. Лимодорум увтырӧ пырӧны 1 вид. Лимодорум пантасьӧ Евразияын.
Лимодорум (лат. Limodorum abortivum) – Орхидной будосъёс (Orchidaceae) семьяысь Европалэн сяськаё будос.
Limodorum abortivum, also known as Violet Limodore or Violet bird's-nest orchid, is a species of myco-heterotrophic, achlorophyllous orchid and is native to mainland Europe, western Asia and the Mediterranean area. [1]
It is a rhizomatous herbaceous plant growing to 85 cm, with an inflorescence of 10-20 violet flowers produced from April to June. The leaves are reduced to scales and, although Limodorum contains photosynthetic pigments, these are insufficient to support the nutrition of the adult plant which is believed to rely entirely on a mycoheterotrophic or parasitic relationship with fungi, primarily of the family Russulaceae. Seeds are among the largest produced by orchids and seedlings develop very slowly, remaining entirely below ground for 8–10 years before flowering.
Typical Mediterranean habitat is open woodland of evergreen oak, pine and chestnut on alkaline soil from sea level to 1,300 metres.
Limodorum abortivum, also known as Violet Limodore or Violet bird's-nest orchid, is a species of myco-heterotrophic, achlorophyllous orchid and is native to mainland Europe, western Asia and the Mediterranean area.
It is a rhizomatous herbaceous plant growing to 85 cm, with an inflorescence of 10-20 violet flowers produced from April to June. The leaves are reduced to scales and, although Limodorum contains photosynthetic pigments, these are insufficient to support the nutrition of the adult plant which is believed to rely entirely on a mycoheterotrophic or parasitic relationship with fungi, primarily of the family Russulaceae. Seeds are among the largest produced by orchids and seedlings develop very slowly, remaining entirely below ground for 8–10 years before flowering.
Typical Mediterranean habitat is open woodland of evergreen oak, pine and chestnut on alkaline soil from sea level to 1,300 metres.
Limodorum abortivum estas plantospecio, apartenanta al orkidacoj (Orchidaceae). Ĝi estas protektata planto ekz. en Hungario.
Ĝi estas 20-50 (80) cm alta orkideo, vivanta sur sek-putrantaĵoj. La super-grundaj partoj de la planto estas helviolaj, malpur-violaj kun apenaŭ verda koloraĵo. La tigo estas forte dika, ties folioj estas skvamsimilaj, forte reduktiĝis konforme al la saprofita vivmaniero. La infloresko estas svelt-longa, la floroj estas grandaj, grapolaj. La eksteraj kovraj folioj (tepaloj) estas ovalaj, lencosimilaj, ekstre verd-violaj, interne helviolaj, kun malhelaj vejnoj. La internaj tepaloj estas pli malgrandaj, striaj-lancaj, kun helviola koloro. La lipo (labio) estas longeta-ovoforma kaj simile al la eksteraj tepaloj havas malhelajn violkolorajn long-vejnojn. La sprono estas svelta, cilindra, suben-kliniĝanta. Ĝi floras en majo-junio. La frukto estas kapsulo.
Ĝi kreskas en karstaj arbustaj arbaroj, kalk-ŝataj kverkaj arbaroj, malofte muskaj kverkaroj.
Limodorum abortivum estas plantospecio, apartenanta al orkidacoj (Orchidaceae). Ĝi estas protektata planto ekz. en Hungario.
Limodorum abortivum es una planta de la familia de las orquidáceas.
Planta micoheterótrofa, violeta de tallo robusto de 40-80 cm, con numerosas escamas abajo, que salen de un rizoma densamente cubierto de raíces gruesas. Espiga floral de hasta 30 cm de largo, con muchas flores violeta muy llamativas. Segmentos periánticos hasta 2 cm extendidos; lábelo triangular de margen ondulado, amarillo o violeta; espolón delgado, cilíndrico, de hasta 1,5 cm. Florece en primavera y verano.[1]
Bosques en las montañas, maleza, praderas umbrosas.
En centro y sur de Europa.
Limodorum abortivum fue descrito por (Linneo) Sw. y publicado en Nova Acta Regiae Societatis Scientiarum Upsaliensis 6: 80. 1799.[2]
El número cromosómico somático es de: 2 n = 56.[3]
Limodorum: nombre genérico que proviene del nombre griego haimodoron, dado por Teofrasto a una planta parásita de flores rojas, probablemente una de Orobanche.
abortivum: epíteto latino que significa "abortivo, incompleto".[4]
Datos: Q163539
Multimedia:
Especies: Limodorum abortivum
Limodorum abortivum
Le Limodore à feuilles avortées (Limodorum abortivum) est une orchidée terrestre européenne.
Plante robuste pouvant atteindre 80 cm de haut, à tige bleue, violacée ou brunâtre, à feuilles écailleuses bractéiformes. Les bractées sont identiques, un peu plus longues que l'ovaire; les fleurs en inflorescence lâche ne s'ouvrent guère. Le labelle est articulé et présente, vers l'arrière, un hypochile concave et, vers l'avant, un épichile cordiforme à bord crénelé. Il existe un éperon nectarifère orienté vers le bas aussi long que l'ovaire.
C'est une plante saprophyte comme la néottie nid d'oiseau (voir découvertes récentes chez cette espèce, autre Orchidacée vivant sans chlorophylle).
D'avril à juillet, sporadique (peut passer plusieurs années sans se manifester).
Plante de mi-ombre, sur substrat frais, de préférence calcaire, broussailles et prébois thermophiles.
Plante méditerranéo-atlantique, limite nord : Belgique où elle est très rare[1] ; limite est : Caucase. Localisée et parfois assez abondante au sud, localisée et très rare au nord: dans la Haute-Saône par exemple, connue dans 2 stations uniquement.
L'espèce est classée "LC" : Préoccupation mineure[2].
Limodore avant floraison
Limodore à la floraison
Limodore après floraison
Limodore: jeunes tiges se développant
Limodore: ouverture timide d'une fleur
Limodore: détail fleur et éperon
Limodore - Tiges
Limodore - Ouverture fleur
Limodore - Fleur
Limodore - Ouverture "forcée" d'une fleur
Limodore - Fleur
Limodore - Fleur
Source : Jardins botaniques royaux de Kew[3]
Limodorum abortivum
Le Limodore à feuilles avortées (Limodorum abortivum) est une orchidée terrestre européenne.
Ljubičasti šiljorep (lat. Limodorum abortivum), biljna vrsta iz poroduice kaćunovki. Jedna je od četiri priznate vrste šiljorepa, i jedina vrsta koja raste u Hrvatskoj.[1]
Višegodišja je zeljasta biljka, uspravne valjkaste stabljike koja naraste od 20 do 50cm u vis. Podanak joj je kratak i debeo, listovi obuhvaćaju stabljiku u obliku tamnoljubičastih ljusaka. CVvjetovi su ljubičasti i dvospolni, a plod je tobolac. Saprofit i ne provodi fotosintezu.
Rasprostranjena je po središnjoj i južnoj Europi, zapadnoj Aziji i sjevernoj Africi. Ugrožena je i zaštićena. [2]
Ljubičasti šiljorep (lat. Limodorum abortivum), biljna vrsta iz poroduice kaćunovki. Jedna je od četiri priznate vrste šiljorepa, i jedina vrsta koja raste u Hrvatskoj.
Višegodišja je zeljasta biljka, uspravne valjkaste stabljike koja naraste od 20 do 50cm u vis. Podanak joj je kratak i debeo, listovi obuhvaćaju stabljiku u obliku tamnoljubičastih ljusaka. CVvjetovi su ljubičasti i dvospolni, a plod je tobolac. Saprofit i ne provodi fotosintezu.
Rasprostranjena je po središnjoj i južnoj Europi, zapadnoj Aziji i sjevernoj Africi. Ugrožena je i zaštićena.
Fijałkowa pihawka (Limodorum abortivum) je rostlina ze swójby orchidejowych rostlinow (Orchidaceae).
Fijałkowa pihawka je trajne zelo, kotrež docpěje wysokosć wot 20 hač 50 cm. Nima chlorofyl.
Stołpik je woclomódry hač mutnowioletny.
Łopjena su šupiznojte.
Kćěje wot meje hač julija. Wioletne, zrunane kćenja steja po štyrjoch hač po wosmjoch w 30 cm dołhim, čumpatym kwětnistwje a docpěja wočinjene šěrokosć wot 4 hač 5 cm. Wotroha je dele naměrjena a docpěje dołhosć wot 15 hač 25 mm. Kćenjowe łopješka su helmojće hromadu chilene. Hubka je jejkojta a na kromje zubata.
Rosće w ćopłych chójnowych a měšanych lěsach a na połsuchich trawnikach. Ma radšo bazowe pódy.
Rostlina je w južnej Němskej, Awstriskej, južnej Europje rozšěrjena.
Fijałkowa pihawka (Limodorum abortivum) je rostlina ze swójby orchidejowych rostlinow (Orchidaceae).
Il fior di legna (Limodorum abortivum (L.) Sw., 1799) è una pianta appartenente alla famiglia delle Orchidacee.[1]
L'epiteto specifico deriva dal latino abortus = aborto, in riferimento alle foglie squamiformi, come abortite.
È una pianta alta da 20 a 80 cm.
L'apparato radicale è costituito da un breve rizoma e numerose corte radici micorriziche.
Il fusto è robusto, di colore violaceo o bruno-violaceo.
Le foglie sono ridotte a squame guainanti il fusto e sono povere di clorofilla.
L'infiorescenza è lunga e lassa, a racemo, con un numero di fiori variabile da 8 a 20, grandi e di colore bianco-violaceo. Il labello è arcuato e più corto dei sepali, con ipochilo ristretto alla base ed epichilo allargato all'estremità, percorso da venature violacee più intense, con bordi laterali ondulati e rialzati. Lo sperone è più o meno lungo come l'ovario, nettarifero. Il ginostemio è allungato, di colore giallo arancio.
Fiorisce da metà aprile a fine giugno.
Ha una distribuzione eurimediterranea, che raggiunge la Germania a nord e l'Iran ad est.[1]
In Italia è una specie piuttosto diffusa in tutto il territorio.
Cresce prevalentemente in boschi termofili di conifere e di latifoglie, macchie, radure e cespuglieti, su suolo preferibilmente calcareo, da 0 a 1800 m di altitudine.
Raramente impollinata dagli insetti, la pianta, pur producendo nettare che viene depositato nel lungo sperone, ricorre per la produzione dei semi maggiormente all'autoimpollinazione, che può avvenire anche senza l'apertura dei fiori (cleistogamia)[2].
Sono state descritte quattro varietà:[1]
Il fior di legna (Limodorum abortivum (L.) Sw., 1799) è una pianta appartenente alla famiglia delle Orchidacee.
L'epiteto specifico deriva dal latino abortus = aborto, in riferimento alle foglie squamiformi, come abortite.
De paarse aspergeorchis (Limodorum abortivum) is een Zuid-Europese terrestrische orchidee van het geslacht Limodorum. Het is een warmteminnende soort die vooral op kalkrijke bodem te vinden is. De soort is op één plaats in België gevonden.
De botanische naam Limodorum stamt uit het Oudgrieks en werd door Theophrastus gegeven aan een 'parasitaire plant met rode bloemen', hoogstwaarschijnlijk een bremraap-soort. Abortivum komt uit het Latijn, is verwant aan 'abortus' en betekent 'afgestoten'. Het slaat op de afwezigheid van echte bladeren.
De Nederlandse naam is afkomstig van de merkwaardige gelijkenis van een jonge aspergeorchis met een asperge.
De paarse aspergeorchis is een lange, slanke, tot 80 cm hoge orchidee. De planten staat meestal in kleine groepjes bij elkaar. Het is een bladloze en bladgroenloze mycoheterotroof, de hele plant heeft een opvallende paarse of violette kleur. Het is een vaste plant die echter niet elke jaar bloeit. De bloeiwijze is een ijle aar met twee tot vijfentwintig bloemen aan een bloemstengel.
De kleine en smalle stengelomvattende blaadjes gaan hogerop over in eveneens paarse schubben. De blaadjes hebben duidelijke, donkerpaarse nerven.
Ook de bloemen zijn paars of violet, met aan de binnenkant gele of lichtbruine strepen. De kelkbladen of sepalen en de kroonbladen of petalen staan bij een geopende bloem zijdelings af. De bovenste sepaal vormt een helmpje. De lip is lang, smal en hol, met gegolfde randen. Achteraan heeft de bloem een lang en dun spoor, even lang als het vruchtbeginsel.
De bloeitijd is van mei tot juli.
De plant bloeit onregelmatig. Soms wordt een bloeiseizoen gewoon overgeslagen, vooral in droge jaren. Zelfs als er wel een bloemstengel ontstaat, gaan de bloemen nog niet gegarandeerd open. In dat geval bevruchten de bloemen zichzelf. Men spreekt in dat geval van cleistogame of autogame bevruchting. In extreme gevallen bloeien en bestuiven de planten zichzelf ondergronds.
Geopende bloemen worden bestoven door hommels (Bombus) en wolbijen (Anthidium).
De paarse aspergeorchis werd vroeger beschouwd als een saprofyt, hij zou zijn voedsel rechtstreeks uit dood plantaardig materiaal halen. Dat kunnen echter alleen schimmels. Bepaalde bladgroenloze orchideeën, zoals de paarse aspergeorchis en ook de koraalwortel (Corallorhiza trifida) en het vogelnestje (Neottia nidus-avis), leven in een symbiose met een schimmel, waarbij de plant en de schimmel voortdurend in strijd met elkaar zijn. Men spreekt dan ook wel van epiparasieten. Planten, die enkel via hun symbiotische schimmel aan nutriënten komen, noemt met mycoheterotroof.
Maar er zijn ook exemplaren van de paarse aspergeorchis aangetroffen die via een schimmel op de wortels van bomen parasiteren.
De paarse aspergeorchis is een warmteminnende (thermofiele) soort die bij voorkeur op kalkrijke bodems groeit, in de schaduw of halfschaduw. Hij is te vinden in bosranden, lichte loofbossen of struikgewas (maquis), op puinhellingen en bermen, meestal op hellingen die op het zuiden gericht zijn.
De paarse aspergeorchis komt vooral voor in het Middellands Zeegebied tot in de Kaukasus en Iran, daarbuiten ook op warme plaatsen in West- en Midden-Europa.
In Wallonië bereikt de plant zijn noordelijkste grens. Hij is daar bekend van één enkele plaats. In Nederland en Vlaanderen is hij nog niet aangetroffen.
De paarse aspergeorchis heeft slechts enkele nauwe verwanten die in Noordwest-Europa niet voorkomen. Verder is de plant door zijn kleur en voorkomen met geen enkele andere orchidee te vergelijken.
Een jonge bloemstengel met gesloten bloemen is echter moeilijk als orchidee te herkennen, en zou mogelijk kunnen verward worden met andere saprofyten zoals bremrapen of mogelijk met asperges.
In België staat hij op de lijst van wettelijk beschermde planten in België.
Bronnen, noten en/of referentiesDe paarse aspergeorchis (Limodorum abortivum) is een Zuid-Europese terrestrische orchidee van het geslacht Limodorum. Het is een warmteminnende soort die vooral op kalkrijke bodem te vinden is. De soort is op één plaats in België gevonden.
Navadna splavka (znanstveno ime Limodorum abortivum) je zajedavska kukavičevka s sredozemsko razširjenostjo.
V Sloveniji uspeva v Posočju in ob spodnjem toku Idrijce, v Brdih in Vipavski dolini, posamezni primerki pa rastejo tudi v Trnovskem gozdu in Idrijskem hribovju (Čekovnik).[1]
Več gradiva o temi Limodorum abortivum v Wikimedijini zbirki
Navadna splavka (znanstveno ime Limodorum abortivum) je zajedavska kukavičevka s sredozemsko razširjenostjo.
V Sloveniji uspeva v Posočju in ob spodnjem toku Idrijce, v Brdih in Vipavski dolini, posamezni primerki pa rastejo tudi v Trnovskem gozdu in Idrijskem hribovju (Čekovnik).
Родова назва походить від давньогрецького haimodoron — цим словом великий ботанік Теофраст назвав безлисту рослину з червонуватим стеблом, ймовірно, одного з членів роду Вовчок. Зовнішня схожість лімодора з цими представниками флори зумовила те, що видозмінена назва була дана йому. Видова назва недорозвинений вказує на найяскравішу особливість лімодора — відсутність нормально розвинених зелених листків.
Трав'яниста рослина заввишки 20-85 см, криптофіт. Кореневищний напівсапрофіт, надземна частина якого містить дуже мало хлорофілу. Кореневище коротке, м'ясисте, товсте; корені довгі, м'ясисті, численні. Стебло пряме, голе, червонувате або пурпурово-коричневе. Стеблові листки мають вигляд зеленкувато-фіолетових піхов.
Суцвіття — довга прямостояча китиця, що складається з 5-20 квіток. Приквітки коротші за зав'язь. Квітконіжки короткі, скручені. Квітки двостатеві, зигоморфні, п'ятичленні. Листочки оцвітини ззовні брудно-білі, на кінцях та всередині — фіолетові, завдовжки до 2 см. Губа трикутна, хвиляста по краю. Колонка жовтувато-помаранчева. Плід — коробочка.
Число хромосом 2n = 56.
Паростки
Суцвіття
Квітка великим планом
Плоди
Рослина помірно світлолюбна і посухостійка, віддає перевагу сухим бурим та коричневим ґрунтам з високою концентрацією вапна. Зростає у світлих дубових, каштанових, ялівцевих, фісташкових, соснових та сосново-дубових лісах, на узліссях, серед чагарників. У горах підіймається до висоти 1300—1800 м над рівнем моря.
Лімодор недорозвинений здатен фотосинтезувати, проте через низький вміст хлорофілу інтенсивність цього процесу недостатня для задоволення потреб рослини у поживних речовинах. Для нормального розвитку паростки цієї орхідеї мають бути заражені симбіотичним грибом, мікориза якого стає основним постачальником органічних речовин для рослини. Найчастіше лімодор утворює симбіотичні зв'язки з сироїжками. Внаслідок такого складного розвитку підземна фаза росту триває 8-10 років.
Квітне в травні-червні, плодоносить у липні-серпні. Розмножується насінням. У цієї орхідеї переважає самозапилення, яке інколи відбувається навіть без відкриття квітки (клейстогамія). Також можливе запилення одиночними бджолами з роду Anthophora. Плодів зав'язується близько 80 %.
Представник середземноморської флори, розповсюджений у Південній і Центральній Європі, Північній Африці, на Кавказі, у Передкавказзі і Закавказзі, Малій Азії, Ірані, Криму. Північна межа ареалу доходить до країн з помірним кліматом, як от: Німеччини, Бельгії, Чехії, Австрії, Швейцарії.
В Україні трапляється лише в Кримських горах і на Південному узбережжі Криму.
На стан популяцій несприятливо впливають вирубування лісів, витоптування, викопування рослин задля пересадки в квітники. Лімодор недорозвинений занесений до Додатку ІІ Конвенції про міжнародну торгівлю видами дикої фауни та флори, що перебувають під загрозою зникнення (CITES). В Україні вид охороняється в заповідниках «Мис Мартьян», Карадазькому, Кримському, Ялтинському грсько-лісовому, за межами України — в Національному парку Прибалатонської височини (Угорщина).
Вид дуже рідко культивують як декоративну рослину.
Limodorum abortivum là một loài lan duy nhất trong chi Limodorum. Đây là loài bản địa của châu Âu, đặc biệt là vùng Địa Trung Hải.
Phương tiện liên quan tới Limodorum abortivum tại Wikimedia Commons
.JPG)
.JPG)
Limodorum abortivum là một loài lan duy nhất trong chi Limodorum. Đây là loài bản địa của châu Âu, đặc biệt là vùng Địa Trung Hải.
Phương tiện liên quan tới Limodorum abortivum tại Wikimedia Commons
Limodorum abortivum (L.) Sw. (1799)
Лимодорум недоразвитый (лат. Limodorum abortivum) — вид растений рода Лимодорум (Limodorum) семейства Орхидные (Orchidaceae).
Многолетнее сапрофитное растение, 40—80 см высотой.
Листья чешуевидные.
Соцветие — кисть. Цветки фиолетового цвета. Цветёт в мае — июне.
В России встречается в Предкавказье и Западном Закавказье. За рубежом произрастает на территории Европы, Северной Африки, Малой Азии. Обитает в светлых лиственных лесах, на опушках.
Редкий вид. Занесён в Красные книги России и ряда субъектов РФ. Вымирает в связи с хозяйственным освоением территорий в местах произрастания, сбором на букеты, выкапывания растений с целью интродукции.
Лимодорум недоразвитый (лат. Limodorum abortivum) — вид растений рода Лимодорум (Limodorum) семейства Орхидные (Orchidaceae).
_(6021571255).jpg)
.JPG)
.JPG)
