nomes no trilho de navegação
Gammarus is an amphipod crustacean genus in the family Gammaridae. It contains more than 200 described species, making it one of the most species-rich genera of crustaceans.[2] Different species have different optimal conditions, particularly in terms of salinity, and different tolerances; Gammarus pulex, for instance, is a purely freshwater species, while Gammarus locusta is estuarine, only living where the salinity is greater than 25‰.[3]
Species of Gammarus are the typical "scuds" of North America and range widely throughout the Holarctic. A considerable number are also found southwards into the Northern Hemisphere tropics, particularly in Southeast Asia.[4]
The following species are included:[5] Four new species were found in 2018 on the Tibetan Plateau.[6] Four more new species were described from the Chihuahuan Desert in 2021.[7]
Gammarus is an amphipod crustacean genus in the family Gammaridae. It contains more than 200 described species, making it one of the most species-rich genera of crustaceans. Different species have different optimal conditions, particularly in terms of salinity, and different tolerances; Gammarus pulex, for instance, is a purely freshwater species, while Gammarus locusta is estuarine, only living where the salinity is greater than 25‰.
Species of Gammarus are the typical "scuds" of North America and range widely throughout the Holarctic. A considerable number are also found southwards into the Northern Hemisphere tropics, particularly in Southeast Asia.
Gammarus es un género de crustáceos anfípodos de la familia Gammaridae. Incluye a más de 200 especies descritas, por lo que es uno de los más amplios géneros de crustáceos.[2]
Se incluyen en este género:[3]
Gammarus es un género de crustáceos anfípodos de la familia Gammaridae. Incluye a más de 200 especies descritas, por lo que es uno de los más amplios géneros de crustáceos.
Se incluyen en este género:
Gammarus abscisus G. Karaman, 1973 Gammarus abstrusus Hou, Platvoet & Li, 2006 Gammarus acalceolatus Pinkster, 1970 Gammarus accolae G. Karaman, 1973 Gammarus accretus Hou & Li, 2002 Gammarus acherondytes Hubricht & Mackins, 1940 Gammarus aequicauda (Martynov, 1931) Gammarus agrarius G. Karaman, 1973 Gammarus albimanus G. Karaman, 1968 Gammarus alsaticus Van Straelen, 1924† Gammarus anatoliensis Schellenberg, 1937 Gammarus angulatus (Martynov, 1930) Gammarus angusticoxalis Martynov, 1935 Gammarus annandalei (Monod, 1924) Gammarus annulatus Smith, 1873 Gammarus anodon Stock, Mirzajani, Vonk, Naderi & Kiabi, 1998 Gammarus aoculus Hou & Li, 2003 Gammarus araxenius Derzhavin, 1938 Gammarus arduus G. Karaman, 1975 Gammarus argaeus Vávra, 1905 Gammarus bakhteyaricus Khalayi-Pirbalanty & Sari, 2004 Gammarus balcanicus Schaferna, 1922 Gammarus barnaulensis Schellenberg, 1937 Gammarus belli G. Karaman, 1984 Gammarus bergi Martynov, 1930 Gammarus birsteini Karaman & Pinkster, 1977 Gammarus bosniacus Schäferna, 1922 Gammarus bousfieldi Cole & Minckley, 1961 Gammarus brevicornis (Martynov, 1935) Gammarus brevipodus Hou, Li & Platvoet, 2004 Gammarus breviramus Bousfield & Elwood, 1971 Gammarus bucharensis Martynov, 1935 Gammarus caparti Petre-Stroobants, 1981 Gammarus caucasicus Martynov, 1932 Gammarus caudisetus Viviani, 1805 Gammarus chaohuensis Hou & Li, 2002 Gammarus chevreuxi Sexton, 1913 Gammarus chimkenti G. Karaman, 1984 Gammarus chostensis Martynov, 1932 Gammarus cohabitus Hosinger, Shafer, Fong & Culver, 2008 Gammarus comosus Hou, Li & Gao, 2005 Gammarus craspedotrichus Hou & Li, 2002 Gammarus crenulatus G. S. Karaman & Pinkster, 1977 Gammarus crinicaudatus Stock, Mirzajani, Vonk, Naderi & Kiabi, 1998 Gammarus crinicornis Stock, 1966 Gammarus crispus Martynov, 1932 Gammarus curvativus Hou & Li, 2003 Gammarus dabanus Tachteew & Mekhanikova, 2000 Gammarus daiberi Bousfield, 1969 Gammarus decorosus Meng, Hou & Li, 2003 Gammarus denticulatus Hou, Li & Morino, 2002 Gammarus desperatus Cole, 1981 Gammarus dorsosetosus Mateus & Mateus, 1990 Gammarus duebeni Liljeborg, 1852 Gammarus dulensis S. Karaman, 1929 Gammarus edwardsi Bate, 1862 Gammarus effultus G. Karaman, 1975 Gammarus electrus Hou & Li, 2003 Gammarus elevatus Hou, Li & Morino, 2002 Gammarus elvirae Iannilli & Ruffo, 2002 Gammarus emeiensis Hou, Li & Koenemann, 2002 Gammarus fasciatus Say, 1818 Gammarus finmarchicus Dahl, 1938 Gammarus flabellifera Stimpson, 1856 Gammarus fluviatilis Milne-Edwards, 1840† Gammarus fontinalis Costa, 1883 Gammarus fossarum Koch, 1836 Gammarus frater Karaman & Pinkster, 1977 Gammarus frigidus Hou & Li, 2004 Gammarus galgosensis Lee & Kim, 2004 Gammarus galgosensis Lee & Kim, 1980 Gammarus gauthieri (S. Karaman, 1935) Gammarus glabratus Hou & Li, 2003 Gammarus goedmakersae G. S. Karaman & Pinkster, 1977 Gammarus gracilis Martynov, 1935 Gammarus gregoryi Tattersall, 1924 Gammarus halilicae G. Karaman, 1969 Gammarus hirsutus Martynov, 1935 Gammarus hongyuanensis Barnard & Dai, 1988 Gammarus hoonsooi Lee, 1986 Gammarus hyalelloides Cole, 1976 Gammarus ibericus Margalef, 1951 Gammarus inaequicauda Stock, 1966 Gammarus inberbus Karaman & Pinkster, 1977 Gammarus inopinatus Mateus & Mateus, 1990 Gammarus insensibilis Stock, 1966 Gammarus italicus Goedmakers & Pinkster, 1977 Gammarus izmirensis Özbek, 2007 Gammarus jacksoni Morino & Whitman, 1995 Gammarus jaspidus Hou & Li, 2004 Gammarus jenneri Bynum & Fox, 1977 Gammarus kamtschaticus Tzvetkova, 1972 Gammarus kasymovi Aliev, 1997 Gammarus kesanensis Ozbek & Camus-Elipek, 2010 Gammarus kesslerianus Martynov, 1931 Gammarus kischineffensis Schellenberg, 1937 Gammarus komareki (Schaferna, 1922) Gammarus korbuensis Martynov, 1930 Gammarus koshovi Bazikalova, 1946 Gammarus kyonggiensis Lee & Seo, 1990 Gammarus laborifer Karaman & Pinkster, 1977 Gammarus lacustris G. O. Sars, 1864 Gammarus lasaensis Barnard & Dai, 1988 Gammarus laticoxalis Karaman & Pinkster, 1977 Gammarus lawrencianus Bousfield, 1956 Gammarus lecroyae Thoma & Heard, 2009 Gammarus ledoyeri G. Karaman, 1987 Gammarus lepoliensis Jazdzewski & Konopacka, 1989 Gammarus lichuanensis Hou & Li, 2002 Gammarus limnaeus S. I. smith, 1874 Gammarus lobifer Stock, Mirzajani, Vonk, Naderi & Kiabi, 1998 Gammarus locusta (Linnaeus, 1758) Gammarus longipedis Karaman & Pinkster, 1987 Gammarus longisaeta Lee & Seo, 1992 Gammarus lophacanthus Hou & Li, 2002 Gammarus lordeganensis Khalayi-Pirbalanty & Sari, 2004 Gammarus lychnidensis Schellenberg, 1943 Gammarus macedonicus G. Karaman, 1976 Gammarus madidus Hou & Li, 2005 Gammarus marmouchensis Fadil, 2006 Gammarus maroccanus Fadil & Dakki, 2001 Gammarus martensi Hou & Li, 2004 Gammarus matienus Derzhavin, 1938 Gammarus miae Mateus & Mateus, 1990 Gammarus microps Pinkster & Goedmakers, 1975 "Gammarus minimus" Jones & Culver, 1989 Gammarus minus Say, 1818 Gammarus mladeni Karaman & Pinkster, 1977 Gammarus monospeliensis Pinkster, 1972 Gammarus montanus Hou, Li & Platvoet, 2004 Gammarus mucronatus Say, 1818 Gammarus murarius Hou & Li, 2004 Gammarus nekkensis Uchida, 1935 Gammarus ninglangensis Hou & Li, 2003 Gammarus nipponensis Uéno, 1940 Gammarus nox Stock, 1995 Gammarus nudus Martynov, 1931 Gammarus obnixus Karaman & Pinkster, 1977 Gammarus oceanicus Segerstråle, 1947 Gammarus ocellatus Martynov, 1930 Gammarus ochridensis (Schäferna, 1926) Gammarus odaensis Lee & Kim, 1980 Gammarus odettae Mateus & Mateus, 1990 Gammarus oeningensis Heer, 1865† Gammarus orinos Pinkster & Schol, 1984 Gammarus oronticus Alouf, 1979 Gammarus osellai Karaman & Pinkster, 1977 Gammarus pageti Mateus & Mateus, 1990 Gammarus palustris Bousfield, 1969 Gammarus parechiniformis G. Karaman, 1977 Gammarus paricrenatus Stock, Mirzajani, Vonk, Naderi & Kiabi, 1998 Gammarus parthicus Stock, Mirzajani, Vonk, Naderi & Kiabi, 1998 Gammarus paucispinus Hou & Li, 2002 Gammarus pavlovici Gammarus pavo Karaman & Pinkster, 1977 Gammarus paynei Delong, 1992 Gammarus pecos Cole & Bousfield, 1970 Gammarus pellucidus Gurjanova, 1930 Gammarus pexus Hou & Li, 2005 Gammarus platvoeti Hou & Li, 2003 Gammarus pljakici G. Karaman, 1964 Gammarus plumipes Mateus & Mateus, 1990 Gammarus praecyrius Derzhavin, 1941† Gammarus preciosus Wang, Hou & Li, 2009 Gammarus pretzmanni Mateus & Mateus, 1990 Gammarus proiectus Stock, Mirzajani, Vonk, Naderi & Kiabi, 1998 Gammarus pseudoanatoliensis Karaman & Pinkster, 1987 Gammarus pseudolimnaeus Bousfield, 1958 Gammarus pseudosyriacus Karaman & Pinkster, 1977 Gammarus pulex Linnaeus, 1758 Gammarus qiani Hou & Li, 2002 Gammarus rambouseki S. Karaman, 1931 Gammarus retzi Maikovsky, 1941† Gammarus rifatlensis Fadil, 2006 Gammarus riparius Hou & Li, 2002 Gammarus roeselii Gervais, 1835 Gammarus rouxi Pinkster & Goedmakers, 1975 Gammarus salemaai G. Karaman, 1985 Gammarus salinus Spooner, 1947 Gammarus sepidannus Zamanpoore, Poeckl, Grabowski & Schiemer, 2009 Gammarus setosus Dementieva, 1931 Gammarus shanxiensis Barnard & Dai, 1988 Gammarus shenmuensis Hou & Li, 2004 Gammarus sichuanensis Hou, Li & Zheng, 2002 Gammarus sinuolatus Hou & Li, 2004 Gammarus sketi G. Karaman, 1989 Gammarus sobaegensis G. Karaman, 1984 Gammarus solidus G. Karaman, 1977 Gammarus songirdaki G. Karaman, 1984 Gammarus soyoensis Lee & Kim, 1980 Gammarus spelaeus Martynov, 1931 Gammarus spinipalmus (Chen, 1939) Gammarus spooneri G. Karaman, 1991 Gammarus stagnarius Hou, Li & Morino, 2002 Gammarus stalagmiticus Hou & Li, 2005 Gammarus stankokaramani G. Karaman, 1976 Gammarus stojicevici (S. Karaman, 1929) Gammarus stupendus Pinkster, 1983 Gammarus subtypicus Stock, 1966 Gammarus suifunensis Martynov, 1925 Gammarus syriacus Chevreux, 1895 Gammarus takesensis Hou, Li & Platvoet, 2004 Gammarus taliensis Shen, 1954 Gammarus tauricus Martynov, 1931 Gammarus teletzkensis Martynov, 1930 Gammarus tigrinus Sexton, 1939 Gammarus topkarai Özbek & Balik, 2009 Gammarus translucidus Hou, Li & Li, 2004 Gammarus troglophilus Hubricht & Mackins, 1940 Gammarus truncatus Martynov, 1930 Gammarus turanus Martynov, 1935 Gammarus uludagi G. S. Karaman, 1975 Gammarus unguiserratus Costa, 1853 Gammarus ustaoglui Özbek & Guloglu, 2005 Gammarus varsoviensis Jazdzewski, 1975 Gammarus vignai Pinkster & Karaman, 1978 Gammarus wangbangensis Lee & Seo, 1990 Gammarus wautieri Roux, 1967 Gammarus wilkitzkii Birula, 1897 Gammarus xiangfengensis Hou & Li, 2002 Gammarus zaddachi Sexton, 1912 Gammarus zagrosensis Zamanpoore, Poeckl, Grabowski & Schiemer, 2009 Gammarus zeongogensis Lee & Kim, 1980Gammarus est un genre de crustacés amphipodes de la famille des Gammaridae. La plupart des espèces de ce genre vivent dans la mer ou dans les estuaires, les autres dans les eaux douces et propres. Ils sont protégés par un exosquelette de chitine. Leur tête pourvue d'yeux modérément développés est soudée au premier segment thoracique. Les deux dernières paires des segments abdominaux, bien développées, forment une poche incubatrice chez la femelle. Ils nagent ou rampent ordinairement sur le flanc. Ils pullulaient jusque dans les années 1960 dans la plupart des ruisseaux et petites rivières d'Europe, mais sont en forte régression sur une grande partie de leur aire naturelle de répartition. Plusieurs espèces de gammares sont considérées comme vulnérables ou en danger de disparition par la liste rouge de l'UICN. Ces espèces sont généralement considérées comme de bons bioindicateurs de la qualité de l'eau. Plusieurs espèces peuvent cohabiter dans un même bassin-versant dont les populations seront notamment déterminées par la compétition alimentaire[1].
Certaines ne vivent (ou ne vivaient) que dans des eaux souterraines (Gammarus acherondytes notamment).
Ce genre comprend des espèces récemment découvertes. Aujourd'hui, il compte environ 85 espèces.
Gammarus est un genre de crustacés amphipodes de la famille des Gammaridae. La plupart des espèces de ce genre vivent dans la mer ou dans les estuaires, les autres dans les eaux douces et propres. Ils sont protégés par un exosquelette de chitine. Leur tête pourvue d'yeux modérément développés est soudée au premier segment thoracique. Les deux dernières paires des segments abdominaux, bien développées, forment une poche incubatrice chez la femelle. Ils nagent ou rampent ordinairement sur le flanc. Ils pullulaient jusque dans les années 1960 dans la plupart des ruisseaux et petites rivières d'Europe, mais sont en forte régression sur une grande partie de leur aire naturelle de répartition. Plusieurs espèces de gammares sont considérées comme vulnérables ou en danger de disparition par la liste rouge de l'UICN. Ces espèces sont généralement considérées comme de bons bioindicateurs de la qualité de l'eau. Plusieurs espèces peuvent cohabiter dans un même bassin-versant dont les populations seront notamment déterminées par la compétition alimentaire.
Certaines ne vivent (ou ne vivaient) que dans des eaux souterraines (Gammarus acherondytes notamment).
Ce genre comprend des espèces récemment découvertes. Aujourd'hui, il compte environ 85 espèces.
Crústach beag uisciúil. Timpeall 450 speiceas, a mórchuid in uisce úr ach cuid bheag ar an bhfarraige. Snámh sainiúil preabach aici faoi thiomáint adharcán fada. A colainn gearr, a ceann saor, a cabhail clúdaithe le blaosc dhéchomhlach. Cuid mhaith díobh a atáirgeann trí phartanaigineas (modh neamhghnéasach).
Gammarus is een geslacht van vlokreeften uit de familie van de Gammaridae.[1] Het geslacht bevat meer dan 200 soorten, waarmee het een van de grootste geslachten is uit de stam van de Kreeftachtigen. De verschillende soorten komen voor onder verschillende omstandigheden. Allen zijn watergebonden maar bijvoorbeeld Gammarus pulex komt alleen voor in zoet water terwijl Gammarus locusta alleen in zout water voor komt.
Het geslacht Gammarus werd in 1775 door Fabricius opgericht met Cancer pulex Linnaeus, 1758, als een soorttype. In 1928 werd de geslachtsnaam Gammarus door de International Commission on Zoological Nomenclature (ICZM) als naam 493 geplaatst op de officiële lijst van Generieke Namen in de Zoölogie. Gedurende een zeer lange periode werden zowel mariene Gammarusachtige soorten als zoetwatervormen beschouwd als leden van hetzelfde geslacht Gammarus, een mening die nog steeds door vele auteurs wordt ondersteund. Anderen, echter, vonden het noodzakelijk om het geslacht Gammarus in twee verschillende geslachten onder te verdelen, één voor de marine en één voor het zoetwater soorten. Stanko Karaman, 1931, introduceerde de generieke naam Rivulogammarus waarin hij de zoetwaterleden van het geslacht Gammarus omvatte. Stock, 1969 bewees echter dat Rivulogammarus zou moeten worden afgewezen als een soortnaam in overeenstemming met de ICZM. Sket, 1971, richtte het nieuwe geslacht Lagunogammarus op voor de mixohaliene soorten die voorheen in Gammarus waren opgenomen, maar zijn oplossing liet veel twijfel bestaan over de taxonomiepositie van tussenvormen zoals G. duebeni Liljeborg, 1852. De voorgestelde aanpassingen zijn niet overgenomen. Nu in 2018 wordt derhalve voor alle zoet-, zout- en brakwatersoorten nog steeds vastgehouden aan de oudst geldige generieke naam; Gammarus.[2]
Twaalf soorten van het geslacht Gammarus worden in de Nederlandse wateren aangetroffen: Gammarus crinicornis, Gammarus duebeni, Gammarus fossarum, Gammarus insensibilis, Gammarus lacustris, Gammarus locusta, Gammarus oceanicus, Gammarus pulex, Gammarus roeselii, Gammarus salinus, Gammarus tigrinus, en Gammarus zaddachi[3] .
Het geslacht Gammarus omvat de volgende soorten:
Gammarus is een geslacht van vlokreeften uit de familie van de Gammaridae. Het geslacht bevat meer dan 200 soorten, waarmee het een van de grootste geslachten is uit de stam van de Kreeftachtigen. De verschillende soorten komen voor onder verschillende omstandigheden. Allen zijn watergebonden maar bijvoorbeeld Gammarus pulex komt alleen voor in zoet water terwijl Gammarus locusta alleen in zout water voor komt.
Gammarus, på norsk kjent som enten tanglopper eller marflo, er en slekt av bunnlevende (bentiske), småøyde tanglopper. De ser ut som små gjennomsiktige reker. De finnes mest på store dyp, i fjorder og i sedimenter nærmere land. Disse små dyrene spiser dyreplankton. De lever hovedsakelig på den nordlige halvkule. Gruppen inneholder om lag 200 sikre arter og like mange synonymer, totalt anslagsvis 400 - 405 arter og underarter.
Gammarus pulex er eksempel på en art i ferskvann, mens mange arter lever i saltvann. Gammarus locusta foretrekker salinitet over 25 psu og er svært vanlig langs norskekysten og rundt Svalbard.
En rekke arter av denne gruppen er funnet i nordlige farvann rundt Norge. Disse omfatter: [1]
Taksonomien til krepsdyrene er under regelmessig revisjon, og det er generelt omstridt å fin-inndele organismer taksonomisk. En moderne oppdatering av systematikken gis av Martin og Davis[2], som følgende oversikt følger ned til nivået orden, mens lavere nivåer i enkelte tilfeller følger Catalogue of Life: [3] - og generelt bygger på WoRMS-databasen i detaljer på nivå lavere enn familie:[4]
Gammarus, på norsk kjent som enten tanglopper eller marflo, er en slekt av bunnlevende (bentiske), småøyde tanglopper. De ser ut som små gjennomsiktige reker. De finnes mest på store dyp, i fjorder og i sedimenter nærmere land. Disse små dyrene spiser dyreplankton. De lever hovedsakelig på den nordlige halvkule. Gruppen inneholder om lag 200 sikre arter og like mange synonymer, totalt anslagsvis 400 - 405 arter og underarter.
Gammarus pulex er eksempel på en art i ferskvann, mens mange arter lever i saltvann. Gammarus locusta foretrekker salinitet over 25 psu og er svært vanlig langs norskekysten og rundt Svalbard.
Multimedia w Wikimedia Commons Gammarus – rodzaj obunogów z grupy kiełży obejmujący kilkadziesiąt gatunków słodko- i słonowodnych. Skorupiaki z tego rodzaju dorastają do około 2 cm długości. Mają charakterystyczne bocznie spłaszczone ciało, w którym wyróżnić można głowę, tułów i odwłok. Na tułowiu znajdują się odnóża, dzięki którym zwierzę porusza się w wodzie pływając lub pełzając wśród roślin i kamieni.
Występują w strumieniach, rzekach, jeziorach i naturalnych źródłach. W źródłach najchętniej przebywają wśród roślin (np. mchy) i w miejscach, gdzie gromadzi się dużo martwej materii organicznej.
W Polsce występują:
Gammarus – rodzaj obunogów z grupy kiełży obejmujący kilkadziesiąt gatunków słodko- i słonowodnych. Skorupiaki z tego rodzaju dorastają do około 2 cm długości. Mają charakterystyczne bocznie spłaszczone ciało, w którym wyróżnić można głowę, tułów i odwłok. Na tułowiu znajdują się odnóża, dzięki którym zwierzę porusza się w wodzie pływając lub pełzając wśród roślin i kamieni.
Występują w strumieniach, rzekach, jeziorach i naturalnych źródłach. W źródłach najchętniej przebywają wśród roślin (np. mchy) i w miejscach, gdzie gromadzi się dużo martwej materii organicznej.
W Polsce występują:
Gammarus marinus – kiełż morski Gammarus pulex – kiełż zdrojowy Gammarus tigrinus – kiełż tygrysi Gammarus varsoviensisGammarus é um género de crustáceo da família Gammaridae.
Este género contém as seguintes espécies:
Рід містить такі види:[2]
Гамарус популярний і незамінний у використанні як корм на рибозаводах, і широко застосовується при вирощуванні форелі, осетрових, коропових і інших цінних видів риб. У акваріумі використовується для годування середньої і крупної риби, а так само як хороший баластний корм, що сприяє очищенню травної системи у риб. Із задоволенням поїдаєтся водними видами черепах. Gammarus не дарма вважається за один з найкращих кормів, завдяки своїй високій поживній цінності і великому змісту каротину. Аналіз показує, що в 12,8 % сухої ваги гамаруса містить білка 56,2 %, жирів 5,8 %, вуглеводів 3,2 % .
У живому вигляді він може бути переносником рибних паразитів, тому при використанні для годування риб гамарус знезаражений озонуванням і заморожуванням.
Це незавершена стаття з карцинології.Gammarus là một chi tôm trong họ Gammaridae
Gammarus là một chi tôm trong họ Gammaridae
Gammarus Fabricius, 1775
Гаммарусы[1] (лат. Gammarus) — род высших раков семейства гаммарид отряда бокоплавов. Включает более 200 видов[2].
Тело длиной около 1 см согнуто дугой, одето в твёрдый хитиновый панцирь, состоящий из 14 частей. На голове расположены 2 глаза и две пары усиков-антенн, служащих органами осязания при поиске пищи. Движутся гаммарусы боковыми ударами тела, дополнительно помогая себе 9 парами ног, за что и получил второе название бокоплав. Грудные ноги дыхательные, с жабрами. Три передние пары брюшных ног двухголовковые с плавательными щетинками, служат для плавания. Три задние пары направлены назад, вместе с тельсоном (хвостом) служат для прыжков. У самок на груди выводковая камера для вынашивания яиц. Развитие прямое.
Гаммарусы распространены в Голарктике. Они населяют как пресные, так и солёные водоёмы. Держатся в основном под камнями, среди гальки и крупного песка в береговой полосе.
Питаются гаммарусы преимущественно растительной пищей, поедая гниющие органические остатки опавших листьев и водных растений.
Гаммарусы популярны и незаменимы в использовании в качестве корма на рыбозаводах, и широко применяются при выращивании форели, осетровых, карповых и других ценных видов рыб. В аквариуме используются для кормления средней и крупной рыбы, а так же как хороший балластный корм, способствующий очищению пищеварительной системы у рыб. С удовольствием поедается водными видами черепах.
Гаммарусы считаются одним из лучших кормов, благодаря своей высокой питательной ценности и большому содержанию каротина. Анализ показывает, что в 12,8 % сухого веса гаммаруса содержится белка 56,2 %, жиров 5,8 %, углеводов 3,2 %.
В живом виде гаммарусы могут быть переносчиками рыбных паразитов, поэтому при использовании для кормления рыб их обеззараживают озонированием и замораживанием.
Род включает следующие виды[3]:
Гаммарусы (лат. Gammarus) — род высших раков семейства гаммарид отряда бокоплавов. Включает более 200 видов.
