Els eumalacostracis (Eumalacostraca) són una subclasse de crustacis, i representen gairebé tots els malacostracis actuals, aproximadament unes 42.000 espècies descrites.[1] La paraula eumalacostraca prové del grec i significa "veritable closca tova" (eu –veritable–, malakos –tou–, i ostrakos –closca o petxina–)
Els eumalacostracis tenen 19 segments: 5 de cefàlics, 8 de toràcics i 6 d'abdominals. Els apèndixs toràcics s'utilitzen per nedar o caminar. Es creu que l'avantpassat comú ha tingut una closca, i la majoria de les espècies actuals en posseeixen una, tot i que s'ha perdut en alguns subgrups.
El grup va ser originalment descrit per Grobben[1] i incorpora els Stomatopoda (galera (crustaci)|la galera), i alguns experts moderns continuen utilitzant aquesta definició. Aquí, seguint a Martin i Davis, s'exclouen i queden incorporats en el seu propi grup, la subclasse Hoplocarida.
Martin i Davis[2] proposen la següent classificació de la subclasse Eumalacostraca (Grobben, 1892). El símbol † indica els ordres extints. Es subdivideix en 3 superordres:
Els eumalacostracis (Eumalacostraca) són una subclasse de crustacis, i representen gairebé tots els malacostracis actuals, aproximadament unes 42.000 espècies descrites. La paraula eumalacostraca prové del grec i significa "veritable closca tova" (eu –veritable–, malakos –tou–, i ostrakos –closca o petxina–)
Els eumalacostracis tenen 19 segments: 5 de cefàlics, 8 de toràcics i 6 d'abdominals. Els apèndixs toràcics s'utilitzen per nedar o caminar. Es creu que l'avantpassat comú ha tingut una closca, i la majoria de les espècies actuals en posseeixen una, tot i que s'ha perdut en alguns subgrups.
Eumalacostraca is a subclass of crustaceans, containing almost all living malacostracans, or about 40,000 described species.[1] The remaining subclasses are the Phyllocarida and possibly the Hoplocarida.[2] Eumalacostracans have 19 segments (5 cephalic, 8 thoracic and 6 abdominal). This arrangement is known as the "caridoid facies", a term coined by William Thomas Calman in 1909. The thoracic limbs are jointed and used for swimming or walking. The common ancestor is thought to have had a carapace, and most living species possess one, but it has been lost in some subgroups.
Calman identified the following features as distinguishing eumalacostracan crustaceans:[3]
"Carapace enveloping the thoracic region; movably stalked eyes; biramous first antenna; scale-like exopod on the second antenna; natatory exopods on the thoracic limbs; elongate, ventrally flexible abdomen; tail fan formed by the lamellar rami of the uropods on either side of the telson."
Martin and Davis present the following classification of living eumalacostracans into orders, to which extinct orders have been added, indicated by †.[2]
The group as originally described by Karl Grobben[4] included the Stomatopoda (mantis shrimp), and some modern experts continue to use this definition. This article follows Martin and Davis in excluding them; they are placed in their own subclass, Hoplocarida.
Subclass Eumalacostraca Grobben, 1892
Eumalacostraca is a subclass of crustaceans, containing almost all living malacostracans, or about 40,000 described species. The remaining subclasses are the Phyllocarida and possibly the Hoplocarida. Eumalacostracans have 19 segments (5 cephalic, 8 thoracic and 6 abdominal). This arrangement is known as the "caridoid facies", a term coined by William Thomas Calman in 1909. The thoracic limbs are jointed and used for swimming or walking. The common ancestor is thought to have had a carapace, and most living species possess one, but it has been lost in some subgroups.
Los eumalacostráceos (Eumalacostraca, del griego eu, "verdadero"; malakos, "blando" y ostrakon, "concha") son una subclase de malacostráceos del subfilo Crustacea. Agrupa unas 42.000 especies,[1] casi todos los malacostráceos conocidos, lo que representa casi las dos terceras partes de los crustáceos conocidos. Contiene, entre otros, el orden Decapoda, que incluye a las especies de marisco más consumidas por el hombre, y por tanto, con más interés biológico.
Los eumalacostráceos, como la mayoría de los crustáceos, realizan la excreción a través de auténticos nefridios situados junto la boca (glándulas maxilares) o en la base de las antenas (glándulas antenales). Tienen típicamente 19 segmentos, 5 en la cabeza (cefalonitos), 8 en el tórax (toracómeros) y 6 en el pleon (pleonitos). En la mayoría de eumalacostráceos, los primeros segmentos del tórax se fusionan con la cabeza, de modo que el tórax parece que tenga menos segmentos; por ejemplo, en los decápodos, los tres primeros segmentos torácicos están fusionados con la cabeza y el tórax parece que tenga solo cinco toracómeros; se habla entonces de pereion; el pereion es, pues, el conjunto de segmentos torácicos no fusionados con la cabeza, y sus apéndices se denominan pereiópodos. Los apéndices de los segmentos fusionados no desaparecen, sino que se transforman en maxilípedos que colaboran en el procesado de los alimentos; siguiendo con el ejemplo de los decápodos, con tres toracómeros fusionados y cinco libres (pereion), poseen tres maxilípedos y cinco pereiópodos. Los pereiópodos se usan para caminar (grupo Reptantia) o copular, el último segmento del pleon, el telson, ayudado por el resto de pleópodos, para nadar (grupo Natantia).
El taxón fue descrito por Karl Grobben.[2] Más tarde, Martin y Davis[3] establecieron la siguiente clasificación de órdenes de eumalacostracos.
Subclase Eumalacostraca Grobben, 1892
Datos: Q72629
Multimedia:
Especies: Eumalacostraca
Los eumalacostráceos (Eumalacostraca, del griego eu, "verdadero"; malakos, "blando" y ostrakon, "concha") son una subclase de malacostráceos del subfilo Crustacea. Agrupa unas 42.000 especies, casi todos los malacostráceos conocidos, lo que representa casi las dos terceras partes de los crustáceos conocidos. Contiene, entre otros, el orden Decapoda, que incluye a las especies de marisco más consumidas por el hombre, y por tanto, con más interés biológico.
Eumalacostraca (grezieraz benetako geruza biguna) Krustazeoen barruko azpiklase bat dira, ia-ia Malacostraca guztiak biltzen dituena: 22.000 espezie deskribatu dira. Eumalacostraca guztiek 19 segmentu dituzten (5 zefaliko, 8 toraziko eta 6 abdominal). Toraxean dauden hankak artikulaturik daude eta igeri zein ibiltzeko erabiltzen dituzte. Dirudienez arbaso komunak estalki bat zuen zefalotoraxean, baina talde batzuetan galdu da.
Eumalacostraca Grobben, 1892
.jpeg)
_(14783571592).jpg)
_b_840.jpg){kind=small}
.jpg)
,_800_metres_de_profondeur.jpeg)
.jpg)
.JPG)
_-_Oberer_Brauner_Jura_-_Bissingen_unter_Teck.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpeg){kind=small}
_acutirostris.jpg)
.jpeg)
.jpg){kind=small}
.jpg)
.jpeg){kind=small}
.jpg)
.jpeg)
.jpg)
_(1910)_(14759486446).jpg)
.jpg)
_002.jpeg){kind=small}
_(16768960792).jpg)
_-_National_Museum_of_Nature_and_Science,_Tokyo_-_DSC06759.JPG)
.jpg)
.JPG)
.jpg)
.jpg)
.jpeg){kind=small}
_nanseni.jpg)
Eumalacostraca (grezieraz benetako geruza biguna) Krustazeoen barruko azpiklase bat dira, ia-ia Malacostraca guztiak biltzen dituena: 22.000 espezie deskribatu dira. Eumalacostraca guztiek 19 segmentu dituzten (5 zefaliko, 8 toraziko eta 6 abdominal). Toraxean dauden hankak artikulaturik daude eta igeri zein ibiltzeko erabiltzen dituzte. Dirudienez arbaso komunak estalki bat zuen zefalotoraxean, baina talde batzuetan galdu da.
Les Eumalacostraca, c'est-à-dire les « malacostracés typiques », du grec eu 'bien', malakos 'mou' et ostrakon 'coquille', sont une sous-classe de crustacés.
Selon World Register of Marine Species (15 février 2016)[2] :
Un crabe Cancer bellianus (Eucarida)
Un amphipode Nototropis swammerdamei (Peracarida)
Les Eumalacostraca, c'est-à-dire les « malacostracés typiques », du grec eu 'bien', malakos 'mou' et ostrakon 'coquille', sont une sous-classe de crustacés.
A dos eumalacostráceos (Eumalacostraca) é unha subclase de crustáceos da clase dos malacostráceos. Agrupa unhas 42 000 especies,[1][2] o que representa case todos os malacostráceos coñecidos, e case os dous terzos dos crustáceos. Comprende, entre outros, a orde dos decápodos, que inclúe a maioría das especies de marisco máis consumidas polo ser humano e, por tanto, con máis interese biolóxico, pesqueiro e comercial.
Os eumalacostráceos teñen o corpo dividido en 19 segmentos ou metámeros: 5 cefálicos (cefalonitos), 8 torácicos (toracómeros) e 6 abdominais, na cola ou pleon (pleonitos). Esta estrutura corporal coñécese como facies caridoide, termo cuñado por William Thomas Calman en 1909.[3] Os apéndices torácicos están articulados e os animais utilízanos para nadar ou para camiñar. Crese que o seu antepasdo común tiña unha casca, e a maioría das especies viventes posúena, pero perdeuse nalgúnos subgrupos.
Na maioría dos eumalacostráceos os primeiros segmentos do tórax fusiónanse coa cabeza, formando o chamado cefalotórax, de xeito que o tórax parece que teña menos segmentos; por exemplo, nos decápodos, os tres primeiros segmentos torácicos están fusionados coa cabeza e o tórax parece que teña só cinco toracómeros; fálase entón de pereion; o pereion é, pois, o conxunto dos segmentos torácicos non fusionados coa cabeza, e os seus apéndices denomínanse pereiópodos.
Os apéndices dos segmentos fusionados non desaparecen, senón que se transforman en maxilípedos que colaboran no procesado dos alimentos; seguindo co exemplo dos decápodos, con tres toracómeros fusionados e cinco libres (pereion), posúen tres maxilípedos e cinco pereiópodos. Os pereiópodos úsanse para camiñar (grupo Reptantia) ou para copular, e o último segmento do pleon, o telson, axudado polo resto de pleópodos, para nadar (grupo Natantia).
Como a maioría dos crustáceos, os eumalacostráceos realizan a excreción a través de auténticos nefridios situados xunto á boca (glándulas maxilares) ou na base das antenas (glándulas antenais).
Este taxon foi descrito en 1892 polo zoólogo austríaco Karl Grobben, especialista en carcinoloxía.[4]
O termo do latín científico Eumalacostraca está formado polo elemento eu-, adaptación do do grego antigo εύ-, derivado do adverbio εὖ, acusativo singular neutro de ἐΰς, "bo", "auténtico", "exacto",[5] unido ao termo Malacostraca. Literalmente: "os verdadeiros malacostráceos". (O termo Malacostraca fora cuñado polo zoólogo francés Pierre André Latreille en 1802, e está formado polos elementos malac-, tirado do grego antigo μαλακός malakós, "brando", -ostraca, derivado do grego ὄστρακον óstrakon, "cuncha", rematado todo o termo na desinancia latina -a, indicando substantivo neutro plural).
A clasificación dos crustáceos sempre foi complicada e moi controvertida. En 2001 Martin e Davis estableceron a seguinte clasificación den supeordes e ordes para os eumalacostráceos.[6]
Subclase Eumalacostraca Grobben, 1892
A dos eumalacostráceos (Eumalacostraca) é unha subclase de crustáceos da clase dos malacostráceos. Agrupa unhas 42 000 especies, o que representa case todos os malacostráceos coñecidos, e case os dous terzos dos crustáceos. Comprende, entre outros, a orde dos decápodos, que inclúe a maioría das especies de marisco máis consumidas polo ser humano e, por tanto, con máis interese biolóxico, pesqueiro e comercial.
Eumalacostraca, podrazred viših rakova podijeljen na tri nadreda[1]
Eumalacostraca, podrazred viših rakova podijeljen na tri nadreda
Eumalacostraca adalah subkelas dari krustasea, yang mengandung hampir semua malacostraca hidup, atau sekitar 40.000 spesies dijelaskan.[1] Subkelas lainnya adalah Phyllocarida dan mungkin Hoplocarida.[2] Eumalacostraca memiliki 19 segmen (5 cephalic, 8 toraks dan 6 abdomen). Susunan ini dikenal sebagai "caridoid facies", istilah yang diciptakan oleh William Thomas Calman di 1909. Tungkai toraks bersendi dan digunakan untuk berenang atau berjalan. Nenek moyang diperkirakan telah memiliki karapaks, dan sebagian besar spesies hidup memiliki satu, tetapi telah hilang dalam beberapa subkelompok.
Calman mengidentifikasi fitur berikut sebagai pembeda krustasea eumalacostraca:[3]
"Karapaks membungkus daerah toraks; mata movably mengintai; biramous pertama antena; eksopod seperti-sisik pada antena kedua; eksopod yg berenang pada tungkai toraks; memanjang, perut bagian perut fleksibel; kipas ekor dibentuk oleh rami pipih dari uropod di kedua sisi dari telson."
Martin dan Davis menyajikan klasifikasi berikut eumalacostraca hidup ke dalam ordo-ordo, ordo yang punah telah ditambahkan, yang ditunjukkan oleh †.[2]
Kelompok sebagai awalnya dijelaskan oleh Karl Grobben[4] termasuk Stomatopoda (udang sentadu), dan beberapa ahli modern terus menggunakan definisi ini. Artikel ini mengikuti Martin dan Davis dalam tidak memasukkan Stomatopoda; mereka ditempatkan di subkelas mereka sendiri, Hoplocarida.
Subkelas Eumalacostraca Grobben, 1892
Eumalacostraca adalah subkelas dari krustasea, yang mengandung hampir semua malacostraca hidup, atau sekitar 40.000 spesies dijelaskan. Subkelas lainnya adalah Phyllocarida dan mungkin Hoplocarida. Eumalacostraca memiliki 19 segmen (5 cephalic, 8 toraks dan 6 abdomen). Susunan ini dikenal sebagai "caridoid facies", istilah yang diciptakan oleh William Thomas Calman di 1909. Tungkai toraks bersendi dan digunakan untuk berenang atau berjalan. Nenek moyang diperkirakan telah memiliki karapaks, dan sebagian besar spesies hidup memiliki satu, tetapi telah hilang dalam beberapa subkelompok.
Gli eumalacostraci (Eumalacostraca Grobben, 1892) rappresentano la più ampia sottoclasse di crostacei viventi appartenente alla classe Malacostraca.
Le caratteristiche di questo gruppo sono ancora controverse. Alcuni autori sottolineano che non tutte quelle proposte sono strettamente attribuibili a tutti gli appartenenti agli eumalacostraci o che alcuni di questi non le possiedono tutte. Le controversie maggiori riguardano l'origine e l'evoluzione del carapace. Comunque vengono comunemente accettati come distintivi del gruppo i seguenti caratteri, in successione anteroposteriore:
Il piano base del corpo, comune a tutti gli eumalacostraci, comprende una testa formata da cinque somiti, un torace di otto e un addome di sei somiti, più un telson terminale.
Fino a tre coppie di somiti toracici possono essere fusi alla testa e i loro toracopodi trasformati in appendici alimentari (massillipedi). Il torace, generalmente, porta da cinque a otto paia di appendici ambulacrali (pereiopodi); l'addome può o meno avere coppie di appendici (pleopodi) sui primi cinque somiti, mentre il sesto somite ha una coppia di appendici ben sviluppate (uropodi).
Due attributi condivisi dalla maggioranza degli eumalacostraci sono: la forte muscolatura addominale e il telson a ventaglio ben sviluppato. Questi e gli associati elementi nervosi formano, nel loro insieme, un efficiente meccanismo di propulsione che origina una rapida reazione di fuga tipica del gruppo.
La maggior parte degli eumalacostraci sono dioici; tuttavia alcuni di essi (come alcuni isopodi e pochi decapodi) sono ermafroditi.
I gonopori femminili, coxali o sternali, sono presenti a livello del sesto somita toracico, mentre i gonopori maschili sono a livello dell'ottavo.
La fecondazione avviene tramite spermatofore e può essere esterna o interna.
Secondo Martin e Davis gli eumalacostraci attuali sono suddivisi secondo il seguente schema di classificazione:
Sottoclasse Eumalacostraca Grobben, 1892
Gli eumalacostraci (Eumalacostraca Grobben, 1892) rappresentano la più ampia sottoclasse di crostacei viventi appartenente alla classe Malacostraca.
Eumalacostraca sunt subclassis crustaceorum, paene omnia malacostraca viva comprehendens, circa 40 000 specierum descriptas.[1] Reliquae subclasses sunt Phyllocarida et fortasse Stomatopoda subclassis Hoplocaridorum.[2]
Eumalacostracis sunt undeviginti segmenta (quinque cephalica, octo thoracica, sex abdominalia). Appendices thoracicae artus habent et natando ambulandoque adhibentur. Communis auctor generis carapacium? habuisse putatur, quod plurimae species vivae habent, sed in nonnullis gregibus amissum est.
Martin et Davis sequentem eumalacostracorum vivorum classificationem proposuerunt, ad quam ordines exstincti additi sunt, a signo † notati.[2]
Grex a Carolo Grobben primum descriptus[3] Stomatopoda comprehendit, et aliqui scientes hodierni hac definitione iam utuntur. Hic autem commentarius Martin et Davis sequitur, Stomatopodis exclusis, quae in sua subclassi, Hoplocaridis, describuntur.
Subclassis Eumalacostraca Grobben, 1892
Vide "Eumalacostraca" apud Vicispecies. Eumalacostraca sunt subclassis crustaceorum, paene omnia malacostraca viva comprehendens, circa 40 000 specierum descriptas. Reliquae subclasses sunt Phyllocarida et fortasse Stomatopoda subclassis Hoplocaridorum.
Eumalacostracis sunt undeviginti segmenta (quinque cephalica, octo thoracica, sex abdominalia). Appendices thoracicae artus habent et natando ambulandoque adhibentur. Communis auctor generis carapacium? habuisse putatur, quod plurimae species vivae habent, sed in nonnullis gregibus amissum est.
Īstie augstākie vēži (Eumalacostraca) ir augstāko vēžu (Malacostraca) apakšklase. Šajā grupā ir visplašāk pazīstamie vēžveidīgo pārstāvji — krabji, omāri, garneles, upes vēži u.c. Šīs klases pārstāvji fosilā veidā ir zināmi jau no devona. Šajā apakšklasē ir lielākā daļa augstāko vēžu, apmēram 40 000 sugu.[1][2] Latvijā konstatētas ap 50 sugām, pārstāvot 2 virskārtas: perakarīdi ar 4 kārtām: (šķeltkājvēži, kumacejvēži, vienādkājvēži un sānpeldvēži; un eikarīdi ar 1 kārtu — desmitkājvēži.
Īstajiem augstākajiem vēžiem ir pastāvīgs ķermeņa segmentu skaits: galva sastāv no 5, krūtis no 8 un vēders no 6 segmentiem, un ķermenis nobeidzas ar telsonu. Krūšu segmenti ir saauguši ar galvu, veidojot galvkrūtis. Vēders sastāv no sešiem segmentiem un telsona, bet saaugšanas dēļ vēdera posmu var būt arī mazāk (piemēram, krabjiem). Krūšu kājas var būt divzarainas vai vienzarainas; ja tās ir vienzarainas, izzūd eksopodīts, kas divzarainajām kājām vājāk attīstīts nekā endopodīts. Vēderkājas ir īsas; pēdējais kāju pāris parasti ir kopā ar anālo segmentu jeb telsonu, veidojot astes spuru.
Postembrionālā attīstība var būt gan tieša (sānpeldēm un daļai desmitkāju), gan ar metamorfozi. Desmitkājiem metamorfoze var sākties ar brīvi dzīvojošu naupliju, kam seko citas kāpuru fāzes.
(†) — izmirušu organismu grupa.
Īstie augstākie vēži (Eumalacostraca) ir augstāko vēžu (Malacostraca) apakšklase. Šajā grupā ir visplašāk pazīstamie vēžveidīgo pārstāvji — krabji, omāri, garneles, upes vēži u.c. Šīs klases pārstāvji fosilā veidā ir zināmi jau no devona. Šajā apakšklasē ir lielākā daļa augstāko vēžu, apmēram 40 000 sugu. Latvijā konstatētas ap 50 sugām, pārstāvot 2 virskārtas: perakarīdi ar 4 kārtām: (šķeltkājvēži, kumacejvēži, vienādkājvēži un sānpeldvēži; un eikarīdi ar 1 kārtu — desmitkājvēži.
De Eumalacostraca zijn de voornaamste onderklasse van de Malacostraca. Er zijn ongeveer 22.000 beschreven soorten.
Eumalacostraca bezitten 19 segmenten, verdeeld in 5 kopsegmenten, 8 thoracale segmenten en 6 abdominale segmenten. De thoracale extremiteiten zijn geleed en worden als loop- of zwempoten gebruikt. De oorspronkelijke voorouder van de Eumalacostraca bezat waarschijnlijk een carapax zoals de meeste huidige vertegenwoordigers van deze groep.
Martin and Davis beschreven in hun classificatie van de Crustacea in 2001, drie superordes en 14 recente ordes binnen de Eumalacostraca.[2]
De Eumalacostraca zijn de voornaamste onderklasse van de Malacostraca. Er zijn ongeveer 22.000 beschreven soorten.
Eumalacostraca eller ekte storkreps[1] er en stor og tallrik underklasse av krepsdyr, og en av i alt tre underklasser innenfor klassen av storkreps. Til denne gruppen hører de artene som folk flest gjenkjenner som krepsdyr – krabber, hummere, reker og krill. Denne underklassen har tre femtedeler av alle krepsdyrarter i verden. Storkrepsene utviklet seg i kambrium for 750 millioner år siden.
Taksonomien til storkreps er komplisert og flere av gruppen er utdødd. Det er generelt omstridt å fin-inndele organismer taksonomisk. En vanlig oppdelning anerkjenner storkreps som en av seks ulike klasser av krepsdyr, og storkreps er den mest artsrike gruppen. En moderne oppdatering av systematikken gis av Martin og Davis[2], som følgende oversikt følger ned til nivået orden, mens lavere nivåer i enkelte tilfeller følger Catalogue of Life[3], men stort sett WoRMS-databasen.[4]. Utdødde grupper er markert med †.
Eumalacostraca eller ekte storkreps er en stor og tallrik underklasse av krepsdyr, og en av i alt tre underklasser innenfor klassen av storkreps. Til denne gruppen hører de artene som folk flest gjenkjenner som krepsdyr – krabber, hummere, reker og krill. Denne underklassen har tre femtedeler av alle krepsdyrarter i verden. Storkrepsene utviklet seg i kambrium for 750 millioner år siden.
Multimedia w Wikimedia Commons Pancerzowce właściwe[1] (Eumalacostraca) – podgromada skorupiaków z gromady pancerzowców.
Pancerzowce o ciele złożonym z 21 segmentów: pięciu głowowych, ośmiu tułowiowych i siedmiu odwłokowych[1][2]. Część segmentów tułowiowych zwykle zrasta się z głową tworząc głowotułów. Karapaks nigdy nie obejmuje odwłoka i nigdy nie jest dwuklapowy, może być wykształcony w różnym stopniu albo całkiem nieobecny[1]. Czułki pierwszej pary dwugałęziste[2]. Prętowate odnóża tułowiowe mają krótką lub zredukowaną gałąź zewnętrzną[1] oraz zawsze członowaną gałąź wewnętrzną. Przednie trzy pary odnóży mogą być wykształcone w szczękonóża. Odnóża odwłokowe zwykle obecne, ich szósta, a niekiedy też inne pary są spłaszczone i tworzą uropody. Telson wraz z uropodami budować może płetwę odwłokową. Samce mają otwory płciowe umieszczone na ósmym, zaś samice na szóstym segmencie tułowiowym[2].
Do pancerzowców właściwych należą skorupiaki słono- i słodkowodne oraz lądowe, formy wolno żyjące, symbionty, komensale, pasożyty zewnętrze jak i wewnętrzne[1].
Zalicza się tu około 40 tysięcy gatunków[2]. Zwykle wyróżnia się 3 nadrzędy: zbornoraki, torboraki i raki właściwe[3][4], ale niektórzy autorzy wyróżniają jeszcze Pancarida z pojedynczym rzędem: Thermosbaenacea[5][6].
Pancerzowce właściwe (Eumalacostraca) – podgromada skorupiaków z gromady pancerzowców.
Pancerzowce o ciele złożonym z 21 segmentów: pięciu głowowych, ośmiu tułowiowych i siedmiu odwłokowych. Część segmentów tułowiowych zwykle zrasta się z głową tworząc głowotułów. Karapaks nigdy nie obejmuje odwłoka i nigdy nie jest dwuklapowy, może być wykształcony w różnym stopniu albo całkiem nieobecny. Czułki pierwszej pary dwugałęziste. Prętowate odnóża tułowiowe mają krótką lub zredukowaną gałąź zewnętrzną oraz zawsze członowaną gałąź wewnętrzną. Przednie trzy pary odnóży mogą być wykształcone w szczękonóża. Odnóża odwłokowe zwykle obecne, ich szósta, a niekiedy też inne pary są spłaszczone i tworzą uropody. Telson wraz z uropodami budować może płetwę odwłokową. Samce mają otwory płciowe umieszczone na ósmym, zaś samice na szóstym segmencie tułowiowym.
Do pancerzowców właściwych należą skorupiaki słono- i słodkowodne oraz lądowe, formy wolno żyjące, symbionty, komensale, pasożyty zewnętrze jak i wewnętrzne.
Zalicza się tu około 40 tysięcy gatunków. Zwykle wyróżnia się 3 nadrzędy: zbornoraki, torboraki i raki właściwe, ale niektórzy autorzy wyróżniają jeszcze Pancarida z pojedynczym rzędem: Thermosbaenacea.
Eumalacostraca é uma subclasse de crustáceos que inclui a maioria dos taxa extantes da classe Malacostraca, um grupo que se estima incluir cerca de 40 000 espécies descritas.[1] As restantes subclasses do grupo são os Phyllocarida e possivelmente os Hoplocarida (camarões-louva-a-deus ou tamarutacas).[2]
As espécies integradas na classe Eumalacostraca têm 19 segmentos corporais (5 cefálicos, 8 torácicos e 6 abdominais). Os membros torácicos são articulados e utilizados para a marcha ou para natação. O ancestral comum desta classe teria uma carapaça, característica que é retida pela maioria das espécies actuais, mas que foi perdida por alguns grupos.
O grupo foi originalmente descrito por Karl Grobben[3] e incluía o grupo dos Stomatopoda (camarões-louva-a-deus), critério que é aceite por alguns sistematas modernos. A listagem abaixo segue a revisão feita por Martin & Davis,[2] a qual exclui os Stomatopoda (colocados na subclasse autónoma Hoplocarida). Na listagem, o sinal "†" indica os grupos extintos.
Subclasse Eumalacostraca Grobben, 1892
Eumalacostraca é uma subclasse de crustáceos que inclui a maioria dos taxa extantes da classe Malacostraca, um grupo que se estima incluir cerca de 40 000 espécies descritas. As restantes subclasses do grupo são os Phyllocarida e possivelmente os Hoplocarida (camarões-louva-a-deus ou tamarutacas).
As espécies integradas na classe Eumalacostraca têm 19 segmentos corporais (5 cefálicos, 8 torácicos e 6 abdominais). Os membros torácicos são articulados e utilizados para a marcha ou para natação. O ancestral comum desta classe teria uma carapaça, característica que é retida pela maioria das espécies actuais, mas que foi perdida por alguns grupos.
Eumalacostraca är den största och viktigaste underklassen i klassen Malacostraca, storkräftor, bland kräftdjuren. Namnet (eu- = bra) syftar på detta. Flertalet större och välkända kräftdjur hör hit.[2][3]
Eumalacostraca innehåller de tre underklasserna Eucarida (med tiofotade kräftdjur och lysräkor), Peracarida (med pungräkor, märlkräftor, gråsuggor m.fl.) och Syncarida (med några mindre grupper).
De storkräftor som inte hör till Eumalacostraca är överordningen Hoplocarida med mantisräkorna (i ordningen Stomatopoda) samt överordningen Phyllocarida med t.ex. Nebalia (i ordningen Leptostraca).
Eumalacostraca är den största och viktigaste underklassen i klassen Malacostraca, storkräftor, bland kräftdjuren. Namnet (eu- = bra) syftar på detta. Flertalet större och välkända kräftdjur hör hit.
Eumalacostraca innehåller de tre underklasserna Eucarida (med tiofotade kräftdjur och lysräkor), Peracarida (med pungräkor, märlkräftor, gråsuggor m.fl.) och Syncarida (med några mindre grupper).
De storkräftor som inte hör till Eumalacostraca är överordningen Hoplocarida med mantisräkorna (i ordningen Stomatopoda) samt överordningen Phyllocarida med t.ex. Nebalia (i ordningen Leptostraca).
Eumalacostraca — підклас ракоподібних, містять майже всіх живих вищих раків, близько 40000 описаних видів.
Інші підкласи Phyllocarida і, можливо, Hoplocarida або раків-богомолів. Еумалакостраки мають 19 сегментів (5 головних, 8 грудних, черевних 6). Грудні кінцівки з'єднуються і використовуються для плавання або ходіння. Загальний предок, як вважають, мав панцир, і більшість живих представників підкласу мають його, але він був втрачений в деяких підгрупах.
Мартін і Девіс представили наступну класифікацію живих еумалакострак в рядах, вимерлі ряди зазначені †. Група, спочатку описується Карлом Гроббеном в 1892 році, включала спочатку Stomatopoda (раки-богомоли), і деякі сучасні фахівці продовжують використовувати це визначення.
Підклас Eumalacostraca Grobben, 1892
Eumalacostraca — підклас ракоподібних, містять майже всіх живих вищих раків, близько 40000 описаних видів.
Інші підкласи Phyllocarida і, можливо, Hoplocarida або раків-богомолів. Еумалакостраки мають 19 сегментів (5 головних, 8 грудних, черевних 6). Грудні кінцівки з'єднуються і використовуються для плавання або ходіння. Загальний предок, як вважають, мав панцир, і більшість живих представників підкласу мають його, але він був втрачений в деяких підгрупах.
Eumalacostraca là một phân lớp giáp xác bao gồm hầu hết các loài còn sinh tồn trong lớp malacostraca, khoảng 40.000 loài.[1]
Các loài trong phân lớp Eumalacostraca có 19 đốt (5 đốt đầu, 8 ngực, 6 bụng). Các chân ở ngực được nối với nhau và được sử dụng để bơi hoặc đi. Tổ tiên nổi tiếng của chúng được cho là carapace, và hầu hết các loài còn sống có nguồn gốc từ đó, nhưng đã bị mất một số phân nhóm.
Martin và Davis phân các loài còn sống trong phân lớp eumalacostraca thành các bộ, ký hiệu † chỉ các nhóm tuyệt chủng.[2]
Nhóm này ban đầu được Karl Grobben miêu tả[3] bao gồm Stomatopoda (tôm tích), và một số nhà khoa học hiện đại tiếp tục sử dụng các phân loại này. Phần phân loại bên dưới được trình bày theo Martin và Davis không bao gồm tôm tích; thay vào đó chúng được xếp thành phân lớp riêng là Hoplocarida.
Phân lớp Eumalacostraca Grobben, 1892
Eumalacostraca là một phân lớp giáp xác bao gồm hầu hết các loài còn sinh tồn trong lớp malacostraca, khoảng 40.000 loài.
Các loài trong phân lớp Eumalacostraca có 19 đốt (5 đốt đầu, 8 ngực, 6 bụng). Các chân ở ngực được nối với nhau và được sử dụng để bơi hoặc đi. Tổ tiên nổi tiếng của chúng được cho là carapace, và hầu hết các loài còn sống có nguồn gốc từ đó, nhưng đã bị mất một số phân nhóm.
Eumalacostraca Grobben, 1892
Эумалакостраки (Eumalacostraca) — подкласс ракообразных, включающий практически всех современных высших раков (более 40 тысяч описанных видов). Оставшиеся виды относятся к подклассам филлокариды (Phyllocarida) и гоплокариды (Hoplocarida).
Представители данного подкласса имеют 19 сегментов тела (5 головных, 8 грудных и 6 сегментов брюшка). Грудные конечности сращены и используются для плавания или перемещения по суше. Общий предок эумалакострак, вероятно, имел карапакс, он есть и у большинства современных видов, однако его утратили представители некоторых подгрупп.
Мартин и Дэвис предлагают следующую классификацию эумалакострак, причём включенные сюда вымершие отряды помечены знаком †. Первоначально группа была описана Карлом Гроббеном и включала ротоногих раков (Stomatopoda), и некоторые современные эксперты придерживаются этой точки зрения. В данной статье используется классификация Мартина и Дэвиса, и ротоногие выделяются в самостоятельный подкласс гоплокариды (Hoplocarida).
Эумалакостраки (Eumalacostraca) — подкласс ракообразных, включающий практически всех современных высших раков (более 40 тысяч описанных видов). Оставшиеся виды относятся к подклассам филлокариды (Phyllocarida) и гоплокариды (Hoplocarida).
真軟甲亜綱(Eumalacostraca)は、甲殻類の分類の1つである。現生の軟甲綱の大部分を含み、約4万種が記載されている[1]。他の亜綱には、コノハエビ亜綱とそしておそらくトゲエビ亜綱がある[2]。真軟甲亜綱は、19の節を持つ（頭部5節、胸部8節、腹部6節）。胸部の付属肢には関節があり、水中や陸上の移動のために用いられる。共通の祖先は、現生種の大部分がそうであるように甲羅を持っていたと考えられているが、一部のグループでは失われている。
マーティンとデーヴィスは、現存の真軟甲亜綱について以下のような目に分類した。これに、†で表された絶滅目が加えられた[2]。
この綱は、シャコ目を含む分類としてカール・グロッベンによって最初に記載され[3]、近年の専門家もこの定義を用い続けていることがある。本項では、マーティンとデーヴィスの分類を踏襲し、シャコ目を真軟甲亜綱から除き、シャコ目はトゲエビ亜綱に含めている。
真軟甲亜綱(Eumalacostraca)は、甲殻類の分類の1つである。現生の軟甲綱の大部分を含み、約4万種が記載されている。他の亜綱には、コノハエビ亜綱とそしておそらくトゲエビ亜綱がある。真軟甲亜綱は、19の節を持つ（頭部5節、胸部8節、腹部6節）。胸部の付属肢には関節があり、水中や陸上の移動のために用いられる。共通の祖先は、現生種の大部分がそうであるように甲羅を持っていたと考えられているが、一部のグループでは失われている。
진연갑아강은 약 22,000여 종에 이르는 현존하는 거의 모든 연갑류를 포함하는 갑각류 중의 아강이다.
진연갑아강의 몸마디는 19개(5개의 머리부분, 8개의 가슴 부분, 6개의 배 부분)로 되어 있다. 가슴쪽 다리는 헤엄치거나 걷는 데 사용한다. 공통의 조상은 하나의 등딱지를 지녔고, 모든 현존하는 종은 하나를 지니고 있으며 일부 하위 그룹에서는 사라진 것으로 생각되고 있다.
마틴과 데이비스[1]는 현재, 현존하는 진연갑아강을 다음과 같이 분류하고 있으며 멸종된 목은 †로 표시하였다.
처음에 칼 그로벤에 의해 기술된 그룹[2]에는 구각류(갯가재 등)를 포함했고, 일부 근대의 전문가들도 이 정의를 계속 사용했다. 그러나 아래의 마틴과 데이비스의 정의에는 구각류를 제외하고 자하아강(Hoplocarida)으로 따로 분류한다.
진연갑아강(Eumalacostraca) Grobben, 1892
