Kääpiökurjenmiekka

Kosaciec niski (Iris pumila L.) – gatunek rośliny z rodzaju kosaćcowatych (Iridaceae). Pochodzi z Azji (występuje na Kaukazie) i środkowej, wschodniej i południowo-wschodniej Europy, rozprzestrzenił się w Ameryce Północnej^[2]. W Polsce nie występuje dziko, jest uprawiany (rzadko) jako roślina ozdobna^[3]. Pochodzi od niego kilka mieszańców, uprawianych jako rośliny ozdobne, np. Iris ×barbata, Iris ×hybrida hort.^[3].

Morfologia i biologia

Pokrój

Cała roślina ma wysokość (wraz z kwiatem) 10-15 cm. Pod ziemią grube i mięsiste kłącze. Jest byliną, kwitnie od kwietnia do maja. Liczba chromosomów 2n = 32^[3].

Łodyga

Pojedyncza, wzniesiona, gruba, naga, bardzo krótka.

Liście

Szablaste, o długości 5-15 cm i szerokości 1-3 cm.

Kwiaty

O barwie fioletowej, niebieskiej lub białej i długości do 15 cm. U kultywarów występują też kwiaty w kolorze żółtym, purpurowym^[4]. Zazwyczaj występuje tylko jeden duży kwiat na szczycie łodygi. Zewnętrzne listki okwiatu są odgięte, wewnętrzne wzniesione. Znamiona słupka, szerokie, liściowate.

Zastosowanie i uprawa

Nadaje się na rabaty kwiatowe, do ogródków skalnych i na kwiat cięty. Wymaga słonecznego stanowiska, nie ma natomiast specjalnych wymagań co do gleby, nie należy go sadzić na glebach świeżo nawożonych obornikiem^[5] . Rozmnaża się łatwo poprzez podział kłączy wczesną wiosna lub w drugiej połowie lata^[5].

Przypisy

Kwiat