nimet breadcrumb-navigoinnissa
Los cefalaspidomorfs (Cephalaspidomorphi) son un taxon de peisses sens maissas. La majoritat dels sieus membres son atudats; pasmens, las lampreas actualas son de còps que i a consideradas coma de cefalaspidomorfs, amb lo sieu reng que s'estendriá dempuèi lo Silurian e Devonian fins als nòstres jorns.
Fòrça articles considèran e mai los Cephalaspidomorphi coma una classa amb un sol grop actual, las lampreas (Petromyzontiformes).
Los cefalaspidomorfs (Cephalaspidomorphi) son un taxon de peisses sens maissas. La majoritat dels sieus membres son atudats; pasmens, las lampreas actualas son de còps que i a consideradas coma de cefalaspidomorfs, amb lo sieu reng que s'estendriá dempuèi lo Silurian e Devonian fins als nòstres jorns.
Цефаласпидоморфите (Cephalaspidomorphi или Cephalaspidomorpha) сочинуваат таксон на безвилични ‘рбетници именувани по цефаласпидите, кои се група на коскоштитни (Osteostraci). Повеќето од членовите на оваа група се изумрени, но, таа е од голем интерес за биолозите, бидејќи би можела да ги вклучи и змиулките. Доколку е вака, змиулките би го продолжиле времето на постоење на оваа група од Силур и Девон до денес.
Во 1920-те, биолозите Киаер и Стенсјо најпрво во Cephalaspidomorphi ги вклучиле коскоштитните, безштитните (Anaspida) и змиулките, бидејќи сите три групи споделуваат единечна грбна "ноздра", сега позната како назохипофизарен отвор.
Оттогаш мислењата за врските меѓу безвиличните ‘рбетници се најразлични. Повеќето автори ги сметаат безвиличните ‘рбетници за парафилетска група од која се развиле ‘рбетниците со вилица. Поради заедничките карактеристики како што се парните перки, потеклото на ‘рбетниците со вилица може да лежи во цефаласпидоморфите. Некои биолози не го користат повеќе името цефаласпидоморфи, бидејќи врските меѓу коскоштитните и безштитните се нејасни, а тука се замешуваат и афинитетите на змиулките. Други ја ограничуваат употребата на името на групите кои се многу појасно поврзани со коскоштитните, како што се Galeaspida и Pituriaspida, кои беа непознати во 1920-те.
Многу автори сè уште ги сметаат цефаласпидоморфите како линеовска класа чии единствени живи претставници се змиулките.
Цефаласпидоморфите (Cephalaspidomorphi или Cephalaspidomorpha) сочинуваат таксон на безвилични ‘рбетници именувани по цефаласпидите, кои се група на коскоштитни (Osteostraci). Повеќето од членовите на оваа група се изумрени, но, таа е од голем интерес за биолозите, бидејќи би можела да ги вклучи и змиулките. Доколку е вака, змиулките би го продолжиле времето на постоење на оваа група од Силур и Девон до денес.
Taxonavigaçion
Cephalaspidomorphi
Cephalaspidomorphs are a group of jawless fishes named for Cephalaspis of the osteostracans. Most biologists regard this taxon as extinct, but the name is sometimes used in the classification of lampreys, because lampreys were once thought to be related to cephalaspids. If lampreys are included, they would extend the known range of the group from the Silurian and Devonian periods to the present day. They are the closest relatives of jawed fishes, who emerged from within them and they would survive if the jawed fish are included.
Cephalaspidomorphi were, like most contemporary fishes, very well armoured. The head shield was particularly well developed, protecting the head, gills and the anterior section of the viscera. The body was in most forms well armoured as well. The head shield had a series of grooves over the whole surface, forming an extensive lateral line organ. The eyes were rather small and placed on the top of the head. There was no jaw proper. The mouth opening was surrounded by small plates, making the lips flexible, but without any ability to bite.[1]
No internal skeleton is known, outside of the head shield. If they had a vertebral column at all, it would have been cartilage rather than bone. Likely, the axial skeleton consisted of an unsegmented notochord. A fleshy appendage emerged laterally on each side, behind the head shield, functioning as pectoral fins. The tail had a single, wrap-around tail-fin. Modern fishes with such a tail are rarely quick swimmers, and the cephalaspidomorphi were not likely very active animals. They probably spent much of their time semi-submerged in the mud. They also lacked a swim bladder, and would not have been able to keep afloat without actively swimming. The head shield provided some lift though, and would have made the cephalaspidomorphi better swimmers than most of their contemporaries.[1] The whole group were likely algae- or filter-feeders, combing the bottom for small animals, much like the modern armoured bottom feeders, such as Loricariidae or Hoplosternum catfish.[2]
In the 1920s, the biologists Johan Kiær and Erik Stensiö first recognized the Cephalaspidomorphi as including the osteostracans, anaspids, and lampreys, because all three groups share a single dorsal "nostril", now known as a nasohypophysial opening.[3]
Since then, opinions on the relations among jawless vertebrates have varied. Most workers have come to regard the agnatha as paraphyletic, having given rise to the jawed fishes. Because of shared features such as paired fins, the origins of the jawed vertebrates may lie close to the Cephalaspidomorphi. Many biologists no longer use the name Cephalaspidomorphi because relations among Osteostraci and Anaspida are unclear, and the affinities of the lampreys are also contested. Others have restricted the cephalaspidomorphs to include only groups more clearly related to the Osteostraci, such as Galeaspida and Pituriaspida, that were largely unknown in the 1920s.[4]
Some reference works and databases have regarded Cephalaspidomorphi as a Linnean class whose sole living representatives are the lampreys.[5] Evidence now suggests that lampreys acquired the characters they share with cephalaspids by convergent evolution.[6] [7] As such, many newer works about fishes classify lampreys in a separate group called Petromyzontida or Hyperoartia.[8]
Cephalaspidomorphs are a group of jawless fishes named for Cephalaspis of the osteostracans. Most biologists regard this taxon as extinct, but the name is sometimes used in the classification of lampreys, because lampreys were once thought to be related to cephalaspids. If lampreys are included, they would extend the known range of the group from the Silurian and Devonian periods to the present day. They are the closest relatives of jawed fishes, who emerged from within them and they would survive if the jawed fish are included.
Los cefalaspidomorfos (Cephalaspidomorphi) son un taxón de peces sin mandíbulas (agnatos). Todos sus miembros están extintos. Anteriormente se incluían a las lampreas, sin embargo los estudios genéticos encontraron que la agrupación de los verdaderos vertebrados es parafilética ya que las lampreas están más estrechamente emparentadas con los mixinos que con los gnatostomados y compartieron un ancestro más reciente con los mixinos que con los gnatostomados, por tanto deben incluirse en un mismo grupo llamado Cyclostomi.[1][2][3][4] Evidencias fósiles recientes también apoyan la inclusión de los mixinos con las lampreas dentro los vertebrados.[5] Esta agrupación exige excluir a las lampreas de Cephalaspidomorphi.
En 1927, Stensiö[6] reconoció por vez primera los Cephalaspidomorphi, en que incluyó los osteostráceos, los anáspidos y las lampreas, ya que todos estos grupos compartían la presencia de un solo orificio nasal dorsal, conocida como abertura nasohipofisaria.
Desde entonces, las opiniones sobre los vertebrados sin mandíbulas han cambiado.[7] Los agnatos son probablemente un grupo parafilético del cual surgieron los peces con mandíbulas cuyo origen podría estar entre los Cephalaspidomorphi, por el hecho de compartir la presencia de aletas pares.
Algunos zoólogos no usan el nombre Cephalaspidomorphi ya que las relaciones entre osteostráceos y anáspidos no están claras, y las afinidades de las lampreas también son dudosas. Otros han restringido los cefalaspidomorfos para incluir solo los grupos claramente relacionados con los osteostráceos, como Galeaspida y Pituriaspida, que eran prácticamente desconocidos en los años 1920.
Una posible filogenia utilizando evidencia fósil y genética es la que sigue, en este caso las lampreas consideradas verdaderos vertebrados estarían menos relacionadas con los gnatostomados al estar genéticamente emparentadas con los mixinos, también en este cladograma puede notarse la parafilia de Cephalaspidomorphi con respecto a Gnathostomata:[5] [8][9]
Vertebrata/Craniata Cyclostomi Cephalaspidomorphi Cephalaspidomorpha Myopterygii AnaspidomorphiLos cefalaspidomorfos (Cephalaspidomorphi) son un taxón de peces sin mandíbulas (agnatos). Todos sus miembros están extintos. Anteriormente se incluían a las lampreas, sin embargo los estudios genéticos encontraron que la agrupación de los verdaderos vertebrados es parafilética ya que las lampreas están más estrechamente emparentadas con los mixinos que con los gnatostomados y compartieron un ancestro más reciente con los mixinos que con los gnatostomados, por tanto deben incluirse en un mismo grupo llamado Cyclostomi. Evidencias fósiles recientes también apoyan la inclusión de los mixinos con las lampreas dentro los vertebrados. Esta agrupación exige excluir a las lampreas de Cephalaspidomorphi.
See artikkel räägib rühmast Cephalaspidimorphi; rühma Hyperoartia kohta vaata artiklit Hyperoartia; rühma Petromyzones kohta vaata artiklit Petromyzones; perekonna kohta vaata artiklit Silm (perekond) Silmud[1] (Cephalaspidomorphi) on lõuatute rühm, mida enamasti käsitatakse selgroogsete[2] või koljuste[3] alamhõimkonna klassina[4][5], mille ainsad tänapäeval elavad esindajad on rühma Hyperoartia paigutatavad silmlased, kes on silmuliste ainus sugukond.
Enamik selle rühma esindajatest on välja surnud, teada on hulk fossiile Silurist ja Devonist.
1920ndatel arvasid bioloogid Kiaer ja Stensiö esimesena sellesse rühma luukilbilised Osteostraci ja kilbitud ning silmlased, sest kõigil neil on üks selgmine "sõõre" (lihtne ninaava), mida nüüd nimetatakse nasohüpofüsiaalavaks (Kiaer (1924), Stensiö (1927)). Nimi on pandud luukilbiliste perekonna Cephalaspis ('peakilp') järgi. Selgroogsete süstemaatikas peeti lõuatuid lõugsuustest eraldi olevaks klaadiks ning lõuatud jagunesid Stensiö järgi rühmadeks Pteraspidomorphi (pihklased ja erikilbilised (Heterostraci) ja Cephalaspidomorphi (ühelt poolt silmulised ja kilbitud, teiselt poolt luukilbilised).
Enamik paleontolooge nõustus, et Cephalaspidomorphi selles koosseisus on monofüleetiline rühm, kuid mitte pihklaste kokkupanekuga erikilbilistega. Erikilbilisi peeti 1970ndateni olevat suguluses pigem lõugsuustega, sest neil puuduvad rühmale Cephalaspidomorphi omased kohastumused ning neil on paarilised haistmiskapslid nagu lõugsuustel.
Pärast kladistika tekkimist avaldati rida uusi sugupuid. Kõik nad lähtusid sellest, et silmulised on kaotanud rea tunnuseid, sealhulgas paarilised uimed, välisskelett ja sensoorjoonekanalid. Gagnier (1993) avaldas esimese arvutiga saadud sugupuu, mis selle eelduse hülgas ning asetas kõik ostrakodermid (eksoskeletiga väljasurnud lõuatud) lähedamasse sugulusse lõugsuustega kui silmuliste ja pihklastega. Selle sugupuu järgi tuleb välja, et rühma Cephalaspidomorphi eristavaks tunnuseks peetud selgmine nasohüpofüsiaalava kas tekkis mitu korda või on selgroogsete ühine tunnus.
Enamik uurijaid peab nüüd lõuatuid parafüleetiliseks rühmaks, millest põlvnevad ka lõugsuused. Et lõugsuustel on silmudega ühiseid jooni, näiteks paarilised uimed, siis võivad lõugsuused põlvneda just silmudest (Cephalaspidomorphi).
Mõned bioloogid[6]ei kasuta enam nimetust Cephalaspidomorphi, sest luukilbiliste ja kilbitute vahelised suhted on ebaselged ning ka sugulus silmlastega on vaidlustatud. Teised jälle arvavad sinna peale luukilbiliste veel mõned viimasega ilmses suguluses olevad rühmad, nagu galeaspiidid (Galeaspida) ja Pituriaspida, mida 1920ndatel veel suurt ei tuntud.
Philippe Janvier' andmetel[7] peetakse rühma Cephalaspidimorphi klaadiks, kuhu kuuluvad Arandaspida, Astraspida, Eriptychiida ja erikilbilised (Heterostraci).
Kõige laiemas mõttes arvatakse sellesse rühma Cephalaspidomorphi väljasurnud rühmad luukilbilised, galeaspiidid, Pituriaspida ja kilbitud ning Hyperoartia, kelle hulka kuuluvad ka praegu elavad silmulised.
|isbn= value (juhend). Silmud (Cephalaspidomorphi) on lõuatute rühm, mida enamasti käsitatakse selgroogsete või koljuste alamhõimkonna klassina, mille ainsad tänapäeval elavad esindajad on rühma Hyperoartia paigutatavad silmlased, kes on silmuliste ainus sugukond.
Enamik selle rühma esindajatest on välja surnud, teada on hulk fossiile Silurist ja Devonist.
Les Cephalaspidomorphi forment un clade réunissant plusieurs taxons d'agnathes fossiles.
Il faut pourtant noter que les phylogénies récentes ont exclu les Lamproies, précisément, de l'ensemble vraisemblablement formé par les taxons fossiles des Galeaspida, Pituriaspida et Osteostraci, plus proches parents des Gnathostomes que des lamproies. Le terme de "Cephalaspidomorphi" pour désigner les lamproies ne semble donc pas pertinent, puisqu'il dérive du nom d'un groupe d'Osteostraci.
Os cefalaspidomorfos (Cephalaspidomorphi) son un grupo de peixes sen mandíbulas (ágnatos). A maioría dos seus membros están extintos; porén, as lampreas actuais son ás veces consideradas cefalaspidomorfos, co que o seu rango cronolóxico se estendería desde o Silúrico e o Devoniano até os nosos días.
En 1927, Stensiö [1] recoñeceu por primeira vez aos cefalaspidomorfos, nos que incluíu os osteostráceos, os anáspidos e as lampreas, xa que todos estes grupos compartían a presenza dun só orificio nasal dorsal, coñecido como abertura nasohipofisaria.
Desde entón, as opinións sobre os vertebrados sen mandíbulas cambiaron.[2]
Os ágnatos son probabelmente un grupo parafilético do cal xurdiron os gnatóstomos (peixes con mandíbulas) cuxa orixe podería estar entre os cefalaspidomorfos polo feito de compartiren a presenza de aletas pares.
Algúns zoólogos non usan o nome Cephalaspidomorphi, xa que as relacións entre osteostráceos e anáspidos non están claras, e as afinidades das lampreas tamén son dubidosas.
Outros restrinxiron o grupo dos cefalaspidomorfos para incluír nel só os grupos claramente relacionados cos osteostráceos, como Galeaspida e Pituriaspida, que eran practicamente descoñecidos nos anos 1920.
Moitos autores consideran aínda os cefalaspidomorfos como unha clase cun só grupo actual, as lampreas (petromizontiformes). Algunhas obras de referencia e bases de datos consideran Cephalaspidomorphi como unha clase linneana cuxos únicos representantes viventes son as lampreas.[3]
Pero as evidencias suxiren que as lampreas adquiriron os caracteres que comparten cos cefaláspidos por evolución converxente.[4] [5]
Por iso, moitas obras máis recentes sobre os peixes clasifican as lampreas nun grupo separado, os Petromyzontida ou Hiperoartios.[6]
Os cefalaspidomorfos (Cephalaspidomorphi) son un grupo de peixes sen mandíbulas (ágnatos). A maioría dos seus membros están extintos; porén, as lampreas actuais son ás veces consideradas cefalaspidomorfos, co que o seu rango cronolóxico se estendería desde o Silúrico e o Devoniano até os nosos días.
Einnösungar (fræðiheiti: Cephalaspidomorphi) er forn óröðuð fylking vankjálka sem inniheldur að mestu útdauðar tegundir. Fylkinging inniheldur mögulega steinsugur og of svo er hefur hún verið uppi frá sílúrtímabilinu á fornlífsöld en ekki devontímabilinu sem er næsta tímabil þar á eftir.
I Cephalaspidomorphi sono un gruppo tassonomico non più utilizzato, che raggruppava alcuni pesci senza mascella: tra questi, gli estinti osteostraci e le attuali lamprede.
Si pensava che questi due gruppi potessero condividere un'origine comune a causa della struttura delle branchie estremamente simile tra loro. Queste caratteristiche hanno fatto supporre per lungo tempo che i due gruppi, insieme a quello degli anaspidi, fossero strettamente imparentati e raggruppati in un solo clade. Le teorie più recenti, però, suggeriscono che queste caratteristiche siano frutto di convergenza evolutiva.
Nėginiai apskritažiomeniai (lot. Cephalaspidomorphi) – bežandžių (Agnatha) stuburinių gyvūnų klasė, kurioje yra tik vienintelis nėgių būrys su nėginių šeima. Lietuvoje aptinkamos 4 savaiminės jų rūšys:
Nėgės paplitusios vidutinio klimato juostos vandenyse. Gyvena jūrose, puola žuvis, prisisiurbia prie jų, prakanda odą ir minta krauju arba raumenimis. Neršti plaukia į upes. Po neršto žūva. Lervos vadinamos vingiliais, yra aklos, slepiasi dumble, filtruoja smulkias maisto daleles iš vandens. Po kelerių metų prasideda metamorfozė. Išryškėja akys, išsivysto kvėpavimo vamzdis. Upės srovė nuneša nėgę į jūrą. Kai kurios smulkios rūšys visąlaik gyvena upėse.
Suaugusios nėgės ryklė turi atšaką - akliną kvėpavimo vamzdį. Nuo jo atsišakoja 7 poros žiauninių maišų, kurie į išorę atsiveria išoriniais žiauniniais plyšiais. Lervinės stadijos - vingilio - kvėpavimo sistema panaši į iešmučio - jis turi žiaunaryklę, kuri tarnauja ir maisto dalelių surinkimui iš vandens, ir kaip kvėpavimo organas.
Nėginiai apskritažiomeniai (lot. Cephalaspidomorphi) – bežandžių (Agnatha) stuburinių gyvūnų klasė, kurioje yra tik vienintelis nėgių būrys su nėginių šeima. Lietuvoje aptinkamos 4 savaiminės jų rūšys:
Ukraininė nėgė (Eudontomyzon mariae) Upinė nėgė (Lampetra fluviatilis) Mažoji nėgė (Lampetra planeri) Jūrinė nėgė (Petromyzon marinus). Rūšis įrašyta į Lietuvos raudonąją knygą. Pav.Cefalaspidomorfi jeb nepārnāši (Cephalaspidomorphi, Monorhina) ir izmirušu bezžokļaiņu klase. Taču atsevišķi pētnieki pie cefalaspidomorfiem pieskaita arī mūsdienu nēģus un miksīnas. Tādā gadījumā nepārnāši dzīvo no silūra perioda līdz mūsdienām. Cefalaspidomorfu klasi pārstāv divas apakšklases: kaulvairodži un bezvairodži.
Nepārnāšiem ir raksturīga viena ožas kapsula, kura ir izvietota tuvu smadzenēm. Vienīgā nāss atrodas mugurpusē, galvas vidū. Ārējā skeleta uzbūve dažādām nepārnāšu grupām ir ļoti atšķirīga. Kaulvairodžiem galvu no virspuses sedz gandrīz nepārtraukts kaula vairogs. Savukārt, bezvairodžiem galvu un visu pārējo ķermeni sedz vairākas no ārpuses ar nelīdzenu dentīna slāni klātas samērā sīku plātnīšu rindas. Atšķirībā no pteraspidomorfiem, šis vairogs un plātnītes ir jau ar īstam kaulam raksturīgu histoloģisko struktūru. Dzīvnieku izmēri svārstās no 5 līdz 50 cm[1]. Ķermeņa forma ir vārpstveidīga vai arī horizontāli saplacināta. Daļai formu, domājams, bija kustīgas krūšu spuras. Žaunu maisi (10-15 pāri) uz āru atveras ar patstāvīgām atverēm ķermeņa sānos vai apakšpusē.
Cefalaspidomorfi jeb nepārnāši (Cephalaspidomorphi, Monorhina) ir izmirušu bezžokļaiņu klase. Taču atsevišķi pētnieki pie cefalaspidomorfiem pieskaita arī mūsdienu nēģus un miksīnas. Tādā gadījumā nepārnāši dzīvo no silūra perioda līdz mūsdienām. Cefalaspidomorfu klasi pārstāv divas apakšklases: kaulvairodži un bezvairodži.
Cephalaspidomorphi er ei gruppe kjevelause fisk med enkle naseopningar. Dei fleste kjende medlemmane av gruppa var pansra fisk som levde i devon- og silurtida for om lag 400 millionar år sidan, men mange meiner at òg niaugene som lever i dag høyrer med i gruppa.
Slektskapen til dei ulike fossile fiskane innanfor gruppa er uklårt, og somme meiner ho kanskje kan vera parafyletisk: Sidan somme av dei fossile artane har para finnar, trur ein del forskarar at dei virveldyra som har kjevar stammar frå ho. Namnet vert likevel brukt jamleg, i dag særleg i samband med niauger.
Cephalaspidomorphi er ei gruppe kjevelause fisk med enkle naseopningar. Dei fleste kjende medlemmane av gruppa var pansra fisk som levde i devon- og silurtida for om lag 400 millionar år sidan, men mange meiner at òg niaugene som lever i dag høyrer med i gruppa.
Slektskapen til dei ulike fossile fiskane innanfor gruppa er uklårt, og somme meiner ho kanskje kan vera parafyletisk: Sidan somme av dei fossile artane har para finnar, trur ein del forskarar at dei virveldyra som har kjevar stammar frå ho. Namnet vert likevel brukt jamleg, i dag særleg i samband med niauger.
Os Cefalaspidomorfos são uma classe de peixes agnatas que, como os Pteraspidomorfos, também possui exoesqueleto. A maioria dos membros deste grupo são extintos, mas as lampreias fazem também parte dele, o que significa que os seus antepassados têm origem nos períodos siluriano e devoniano.[1]
Assim como outros peixes sem mandíbula como os pteraspidomorfos e peixes-bruxa, também não tinham barbatanas pares.
Dividem-se em cinco subclasses:
Os Cefalaspidomorfos são uma classe de peixes agnatas que, como os Pteraspidomorfos, também possui exoesqueleto. A maioria dos membros deste grupo são extintos, mas as lampreias fazem também parte dele, o que significa que os seus antepassados têm origem nos períodos siluriano e devoniano.
Assim como outros peixes sem mandíbula como os pteraspidomorfos e peixes-bruxa, também não tinham barbatanas pares.
Dividem-se em cinco subclasses:
Anaspida, Galeaspida, Osteostraci, Pituraspida e Hyperoartia (a única sobrevivente)Kostnopanciernatce[1][2] (iné názvy: osteostraky[3][4], neformálne: cefalaspidy[5]; lat. Osteostraci, Cephalaspidiformes, Cephalaspida[6][7]) sú vyhynutý rad bezčeľustnatcov. Žili od stredného silúru po neskorý devón. Patria medzi tzv. štítovce.
Mali tvrdý hlavový pancier bez švov, ktorý po utvorení už viac nerástol. Mali páry plutvovitých útvarov. Potravu prijímali nasávaním predmetov zo dna rozšírením hltanu. Zloženie mozgu a nervovej sústavy bolo podobné ako u dnešných mihúľ.
Rad kostnopanciernatce/osteostraky
Commons ponúka multimediálne súbory na tému Kostnopanciernatce
Wikidruhy ponúkajú informácie na tému Kostnopanciernatce
Kostnopanciernatce (iné názvy: osteostraky, neformálne: cefalaspidy; lat. Osteostraci, Cephalaspidiformes, Cephalaspida) sú vyhynutý rad bezčeľustnatcov. Žili od stredného silúru po neskorý devón. Patria medzi tzv. štítovce.
