Carex caryophyllea Latourr., ye una especie de planta yerbácea perteneciente a la familia de les ciperacees.
Ye una pequeña planta con rizoma reptante delgáu. Tien los tarmos fértiles trígonos y llisos. Les fueyes son más curties que los tarmos, planes, daqué ríxides y aspres escontra'l cantu de los ápizs. Les espigues queden arrexuntaes nel estremu superior del tarmu, suelen ser sésiles o caltenese sobre un curtiu pedúnculu. Presenta utrículos pelosos con picu bien curtiu.
Esta planta ye nativa d'Europa y Asia. Ye España alcuéntrase en Barcelona, Castellón, Girona, Lleida, Tarragona y Valencia nos praos húmedos.
Carex caryophyllea describióse por Marc Antoine Louis Claret de Latourrette y espublizóse en Chloris Lugdunensis 27. 1785.[1]
Carex: nome xenéricu que podría derivar del griegu kairo, que significa "mancar", rellacionáu coles fueyes cortantes que tienen estes plantes.[2]
caryophyllea; epítetu llatín que significa "rosado".[3]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Carex caryophyllea Latourr., ye una especie de planta yerbácea perteneciente a la familia de les ciperacees.
El càrex vernal (Carex caryophyllea) és una herba perenne de la família de les ciperàcies.
Es tracta d'un hemicriptòfit amb un rizoma d'entrenusos llargs, prim, a voltes laxament cespitós. Les tiges de 5-25 cm, trígons, llisos o amb aculis dispersos en la part superior. Les fulles de 2-5 mm d'amplària, generalment amb una longitud molt menor que les tiges, aspres en les vores cap a l'àpex, planes, bastant rígides. La lígula, de 0,5-2 mm, té l'àpex obtús o arrodonit, sense antelígula. Presenta beines basals esquamiformes, enteres o més o menys fibroses, de color bru. La bràctea inferior és setàcia o foliàcia, generalment de menor longitud que la inflorescència, embeinant. L'espiga masculina és solitària, de 10-20 mm, oblonga, claviforme o fusiforme. Les femenines, de 9-20 mm, ovoides, pròximes a les masculines, a voltes inferior i separada, les superiors sèssils o quasi, la resta amb peduncles de longitud major com més inferiors sigues, erectes. Les glumes masculines són oblongues, d'àpexs agut, subagut o curtament arestós, de color bru o bru rogenc, sense marge escariós. Les glumes femenines són amplament ovals, d'àpex agut, mucronat o arestós, rarament obtús, de color bru o bru rogenc, sense marge escariós, de menor o igual longitud que els utricles. Aquests són de 2,5-3 x 1,2-1,7 mm, suberectes, amb el contorn més o menys obovat, trígons, amb els nervis poc perceptibles, curtament pubescents, verdosos o de color bru, amb un pic de fins a 0,5 mm, comunament curtament bidentat. El fruit és un aqueni d'1,7-2,1 x 1-1,6 mm, de contorn el·líptic o obovat, trígons, amb la base de l'estil que sorgeix d'una concavitat de l'àpex de l'aqueni, de color bru fosc. Floreix des de maig fins a juliol i fructifica en agost. 2n = 67, 68, 62*, 66* (els números marcats són els d'alguns poliploides que s'han trobat).
Herba amb distribució eurosiberiana, en prats humits sobre qualsevol tipus de sòl. Està present a la meitat sud de la península Ibèrica (Sierra Nevada, Sierra de Baza i Sierra de Segura). Es pot trobar aquesta espècie a tots els Països Catalans i a les províncies de Castelló i València del País Valencià.
Inflorescència masculina (dalt) i femenina (baix).
Càrex vernal in vivo (Àustria).
_002.JPG)
Il·lustració extreta de Flora Batava of Afbeelding en Beschrijving van Nederlandsche Gewassen, XV. Deel. (1877).
El càrex vernal (Carex caryophyllea) és una herba perenne de la família de les ciperàcies.
Ostřice jarní (Carex caryophyllea Latourr., syn.: Carex verna Chaix) je druh jednoděložné rostliny z čeledi šáchorovité (Cyperaceae).
Jedná se o rostlinu dosahující výšky nejčastěji 10-50 cm. Je vytrvalá a pouze řídce trsnatá, z oddenku vyrážejí vystoupavé výběžky. Listy jsou střídavé, přisedlé, s listovými pochvami. Lodyha je tupě trojhranná, delší než listy. Čepele jsou asi 1,5-3 mm široké, drsné, světle zelené. Bazální pochvy jsou světle hnědé až hnědé, síťnatě rozpadavé. Ostřice jarní patří mezi různoklasé ostřice, nahoře jsou klásky čistě samčí, dole čistě samičí. Samčí klásek bývá pouze jeden, samičí jsou většinou 1-2, vzácněji až 3. Listeny jsou štětinovité nebo bezčepelné s krátkými pochvami na bázi. Okvětí chybí. V samčích květech jsou zpravidla 3 tyčinky. Čnělky jsou většinou 3. Plodem je mošnička, která je asi 2-3 mm dlouhá, zelenavá, za zralosti až zelenohnědá, pýřitá, bezžilná, zobánek je krátký, na vrcholu jen mělce vykrojený. Každá mošnička je podepřená plevou, která je rezavě hnědá se zeleným středním žebrem, lesklá, někdy osinkatá. Kvete nejčastěji v březnu až v květnu. Počet chromozómů: 2n=62, 64, 66 nebo 68.
Ostřice jarní roste hlavně ve velké části Evropy, chybí na úplném jihu, jako je jižní Španělsko nebo jižní Řecko, na sever sahá její areál po jižní Švédsko. Na východ je rozšířena až po jihozápadní Sibiř. Byla zavlečena i do Severní Ameriky. Mapka rozšíření viz zde: [1].
V ČR roste dosti často od nížin do podhůří. Nejčastěji roste v různých trávnících, někdy i ve světlých lesích, např. doubravách.
Obrázky, zvuky či videa k tématu ostřice jarní ve Wikimedia Commons
Ostřice jarní (Carex caryophyllea Latourr., syn.: Carex verna Chaix) je druh jednoděložné rostliny z čeledi šáchorovité (Cyperaceae).
Vår-Star (Carex caryophyllea) er et 5-30 cm højt halvgræs, der vokser på overdrev og skrænter.
Vår-Star er en flerårig urt med en kort krybende jordstængel og oprette skud med grundstillede blade. Blomsterstanden består af et enkelt hanaks og et par hunaks, begge med brunlige dækskæl. Frugthylstret er dunhåret og har et fedtholdigt væv ved basis, hvilket gør den tiltrækkende for myrer.
Europa og det sydlige Sibirien.
Vår-Star findes på tørt græsland.
Die Frühlings-Segge (Carex caryophyllea Latourr., Syn.: Carex verna Chaix) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Seggen innerhalb der Familie der Sauergrasgewächse (Cyperaceae). Sie kommt in Europa und Westsibirien vor.[1]
Die Frühlings-Segge wächst als ausdauernde krautige Pflanze und erreicht Wuchshöhen von 10 bis 30 Zentimeter.[1] Sie bildet unterirdische, kurze Ausläufer durch die Vegetative Vermehrung erfolgt. Junge Wurzeln weisen eine charakteristische gelbe Spitze auf.
Die Laubblätter sind in Blattscheide und Blattspreite gegliedert. Die braune Blattscheide ist kurz. Die dunkelgrüne Blattspreite ist 1 bis 3 mm breit,[1] schwach doppelt gefaltet und verläuft in eine charakteristische dreikantige Spitze. Die vorjährige Blattscheiden zerfallen zu graubraunen Fasern, bilden jedoch keinen auffälligen Faserschopf aus.[1]
Der Blütenstand ist bis zu 3 cm lang. Die Frühlings-Segge ist eine verschiedenährige Seggenart. Sie bildet an der Spitze ein endständiges männliches Ährchen, das am oberen Ende stumpf ist, und darunter ein bis vier weibliche Ährchen. Das unterste Hochblatt des Blütenstandes besitzt meist nur eine sehr kurze Spreite und die dazugehörige Blattscheide ist höchstens 5 mm lang. Die braunen Spelzen besitzen einen hellen Mittelnerv und keinen weißlichen Hautrand. Die 2,5 bis 3 mm langen Schläuche sind dicht behaart. Es sind drei Narben vorhanden.[1]
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 62, 64, 66 oder 68.[2]
Die Frühlings-Segge ist ein Hemikryptophyt oder Geophyt.[1][3]
Die Blütezeit reicht von März bis Mai. Die Utriculi besitzen ein Elaiosom zur Ameisenausbreitung, daneben erfolgt auch eine Ausbreitung als Regenschwemmling und Verdauungsausbreitung.[3]
Carex caryophyllea ist in Europa und Asien bis Japan verbreitet.[4] Im mitteleuropäischen Tiefland findet man sie selten, sonst kommt sie in Mitteleuropa zerstreut vor. In den Alpen steigt sie bis in Höhenlagen über 2300 Metern.[5] In den Allgäuer Alpen steigt sie im Vorarlberger Teil zwischen Hochtannberg und Widderstein bis zu 1850 Metern Meereshöhe auf.[6]
Die basenholde Carex caryophyllea besiedelt hauptsächlich Trocken- und Halbtrockenrasen, Silikatmagerrasen, Zwergstrauchheiden und Borstgrasrasen und Frischwiesen und -weiden sowie[5] lichte Wälder und Gebüsche. Die Frühlings-Segge braucht mäßig basenreichen, aber lockeren und oft sandigen Boden, der nicht unbedingt kalkhaltig sein muss, und der sogar schwach sauer sein kann.[5] Sie erträgt keine Düngung mit Stickstoff.[5] Sie verlangt im Sommer Wärme und ganzjährig viel Licht.[5] Sie ist eine schwache Kennart der pflanzensoziologischen Ordnung Brometalia erecti und besitzt ihr Schwerpunktvorkommen hauptsächlich im Verband Mesobromion erecti oder Molinion caeruleae.
In einigen deutschen Bundesländern steht die Frühlings-Segge auf der Roten Liste.
Man kann die folgenden Varietäten unterscheiden[4]:
Die Frühlings-Segge wird auch als Zierpflanze für Steingärten und Pflanztröge sowie zur extensiven Dachbegrünung verwendet, beispielsweise der Cultivar 'The Beatles'.[7]
Die Frühlings-Segge (Carex caryophyllea Latourr., Syn.: Carex verna Chaix) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Seggen innerhalb der Familie der Sauergrasgewächse (Cyperaceae). Sie kommt in Europa und Westsibirien vor.
Carex caryophyllea is a species of plant in the family Cyperaceae first described by Marc Antoine Louis Claret de La Tourrette. Two varieties are listed in the World Checklist of Selected Plant Families:[1]
Carex caryophyllea is a species of plant in the family Cyperaceae first described by Marc Antoine Louis Claret de La Tourrette. Two varieties are listed in the World Checklist of Selected Plant Families:
Carex caryophyllea var. caryophyllea — temperate regions of the Old World Carex caryophyllea var. microtricha (Franch.) Kük. — Far East, Korea, North and Central JapanCarex caryophyllea Latourr. es una especie de planta herbácea de la familia de las ciperáceas.
Es una pequeña planta con rizoma reptante delgado. Tiene los tallos fértiles trígonos y lisos. Las hojas son más cortas que los tallos, planas, algo rígidas y ásperas hacia el borde de los ápices. Las espigas quedan agrupadas en el extremo superior del tallo, suelen ser sésiles o mantenerse sobre un corto pedúnculo. Presenta utrículos pelosos con pico muy corto.
Esta planta es nativa de Europa y Asia. Es España se encuentra en Barcelona, Castellón, Gerona, Lérida, Tarragona y Valencia en los prados húmedos.
Carex caryophyllea fue descrita por Marc Antoine Louis Claret de Latourrette y publicado en Chloris Lugdunensis 27. 1785.[1]
Ver: Carex
caryophyllea; epíteto latino que significa "rosado".[2]
Carex caryophyllea Latourr. es una especie de planta herbácea de la familia de las ciperáceas.
Kevadtarn (Carex caryophyllea) on tarna perekonda kuuluv taimeliik.
Kevätsara (Carex caryophyllea) on Euraasiassa tavattava niittyjen sarakasvi. Suomessa laji on harvinaistunut ja uhanalainen.[1]
Kevätsara kasvaa 5–30 cm korkeaksi. Sen kasvutapa on pysty ja se on löyhästi mätästävä ja lyhytrönsyinen. Jäykkien varsien tyvitupet ovat vaalean- tai tummanruskeita ja ne hajoavat säikeiksi. Harmahtavanvihreät lehdet ovat vartta lyhyempiä ja 1,5–3 mm leveitä. Alimman tähkän vaaleanruskea tukilehti on tavallisesti kalvomainen, vajaan sentin mittaiseen vihreään otaan päättyvä. Kevätsaran lyhytperäisessä kukinnossa on yksi hedetähkä ja yhdestä kahten emitähkää. Lähekkäin olevat emitähkät ovat väriltään ruskeita ja hedetähkä oranssinruskea. Tähkäsuomut ovat kellertävänruskeat ja niiden keskisuoni on vihreä. Emitähkien pullakot ovat harmaanvihreitä tai ruskeita ja karvaisia. Kevätsara kukkii Suomessa kesä-heinäkuussa.[2][3]
Kevätsaraa tavataan lähes koko Manner-Euroopassa Fennoskandian ja Venäjän pohjoisosia lukuun ottamatta. Levinneisyysalue ulottuu aina Keski-Aasiaan saakka. Lajia on tavattu myös Pohjois-Amerikasta, jonne se on tullut ihmisen mukana. Suomen lähialueilla kevätsaraa tavataan laajemmalti Etelä-Ruotsissa ja Tanskassa sekä Baltiassa.[4] Suomessa kevätsaraa tavataan Ahvenanmaalla ja Varsinais-Suomessa. Muutamia vanhoja havaintoja on myös pohjoisempaa Pohjanlanden rannikolta. Laji on Suomessa harvinaistunut.[5]
Kevätsaran tyypillisimpiä kasvupaikkoja ovat lehto- ja rinneniityt sekä kedot.[2]
Kevätsara (Carex caryophyllea) on Euraasiassa tavattava niittyjen sarakasvi. Suomessa laji on harvinaistunut ja uhanalainen.
La Laîche printanière (Carex caryophyllea) est une espèce des plantes du genre Carex et de la famille des Cyperaceae.
La Laîche printanière (Carex caryophyllea) est une espèce des plantes du genre Carex et de la famille des Cyperaceae.
Nalětnja rězna (Carex caryophyllea) je rostlina z podroda wšelakokłóskatych rěznow ze swójby cachorowowych rostlinow (Cyperaceae).
Nalětnja rězna je rostlina z krótkimi wotnožkami, kotraž docpěwa wysokosć wot 10 hač do 30 cm.
Šěrozelene łopjena su proste a docpěwaja šěrokosć wot 2 hač do 4 mm. Wone přezymuja a su krótke hač hładki stołpik.
Kćěje wot měrca hač do meje. 2-3 žónske kłosy su krótko stołpikate a docpěwaja dołhosć wot 5 hač do 10 mm, mjeztym zo muska kłosa je nakónčna. Hadźicy su lědma pysčičkate a kosmate. Wótre pluwizny su zerzawcobrune hač nažołć brune a zelenje smužkate.
Rosće na połsuchich trawnikach.
Rostlina je w nimale cyłej Europje rozšěrjena.
Nalětnja rězna. W: FloraWeb.de. (němsce)
Nalětnja rězna (Carex caryophyllea) je rostlina z podroda wšelakokłóskatych rěznow ze swójby cachorowowych rostlinow (Cyperaceae).
Carex caryophyllea adalah spesies tumbuhan seperti rumput yang tergolong ke dalam famili Cyperaceae. Spesies ini juga merupakan bagian dari ordo Poales. Spesies Carex caryophyllea sendiri merupakan bagian dari genus Carex.[1] Nama ilmiah dari spesies ini pertama kali diterbitkan oleh Latourr..
Carex caryophyllea adalah spesies tumbuhan seperti rumput yang tergolong ke dalam famili Cyperaceae. Spesies ini juga merupakan bagian dari ordo Poales. Spesies Carex caryophyllea sendiri merupakan bagian dari genus Carex. Nama ilmiah dari spesies ini pertama kali diterbitkan oleh Latourr..
Ankstyvoji viksva (Carex caryophyllea) – viksvuolinių (Cyperaceae) šeimos, viksvų (Carex) genties augalas.
Daugiametis, 8-30 cm aukščio, retakeris žolinis augalas. Šakniastiebis trumpas, palaipos plonos. Stiebai statūs, standūs, ploni, prie pamato gausu šviesiai rudų, blizgančių, išsisklaidžiusių makščių ir pernykščių nudžiūvusių lapų. Lapai gerokai trumpesni už stiebus, susitelkę stiebo pamatinėje dalyje, staigiai smailėjantys. Žiedynas iš 2-4 varpučių; apatinis žiedynlapis maždaug tokio pat ilgio kaip jo varputė, su 5-7 mm ilgio makštimi ir mažu, spygliškai nusmailėjusiu lakštu. Viršūninė varputė kuokelinė, jos pažiedės pailgai kiaušiniškos, rausvai rudos, siauru baltu pakraščiu. Piestelinės varputės 1-3, jų apatinės pažiedės dažniausiai spygliškai nusmailėjusios, rudos, per vidurį eina šviesesnė skiauterėta gysla, pakraščiai kartais su labai siaura, balsva juostele. Vaisiai pailguose, maždaug tokio pat ilgio kaip pažiedės, tribriauniuose, nusmailėjusiuose maišeliuose, kurių viršūnėje trumpas, neryškus snapelis. Vaisius platina skruzdėlės.
Žydi balandžio - gegužės mėn. Dažna visoje Lietuvoje. Auga atšlaitėse, sausose pievose, sausuose miškuose, smėlio ir priesmėlio dirvožemiuose.
Pavasarį gerai ėdama gyvulių. Žiedadulkės vartojamos medicinoje, jas mielai renka bitės.
Pavasarį žydintys augalai, Živilė Lazdauskaitė, Vilnius, Mokslas, 1985, 136 psl.
Ankstyvoji viksva (Carex caryophyllea) – viksvuolinių (Cyperaceae) šeimos, viksvų (Carex) genties augalas.
Daugiametis, 8-30 cm aukščio, retakeris žolinis augalas. Šakniastiebis trumpas, palaipos plonos. Stiebai statūs, standūs, ploni, prie pamato gausu šviesiai rudų, blizgančių, išsisklaidžiusių makščių ir pernykščių nudžiūvusių lapų. Lapai gerokai trumpesni už stiebus, susitelkę stiebo pamatinėje dalyje, staigiai smailėjantys. Žiedynas iš 2-4 varpučių; apatinis žiedynlapis maždaug tokio pat ilgio kaip jo varputė, su 5-7 mm ilgio makštimi ir mažu, spygliškai nusmailėjusiu lakštu. Viršūninė varputė kuokelinė, jos pažiedės pailgai kiaušiniškos, rausvai rudos, siauru baltu pakraščiu. Piestelinės varputės 1-3, jų apatinės pažiedės dažniausiai spygliškai nusmailėjusios, rudos, per vidurį eina šviesesnė skiauterėta gysla, pakraščiai kartais su labai siaura, balsva juostele. Vaisiai pailguose, maždaug tokio pat ilgio kaip pažiedės, tribriauniuose, nusmailėjusiuose maišeliuose, kurių viršūnėje trumpas, neryškus snapelis. Vaisius platina skruzdėlės.
Žydi balandžio - gegužės mėn. Dažna visoje Lietuvoje. Auga atšlaitėse, sausose pievose, sausuose miškuose, smėlio ir priesmėlio dirvožemiuose.
Pavasarį gerai ėdama gyvulių. Žiedadulkės vartojamos medicinoje, jas mielai renka bitės.
De voorjaarszegge (Carex caryophyllea) is een vaste plant uit de cypergrassenfamilie (Cyperaceae). De plant komt van nature voor op het noordelijk halfrond. De plant staat op de Nederlandse Rode Lijst van planten als zeldzaam en matig afgenomen. Het aantal chromosomen bedraagt 2n = 62, 64, 66 of 68.
De plant wordt tot de bloei 5-15 cm en erna tot 30 cm hoog, vormt korte uitlopers en heeft meestal scherp tot stomp driekantige stengels. De 1-3 mm brede bladeren zijn zwak gevouwen. De onderste bladscheden zijn minimaal 3 mm lang. De oude bladscheden van vorig jaar zijn nog als grijsbruine vezels aanwezig. De jonge wortels hebben een gele top.
De voorjaarszegge bloeit in april en mei. De 10-15 mm lange en 2-3 mm brede mannelijke aar steekt boven de één of vier vrouwelijke, 5-12 mm lange aren uit. De kafjes hebben meestal een groene, uittredende middennerf en geen witvliezige rand. Het vruchtbeginsel heeft twee stempels. De 2-3 mm lange, dicht kort afstaand behaarde urntjes zijn vrijwel ongesnaveld. Het urntje is een soort schutblaadje dat geheel om de vrucht zit.
De vrucht is een lensvormig nootje met aan de top een licht gekleurde ring om de blijvende stijlrest.
De plant komt voor op droge tot matig vochtige, kalkhoudende grond in lage graslanden en duinvalleien.
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Carex caryophyllea op Wikimedia Commons. De voorjaarszegge (Carex caryophyllea) is een vaste plant uit de cypergrassenfamilie (Cyperaceae). De plant komt van nature voor op het noordelijk halfrond. De plant staat op de Nederlandse Rode Lijst van planten als zeldzaam en matig afgenomen. Het aantal chromosomen bedraagt 2n = 62, 64, 66 of 68.
De plant wordt tot de bloei 5-15 cm en erna tot 30 cm hoog, vormt korte uitlopers en heeft meestal scherp tot stomp driekantige stengels. De 1-3 mm brede bladeren zijn zwak gevouwen. De onderste bladscheden zijn minimaal 3 mm lang. De oude bladscheden van vorig jaar zijn nog als grijsbruine vezels aanwezig. De jonge wortels hebben een gele top.
De voorjaarszegge bloeit in april en mei. De 10-15 mm lange en 2-3 mm brede mannelijke aar steekt boven de één of vier vrouwelijke, 5-12 mm lange aren uit. De kafjes hebben meestal een groene, uittredende middennerf en geen witvliezige rand. Het vruchtbeginsel heeft twee stempels. De 2-3 mm lange, dicht kort afstaand behaarde urntjes zijn vrijwel ongesnaveld. Het urntje is een soort schutblaadje dat geheel om de vrucht zit.
De vrucht is een lensvormig nootje met aan de top een licht gekleurde ring om de blijvende stijlrest.
De plant komt voor op droge tot matig vochtige, kalkhoudende grond in lage graslanden en duinvalleien.
Turzyca wiosenna (Carex caryophyllea L.) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych. Jest gatunkiem częstym, występującym na terenie prawie całej Europy.
Preferuje półsuche i ubogie murawy.
Turzyca wiosenna (Carex caryophyllea L.) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych. Jest gatunkiem częstym, występującym na terenie prawie całej Europy.
Carex caryophyllea é uma espécie de planta com flor pertencente à família Cyperaceae.
A autoridade científica da espécie é Latourr., tendo sido publicada em Chloris Lugdunensis 27. 1785.[1]
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental.
Em termos de naturalidade é nativa da região atrás referida.
Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.
Carex caryophyllea é uma espécie de planta com flor pertencente à família Cyperaceae.
A autoridade científica da espécie é Latourr., tendo sido publicada em Chloris Lugdunensis 27. 1785.
Vårstarr (Carex caryophyllea) är ett flerårigt halvgräs inom släktet starrar. Den är en ganska späd, löst tuvad starr som blir 5-30 cm hög med korta ljusgröna blad. Axen är uppdelade i han- och honax med ett ensamt hanax i toppen. Honaxen som sitter endast kort avskiljda är något avlånga till formen. Fruktgömmena är tätt håriga och täcks nästan helt av ljusbruna axfjäll med grön mittnerv. Då arten blommar redan i maj är det en av de tidigaste starrarterna. [1]
Vårstarr kan sammanblandas med backstarr (C.ericetorum) som ofta växer på samma platser. Denna har dock en allmänt mörkare färg och tydligt vitkantade axfjäll.[1]
Arten växer på torr till frisk, öppen gräsmark. Typiska lokaler är torrbackar, hällmarker och naturbetesmarker.[1]
Vårstarr är vanlig i de södra delarna av Norden upp till Jämtland, södra Finland och sydligaste Norge. Den blir sällsyntare mot nordgränsen. Världsutbredningen utsträcker sig till Europa och angränsande delar av Asien.[2]
Blommande planta.
Varietén 'The Beatles' just innan blomning.
Vårstarr (Carex caryophyllea) är ett flerårigt halvgräs inom släktet starrar. Den är en ganska späd, löst tuvad starr som blir 5-30 cm hög med korta ljusgröna blad. Axen är uppdelade i han- och honax med ett ensamt hanax i toppen. Honaxen som sitter endast kort avskiljda är något avlånga till formen. Fruktgömmena är tätt håriga och täcks nästan helt av ljusbruna axfjäll med grön mittnerv. Då arten blommar redan i maj är det en av de tidigaste starrarterna.
Кореневища короткі. Молоді корені мають характерний жовтий кінчик. Стебла гладкі, слабо опушені, до 35 см, трикутні, кути від гострих до закруглених. Листя сидяче; коричнева листова оболонка коротка; листові пластини темно-зелені, 7–25 см×1,5–3 мм, злегка зігнуті вдвічі. Суцвіття 2–4 см. Плоди коричневі, оберненояйцеподібні, 2–3 мм, опушені, з дзьобом менше 0,3 мм. Луски коричневі з жовто-коричневою жилкою. Число хромосом, 2n = 62, 64, 66 або 68.
Поширений у Євразії: Вірменія; Азербайджан; Грузія; Японія; Корея; Казахстан; Монголія; Російська Федерація; Туреччина; Білорусь; Естонія; Латвія; Литва; Україна; Австрія; Бельгія; Чехія; Німеччина; Угорщина; Нідерланди; Польща; Словаччина; Швейцарія; Данія; Фінляндія; Ісландія; Ірландія; Норвегія; Швеція; Об'єднане Королівство; Албанія; Боснія і Герцеговина; Болгарія; Хорватія; Греція; Італія; Чорногорія; Румунія; Сербія; Словенія; Франція; Португалія; Іспанія. Введений: Округ Колумбія, штат Мен, Массачусетс. Також культивується. Населяє кислі або основні, від сухих до вологих низькотравні поля.
_002.JPG)
Це незавершена стаття про Осокові.Carex caryophyllea là một loài thực vật có hoa trong họ Cói. Loài này được Latourr. mô tả khoa học đầu tiên năm 1785.[1]
001.JPG)
Bài viết liên quan đến phân họ cói Cyperoideae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Carex caryophyllea là một loài thực vật có hoa trong họ Cói. Loài này được Latourr. mô tả khoa học đầu tiên năm 1785.
Светло-зелёное или серовато-зелёное растение с удлинёнными ползучими горизонтальными корневищами, образующее рыхлые или быть может плотные дерновинки, дающее тонкие боковые побеги. Побеги окружены при основании коричневыми, обычно цельными или слабо волокнисто расщеплёнными влагалищами старых листьев.
Стебли крепкие, могут быть изогнутыми или прямыми, неясно-трёхгранные, наверху слегка шероховатые, почти гладкие, 10—50 см высотой[3], могут быть высоко облиственными, влагалища листьев почти одинаковой длины, пластинки отходят от них на одном уровне.
Листья снизу килеватые, сложенные, кверху могут быть уплощёнными, 2—3,5 мм шириной[3], изогнутые или извитые, по краю назад завёрнутые, почти вполовину короче стебля или превышающие его.
Соцветие из сближенных или расставленных колосков, 2—3 или (4)5—7,5(9) см длиной. Верхний колосок тычиночный, 1—1,5 см длиной[3], обратнояйцевидный, может быть на длинной ножке; остальные 1—4 — пестичные, расположенные в верхней половине стебля, рыхловатые, продолговато-яйцевидные или яйцевидные, (0,5[3])0,8—1[3](2) см длиной, 0,6 см шириной[3], немногоцветковые, рыхлые, несколько расставленные, верхние сидячие, нижние на коротких, 0,5—1,5 см длиной ножках. Чешуи тычиночных колосков обратнояйцевидные, островатые или тупые, коричневые или жёлто-бурые, по краю могут быть узко-перепончатыми, с одноцветной, кверху пропадающей жилкой. Чешуи пестичных колосков яйцевидные или широко-яйцевидные, выпуклые, с 1—3 жилками, коричневые или светло-бурые, нижние (или все) с коротким, до 0,5 мм, остроконечием, со светлым или зелёным, сверху шероховатым килем, короче мешочков или равные им. Мешочки обратнояйцевидные или почти яйцевидные, выпукло-трёхгранные, 2—2,7(3) мм длиной, с 6—7 или многочисленными неясными жилками или без них, с хорошо выраженным опушением, едва приметно коротко опушённые или голые, с клиновидным основанием такой же консистенции, как и остальная их часть, сначала зеленовато-соломенные, позже буроватые или ржавые. Носик мешочков (0,2)0,3—0,5(1) мм длиной, конический, цельный или едва выемчатый. Рылец 3, столбик у основания немного утолщённый. Нижний кроющий лист с влагалищем (0,7)2—4 мм длиной и узколинейной или щетиновидной пластинкой короче своего колоска, равной ему или превышающей его.
На верхушке плода имеется кольцевидное возвышение 0,3—0,5 мм в диаметре, его очертания не вырисовываются или явственно вырисовываются на поверхности мешочка. Плодоносит в марте-мае.
Число хромосом 2n=62, 64, 66, 67, 68, 69.
Вид описан из Юго-Восточной Франции.
Северная Европа: юг Фенноскандии; Атлантическая, Центральная и Южная Европа; Европейская часть России: все районы, кроме Арктики, Карело-Мурманского, Двино-Печорского и Верхне-Волжского; Прибалтика; Белоруссия; Украина; Молдавия; Кавказ: все районы, кроме Восточного Предкавказья; Западная Сибирь: юг Обского бассейна, верховья Тобола, бассейн Иртыша, Алтай; Восточная Сибирь: запад Ангаро-Саянского района; Средняя Азия: Казахстан, Туркмения; Дальний Восток; Западная Азия: Северо-Восточная Турция, Северный Иран; Центральная Азия: Монголия; Восточная Азия: Корейский полуостров, Япония; Северная Америка (заносное); Северная Африка.
Растёт на сухих травянистых склонах, суходольных лугах, среди кустарников, в сухих светлых лесах, на опушках, большей частью песчаных почвах; на равнине и в лесном поясе гор.
Колоски в время цветения регулярно посещают медоносные пчёлы для сбора пыльцы, вероятно, осуществяя и их опыление, так как этот вид один из наиболее рано цветущих[4].
В пределах вида выделяются две разновидности[5]:
Прекрасная кормовая трава на пастбищах, но встречается в небольших количествах.
Светло-зелёное или серовато-зелёное растение с удлинёнными ползучими горизонтальными корневищами, образующее рыхлые или быть может плотные дерновинки, дающее тонкие боковые побеги. Побеги окружены при основании коричневыми, обычно цельными или слабо волокнисто расщеплёнными влагалищами старых листьев.
Стебли крепкие, могут быть изогнутыми или прямыми, неясно-трёхгранные, наверху слегка шероховатые, почти гладкие, 10—50 см высотой, могут быть высоко облиственными, влагалища листьев почти одинаковой длины, пластинки отходят от них на одном уровне.
Листья снизу килеватые, сложенные, кверху могут быть уплощёнными, 2—3,5 мм шириной, изогнутые или извитые, по краю назад завёрнутые, почти вполовину короче стебля или превышающие его.
Соцветие из сближенных или расставленных колосков, 2—3 или (4)5—7,5(9) см длиной. Верхний колосок тычиночный, 1—1,5 см длиной, обратнояйцевидный, может быть на длинной ножке; остальные 1—4 — пестичные, расположенные в верхней половине стебля, рыхловатые, продолговато-яйцевидные или яйцевидные, (0,5)0,8—1(2) см длиной, 0,6 см шириной, немногоцветковые, рыхлые, несколько расставленные, верхние сидячие, нижние на коротких, 0,5—1,5 см длиной ножках. Чешуи тычиночных колосков обратнояйцевидные, островатые или тупые, коричневые или жёлто-бурые, по краю могут быть узко-перепончатыми, с одноцветной, кверху пропадающей жилкой. Чешуи пестичных колосков яйцевидные или широко-яйцевидные, выпуклые, с 1—3 жилками, коричневые или светло-бурые, нижние (или все) с коротким, до 0,5 мм, остроконечием, со светлым или зелёным, сверху шероховатым килем, короче мешочков или равные им. Мешочки обратнояйцевидные или почти яйцевидные, выпукло-трёхгранные, 2—2,7(3) мм длиной, с 6—7 или многочисленными неясными жилками или без них, с хорошо выраженным опушением, едва приметно коротко опушённые или голые, с клиновидным основанием такой же консистенции, как и остальная их часть, сначала зеленовато-соломенные, позже буроватые или ржавые. Носик мешочков (0,2)0,3—0,5(1) мм длиной, конический, цельный или едва выемчатый. Рылец 3, столбик у основания немного утолщённый. Нижний кроющий лист с влагалищем (0,7)2—4 мм длиной и узколинейной или щетиновидной пластинкой короче своего колоска, равной ему или превышающей его.
На верхушке плода имеется кольцевидное возвышение 0,3—0,5 мм в диаметре, его очертания не вырисовываются или явственно вырисовываются на поверхности мешочка. Плодоносит в марте-мае.
Число хромосом 2n=62, 64, 66, 67, 68, 69.
Вид описан из Юго-Восточной Франции.
_002.JPG)
_002.JPG)
001.JPG)
_002.JPG)
_002.JPG)
![[1]](http://linnaeus.nrm.se/flora/mono/cypera/carex/kartor/carecarv.jpg){kind=link}