Equus is een geslacht van zoogdieren in de familie paardachtigen (Equidae) dat de paarden, ezels en zebra's omvat. De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus.[1] Equus is het enige recente geslacht van de familie Equidae; de andere zijn uitgestorven. Ook het geslacht Equus telt meerdere uitgestorven soorten.
Leden van het geslacht Equus zijn gemiddeld tot grote zoogdieren, met een lange kop en een nek met manen. Ze hebben dunne poten die eindigen in hoeven. De lange staart eindigt in een kwast of is volledig bedekt met lang haar. Ze zijn toegerust voor een leven op open terreinen zoals de savanne, steppes en woestijnen.
De oren zijn spits en beweeglijk en kunnen heel snel traceren waar een bepaald geluid vandaan komt. De oogkassen staan ver naar achteren, waardoor ze een groot gezichtsveld hebben.
Het zijn herbivoren die vooral gras eten. Wanneer het nodig is, eten ze ook ander voedsel zoals bladeren, fruit en boomschors. Anders dan de herkauwers, breken ze de cellulose uit planten af in de blindedarm.
Equus is een geslacht van zoogdieren in de familie paardachtigen (Equidae) dat de paarden, ezels en zebra's omvat. De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus. Equus is het enige recente geslacht van de familie Equidae; de andere zijn uitgestorven. Ook het geslacht Equus telt meerdere uitgestorven soorten.
