Hydromys ziegleri és una espècie de rosegador de la família dels múrids. És endèmica de Papua Nova Guinea, on viu a altituds d'aproximadament 200 msnm. El seu hàbitat natural són les zones humides. Es desconeix si hi ha alguna amenaça significativa per a la supervivència d'aquesta espècie.[1] Aquest tàxon fou anomenat en honor del zoòleg estatunidenc Alan Conrad Ziegler.[2]
Hydromys ziegleri és una espècie de rosegador de la família dels múrids. És endèmica de Papua Nova Guinea, on viu a altituds d'aproximadament 200 msnm. El seu hàbitat natural són les zones humides. Es desconeix si hi ha alguna amenaça significativa per a la supervivència d'aquesta espècie. Aquest tàxon fou anomenat en honor del zoòleg estatunidenc Alan Conrad Ziegler.
Ziegler's water rat (Hydromys ziegleri), described in the mid-2000s, is a semiaquatic species of rodent native to the mountains Papua New Guinea of which little is known.[1]
It was described in 2005 by K. Helgen,[2] and later was assessed by Helgen, and A. Allison in 2008.[1] The water rat was named in honor of the deceased Dr. Alan C. Ziegler from the Bishop Museum.[2] It has been rated as data deficient for the purposes of the IUCN redlist because insufficient is known about the creature's population range, threats, and numbers.[1] Only two specimens have ever been recorded by scientists.[1] The water rat may be threatened by logging of its forest habitat but more research is needed to codify this theory.[1] It is also believed it may inhabit the northern slopes of its mountain home but study is needed to determine this as fact.[1]
This species inhabits both terrestrial and freshwater systems. This includes forests, subtropical and tropical moist lowland forests, inland wetlands, permanent watercourses, and artificial terrestrial areas.[1] The animal has only been recorded in Bainyik, located on the south slopes of the Prince Alexander Mountains at an elevation of 200 meters (650 feet).[1] The rat has been found to live in creeks and rivers in low lying tropical rain forests but it may also live in higher elevations.[1]
Ziegler's water rat (Hydromys ziegleri), described in the mid-2000s, is a semiaquatic species of rodent native to the mountains Papua New Guinea of which little is known.
La rata acuática de Ziegler (Hydromys ziegleri) es una especie de roedor endémico de Nueva Guinea. Fue descubierta para la ciencia a mediados de la década de 2000.[1] Pertenece a la familia Muridae y es a menudo comparada con Hydromys hussoni por su similitud.[2]
Esta especie es una de las más diminutas del género. Es muy similar a H. hussoni. Su pelaje es de color marrón, brillante y de poca densidad. El vientre posee una tonalidad grisácea, mientras que las mejillas y la garganta son de color blanco; la cola es marrón oscura. Sus patas también son oscuras, generalmente largas y gruesas. Las garras son muy similares a las de la especie H. hussoni.[2]
Fue descubierta en 2005 por K. Hegen,[3] más tarde fue estudiado por Helgen y A. Allison en 2008.[1] Se le puso el nombre de Ziegler como tributo al Dr. Alan C. Ziegler, del museo Bishop, especialista en mamíferos de Nueva Guinea.[3]
Únicamente se ha registrado en su localidad tipo, Bainyik, en la ladera sur de la cordillera Princess Alexandra, en la isla de Nueva Guinea, a 200 m de altitud. Vive en arroyos y ríos de las zonas de selva tropical de las llanuras y probablemente puede vivir en zonas de mayor altitud.[1]
Se ha catalogado en la Lista Roja de la UICN como "Especie con datos insuficientes" (DD) ya que se desconoce el área de distribución de la población, sus principales amenazas y el número de ejemplares que existen. De hecho, solo se han registrado dos ejemplares.[1]
Podría estar amenazado por la actividad industrial maderera y la consecuente pérdida de hábitat de bosque pero se necesitan más estudios para verificar esta hipótesis.[1]
La rata acuática de Ziegler (Hydromys ziegleri) es una especie de roedor endémico de Nueva Guinea. Fue descubierta para la ciencia a mediados de la década de 2000. Pertenece a la familia Muridae y es a menudo comparada con Hydromys hussoni por su similitud.
Hydromys ziegleri Hydromys generoko animalia da. Karraskarien barruko Muridae familian sailkatuta dago.
Hydromys ziegleri (Helgen, 2005) è un roditore della famiglia dei Muridi endemico della Nuova Guinea.[1]
Roditore di medie dimensioni, con la lunghezza della testa e del corpo di 132 mm, la lunghezza della coda di 118 mm, la lunghezza del piede di 29 mm, la lunghezza delle orecchie di 13 mm.[2]
La pelliccia è corta e lucida. Il colore delle parti superiori è marrone scuro, con le punte dei peli giallo-arancioni, mentre le parti ventrali sono giallo-brunastre chiare con la base dei peli grigia. Le guance, la gola ed il mento sono bianco sporco. La zona inguinale e la base della coda sono marrone scuro. Il dorso delle zampe è scuro. I piedi sono lunghi e larghi, con evidenti membrane tra le tre dita centrali. La coda è più corta della testa e del corpo, è uniformemente nerastra, priva di estremità bianca, cosparsa di pochi peli e ricoperta da 13-15 anelli di scaglie per centimetro.
È una specie semi-acquatica.
Questa specie è conosciuta soltanto lungo le pendici della catena della Principessa Alexandra nella parte settentrionale di Papua Nuova Guinea.
Vive lungo fiumi e corsi d'acqua nelle foreste tropicali di pianura fino a 200 metri di altitudine. È presente anche in zone agricole.
La IUCN Red List, considerata l'assenza di informazioni sull'areale, lo stato della popolazione e le minacce, classifica H.ziegleri come specie con dati insufficienti (DD).[1]
Hydromys ziegleri (Helgen, 2005) è un roditore della famiglia dei Muridi endemico della Nuova Guinea.
Hydromys ziegleri is een knaagdier uit het geslacht Hydromys dat voorkomt op Nieuw-Guinea. H. ziegleri is bekend van één enkel exemplaar, een volwassen vrouwtje dat op 29 oktober 1972 door A.B. Mirza gevangen is bij Bainyik, op 03°40'Z 143°05'O in de Papoea-Nieuw-Guineese provincie Oost Sepik, op 213 m hoogte. Dit exemplaar werd levend gevangen in een tuin. Hij is genoemd naar wijlen Dr. Alan C. Ziegler van het Bishop Museum in Hawaï.
Het is de kleinste bekende Hydromys-soort. Hij lijkt het meeste op Hydromys hussoni van de Wisselmeren in west-centraal Nieuw-Guinea (het enige exemplaar werd eerst voor een H. hussoni aangezien), maar verschilt daarvan in zijn kleinere afmetingen, breder rostrum, kortere foramina incisiva, langere kiezen, bredere eerste bovenkiezen, lager neurocranium en een veel minder dichtbehaarde staart.
De rug is donkerbruin, met wat lichtere, oranjebruine haren ertussendoor. De vacht is veel korter (6 tot 7 mm), dichter en zachter dan bij H. hussoni. De buikharen zijn grijs, met okerbruine punten. De wangen en de onderkant van de keel en borst zijn echter, anders dan bij H. hussoni, wit. De staartwortel en omgeving zijn donkerbruin. De achtervoeten zijn groot en er zitten zwemvliezen aan tussen de tweede, derde en vierde vingers, net als bij andere Hydromys-soorten. De bovenkant van de voeten is zwart, maar er zitten wat kleine, lichte haren op. De ongepigmenteerde klauwen zijn ongeveer even groot als die van H. hussoni. De staart is zwart en mist een witte punt. Per centimeter zitten er 13 tot 15 ringen om de staart. De haren op de staart zijn kort en schaars, anders dan bij andere Hydromys-soorten, die een veel harigere staart hebben.
H. ziegleri heeft een schedel die sterk op die van H. hussoni lijkt, maar hij verschilt toch op een aantal punten. H. ziegleri heeft bijvoorbeeld een kortere en bredere schedel. Hoewel beidere soorten een kort en breed rostrum hebben, zijn de nasolacrimale capsules bij H. ziegleri veel meer naar de zijkanten toe vergroot. H. hussoni heeft weer kortere foramina incisiva. Bij H. ziegleri steekt het zygoma meer uit en het neurocranium, waar de hersenen in zitten, is kleiner. H. ziegleri heeft geel-oranje hoektanden, terwijl die van hussoni (vrijwel) ongepigmenteerd zijn. H. ziegleri heeft bredere eerste bovenkiezen, maar meer gereduceerde tweede en derde. H. hussoni heeft langere achterste foramina palatina (bij hussoni lijkt dat foramen op een smalle groef, terwijl het bij ziegleri een ovaal gaatje is). De achterste palatale stekel is zeer groot in H. ziegleri. De bullae zijn minder plat en minder lang dan bij H. hussoni. Het foramen ovale is bij H. ziegleri iets groter dan bij H. hussoni. Net als hun nauwste verwanten hebben beide soorten het primitieve cefalische arteriële patroon (groot foramen stapedium, groef in het foramen ovale aanwezig).
H. ziegleri hoort bij de endemische zoogdierfauna van het Noordelijk Kustgebergte van Nieuw-Guinea, waar ook de vachtegel Zaglossus attenboroughi, de verwante knaagdieren Paraleptomys rufilatus en Microhydromys musseri, de suikereekhoorn Petaurus abidi, de boomkangoeroes Dendrolagus pulcherrimus en Dendrolagus scottae en de vleermuizen Hipposideros edwardshilli en Hipposideros wollastoni frasensis bij horen. Dit grote aantal endemische zoogdieren kan worden verklaard uit de relatieve isolatie van deze bergen (ze zijn lang eilanden geweest). Andere zoogdieren die in hetzelfde gebied voorkomen zijn de witte koeskoes (Phalanger orientalis), de grondkoeskoes (Phalanger gymnotis), de gevlekte koeskoes (Spilocuscus maculatus), de kangoeroes Dendrolagus inustus, Thylogale browni en Dorcopsis hageni, de buideldassen Echymipera clara, Echymipera kalubu en Echymipera rufescens en de knaagdieren de Australische beverrat (Hydromys chrysogaster), Melomys rufescens, Rattus praetor en de Polynesische rat (Rattus exulans), en ten slotte de vleermuizen Pteropus neohibernicus, Dobsonia minor, Nyctimene aello, Nyctimene albiventer, Nyctimene cyclotis, Paranyctimene tenax, Syconycteris australis, Macroglossus minimus, Pipistrellus papuanus en Mormopterus beccarii. Er leven slechts twee andere in het water levende knaagdieren in de omgeving, zijn nauwe verwanten Parahydromys asper en de Australische beverrat (Hydromys chrysogaster).
Hydromys ziegleri is een knaagdier uit het geslacht Hydromys dat voorkomt op Nieuw-Guinea. H. ziegleri is bekend van één enkel exemplaar, een volwassen vrouwtje dat op 29 oktober 1972 door A.B. Mirza gevangen is bij Bainyik, op 03°40'Z 143°05'O in de Papoea-Nieuw-Guineese provincie Oost Sepik, op 213 m hoogte. Dit exemplaar werd levend gevangen in een tuin. Hij is genoemd naar wijlen Dr. Alan C. Ziegler van het Bishop Museum in Hawaï.
Bobroszczur papuaski[3] (Hydromys ziegleri) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący endemicznie w Papui-Nowej Gwinei[2][4].
Bobroszczur papuaski został opisany jako nowy gatunek w 2005 roku przez K.M. Helgena[5]. Miejsce typowe to Bainyik w Górach Księcia Aleksandra w prowincji Sepik Wschodni w Papui-Nowej Gwinei[2][6]. Holotyp został schwytany 29 października 1972 roku i opisany przez A.C. Zieglera w 1984 roku, jednak autor opisu uznał okaz za przedstawiciela opisanego dwa lata wcześniej gatunku, bobroszczura zachodniego (Hydromys hussoni)[5][6]. Ten gatunek jest jednak znany tylko z zachodniej części wyspy (indonezyjska prowincja Papua); ponadto okaz morfologicznie różni się od znanych bobroszczurów zachodnich, co skłoniło biologów do rewizji jego statusu[4]. Łacińska nazwa gatunkowa upamiętnia autora pierwszego opisu zwierzęcia[5].
Bobroszczur papuaski występuje w Papui-Nowej Gwinei, jest znany jedynie z dwóch okazów, z których drugi nie ma oznaczonego miejsca pochodzenia[2]. Prawdopodobnie występuje sympatrycznie z bobroszczurem złotobrzuchym (Hydromys chrysogaster) i bobroszczurzykiem papuaskim (Parahydromys asper)[5].
Gryzonie te żyją w pobliżu rzek i strumieni w nizinnym lesie tropikalnym[2]. Holotyp został schwytany w wiejskim ogródku na wysokości ok. 200 m n.p.m.[2][6], jednak przypuszczalnie jest to tylko dolna granica jego zasięgu, jako że inne niewielkie gatunki bobroszczurów (a także większość endemicznej fauny tego regionu) preferują większe wysokości[5].
Znane okazy wskazują, że jest to najmniejszy gatunek bobroszczura. Ciało z głową ma długość 132 mm, ogon ma 118 mm, a długość tylnej stopy to 29 mm. Grzbiet jest ciemnobrązowy, spód ciała okrywają włosy szare u nasady i płowo-pomarańczowe na końcach. Dolna część policzków i podgardle ma białawy kolor, zaś okolica pachwinowa i nasada ogona są ciemnobrązowe. Futro jest krótsze i mniej gęste niż u bobroszczura zachodniego, u którego także umaszczenie spodu ciała jest ciemniejsze i bardziej jednolite. Tylne stopy bobroszczura papuaskiego są długie i mają spięte błoną trzy środkowe palce. Ogon jest czarny, nie ma białej końcówki jak u pokrewnych gatunków i jest rzadko pokryty włosami, co wyraźnie odróżnia go od bobroszczura zachodniego. Siekacze są żółtopomarańczowe[5].
Bobroszczur papuaski jest bardzo słabo zbadany. Może mieć większy zasięg i zamieszkiwać także inne nadmorskie pasma górskie w północnej Nowej Gwinei, ale stwierdzenie tego wymaga dalszych badań. Może mu zagrażać wycinka lasów. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody nie przypisała mu kategorii zagrożenia ze względu na brak danych[2].
Bobroszczur papuaski (Hydromys ziegleri) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący endemicznie w Papui-Nowej Gwinei.
Hydromys ziegleri är en gnagare i släktet australiska vattenråttor som förekommer på Nya Guinea.[1] Artepitet i det vetenskapliga namnet hedrar zoologen Alan D. Ziegler som var aktiv vid ett museum i Honolulu.[2]
Den hona som brukades för artens vetenskapliga beskrivning (holotyp) hade en kroppslängd (huvud och bål) av 132 mm och en svanslängd av 118 mm. Bakfötterna var 29 mm långa och öronen 13 mm stora. Så är Hydromys ziegleri den minsta arten i släktet. Den skiljer sig dessutom från Hydromys hussoni genom avvikande detaljer av skallens konstruktion. Arten har en mörkbrun päls på ovansidan med ljusare orangebruna hårspetsar. Jämförd med Hydromys hussoni är håren kortare och inte lika tät. På undersidan förekommer hår som är grå nära roten och ockra vid spetsen. Vita områden på kinderna och på bröstet kan vara kännetecken för den hona som undersöktes. Huden på fötternas ovansida är mörk och täckt med korta ljusa hår. Liksom andra släktmedlemmar har Hydromys ziegleri simhud mellan tårna.[2]
I motsats till andra släktmedlemmar är svansen bara glest täckt med hår och de mörka fjällen som bildar ringar är synliga. Holotypen hade ingen vit svansspets.[2]
Arten är bara känd från en bergskedja som sträcker sig längs nordcentrala Nya Guinea. Den lever där vid bergstraktens södra sluttningar vid cirka 200 meter över havet. Regionen är täckt av tropisk skog och dessutom besöks trädgårdar. Hydromys ziegleri simmar liksom andra släktmedlemmar ofta i vattendrag.[1]
Denna gnagare påverkas troligtvis av skogsavverkningar. IUCN listar arten med kunskapsbrist (DD).[1]
Hydromys ziegleri är en gnagare i släktet australiska vattenråttor som förekommer på Nya Guinea. Artepitet i det vetenskapliga namnet hedrar zoologen Alan D. Ziegler som var aktiv vid ett museum i Honolulu.
Гризун середніх розмірів, з довжиною голови й тіла 132 мм, довжина хвоста 118 мм, довжина стопи 29 мм, довжина вух 13 мм.
Шерсть коротка, блискуча. Колір темно-коричневий зверху, з кінчиками волосся жовто-оранжевого кольору. Черевна частина жовто-вохрова з основою волосся сірого кольору. Щоки, горло і підборіддя білуваті. Пахова область і основа хвоста темно-коричневого кольору. Ступні довгі та широкі, з чіткими мембранами між трьома середніми пальцями. Зовнішні сторони ніг темні. Хвіст коротший, ніж голова і тіло, рівномірно чорний, без білого кінця і покритий кількома розсіяними волосками.
Записані тільки з типової місцевості, на південних схилах хребта Принцеси Олександри (Папуа Нова Гвінея) на 200 м над рівнем моря. Знайдені в струмках і річках в низовинному тропічному лісі, можливо, поширюється на височини. Зустрічається в сільських садах.
Це напів-водний вид.
Можливо, під загрозою вирубки лісів, але це потребує підтвердження.
Chuột nước Ziegler (Danh pháp khoa học: Hydromys ziegleri) là loài gặm nhất thuộc họ chuột (Muridae) được phát hiện vào giữa những năm 2000, đây là một loài động vật gặm nhấm ở vùng núi Papua New Guinea, là một trong số những động vật ít được biết đến.
Loài chuột này đã được phát hiện vào năm 2005 bởi K. Helgen và sau đó được đánh giá bởi Helgen, và A. Allison vào năm 2008 để xác định là loài. Những con chuột nước được đặt tên để tôn vinh bác sĩ Alan C. Ziegler người đã chết từ Bảo tàng Giám mục. Nó đã được đánh giá là thiếu dữ liệu cho các mục đích của IUCN vì không biết rõ về phạm vi, mối đe dọa và số lượng quần thể động vật. Chỉ có hai mẫu vật đã từng được ghi lại bởi các nhà khoa học. Số phận những con chuột nước có thể bị đe doạ bởi việc khai thác gỗ trong môi trường rừng của nó. Người ta cũng tin rằng nó có thể sống ở các sườn núi phía bắc
Loài chuột này sống ở cả hệ thống nước mặt và nước ngọt. Các khu rừng này bao gồm rừng, rừng ẩm vùng đất thấp nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới, đất thấp nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới. Con vật này chỉ được ghi nhận ở Bainyik, nằm trên sườn phía nam của ngọn núi Princess Alexandra ở độ cao 200 mét (650 feet). Con chuột đã được tìm thấy sống trong các dòng sông và sông ngòi ở các khu rừng nhiệt đới thấp nhiệt đới nhưng nó cũng có thể sống ở các độ cao lớn hơn.
Chuột nước Ziegler (Danh pháp khoa học: Hydromys ziegleri) là loài gặm nhất thuộc họ chuột (Muridae) được phát hiện vào giữa những năm 2000, đây là một loài động vật gặm nhấm ở vùng núi Papua New Guinea, là một trong số những động vật ít được biết đến.
지글러물쥐(Hydromys ziegleri)는 쥐과에 속하는 설치류의 일종이다.[2] 2000년대 중반에 처음 기술되었다. 파푸아뉴기니 산악 지대의 토착종으로 거의 알려져 있지 없다.[1]
2005년 헬전(K. Helgen)이 발견했고,[3] 그후 2007년 헬전과 앨리슨(A. Allison)이 할당했다.[1] 종소명과 일반명은 비숍 뮤지엄에서 사망한 지글러(Alan C. Ziegler) 박사를 기리기 위해 명명했다.[3] 분포 지역과 위협 요인, 개체수에 대한 정보가 알려져 있지 않기 때문에 IUCN 적색 목록에서 정보 불충분 종으로 등재되었다.[1] 연구자들이 기록한 표본은 두 점 뿐이다.[1] 숲 서식지 남벌로 위협을 받는 것으로 추정된다.[1] 산악 지대 북부 경사면에서 서식하는 것으로 추정된다.[1]
