Mimus gilvus ye una especie d'ave paseriforme de la familia Mimidae. Ye residente y reproduzse dende'l sur de Méxicu hasta'l norte de Brasil, y nes Antilles Menores y otres islles del Mar Caribe. Los especímenes de Panamá y Trinidá podríen ser introducíos pol home. El cenzontle común (M. polyglottos) ye'l pariente vivu más cercanu, pero'l mímido de Socorru (Mimodes graysoni), que s'atopa en peligru críticu d'estinción, paez tar más rellacionáu col cenzontle tropical de lo que se creía tradicionalmente. [1]
Los adultos miden 25 cm y pesen 54 g. La so cabeza y partes cimeros son de color gris. Tienen güeyos mariellos, un parche de güeyu blancu y rayes escures al traviés del güeyu. Les partes inferiores son de color ablancazáu y les nales son corites, con dos franxes blanques nes nales y cantos blancos nes plumes de vuelu. Tienen una llarga cola escura, coles puntes de les plumes blanques, un delgáu picu negru con combadura llixeramente escontra baxo, y llargues pates escures.
Machu y fema son similares, pero los individuos inmaduros son de colores más apagaos y escuros. La subespecie M. g. tobagensis, atopada namái en Trinidá y Tobagu, tien un color gris escuru nes partes cimeres y con un blancu más estendíu nes cobertories de les nales y la cola que les subespecies continentales.
Esta especie tien un cantar musical variáu, más roncu qu'el del cenzontle del norte, y puede asonsañar los cantares del cenzontle común, pero escasamente les d'otres aves. Dacuando canta pela nueche. Ye común na mayoría de los hábitats abiertos, ente ellos asentamientos humanos. Los cenzontles tropicales posar nel suelu o na vexetación, o vuelen dende un árbol pa prindar invertebraos. Aliméntense principalmente d'inseutos y delles bagues. Estes aves animar a tomar comida de platos o meses. Mientres s'alimenten, con frecuencia estienden les sos nales nun movimientu peculiar de dos etapes: amosando la parte blanca de les nales y depués volviendo plegar éstes.
La incubación, llevada a cabu namái pola fema, dura de 13 a 15 díes, con un pocu más p'abandonar el nial. Esta ave defende'l so nial agresivamente contra otres aves y animales, incluyendo grandes iguanes, perros y mangostes.
Mimus gilvus ye una especie d'ave paseriforme de la familia Mimidae. Ye residente y reproduzse dende'l sur de Méxicu hasta'l norte de Brasil, y nes Antilles Menores y otres islles del Mar Caribe. Los especímenes de Panamá y Trinidá podríen ser introducíos pol home. El cenzontle común (M. polyglottos) ye'l pariente vivu más cercanu, pero'l mímido de Socorru (Mimodes graysoni), que s'atopa en peligru críticu d'estinción, paez tar más rellacionáu col cenzontle tropical de lo que se creía tradicionalmente.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Gwatwarwr trofannol (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: gwatwarwyr trofannol) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Mimus gilvus; yr enw Saesneg arno yw Tropical mockingbird. Mae'n perthyn i deulu'r Gwatwarwyr (Lladin: Mimidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn M. gilvus, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.
Mae'r gwatwarwr trofannol yn perthyn i deulu'r Gwatwarwyr (Lladin: Mimidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Cathaderyn du Melanoptila glabrirostris Cathaderyn llwyd Dumetella carolinensis Crynwr brown Cinclocerthia ruficauda Gwatwarwr cefnwinau Mimus dorsalis Gwatwarwr glas Melanotis caerulescens Gwatwarwr y Gogledd Mimus polyglottos Gwatwarwr y paith Mimus patagonicus Tresglen Cozumel Toxostoma guttatum Tresglen grymbig Toxostoma curvirostre Tresglen gynffonhir Toxostoma rufum Tresglen hirbig Toxostoma longirostre Tresglen saets Oreoscoptes montanus Tresglen Sorocco Mimus graysoniAderyn a rhywogaeth o adar yw Gwatwarwr trofannol (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: gwatwarwyr trofannol) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Mimus gilvus; yr enw Saesneg arno yw Tropical mockingbird. Mae'n perthyn i deulu'r Gwatwarwyr (Lladin: Mimidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn M. gilvus, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.
The tropical mockingbird (Mimus gilvus) is a resident breeding bird from southern Mexico to northern and eastern South America and in the Lesser Antilles and other Caribbean islands.[2][3]
The tropical mockingbird has sometimes been considered conspecific with its closest living relative, the northern mockingbird (Milvus polyglottos) and forms a superspecies with it. The critically endangered Socorro mockingbird (M. graysoni) is also much closer to these two than previously believed.[4]
The tropical mockingbird has these ten subspecies:[2]
M. g. antelius and M. g. magnirostris have been suggested as separate species but morphological and vocal evidence for the potential splits are weak.[5][6]
Adult tropical mockingbirds are 23 to 25.5 cm (9.1 to 10.0 in) long. Mean weights of various subspecies vary greatly. Adults of the nominate subspecies are gray on the head and upper parts and have a whitish supercilium and a dark stripe through the eye. The underparts are off-white and the wings are blackish with two white wing bars and white edges to the flight feathers. They have a long dark tail with white feather tips, a slim black bill with a slight downward curve and long dark legs. Juveniles are browner and their chest and flanks have dusky streaks.[6]
The subspecies vary in overall size and the length of wings and tail, the intensity of their plumage colors, the extent of pale markings and eye color. M. g. magnirostris is the largest and has a significantly heavier bill than the others; M. g. tolimensis is also larger than the nominate.[6]
The subspecies of the tropical mockingbird are distributed thus:[2][6]
The population of M. g. tolimensis in El Salvador, Nicaragua, Costa Rica and Panama are descendants of escaped cage birds imported from Colombia.[6]
The tropical mockingbird is common in most open habitats, including around human habitation. Examples include scrublands, savanna, parks, and farmland. It avoids closed forest and mangroves. It is a bird of the lowlands to middle elevations; it reaches about 2,500 m (8,200 ft) in Central American and the northern Andes. It has been found as high as 2,600 m (8,500 ft) in Colombia and 3,100 m (10,200 ft) in northern Ecuador.[6]
The tropical mockingbird forages on the ground or low in vegetation; it also captures flying insects such as swarming termites on the wing. It is omnivorous; its diet includes a variety of arthropods (such as spiders, grasshoppers, and beetles), seeds, small fruits and berries, larger cultivated fruits (such as mangoes), lizards, bird and lizard eggs, the contents of bird feeders, and human food.[6][7]
The tropical mockingbird generally nests from late in the wet season through the transition period into the early wet season. During that long period it often will produce three broods. It is monogamous but cooperative breeding has been recorded with the young of the previous brood acting as helpers. It aggressively defends its territory against birds of its own and other species, and predatory animals as well. Both sexes build the nest using coarse twigs lined with softer material and place it low in a shrub or tree. The clutch size ranges from two to four but is usually three. The female does most of the incubation during the 13 to 15 day period. Chicks are fed by both parents (and helpers) in the nest for up to 19 days and beyond that after fledging.[6]
The tropical mockingbird's song is "a varied and long-continued sequence of diverse mellow to harsh notes, trills, with considerable repetition of phrases". It will often sing through the night. It apparently rarely mimics other species. Its calls include "a resonant 'pree-ew'" and "a harsh 'chick' or 'chek'".[6]
The IUCN has assessed the tropical mockingbird as being of Least Concern.[1] It is "common and conspicuous nearly throughout [its] range". Its range has expanded in some areas, such as northward in the Lesser Antilles, but has contracted in southeastern Brazil due to habitat loss and illegal trapping.[6]
The tropical mockingbird (Mimus gilvus) is a resident breeding bird from southern Mexico to northern and eastern South America and in the Lesser Antilles and other Caribbean islands.
La Tropika mokbirdo, Mimus gilvus, estas loĝanta kaj reproduktanta birdo el suda Meksiko suden al norda Brazilo, kaj en Malgrandaj Antiloj kaj aliaj insuloj de Karibio. La birdoj de Panamo kaj Trinidado povas esti enmetitaj. La Norda mokbirdo (M. polyglottos) estas ĝia plej proksima vivanta parenco, sed la ege endanĝerigita Sokora mokbirdo (M. graysoni) estas ankaŭ multe pli proksima al tiuj du ol antaŭe oni supozis[1].
Plenkreskuloj estas 25 cm longaj kaj ĉirkaŭ 54 g pezaj. Ili estas grizaj kape kaj en supraj partoj kun flavoranĝaj okuloj, blanka superokula strio kaj malhela makulo traokula. Subaj partoj estas blankecaj kaj la flugiloj estas nigrecaj kun du blankaj flugilstrioj kaj blankaj bordoj en flugilplumoj. Ili havas longajn malhelajn vostojn kun blankaj plumopintoj, sveltaj nigraj bekoj iom subenkurbitaj kaj longajn malhelajn gambojn.
Ambaŭ seksoj estas similaj, sed nematuruloj estas pli senkoloraj kaj brunaj. La subspecio M. g. tobagensis, troviĝanta nur en Trinidado kaj Tobago, havas malhelajn grizajn suprajn partojn kaj pli etendan blankon en flugilkovriloj kaj vosto ol la kontinentaj formoj.
Tiu birdo havas varian kaj muzikan kanton, pli raŭkan ol tiu de la Norda mokbirdo, kaj povas imiti la kantojn de la najbaraj mokbirdoj, sed rare tiujn de aliaj birdoj. Ili foje kantas ankaŭ nokte.
Tiu mokbirdo estas komuna en plej parto de malfermaj habitatoj inklude homajn setlejojn. Tropikaj mokbirdoj manĝas surgrunde aŭ en vegetaĵaro aŭ flugas suben el ripozejo por kapti senvertebrulojn. Ili manĝas ĉefe insektojn kaj kelkajn berojn. Tiujn sentimaj birdoj prenas ankaŭ manĝaĵojn el neatentitaj teleroj aŭ tabloj. Dum manĝo ili malfermas siajn flugilojn laŭ propra dumova maniero, montrante la blankajn markojn, kaj poste fermas ilin.
Ili konstruas neston el bastonetoj kaj la kutima ovodemetado estas de tri grizecverdaj ovoj. La kovadon faras nur la ino dum 13-15 tagoj, kun iom pli da tempo antaŭ elnestiĝo. Tiu birdo agreseme defendas sian neston kontraŭ aliaj birdoj aŭ bestoj, inklude grandajn igvanojn, hundojn kaj mungotedoj.
La Tropika mokbirdo, Mimus gilvus, estas loĝanta kaj reproduktanta birdo el suda Meksiko suden al norda Brazilo, kaj en Malgrandaj Antiloj kaj aliaj insuloj de Karibio. La birdoj de Panamo kaj Trinidado povas esti enmetitaj. La Norda mokbirdo (M. polyglottos) estas ĝia plej proksima vivanta parenco, sed la ege endanĝerigita Sokora mokbirdo (M. graysoni) estas ankaŭ multe pli proksima al tiuj du ol antaŭe oni supozis.
Plenkreskuloj estas 25 cm longaj kaj ĉirkaŭ 54 g pezaj. Ili estas grizaj kape kaj en supraj partoj kun flavoranĝaj okuloj, blanka superokula strio kaj malhela makulo traokula. Subaj partoj estas blankecaj kaj la flugiloj estas nigrecaj kun du blankaj flugilstrioj kaj blankaj bordoj en flugilplumoj. Ili havas longajn malhelajn vostojn kun blankaj plumopintoj, sveltaj nigraj bekoj iom subenkurbitaj kaj longajn malhelajn gambojn.
Ambaŭ seksoj estas similaj, sed nematuruloj estas pli senkoloraj kaj brunaj. La subspecio M. g. tobagensis, troviĝanta nur en Trinidado kaj Tobago, havas malhelajn grizajn suprajn partojn kaj pli etendan blankon en flugilkovriloj kaj vosto ol la kontinentaj formoj.
Tiu birdo havas varian kaj muzikan kanton, pli raŭkan ol tiu de la Norda mokbirdo, kaj povas imiti la kantojn de la najbaraj mokbirdoj, sed rare tiujn de aliaj birdoj. Ili foje kantas ankaŭ nokte.
Tiu mokbirdo estas komuna en plej parto de malfermaj habitatoj inklude homajn setlejojn. Tropikaj mokbirdoj manĝas surgrunde aŭ en vegetaĵaro aŭ flugas suben el ripozejo por kapti senvertebrulojn. Ili manĝas ĉefe insektojn kaj kelkajn berojn. Tiujn sentimaj birdoj prenas ankaŭ manĝaĵojn el neatentitaj teleroj aŭ tabloj. Dum manĝo ili malfermas siajn flugilojn laŭ propra dumova maniero, montrante la blankajn markojn, kaj poste fermas ilin.
Ili konstruas neston el bastonetoj kaj la kutima ovodemetado estas de tri grizecverdaj ovoj. La kovadon faras nur la ino dum 13-15 tagoj, kun iom pli da tempo antaŭ elnestiĝo. Tiu birdo agreseme defendas sian neston kontraŭ aliaj birdoj aŭ bestoj, inklude grandajn igvanojn, hundojn kaj mungotedoj.
El cenzontle tropical, sinsonte tropical o paraulata llanera[1] (Mimus gilvus) es una especie de ave paseriforme de la familia Mimidae. Es residente y se reproduce desde el sur de México hasta el norte de Brasil, y en las Antillas Menores y otras islas del Mar Caribe. Los especímenes de Panamá y Trinidad podrían haber sido introducidos por el hombre. El cenzontle común (M. polyglottos) es el pariente vivo más cercano, pero el mímido de Socorro (Mimodes graysoni), que se encuentra en peligro crítico de extinción, parece estar más relacionado con el cenzontle tropical de lo que se creía tradicionalmente. [2]
Los adultos miden 25 cm y pesan 54 g. Su cabeza y partes superiores son de color gris. Tienen ojos amarillos, un parche de ojo blanco y rayas oscuras a través del ojo. Las partes inferiores son de color blanquecino y las alas son negruzcas, con dos franjas blancas en las alas y bordes blancos en las plumas de vuelo. Tienen una larga cola oscura, con las puntas de las plumas blancas, un delgado pico negro con curvatura ligeramente hacia abajo, y largas patas oscuras.
Macho y hembra son similares, pero los individuos inmaduros son de colores más apagados y oscuros. La subespecie M. g. tobagensis, encontrada sólo en Trinidad y Tobago, posee un color gris oscuro en las partes superiores y con un blanco más extendido en las coberturas de las alas y la cola que las subespecies continentales.
Esta especie tiene un canto musical variado, más ronco que el del cenzontle del norte, y puede imitar las canciones del cenzontle común, pero rara vez las de otras aves. A veces canta por la noche. Es común en la mayoría de los hábitats abiertos, entre ellos asentamientos humanos. Los cenzontles tropicales se posan en el suelo o en la vegetación, o vuelan desde un árbol para capturar invertebrados. Se alimentan principalmente de insectos y algunas bayas. Estas aves se animan a tomar comida de platos o mesas. Mientras se alimentan, con frecuencia extienden sus alas en un movimiento peculiar de dos etapas: mostrando la parte blanca de las alas y luego volviendo a plegar estas.
La incubación, llevada a cabo solo por la hembra, dura de 13 a 15 días, con un poco más para abandonar el nido. Esta ave defiende su nido agresivamente contra otras aves y animales, incluyendo grandes iguanas, perros y mangostas.
El cenzontle tropical, sinsonte tropical o paraulata llanera (Mimus gilvus) es una especie de ave paseriforme de la familia Mimidae. Es residente y se reproduce desde el sur de México hasta el norte de Brasil, y en las Antillas Menores y otras islas del Mar Caribe. Los especímenes de Panamá y Trinidad podrían haber sido introducidos por el hombre. El cenzontle común (M. polyglottos) es el pariente vivo más cercano, pero el mímido de Socorro (Mimodes graysoni), que se encuentra en peligro crítico de extinción, parece estar más relacionado con el cenzontle tropical de lo que se creía tradicionalmente.
Mimus gilvus Mimus generoko animalia da. Hegaztien barruko Mimidae familian sailkatua dago.
Tropiikkimatkija (Mimus gilvus)[2] on matkijoiden heimoon kuuluva varpuslintu.
Tropiikkimatkijaa tavataan Väli-Amerikassa sekä Etelä-Amerikan pohjoisosissa ja koillisrannikolla. Lajin kannaksi arvioidaan 500 000–4 999 999 yksilöä, ja sen kannankehitys on kasvava. Se on luokiteltu elinvoimaiseksi.[1]
Tropiikkimatkija (Mimus gilvus) on matkijoiden heimoon kuuluva varpuslintu.
Mimus gilvus
Le Moqueur des savanes (Mimus gilvus) est une espèce de passereau appartenant à la famille des Mimidae.
Le moqueur des savanes est un oiseau de 25 cm. Son plumage est de couleur gris sur le ventre et d'un gris-brun sur le dos. Il possède un bec court et fin légèrement crochu. Il a de longues pattes et une longue queue.
Cet oiseau vit du sud du Mexique à l'Est du Brésil et dans les Caraïbes.
Le moqueur des savanes est un oiseau qui aime les terrains ouverts et dégagés où il pourra courir. Il cherche sa nourriture soit au sol en courant, ou bien depuis un piquet. Une fois la proie repérée, il s'élance de son perchoir d'un vol battu, atterrit à quelque mètre de celle-ci, court et l'attrape. Souvent, il déploie ses ailes et les replie pour effrayer ses proies et les trouver.
Le Moqueur des savanes est un oiseau insectivore. Il attrape toutes sortes d'insectes et d'invertébrés, et mange aussi beaucoup de fruits et de graines. Il visite aussi les mangeoires, mangeant du pain, des graines, de la banane... Il lui arrive parfois de manger de jeunes lézards.
Le Moqueur des savanes construit un nid à base de branchettes et de lianes sèches dans un arbuste épineux de préférence des palmiers. Le nid est placé à une hauteur de 2 à 5 mètres. Le couple défend le nid contre ses prédateurs comme les mangoustes, les quiscales ou bien les geais.
D'après Alan P. Peterson, cet oiseau est représenté par 10 sous-espèces[1] :
Mimus gilvus
Le Moqueur des savanes (Mimus gilvus) est une espèce de passereau appartenant à la famille des Mimidae.
De tropische spotlijster (Mimus gilvus) is een spotlijster uit Zuid-Amerika, waar deze veel voorkomt in Suriname, Venezuela en op de Benedenwindse Eilanden.
De spotlijster is 23 cm lang en een van boven grijze vogel, van onderen vuilwit met een witte streep boven zijn ogen met een lange zwarte staart met een wit uiteinde. Ze worden ook wel grijze, Zuid-Amerikaanse of Caribische Spotlijster genoemd.
De soort telt 10 ondersoorten:
De tropische spotlijster (Mimus gilvus) is een spotlijster uit Zuid-Amerika, waar deze veel voorkomt in Suriname, Venezuela en op de Benedenwindse Eilanden.
Tropespottefugl (Mimus gilvus) er ein spottefugl i den biologiske slekta Mimus som lever i Mellom-Amerika, sørlege Karibia, nordlege Sør-Amerika og på austkysten av Brasil. Songspottefugl (M. polyglottos) er den mest nærskylde nolevande arten, men den kritisk truga socorrospottefugl, (M. graysoni) er òg nært i slekt.[1]
Vaksne tropespottefuglar er 23-25,5 centimeter lange og veg 45-58 gram varierande med kjønn og underart. Dei er grå på hovudet og oversida med gule auge, ei lys augestripe og mørk flekk gjennom auget. Undersida er gulkvit og vengene er gråsvarte med to kvite vengband og kvite kantar på vengefjørene. Dei har ein lang mørk hale med kvite fjørtuppar. Nebbet er svart, kort for denne gruppa og berre svakt nedbøygd, beina er lange og mørke.[2]
Hannar er om lag 5 % større og tyngre enn hoer, elles er kjønna er like. Ungfuglane er mattera og brunare. M. g. tobagensis, som berre finst på Trinidad og Tobago, har mørkare grå oversida og meir omfattande kvitt på vengdekkarar og hale enn underartane på fastlandet.
Denne fuglen har ein variert og musikalsk song, kjappare enn hos songspottefugl. Han syng av og til natta gjennom.
Arten er hekkefugl i eit oppstykka område frå det sørlege Mexico sør til austkysten av Brasil og på Dei små Antillane. Nordgrensa går gjennom Mexico i delstaten Oaxaca og i Veracruz, inkluderer Yucatánhalvøya. Vidare til Honduras og Nicaragua med fråvære sør til Colombia, men introdusert i Panama. Han lever i store delar av nordre og sentrale Colombia og Venezuela, litt inn i Ecuador, samt i Guyana, Surinam og Fransk Guyana. I Brasil langs nordaustkysten og frå omtrent Paraíba til Rio de Janeiro.[3]
Denne spottefuglen er vanleg i dei fleste opne habitat, inkludert menneskeskapte. Tropespottefuglar beitar på bakken eller i vegetasjonen eller flyg ned frå ei grein for å fange virvellause dyr. Dei et hovudsakleg insekt og litt bær. Desse uredde fuglane vil òg plukke mat som står utan tilsyn på tallerkenar eller bord. Medan dei beitar kan dei spreia vengene i ei tostegs rørsle, der heile oversida av vengeflatene er synlege eit augneblikk, og deretter folde saman vengene igjen. Rørsla liknar den som songspottefuglar gjer for å blinke med dei kvite vengeflekkene, jamvel om tropespottefuglen manglar dei store flekkene.[4]
Paret byggjer eit kvistreir, og normal kullstorleik er tre grågrøne, flekka egg. Hoa gjer ruginga åleine i 13-15 dagar, og perioden vidare fram til ungane er flygedyktige er omtrent like lang. Fuglane er aggressive når dei vernar om reiret sitt mot andre fuglar og dyr.[2]
Arten er klassifisert som livskraftig, og storleiken på populasjonen er trudd å vere aukande.[3]
Tropespottefugl (Mimus gilvus) er ein spottefugl i den biologiske slekta Mimus som lever i Mellom-Amerika, sørlege Karibia, nordlege Sør-Amerika og på austkysten av Brasil. Songspottefugl (M. polyglottos) er den mest nærskylde nolevande arten, men den kritisk truga socorrospottefugl, (M. graysoni) er òg nært i slekt.
O sabiá-da-praia[2][3] (Mimus gilvus) é uma ave passeriforme residente do sul do México ao norte e leste da América do Sul e nas Pequenas Antilhas e outras ilhas do Caribe.[4][5]
O sabiá-da-praia já foi considerado coespecífico com seu parente vivo mais próximo, o tordo-imitador (Mimus polyglottos), e forma uma superespécie junto a ele. O criticamente ameaçado sabiá-de-socorro (Mimus graysoni) também é mais próximo a esses dois do que se acreditava anteriormente.[6]
O sabiá-da-praia tem estas dez subespécies:[4]
Foi sugerido que M.g. antelius e M. g. magnirostris sejam espécies separadas, mas as evidências morfológicas e vocais às possíveis divisões são fracas.[7][8]
Os sabiás-da-praia adultos tem de 23 a 25,5 centímetros (9.1 a 10 polegadas) de comprimento. Os pesos médios de várias subespécies variam muito. Os adultos da subespécie nominal são cinzas na cabeça e nas partes superiores e têm uma lista supraciliar esbranquiçada e uma faixa escura no olho. As partes inferiores são esbranquiçadas, com asas enegrecidas com duas barras brancas e bordas brancas nas penas de voo. Têm uma longa cauda escura com pontas de penas brancas, um bico preto fino com uma ligeira curva para baixo e pernas longas e escuras. Os juvenis são mais marrons no peito e os flancos têm listras escuras. As subespécies variam em tamanho geral e comprimento das asas e cauda, a intensidade das cores das penas, na extensão das marcações e na cor dos olhos. M.g. magnirostris é o maior e tem o bico significativamente mais pesado que os demais; M.g. tolimensis também é maior que o nominal.[8]
As subespécies do sabiá-da-praia são distribuídas assim:[4][8]
A população de M.g. tolimensis em El Salvador, Nicarágua, Costa Rica e Panamá é descendente de aves de gaiola fugitivas importadas da Colômbia. O sabiá-da-praia é comum na maioria dos habitats abertos, inclusive perto de habitações humanas. Exemplos incluem cerrados, savanas, parques e terras agrícolas. Eles evitam mata fechada e manguezais. É uma ave das terras baixas a altitudes médias; chega a cerca de 2500 metros na América Central e no norte dos Andes. Foi encontrado tão alto quanto 2600 metros na Colômbia e 3 100 metros no norte do Equador.[8]
O sabiá-da-praia forrageia no chão ou na vegetação baixa; também captura insetos voadores, como cupins em enxame enquanto voa. É onívoro; sua dieta inclui uma variedade de artrópodes (como aranhas, gafanhotos e besouros), sementes, pequenos frutos, frutos cultivados maiores (como mangas), lagartos,[9] ovos de pássaros[8] e alimentos humanos.[9]
O sabiá-da-praia geralmente nidifica desde o final da estação chuvosa através de todo o período de transição até o novo início da próxima estação chuvosa. Durante esse longo período, muitas vezes produzirá três ninhadas. É monogâmico, mas a reprodução cooperativa foi registrada com os jovens da ninhada anterior atuando como ajudantes. Defende agressivamente seu território contra pássaros de sua própria espécie e de outras espécies, além de animais predadores. Ambos os sexos constroem o ninho usando galhos grossos forrados com material mais macio e o colocam embaixo de um arbusto ou árvore. O tamanho da ninhada varia de dois a quatro ovos, mas geralmente são três. A fêmea faz a maior parte da incubação durante o período de 13 a 15 dias. Os filhotes são alimentados por ambos os pais (e ajudantes) no ninho por até 19 dias e então até depois de começarem a emplumar.[8]
O canto do sabiá-da-praia é "uma sequência variada e longa de notas suaves a ásperas e trinados com repetição considerável de frases". Muitas vezes canta durante a noite. Aparentemente raramente imita outras espécies. Suas chamadas incluem um "ressonante pree-ew" e uma "dura chick".[8]
A União Internacional para a Conservação da Natureza (UICN / IUCN) avaliou em sua Lista Vermelha o sabiá-da-praia como sendo de menor preocupação.[1] É "comum e conspícuo em quase todo [seu] alcance". Seu alcance se expandiu em algumas áreas, como para o norte nas Pequenas Antilhas, mas se contraiu no sudeste do Brasil devido à perda de habitat e captura ilegal.[8] No Brasil, em 2005, foi classificado como em perigo na Lista de espécies ameaçadas de extinção do Estado do Espírito Santo;[10] e em 2018 como pouco preocupante na Lista Vermelha do Livro Vermelho da Fauna Brasileira Ameaçada de Extinção do Instituto Chico Mendes de Conservação da Biodiversidade (ICMBio).[11][12]
O sabiá-da-praia (Mimus gilvus) é uma ave passeriforme residente do sul do México ao norte e leste da América do Sul e nas Pequenas Antilhas e outras ilhas do Caribe.
Tropikhärmtrast[2] (Mimus gilvus) är en fågel i familjen härmtrastar inom ordningen tättingar.[3]
Tropikhärmtrasten delas in i tio underarter med följande utbredning:[3]
Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population, och tros öka i antal.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).[1]
Fågeln kallades tidigare tropisk härmtrast på svenska.
Tropikhärmtrast (Mimus gilvus) är en fågel i familjen härmtrastar inom ordningen tättingar.
Chim nhại nhiệt đới (Mimus gilvus) là một loài chim trong họ Mimidae.[2] Loài chim này sinh sản từ nam México về phía nam đến bắc Brasil, và Đại Antilles và các đảo Vùng Caribe khác. Những con chim ở Panama và Trinidad có thể đã được người ta nhập nội. Chim nhại Bắc Mỹ (M. polyglottos) là loài bà con gần nhất với loài này nhưng loài nguy cấp chim nhại Socorro (M. graysoni) cũng có quan hệ gần hơn nhiều đối với hai loài này so với những gì người ta tin trước đây .[3]
Chim nhại nhiệt đới (Mimus gilvus) là một loài chim trong họ Mimidae. Loài chim này sinh sản từ nam México về phía nam đến bắc Brasil, và Đại Antilles và các đảo Vùng Caribe khác. Những con chim ở Panama và Trinidad có thể đã được người ta nhập nội. Chim nhại Bắc Mỹ (M. polyglottos) là loài bà con gần nhất với loài này nhưng loài nguy cấp chim nhại Socorro (M. graysoni) cũng có quan hệ gần hơn nhiều đối với hai loài này so với những gì người ta tin trước đây .