Casuarius bennetti is found on the island of New Guinea. The majority of the population resides in Papua New Guinea, on the eastern side of the island. These birds are also found on the islands of New Britain and Yapen but their presence on these islands is likely due to extensive trade in cassowaries from New Guinea.
Biogeographic Regions: australian (Native )
Other Geographic Terms: island endemic
The call of dwarf cassowaries consists of low, booming tones that resonate at a frequency near the lower end of human hearing. This low-frequency communication is ideal for solitary birds that occur at low densities in thick forests, as dwarf cassowaries do. Little is known about communication when dwarf cassowaries meet to mate, although visual cues may be involved.
Communication Channels: acoustic
Perception Channels: visual ; tactile ; acoustic ; chemical
Dwarf cassowaries are hunted extensively but populations seem to be stable at this time. Habitat destruction and excessive hunting could threaten populations.
US Migratory Bird Act: no special status
US Federal List: no special status
CITES: no special status
State of Michigan List: no special status
IUCN Red List of Threatened Species: near threatened
Dwarf cassowaries have been known to attack humans when provoked. Using their strong legs and sharp claws, several deaths of humans have been recorded as the result of cassowary attacks.
Negative Impacts: injures humans
Dwarf cassowaries are kept in captivity as pets and sometimes traded locally. Cassowaries are sometimes hunted by local tribes for their meat and feathers.
Positive Impacts: pet trade ; food
Members of the genus Casuarius are responsible for the distribution of large fruits for about 70 species of trees. The fruits of these trees are too large for many other forest dwelling fruit eaters to disperse. They also play a role in the dispersal of smaller seeds for about 80 plant species. These seeds are often toxic, but can be consumed by members of Casuarius because of their rapid digestive system. Members of Casuarius are considered keystone species.
Ecosystem Impact: disperses seeds; keystone species
Dwarf cassowaries feed mainly on fallen fruits or fruits that they pluck from shrubs. Dwarf cassowaries also use the crest on their head to sort through leaf litter and reveal other sources of food, such as fungi, insects, plant tissue, and small vertebrates, including lizards and frogs.
Animal Foods: amphibians; reptiles; insects
Plant Foods: leaves; seeds, grains, and nuts; fruit
Other Foods: fungus
Primary Diet: herbivore (Frugivore )
Dwarf cassowaries are regarded as high altitude birds in relation to other cassowaries. Their habitat is steep mountainous terrain up to 3000 m (10000 ft) that is thickly vegetated with subtropical to tropical forests.
Range elevation: 3000 (high) m.
Habitat Regions: tropical ; terrestrial
Terrestrial Biomes: forest ; rainforest
Members of the genus Casuarius have been known to live up to 40 years in captivity and possibly to 60 years in the wild, although these claims of age in the wild are unconfirmed. Age can be estimated using the appearance of the casque, the size of the footprint, and the presence of wrinkles on the neck. Lifespan in dwarf cassowaries has not been documented.
Average lifespan
Status: captivity: 26 years.
Dwarf cassowaries are the smallest of the cassowaries (Casuariidae). They stand about 99 to 135 cm (39 to 53 in) tall when measured to the top of the head and weigh around 18 kg (39 lb). Their plumage is black and coarse, while their feathers are similar to drooping bristles. Dwarf cassowaries have wings that are much reduced and they are flightless. The head and neck are lacking in feathers and are blue and red in color. The top of their head is crowned with a horny “casque,” which is similar to a bony helmet. Dwarf cassowaries, unlike their near relatives, do not have colored wattles of flesh hanging from their necks. Their legs do not have feathers and are solid and powerful. Dwarf cassowaries have three toes and the innermost toe has an enlarged claw, which can be up to 10 cm (4 in) in length. Females and males are monomorphoric, although females are larger than males.
Average mass: 18 kg.
Range length: 99 to 135 cm.
Sexual Dimorphism: female larger
Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry
Dwarf cassowaries have a large claw on their innermost toe and a powerful kick that they use to defend themselves when provoked. Dogs are considered predators of Casuarius species, particularly older birds, hatchlings, and sub-adults. Feral (introduced) pigs are also predators of Casuarius because they eat the eggs of these birds and are potential predators of hatchlings and young birds. Humans occasionally hunt cassowaries for their meat and feathers. Dwarf cassowaries have no natural predators; dogs, pigs, and humans are not endemic to New Guinea.
Known Predators:
Little is known about the mating system of Casuarius bennetti. However, more research has been completed on a related species, Casuarius casuarius, commonly known as southern cassowaries. Female southern cassowaries will become more tolerant of males as the breeding season approaches. Eventually, pairs of male and female cassowaries will form. When the female is ready to lay eggs, the pair will find a nesting site. The male will dance around the female in circles while his throat trembles and swells and he emits a series of low booming calls. Finally, the male will lead the female a short distance from the nest where the female will squat and allow the male to mount her. The eggs will be laid shortly after copulation. In captivity, C. casuarius has been known to copulate between the laying of each egg. After the eggs have been laid, the female will leave to mate with other males.
Mating System: polyandrous
In the genus Casuarius, the breeding season begins in May or June and lasts until October or November. Breeding is an annual occurrence. Females may mate with more than one male during a season and must be healthy and well-nourished in order to lay multiple clutches of eggs. The clutch size of dwarf cassowaries is between 4 and 6 eggs. The incubation period lasts between 49 and 52 days. Young become independent in 7 to 16 months and sexually mature at around 4 years old.
Breeding interval: In the genus Casuarius females generally breed 1 to 3 times during an annual breeding season.
Breeding season: The breeding season for Casuarius begins in May or June and lasts until October or November.
Range eggs per season: 4 to 6.
Range time to hatching: 49 to 52 days.
Average fledging age: 9 months.
Range time to independence: 7 to 16 months.
Average age at sexual or reproductive maturity (female): 4 years.
Average age at sexual or reproductive maturity (male): 4 years.
Key Reproductive Features: iteroparous ; seasonal breeding ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; oviparous
In the genus Casuarius, mating with males and laying eggs are the only responsibilities of the female birds with regard to reproduction. Once the female has laid a clutch of eggs, she will move on to find another male with which she can mate. The eggs are incubated by the male, who is also responsible for raising and defending the chicks. The chicks will follow their father but are responsible for feeding themselves. Young fledge after about nine months and are driven out of the home range of their father.
Parental Investment: precocial ; pre-fertilization (Provisioning, Protecting: Female); pre-hatching/birth (Protecting: Male); pre-weaning/fledging (Protecting: Male); pre-independence (Protecting: Male)
Kazoar Bennett a zo un evn bras dic'houest da nijal. Casuarius bennetti eo e anv skiantel.
Bevañ a ra e Ginea-Nevez, Breizh-Nevez hag enez Yapen.
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Kazoar Bennett a zo un evn bras dic'houest da nijal. Casuarius bennetti eo e anv skiantel.
El casuari de Bennett (Casuarius bennetti) és un gran ocell no volador de la família dels casuàrids (Casuariidae) que viu a la selva humida de muntanya de Nova Guinea i també a Seram i Nova Bretanya.
El casuari de Bennett (Casuarius bennetti) és un gran ocell no volador de la família dels casuàrids (Casuariidae) que viu a la selva humida de muntanya de Nova Guinea i també a Seram i Nova Bretanya.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Corgasowari (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: corgasowarïaid) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Casuarius bennetti; yr enw Saesneg arno yw Dwarf cassowary. Mae'n perthyn i deulu'r Casowarïaid (Lladin: Casuariidae) sydd yn urdd y Casuaraiiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. bennetti, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia.
Ni all hedfan, er fod ganddo adenydd.
Mae'r corgasowari yn perthyn i deulu'r Casowarïaid (Lladin: Casuariidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Casowari'r De Casuarius casuarius Casowari'r Gogledd Casuarius unappendiculatus
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Corgasowari (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: corgasowarïaid) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Casuarius bennetti; yr enw Saesneg arno yw Dwarf cassowary. Mae'n perthyn i deulu'r Casowarïaid (Lladin: Casuariidae) sydd yn urdd y Casuaraiiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. bennetti, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia.
Ni all hedfan, er fod ganddo adenydd.
Kasuár malý (Casuarius bennetti) je druh kasuára žijící na ostrovech Nová Guinea, Nová Británie a Japen. Jeho rozšíření zabírá plochu přibližně 258 000 čtverečních kilometrů.
Jde o velkého ptáka, ačkoliv mezi třemi druhy žijících kasuárů je nejmenší. Na výšku měří 99 až 150 centimetrů a váží maximálně 26 kilogramů, nicméně často se jeho hmotnost pohybuje spíše kolem 17 kilogramů. Má trojúhelníkovitý útvar na hlavě, tmavší obličej, modrý krk a černé peří po těle.
Kasuáři malí požírají malé obratlovce, hmyz a spadlé ovoce.
V letech 2004 až 2013 byl klasifikován jako téměř ohrožený druh, nicméně roku 2015 IUCN klasifikovala kasuára malého jako druh, jenž je málo dotčený. V minulosti byl loven pro maso a jeho přirozené prostředí bylo ničeno. V současnosti však druh není pod velkým tlakem ze strany lovců.
Obrázky, zvuky či videa k tématu kasuár malý ve Wikimedia Commons
Kasuár malý (Casuarius bennetti) je druh kasuára žijící na ostrovech Nová Guinea, Nová Británie a Japen. Jeho rozšíření zabírá plochu přibližně 258 000 čtverečních kilometrů.
Der Bennettkasuar (Casuarius bennetti) ist eine große flugunfähige Vogelart aus der Familie der Casuariidae. Bennettkasuare leben im Hochland von Neuguinea, in Primär- und Sekundärwäldern bis in Höhen von 3000 Metern, im Nordosten Neuguineas, wo andere Kasuararten fehlen, auch in Tieflandwäldern. Außerdem kommen sie auf Yapen und auf Neubritannien, wo sie möglicherweise erst vom Menschen eingeführt wurden, vor. Die Bestände des Vogels sind nach Angaben der IUCN potenziell gefährdet.
Mit einer Körperlänge von 100 bis 110 cm und einem Gewicht von 17 kg ist der Bennettkasuar die kleinste der drei Kasuararten. Sein Gefieder ist einfarbig schwarz, die Beine sind grau. Der nackte, federlose Hals ist vor allem blau und kann einige rote Markierungen aufweisen. Hautlappen am Hals fehlen. Der helmartige, mit Horngewebe überzogenen Auswuchs auf dem Kopf ist niedriger als bei den anderen Arten und dunkelgrau. Jungvögel haben ein braunes Gefieder. Es wurden sieben Unterarten beschrieben, denen aber spezielle Merkmale für eine Validität fehlen. Möglicherweise unterscheiden sie sich durch Größe und Zeichnung der federlosen Halspartien.
Bennettkasuare ernähren sich von zu Boden gefallenen Früchten, Pilzen, Wirbellosen und kleinen Wirbeltieren. Sie brüten sowohl in der Regen- als auch in der Trockenzeit und bauen ihr Nest für gewöhnlich zwischen den Stelzwurzeln großer Bäume. Die drei bis fünf Eier werden ausschließlich vom Männchen etwa sieben Wochen lang bebrütet. Das Männchen hütet anschließend auch die Jungvögel.
Der Bennettkasuar (Casuarius bennetti) ist eine große flugunfähige Vogelart aus der Familie der Casuariidae. Bennettkasuare leben im Hochland von Neuguinea, in Primär- und Sekundärwäldern bis in Höhen von 3000 Metern, im Nordosten Neuguineas, wo andere Kasuararten fehlen, auch in Tieflandwäldern. Außerdem kommen sie auf Yapen und auf Neubritannien, wo sie möglicherweise erst vom Menschen eingeführt wurden, vor. Die Bestände des Vogels sind nach Angaben der IUCN potenziell gefährdet.
Ο Καζουάριος του Μπένετ είναι παλαιόγναθο ατροπιδοφόρο πτηνό της οικογενείας των Καζουαριιδών, που απαντά αποκλειστικά στις ορεινές περιοχές της Νέα Γουινέας [i] και των γύρω νησιών. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Casuarius bennetti και δεν περιλαμβάνει υποείδη. [1]
Η επιστημονική ονομασία Casuarius προέρχεται από την λέξη kasuari, όπως αποκαλείται στην μαλαισιανή γλώσσα το πτηνό. [3]. Ωστόσο, είναι ακόμη πιθανότερη η προέλευση –πάλι από τα μαλαισιανά- από παράφραση της λέξης suwari (Crawfurd, Gramm. and Dic. Malay Language, ii. pp. 178 and 25), που πρωτοδημοσιεύθηκε ως Casoaris, από τον Bontius, το 1658 (Hist. Nat. et med. Ind. Orient. p. 71[4] Την ίδια προέλευση έχει η ονομασία του γένους σε όλες τις γλώσσες.
Ο όρος bennetti στην επιστημονική ονομασία του είδους, αναφέρεται στον Αυστραλό φυσιοδίφη Τ. Μπένετ (George Bennett, 1804-1893), προς τιμήν του οποίου ονοματίσθηκε το πτηνό (βλ. και Συστηματική ταξινομική).
Ο καζουάριος του Μπένετ αποκαλείται, επίσης, με τις ονομασίες μικρός καζουάριος (little cassowary) και νάνος καζουάριος (dwarf cassowary) επειδή έχει μικρό(-τερο) μέγεθος από τα δύο άλλα αρτίγονα είδη καζουαρίων. Επίσης, αποκαλείται βουνίσιος καζουάριος (mountain cassowary), λόγω των μεγαλυτέρων υψομέτρων των ενδιαιτημάτων του.
Τέλος, οι ιθαγενείς της Νέας Γουινέας το αποκαλούν mooruk. Επίσης, κάποιες άλλες τοπικές ονομασίες είναι mswaar, nhamdia και wongge. [5]
Το είδος περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Άγγλο ορνιθολόγο Τ. Γκουλντ (John Gould, 1804-1881), όταν εξέτασε κάποιο δείγμα από την Νέα Βρετανία, το 1857. Ονόμασε το είδος προς τιμήν του φυσιοδίφη Τζορτζ Μπένετ, ο οποίος ήταν ο πρώτος που εξέτασε κάποια δείγματα που στάλθηκαν σε αυτόν από την Αυστραλία, τα αναγνώρισε ως νέο είδος και τα έστειλε στην Αγγλία για επιβεβαίωση. Στο παρελθόν, αναγνωρίζονταν 7 υποείδη (papuanus, goodfellowi, claudii, shawmayeri, hecki, bennetti και picticollis) ή περισσότερα. Ωστόσο, η εκτεταμένη ποικιλομορφία, μαζί με την σύγχυση λόγω των πολλών και εκτεταμένων εισαγωγών κατά την διάρκεια των αιώνων, της ανεπάρκειας μουσειακών δειγμάτων και των αξιόπιστων δεδομένων σχετικά με τα χρώματα των γυμνών -άπτερων- μερών των ενήλικων ατόμων, εμποδίζουν την ακριβή εικόνα της πραγματικής γεωγραφικής διαφοροποίησης. Σήμερα, ταξινομείται ως μονοτυπικό taxon. [6]
Πρόσφατα, υπάρχει διάσταση στις απόψεις κάποιων ερευνητών για το εάν πρέπει να αναγνωρισθούν 2 υποείδη στο Casuarius bennetti, τα C. b. papuanus και C. b. westermanni. Μάλιστα, το πρώτο έχει προταθεί να αναβαθμιστεί σε είδος, λόγω της συνεχούς παρουσίας χαρακτηριστικού, μεγάλου υπόλευκου «μπαλώματος» στην ινιακή περιοχή, στα άτομα από την Χερσόνησο Φόχελκοπ (Vogelkop) και υποστηρίζεται από διαφορές στο μιτοχονδριακό DNA. [7] Ωστόσο, αυτή η πρόταση δεν έχει γίνει, προς το παρόν, αποδεκτή από σημαντικούς ταξινομικούς φορείς (ITIS, Howard & Moore, Clements), γι’ αυτό και το taxon παραμένει μονοτυπικό. [8][9]
Το είδος περιορίζεται στα ορεινά της Νέας Γουινέας, τόσο στον δυτικό, ινδονησιακό τομέα Παπούα (πρώην Irian Jaya), όσο και στον ανεξάρτητο ανατολικό τομέα, Παπούα-Νέα Γουινέα. Απαντά στην σημαντική Χερσόνησο Φόχελκοπ (Vogelkop), στα Όρη Γουέιλαντ (Weyland) ανατολικά προς την Οροσειρά Όουεν Στάνλεϊ (Owen Stanley) και στην νήσο Γιαπέν (κόλπος Χέιλφινκ). Η παρουσία του στο νησί της Νέας Βρετανίας, μάλλον οφείλεται σε εισηγμένους πληθυσμούς. [10]
Ο καζουάριος του Μπένετ, διαβιοί στα δάση των βουνών και των λόφων της Νέας Γουινέας και των γύρω μικρότερων νησιών, μέχρι τα 3.300-3.600 μ., σχεδόν στα όρια της αλπικής ζώνης. Πιθανόν, πραγματοποιεί υψομετρικές μεταναστεύσεις, σε μερικές περιοχές της κατανομής του. [11][12]
Παρά τις λαϊκές του ονομασίες, μικρός ή νάνος καζουάριος, ο καζουάριος του Μπένετ δεν είναι μικρό πτηνό, αλλά οι ονομασίες αυτές δόθηκαν μόνο για να διαφοροποιείται από τα μεγαλύτερα είδη, τον καζουάριο της Αυστραλίας και τον καζουάριο της Νέας Γουινέας.
Η κάσκα είναι χαμηλή, πολύ πεπλατυσμένη στο πίσω μέρος, μαύρη, αρκετά τριγωνική στο σύνολό τους. Το ράμφος είναι κοντό και μυτερό. Το κεφάλι και το πρόσωπο πίσω από τα μάτια είναι λευκό, ενώ ο λαιμός και το πάνω μέρος του τραχήλου είναι βαθυκυανά. Δεν έχει το χαρακτηριστικό λειρί ή λειριά που διαθέτουν οι άλλοι καζουάριοι.
Παρόλο που το είδος εμφανίζεται αρκετά ανεκτικό στην μέτρια υποβάθμιση των ενδιαιτημάτων του, η υλοτομία προσφέρει πρόσβαση σε -προηγουμένως απρόσιτες- περιοχές στους κυνηγούς, και το κυνήγι φαίνεται να είναι μη βιώσιμο σε ορισμένες περιοχές κατανομής του. [13] Η διάνοιξη δρόμων και η κατασκευή αεροδιαδρόμων αυξάνει, ομοίως, την διείσδυση της «κυνηγετικής αγοράς». [14] H θήρευση από τους χοίρους και τα σκυλιά μπορεί να αποτελέσει απειλή για το είδος, αλλά δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί ποσοτικά. Παρά την πίεση από την θήρευση, το πτηνό παραμένει σχετικά κοινό σε ευρύ φάσμα υψομέτρων [15][16][17][18]
Το είδος έχει χαρακτηριστεί ως Σχεδόν Απειλούμενο (ΝΤ) με βάση τον -κατ' εκτίμησιν- μικρό, διαρκώς μειούμενο πληθυσμό του, ως αποτέλεσμα της αύξησης της πίεσης του κυνηγιού και της υποβάθμισης των οικοτόπων του. Ωστόσο, τα πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι το κυνήγι δεν μπορεί να οδηγεί σε σημαντική πτώση, όπως πιστευόταν. Εάν αυτό επιβεβαιωθεί, τα είδος μπορεί να δικαιολογήσει ανακατάταξη –-αναβάθμιση- στα είδη Ελάχιστης Ανησυχίας (LC), στην λίστα της IUCN. [19]
Κανένα γνωστό
i. ^ Παρόλο που, τυπικά, το δυτικό τμήμα του νησιού ανήκει στην Ινδονησία, η βιογεωγραφική/οικογεωγραφική ζώνη αναφοράς είναι η νήσος της Νέας Γουινέας εν συνόλω, επειδή τα taxa που απαντούν εκεί, είναι ιδιαίτερα από κάθε άποψη.
Ο Καζουάριος του Μπένετ είναι παλαιόγναθο ατροπιδοφόρο πτηνό της οικογενείας των Καζουαριιδών, που απαντά αποκλειστικά στις ορεινές περιοχές της Νέα Γουινέας και των γύρω νησιών. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Casuarius bennetti και δεν περιλαμβάνει υποείδη.
The dwarf cassowary (Casuarius bennetti), also known as Bennett's cassowary, little cassowary, mountain cassowary[2] or muruk, is the smallest of the three extant species of cassowaries.
The scientific name commemorates the Australian naturalist George Bennett.[4] He was the first scientist to examine these birds after a few were brought to Australia aboard a ship. Recognising them as a new species of cassowary, he sent specimens back to England, where other taxonomists confirmed his perception. On the west side of Cenderawasih Bay, western Papua, there is a distinctive form that may merit a split. C. papuanus is the tentative name.[2] There are no officially recognised subspecies, however, some authors believe there should be.[5]
The Karam or Kalam people[6] of the New Guinea Highlands classify bats and flying birds as one group, yaket, and the dwarf cassowary, a very large, wingless, flightless bird as another, kobtiy. Yaket are bony with wings and fly in the air, while kobtiy are bony without wings and are terrestrial and of the forest. They distinguish kobtiy from other bony, wingless animals because kobtiy are not quadrupedal like dogs and lizards and are not limbless like snakes.[7] (See Kalam languages.)
John Gould first identified the dwarf cassowary from a specimen from New Britain, in 1857.[2]
The dwarf cassowary is a large bird but is smaller than other living cassowaries (the southern cassowary and northern cassowary). It is between 99 and 150 cm (3 ft 3 in and 4 ft 11 in) long and weighs between 17.6 and 26 kg (39 and 57 lb).[2] It is a flightless bird with hard and stiff black plumage, a low triangular casque, pink cheek and red patches of skin on its blue neck.[2] Compared to other cassowaries, the dwarf cassowary is shorter, with a tarsi length of 24.5 cm (9.6 in), with a slightly smaller bill, at 11 to 12.2 cm (4.3 to 4.8 in).[2] The feet are large and powerful, equipped with dagger-like claws on the inner toe. Both sexes are similar. Females have longer casques, brighter bare skin colour and are larger in size.
The dwarf cassowary is distributed throughout mountain forests of New Guinea, New Britain, and Yapen Island,[8] at elevations up to 3,300 m (10,800 ft). In areas without other species of cassowaries, it will live in the lowlands also.[2] Its range of occurrence range is approximately 258,000 km2 (100,000 sq mi).[9]
The species feeds mainly on fallen fruits or fruits that they pluck from shrubs,[10] and small animals and insects. Dwarf cassowaries use the crest on their head to sort through leaf litter and reveal many sources of food, such as fungi, insects, plant tissue, and small vertebrates, including lizards and frogs.[10] A solitary bird, it pairs only during breeding season.[2] It possibly undertakes seasonal migrations in part of its range.[1]
The dwarf cassowary has been classified as Near Threatened by the IUCN from 2004 to 2013 due to pressure by habitat loss, habitat degradation, being hunted for food, and often being kept in captivity. However, the species was downgraded to Least Concern in 2015, as current populations appear to be stable (although population trends remain generally unknown) and there is substantially less hunting pressure than in the past.[1][9]
This article incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Cassowary". Encyclopædia Britannica. Vol. 6 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 463.
The dwarf cassowary (Casuarius bennetti), also known as Bennett's cassowary, little cassowary, mountain cassowary or muruk, is the smallest of the three extant species of cassowaries.
La Nana kazuaro (Casuarius bennetti) konata ankaŭ kiel Beneta kazuaro, Malgranda kazuaro, Montokazuaro,[1] aŭ Muruk, estas la plej malgrandaj el la tri specioj de kazuaroj.
La scienca nomo rememoras la gravon de la aŭstralia naturalisto George Bennett.[2] Li estis la unua sciencisto kiu ekzamenis tiujn birdojn post kelkaj estis alportitaj en Aŭstralio per ŝipo. Rekonante ilin kiel reprezentanto de nova specio de kazuaro, li resendis specimenojn al Anglio kie tio estis konfirmita. Ĉe la okcidenta bordo de Golfo Sarera, okcidenta flanko de Okcidenta Nov-Gvineo, ekzistas distinga formo kiu meritas disigon. C. papuanus estas provizora nomo.[1] Fine ne estas oficiale agnoskitaj subspecioj, tamen, kelkaj fakuloj konsideras, ke ili ja estas.[3][4]
La Karamoj de la altaj teroj de Novgvineo identigas vespertojn kaj flugantajn birdojn en unu klaso (jaket), kaj la Nanan kazuaron, tre grandan senflugilan, neflugan birdon kiel alia klaso (kobtij). Dum jaket estas ostaj kun flugiloj kaj flugas en aero, kobtij estas ostaj sen flugiloj kaj estas surteraj kaj el arbaroj. Kobtij estas diferencaj el aliaj ostaj senflugilaj animaloj je tio ke kobtij ne estas kvarpiedaj, kiel hundoj kaj lacertoj, kaj ankaŭ ne estas senmembraj, kiel serpentoj.[5]
John Gould unuafoje identigis la Nanan kazuaron el specimeno el Nova Britio, en 1857.[1]
Reprodukta populacio kaj tendencoj[6] Loko Populacio Tendenco Centra Papuo-Nov-Gvineo nekonata malpliiĝanta Nova Britio nekonata malpliiĝanta Japen nekonata malpliiĝanta Totalo nekonata Modere malpliiĝantaĜi estas granda birdo sed estas iomete pli malgranda ol la aliaj vivantaj kazuaroj. Ĝi estas inter 99 kaj 150 cm longa kaj inter 17.6 kaj 26 kg peza.[1] Ĝi estas nefluga birdo kun aspra kaj rigida nigra plumaro, malalta triangula kasko, rozkoloraj vangoj kaj ruĝaj makuloj de haŭtaĵo super blua kolo.[1] Kompare al aliaj kazuaroj, la Nana kazuaro estas pli mallonga, kun tarso 24.5 cm longa, kun iomete pli malgranda beko, 11 al 12.2 cm.[1] La piedoj estas grandaj kaj povegaj, ekipitaj per ponardecaj ungegoj ĉe la interna fingro. Ambaŭ seskoj estas similaj. Inoj havas pli longajn kaskojn, pli brilkolorajn nudajn haŭtaĵojn kaj estas pli grandaj.
La Nana kazuaro estas distribuata tra montarbaroj de Novgvineo, Nova Britio, kaj la insulo Japen,[7] ĉe altoj de ĝis 3,300 m super marnivelo. Ĉe areoj sen aliaj specioj de kazuaroj, ili loĝas ankaŭ ĉe malaltaj teroj.[1] Ties dieto konsistas ĉefe el falintaj fruktoj kaj malgrandaj animaloj, kaj insektoj. Temas pri solema birdo, ĝi pariĝas nur dum la reprodukta sezono.[1]
Pro pliiĝanta habitatoperdo, habitata degradado, ĉasado por manĝo, kaj ofte tenita en kaptiveco, la Nana kazuaro estis pritaksita kiel Preskaŭ Minacata fare de la IUCN Ruĝa Listo de Minacataj Specioj,[8] kun loĝa teritorio de 258,000 km2.[6]
La Nana kazuaro (Casuarius bennetti) konata ankaŭ kiel Beneta kazuaro, Malgranda kazuaro, Montokazuaro, aŭ Muruk, estas la plej malgrandaj el la tri specioj de kazuaroj.
El casuario menor[2] o de Bennett (Casuarius bennetti) es una especie de ave estrutioniforme de la familia Casuariidae autóctona de las islas de Nueva Guinea, Nueva Bretaña y Yapen. No se reconocen subespecies.[3] Fue nombrada en honor al naturalista australiano George Bennett.
Datos: Q793068
Multimedia:
Especies: Casuarius bennetti
El casuario menor o de Bennett (Casuarius bennetti) es una especie de ave estrutioniforme de la familia Casuariidae autóctona de las islas de Nueva Guinea, Nueva Bretaña y Yapen. No se reconocen subespecies. Fue nombrada en honor al naturalista australiano George Bennett.
Casuarius bennetti Casuarius generoko animalia da. Hegaztien barruko Casuariidae familian sailkatua dago.
Casuarius bennetti Casuarius generoko animalia da. Hegaztien barruko Casuariidae familian sailkatua dago.
Pikkukasuaari (Casuarius bennetti) on pienin kasuaari. Se on suuri yli 110 cm korkea lentokyvytön lintu, jolla on kova ja jäykkä, musta höyhenpeite, matala kolmionmuotoinen kypärä, vaaleanpunaiset posket ja punaiset läiskät sinisessä kaulassa. Jalat ovat suuret ja voimakkaat, ja niissä on sisävarpaassa on tikarinmuotoinen kynsi. Molemmat sukupuolet ovat samannäköisiä. Naarailla on pitempi kypärä, värikkäämpi ihon väri ja ne ovat suurempia kuin koiraat.
Pikkukasuaari elää metsäisillä vuorilla Uudessa-Guineassa, Uudessa-Britanniassa ja Yapen-saarella. Se syö pääasiassa hedelmiä ja pieniä eläimiä. Pikkukasuaari on yksinäinen eläin, se elää ainoastaan pareina paritellessaan.
Tieteellinen nimi tulee australialaisen tutkijan, George Bennettin mukaan. Hän oli ensimmäinen tutkija, joka tutki pikkukasuaareja, kun ensimmäiset tuotiin laivalla Australiaan.
Pikkukasuaari (Casuarius bennetti) on pienin kasuaari. Se on suuri yli 110 cm korkea lentokyvytön lintu, jolla on kova ja jäykkä, musta höyhenpeite, matala kolmionmuotoinen kypärä, vaaleanpunaiset posket ja punaiset läiskät sinisessä kaulassa. Jalat ovat suuret ja voimakkaat, ja niissä on sisävarpaassa on tikarinmuotoinen kynsi. Molemmat sukupuolet ovat samannäköisiä. Naarailla on pitempi kypärä, värikkäämpi ihon väri ja ne ovat suurempia kuin koiraat.
Pikkukasuaari elää metsäisillä vuorilla Uudessa-Guineassa, Uudessa-Britanniassa ja Yapen-saarella. Se syö pääasiassa hedelmiä ja pieniä eläimiä. Pikkukasuaari on yksinäinen eläin, se elää ainoastaan pareina paritellessaan.
Tieteellinen nimi tulee australialaisen tutkijan, George Bennettin mukaan. Hän oli ensimmäinen tutkija, joka tutki pikkukasuaareja, kun ensimmäiset tuotiin laivalla Australiaan.
Casuarius bennetti
Le Casoar de Bennett (Casuarius bennetti) est la plus petite des trois espèces de casoar de Nouvelle-Guinée.
Cet oiseau est répandu à travers les régions élevées de Nouvelle-Guinée ainsi qu'en Nouvelle-Bretagne.
Patuljasti kazuar ili Bennetov kazuar (lat. Casuarius bennetti) je najmanja od tri vrsta kazuara. Ime je dobio u sjećanja na australskog prirodoslovca Georgea Bennetta. Živi na otocima Nova Gvineja, Nova Britanija i Yapen. Stanište su mu strma planinska područja do 3000 m nadmorske visine, bogata vegetacijom subtropskih i tropskih šuma.
Najmanji je među svim kazuarima. Visok je oko 99-135 centimetara. Težak je prosječno 18 kilograma. Perje mu je crno i grubo. Nema ga na glavi i vratu koji su plavo i crveno obejeni. Na vrhu glave nalazi se koštani izraštaj u vidu "kacige", a vrat je bez kreste, po čemu se razlikuje od svojih najbližih srodnika iz roda Casuarius.
Krila su zakržljala, a snažne i čvrste noge su bez perja. Na nogama su tri prsta, od kojih unutrašnji ima široku kandžu koja može biti dugačka i do 10 cm. Ženka i mužjak se međusobno razlikuju po veličini. Ženka je krupnija.
Stidljiva je ptica koja se retko može vidjeti u prirodi. Aktivan je tijekom dana, provodi vrijeme u potrazi za hranom. Obično se nalaze sam ili u paru, a povremeno i u malim grupama. Ako je izazvan ili uplašen, brani se s udarcima snažnih nogu i njihovih ubojitih kandži. Navodno je u takvim okršajima ubio psa, pa čak i čovjeka.
Pokazuje izrazitu teritorijalnost. Teritorij koju obuhvaća za život jedinka varira od 1 do 5 km2. Veličina i oblik teritorija mjenjaju se u ovisnosti od količine hrane i sezone parenja i gniježdenja. Ženkama pripadaju različiti teritoriji nekoliko mužjaka koje se preklapaju.
Komunikacija ostvaruje se glasom koji je nizak i nalazi se na donjem pragu ljudskog sluha. Niska frekvencija glasa odlična je za guste šume u kojima ovi kazuari žive. Malo je poznato kako ovi kazuari komuniciraju za vrijeme parenja.
Malo se zna o načinu parenja patuljastog kazuara, bolje je proučeno kod njegova srodnika, velikog kazuara.
Ženke postavljaju između 4 i 6 jaja. Inkubacija traje između 49 i 52 dana, a mladi postaju samostalni za 7-16 mjeseci. Potpunu brigu o jajima i mladima vode mužjaci. Spolnu zrelost dostižu oko četvrte godine života.
Patuljasti kazuar ili Bennetov kazuar (lat. Casuarius bennetti) je najmanja od tri vrsta kazuara. Ime je dobio u sjećanja na australskog prirodoslovca Georgea Bennetta. Živi na otocima Nova Gvineja, Nova Britanija i Yapen. Stanište su mu strma planinska područja do 3000 m nadmorske visine, bogata vegetacijom subtropskih i tropskih šuma.
Kasuari kerdil (Casuarius bennetti) atau dalam bahasa Inggris juga dikenal sebagai Dwarf Cassowary adalah spesies burung kasuari yang paling kecil yang banyak ditemukan di pulau Papua (Indonsia dan Papua Nugini), pulau Seram, pulau Yapen, dan New Britania. Walaupun burung ini yang paling kecil, namun kasuari kedil memiliki tinggi mencapai 1 meter lebih, sehingga burung kasuari ini termasuk ke dalam burung raksasa. Kasuari Kerdil hanya sedikit lebih kecil jika dibandingkan dengan kedua spesies kasuari lainnya, yaitu Kasuari Gelambir Tunggal (Casuarius unappendiculatus) dan Kasuari Gelambir Ganda (Casuarius casuarius).[3] Habitat kasuari kerdil banyak ditemukan di hutan hujan tropis dan subtropis pada daerah pegunungan yang curam hingga 3000 m (10.000 kaki) yang banyak ditumbuhi vegetasi. Makanan utama hewan ini adalah buah-buahan yang jatuh atau buah-buahan yang mereka ambil dari semak belukar, namun kasuari kerdil juga memakan sumber makanan lain, seperti jamur, serangga, jaringan tanaman, dan vertebrata kecil, termasuk kadal dan katak.[4]
Kasuari kerdil merupakan burung terkecil dari kasuari lainnya dengan tinggi sekitar 99 hingga 135 cm (39 sampai 53 inci) dan berat sekitar 18 – 26 kg. Bulu mereka berwarna hitam mengkilat dan lebih kelam dibandingkan kasuari lainnya. Kasuari kerdil memiliki sayap namun mereka tidak bisa terbang. Kepala dan leher tidak memiliki bulu dan berwarna biru dan merah, di atas kepala kasuari memiliki tanduk berbentuk segitiga dengan bagian belakang pipih yang tinggi dan berwarna kecokelatan. Kasuari kerdil tidak seperti kerabat dekat mereka, hewan ini tidak memiliki daging berwarna atau gelambir yang tergantung di leher mereka. Kaki mereka tidak memiliki bulu dan sangat kuat. Kasuari kerdil memiliki tiga jari kaki dan jari kaki yang tengah memiliki cakar yang membesar, yang bisa mencapai 10 cm (4 inci) panjangnya. Perempuan dan laki-laki adalah monomorphoric, meskipun kasuari yang betina lebih besar dari pada yang jantan.[5]
Kasuari kerdil adalah burung pemalu yang jarang sekali terlihat di alam liar. Mereka merupakan hewan diornal atau aktif di siang hari, menghabiskan waktu untuk mencari makanan. Kasuari biasanya ditemukan sendiri atau berpasangan dan kadang-kadang dalam kelompok kecil. Burung ini memiliki kemampuan untuk berlari cepat hingga mencapai 48 km/jam di hutan lebat, mampu melompat, berenang, dan menendang ke depan dengan kuat. Saat burung ini terganggu atau terancam, mereka akan membela diri dengan tendangan yang sangat kuat. The Guinness Book of Records bahkan menganugerahinya sebagai burung paling berbahaya di dunia karena burung kasuari sangat agresif dan berbahaya saat terancam. Kasuari kerdil telah dilaporkan membunuh manusia dan anjing ketika mereka diganggu. Suara burung kasuari ini lebih mirip seperti dengkuran bernada rendah dan dalam, namun pada saat menyerang atau terancam akan mengeluarkan suara yang keras menyerupai bunyi “mwaaaa”.
Ketika betina siap bertelur, pasangan akan mencari tempat bertelur. Pejantan akan menari di sekeliling betina dalam suatu lingkaran, sementara tenggorokannya bergetar dan membengkak serta mengeluarkan serangkaian panggilan booming rendah. Akhirnya, jantan akan memimpin betina dari dekat untuk membawanya ke sarang di mana betina akan jongkok dan memungkinkan jantan untuk menaikinya. Telur akan diletakkan tak lama setelah persetubuhan. Setelah telur diletakkan, betina akan pergi untuk kawin dengan pejantan lain.
Musim kawin akan berlangsung pada bulan Mei atau Juni dan akan berakhir pada bulan Oktober atau November. Kasuari betina dapat kawin dengan lebih dari satu pejantan selama satu musim kawin dan menghasilkan 4 sampai 6 telur. Telur akan dierami oleh pejantan selama 49 sampai 52 hari. Setelah telur menetas, pejantan juga bertanggung jawab untuk membesarkan dan mengasuh anak kasuari selama 9 bulan hinga anak kasuari bisa mandiri.[4]
Kasuari kerdil (Casuarius bennetti) atau dalam bahasa Inggris juga dikenal sebagai Dwarf Cassowary adalah spesies burung kasuari yang paling kecil yang banyak ditemukan di pulau Papua (Indonsia dan Papua Nugini), pulau Seram, pulau Yapen, dan New Britania. Walaupun burung ini yang paling kecil, namun kasuari kedil memiliki tinggi mencapai 1 meter lebih, sehingga burung kasuari ini termasuk ke dalam burung raksasa. Kasuari Kerdil hanya sedikit lebih kecil jika dibandingkan dengan kedua spesies kasuari lainnya, yaitu Kasuari Gelambir Tunggal (Casuarius unappendiculatus) dan Kasuari Gelambir Ganda (Casuarius casuarius). Habitat kasuari kerdil banyak ditemukan di hutan hujan tropis dan subtropis pada daerah pegunungan yang curam hingga 3000 m (10.000 kaki) yang banyak ditumbuhi vegetasi. Makanan utama hewan ini adalah buah-buahan yang jatuh atau buah-buahan yang mereka ambil dari semak belukar, namun kasuari kerdil juga memakan sumber makanan lain, seperti jamur, serangga, jaringan tanaman, dan vertebrata kecil, termasuk kadal dan katak.
Il casuario di Bennett (Casuarius bennetti) è un uccello della famiglia dei Casuaridi.[2]
È il più piccolo fra i casuari.
Nykštukinis kazuaras (lot. Casuarius bennetti) – mažiausias kazuarinių paukščių (lot. Casuariidae) atstovas. Tai neskraidantis paukštis.
Paukštis yra 99-150 cm ilgio ir 17,6–26 kg svorio. Plunksnos juodos, panašios į šerius. Ant galvos turi trikampį raginį šalmą. Skruostuose rožinės dėmės. Kaklo oda mėlyna ir raudona. Galva ir kaklas pliki. Skirtingai nuo kitų kazuarinių paukščių (lot. Casuariidae) ant neturi pakarūklo. Sparnai redukuoti, trumpi. Kojos stiprios, tripirštės. Vidinio piršto nagas ilgas ir aštrus. Patelių raginis šalmas yra ilgesnis, kaklo oda ryškesnės spalvos, o taip pat yra didesnės.
Aptinkamas Naujosios Gvinėjos, Naujosios Britanijos ir Japeno salose. Buveinė – miškais apaugę kalnai (3300 m. virš jūros lygio). Lygumose gyvena, jei teritorijoje nėra kitų kazuarinių paukščių rūšių.
Nykštukiniai kazuarai yra baikštūs, agresyvūs paukščiai. Tankiose džiunglėse juda atsargiai, tačiau išgąsdintas gali bėgti 48 km/h greičiu. Gali peršokti kliūtis ir plaukti.[2] Apsigina aštriu vidinio piršto nagu.
Minta nukritusiais sultingais vaisiais, vabzdžiais ir smulkiais gyvūnais.
Lizdą suka šalia medžio kamieno, iš lapų. Birželio–rugpjūčio mėnesiais patelė padeda 3-6 žalios spalvos kiaušinius. Peri ir jauniklius vedžioja patinas.
Pasaulinės gamtos apsaugos organizacijos duomenimis rūšies apsaugos būklė yra nekelianti susirūpinimo.
Nykštukinis kazuaras (lot. Casuarius bennetti) – mažiausias kazuarinių paukščių (lot. Casuariidae) atstovas. Tai neskraidantis paukštis.
Kasuari Kerdil, Casuarius bennetti, juga dikenali sebagai Kasuari Bennett, Kasuari Kecil, Kasuari Gunung,[2] atau Mooruk, adalah spesies kasuari terkecil dari tiga spesies.
|access-date=, |date= (bantuan)
|access-date=, |date= (bantuan)
|pagesd= tidak diketahui diabaikan (bantuan)
Kasuari Kerdil, Casuarius bennetti, juga dikenali sebagai Kasuari Bennett, Kasuari Kecil, Kasuari Gunung, atau Mooruk, adalah spesies kasuari terkecil dari tiga spesies.
De dwergkasuaris (Casuarius bennetti) is een vogel uit de familie van de kasuarissen en de orde van de kasuarissen en emoes. Het is een endemische vogelsoort uit Nieuw-Guinea.
De dwergkasuaris is de kleinste van de drie soorten kasuarissen, hij is gemiddeld één meter lang. Hij verschilt van de helmkasuaris door het ontbreken van hangende lellen aan de hals en door de driehoekige plaat boven op de kop. Het voorste deel van zijn hals is oranje en het verenkleed is zwart. De vrouwtjes zijn doorgaans wat groter dan de mannetjes. De mannetjes hebben meestal een feller rood en blauw gekleurde kale huid op hun kop en hals. Ze hebben eveneens een langere plaat op hun kop dan de vrouwtjes. Deze vogels leven solitair of in kleine familiegroepjes. Ze voeden zich met vruchten, insecten en andere kleine dieren.
De dwergkasuaris komt voor in zowel laagland van het Huonschiereiland (provincie Morobe) als in het centrale berggebied van Papoea (Indonesië) en Papoea-Nieuw-Guinea tot op een hoogte van 3300 m boven de zeespiegel. Verder op de eilanden Yapen en Nieuw-Brittannië.[2]
In het bergland is het een bewoner van dichte hellingbossen. Verder komt de dwergkasuaris voor in laaglandbos in gebieden waar geen andere soorten kasuaris verblijven in het noordoosten van Papoea-Nieuw-Guinea.
De vogel komt ook voor in bossen waarin is gekapt en kan zich aanpassen in secondair bos. Plaatselijk is de dwergkasuaris nog vrij algemeen. De vogel heeft lokaal te lijden van jacht maar het effect daarvan gering is en de populatie is min of meer stabiel. Daarom staat de soort sinds 2015 als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe dwergkasuaris (Casuarius bennetti) is een vogel uit de familie van de kasuarissen en de orde van de kasuarissen en emoes. Het is een endemische vogelsoort uit Nieuw-Guinea.
Dvergkasuar (Casuarius bennetti) er en strutsefugl i kasuarfamilien. Den er den minste av kasuarartene.
Dvergkasuaren er en stor fugl, men likevel den minste av kasuarene. Den er mellom 99 og 150 cm lang og veier mellom 17,6–26 kg. Den er en flyveudyktig fugl med hard og stiv svart fjærdrakt. På hodet har den en trekantformet hjelm. Halsen er blåfarget. Den har mindre nebb enn andre kasuarer, det er mellom 11 og 13 cm langt. Den har store kraftige føtter.
Dvergkasuaren lever i skogkledde fjellområder på Ny-Guinea, New Britain og Yapenøya, på høyder opptil 3000 moh. På områder uten andre kasuarer lever den gjerne også i lavlandet.
Føden består av frukt som har falt ned på bakken, små dyr og insekter. De lever kun parvis i hekkesesongen.
På IUCNs rødliste 2004 ble dvergkasuaren klassifisert under «nær truet» grunnet tap av dens habitat, jakt og at den blir holdt i fangenskap. På IUCNs rødliste 2015 ble den klassifisert under «livskraftig».
(en) Dvergkasuar i Encyclopedia of Life
Dvergkasuar (Casuarius bennetti) er en strutsefugl i kasuarfamilien. Den er den minste av kasuarartene.
Multimedia w Wikimedia Commons 
Hasło w Wikisłowniku Kazuar mniejszy (Casuarius bennetti) – gatunek ptaka z rodziny kazuarowatych (Casuariidae). Najmniejszy z kazuarów, wysokość 80 cm (do poziomu grzbietu), kask niezbyt wysoki, spłaszczony w części przedniej i tylnej, brak fałdów skórnych.
Kazuary (Casuariidae) są nielotami zaliczanymi do grupy największych ptaków na świecie[3]. Na głowie posiadają charakterystyczny dla rodziny tak zwany kask lub hełm zbudowany z kości. Pierwotnie twierdzono, że służy on do przedzierania się przez gęsty las. Niedawne badania jednak wykazały, że używają go do przekopywania piasku i gruzu w poszukiwaniu pożywienia[4]. Posiadają silne nogi, dzięki którym mogą biegać z prędkością nawet do 50 km/h i skakać do 5 m. Ich stopy mają zakończone pazurami 3 palce, z których środkowy jest najdłuższy[3]. Większość ciała kazuarów jest pokryta czarnymi piórami, jednak w okresie młodocianym mają one barwę brązową. Na szyi osobników dorosłych znajdują się kolorowe, pozbawione piór fałdy skórne zwane koralami. Samice nieco różnią się od samców. Są większe, bardziej kolorowe i charakteryzują się większym rozmiarem hełmu[3][5]. Casuarius bennetti jest najmniejszym gatunkiem z rodziny Casuariidae[6]. Nie posiada on charakterystycznych dla kazuarów korali na szyi, a jego hełm jest spłaszczony[3].
Występuje głównie w górskich lasach Nowej Gwinei, na Nowej Brytanii i wyspie Yapen w Indonezji[7][8]. Casuarius bennetti jako jedyny spośród kazuarów zamieszkuje lasy górskie, nawet do 3000 m n.p.m. Odnotowano także jego obecność na niżej położonych terenach, w przypadku gdy w pobliżu nie występują inne gatunki z rodziny Casuariidae[3].
Ptak ten żyje zwykle samotnie. Wyjątek stanowi okres rozmnażana kiedy osobniki dorosłe łączą się w pary[9]. Wraz z nadejściem sezonu lęgowego, samiec wyznacza teren, na którym czeka na samice. Kiedy się pojawi, zbliża się do niej, strosząc pióra na grzbiecie, dopóki nie zostanie zaakceptowany. Następnie samiec krąży wokół samicy, wydając charakterystyczne dla kazuarów dźwięki. Gdy samica jest gotowa, kuca, a samiec dziobie ją po grzbiecie, po czym dochodzi do kopulacji. Ptaki te żyją razem przez kilka tygodni. W tym czasie samica składa od 3 do 5 jaj w gnieździe przygotowanym wcześniej przez samca. Po złożeniu jaj samica opuszcza gniazdo w poszukiwaniu nowego partnera. Samiec natomiast wysiaduje jaja przez 7-8 tygodni. Po wykluciu piskląt wraz z młodymi odchodzi z gniazda. Przez następne 9 miesięcy towarzyszy swoim dzieciom, pomagając im znajdywać pożywienie i chroniąc je przed różnymi zagrożeniami takimi jak drapieżniki. Kazuary osiągają dojrzałość płciową w wieku 3,5 lat[3].
Dieta Casuarius bennetti składa się głównie z dużych owoców, ale w skład ich pożywienia wchodzą również owady, rośliny, grzyby, a nawet małe kręgowce takie jak jaszczurki czy żaby[5][10][11].
Kazuar karłowaty pomaga w roznoszeniu nasion wielu gatunków drzew poprzez zjadanie ich owoców. Pełni on też ważną rolę w rozsiewaniu diaspor mniejszych roślin. Pomimo faktu, że wiele z tych nasion jest toksycznych, ptaki z rodziny Casuariidae mogą je spożywać, ponieważ cechują się szybkim metabolizmem[11]. Casuarius bennetti nie jest zagrożony wyginięciem. Ostatnie badania wykazały, że polowania na osobniki tego gatunku nie zmniejszają znacznie ich liczebności[7].
Kazuary karłowate są trzymane w niewoli jako zwierzęta hodowlane. Poluje się na nie również dla mięsa[12]. Odnotowano ataki Casuarius bennetti na człowieka. Szczególnie w okresie rozmnażania samica staje się bardzo agresywna i potrafi zaatakować każdą istotę jaką napotka na swojej drodze. Dlatego też powszechnie ten gatunek uważany jest za bardzo niebezpieczny[8].
Badania przeprowadzone na wszystkich gatunkach rodzaju Casuarius dotyczą wykorzystania przez te ptaki hełmu znajdującego się na czubku ich głów[13]. Natomiast Casuarius bennetti był badany głównie pod kątem diety[14].
Wyróżniono poszczególne podgatunki C. bennetti[6]:
Kazuar mniejszy (Casuarius bennetti) – gatunek ptaka z rodziny kazuarowatych (Casuariidae). Najmniejszy z kazuarów, wysokość 80 cm (do poziomu grzbietu), kask niezbyt wysoki, spłaszczony w części przedniej i tylnej, brak fałdów skórnych.
O casuar-anão[1] (Casuarius bennetti), também chamado de casuar-pequeno, casuar-de-bennet ou mooruk, é a menor das espécies de casuar e a menor ave da família Casuariidae.
O casuar-anão é uma ave grande, porém pequena se comparada com as outras duas espécies de casuar. Tem um comprimento de 99 a 150 cm, pesando de 17,6 a 27 kg. É uma ave que não voa, com plumagem preta dura e rígida, um casco triangular baixo, pele azul no pescoço. Comparado com outros casuares, o casuar-anão é mais curto, com um comprimento de 24,5 cm, com um bico ligeiramente menor de 11 a 12,2 cm. Os pés são grandes e poderosos, equipados com garras semelhantes a punhais no dedo interno. Ambos os sexos são muito semelhantes. No entanto, as fêmeas têm cascos mais longos, a cor da pele mais brilhante e são maiores em tamanho.[2][3]
A espécie se alimenta principalmente de frutas caídas e pequenos animais e insetos. Pássaro solitário, emparelha-se apenas durante a estação reprodutiva. Possivelmente realiza migrações sazonais em parte de seu alcance.[2][3]
O casuar-anão (Casuarius bennetti), também chamado de casuar-pequeno, casuar-de-bennet ou mooruk, é a menor das espécies de casuar e a menor ave da família Casuariidae.
Dvärgkasuar[2] (Casuarius bennetti)[3] är en mycket stor flygoförmögen fågel, den minsta i familjen kasuarer.
Dvärgkasuaren är som namnet avslöjar minst av kasuarerna, men är ändå en mycket stor fågel, 99-150 centimeter lång och 17,6-26 kg i vikt.[4] Den är liksom sina släktingar flygoförmögen med en hård och styv fjäderdräkt, en trekantig låg kask på huvudet, rosa kinder och röda fläckar av skinn på dess blå hals. [4] Jämfört med andra kasuarer är den kortare och med något mindre näbb. Fötterna är stora och kraftfulla, försedda med dolkliknande klor på innertån. Könen liknar varandra, men honan har något högre kask, är något större och har något starkare färger där huden är bar.
Dess utbredningsområde sträcker sig över bergsskogar på höjder på upp till 300 meter över havet på Nya Guinea och på öarna Niu Briten och Yapen.[3] Där det inte förekommer andra arter av kasuarer kan den även förekomma i låglandsområden.[4]
Numera delas arten vanligtvis in i två underarter med följande utbredning:[5]
Vissa behandlar den som monotypisk.[3]
Fågeln lever huvudsakligen av fallfrukt, små djur och insekter.[6] Den lever till största delen ensam och bildar endast par under häckningssäsongen.[4] Möjligen företar den sig säsongsmässiga vandringar i delar av utbredningområdet.[1]
Mellan 2004 och 2013 behandlades arten som nära hotad av internationella naturvårdsunionen IUCN, hotad av jakt, habitatförstörelse och fångst. 2015 nedgraderades den dock till livskraftig eftersom populationen nu verkar stabil och på grund av att jakttrycket uppskattas ha minskat.[1] Världspopulationen har inte uppskattats men den beskrivs som fåtalig men lokalt vanlig på nordöstra Nya Guinea.[7]
Fågelns vetenskapliga artnamn hedrar George Bennett (1804-1893), brittisk kirurg, zoolog, botaniker och konservator som bosatte sig i Australien 1836.[8]
Wikimedia Commons har media som rör dvärgkasuar.
Dvärgkasuar (Casuarius bennetti) är en mycket stor flygoförmögen fågel, den minsta i familjen kasuarer.
Біноміальна назва дана на честь австралійського натураліста Джорджа Беннетта. Він першим дослідив зразки птаха, які привезли в Австралію, та дійшов висновку, що це новий вид. Учений відправив опудало птаха до Англії, де інші таксономісти підтвердили його твердження.[4]
Вид поширений на островах Нова Гвінея, Нова Британія та Япен.[5] Мешкає у гірських лісах на висоті до 3300 м[2]. У районах, де відсутні інші види казуарів, трапляється також у низовинних лісах[6].
Найменший вид казуарів. Птах завдовжки 99-150 см та вагою 17-26 кг. Тіло вкрите довгим, твердим оперенням чорного забарвлення. Гола шия синього забарвлення з червоними плямами. На голові невеликий шолом трикутної форми. Ноги великі і потужні, оснащені кинджалоподібними кігтями на внутрішньому пальці. Обидві статі схожі. Самиці мають довші шоломи, яскравіші кольори шкіри і більші розміри тіла.
Вид живиться фруктами, дрібними тваринами і комахами. Веде одиночний спосіб життя, пари утворює лише в період розмноження.[2]
Це незавершена стаття з орнітології.Casuarius bennetti (tên tiếng Anh: Đà điểu đầu mào lùn hoặc Đà điểu đầu mào Bennett) là một loài đà điểu đầu mào trong họ Đà điểu châu Úc.[3] Đà điểu đầu mào lùn được tìm thấy tại New Guinea, New Britain và đảo Yapen, chủ yếu tại vùng cao nguyên.
Casuarius bennetti (tên tiếng Anh: Đà điểu đầu mào lùn hoặc Đà điểu đầu mào Bennett) là một loài đà điểu đầu mào trong họ Đà điểu châu Úc. Đà điểu đầu mào lùn được tìm thấy tại New Guinea, New Britain và đảo Yapen, chủ yếu tại vùng cao nguyên.
Casuarius bennetti (Gould, 1857)
Ареал
Казуар-мурук[1][2] (лат. Casuarius bennetti) — самый мелкий из трёх видов птиц относящихся к роду казуаров.
Научное название птица получила в память об австралийском натуралисте Джордже Беннете. Он был первый, кто исследовал этих птиц, взяв нескольких птиц с собой на борт в Австралию. Определив их как новый вид казуаров, он послал экземпляры в Англию, где они были подтверждены.
Казуар-мурук — крупная, высотой до 110 см, нелетающая птица с жёстким чёрным оперением. Чёрный шлемообразный вырост на голове у казуара-мурука треугольной формы и создает впечатление, что сзади его смяли тупым инструментом. На щеках иногда имеются розовые пятна, на шее, окрашенной в голубой цвет, имеются красные участки кожи. В отличие от двух других видов у казуара-мурука отсутствуют серьги. Лапы у казуара-мурука большие и сильные, оснащенные кинжалообразными когтями на внутренних пальцах. Самки и самцы выглядят одинаково. У самок более длинные выросты на голове, более яркие и крупные кожные участки на шее.
Казуар-мурук распространён в горных лесах Новой Гвинеи, Новой Британии и острове Япен. Может встретиться в лесной зоне на высоте до 3600 метров. Из-за постоянного сокращения ареала и истребления казуар-мурук занесён в Международную красную книгу как вид находящийся под угрозой.
Пищу казуара-мурука составляют преимущественно упавшие на землю фрукты и мелкие животные. Казуар-мурук отлично плавает и при случае ловит рыбу.
Является одиночной птицей, паруется только в брачный сезон. Самка откладывает от 3 до 5 яиц, которые насиживает только самец.
Выделяют от 2[3] до 7[2] и даже 8[4] подвидов казуара-мурука:
C. b. westermanni
C. b. picticollis
Птенцы
Яйцо
Казуар-мурук (лат. Casuarius bennetti) — самый мелкий из трёх видов птиц относящихся к роду казуаров.
Научное название птица получила в память об австралийском натуралисте Джордже Беннете. Он был первый, кто исследовал этих птиц, взяв нескольких птиц с собой на борт в Австралию. Определив их как новый вид казуаров, он послал экземпляры в Англию, где они были подтверждены.
