Multimedia w Wikimedia Commons Przetacznik macierzankowy (Veronica serpyllifolia L.) – gatunek rośliny należący do rodziny babkowatych (Plantaginaceae).
Rozmieszczenie
Rodzimy obszar występowania obejmuje prawie całą Europę, poza tym rośnie w Azji, północnej Afryce, Australii, Nowej Zelandii, Ameryce Północnej i Południowej[2]. Na obszarze całej Polski częsty, w górach sięga po piętro kosodrzewiny, w Karpatach nawet do 1920 m n.p.m.[3][4]
Morfologia
Pokrój rośliny z korzeniami
- Organy podziemne
- Poziome kłącza[5].
- Łodyga
- W dole pełzająca, w starszych odcinkach pędów płonnych zakorzeniająca się i przekształcająca w kłącze, w pędach kwiatowych wznosząca się, osiągając wysokość od 5 do 25, czasem nawet do 40 cm. Obła, jasnozielona (czasem czerwieniejąca), z krótkimi, zagiętymi ku górze włoskami, w górnej części czasem ogruczolona[4][5].
- Liście
- Naprzeciwległe, rzadko rozmieszczone, dolne (zwłaszcza na pędach płonnych) koliste i osadzone na ogonkach, tępe, płytko karbowane, z wyraźnym głównym i dwoma-czterema bocznymi nerwami, od spodu i na brzegu nieco owłosione, osiągające długość 30 i szerokość 15 mm. Na pędach kwiatowych ustawione naprzemianlegle, siedzące, ku górze pędu coraz mniejsze i węższe, przechodzące w lancetowate, całobrzegie przysadki[4][5][6].
- Kwiaty
- Kwiatostanem jest wielokwiatowe, luźne, wydłużające się w miarę kwitnienia, szczytowe grono. Kwiaty wyrastają pojedynczo w kątach przysadek na niewiele dłuższych od kielicha, skąpo owłosionych szypułkach. Działki kielicha 4, szerokoeliptyczne, z lekka owłosione i ogruczolone. Korona również czterokrotna, prawie kółkowa, o średnicy 5-8 mm, z bardzo krótką rurką, biaława lub białoliliowa z niebieskimi żyłkami, czasem niebieskawa. Pręciki dwa, tej samej długości co korona, słupek z wyraźnym, półkulistym znamieniem na szyjce długości 2-3 mm[4][5][6][3].
- Owoce
- Dwukomorowa torebka o szerokości do 5 mm i wyraźnie krótsza, na brzegach spłaszczona i rzadko ogruczolona, na szczycie szeroko ale płytko wycięta (słupek kilka razy dłuższy od wycięcia). Nasiona jajowate, z jednej strony wypukłe, żółtobrunatne, około 0,9 mm długie[4][7].
Biologia i ekologia
Bylina, hemikryptofit[5]. Kwitnie od maja do sierpnia, czasem do września[4][5]. Rośnie na łąkach, pastwiskach, polach, miedzach, mokradłach, brzegach potoków[4]. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Cynosurion i Rumicetum alpini[8]. Liczba chromosomów 2n = 14[5].
Interakcje międzygatunkowe
Jest rośliną pokarmową dla chrząszczy Gymnetron melanarium z rodziny ryjkowcowatych, muchówek Dasineura similis i Jaapiella veronicae z pryszczarkowatych i motyli Aspitates gilvaria z miernikowcowatych[9]. Pasożytują na nim lęgniowce Peronospora grisea i Peronospora verna z rodziny wroślikowatych, a także grzyby Podosphaera fuliginea (mączniakowate) i Entyloma veronicae (Entylomataceae)[10].
Przypisy
-
↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-04-12].
-
↑ a b Taxon: Veronica serpyllifolia L.. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2018-03-04].
-
↑ a b Zbigniew Nawara: Flora Polski. Rośliny łąkowe. Warszawa: Multico, 2006. ISBN 978-83-7073-397-1.
-
↑ a b c d e f g Bogumił Pawłowski (red.): Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. T. X. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1963, s. 301-302.
-
↑ a b c d e f g Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004, s. 417. ISBN 83-01-14342-8.
-
↑ a b Jakub Mowszowicz: Pospolite rośliny naczyniowe Polski. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 406. ISBN 83-01-00129-1.
-
↑ Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński, Bogumił Pawłowski: Rośliny polskie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1988, s. 532. ISBN 83-01-05287-2.
-
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2005, s. 106. ISBN 83-01-14439-4.
-
↑ Veronica serpyllifolia. W: Database of Insects and their Food Plants [on-line]. Biological Records Center. [dostęp 2018-03-04].
-
↑ Veronica serpyllifolia L. (Thyme-leaved Speedwell). BioInfo (UK). [dostęp 2018-03-04].