Баргчой, муғулчой (лот. Chamaenérion angustifolium, ё Epilóbium angustifolium) — гиёҳест бисёрсола.
Аз 35 то 150 см қад мекашад. Пояи рости сербарг, барги бедумча ё кӯтоҳдумчаи нештаршакл, гули гулобии арғувонӣ, хӯшагули дароз (дар нӯги поя нумӯ меёбад), ғӯзаи сертухм дорад. Б. дар аксари ноҳияҳои ҷумҳурӣ (дар баландии 1000-3200 м аз с. б.) асосан дар соҳили дарёҳои кӯҳӣ, канори чашма, ҷӯйҳо, марғзору шибарзамин ва ҷангалзорҳо месабзад.
Дар тибби халқӣ нақуъи барги Б. истифода мешавад. Бо ин мақсад 15 г барги онро дар як истакон оби ҷӯш андохта, 20 дақ. нигоҳ медоранд ва ҳангоми захми меъдаю рӯда (рӯзе 3 маротиба пеш аз хӯрок якчумчагӣ) менӯшанд; давои мазкур чун воситаи зидди илтиҳоб низ тавсия шудааст. Ҷӯшоби Б. ҳангоми ихтилоли мубодилаи моддаҳо, захми меъда, варами гулӯ, гӯш, бинӣ ва чун воситаи зидди ташаннуҷ нофеъ аст. Хокаи Б.-ро ба ҷароҳат мепошанд. Дар амалияи тибби муосир нақуъ Б.-ро барои давои захм, газаки меъда ва дарди рӯдаи ғафс кор мефармоянд. Бо ин мақсад баргҳои хушки онро дар об андохта, 15 дақ. меҷӯшонанд. Баъди 45 дақ. даворо полида мегиранд ва рӯзе 3-4 маротиба пеш аз хӯрок якқошуқӣ истеъмол мекунанд.
