Percidae, is 'n vis-familie van die orde Perciformes wat natuurlik in die noordelike halfrond, Europa en Asië, voorkom. Een spesie is in Suid-Afrika losgelaat. Die vis word uitgeken aan die twee dorsale vinne op die rug. Die spesie het nie goed ontwikkel in Suid-Afrika nie.
Die volgende genus en gepaardgaande spesie is deel van die familie:
Percidae, is 'n vis-familie van die orde Perciformes wat natuurlik in die noordelike halfrond, Europa en Asië, voorkom. Een spesie is in Suid-Afrika losgelaat. Die vis word uitgeken aan die twee dorsale vinne op die rug. Die spesie het nie goed ontwikkel in Suid-Afrika nie.
Els pèrcids (Percidae) constitueixen una família de peixos actinopterigis de l'ordre dels perciformes.
Viuen en aigües dolces i salades.[3]
Es troben a l'hemisferi nord.
Els pèrcids (Percidae) constitueixen una família de peixos actinopterigis de l'ordre dels perciformes.
Die Echten Barsche (Percidae, Gr.: perke = Barsch[An 1]) sind eine Familie aus der Ordnung der Barschartigen (Perciformes). Die Tiere bewohnen Süßgewässer auf der gesamten Nordhalbkugel. Teilweise dringen sie auch ins Brackwasser vor, z. B. in die Ostsee. Europäische Arten sind u. a. der Flussbarsch (Perca fluviatilis), der Kaulbarsch (Gymnocephalus cernuus), der Zander (Sander lucioperca) und der Streber (Zingel streber).
Die größte Art, der europäische Zander (Sander lucioperca), wird 130 cm lang, während die meisten Arten der Unterfamilie Etheostomatinae nicht einmal zehn Zentimeter erreichen (diese sind benthisch, spindelförmig und haben eine reduzierte oder keine Schwimmblase). Die kleinste Art, Etheostoma denoncourti, wird nur 2,9 cm lang.[1] Alle Echten Barsche ernähren sich carnivor von Wirbellosen oder kleineren Fischen.
Echte Barsche haben immer zwei Rückenflossen, die deutlich getrennt sind oder sich berühren können. Die erste wird von Stachelstrahlen gestützt, die zweite von Weichstrahlen. Die Afterflosse hat meist zwei, seltener einen Stachelstrahl. Der zweite ist immer schwach entwickelt. Die paarigen, brustständigen Bauchflossen verfügen über einen Hart- und fünf Weichstrahlen. Die Echten Barsche besitzen kräftige Kammschuppen. Das Prämaxillare kann vorstreckbar sein, das Supramaxillare fehlt. Die Anzahl der Branchiostegalstrahlen liegt bei fünf bis acht. Die Pseudobranchien sind meist frei und gut entwickelt, selten rudimentär.
Echte Barsche können revierbildende Einzelgänger sein, aber auch Schwarmfische kommen in der Familie vor. Alle ernähren sich carnivor von Wasserinsekten, Würmern, Krebstieren und Fischlaich. Große Arten wie der Zander sind piscivore Raubfische. Ihren Laich geben die Fische ins freie Wasser, zwischen Pflanzen, in Gruben im Boden ab oder heften ihn an ein festes Substrat. Brutpflege durch das Männchen kommt vor, z. B. bei den Springbarschen.
Die Echten Barsche gehören zur Unterordnung der Percoidei innerhalb der Ordnung der Barschartigen (Perciformes). Beide Taxa waren in traditionellem Umfang polyphyletisch, wurden jedoch 2013 durch R. Betancur-R. und Kollegen sehr viel enger gefasst und dadurch zu (monophyletischen) Kladen. Die nächsten Verwandten der Echten Barsche sind die Petermännchen und Niphon spinosus.[2]
Die Familie wird in drei Unterfamilien und zehn Gattungen unterteilt. Es gibt über 220 Arten, von denen 14 im gemäßigten Eurasien und mehr als 200 in Nordamerika östlich der Rocky Mountains leben. Über 130 Arten gehören zu den nordamerikanischen Springbarschen (Etheostoma).
In der Unterfamilie Percinae ist der Körper seitlich abgeflacht, der vorn liegende Interhämalknochen (der vorderste Stützknochen der Afterflosse, der zugleich die Leibeshöhle hinten abschließt) ist stark vergrößert, die Flossenstacheln der Afterflosse gut entwickelt. Die Vorkiemendeckel sind stark gezähnt. Normalerweise besitzen die Percinae 7 bis 8 Branchiostegalstrahlen. Die Schwimmblase ist gut entwickelt. Ohne Laichausschlag.
In der Unterfamilie Luciopercinae ist der Körper spindelförmig. Der vorn liegende Interhämalknochen ist nicht größer als die dahinter liegende. Die Flossenstacheln der Afterflosse ist klein. Das Seitenlinie reicht bis auf die Schwanzflosse. Ohne Laichausschlag.
Bei der Unterfamilie Etheostomatinae, im Deutschen auch Grundbarsche genannt, ist der Körper spindelförmig oder seitlich leicht abgeflacht. Der vorn liegende Interhämalknochen ist stark vergrößert, die Flossenstacheln der Afterflosse gut entwickelt, der Rand des Vorkiemendeckel glatt oder nur teilweise gezähnt, meist 5 oder 6 Branchiostegalstrahlen, Schwimmblase reduziert oder fehlend. Mit Laichausschlag.
Die Percidae und die Gattung Perca sind fossil seit dem Eozän aus Nordamerika, Europa und dem westlichen Asien bekannt. Ausgestorben ist die Gattung Dules aus dem mittleren Eozän Europas.
Die Echten Barsche (Percidae, Gr.: perke = Barsch) sind eine Familie aus der Ordnung der Barschartigen (Perciformes). Die Tiere bewohnen Süßgewässer auf der gesamten Nordhalbkugel. Teilweise dringen sie auch ins Brackwasser vor, z. B. in die Ostsee. Europäische Arten sind u. a. der Flussbarsch (Perca fluviatilis), der Kaulbarsch (Gymnocephalus cernuus), der Zander (Sander lucioperca) und der Streber (Zingel streber).
Ahvenet (Percidae) ollah ahvenkaloin lahkoh kuului kalaheimo.
पर्सिडाए (Percidae) पृथ्वी के उत्तरी गोलार्ध में (विशेषकर उत्तरी अमेरिका में) मीठे और हलके खारे पानी में मिलने वाली पर्सिफ़ोर्म मछलियों का एक कुल है। इसमें पर्च (जिसकी तीन जातियाँ हैं) और बहुत सी अन्य मछलियाँ शामिल हैं और इस कुल का नाम पर्च पर ही पड़ा है। पर्सिडाए मछलियों के चेहरे पर हलकी या भारी कवच-जैसी त्वचा होती है। इनका शरीर छूने में कठोर होता है और अक्सर लाल, नारंगी और पीले जैसे आकर्षक रंग रखता है। इनके मूहों में अक्सर दांत होते हैं और इनकी बहुत सी जातियाँ अन्य मछलियों को खाती हैं।[1][2]
पर्सिडाए (Percidae) पृथ्वी के उत्तरी गोलार्ध में (विशेषकर उत्तरी अमेरिका में) मीठे और हलके खारे पानी में मिलने वाली पर्सिफ़ोर्म मछलियों का एक कुल है। इसमें पर्च (जिसकी तीन जातियाँ हैं) और बहुत सी अन्य मछलियाँ शामिल हैं और इस कुल का नाम पर्च पर ही पड़ा है। पर्सिडाए मछलियों के चेहरे पर हलकी या भारी कवच-जैसी त्वचा होती है। इनका शरीर छूने में कठोर होता है और अक्सर लाल, नारंगी और पीले जैसे आकर्षक रंग रखता है। इनके मूहों में अक्सर दांत होते हैं और इनकी बहुत सी जातियाँ अन्य मछलियों को खाती हैं।
பேர்சைடீ (Percidae), பேர்சிஃபார்மசு ஒழுங்கைச் சேர்ந்த ஒரு மீன் குடும்பம் ஆகும். இவை வட அரைக்கோளப் பகுதியின் உவர் நீர் நிலைகளில் வாழுகின்றன. இந்தக் குடும்பத்தில் உள்ள 10 பேரினங்களில் 200 இனம் (உயிரியல்)|இனங்கள்]] உள்ளன. இக் குடும்பத்திலுள்ள பேரினங்கள்:
அமோகிரிப்டா (Ammocrypta)
கிரிசுட்டலேரியா (Crystallaria)
எத்தியோசுத்தோமா (Etheostoma)
சிம்னோசெஃபாலசு (Gymnocephalus)
பேர்சா (Perca)
பேர்சரைனா (Percarina)
பேர்சைனா (Percina)
ரோமனைக்திசு (Romanichthys)
சாண்டர் (Sander)
சிங்கெல் (Zingel)
பேர்சைடீ (Percidae), பேர்சிஃபார்மசு ஒழுங்கைச் சேர்ந்த ஒரு மீன் குடும்பம் ஆகும். இவை வட அரைக்கோளப் பகுதியின் உவர் நீர் நிலைகளில் வாழுகின்றன. இந்தக் குடும்பத்தில் உள்ள 10 பேரினங்களில் 200 இனம் (உயிரியல்)|இனங்கள்]] உள்ளன. இக் குடும்பத்திலுள்ள பேரினங்கள்:
அமோகிரிப்டா (Ammocrypta)
கிரிசுட்டலேரியா (Crystallaria)
எத்தியோசுத்தோமா (Etheostoma)
சிம்னோசெஃபாலசு (Gymnocephalus)
பேர்சா (Perca)
பேர்சரைனா (Percarina)
பேர்சைனா (Percina)
ரோமனைக்திசு (Romanichthys)
சாண்டர் (Sander)
சிங்கெல் (Zingel)
The Percidae are a family of ray-finned fish, part of the order Perciformes, which are found in fresh and brackish waters of the Northern Hemisphere. The majority are Nearctic, but there are also Palearctic species. The family contains more than 200 species in 11 genera. The perches, and their relatives are in this family; well-known species include the walleye, sauger, ruffe, and three species of perch. However, small fish known as darters are also a part of this family.
The family is characterised by having the dorsal fin split into two[2] which are normally separated or have a narrow connection, although this is wider in the genus Zingel,[3] the front section contains the spines and the rear section contains the soft rays.[2] The anal fin contains 1 or 2 spines, if there is a second spine it is typically weak. The pelvic fins are placed on the thorax and have a single spine and 5 soft rays. They also have skeletal synapomorphies.[3] The maximum size attained is 100 centimetres (39 in) in the zander (Sander lucioperca)[4] but most of the species in the family are much smaller.[3] Their scales are ctenoid and their bodies are normally somewhat elongate.[5]
The 5th Edition of Fishes of the World classifies the Percidae into five subfamilies[3] and Fishbase recognises 239 species in 11 genera.[4][1][6]
The Percidae are a family of ray-finned fish, part of the order Perciformes, which are found in fresh and brackish waters of the Northern Hemisphere. The majority are Nearctic, but there are also Palearctic species. The family contains more than 200 species in 11 genera. The perches, and their relatives are in this family; well-known species include the walleye, sauger, ruffe, and three species of perch. However, small fish known as darters are also a part of this family.
Los pércidos (Percidae) son una familia de peces Perciformes, conocidos vulgarmente como percas que se distribuye por aguas dulces y salobres de todo el hemisferio Norte.
La familia Percidae contiene alrededor de 200 especies agrupadas en 10 géneros:[1]
/small>.
Los pércidos (Percidae) son una familia de peces Perciformes, conocidos vulgarmente como percas que se distribuye por aguas dulces y salobres de todo el hemisferio Norte.
Perzido perziformen ordenako Percidae familiako arrainez esaten da. Ardatz itxurako gorputza dute, alboetatik zapal samarra, igerirako egokia. Hegalak arantzadunak izaten dituzte, batez ere bizkarrekoak eta uzkialdekoa. Bizkarreko bi hegalak bereiziak dituzte. Perzidoak ipar hemisferioko ibai eta aintziretan bizi dira gehienbat. Mota batzuek itsasoko uretara ere egokitzen dira. Arrainak, arrainen arrautzak, harrak eta intsektuak jaten dituzte. 125 perzido mota ezagutzen dira. Ezagunena perka da.
Perzido perziformen ordenako Percidae familiako arrainez esaten da. Ardatz itxurako gorputza dute, alboetatik zapal samarra, igerirako egokia. Hegalak arantzadunak izaten dituzte, batez ere bizkarrekoak eta uzkialdekoa. Bizkarreko bi hegalak bereiziak dituzte. Perzidoak ipar hemisferioko ibai eta aintziretan bizi dira gehienbat. Mota batzuek itsasoko uretara ere egokitzen dira. Arrainak, arrainen arrautzak, harrak eta intsektuak jaten dituzte. 125 perzido mota ezagutzen dira. Ezagunena perka da.
Ahvenet (Percidae) on ahvenkalojen (Perciformes) heimo. Sen jäseniä elää makeassa ja murtovedessä pohjoisella pallonpuoliskolla.[2] Heimoon kuuluu kolme alaheimoa ja 11 sukua, joissa on yhteensä 235 lajia.[3] Suomessa tavataan kolme heimoon kuuluvaa lajia: ahven (Perca fluviatilis), kuha (Sander lucioperca) ja kiiski (Gymnocephalus cernuus)[4]
Kaikilla ahvenilla on kaksi selkäevää, joista etummaiset ruodot ovat jäykät piikit, takimmaisen ruodot pehmeämmät.[5] Useimmat lajit elävät lähellä pohjaa, ja niillä on surkastunut uimarakko. Ahvenet ovat pääosin petoja, ja syövät selkärangattomia ja pieniä kaloja.
Suurikokoisin laji on kuha, joka voi kasvaa yli metrin mittaiseksi, kun taas monet nuoliahvenet jäävät alle kymmensenttisiksi.
Ahvenet (Percidae) on ahvenkalojen (Perciformes) heimo. Sen jäseniä elää makeassa ja murtovedessä pohjoisella pallonpuoliskolla. Heimoon kuuluu kolme alaheimoa ja 11 sukua, joissa on yhteensä 235 lajia. Suomessa tavataan kolme heimoon kuuluvaa lajia: ahven (Perca fluviatilis), kuha (Sander lucioperca) ja kiiski (Gymnocephalus cernuus)
Kaikilla ahvenilla on kaksi selkäevää, joista etummaiset ruodot ovat jäykät piikit, takimmaisen ruodot pehmeämmät. Useimmat lajit elävät lähellä pohjaa, ja niillä on surkastunut uimarakko. Ahvenet ovat pääosin petoja, ja syövät selkärangattomia ja pieniä kaloja.
Suurikokoisin laji on kuha, joka voi kasvaa yli metrin mittaiseksi, kun taas monet nuoliahvenet jäävät alle kymmensenttisiksi.
Les percidés (Percidae) forment une famille de poissons d'eau douce ou saumâtre de l'hémisphère nord, dont l'espèce-type est la perche commune. Cette famille comporte environ 200 espèces réparties en dix genres.
Selon FishBase - 11 genres et 236 espèces[2]:
Les percidés (Percidae) forment une famille de poissons d'eau douce ou saumâtre de l'hémisphère nord, dont l'espèce-type est la perche commune. Cette famille comporte environ 200 espèces réparties en dix genres.
Os pércidos (Percidae), comunmente percas, son unha familia de peixes propios de augas doces e salobres, incluídos na orde dos Perciformes. Están distribuídos por todo o hemisferio Norte.
Inclúe especies tan coñecidas como a perca común (Perca fluviatilis).
Corpo alargado, algo oblongo e comprimido, con escamas ctneoideas. Boca grande, terminal ou subterminal, co premaxilar protráctil ou non e varias filas de dentes afiados.
Dúas aletas dorsais: a primeira con 6-15 espiñas e a segunda con raios brandos ramificados; a aleta anal é oposta á segunda dorsal, con dúas espiñas; pelvianas en posición torácica, cunha espiña e 5 raios brandos; caudal algo fendida.
O talla máximo rexistrado é de 100 cm (Sander lucioperca).
Comprenden dez xéneros e unhas 200 especies:
Perca fluviatilis
Perca flavescens
Percina kathae
Sander lucioperca
Os pércidos (Percidae), comunmente percas, son unha familia de peixes propios de augas doces e salobres, incluídos na orde dos Perciformes. Están distribuídos por todo o hemisferio Norte.
Inclúe especies tan coñecidas como a perca común (Perca fluviatilis).
Percidae (Grgeči), glavna porodica riba iz reda perciformes[1] koja je po njoj i dobila ime. Grgeči su slatkovodne ribe od kojih neke zalaze i u bočatu vodu, a nijedna vrsta nije morska. Porodica se satoji od 11 rodova sa 235 priznatih vrsta od kojih je nekoliko opisao još Linnaeus 1750-tih godina, to su: Gymnocephalus cernua i Gymnocephalus schraetser iz roda Gymnocephalus; Perca fluviatilis ili europski grgeč; Sander lucioperca; i iz roda Zingel Z. asper i Z.zingel.
Grgeč je grabežljivac oboružan brojnim malim zubićima, ali je i sam hrana drugim grabežljivim ribama. Tijelo mu je prekriveno hrapavim malim ktenoidnim ljuskama, sive je boje, a prema repu se sužava.
Spolnu zrelost dostižu između druge i treće godine. Ženke jaja polažu po potopljenoj vegetaciji u obliku traka širokih oko par centimetara, a mogu da budu duge do tri metra, koje mužjak nakon toga oplodi. Od oplođenih jaja izlegne se mlađ nakon dva tjedna, ali ih malo preživi, pošto se moraju čuvati i samih roditelja. Da bi dosegao težinu od jednog kilograma grgeču je potrebno poživjeti desetak godina.
Pravi grgeči pripadaju rodu perca od kojih dvije vrste žive u Europi (P.fluviatilis i P. schrenkii balkaški grgeč u Rusiji) i jedna u Sjevernoj Americi (P. flavescens)
1 rod Ammocrypta Jordan, 1877
2 rod Crystallaria Jordan & Gilbert in Jordan, 1885
3 rod Etheostoma Rafinesque, 1819
4 rod Gymnocephalus Bloch, 1793
5 rod Nothonotus Putnam, 1863
6 rod Perca Linnaeus, 1758
7 rod Percarina Nordmann in Démidoff, 1840
8 rod Percina Haldeman, 1842
9 rod Romanichthys Dumitrescu, Banarescu & Stoica, 1957
10 rod Sander Oken, 1817 (smuđevi)
11 rod Zingel Oken, 1817
Izumrli:
Percidae (Grgeči), glavna porodica riba iz reda perciformes koja je po njoj i dobila ime. Grgeči su slatkovodne ribe od kojih neke zalaze i u bočatu vodu, a nijedna vrsta nije morska. Porodica se satoji od 11 rodova sa 235 priznatih vrsta od kojih je nekoliko opisao još Linnaeus 1750-tih godina, to su: Gymnocephalus cernua i Gymnocephalus schraetser iz roda Gymnocephalus; Perca fluviatilis ili europski grgeč; Sander lucioperca; i iz roda Zingel Z. asper i Z.zingel.
Grgeč je grabežljivac oboružan brojnim malim zubićima, ali je i sam hrana drugim grabežljivim ribama. Tijelo mu je prekriveno hrapavim malim ktenoidnim ljuskama, sive je boje, a prema repu se sužava.
Spolnu zrelost dostižu između druge i treće godine. Ženke jaja polažu po potopljenoj vegetaciji u obliku traka širokih oko par centimetara, a mogu da budu duge do tri metra, koje mužjak nakon toga oplodi. Od oplođenih jaja izlegne se mlađ nakon dva tjedna, ali ih malo preživi, pošto se moraju čuvati i samih roditelja. Da bi dosegao težinu od jednog kilograma grgeču je potrebno poživjeti desetak godina.
Pravi grgeči pripadaju rodu perca od kojih dvije vrste žive u Europi (P.fluviatilis i P. schrenkii balkaški grgeč u Rusiji) i jedna u Sjevernoj Americi (P. flavescens)
La famiglia Percidae comprende oltre 230 specie di pesci ossei d'acqua dolce appartenenti all'ordine Perciformes comunemente noti in italiano come Percidi[1].
Questi pesci sono diffusi nell'emisfero boreale: la maggior parte delle specie appartiene ai generi Etheostoma e Percina originari dell'America Settentrionale. In Europa orientale, soprattutto nell'area del mar Nero e del mar Caspio, sono presenti diverse specie, il loro numero decresce verso ovest.
In Italia sono attualmente presenti 3 specie:
Sono tipici pesci d'acqua dolce, per la maggior parte non tollerano l'acqua marina ma alcuni membri del genere Sander possono trovarsi negli estuari o nelle parti più dissalate del mar Caspio. Vivono sia nelle acque ferme di laghi e stagni che in quelle turbinose dei torrenti montani.
Il comune pesce persico rappresenta bene l'aspetto dei pesci di questa famiglia. Nelle grosse specie predatrici il corpo è robusto ma slanciato con bocca grande mentre in molte piccole specie bentoniche questo può essere appiattito o sottile e la bocca piccola. Le pinne dorsali sono due, spesso vicine o addirittura unite per un piccolo tratto. La prima pinna dorsale è spinosa; la pinna anale possiede uno o due raggi spiniformi (in numero di tre o maggiore nei simili Cichlidae e Moronidae). La pinna caudale è biloba.
La lunghezza nella grande maggioranza delle specie è modesta ma nel lucioperca può superare il metro.
I colori non sono quasi mai argentei ma scuri e variegati da macchie. In certe specie americane possono essere rossi e blu, molto vivaci.
In gran parte delle specie le uova vengono deposte in cordoni gelatinosi che si attaccano alla vegetazione o al fondale.
Tutti i percidi sono carnivori, possono alimentarsi di invertebrati o di pesci. Le specie realmente predatrici sono poche, appartenenti ai generi Perca e Sander.
Le specie di maggiori dimensioni sono apprezzate sia dai pescatori sportivi che da quelli di mestiere. Le carni del persico e del lucioperca sono eccellenti; il primo rappresenta la specie di maggior valore per la pesca professionale d'acqua dolce in Italia. Il persico in filetti che si acquista in Italia è quasi sempre Lates niloticus, pesce africano della famiglia Latidae.
La famiglia Percidae comprende attualmente (2014) 235 specie suddivise in 3 sottofamiglie e 11 generi[2]:
Taxon Generi Sottofamiglia Etheostomatinae
_als_Lucioperca_lucioperca_Fig_168_(Matschie_et_al._1909).svg){kind=small}
La famiglia Percidae comprende oltre 230 specie di pesci ossei d'acqua dolce appartenenti all'ordine Perciformes comunemente noti in italiano come Percidi.
Percidae sunt familia piscium ordinis Perciformium in dulcibus et salsugineis Hemisphaerii Septentrionalis aquis endemicorum. Plurimae sunt Nearcticae, sed etiam adsunt species Palaearcticae. Familia circa 200 species in decem generibus comprehendit. Provolatores, percae, et earum cognati hac in familia inveniuntur; inter species notissimas sunt Gymnocephalus cernua, Sander canadensis, Sander vitreus, et tres species percarum. Parvi autem pisces provolatores appellatae etiam ad hanc familiam pertinent.
Inter proprietates huius familiae sunt armatura circa caput, a dentibus vel spinis in genis et operculis (tegminibus branchiarum) vel marginibus effecta, et duo angusti multorum dentium in lateribus (palatinis) ordines. Etiam, multis Percidis est lamina cordiformis dentium in superiore oris parte (vomere) sita. Forma horum piscium plerumque est aliquantulum oblonga et a latere compressa. Squamae plerumque sunt durae et tactu asperae, vel ciliatae. Percidae inter pulcherrimos aquae dulcis pisces a piscatoribus et aliis habentur ob eorum colores clarissimos, praecipue rubros, fuscos, aurantios, flavos.
FishBase 204 species in decem generibus perscribit,[1] quibus quinque species anno 2012 inventas[2] additae sunt.
Haec stipula ad Perciformes spectat. Amplifica, si potes! Percidae sunt familia piscium ordinis Perciformium in dulcibus et salsugineis Hemisphaerii Septentrionalis aquis endemicorum. Plurimae sunt Nearcticae, sed etiam adsunt species Palaearcticae. Familia circa 200 species in decem generibus comprehendit. Provolatores, percae, et earum cognati hac in familia inveniuntur; inter species notissimas sunt Gymnocephalus cernua, Sander canadensis, Sander vitreus, et tres species percarum. Parvi autem pisces provolatores appellatae etiam ad hanc familiam pertinent.
Inter proprietates huius familiae sunt armatura circa caput, a dentibus vel spinis in genis et operculis (tegminibus branchiarum) vel marginibus effecta, et duo angusti multorum dentium in lateribus (palatinis) ordines. Etiam, multis Percidis est lamina cordiformis dentium in superiore oris parte (vomere) sita. Forma horum piscium plerumque est aliquantulum oblonga et a latere compressa. Squamae plerumque sunt durae et tactu asperae, vel ciliatae. Percidae inter pulcherrimos aquae dulcis pisces a piscatoribus et aliis habentur ob eorum colores clarissimos, praecipue rubros, fuscos, aurantios, flavos.
Ešerinės (Percidae) – ešeržuvių (Perciformes) šeima. Kūnas kuprotas, apaugęs ktenoidiniais žvynais. Analiniame peleke yra 2 ar daugiau kietų spindulių. Nugariniai pelekai 2, kurie dažnai susijungę; iš jų pirmasis yra su kietais spinduliais. Žiauninio dangtelio užpakalinis kraštas dantytas. Uodegos peleko užpakalinis kraštas iškirptas. Dantys šepečio formos.
Žuvys paplitusios Šiaurės pusrutulio gėluose ir apysūriuose vandenyse
Lietuvoje gyvena:
Ešerinės (Percidae) – ešeržuvių (Perciformes) šeima. Kūnas kuprotas, apaugęs ktenoidiniais žvynais. Analiniame peleke yra 2 ar daugiau kietų spindulių. Nugariniai pelekai 2, kurie dažnai susijungę; iš jų pirmasis yra su kietais spinduliais. Žiauninio dangtelio užpakalinis kraštas dantytas. Uodegos peleko užpakalinis kraštas iškirptas. Dantys šepečio formos.
Žuvys paplitusios Šiaurės pusrutulio gėluose ir apysūriuose vandenyse
Lietuvoje gyvena:
Pūgžlys (Gymnocephalus cernuus) Ešerys (Perca fluviatilis) Starkis (Sander lucioperca)Asaru dzimta (Percidae) ir asarveidīgo zivju kārtas (Perciformes) dzimta, kas apvieno 239 zivju sugas, kas iedalītas 11 ģintīs.[1] Asaru dzimtas zivis dzīvo ziemeļu puslodes kontinentos: Eirāzijā un Ziemeļamerikā. Tās mājo saldūdens un viegli sāļās ūdenstilpēs.
Latvijā sastopamas trīs asaru dzimtas sugas: zandarts (Sander lucioperca), asaris (Perca fluviatilis) un ķīsis (Gymnocephalus cernuus).[2] Zandarts sastopams Baltijas jūras piekrastē un līčos, kā arī ar tiem saistītajos saldūdeņos.[3] Asaris — populāra makšķernieku zivs, kas tiek audzēta arī zivsaimniecībās, sastopams saldūdeņos un jūrā pie upju ietekām.[4] Ķīsis tiek uzskatīts par zivsaimniecībām kaitīgu zivi, tas dzīvo upēs un ezeros.
Asaru dzimtas zivīm ir slaids un nedaudz no sāniem saplacināts ķermenis, kas klāts ar ktenoidālām zvīņām. Tā kā asaru dzimtas zivis ir plēsīgas, tām ir arī asi zobi. Muguras spura ir sadalīta divās daļās, pirmā no tām dzeloņaina, bet otrā mīksta. Turklāt tā var būt sadalīta pilnībā vai daļēji. Vēdera spurām viens ass stars, pārējie mīksti. Anālai spurai viens vai divi stari. Ja ir otrs, tad parasti vāji attīstīts. Žaunu vāka kauli ar dzeloņiem. Lielākais dzimtā — zandarts, kura ķermeņa garums var sasniegt 130 cm, svars 20 kg.[1][5][6]
Asaru dzimta (Percidae) ir asarveidīgo zivju kārtas (Perciformes) dzimta, kas apvieno 239 zivju sugas, kas iedalītas 11 ģintīs. Asaru dzimtas zivis dzīvo ziemeļu puslodes kontinentos: Eirāzijā un Ziemeļamerikā. Tās mājo saldūdens un viegli sāļās ūdenstilpēs.
De echte baarzen of kortweg baarzen (Percidae) vormen een familie van baarsachtigen vissen.
Tot de familie van de echte baarzen worden de volgende geslachten gerekend:[1]
De echte baarzen of kortweg baarzen (Percidae) vormen een familie van baarsachtigen vissen.
Åborfamilien er ein familie piggfinnefisk som lever i fersk- og brakkvatn på den nordlege halvkula. Gruppa omfattar rundt 200 artar fordelt på ti slekter, i Noreg finst tre: åbor, hork og gjørs.
Fisk i åborfamilien har som regel to ryggfinnar, den første vanlegvis med piggstrålar. Huda er dekt med kraftige skjel, og kroppen er flattrykt frå sidene. Bukfinnane sit nært opp til brystfinnane, og har ei piggstråle og fem mjuke. Gattfinnane har ein eller to piggstrålar, den andre er som regel veik.
Åborfamilien er ein familie piggfinnefisk som lever i fersk- og brakkvatn på den nordlege halvkula. Gruppa omfattar rundt 200 artar fordelt på ti slekter, i Noreg finst tre: åbor, hork og gjørs.
Abborfamilien (Percidae) er en gruppe av ferskvannsfisker som er utbredt på den nordlige halvkule. Gruppen har et todelt (disjunkt) utbredelsesområde. Det ene området omfatter Nord- og Mellom-Europa, Transkaukasia, Nord-Anatolia, Sentral-Asia og Sibir øst til Lena og Kolyma. Det andre området strekker seg over det østlige Nord-Amerika fra Canada til Mexico. Det todelte utbredelsesområdet skyldes at denne familien oppstod før Nord-Atlanteren ble dannet. Det har ikke vært noen kontakt over Beringstredet i de periodene det har vært tørrlagt.
Systematikken her følger P. Bănărescu (1990–95), Zoogeography of Fresh Waters, men Stizostedion er endret til Sander, Crystallaria er skilt ut i en egen slekt, og Vardar-streberen er regnet som egen art.
Disse fiskene finnes bare i Nord-Amerika, og kalles der «darters». Det er tilsammen over 140 arter i slektene Percina, Etheostoma, Ammocrypta og Crystallaria. Den meksikanske arten Etheostoma pottsii er den eneste i familien som naturlig lever i ei elv som renner til Stillehavet. Alle artene har en langstrakt kropp og mangler svømmeblære. Dette er en tilpasning til å leve i sterk strøm; de samme tilpasningene finnes hos den europeiske slektene Zingel og Romanichthys.
Gulabbor
Perca flavescens
«Florida sand darter»
Ammocrypta bifascia
«Mobile logperch»
Percina kathae
Abborfamilien (Percidae) er en gruppe av ferskvannsfisker som er utbredt på den nordlige halvkule. Gruppen har et todelt (disjunkt) utbredelsesområde. Det ene området omfatter Nord- og Mellom-Europa, Transkaukasia, Nord-Anatolia, Sentral-Asia og Sibir øst til Lena og Kolyma. Det andre området strekker seg over det østlige Nord-Amerika fra Canada til Mexico. Det todelte utbredelsesområdet skyldes at denne familien oppstod før Nord-Atlanteren ble dannet. Det har ikke vært noen kontakt over Beringstredet i de periodene det har vært tørrlagt.
Multimedia w Wikimedia Commons Okoniowate[2] (Percidae) – rodzina ryb okoniokształtnych.
Wody słodkie i estuaria półkuli północnej. W Polsce występuje jazgarz, okoń i sandacz.
Rodzaje zaliczane do tej rodziny [3]:
Ammocrypta — Crystallaria — Etheostoma — Gymnocephalus — Perca — Percarina — Percina — Romanichthys — Sander — Zingel
Okoniowate (Percidae) – rodzina ryb okoniokształtnych.
Percidae é uma família de peixes da subordem Percoidei, superfamília Percoidea.
A espécie mais conhecida desta família é a perca-do-nilo (Lates niloticus), de exploração comercial abundante no Lago Vitória, onde foi introduzida com graves efeitos no ecossistema local.
A família Percidae contém cerca de 200 espécies agrupadas em 10 géneros:
Percidae é uma família de peixes da subordem Percoidei, superfamília Percoidea.
A espécie mais conhecida desta família é a perca-do-nilo (Lates niloticus), de exploração comercial abundante no Lago Vitória, onde foi introduzida com graves efeitos no ecossistema local.
Percidele (Percidae) sunt o familie de pești teleosteeni răpitori, frumoși, sprinteni și buni înotători, răspândiți în apele dulci și salmastre ale emisferei nordice.
Corpul comprimat lateral și înalt, cu un contur oval și alungit, fusiform este acoperit cu solzi ctenoizi, care se întind, rareori, și pe înotătoare. De obicei au două înotătoare dorsale. Înotătoarea dorsală constă din două regiuni: una țepoasă și alta formată din raze moi. Înotătoarea anală cu 1-2 spini. Înotătoarele ventrale cu poziție toracică au câte 1-2 spini și câte 5 raze articulate ramificate. Înotătoarea caudală excavată. Operculele au pe marginea lor posterioară dinți sau spini. Orificiul opercular este mare. Au 4 branhii și 6-8 raze branhiostegale. Linia laterală, de cele mai multe ori, prezentă și bine dezvoltată, se continuă până pe coadă. Mustățile lipsesc. Fălcile, vomerul și palatinele sunt prevăzute cu dinți, uneori foarte puternici; unii dintre dinți au aspectul de canini. Oasele faringiene sunt separate. Au 30-48 vertebre. Stomacul are un cec, iar intestinul 3-6 apendice pilorice.
Se hrănesc mai ales cu pești, dar și cu viermi și cu artropode. Au o importanță economică mare. Carnea lor este gustoasă și multe specii sunt pescuite în cantități enorme, dar sunt greu de crescut.
În apele României trăiesc 10 specii:[1]
În apele Republicii Moldova trăiesc 6 specii:
Percidele după FishBase conțin 11 genuri, 236 specii repartizate în 3 subfamilii:[4]
Percidele (Percidae) sunt o familie de pești teleosteeni răpitori, frumoși, sprinteni și buni înotători, răspândiți în apele dulci și salmastre ale emisferei nordice.
Abborrfiskar (Percidae) är en familj i ordningen abborrartade fiskar som lever i sött och bräckt vatten på norra halvklotet.[1]
Kroppen är hoptryckt från sidorna och beklädd med hårda kamfjäll. Tänderna är starka och spetsiga. De har två ryggfenor som kan vara förenade, dock med en tydlig gräns. Bukfenorna är belägna under bröstfenorna. Familjen omfattar 10 släkten med omkring 200 arter, av vilka abborre, gärs och gös förekommer i Sverige.
Stora arter kan nå en längd upp till 100 cm. Det vetenskapliga namnet är bildat av det grekiska ordet för abborre (perké).[1]
Denna fiskrelaterade artikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Abborrfiskar (Percidae) är en familj i ordningen abborrartade fiskar som lever i sött och bräckt vatten på norra halvklotet.
Kroppen är hoptryckt från sidorna och beklädd med hårda kamfjäll. Tänderna är starka och spetsiga. De har två ryggfenor som kan vara förenade, dock med en tydlig gräns. Bukfenorna är belägna under bröstfenorna. Familjen omfattar 10 släkten med omkring 200 arter, av vilka abborre, gärs och gös förekommer i Sverige.
Stora arter kan nå en längd upp till 100 cm. Det vetenskapliga namnet är bildat av det grekiska ordet för abborre (perké).
Окуневі (Percidae) — родина риб, мешканців прісних та солонуватоводних водойм північної півкулі. Об'єднує більш ніж 160 видів, які розподілені між дев'ятьма родами та двома підродинами.
У окуневих риб два перших промені в анальному плавці видозмінені в колючки (це є діагностичною ознакою родини). Спинний плавець складається з двох частин: колючої (передня) та м'якої (задня). У деяких видів ці частини об'єднані, в інших — відокремлені. На щелепах щетинкоподібні зуби, у деяких видів добре виражені ікла. Луска ктеноїдна (опис будови такого типу луски див. в статті «Риби»).
В родині розрізняють три підродини — Окуневі, Дартерові і Судакові. Різниця між ними полягає в ступені розвитку інтергемальних кісточок, колючок в анальному плавці та бічної лінії.
Паралельна еволюція призвела до того, що в кожній з підродин з'явились конвергентно схожі дрібні бентичні риби з редукованим плавальним міхуром. У представників підродини Окуневих (йоржи, окуні, сопачі) передня інтергемальна кісточка більш розвинута, ніж інші, колючки в анальному плавці товстіші, бокова лінія (на відміну від Судакових) не заходить на голову.
Найбільш широко розповсюджені окуні (Північна Америка, Європа, північна Азія), потім йдуть судаки (Північна Америка та Європа) та йоржі (Європа, північна Азія, подекуди інтродуковані в Північну Америку). Чопи, окунь-підкамінник і сопачи зустрічаються лише в Азово-Чорноморському басейні, дартери — тільки в Північній Америці.
Згідно з FishBase містить 10 родів:[1]
Окуневі (Percidae) — родина риб, мешканців прісних та солонуватоводних водойм північної півкулі. Об'єднує більш ніж 160 видів, які розподілені між дев'ятьма родами та двома підродинами.
У окуневих риб два перших промені в анальному плавці видозмінені в колючки (це є діагностичною ознакою родини). Спинний плавець складається з двох частин: колючої (передня) та м'якої (задня). У деяких видів ці частини об'єднані, в інших — відокремлені. На щелепах щетинкоподібні зуби, у деяких видів добре виражені ікла. Луска ктеноїдна (опис будови такого типу луски див. в статті «Риби»).
В родині розрізняють три підродини — Окуневі, Дартерові і Судакові. Різниця між ними полягає в ступені розвитку інтергемальних кісточок, колючок в анальному плавці та бічної лінії.
Паралельна еволюція призвела до того, що в кожній з підродин з'явились конвергентно схожі дрібні бентичні риби з редукованим плавальним міхуром. У представників підродини Окуневих (йоржи, окуні, сопачі) передня інтергемальна кісточка більш розвинута, ніж інші, колючки в анальному плавці товстіші, бокова лінія (на відміну від Судакових) не заходить на голову.
Найбільш широко розповсюджені окуні (Північна Америка, Європа, північна Азія), потім йдуть судаки (Північна Америка та Європа) та йоржі (Європа, північна Азія, подекуди інтродуковані в Північну Америку). Чопи, окунь-підкамінник і сопачи зустрічаються лише в Азово-Чорноморському басейні, дартери — тільки в Північній Америці.
Họ Cá vược (tên khoa học: Percidae) là một họ cá. Các loài thuộc họ này được tìm thấy trong nước ngọt và nước lợ của Bắc bán cầu. Họ này có chứa khoảng 200 loài trong 10 chi. Các loài trong họ này có đặc điểm là có giáp ở trên đầu với mức độ khác nhau. Một số sinh sống ở nước ngọt, nhưng hầu hết sinh sống ở biển.
Hiện tại ghi nhận được trong họ có hơn 200 loài, phân bổ trong 10 chi[1]
Bài viết chủ đề bộ Cá vược này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Họ Cá vược (tên khoa học: Percidae) là một họ cá. Các loài thuộc họ này được tìm thấy trong nước ngọt và nước lợ của Bắc bán cầu. Họ này có chứa khoảng 200 loài trong 10 chi. Các loài trong họ này có đặc điểm là có giáp ở trên đầu với mức độ khác nhau. Một số sinh sống ở nước ngọt, nhưng hầu hết sinh sống ở biển.
Percidae Rafinesque, 1815
Типовой род
О́куневые, или окунёвые[1] (лат. Percidae) — семейство лучепёрых рыб из отряда окунеобразных (Perciformes). Обитают в пресных и солоноватых водоёмах северного полушария. Наиболее распространён род окуней, который живёт в Северной Америке, Европе, северной Азии. За ними следуют роды судаков (Северная Америка и Европа) и ершей (Европа, северная Азия). Чопы, окуни-подкаменщики и перкарины встречаются только в бассейнах Чёрного и Азовского морей.
Спинной плавник у окуневых состоит из двух частей: колючей впереди и мягкой сзади. У некоторых видов эти части соединены, у некоторых расположены отдельно. Анальный плавник содержит 1—3 колючки. На челюстях щетинковидные зубы, среди которых у некоторых видов сидят клыки. Чешуя ктеноидная.
Семейство насчитывает 236 видов, объединяемых в 90 родов и 5 подсемейств[2]:
О́куневые, или окунёвые (лат. Percidae) — семейство лучепёрых рыб из отряда окунеобразных (Perciformes). Обитают в пресных и солоноватых водоёмах северного полушария. Наиболее распространён род окуней, который живёт в Северной Америке, Европе, северной Азии. За ними следуют роды судаков (Северная Америка и Европа) и ершей (Европа, северная Азия). Чопы, окуни-подкаменщики и перкарины встречаются только в бассейнах Чёрного и Азовского морей.
河鱸科其下分10個屬，如下：
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 条鰭綱 Actinopterygii 目 : スズキ目 Perciformes 科 : ペルカ科（パーチ科） Percidaeペルカ科（パーチ科、学名：Percidae）は、北半球の淡水から汽水域に広く分布するスズキ目に所属する魚類の分類群の一つである。このペルカ科は、約200種含まれ10属に分類されている。
この項目は、魚類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（Portal:生き物と自然/プロジェクト:生物）。
페르카과(Percidae)는 페르카목에 속하는 조기어류의 하나이다.[2] 남반구의 민물과 기수 지역에서 발견된다. 주로 신북구에 분포하지만, 일부는 구북구 지리구에서 발견된다. 10여 속에 200여 종으로 이루어져 있다.
다음은 니어(Near) 등의 연구에 기초한 계통 분류이다.[3][4]
페르카목 페르카아목Acanthistius
둑중개아목
.jpg)
