Multimedia w Wikimedia Commons Ichneumonka białoogonowa[3], mangusta białoogonowa (Ichneumia albicauda) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny mangustowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju Ichneumia.
Obecny zasięg występowania gatunku obejmuje Afrykę subsaharyjską oraz południową część Półwyspu Arabskiego. Zajmuje różne siedliska – od terenów leśnych po półpustynne, z wyjątkiem terenów wilgotnych i podmokłych.
Stosunkowo duża mangusta osiągająca masę ciała do 4,2 kg, o płowoszarym ubarwieniu z białym zakończeniem ogona (stąd nazwa gatunku albicauda czyli białoogonowa). Jest aktywna w nocy, spotykana pojedynczo lub w małych grupach rodzinnych. Biologia rozrodu tego gatunku jest słabo poznana.
Mangusty białoogonowe są stosunkowo agresywne i terytorialne. Porozumiewają się, używając sygnałów akustycznych i zapachowych. Głównym pożywieniem mangusty białoogonowej są owady. Dietę uzupełnia drobnymi kręgowcami i owocami. Podobnie jak Mungotictis decemlineata, również mangusta białoogonowa wydobywa pokarm zamknięty w twardej skorupce (np. ptasie jajo) uderzając nim o twardą powierzchnię.
W niewoli żyje do 12 lat. Długość życia w warunkach naturalnych nie jest znana.
Wyróżnia się siedem podgatunków mangusty białoogonowej[4]:
Ichneumonka białoogonowa, mangusta białoogonowa (Ichneumia albicauda) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny mangustowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju Ichneumia.
