Nile and Mediterranean regions, Oases, eastern desert (Along Suez Canal) and Sinai.
Cosmopolitan, especially warm regions.
This highly successful weedy species is so widespread, particularly in areas disturbed by humans, that its origin is unknown. It has been reported from China in additional provinces, such as Heilongjiang, Jilin, Ningxia, and Xinjiang, where it is likely a weed in protected locations, such as in greenhouses. The most frequently encountered variety in China is Oxalis corniculata var. villosa (M. Bieberstein) Hohenacker, but this variety is often under-recorded due to the glabrescent nature of the adaxial surface of the leaves. Oxalis corniculata var. villosa has leaflet blades covered with trichomes all over the abaxial surface, whereas for var. corniculata the abaxial surface has trichomes only on the midrib of the terminal leaflet and the basal half of the lateral leaflets. Plants with leaves, and to a lesser extent all vegetative parts, suffused purplish red are Oxalis corniculata var. atropurpurea Planchon. The purple coloration is conspicuous in plants from exposed sunny habitats but is much less prominent in shaded plants and fades on drying, making confident determination of old herbarium specimens difficult. Determination of the exact distribution of these varieties in China needs additional study.
Synonyms of Oxalis corniculata var. villosa include: Oxalis villosa M. Bieberstein, Fl. Taur.-Caucas. 1: 355. 1808; Acetosella corniculata var. villosa (M. Bieberstein) Kuntze; ?O. corniculata f. maritima Masamune; O. corniculata var. sericea Knuth; O. corniculata var. trichocaulon H. Léveillé; O. corniculata f. villosa (M. Bieberstein) Goiran; ?O. corniculata var. viscidula Wiegand; O. langloisii (Small) Fedde; O. thunbergiana Montrousier; Xanthoxalis langloisii Small. Synonyms of Oxalis corniculata var. atropurpurea include: Oxalis corniculata f. purpurea (Parlatore) Knuth; O. corniculata var. purpurea Parlatore; O. tropaeoloides Schlachter ex Planchon; Xanthoxalis corniculata f. atropurpurea (Planchon) Nakai; X. corniculata var. atropurpurea (Planchon) Moldenke; X. corniculata f. purpurea (Parlatore) Nakai.
Planhigyn blodeuol collddail yw Suran orweddol sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Oxalidaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Oxalis corniculata a'r enw Saesneg yw Procumbent yellow-sorrel.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Suran Felen Orweddol, Suran y Coed Felen Gorniog, Suran y Coed Felen Orweddol.
Gellir adnabod y planhigyn hwn oherwydd ei ddeilen hollt, sy'n agor yn ystod y dydd ac yn cau dros nos.
Planhigyn blodeuol collddail yw Suran orweddol sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Oxalidaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Oxalis corniculata a'r enw Saesneg yw Procumbent yellow-sorrel. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Suran Felen Orweddol, Suran y Coed Felen Gorniog, Suran y Coed Felen Orweddol.
Gellir adnabod y planhigyn hwn oherwydd ei ddeilen hollt, sy'n agor yn ystod y dydd ac yn cau dros nos.
Šťavel růžkatý (Oxalis corniculata) je druh poléhavé plevelné rostliny z rodu šťavel, je považován za neofyt který připutoval do České republiky z oblastí okolo Středozemního moře.
Druh je původním v subtropech a tropech Asie a Afriky odkud přicestoval nejdříve do Středomoří. V současnosti je v Evropě rozšířen od jihu po Britské ostrovy a Skandinávii, na východě zasahuje po Ukrajinu. Dostal se i do Severní Ameriky kde také zdomácněl. V severní části Střední Evropy je poměrně vzácný a vyskytuje se pouze nárazovitě, v jižní části je hojnější a místy tam i zdomácněl.
V Česku je zastoupen řídce, trvalé roste v klimaticky teplých oblastech, od nížin po pahorkatiny. Ve vyšších polohách, kde se nejčastěji dostává se zeminou, se objevuje jen přechodně. Vyskytuje se převážně v lokalitách antropogenního charakteru, ve volné přírodě se prozatím příliš nešíří. Obvykle roste v zahradách, parcích, sklenících, na rumištích i u cest a chodníků. Nalezneme ho na humózních půdách suchých až mírně vlhkých, písčitých i hlinitých a hlavně dobře zásobených minerály.[1][2][3]
Jednoletá, dvouletá i víceletá, šedavě zeleně zbarvená rostlina která bývá vysoká 5 až 10 cm. Obvykle větvené, v uzlinách kořenící lodyhy jsou hustě chlupaté, poléhavé a na koncích vystoupavé. Lodyhy, které bývají až 25 cm dlouhé a 1 mm tlusté, vyrůstají z hrubého nevětveného kořene a jsou porostlé trojčetnými, tmavě až fialově zeleně zbarvenými listy. K jejich řapíkům, 2 až 8 cm dlouhým, jsou téměř po celé délce přirostlé chlupaté palisty. Jednotlivé lístky, 8 až 20 mm dlouhé a 10 až 20 mm široké, jsou obsrdčité, na vrcholu asi do šestiny až třetiny vykrojené a po obvodě brvité.
Květenství vyrůstající v paždí listů jsou tvořena dvěma až sedmi drobnými, oboupohlavnými, pětičetnými květy se vzpřímenými, 1 až 6 cm dlouhými stopkami a kopinatými listeny. Vejčité kališní lístky jsou chlupaté a na koncích zašpičatělé. Podlouhle obvejčité korunní lístky jsou na vrcholu zaokrouhlené nebo uťaté a při bázi srostlé, mají zlatožlutou barvu a bývají 5 až 10 mm dlouhé (dvojnásobně než kališní). Rostliny kvetou od května do září, opyluje je hmyz a jsou považovány za medonosné.
Plody jsou na svěšených stopkách pětihranné, elipsoidní až podlouhle vejčité tobolky s několika špičatými růžky (po nich má rostlina druhové jméno "růžkatý"). Tobolky jsou 12 až 25 mm dlouhé, 2 až 3 mm tlusté, šedivě zbarvené a chlupaté. Obsahují elipsoidní až vejčitá, ze stran zploštělá, na vrcholu špičatá, příčně žebrovatá semena. Ta bývají dlouhá 1 až 1,5 mm a široká asi 1 mm a jsou hnědě až červeno hnědě zbarvená.[1][2][3][4]
Šťavel růžkatý se rozmnožuje převážně generativně semeny, která jsou po dozrání vymršťována z tobolek do vzdálenosti několika desítek centimetrů. Na jedné rostlině dozraje až několik stovek semen. Ta jsou lepkavá a snadno se přilepují na okolní předměty nebo živočichy. Jsou také snadno odnášena větrem a splavována vodou. Klíčí po celé vegetační období.
Vegetativně se druh rozmnožuje kořenujícími poléhavými lodyhami. V mírné zimě dokáže rostlina přezimovat a pak rozkvétá velmi záhy, již v dubnu.[3][5]
Šťavel růžkatý je hodnocen jako plevelná rostlina, která se ve středoevropských podmínkách na orné půdě vyskytuje jen řídce. Zapleveluje však zahradnické provozovny kde se velmi dobře šíří s půdou i rostlinnou sadbou, nejvíce mu tam prospívá kyprá, živinami zásobená a pravidelně zavlažovaná půda.[3][5]
V české přírodě se šťavel růžkatý vyskytuje ve dvou morfotypech které jsou hodnoceny jako variety:
Obrázky, zvuky či videa k tématu šťavel růžkatý ve Wikimedia Commons
Šťavel růžkatý (Oxalis corniculata) je druh poléhavé plevelné rostliny z rodu šťavel, je považován za neofyt který připutoval do České republiky z oblastí okolo Středozemního moře.
Calincing; babalimbingan; (Oxalis corniculata) nyaéta jukut liar nu asalna tina kulawarga Oxalidaceae .[2] Hirup dilahan anu negrak cukup ku cahaya panonpoé mindeng kapanggih di sisi jalan, kebon, galengan sawah, buruan imah, sela-sela pager témbok jeung réa-réa deui. Calincing buahna laleutik tur mibanda rasa haseum, disebut ogé lela dina basa(Aceh), daun asam kecil, semanggen basa (Jawa), semanggi dina basa (Palembang),[3] cembicenan basa (Madura), jeung mala-mala dina basa (Ternate)
Tangkalna laleutik tur hipu, dahana ngarancabang, ngareuy ngapar jeung mayakpak luhureun taneuh panjangna kurang leuwih 5-35 cm.[4] kagolongkeun tangkal anu nahun tumbuhan tahunan [5]
Daunna loba, dina sagagang daun aya tilu lambar anak daun kawas daun écéng anu pasanghareup-sanghareup aya tilu,[4] gagang daunna panjang tur mibanda kelir héjo.[1] Sagigireun ti éta, aya ogé calincing gunung anu béda ti ilahar, ku lantaran kelir daunna semu ganola.[6]
Kembang bijil tina sagigireun gagang daun jeung tangkal, laleutik, kelirna konéng, mibanda lima palapah kembang dinamangsa geus mangkak ligar, dijero kembang bijil putik kembang aya kana lima siki neupikeun ka genep, di mana ieu engkéna mangrupa pibuaheun. Buahna laleutik masagi tur hipu, rada panjang méncos ka tungtungnakeun kelirna héjo. Dina mangsa geus asak buahna robah kelir semu cokelat rada beureum, ieu buah engkéna bakal meleték beulah kusorangan ngaleupaskeu sakabéh siki anu ngentép aya sajerounna. [1].[5]
Mindeng kapanggih di sisi jalan, tegalan, pakebonan, galengan sawah, neupikeun ka sakapeung sok katémbong tangkal calincing bisa hirup dina sela-sela témbok anu geus lukutan. [4][6]. Tangkal calincing mikaresep tempat anu jemlék naha di lahan anu kasorot langsung ku panon poé atawa lahan anu rada ka iuhan. Di Jawa, calincing gunung hirup ti mimiti daérah basisir nepikeun ka pagunungan anu mibanda 3000 mdpl.[1] ieu tangkal asal muasalna ti Eropa[7] kiwari geus sumebar méh ka sakabéh nagara, DiHimalaya tangkal ieu bisa hirup dina daérah anu mibanda 8000 mdpl.[8]
Calincing loba pisan mangpaatna pikeun ubar luar, calincing dimangpaatkeun pikeun meresihan jeung ngusir totombé, karinget buntet ''biang keringat'' [4] éksim, bisul, bareuh alatan tipalitek, diseureud, kutil, jeung réa-réa deui [9] dicoco serangga, ,[1]. [9]
Tangkal calincing bisa dipaké pikeun ubar batuk, jeung ubar galingging ku jalan cai léoban tangkal calincing anu geus tiis di inum atawa dipaké kekemu. Ekstrak tangkal calincing geus dimangpaat keun pikeun ubar hésé kahampangan, galingging.[4].[1][5] .[3]
Dumasar kana panalungtikan anu geus dilaksanakeun, tangkal calincing bisa nyegah 14 bakteri dina awak jelema pathovar bakteri Xanthomonas, ieu dumasar kana aktivitas antibakteri.[10], malahan calincing gunung bisa digedéngkeun jeung streptomycin jeung baktéri anu nyerang tatangkalan ti batan K-cycline jeung Bact-805.[11] calincing gunung ogé bisa neken kana pijadieun tumor dijero asites [12] Calincing ogé bisa dijieun bahan pikeun antinematoda, ieu dibuktikeun nyaéta bisa ngabalukarkeun Meloidogyne incognita anu mana nematoda henteu bisa usik malik .[13]
Dina cara ngubaran Ayurveda, calincing gunung lamunseug dicampur jeung susu bakal leuwih manjur pikeun ubar nyageurkeun panyakit ati/ (hati) jeung geuring konéng. Di Nepal, tangkal calincing biasa dipaké pikeun ubar nyeuri beuteung, umpamana tangkalna di Jus terus diinum saméméh reup saré, dipercaya bisa ngabantu nyageurkeun insomnia, [9] .
Tangkal calincing mibanda kandungan kimia 2'-O-(beta-D-glucopyranosyl)-isovitexin, asam askorbat, karoten, asam tartrat, asam sitrat, asam malik, isoorietin, isovitexin, jeung swertsin.[5] , saponin, flavonoid, polifenol, tanin, jeung asam oksalat.[1] Asam oksalat bisa ngabalukarkeun weureu (karacunan) umpama dimangsa dina jumlah anu loba, tapi bisa ogé dimangpaatkeun pikeun insektisida utamana hileud.
Calincing dina sela-sela témbok
Dapuran tangkal calincing
Calincing sisi jalan
Kembang calincing
Daun calincing
Buah calincing
Bacaan
Calincing; babalimbingan; (Oxalis corniculata) nyaéta jukut liar nu asalna tina kulawarga Oxalidaceae . Hirup dilahan anu negrak cukup ku cahaya panonpoé mindeng kapanggih di sisi jalan, kebon, galengan sawah, buruan imah, sela-sela pager témbok jeung réa-réa deui. Calincing buahna laleutik tur mibanda rasa haseum, disebut ogé lela dina basa(Aceh), daun asam kecil, semanggen basa (Jawa), semanggi dina basa (Palembang), cembicenan basa (Madura), jeung mala-mala dina basa (Ternate)
Ko e kihikihi ko e fuʻu ʻakau siʻi ia, ʻoku kihi ia. ʻOku tupu ʻi he ngaahi fonua kotoa pē ʻo māmani, ʻoku ʻikai ʻiloa naʻe ʻi fē hono feituʻu tupuʻanga.
Ko e kihikihi ko e fuʻu ʻakau siʻi ia, ʻoku kihi ia. ʻOku tupu ʻi he ngaahi fonua kotoa pē ʻo māmani, ʻoku ʻikai ʻiloa naʻe ʻi fē hono feituʻu tupuʻanga.
Oxalis corniculata (en bresà l'è cunusìda col nòme de Alelüja zàlda o Prat caalì[1]) l'è 'na spéce de piànta erbàcea che fà part de la famìa botànica de le Oxalidaceae.
L'è mìa ciàr de che bànda che la sàpes uriginària ma se pènsa che la pöde véser 'na piànta del vècc mónt. L'è cunsideràda 'nvazìva per i giardì, per l'agricültüra e 'ndèi pracc razàcc. La se propàga suradetöt endèle zòne abitàde e trasfurmàde de l'òm: crèpe dei mür, ciós, ére, órcc, giardì, marciapè; del la pianüra 'nfìna ai 800 m s.l.m.
Foie
Fiur
Piantine
Piantine
Fiur derènt
Fiur derènt
Oxalis corniculata (en bresà l'è cunusìda col nòme de Alelüja zàlda o Prat caalì) l'è 'na spéce de piànta erbàcea che fà part de la famìa botànica de le Oxalidaceae.
L'è mìa ciàr de che bànda che la sàpes uriginària ma se pènsa che la pöde véser 'na piànta del vècc mónt. L'è cunsideràda 'nvazìva per i giardì, per l'agricültüra e 'ndèi pracc razàcc. La se propàga suradetöt endèle zòne abitàde e trasfurmàde de l'òm: crèpe dei mür, ciós, ére, órcc, giardì, marciapè; del la pianüra 'nfìna ai 800 m s.l.m.
Pisqu ch'ullku,[1] Atuqpa uqan[2] icha Ch'ullku chaylla[3][4] (Oxalis corniculata) nisqaqa huk quram, ch'ullkum.
Commons nisqaqa multimidya kapuyninkunayuqmi kay hawa: Pisqu ch'ullku.
Wikispecies nisqaqa qillqasqa p'anqayuqmi kay hawa: Pisqu ch'ullku
Pisqu ch'ullku, Atuqpa uqan icha Ch'ullku chaylla (Oxalis corniculata) nisqaqa huk quram, ch'ullkum.
माध्यमे अपभारण करा
Wikispeciesप्रकार टॅक्सॉन Taxonomyसाम्राज्यPlantaeSubkingdomViridiplantaeInfrakingdomStreptophytaSuperdivisionEmbryophytaDivisionTracheophytaSubdivisionSpermatophytinaOrderOxalidalesFamilyOxalidaceaeGenusOxalisSpeciesOxalis corniculataTaxon author कार्ल लिनेयस, इ.स. १७५३ 
अधिकार नियंत्रण 
पावसाळ्यात सहज आढळणारी हI वनस्पती तीन पानांच्या रचनेमुळे व पिवळ्या फुलांमुळे चटकन लक्षात येते. या वनस्पतीचे शास्त्रीय नाव ऑक्झॅलिस काॅर्निक्युलाटा.
अन्य नावे :
पावसाळ्यात सहज आढळणारी हI वनस्पती तीन पानांच्या रचनेमुळे व पिवळ्या फुलांमुळे चटकन लक्षात येते. या वनस्पतीचे शास्त्रीय नाव ऑक्झॅलिस काॅर्निक्युलाटा.
अन्य नावे :
Indian Sorrel (इंग्रजी)) चांगेरी (मराठी-हिंदी) त्रिपत्रिका, तिनपतिया (हिंदी)यह एक खर-पतवार है। इसका औषधीय उपयोग भी है। इसे 'त्रिपत्रिका', 'तिनपतिया' आदि भी कहते हैं।
यह एक खर-पतवार है। इसका औषधीय उपयोग भी है। इसे 'त्रिपत्रिका', 'तिनपतिया' आदि भी कहते हैं।
ଆମ୍ବିଳିତି, ଯାହାକୁ ଅମ୍ଳିତୀ ଓ ସଂସ୍କୃତରେ ଚାଂଗେରୀ ବୋଲି କୁହାଯାଏ, ତାହା ପାଣି ଜାଗାରେ ମାଡ଼ୁଥିବା ଏକ ଗୁଳ୍ମ ଜାତୀୟ ଉଦ୍ଭିଦ। ଏହାକୁ ଇଂରାଜୀରେ creeping woodsorrel, Procumbent Yellow-sorrel ବା Sleeping Beauty ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଏ। ଏହା ଦେଖିବାକୁ Common Yellow Woodsorrel(O. stricta) ପରି। ଏହା କୋମଳ, କ୍ଷୁଦ୍ରକାୟ ମାଟିରେ ଲୋଟୁଥିବା ଲତା ଯାହା ଅକ୍ଜାଲଡାସିଆଇ ପରିବାରର ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ। ଏହାର କାଣ୍ଡ ଅତି ପତଳା ଓ ଗଣ୍ଠିଯୁକ୍ତ। ପ୍ରତି ଗଣ୍ଠିରେ ଚେର ଆସିଥାଏ। ଏହାର ପତ୍ର ଗୁଡ଼ିକ ଗୋଲାକାର ତିନିଶାଖା ଯୁକ୍ତ (ତିନିଖଣ୍ଡିଆ ବା ତ୍ରିପର୍ଣି), ସବୁଜ ଅଥବା ଖଇରିଆ ରଙ୍ଗର। ଏହାର ଫୁଲ ହଳଦିଆ ରଙ୍ଗର।
ଏହାର ଫଳ ଅତି କ୍ଷୁଦ୍ରକାୟ, ସିଲିଣ୍ଡର ବା କେପସୁଲ ଆକାରର, ପାଖାପାଖି ୧ରୁ ୨ ସେଣ୍ଟିମିଟର ହୋଇଥାଏ। ଫଳଟି ପାଚିଗଲେ ଆପେ ଆପେ ଫୁଟେ ଓ ଏଥି ଭିତରେ ଥିବା ମଞ୍ଜି ଗୁଡ଼ିକ (ଆକାର ପାଖାପାଖି ୧ ମିଲି ମିଟର) ପଦାକୁ ବାହାରି ଆସେ।
ଏହି ପ୍ରଜାତିରେ ଆମ୍ବିଳିତି ପରି ଦେଖାଯାଉଥିବା ଆଉ ଦୁଇଟି ଗଛ ମଧ୍ୟ ରହିଛି, କିନ୍ତୁ ସେମାନଙ୍କର ଫୁଲର ରଙ୍ଗ ଅଲଗା ଓ ଗୁଣ ଧର୍ମ ମଧ୍ୟ ଅଲଗା।
ଏହି ପ୍ରଜାତି ଦେଶ ବିଦେଶରେ ସର୍ବତ୍ର ଦେଖାଯାଏ। ଏହାର ମୂଳ ସ୍ରୋତ ଏବେ ବି ଅଜ୍ଞାତ। ଏହାକୁ ବଗିଚା, ପାର୍କ କିମ୍ବା ଚାଷଜମିର ଅନାବନା ଗଛ ଭାବରେ ପରିଗଣିତ କରାଯାଏ। [୧][୨]
ଏହାର ସର୍ବାଙ୍ଗ ଔଷଧ ଭାବେ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଏ। ରକ୍ତହୀନତା, ପେଟ ଗୋଳମାଳ, ଦୁଦୁରା ବିଷ ନିବାରଣ, ଜର ଓ ଅର୍ଶ ଆଦିର ଚିକିତ୍ସାରେ ଏହା କାମରେ ଆସିଥାଏ।
ଏହାର ପତ୍ର ଆମ୍ବିଳା ସ୍ୱାଦଯୁକ୍ତ। ଏଥିରେ ଜୀବସାର ‘ଗ’ ଓ କେତେକ ଖଣିଜ ଲବଣ ଥିବାରୁ ଏହାର ସ୍ୱାଦ ଆମ୍ବିଳା ହୋଇଥାଏ। ଏହାକୁ ଶାଗ କରି ଖିଆଯାଏ। ଏହାକୁ ଗରମ ପାଣିରେ ୧୦ ମିନିଟ ଫୁଟାଇ ସେଥିଲେ କିଛି ଚିନି ମିଶାଇ ଶୀତଳ କରି ଏକ ପ୍ରକାର ପାନୀୟ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଏ। [୩] ଏହି ଗଛଟିର ସର୍ବାଙ୍କ ଜୀବସାର ‘ଗ’ରେ ପରିପୂର୍ଣ। ଏହାକୁ ଅଳ୍ପମାତ୍ରାରେ ଖାଇବା ହିତକର, କିନ୍ତୁ ଅଧିକ ମାତ୍ରାରେ ଦୀର୍ଘକାଳ ଖାଇଲେ ଏହା ଦେହର କ୍ୟାଲସିୟମ ପରିଶୋଷଣ କ୍ଷମତାର ବାଧକ ହୋଇ ପାରେ। [୩]
ଭାରତରେ ଏହାକୁ ଛିଛୋଡା ଭାଜି ବୋଲି ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଏ। ଏହାକୁ ବର୍ଷର ନିର୍ଦିଷ୍ଟ ମାସରେ (ଡିସେମ୍ବର ମାସ)ରେ ଖିଆଯାଏ। ଓଡ଼ିଶାର ଗାଁ ଗହଳିରେ ଏହା ଏକ ପ୍ରିୟ ଶାଗ।
Aed-jänesekapsas (Oxalis corniculata) on jänesekapsaliste sugukonda kuuluv taimeliik.
Aed-jänesekapsas (Oxalis corniculata) on jänesekapsaliste sugukonda kuuluv taimeliik.
Tarhakäenkaali (Oxalis corniculata) on käenkaalien suvun laji, jota esiintyy Etelä-Euroopassa. Lajia käytetään koristekasvina. Tarhakäenkaalin varsi kasvaa rennosti alustanmyötäisenä kymmenestä 50:een senttimetriä pitkäksi. Varsi on haarova ja juurehtii nivelistään. Varren lehdet ovat pitkäruotisia ja tavallisesti kolmisormisia. Kasvi on yleensä vihreälehtinen mutta voi joskus olla kokonaan punaruskea. Kukinto on yhdestä seitsemään kukkaa sisältävä huiskilo. Terälehdet ovat kirkkaankeltaisia ja noin 15 millimetriä pitkiä. Hedelmä on liereä viisilokeroinen kota, jonka perä kaartuu alas sen kypsyessä.
Tarhakäenkaali (Oxalis corniculata) on käenkaalien suvun laji, jota esiintyy Etelä-Euroopassa. Lajia käytetään koristekasvina. Tarhakäenkaalin varsi kasvaa rennosti alustanmyötäisenä kymmenestä 50:een senttimetriä pitkäksi. Varsi on haarova ja juurehtii nivelistään. Varren lehdet ovat pitkäruotisia ja tavallisesti kolmisormisia. Kasvi on yleensä vihreälehtinen mutta voi joskus olla kokonaan punaruskea. Kukinto on yhdestä seitsemään kukkaa sisältävä huiskilo. Terälehdet ovat kirkkaankeltaisia ja noin 15 millimetriä pitkiä. Hedelmä on liereä viisilokeroinen kota, jonka perä kaartuu alas sen kypsyessä.
Mjechki nahlenc (Oxalis corniculata) je rostlina ze swójby nahlencowych rostlinow (Oxalidaceae).
Mjechki nahlenc je jednolětna rostlina abo trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 10 hač 50 cm. Rostlina je často čerwjenojće přeběžena.
Ležace, na sukach korjenjace stołpiki njesu třiličbne, schódne łopjena.
Kćěje wot junija hač septembra. Žołte kćenja docpěwaja wulkosć wot 0,5 hač 1,2 cm.
Płód docpěwa dołhosć wot 1,2 hač 2,5 cm a je přilěhawje kosmaty.
Rosće w zahrodach, na pućach, w kwětkowcach, sadźenskich čworach, plestrowych fugach a na pohrjebnišćach. Preferuje wutkate, zwjetša małowapnate pódy.
Družina pochadźa originalnje z južneje Europy a bu na spočatku 19. lětstotka jako pyšnu rostlinu zawjedźena. Dźensa wustupuje w ćopłych krajinach swětodaloko.
Mjechki nahlenc (Oxalis corniculata) je rostlina ze swójby nahlencowych rostlinow (Oxalidaceae).
Daun asam kecil (Oxalis corniculata) atau biasa disebut juga calincing (Sd),[2] lela (Ac), daun asam kecil, semanggen (Jw), semanggi (Pb),[2] cembicenan (Md), dan mala-mala (Tn) adalah tumbuhan obat liar yang dapat tumbuh di tempat terbuka maupun agak terlidung seperti di tepi jalan maupun lapangan rumput.
Semanggi gunung adalah tumbuhan merayap yang panjangnya 5-35 cm.[3] Tumbuhan ini termasuk tumbuhan tahunan dan bisa juga termasuk tumbuhan hijau abadi.[4] Batangnya lunak dan bercabang banyak. Daunnya majemuk menjari tiga dengan anak daun yang berbentuk bulat,[3] bertangkai panjang, dan berwarna hijau muda.[1] Walau demikian, ada juga semanggi gunung yang berforma lain, yakni dengan daun yang merah.[5] Bunga keluar dari ketiak daun, kecil-kecil, berbentuk seperti payung, dan berwarna kuning. Buahnya berupa buah kotak, lonjong, tegak, dan bagian ujung berbentuk paruh. Jika sudah masak, buahnya berwarna coklat-merah, dan akan pecah apabila disentuh.[1] Bijinya rata dan melintang berusuk.[4]
Tumbuhan ini dapat hidup di perkotaan,[3] dan biasa hidup di tepi jalan, padang rumput,[5] dan kebun. Tumbuhan ini menyukai tempat yang agak lembab, baik di tempat terbuka maupun agak terlindung. Di Jawa, semanggi gunung tumbuh dari pantai sampai pegunungan hingga pada ketinggian 3000 mdpl.[1] Semanggi gunung aslinya berasal dari Eropa[6] dan kini dapat ditemui di seluruh dunia.[7] Sementara di Himalaya, tumbuhan ini dapat hidup pada ketinggian 8000 mdpl.[8]
Untuk pemakaian luar, semanggi gunung/calincing ini dikenal bisa mengatasi ketombe, biang keringat,[3] eksem, bisul, luka terbentur/trauma,[9] digigit serangga, dan luka bakar,[1] dan kutil.[9] Rebusan semanggi gunung dapat juga dijadikan obat kumur dan mengobati batuk, dan ekstrak tumbuhan ini dapat digunakan untuk diuretik (peluruh air seni) dan obat mata.[3] Seluruh bagian dari tumbuhan semanggi gunung dapat dijadikan obat.[1][4] Saringan tumbuhan ini dapat dijadikan obat demam.[2]
Semanggi gunung diketahui dapat mencegah 14 bakteri pada manusia dan 3 pathovar bakteri Xanthomonas yang menyerang tumbuhan.[10] Hal ini dibuktikan dengan aktivitas antibakteri yang signifikan terhadap fitopatogenik dan bakteri patogen manusia. Semanggi gunung dianggap cukup signifikan kalau dibandingkan dengan streptomycin dan bakteri yang menyerang tumbuhan dibandingkan dengan K-cycline dan Bact-805.[11] Selain itu juga, semanggi gunung efektif mencegah perkembangan tumor dalam asites dan model tumor solid.[12] Tumbuhan ini juga dapat dijadikan antinematoda, dibuktikan dengan aktivitas semanggi gunung yang menyebabkan Meloidogyne incognita yang menyebabkan nematoda tersebut menjadi tidak bergerak.[13]
Dalam pengobataan Ayurveda, semanggi gunung dapat menyembuhkan penyakit hati dan penyakit kuning. Di Nepal, tumbuhan ini dijadikan obat untuk mengatasi sakit perut. Sari tumbuhan dapat juga mengobati insomnia sebelum tidur, adapun kalau dicampurkan dengan susu barulah manjur mengobati sakit kuning.[9] Selain itu juga, ekstrak encer tumbuhan ini menunjukkan potensi antijamur 31 % melawan A. niger dan 10,7 % melawan P. theae.[14]
Ekstrak semanggi gunung juga dikenal dapat melawan dua protozoa Entamoeba histolytica dan Giardia lamblia yang menyebabkan disentri pada manusia. Ekstrak encer tumbuhan ini juga dapat meningkatkan enzim antioksidan katalase dan dismutasi superoksida dalam melawan radikal bebas DPPH, superoksida dan asam nitrat.[4]
Tumbuhan ini mengandung 2'-O-(beta-D-glucopyranosyl)-isovitexin, asam askorbat, karoten, asam tartrat, asam sitrat, asam malik, isoorietin, isovitexin, dan swertsin.[4] Selain itu, semanggi gunung mengandung saponin, flavonoid, polifenol, tanin, dan asam oksalat.[1] Asam oksalat yang terkandung pada semanggi gunung akan beracun apabila dikonsumsi dalam dosis besar, karena bersifat racun dan menimbulkan batu ginjal[1] dan keracunan.[4] Namun demikian, zat asam oksalat yang terkandung pada semanggi gunung ini dapat dijadikan insektisida terhadap ulat. Maka dari itu, pada tahun 80-an, tengah diujicobakan penggunaan fitoterapi yang aman dari tumbuhan ini.[3]
Semanggi gunung punya satu anak jenis/subspesies dan satu kultivar, yakni:[7]
Selain itu, daun asam kecil ini mempunyai nama dalam bahasa Jawa semanggi gunung. Walau demikian, semanggi gunung adalah nama yang populer bagi Hydrocotyle sibthorpioides.
Bacaan
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
|trans_title= yang tidak diketahui akan diabaikan (bantuan)
|trans_title= yang tidak diketahui akan diabaikan (bantuan)
Daun asam kecil (Oxalis corniculata) atau biasa disebut juga calincing (Sd), lela (Ac), daun asam kecil, semanggen (Jw), semanggi (Pb), cembicenan (Md), dan mala-mala (Tn) adalah tumbuhan obat liar yang dapat tumbuh di tempat terbuka maupun agak terlidung seperti di tepi jalan maupun lapangan rumput.
De gehoornde klaverzuring (Oxalis corniculata) is een eenjarige of overblijvend kruid uit de klaverzuringfamilie (Oxalidaceae). De plant is klein, kruipend en heeft groene bladeren die vaak bruin tot paars gekleurd zijn. De steunblaadjes zijn klein.
De gele bloemen bestaan uit vijf kroonbladen en zijn 4-7 mm groot. De plant bloeit van mei tot oktober. De bloemen zijn alleen bij helder zonlicht geopend. De zaden groeien in een doosvrucht, die op een steel omhoog staat en waarvan er gaandeweg de bloei talloze worden gevormd. Als de zaadjes eenmaal rijp zijn worden ze bij de minste beroering (wind, vingers) verschillende kanten opgeschoten, hetgeen een woekerende werking geeft. De gehoornde klaverzuring is een pioniersoort.
De herkomst van de plant is onduidelijk. In Noord-Amerika (waar de soort in vrijwel alle staten voorkomt, met uitzondering van Alaska en een aantal staten in midden-noord) wordt de soort door sommige staten als inheems en door anderen als invasieve soort gezien. Ook Midden-Amerika en Europa worden soms als gebied van oorsprong genoemd.
Naast Noord-Amerika en Europa is de plant ook wijdverbreid in Azië: de gehoornde klaverzuring komt voor van Europees Rusland via India tot in China, Japan en Nieuw-Zeeland.
Het plantje geldt als zeldzaam akkeronkruid, maar blijkt de laatste jaren in opmars in stedelijke gebieden. Het wordt in verschillende Nederlandse steden aangetroffen waar het groeit in zandige kieren tussen muren en stoepen.
De Vlaamse Rode Lijst vermeldt dat de criteria niet van toepassing zijn, vermoedelijk omdat de gehoornde klaverzuring niet als inheems wordt beschouwd.
De blaadjes van de klaverzuring zijn eetbaar, met een wat wrange smaak zoals citroen. Er kan een kruidenthee van gemaakt worden. De hele plant is rijk aan vitamine C. In grotere hoeveelheden kan de zure plant schade doen aan de kalkopname door het lichaam.
De plant kan zich in rap tempo vermenigvuldigen. Dit kan ervaren worden als hinderlijk. Door de plant te verwijderen voordat de doosvruchten zijn gevormd, wordt de verdere verspreiding wat tegengegaan.
bloemen
blad met drie blaadjes
plant
bloemen, bladeren en doosvruchten
plant met vruchten
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Oxalis corniculata op Wikimedia Commons. De gehoornde klaverzuring (Oxalis corniculata) is een eenjarige of overblijvend kruid uit de klaverzuringfamilie (Oxalidaceae). De plant is klein, kruipend en heeft groene bladeren die vaak bruin tot paars gekleurd zijn. De steunblaadjes zijn klein.
De gele bloemen bestaan uit vijf kroonbladen en zijn 4-7 mm groot. De plant bloeit van mei tot oktober. De bloemen zijn alleen bij helder zonlicht geopend. De zaden groeien in een doosvrucht, die op een steel omhoog staat en waarvan er gaandeweg de bloei talloze worden gevormd. Als de zaadjes eenmaal rijp zijn worden ze bij de minste beroering (wind, vingers) verschillende kanten opgeschoten, hetgeen een woekerende werking geeft. De gehoornde klaverzuring is een pioniersoort.
Multimedia w Wikimedia Commons Szczawik rożkowaty (Oxalis corniculata L.) – gatunek rośliny z rodziny szczawikowatych (Oxalidaceae). Występuje na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Przypisuje mu się pochodzenie z regionu Morza Śródziemnego[3] lub z tropików Azji, Australii i zachodniej Oceanii[4]. W całej Europie rozpowszechnił się między XVI i XIX wiekiem, z powodu mimowolnego rozprzestrzeniania nasion wraz z ziemią roślin ogrodowych. W Polsce ma status epekofita. W uprawach jest uciążliwym i coraz częściej spotykanym chwastem[3]. Rośliny z różnych obszarów (np. Australii i Azji Południowo-Wschodniej oraz z Ameryki Południowej i Środkowej), różniące się kariotypem i nieznacznie pod względem morfologicznym, bywają wyróżniane czasem jako odrębne gatunki[5].
Łodyga z uszkowatymi przylistkami
Kwiat
Liść
Owoc
Liczba chromosomów 2n = 24, 36, 42, 44, 48[5].
Szczawik rożkowaty kwitnie i owocuje od lutego do października[6], w Europie Środkowej od czerwca do października[7].
W naturze rośnie na górskich stokach, w lasach i nad rzekami[6]. Pospolicie występuje na siedliskach antropogenicznych: na trawnikach, polach, w ogrodach, szklarniach i parkach, na przydrożach i nieużytkach ruderalnych[7][5][3].
Jest żywicielem pośrednim Puccinia sorghi wywołującej rdzę kukurydzy. Na liściach czasami pasożytują Erysiphe russellii, Leveillula oxalidicola i Golovinomyces orontii powodujące mączniaka prawdziwego[8].
Gatunek jest uciążliwym chwastem upraw, zwłaszcza szklarniowych. Jest trudny do zwalczenia za pomocą środków ochrony roślin, a usuwanie mechaniczne jest czasochłonne i nierzadko mało skuteczne z powodu łatwo korzeniących się i trudnych do usunięcia w całości pędów. Problemem w zwalczaniu gatunku w uprawach jest też jego szybki rozwój – zakwitnąć może już w cztery tygodnie po kiełkowaniu z nasiona. Roślina jest też gospodarzem dla patogennych grzybów z rodzaju Puccinia, zarażających gatunki uprawiane (m.in. kukurydzę, sorgo)[4].
Szczawik rożkowaty jest w całości rośliną jadalną, jednak ze względu na zawartość kwasu szczawiowego należy spożywać go ostrożnie, w niewielkich ilościach. Roślina bywa też wykorzystywana jako lecznicza[4].
Szczawik rożkowaty (Oxalis corniculata L.) – gatunek rośliny z rodziny szczawikowatych (Oxalidaceae). Występuje na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Przypisuje mu się pochodzenie z regionu Morza Śródziemnego lub z tropików Azji, Australii i zachodniej Oceanii. W całej Europie rozpowszechnił się między XVI i XIX wiekiem, z powodu mimowolnego rozprzestrzeniania nasion wraz z ziemią roślin ogrodowych. W Polsce ma status epekofita. W uprawach jest uciążliwym i coraz częściej spotykanym chwastem. Rośliny z różnych obszarów (np. Australii i Azji Południowo-Wschodniej oraz z Ameryki Południowej i Środkowej), różniące się kariotypem i nieznacznie pod względem morfologicznym, bywają wyróżniane czasem jako odrębne gatunki.
Krypoxalis (Oxalis corniculata) är en växtart inom familjen harsyreväxter.
Wikimedia Commons har media som rör Krypoxalis.
Krypoxalis (Oxalis corniculata) är en växtart inom familjen harsyreväxter.
Однорічна або багаторічна волохата трав'яниста рослина. Стебла від 10 до 40 сантиметрів в довжину. Листя тристороннє і має зелений або червонувато-коричневий колір. Квіти з'являються в невеликих парасольках по 2–3 (-5) квітки. Інтенсивно золотисто-жовті квіти відкриті тільки під прямими сонячними променями. П'ять жовтих пелюсток довжиною від 4 до 10 мм. Запилення відбувається бджолами. Період цвітіння триває з травня по жовтень. Більшість від 9 до 17 (від 4 до 25) мм довжиною, волохаті капсули містять, як правило, від 5 до 14 насіння. Капсули лопаються при дозріванні від щонайменшого дотику й насіння розповсюджується на кілька метрів. Буре, ребристе насіння розміром 1–1,5 х 0,8–1 мм. 2n=24.
Цей вид є космополітичним в його розповсюдженні, а його місце походження невідоме, але вважається, що це рослина Старого Світу. Це теплолюбний, посухостійкий вид, чутливий до морозу.
Вирощують в садах. Листя цілком їстівне. Вся рослина багата вітаміном C. Рослина безпечна для споживання в низьких дозах, але вживання у великих кількостях протягом значного відрізку часу може пригнічувати поглинання кальцію організмом.
.jpg)
.JPG)
.jpg)
Chua me đất hoa vàng hay chua me ba chìa, chua me, rau chua me, me đất nhỏ[1] (danh pháp hai phần: Oxalis corniculata) là cây thuộc họ Chua me đất. Lá cây được chia thành ba thùy giống như cỏ ba lá. Một số giống cây có lá màu xanh, trong khi một số giống khác như Oxalis corniculata var. atropurpurea lại có màu tím. Quả hình nón, nhỏ, dài từ 1 cm đến 2 cm, chứa những hạt dài 1 mm.
Chua me đất hoa vàng là loài chưa rõ nguồn gốc, mọc dại trong vườn[2] và trên đồng ruộng[3], ở nơi ẩm. Cây này có thể có nguồn gốc từ châu Âu, hiện phân bố ở khu vực Đông Nam Á[1].
Lá của cây chua me có mùi thơm của chanh, có thể ăn được. Nước từ lá cây có thể được chế biến bằng cách nghiền trong nước nóng khoảng 10 phút, thêm đường và sau đó làm lạnh[4]. Toàn bộ cây giàu vitamin C. Việc sử dụng cây chua me là an toàn ở liều lượng thấp, nhưng nếu ăn với số lượng lớn trong một khoảng thời gian có thể ức chế sự hấp thụ canxi của cơ thể.[4]
Chua me đất hoa vàng hay chua me ba chìa, chua me, rau chua me, me đất nhỏ (danh pháp hai phần: Oxalis corniculata) là cây thuộc họ Chua me đất. Lá cây được chia thành ba thùy giống như cỏ ba lá. Một số giống cây có lá màu xanh, trong khi một số giống khác như Oxalis corniculata var. atropurpurea lại có màu tím. Quả hình nón, nhỏ, dài từ 1 cm đến 2 cm, chứa những hạt dài 1 mm.
本條目介紹的是Oxalis corniculata。關於Oxalis pes-caprae，請見“黄花酢浆草”。酢浆草（学名：Oxalis corniculata），又稱三葉酸、山鹽酸、蝴蝶翼、黃花酢醬草、鹽酸草，为酢浆草科酢浆草属下的一个种。
酢漿草廣泛分布於世界各地，包括大洋洲、加勒比海、百慕達群島、中國、台灣、哥倫比亞、加拿大、開曼群島、澳大利亞、哥斯大黎加、瓜地馬拉、印尼、夏威夷、日本、馬來西亞、關島、南韓、美國、越南、墨西哥、模里西斯、紐西蘭、巴布亞紐幾內亞、泰國等。[2]
有效學名：Oxalis corniculata
同種異名：
酢漿草因花為黃色，在台灣的某些文獻中又被稱為黃花酢漿草。但在部分文獻中指的是Oxalis pes-caprae，特此辨正。[4]
本條目介紹的是Oxalis corniculata。關於Oxalis pes-caprae，請見“黄花酢浆草”。 酢浆草（学名：Oxalis corniculata），又稱三葉酸、山鹽酸、蝴蝶翼、黃花酢醬草、鹽酸草，为酢浆草科酢浆草属下的一个种。
この項目では、カタバミ属の1種について説明しています。 
カタバミ（酢漿草、片喰、傍食[4]、学名: Oxalis corniculata）はカタバミ科カタバミ属の多年草。日本の地方名には「かがみぐさ」、「すいば」、「しょっぱぐさ」、「すずめぐさ」、「ねこあし」、「もんかたばみ」などがあり、『日本方言大辞典』[5]には180種以上が記録されている。中国では「三葉酸草」、「老鴨嘴」、「酸味草」、「満天星」などの別名がある。
日本では近年、よく似たオッタチカタバミという帰化種が急増している[6][7]が、古い図鑑には掲載されていないため、カタバミと誤認されていることもある。
地下に球根を持ち、さらにその下に大根のような根を下ろす。匍匐茎をよく伸ばし、地表に広がる。このため、繁殖が早く、しかも根が深いので駆除に困る雑草である。
葉は球根の先端から束に出る。葉は、ハート型の3枚が尖った先端を寄せ合わせた形。三出複葉だが、頂小葉と側小葉の区別はつきづらい。マメ科のクローバー（シロツメクサなど）とよく間違われるが、クローバーは葉の形状が丸く白い線があり、全く異なる植物である。しかし、ロゴマークなどで葉の形状を誤解してハート型で描くことでクローバーのつもりでカタバミとなっているケースがある（ももいろクローバーZのロゴなど）[8]。クローバー同様、カタバミにも四葉、六葉といった多葉変異体が発生する。クローバーに比べて環境耐性が高いためか、発生率はクローバーのそれに比べて低いとされている[要出典]。
春から秋にかけ黄色の花を咲かせる。花びらは5弁。日向では花を出すが、日陰に咲いてしまうと花がしぼんでしまうのが大きな特徴である。
果実は円柱状で先が尖り、真っ直ぐに上を向いてつく。成熟時には動物などが触れると、自ら赤い種子を勢いよく弾き出す。最大1m程度までの周囲に飛ばすことができることも繁殖に有利となっている。
四つ葉
葉や茎は、シュウ酸水素ナトリウムなどの水溶性シュウ酸塩を含んでいるため、咬むと酸っぱい。シュウ酸は英語で oxalic acid というが、カタバミ属 (Oxalis) の葉から単離されたことに由来する。また、葉にはクエン酸、酒石酸も含まれる。カタバミ属の植物をヒツジが食べると腎臓障害を起こすとの報告がある[要出典]。
世界中に分布、ヨーロッパ周辺という話もあるがよく分かっていない。
アカカタバミ
全草は酢漿草（サクショウソウ）という生薬名であり、消炎、解毒、下痢止めなどの作用があるとされる。臨床実験で肝炎にも効果があったとの報告もある[10]。民間療法で絞り汁は虫さされに効果があるとされることがあるが、『中薬大辞典』に記載は見られない。
花言葉は「輝く心」である。
片喰紋・酢漿草紋（かたばみもん）は日本の家紋の一種である。平安時代に車紋として使用された記録がある[11]。前述の通り繁殖力が強く、一度根付くと絶やすことが困難であることが、「（家が）絶えない」に通じることから、武家の間では、家運隆盛・子孫繁栄の縁起担ぎとして家紋の図案として用いられた。五大紋の一つに数えられる。
戦国大名の長宗我部元親など土佐長宗我部家の「七つ酢漿草」や新陰流である上泉信綱の「酢漿草」、徳川氏譜代の酒井氏の「剣酢漿草」「丸に酢漿草」など、酢漿草紋を家紋とする戦国大名・武将も多い。江戸末期の豊後日田の儒学者である広瀬淡窓や大分県知事の広瀬勝貞などを輩出した商家廣瀬家も「丸に酢漿草」を用いていた。今太閤とも呼ばれた田中角栄の家紋も「剣片喰」である。旧宇部領主安芸福原氏の酢漿草紋に因み、山口県立宇部高等学校の校章デザインおよび同窓会呼称に採用されている。また、古代女性が鏡をカタバミの葉で磨いたという言い伝えに因み、日々の心の研鑚を願う思いから、私立江戸川女子中学校・高等学校が校章のデザインにも採用している。
「片喰」は、ハート型の葉が3つ描かれる。それに丸や剣、蔓などを加えることがある。片喰の蕾を描いた「片喰の実」もある。単数のものでは、3つから4つまでを描く。4つの葉を描いた「四つ葉片喰」はシダ植物のデンジソウを図案化した「田字草紋」に似る。複数のものは2つから7つが組み合わせられる。
かたばみ
片喰
けんかたばみ
剣片喰
まるにけんかたばみ
丸に剣片喰
つるかたばみ
蔓片喰
やえかたばみ
八重片喰
ななつかたばみ・まるにのぞきかたばみしちよう
七つ片喰・丸に覗き片喰七曜
ひめじけんかたばみ
姫路剣片喰
むらやまかたばみ
村山片喰
カタバミ（酢漿草、片喰、傍食、学名: Oxalis corniculata）はカタバミ科カタバミ属の多年草。日本の地方名には「かがみぐさ」、「すいば」、「しょっぱぐさ」、「すずめぐさ」、「ねこあし」、「もんかたばみ」などがあり、『日本方言大辞典』には180種以上が記録されている。中国では「三葉酸草」、「老鴨嘴」、「酸味草」、「満天星」などの別名がある。
日本では近年、よく似たオッタチカタバミという帰化種が急増しているが、古い図鑑には掲載されていないため、カタバミと誤認されていることもある。
カタバミとオッタチカタバミの違いについては「オッタチカタバミ#カタバミとの違い」を参照
.jpg)
.jpg)
.jpg)
