El peralito o Pyrola chlorantha ye una especie de la familia de les ericácees.
Tallo d'hasta 30 cm, de fueyes oblongo-ovaes, de dientes arrondaos, verde pálidu percima, escuru per debaxo; peciolu más llargu que la llámina. Flores verdeamarillentas, llargamente acampanaes, de 8-12 mm de diámetru, nuna inflorescencia espiciforme terminal. Estilu más llargu que los pétalos, curvos. Floria a final de primavera y pel branu.[1]
Montes de coníferes, roques.
Bélxica, Dinamarca, Finlandia, Francia, Alemaña, Noruega, Suecia, Austria, Bulgaria, República Checa, Eslovaquia, Grecia, Suiza, España, Hungría, Italia, Serbia, Eslovenia, Croacia, Bosnia y Herzegovina, Macedonia, Polonia, Rumanía y Rusia.
Pyrola chlorantha describióse por Peter Olof Swartz y espublizóse en Kongl. Vetenskaps Academiens Nya Handlingar 31(3): 190–198, pl. 5. 1810. [2]
Pyrola: nome xenéricu que remanez del llatín y significa "pequeña pera", en referencia a la forma de les sos fueyes.[3]
chlorantha: epítetu llatín que significa "con flores verdes".[4]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. El peralito o Pyrola chlorantha ye una especie de la familia de les ericácees.
Pyrola chlorantha (lat. Pyrola chlorantha) - erikakimilər fəsiləsinin pyrola cinsinə aid bitki növü.
İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Pyrola chlorantha (lat. Pyrola chlorantha) - erikakimilər fəsiləsinin pyrola cinsinə aid bitki növü.
Grønlig vintergrøn (Pyrola chlorantha) er en 10-25 cm høj, stedsegrøn urt der vokser på fattig jord, i Danmark typisk sandet jord. Den er meget sjælden i Danmark. I Norge, Sverige og Finland er den mere udbredt, men ikke almindelig - med undtagelse af Skåne, hvor den er ligeså sjælden som i Danmark.
Grønlig vintergrøn er en lille plante med en roset af runde, let læderagtige, stedsegrønne blade. Fra midten af rosetten står en blomsterstilk med en klase af få, små, grønlig-hvide klokkeformede blomster. Den grønlige, hvide eller gullige griffel er lige så lang som kronbladene, og da klokken er helt åben, stikker griflen tydeligt ud af klokken. Den blomstrer i Danmark i juni-juli.
Roden er en jordstængel, der vokser meget langsomt.
Højde x bredde og årlig tilvækst: 30 x 15 cm (højden er inklusiv blomsterstilk).
Grønlig Vintergrøn er meget sjælden i Danmark, hvor den vokser på fattig jord, oftest i sandet jord i fyrreskove. I Danmark forekommer den kun i Nordjylland, på Sjælland og Bornholm.
Den er mindre sjælden i de andre nordiske lande (undtagen Island, hvor den mangler). Globalt har arten såkaldt cirkumboreal udbredelse, dvs. den findes i boreal skov på hele den nordlige halvkugle. Udover Norden vil det bl.a. sige i Rusland, USA og Canada.
Forekomster af Vintergrøn er ofte meget lokale. De kan forekomme i større bestande i et lille område og mangle helt i naboområder. Vintergrøn er afhængig af mykorrhiza (samliv med en svamp).
Grønlig vintergrøn (Pyrola chlorantha) er en 10-25 cm høj, stedsegrøn urt der vokser på fattig jord, i Danmark typisk sandet jord. Den er meget sjælden i Danmark. I Norge, Sverige og Finland er den mere udbredt, men ikke almindelig - med undtagelse af Skåne, hvor den er ligeså sjælden som i Danmark.
Das Grünblütige Wintergrün (Pyrola chlorantha), auch Grünliches Wintergrün, ist eine Pflanzenart aus der Gattung Wintergrün (Pyrola) in der Unterfamilie der Wintergrün- und Fichtenspargelgewächse (Monotropoideae) innerhalb der Familie der Heidekrautgewächse (Ericaceae). Sie ist auf der Nordhalbkugel verbreitet.
Grünblütiges Wintergrün wächst als ausdauernde krautige Pflanze und erreicht Wuchshöhen von 10 bis 25, selten bis zu 30 Zentimetern. Sie bildet eine grundständige Blattrosette. Die Grundblätter sind in Blattstiel und Blattspreite gegliedert. Die einfachen, dunkelgrünen und derben Blattspreiten sind bei einer Länge von 2 bis 3 Zentimetern rundlich-spatelig mit oft ausgerandetem oberen Ende. Wie bei allen Pyrola-Arten sind sie wintergrün.
Die Blütezeit liegt in Mitteleuropa schwerpunktmäßig im Juni (Ende Mai bis in den Juli). Der Blütenstandsschaft ist oft rötlich überlaufen und am Grund scharf vierkantig. Vier bis zwölf nickenden Blüten stehen in einem allseitswendigen Blütenstand zusammen. Die Blüten sind offen-glockig mit doppelter Blütenhülle. Die dreieckigen Kelchzipfel sind 1,5 bis 2 Millimeter lang. Die Kronblätter sind grünlich-weiß oder hellgrün. Die Griffel verlaufen schräg abwärts gebogen und sind mit 6 bis 7 Millimetern etwa so lang wie die Krone und länger als der Fruchtknoten.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 46.[1]
Beim Grünblütigen Wintergrün handelt es sich um einen Hemikryptophyten. Es erfolgt eine vegetative Vermehrung über Ausläufer.
Wie alle Wintergrüngewächse lebt das Grünblütige Wintergrün in Symbiose mit einem Wurzelpilz (Mykorrhiza). Dieser umgibt die Wurzeln mit einem dichten Mycelmantel und versorgt die Pflanze mit Wasser und Mineralsalzen, während der Pilz Kohlenhydrate erhält. Auch für die Keimlingsentwicklung scheint die Mykorrhiza von entscheidender Bedeutung zu sein.
In der Regel findet Selbstbestäubung statt.
Grünblütiges Wintergrün ist auf der Nordhalbkugel jeweils nordisch-kontinental sowohl innerhalb von Eurasien wie von Nordamerika verbreitet. Durch Deutschland verläuft die Westgrenze ihres eurasischen Verbreitungsgebietes. Etwas regelmäßigere Vorkommen gibt es nur in Teilen des nordostdeutschen Tieflandes und der eher östlichen Mittelgebirge (z. B. in Franken). Insgesamt handelt es sich jedoch um eine recht seltene Pflanzenart, deren Bestände infolge der flächendeckenden Eutrophierung der Landschaft Mitteleuropas und intensiver Forstwirtschaft im Rückgang begriffen sind.
Die halbschattigen, sommerwarmen Standorte zeichnen sich durch nährstoffarme, in der Tiefe basenreiche, neutral-saure, modrig-humose Sand- oder Lehmböden aus; in Mittelgebirgslagen wird beispielsweise auch die Moderschicht über Muschelkalk oder Malm besiedelt. Grünblütiges Wintergrün wächst in der moosreichen Krautschicht von Kiefern-Trockenwäldern (Dicrano-Pinion) sowie von Fichten-Mischwäldern. Das Grünblütige Wintergrün ist in Mitteleuropa eine Charakterart des Pyrolo-Pinetum aus dem Verband Cytiso-Pinion; überregional ist es eine Charakterart der Klasse Pulsatillo-Pinetea.[1] Eine Vergesellschaftung mit anderen Wintergrüngewächsen, beispielsweise dem Birngrün (Orthilia secunda), dem Moosauge (Moneses uniflora), dem Dolden-Winterlieb (Chimaphila umbellata) oder auch mit dem Fichtenspargel (Monotropa hypopitys) kann gelegentlich beobachtet werden.
In Deutschland wurde 1996 das Grünblütige Wintergrün als „gefährdet“ eingestuft. In einzelnen Bundesländern mit Vorkommen des Grünblütigen Wintergrün ist die Rote Liste-Kategorie meist höher („stark gefährdet“ oder „vom Aussterben bedroht“), nur in Bayern und Brandenburg ebenfalls „gefährdet“.
Die Erstveröffentlichung von Pyrola chlorantha erfolgte 1810 durch Olof Peter Swartz. Ein Synonym für Pyrola chlorantha Sw. ist Pyrola virens Körte.
Das Grünblütige Wintergrün (Pyrola chlorantha), auch Grünliches Wintergrün, ist eine Pflanzenart aus der Gattung Wintergrün (Pyrola) in der Unterfamilie der Wintergrün- und Fichtenspargelgewächse (Monotropoideae) innerhalb der Familie der Heidekrautgewächse (Ericaceae). Sie ist auf der Nordhalbkugel verbreitet.
Pyrola chlorantha, the greenflowered wintergreen,[1] is a species of the plant genus Pyrola. It has a circumboreal distribution and is found throughout the northern latitudes of Eurasia and North America.
Pyrola chlorantha is found in the Northeastern United States and the Western United States, such as the Sierra Nevada in California. It is considered an endangered species in several of the U.S. states.
Pyrola chlorantha, the greenflowered wintergreen, is a species of the plant genus Pyrola. It has a circumboreal distribution and is found throughout the northern latitudes of Eurasia and North America.
Pyrola chlorantha is found in the Northeastern United States and the Western United States, such as the Sierra Nevada in California. It is considered an endangered species in several of the U.S. states.
El peralito o Pyrola chlorantha es una especie de la familia de las ericáceas.
Tallo de hasta 30 cm, de hojas oblongo-ovadas, de dientes redondeados, verde pálido por encima, oscuro por debajo; pecíolo más largo que la lámina. Flores verdeamarillentas, ampliamente acampanadas, de 8-12 mm de diámetro, en una inflorescencia espiciforme terminal. Estilo más largo que los pétalos, curvos. Florece a final de primavera y en verano.[1]
Bosques de coníferas, rocas.
Bélgica, Dinamarca, Finlandia, Francia, Alemania, Noruega, Suecia, Austria, Bulgaria, República Checa, Eslovaquia, Grecia, Suiza, España, Hungría, Italia, Serbia, Eslovenia, Croacia, Bosnia y Herzegovina, Macedonia, Polonia, Rumanía y Rusia.
Pyrola chlorantha fue descrita por Peter Olof Swartz y publicado en Kongl. Vetenskaps Academiens Nya Handlingar 31(3): 190–198, pl. 5. 1810.[2]
Pyrola: nombre genérico que deriva del latín y significa "pequeña pera", en referencia a la forma de sus hojas.[3]
chlorantha: epíteto latíno que significa "con flores verdes".[4]
El peralito o Pyrola chlorantha es una especie de la familia de las ericáceas.
Keltatalvikki (Pyrola chlorantha) on kangasmetsissä kasvava talvikkilaji. Sitä tavataan laajoilla alueilla Pohjois-Amerikassa ja Euroopassa. Laji on yleinen myös Suomessa.
Muiden talvikkien tapaan myös keltatalvikki kasvattaa rönsyilevän maavarren. Maavaresta nousee 10–25 cm korkeita lehdettömiä, tavallisesti punaisia kukkavarsia. Lehdet kasvavat kukkavarsien juurella ruusukkeina lähellä maanpintaa. Ruusukelehdet talvehtivat vihreinä. Lehdet ovat 1,5–2,5 cm pitkiä, pyöreitä ja väriltään tummanvihreitä. Lehden ruoti on lapaa pidempi ja siipipalteeton. Kukinto on pysty terttu. Leveän kellomaiset, kellanvihreät kukat ovat nuokkuvia. Verhiönliuskat ovat kolmiomaisia. Kukkien vihertävä emi on osittain näkyvillä. Keltatalvikki kukkii kesä-heinäkuussa.[1]
Keltatalvikin päälevinneisyysalue ulottuu Alpeilta Saksan läpi Fennoskandiaan, idän suunnassa läpi keskisen Itä-Euroopan aina Keski-Siperiaan saakka. Satunnaisemmin lajia esiintyy muun muassa Romaniassa, Kreikassa, Turkissa ja Kaukasuksen alueella. Lajia tavataan yleisesti myös Pohjois-Amerikan pohjoisosissa ja vuoristoalueilla.[2]
Suomessa keltatalvikkia tavataan paikoitellen lähes koko maassa. Yleisimmillään laji on Etelä- ja Itä-Suomessa. Laji puuttuu suurimmasta osasta Pohjois-Lappia.[1][3]
Keltatalvikki viihtyy kuivissa- ja tuoreissa kangasmetsissä sekä harjuilla.[1] Erityisesti laji suosii sammaleisia, vanhoja metsiä.[4]
Keltatalvikki (Pyrola chlorantha) on kangasmetsissä kasvava talvikkilaji. Sitä tavataan laajoilla alueilla Pohjois-Amerikassa ja Euroopassa. Laji on yleinen myös Suomessa.
Pyrola chlorantha
La pirole verdâtre, encore appelée pirole à fleurs verdâtres (Pyrola chlorantha), est une espèce de plante herbacée du genre Pyrola et de la famille des Ericaceae (anciennement, des Pyrolaceae).
Cette espèce est protégée dans plusieurs régions de France (voir INPN).
Pyrola chlorantha
La pirole verdâtre, encore appelée pirole à fleurs verdâtres (Pyrola chlorantha), est une espèce de plante herbacée du genre Pyrola et de la famille des Ericaceae (anciennement, des Pyrolaceae).
Multimedia w Wikimedia Commons Gruszyczka zielonawa (Pyrola chlorantha Sw.) – gatunek rośliny należący do rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Występuje w północnej Ameryce, zachodniej Azji, Azji Mniejszej, w północnej i środkowej Europie oraz na Kaukazie. W Polsce gatunek objęty ochroną częściową.
Występuje na obszarze Azji (Chanty-Mansyjsk, Mongolia), Europy (Austria, Belgia, Bułgaria, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, dawna Jugosławia, Karelia, Łotwa, Niemcy, Norwegia, Polska, Rumunia, Szwajcaria, Szwecja, Ukraina, Węgry, Włochy) i Ameryki Północnej (USA: Alaska, Arizona, Dakota Południowa, Idaho, Kolorado, Michigan, Minnesota, Montana, Nebraska, Nevada, Nowy Meksyk, Ohio, Utah, Wisconsin; Kanada: Nowy Brunszwik, Nowa Fundlandia, Nowa Szkocja, Wyspa Księcia Edwarda, Kolumbia Brytyjska, Manitoba)[2].
W Polsce gatunek spotykany na rozproszonych stanowiskach na obszarze całego kraju, w górach do wysokości 400 m n.p.m.
Zimozielona krzewinka. Rośnie w półcieniu, w borach iglastych, na glebach suchych i świeżych, ubogich i kwaśnych. Kwitnie od czerwca do lipca.
Od 2014 roku gatunek jest objęty w Polsce ochroną częściową[3].
Gruszyczka zielonawa (Pyrola chlorantha Sw.) – gatunek rośliny należący do rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Występuje w północnej Ameryce, zachodniej Azji, Azji Mniejszej, w północnej i środkowej Europie oraz na Kaukazie. W Polsce gatunek objęty ochroną częściową.
Grönpyrola (Pyrola chlorantha) är en art i familjen ljungväxter. Arten är cirkumpolär och växer i barrskogar i hela Sverige, men är inte så allmän och längst norrut i landet finns den inte alls.
Grönpyrola är en flerårig ört som blir 1,5-3 dm hög. Bladen är rundade men med en spetsig bas i en rosett och stjälken är lång och med ett litet fjäll på. Den blommar i juni till juli med små svagt gulgröna blommor som är vidöppna och stiftet sticker ut, böjt och grönaktigt.
Wikimedia Commons har media som rör Grönpyrola.
Grönpyrola (Pyrola chlorantha) är en art i familjen ljungväxter. Arten är cirkumpolär och växer i barrskogar i hela Sverige, men är inte så allmän och längst norrut i landet finns den inte alls.
Grönpyrola är en flerårig ört som blir 1,5-3 dm hög. Bladen är rundade men med en spetsig bas i en rosett och stjälken är lång och med ett litet fjäll på. Den blommar i juni till juli med små svagt gulgröna blommor som är vidöppna och stiftet sticker ut, böjt och grönaktigt.
Багаторічна трав'яниста рослина, висотою від 10 до 25, рідше до 30 сантиметрів. Кореневище довге, струнке, розгалужене. Стебло голе, зазвичай червонувате. Утворює базальну листову розетку. Листя черешкове (черешок 2–5 см), зимівне, округле, глянсове, темно-зелене з легкими жилками, з закругленими зубчиками, мають довжину від 1.5–2.5 см.
Суцвіття підняті, як правило, під 10-квіткові китиці, квіти обвислі. Віночок широко дзвоноподібний, жовто-зеленуватий, 8–12 мм довжиною; пелюстків 5. Чашечка складається з 5 трикутних часток. Тичинок 10. Плід — 5-клапанна обвисла коробочка. 2n = 46.
Квітує з червня по серпень.
Європа: Естонія, Латвія, Російська Федерація, Україна, Австрія, Бельгія, Чеська Республіка, Німеччина, Угорщина, Польща, Швейцарія, Данія, Фінляндія, Норвегія, Швеція, Болгарія, колишня Югославія, Греція, Італія, Румунія, Франція; Азія: Монголія, Внутрішня Монголія (Китай), Сибір, Туреччина, Грузія; Північна Америка: Канада, Сен-П'єр і Мікелон, США.
Населяє від вологих до сухих хвойні та листяні ліси; 10–3700 м.
В Україні зростає в соснових, значно рідше в змішаних і широколистяних лісах. Спорадично в Прикарпатті, Розточчі, на Поліссі, в Лісостепу; досить рідко в Гірському Криму (середній і верхній пояси Головної гряди)[2].
листя
квіти
плоди
Це незавершена стаття про Вересові.Pyrola chlorantha là một loài thực vật có hoa trong họ Thạch nam. Loài này được Sw. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1810.[1]
Bài viết Họ Thạch nam (Ericaceae) này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Pyrola chlorantha là một loài thực vật có hoa trong họ Thạch nam. Loài này được Sw. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1810.
Pyrola chlorantha Sw.
Груша́нка зелёноцветко́вая, или Грушанка зеленова́тая, или Грушанка зелёноцве́тная[2] (лат. Pýrola chlorántha) — многолетнее травянистое растение; вид рода Грушанка семейства Вересковые.
Зимнезелёное растение до 30 см высотой, длиннокорневищное, розеточное, многолетнее. Цветоносные стебли ребристые.
Листья округлые, иногда немного сужены к верхушке, широкояйцевидные или широкоэллиптические, по краю у верхушки неясно зубчатые, кожистые тёмно-зелёные с более светлой сетью жилок, снизу светлее.
Кисть редкая, из двух — пяти (девяти) цветков 2—6 см длиной. Прицветники заострённые. Цветки 5—10 мм длиной, длиннее прицветника. Чашелистики около 1,5 мм длиной и шириной, широкояйцевидные, коротко заострённые, прижатые к венчику. Венчик 1—1,5 см в диаметре, зеленоватый, широко раскрытый. Лепестки 6—8 мм длиной и 4—6 мм шириной, яйцевидные. Столбик немного длиннее венчика, до 8 мм длиной, под рыльцем утолщённый, отогнут книзу. Несколько тычинок, отклонённых кверху.
Коробочки 3,5—6 мм длиной и 6—9 мм шириной, приплюснуто-шаровидные[3][2].
По данным The Plant List на 2010 год, в синонимику вида входят[7]:
В России вид входит в многие Красные книги субъектов Российской Федерации: Белгородская, Вологодская, Ивановская, Калужская, Кемеровская, Курская, Липецкая, Мурманская[8], Самарская и Саратовская области, а также республика Татарстан[2].
Растёт на территории нескольких особо охраняемых природных территорий России[9][10].
Решением Луганского областного совета № 32/21 от 03.12.2009 г. входит в «Список регионально редких растений Луганской области»[11][12].
Также охраняется в соответствии с решениями областных советов на территориях Донецкой, Закарпатской, Львовской, Сумской и Харьковской областей[2].
Груша́нка зелёноцветко́вая, или Грушанка зеленова́тая, или Грушанка зелёноцве́тная (лат. Pýrola chlorántha) — многолетнее травянистое растение; вид рода Грушанка семейства Вересковые.
绿花鹿蹄草（学名：Pyrola chlorantha）为鹿蹄草科鹿蹄草属下的一个种。
|access-date=中的日期值 (帮助)
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
