Świerzbnica polna (Knautia arvensis (L.) J. M. Coult.) – gatunek rośliny należący do rodziny szczeciowatych. Pochodzi z Europy oraz części Azji (Zachodnia Syberia, Zakaukazie, Kazachstan)[2]. W Europie jest pospolity, w Polsce pospolicie występuje na całym niżu i w niższych położeniach górskich.
Bylina, hemikryptofit. Siedlisko: obrzeża lasów, zarośla, suche łąki i wzgórza, przydroża, czasami na polach uprawnych (chwast). Przeważnie na glebach luźnych i gliniastych, roślina wapieniolubna. Kwitnie od lipca do września, kwiaty są przedprątne[4], zapylane głównie przez motyle i pszczoły. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Arrhenatherion[5].
Roślina lecznicza: Ziele i korzeń zawierają saponiny, alkaloidy, kwas kawowy, garbniki. Dawniej były wykorzystywane w medycynie ludowej.
Roślina zmienna morfologicznie. Występuje w licznych formach związanych z różnymi siedliskami. Różnią się one głównie kształtami liści i owłosieniem liści i łodygi[6].
Poczta Polska wyemitowała 5 września 1967 r. znaczek pocztowy przedstawiający świerzbnicę polną o nominale 3,40 zł, w serii Kwiaty polne. Autorem projektu znaczka był Tadeusz Michaluk. Znaczek pozostawał w obiegu do 31 grudnia 1994 r. Świerzbnica polna pojawiła się też na pierwszym znaczku tej serii o nominale 20 gr, w bukiecie kwiatów polnych[7].
Świerzbnica polna (Knautia arvensis (L.) J. M. Coult.) – gatunek rośliny należący do rodziny szczeciowatych. Pochodzi z Europy oraz części Azji (Zachodnia Syberia, Zakaukazie, Kazachstan). W Europie jest pospolity, w Polsce pospolicie występuje na całym niżu i w niższych położeniach górskich.