Distribution
(
Spanish; Castilian
)
provided by INBio
Distribucion en Costa Rica: Se encuentra en ambas vertientes, en el Valle Central pero rara vez colectado en la vertiente del Atlántico, (Holm 950). Se ha encontrado en Los Chiles, Río Frío (Alajuela), Zona Protectora El Rodeo, Reserva Biológica Monteverde y en el Valle de El General. Elevaciones entre 30 y 900 msnm.
Distribucion General: México, Colombia y las Antillas.
- author
- Jose Gonzalez
- editor
- Mery Ocampo
Morphology
(
Spanish; Castilian
)
provided by INBio
Árbol.
- author
- Jose Gonzalez
- editor
- Mery Ocampo
Diagnostic Description
(
Spanish; Castilian
)
provided by INBio
Árbol de 6 a 17 m de altura. Estípulas glabras o densamente cubiertas por tricomas cortos, a veces ásperos al tacto. Las estípulas miden de 4 a 6 y hasta 9 cm de largo, y de 1.5 a 2 cm de ancho. Hojas con 8 a 10 y hasta 12 lóbulos.Las inflorescencias masculinas miden de 2.5 a 8.5 cm de largo y de 0.2 a 0.4 cm de ancho; en grupos de 16 a 30 y hasta 40 espigas, pedúnculo común de 4 a 14 cm de largo. Las inflorescencias femeninas miden de 2 a 8 cm de largo y de 0.4 a 1 cm de ancho; grupos usualmente de 4 espigas, pedúnculo común 3 a 7 cm de largo
http://darnis.inbio.ac.cr/FMPro?-db=imagenes3.fp3&key=37766&-img" > (Ver fotografía) Fotografía: Reinaldo Aguilar. Se reconoce por sus hojas con la haz áspera y sus espigas florales cortas
http://darnis.inbio.ac.cr/FMPro?-db=imagenes3.fp3&key=37762&-img" > (Ver fotografía) Fotografía: Reinaldo Aguilar.
- author
- Jose Gonzalez
- editor
- Mery Ocampo
Diagnostic Description
(
Spanish; Castilian
)
provided by INBio
Localidad del tipo: No localizada
Depositario del tipo:
Recolector del tipo:
- author
- Jose Gonzalez
- editor
- Mery Ocampo
Habitat
(
Spanish; Castilian
)
provided by INBio
Bosques secos y húmedos.
- author
- Jose Gonzalez
- editor
- Mery Ocampo
Associated Forest Cover
provided by Silvics of North America
As a secondary species, yagrumo hembra frequently invades forest
gaps or openings, roadsides, streamsides, and landslides in
moist, wet, and rain forest life zones of Puerto Rico. In the
Luquillo Mountains in eastern Puerto Rico and in the central
mountains it is widely distributed in the Lower Montane Forest,
Montane Rain Forest, and Elfin Woodland formations of these life
zones (1). In the Elfin Woodland it is short in stature and
gnarled, as are its associated species in this formation.
Yagrumo hembra is frequently associated with other secondary
species such as yagrumo macho (Didymopanax morototoni) and
guano (Ochroma pyramidale). The scattered presence of
this secondary species among species more characteristic of a
mature stand indicates that a disturbance, such as tree fall,
storm damage, or landslide, occurred at some time in the past.
Although initially dependent upon the size of the openings, pure
dense stands of yagrumo hembra, once established, may persist for
several years following the disturbance. The species may also be
found, in a dominant or codominant canopy position, associated
with primary species such as tabonuco (Dacryodes excelsa),
motillo (Sloanea berteriana), and ausubo (Manilkara
bidentata) in the Lower Montane Rain Forest; palo colorado
(Cyrilla racemiflora), caimitillo (Micropholis
chrysophylloides), and camasey jusillo (Calycogonium
squamulosum) in the Montane Rain Forest; and roble de sierra
(Tabebuia rigida) and nemoca (Ocotea spathulata) in
the Elfin Woodland.
Yagrumo hembra is less common in the hotter lowlands of Puerto
Rico. Here it may be an infrequent component of succession
primarily on the wetter sites following cultivation, associated
with the secondary species listed above as well as with many
introduced species. In the mogotes or limestone hills of
northwestern Puerto Rico, yagrumo hembra is associated with those
secondary species described previously as well as others such as
ucar (Bucida buceras), almacigo (Bursera simaruba),
and espino rubial (Zanthoxylum martinicense).
- license
- cc-by-nc
- copyright
- USDA, Forest Service
Climate
provided by Silvics of North America
In Puerto Rico, yagrumo hembra is found most frequently in the
wetter life zones: Subtropical Moist Forest, with 990 to 2010 mm
(39 to 79 in) of precipitation annually; Subtropical Wet Forest,
with 2010 to 3990 mm (79 to 157 in); Subtropical Rain Forest,
with 3810 mm (150 in) and greater; Subtropical Lower Montane Rain
Forest, with 2010 to 3990 mm (79 to 157 in); and Subtropical
Lower Montane Wet Forest, with 3810 mm (150 in) and greater. Mean
annual temperatures in the lower montane life zones range from 12°
to 18° C (54° to 64° F), whereas in the lower
elevation life zones the range is from 18° to 24° C (64°
to 75° F). The species is rare or absent in the Subtropical
Dry Forest life zone.
- license
- cc-by-nc
- copyright
- USDA, Forest Service
Damaging Agents
provided by Silvics of North America
In the seedling and sapling stages a
major cause of mortality is defoliation by the larvae of the
following: Prepodes spp., Gynaecia dirce, Historis odious,
Correbidia terminalis, and Sylepta salicalis (22).
The cotton or melon aphid (Aphis gossypii) is also
commonly observed on leaves of yagrumo hembra.
The above species often cause heavy damage to the leaves of mature
trees. Strangulation by vines, including those of the families
Leguminosae, Convolvulaceae, and Malpighiaceae (27), as well as
many species of Philodendron, is also a major cause of
mortality, particularly during the sapling stage. Mortality of
mature trees may be caused by storm damage to the easily broken
branches, by advancing age, or by environmental changes, such as
shading and root competition, caused by the reestablishment of
the climax forest.
- license
- cc-by-nc
- copyright
- USDA, Forest Service
Flowering and Fruiting
provided by Silvics of North America
Yagrumo hembra is dioecious, with
staminate flowers borne in slender, stalked aments 5 to 6 cm (2.0
to 2.4 in) in length, arranged in clusters of as many as 15, and
pistillate flowers in thicker, stalkless aments grouped in
clusters of only 2 to 5. Both staminate and pistillate trees may
be observed in flower and fruit all year long; however, a peak
flowering and fruiting period occurs in Puerto Rico during the
months of January to March, the drier season. This is also the
period of minimum temperatures and minimum day-length (8,26). A
winter flowering and fruiting peak for yagrumo hembra has also
been noted in San Pedro de Montes de Oca (1200 m or 3,937 ft) in
Costa Rica (9).
The slightly fleshy multiple fruit is at maturity gray-green in
color and may be 10 cm (4 in) in length and 15 mm (0.6 in) in
diameter. It is composed of numerous individual fruits,
pentangular or hexangular in shape, each of which contains one
brown seed of about 2 mm (0.08 in) in length. There are 2,500
seeds per gram (70,875/oz), air dried. The extraction factor for
seeds is about 20 percent, because of the gummy material
surrounding each seed (16). Maturation, from emergence of the
inflorescence from the terminal bud to full ripening, requires
from 3.5 to 4 months. Staminate inflorescences remain on the tree
for only 1.5 months and produce copious amounts of wind-borne
pollen approximately 1 to 1.5 months following emergence from the
terminal bud (26).
- license
- cc-by-nc
- copyright
- USDA, Forest Service
Genetics
provided by Silvics of North America
Vegetative morphology of yagrumo hembra throughout the islands of
the Caribbean differs from that of mainland (Central and South
America) representatives of the same species. On the mainland,
yagrumo hembra maintains a symbiotic relationship with Azteca
ants. The species Azteca constrictor and A.
alfaroi have been reported from Venezuela (27). There the
tree also has adaptations, such as a trichilium or highly
modified petiole bases that produce mullerian bodies or food
bodies rich in glycogen. The stinging, aggressive ants live in
the hollow internodes and feed upon glycogen produced by the
tree. Neither the adaptations nor the ants are present on trees
in Puerto Rico. In the Caribbean islands from Trinidad to Puerto
Rico there is a progressive loss of these ant-related traits
(25). Mainland individuals maintain trichilia in the greenhouse;
these appear to be genetic traits and do not depend on ant
stimulation for development (14,25).
Approximately 80 species of the genus Cecropia have been
described; however, only one species is found on the islands of
the Caribbean. A chromosome number of 2n=28 has been reported
(27). Velazquez (27) consolidated three Venezuelan Cecropia
species into a variety of C. peltata: Cecropia peltata
L. var. candida.
Recently, Howard (14) describes Puerto Rican species as Cecropia
schreberiana rather than C. peltata, stating that the
latter is restricted to mainland Central and South America and
Jamaica. C. schreberiana is mentioned as
occurring throughout the remainder of the Greater and Lesser
Antilles. Some place it in its own family, cecropiaceae, with the
genus Cecropia as the type genus.
- license
- cc-by-nc
- copyright
- USDA, Forest Service
Growth and Yield
provided by Silvics of North America
The sapling life stage begins when
lobing of new leaves increases. Diameter growth of nonsuppressed
saplings is significantly faster than that of seedlings. At an
elevation of 400 m (1,312 ft) in the eastern mountains of Puerto
Rico, saplings grow a maximum of 3.0 cm (1.2 in) and a mean of
6.5 mm. (0.26 in) in diameter per year. Mean growth in d.b.h., as
opposed to maximum d.b.h. growth, is low due to the presence of
numerous suppressed saplings in the dense stands which often
occur following disturbance. These saplings grow as much as 2.16
m (7.1 ft) in height per year (26).
A method has been developed for determining the age of yagrumo
hembra based on past height growth (6). The tree has conspicuous
rings and large triangular leaf scars at each node. Turrialba,
where the study was conducted, has a distinct dry season, and
internodes are arranged in short and long series. Short
internodes represent growth during the drier season and long
internodes growth during the wetter season. Annual height growth
was found to be faster in wetter (5.9 m or 19.3 ft and 7.6 m or
24.9 ft) than in drier (1.9 in or 6.2 ft and 2.4 m or 7.9 ft)
regions. It should be stressed that this method is only reliable
for trees less than 5 years in age as height growth slows
significantly later in life (6). Another method for aging yagrumo
hembra is based on regressions of height and diameter on age.
Since this method was developed for young trees and uses mean
d.b.h. and mean height of a stand, it may more accurately
estimate stand than individual age (26).
-Estimation of age of yagrumo hembra from diameter adn height.
A = regression of age of disturbed area on mean height (solid
dot). Y = 0.91 + 1.3X, r² = 0.8. B = regression of
age of disturbed area on mean d.b.h. (open dot). Y = 0.90 +
0.86X, r² = 0.9 (26).
Periodic diameter growth of 4.6 to 5.1 mm. (0.18 and 0.20 in) was
measured for yagrumo hembra (5). Growth rates were among the
slowest measured in the Luquillo Mountains. A mean annual growth
rate in d.b.h. of 2.0 mm (0.08 in) has been reported for mature
yagrumo hembra trees (23) and an annual diameter growth rate of
6.4 mm (0.25 in) was measured in mature dominant trees (26). Once
yagrumo hembra trees reach maturity, diameter growth appears to
decrease. Growth is greatly improved by a dominant crown
position, but little difference is found among codominant,
intermediate, and suppressed trees. Trees in plantations reach a
diameter of 25.0 cm (9.8 in) and a height of 14.0 m (45.9 ft) in
21 years (25). Height growth in yagrumo hembra predominates over
diameter growth (23). This pattern fits well the ecological role
of yagrumo hembra as a gap species.
In the Luquillo Mountains, the density of yagrumo hembra in the
tabonuco forest association (Subtropical Wet) is 83 trees per
hectare (34/acre), and at a higher elevation in the Colorado
forest association (Lower Montane Wet) it is 17 trees/ha (7
trees/acre) (28). Yagrumo hembra had a mean basal area of 18.3 to
22.9 m² /ha (79.7 to 99.7 ft²/acre) in the tabonuco
forest (16). In a 2-ha (4.9-acre) sample of tabonuco forest,
approximately 25 percent of the trees were 10 to 15 cm (3.9 to
5.9 in) in d.b.h, 26 percent were 15 to 20 cm (5.9 to 7.9 in), 20
percent were 20 to 25 cm (7.9 to 9.8 in), and 13 percent were 25
to 30 cm (9.8 to 11.8 in). Only 6 percent had diameters of
greater than 50 cm (19.7 in).
Trees reach canopy height at about 10 years of age and thereafter
survive in the canopy for approximately 20 years. Mean further
life expectancy, 10.25 years, is greatest as the tree approaches
the canopy. High mortality occurs between the production of seed
and the establishment of seedlings (fig. 2).
- license
- cc-by-nc
- copyright
- USDA, Forest Service
Reaction to Competition
provided by Silvics of North America
Yagrumo hembra is most accurately
classed as intolerant of shade. This is especially true during
the seedling and sapling stages. Competition for light and space
during these stages may be the principal factor influencing
growth and survival.
- license
- cc-by-nc
- copyright
- USDA, Forest Service
Rooting Habit
provided by Silvics of North America
The root system of yagrumo hembra tends to
be superficial, and therefore the tree is easily uprooted,
particularly when immature. Prop or stilt roots are a prominent
feature and are often as much as 1.0 m (3.3 ft) in height.
- license
- cc-by-nc
- copyright
- USDA, Forest Service
Seed Production and Dissemination
provided by Silvics of North America
Although as many as
15,000 flowers may be produced per inflorescence, the number of
seeds that mature fully may be as low as 18 percent, or 2,725
viable seeds per inflorescence. Seed production by a mature tree
during one reproductive year has been estimated to be as high as
I million (13,26). Seed production is size or age specific,
however, and increases throughout the lifetime of the tree. In an
estimated life span of 30 years, as many as 6 to 7 million seeds
may be produced by a single tree. Reproductive maturity is
reached at an earlier age, 3 or 4 years by pistillate than by
staminate trees, which mature at 4 to 5 years. Reproductive age
may depend upon need for allocation of resources to rapid initial
height growth and therefore the height and proximity to
surrounding vegetation. Roadside trees, in a more open
environment, reached reproductive maturity sooner (3 to 4 years)
than forest gap trees (5 to 6 years) (26). Seed production
probably decreases as a tree approaches the senescent state. In
this stage there appears to be an increase in branch loss.
Seeds are dispersed primarily by bats and birds (3,7,11,18,24);
seeds pass through the digestive tracts unharmed (24). In Puerto
Rico, 15 species of birds and bats have been reported to feed on
mature yagrumo hembra fruit. Some of the more common species
include the Jamaican fruit eating bat, the banana quit, the
pearly-eyed thrasher, the red-legged thrush, and the reina mora
(18,26).
These species frequent both open and forested areas, so that seeds
are dispersed widely and are available in forest soil in the
event of a disturbance (12). As many as 398 seeds per square
meter (37/ft²) have been reported to be present in
undisturbed lower montane rain forest soil (2,26). Blum (3)
reported that yagrumo hembra seedlings grew in 4 to 10 soil
samples taken from mature forests in Panama. Other secondary
species such as yagrumo macho, cachimbo comun (Psychotria
berteriana), and guano were also present in these soils.
Seeds may also be dispersed when the entire fruit cluster falls to
the ground upon ripening, but these seeds show a reduced
viability as the embryos are damaged by fungi and insects of the
family Nitidulidae. Laboratory- stored seeds retained viability
for a minimum of 6 months, whereas seeds stored on the forest
floor retained viability for only 2 to 3 months. This reduced
viability under natural conditions indicates that a constant
addition of seeds to the seed bank of the forest floor is
necessary for rapid and successful colonization of a forest gap.
- license
- cc-by-nc
- copyright
- USDA, Forest Service
Seedling Development
provided by Silvics of North America
Seeds require full sunlight for
successful germination. Thus, seeds present on the floor of
closed forests germinate only when some type of canopy gap
occurs. Given full light conditions, germination may be as high
as 80 to 90 percent (3,16,26). Germination is epigeal and in an
open field was shown to be reduced by the presence of a layer of
leaf litter. Other factors that may interact with increased light
intensity in promoting germination include higher surface soil
temperatures, fluctuations in air temperature, and changes in
soil moisture. With the decreased light intensity beneath the
closed forest canopy, spectral composition (an increased
proportion of infrared light) may also become critical to
germination (26). A decreased ratio of infrared to red light has
been shown to inhibit germination of successional species. In
open fields there was less yagrumo hembra seed germination than
was observed in light gaps. This may result from the extremely
high and fluctuating surface soil temperatures or to fluctuating
but frequently low soil moisture, or both (table 1).
Table 1- Microclimatic- and physical factors of
selected environments
Item
Environment¹
Open field
Forest
Gap²
Temperature, °C
Mean
25.4
22.7
23.2
Daily variation
8.4
2.4
3.0
Soil surface
30.2
22.3
24.8
Temperature, °F
Mean
77.7
72.9
73.8
Daily variation
47.1
36.3
37.4
Soil surface
86.4
72.1
76.6
Relative humidity, %
Mean
77
94
85
Daily variation
34.0
4.5
10.3
Soil moisture, % dry wt.
47.8
78.3
47.6
¹Values are means for all months, August 1977 to January 1878
(25).
In the nursery, seed is germinated under light shade on a seedbed
prepared from equal parts of clay, sand, and filter press cake.
Light shade is maintained until seedlings shade the germination
media (16).
Seedling leaves are distinct from those of the mature plant. They
are downy on both surfaces, lanceolate, unlobed, and finely
toothed. In the early sapling stage, 0.5 m (1.6 ft) tall, leaves
begin to show signs of lobing. Ultimately, new leaves have 7 to
11 palmate lobes and resemble those of the mature plant, dark
green and scabrous above and covered with a dense surface of
white hairs below. Seedlings grow rapidly in height, reaching
10.0 to 15.0 cm (3.9 to 5.9 in) in 10 weeks (16) and as much as
2.1 m (6.9 ft) in the first year (21). The ratio of
photosynthesis to respiration of yagrumo hembra seedlings has
been reported to be much greater than 1 (20).
Under natural conditions, seedling mortality may be extremely
high. In a forest opening, 99 percent of germinating seedlings
may die within the first year. This is the life stage during
which the greatest mortality occurs. During nursery trials,
volunteer seedlings suffered 45 percent mortality during the
first 9 months (10). However, seedlings transferred when 25.0 to
60.0 cm (9.8 to 23.6 in) in height to the field following a
2-week shaded period and gradual diminishing of shade showed a
survival of as high as 80 percent. In 7 months they had reached
2.0 m (6.6 ft) in height (16).
-Survivorship curve for yagrumo hembra. A is based on
disturbed areas; B is based on life cycle stages (26).
Growth in height is most rapid during the first 4 to 5 years, but
the tree grows relatively little in diameter during the same
period (6). In the Luquillo Mountains of eastern Puerto Rico,
maximum seedling height growth under natural conditions was 1.14
in (3.7 ft) and the mean 0.73 m (2.4 ft) per year. Maximum
diameter growth measured immediately above the root collar was 5
mm (0.20 in) and the mean growth was 3.6 mm (0. 14 in) during an
8 month period (26).
Seedlings which are overtopped and thus shaded for extended
periods of time do not survive for long. Potted seedlings
transferred from a forest gap to closed forest died within
several months and showed little if any growth. Potted seedlings
remaining in the gap exhibited 100 percent survival as well as
diameter and height increases. A disturbed area that is invaded
rapidly by grasses, ferns, or vines shows a decreased density of
yagrumo hembra during the seedling and sapling stages (26).
- license
- cc-by-nc
- copyright
- USDA, Forest Service
Soils and Topography
provided by Silvics of North America
Yagrumo hembra grows on the Ultisols of the central and eastern
mountains of Puerto Rico, the Mollisols and Alfisols of the
limestone hills of the northwest, the Oxisols of the western
mountains underlain by serpentine, and also the Mollisols and
Inceptisols of the northern coastal plain. It is found from 50 to
1300 in (164 to 4,265 ft) in elevation on ridges, slopes, and
flats but appears to be at its optimum in coves or protected
areas. It is often found on steep slopes where landslides or tree
falls have occurred, and in these areas its prop or stilt roots
may be conspicuous. Yagrumo hembra grows on alluvial, colluvial,
and residual soils neutral to acidic in nature. These soils may
be derived from tuffs; volcanic rock, andesitic or dioritic in
composition; limestone; or serpentine. Soil texture may range
from heavy clay to sandy, but a clay-loam soil is optimal.
- license
- cc-by-nc
- copyright
- USDA, Forest Service
Special Uses
provided by Silvics of North America
As a dominant secondary species, yagrumo hembra is invaluable in
regeneration of the forest following disturbance. As it rapidly
forms a dense stand, nutrients may be conserved and the
environment beneath ameliorated sufficiently to allow species
characteristic of a later stage of succession to germinate and
grow. In this manner the soil may be stabilized following a
disturbance such as a landslide. Its broad canopy protects the
soil from excessive erosion and reestablishes shade conditions to
the forest floor.
With a specific gravity of 0.29, the wood of yagrumo hembra is
only slightly heavier than local balsa. The wood is used in the
finish of "puertorrican cuatros," a local guitarlike
musical instrument. Principal uses for wood in Puerto Rico once
included excelsior. The wood also was shredded and mixed with
cement to form a building or insulation board (4). Elsewhere,
yagrumo hembra is used to produce paper pulp. Fiber yield per
cord of fresh material is low, but it cooks rapidly, giving
unbleached pulps that approach the best northern deciduous
neutral sulfite pulps, e.g., aspen, in quality. A yield of 56 kg
(123.5 lb) of pulp per 100 kg (220.5 lb) of wood has been
estimated (17). The wood may be substituted for use in products
made from heavier grades of balsa. It is also used for boxes,
crates, and matchsticks (19). The hollow branches are often split
and used for gutters or troughs, and entire branches are used for
pipe floats, life preservers, and tamborines.
Various substances have been extracted from yagrumo hembra for
medicinal use (19), including one that increases cardiac muscular
contraction and acts upon the kidneys as a diuretic. A substance
extracted from the roots is said to heal wounds, and the leaves
are often used as a poultice to reduce swelling and as an
abrasive (27).
- license
- cc-by-nc
- copyright
- USDA, Forest Service
Vegetative Reproduction
provided by Silvics of North America
Yagrumo hembra sprouts easily.
- license
- cc-by-nc
- copyright
- USDA, Forest Service
Brief Summary
provided by Silvics of North America
Moraceae -- Mulberry family
Susan R. Silander and Ariel E. Lugo
Yagrumo hembra (Cecropia peltata), also called
trumpet-tree, is a rapidly growing neotropical tree, an important
secondary species that is common in Puerto Rico. It is an early
invader of forested areas subject to natural or human
disturbances and is conspicuous due to its spreading crown and
large peltate leaves 30 to 50 cm (12 to 20 in) in diameter, with
silver-white lower surfaces.
- license
- cc-by-nc
- copyright
- USDA, Forest Service
Distribution
provided by Silvics of North America
Yagrumo hembra is also native throughout the Greater and Lesser
Antilles and in Central America from Yucatan, Mexico, to Costa
Rica. In South America it has been reported from Venezuela,
Colombia, Brazil, and the Guianas (19).
- license
- cc-by-nc
- copyright
- USDA, Forest Service
Cecropia peltata
(
Asturian
)
provided by wikipedia AST
El yagrumo, yarumo o guarumbo (Cecropia peltata), ye un árbol representativu de la zona intertropical americana y estiéndese dende Méxicu hasta América del Sur, incluyendo les Antilles. Ye común en clima templáu, anque puede llegar a crecer a altores de más de 2.000 metros nes fasteres montascoses, en zones conocíes como selva borrinosa, monte nublu, montes caducifolios, siempreverdes y morichales. El so nome en francés ye coulequin y n'inglés trumpet tree.
Descripción
Bráctea qu'envolubra les inflorescencies inmadures, que al reparase de llueñe pueden trate como un
gorru frigio.
El yarumo ye un árbol de 5 a 30 m d'altor, col tueru derechu, buecu, produciendo col tiempu raigaños zancudos o contrafuertes; corteza llisa, gris clara, con grandes repulgos circulares de les estípules cayer y abondosu lenticelas; cañes grueses, horizontales. Ramillas bueques, tabicaes, con numberosos repulgos anulares y lenticelas. Yemes de 10-12 cm de llargu, cubiertes por una estípula pubescente, caediza. Fueyes peltaes, arrondaes, coriacees, de 30-40 cm de diámetru, estremaes en 7-11 lóbulos xuníos cerca de la base, enteros o daqué tropezosos; tienen el fexe aspru al tactu, y el viesu blancu-tomentoso, cola nervadura sobresaliente nel viesu.
Flores y frutos
Ye un árbol dioicu, ye dicir que tien flores masculines dispuestes n'espigues, y éstes en grupos de 15 a 40, de 3-5 cm de llargor, sobre pedúnculos de 4-12 cm de llargu, con espatas de 2,5-6,5 cm de llargor y femenines dispuestes n'espigues, y éstes en grupos de 4 a 5, de 4-7 cm de llargu, sobre pedúnculos de 2-9 cm de llargu, con espatas de 1,5-4 cm de llargor.
Les flores femenín y masculín de los yagrumos o guarumbos son producíes n'árboles distintos. Estes flores son diminutes y vienen entamaes n'espigues conocíes como amentos, que tienen la forma de los deos d'una mano. Les inflorescencies masculines del yarumo tienen unos 10 amentos, ente que les femenines traen namái 4. Depués de les flores, desenvuélvense los frutos, que son pequeños y carnosos y constitúin un alimentu favorito de munches aves (como tangaras, mirlas, cotingas, paves y tucanes) y mamíferos (monos, galbaniegos, esperteyos, etc.) que los comen y esvalixen les sos granes. Estes pueden reparase en mayu y ochobre.
Variedá blanca o plateada
El yagrumo blancu, tamién conocíu como guarumbo plateáu, ye especial dientro d'esti grupu, mesmu sobremanera de climes calientes y templaos, por crecer nos montes andinos hasta unos 2500 metros d'altor sobre'l nivel del mar. Presenta amás una carauterística bien inusual: les sos fueyes tienen un color blancu plateáu que les fai destacar inclusive a gran distancia. Unu de los espectáculos de los montes de monte constitúi, precisamente, el rellumu que se repara equí y allá nel dosel cuando decenes o cientos d'estos árboles crecen xuntos.
Lo más estelante ye qu'esta coloración ye namái una ilusión óptica una y bones les fueyes del guarumbo nun tienen un pigmentu blancu o plateáu. Vistes de cerca, son verdes como na mayoría de les plantes, y l'efectu plateáu ye producíu pola trupa capa de pelos que cubre les fueyes, que difractan la lluz qu'incide sobre ellos y producen asina'l rellumu carauterísticu que podemos apreciar a cierta distancia. Trátase, en realidá, d'una adaptación a la vexetación de selva borrinosa (1800-2200 msnm) col fin de faer más eficiente'l llume de les mesmes fueyes.
Ecoloxía
Presenta simbiosis con unes agresives formigues arborícoles, que s'agospien nes sos cañes bueques ([1])
Ye de crecedera rápida, los sos raigaños son superficiales y la so vida ye curtia. Ye un árbol típicu de la vexetación pionera, crez nos rastroxos, polo que ye ideal pa proyeutos de reforestación. Puede crecer en cualesquier parte, incluyendo les parés y pilastres de cementu de les pontes y otres construcciones, tal como podemos reparar nel Monumentu a les Batalles de La Puerta en Venezuela.
Un yagrumo crez na paré desnuda del monumentu a les batalles de La Puerta, xuntu al ríu Guárico en Venezuela. Puede trate la buelga dexada pola meteorización producida pola mesma planta
Puede trate na imaxe de La Piedra de la Virxe, más d'una decena de yagrumos a entrambos llaos de la carretera de Santo Elena de Uairén, lo que nos amuesa'l calter pioneru d'esti tipu d'árbol, yá que invade rápido cualquier espaciu abiertu apocayá. Sicasí, si enfusáramos na selva, ye bien probable que nun pudiéramos atopar nengún exemplar del mesmu. Coles mesmes, non puede falase d'una especie invasora, yá que solo ocupa espacios descubiertos de vexetación, sumiendo asina la vexetación natural refaise o restablez.
Fauna acomuñada
El tucanete o tucancito realiza'l so nial nun tueru de yagrumo, del cual tamién llogra'l so alimentu
Propiedaes
Indicaciones: El látex d'esti árbol ye astrinxente y corroyente, usar contra les verrugues, durezs, herpes, úlceres, disentería y enfermedaes venéreas. La corteza ye antiblenorrágica, los raigaños antibiliosas y el frutu emulgente. Les fueyes son analxésiques, emenagogas, antiasmátiques, y tamién s'usen n'afecciones del fégadu y hidropesía. Polo xeneral plantégase que tien propiedaes hipostenizantes, cardiovasculares, como febrífugo, diuréticu, suavizante de la piel, tónicu-capilares y cicatrizantes. En Colombia considerar eficaz contra la Corea, el mal de Parkinson y como sustitutu de la digitalina, tamién la so corteza en fervinchu sirve pa la Solazu y la Tos ferina. Los cogollos fervíos usar contra'l dolor de mueles. Facilita'l partu y les molesties menstruales.[2]
Usos
El tueru principal del árbol ye sólidu y compuestu d'una nidia, débil, y fráxil madera. Combinar col cementu pa faer paneles d'aislamientu y conviértese en Excelsior, cerilles, caxes, xuguetes, les particiones d'espacios en viviendes, y nel llogru de pupia de papel. La madera enciéndese fácilmente a partir del resfregón y fai bona yesca. Del látex nel interior de la corteza llógrase una fibra gruesa. Les fueyes utilícense dacuando como papel de lija. Los tarmos buecos moldiáronse en preseos musicales, xarrés de pesca, salvavides, bebezones d'agua, alcantarielles, botelles y tapones de corchu. Les fueyes seques de color caoba escuru debaxo, marrón y blancu enriba enrósquense n'interesantes formes escultóriques que pueden ser utilizaos n'arreglos ensugaos.
Cuadru del pintor
Camille Pissarro de la vexetación tropical realizáu mientres los tiempos de la so estadía en Venezuela, nel que pueden vese dellos exemplares de yagrumos, tantu nun primer planu a la derecha como nun segundu planu a la izquierda.
Taxonomía
Cecropia peltata describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Systema Naturae, Editio Decima 2: 1286. 1759.[3]
- Etimoloxía
Cecropia: nome xenéricu dedicáu a la figura mitolóxica griega Cecrops, quien supuestamente foi'l primer rei ateniense.
peltata: epítetu del llatín, peltatus-a-um = "peltado", n'alusión a les sos fueyes.
Delles tribus americanes cortaben pieces d'un par de metros de llargor y utilizar como conductos pa l'agua, tamién s'utilizó y entá güei día ven preseos musicales de vientu fechos con cañes curties por cuenta del so cuéncanu y facilidá de trabayar, lo qu'esplica'l so nome popular n'inglés trumpet tree.
- Sinonimia:
-
Ambaiba peltata (L.) Kuntze
-
Ambaiba surinamensis (Miq.) Kuntze
-
Cecropia amphichlora Standl. & L.O.Williams
-
Cecropia arachnoidea Pittier
-
Cecropia asperrima Pittier
-
Cecropia dielsiana Snethl.
-
Cecropia digitata var. grisea Miq.
-
Cecropia goodspeedii Cuatrec.
-
Cecropia hondurensis Standl.
-
Cecropia humboldtiana Klotzsch
-
Cecropia propinqua Schott ex Miq.
-
Cecropia scabrifolia V.A.Richt.
-
Cecropia schiedeana Klotzsch
-
Cecropia surinamensis Miq.
-
Ambaiba humboldtiana (Klotzsch) Kuntze
-
Ambaiba propinqua (Miq.) Kuntze
-
Ambaiba schiedeana (Klotzsch) Kuntze
-
Cecropia argentea Vis.
-
Coilotapalus peltata Britton
-
Coilotapalus peltata Hitchc.[4]
Ver tamién
Referencies
Bibliografía
- "Catálogu_Llanos">"Catálogu anotáu ya Ilustráu de la Flora Vascular de los Llanos de Venezuela", R. Duno, G. Aymard, O. Huber; Fundación Empreses Polar, añu 2007, ISBN 980-379-157-5
Enllaces esternos
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
- license
- cc-by-sa-3.0
- copyright
- Wikipedia authors and editors
Cecropia peltata: Brief Summary
(
Asturian
)
provided by wikipedia AST
Cecropia peltata El yagrumo, yarumo o guarumbo (Cecropia peltata), ye un árbol representativu de la zona intertropical americana y estiéndese dende Méxicu hasta América del Sur, incluyendo les Antilles. Ye común en clima templáu, anque puede llegar a crecer a altores de más de 2.000 metros nes fasteres montascoses, en zones conocíes como selva borrinosa, monte nublu, montes caducifolios, siempreverdes y morichales. El so nome en francés ye coulequin y n'inglés trumpet tree.
- license
- cc-by-sa-3.0
- copyright
- Wikipedia authors and editors
Cecropia peltata
(
Catalan; Valencian
)
provided by wikipedia CA
El yarumo o yagrumo (Cecropia peltata) és un arbre representatiu de la zona intertropical americana i s'estén des de Mèxic fins a Amèrica del Sud, incloent les Antilles. És comú en la terra calenta, encara que pot arribar a aconseguir més de 2000 metres d'altura en els vessants montanyoses, formant part del que es coneix com selva ennuvolada. El seu nom en anglès és trumpet tree i coulequin en francès.
Ecologia
El yagrumo és un arbre de 5 a 20 m d'altura, dioic, pel que té flors masculines i femenines en distints arbres de la mateixa espècie. És de creixement ràpid, les seves arrels són superficials i la seva vida és curta. És un arbre típic de la vegetació pionera, creix en els rastrulls, pel que és ideal per a projectes de reforestació. Poden créixer en qualsevol part, incloent les parets i pilars de ciment dels ponts i altres construccions.
Pot veure's en la imatge de la Pedra de la Verge, una desena de yagrumos a ambdós costats de la carretera de Santa Elena d'Uairén, el que ens mostra el caràcter pioner d'aquest tipus d'arbre, ja que envaeix ràpidament qualsevol espai obert recentment. No obstant això, si penetréssim en la selva, és molt probable que no poguéssim trobar-ne cap exemplar.
A
Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a:
Cecropia peltata
- license
- cc-by-sa-3.0
- copyright
- Autors i editors de Wikipedia
Cecropia peltata: Brief Summary
(
Catalan; Valencian
)
provided by wikipedia CA
El yarumo o yagrumo (Cecropia peltata) és un arbre representatiu de la zona intertropical americana i s'estén des de Mèxic fins a Amèrica del Sud, incloent les Antilles. És comú en la terra calenta, encara que pot arribar a aconseguir més de 2000 metres d'altura en els vessants montanyoses, formant part del que es coneix com selva ennuvolada. El seu nom en anglès és trumpet tree i coulequin en francès.
- license
- cc-by-sa-3.0
- copyright
- Autors i editors de Wikipedia
Twonpèt
(
Haitian; Haitian Creole
)
provided by wikipedia emerging languages
Cecropia peltata
provided by wikipedia EN
Cecropia peltata is a fast-growing tree in the genus Cecropia. Common names include trumpet tree, trumpet-bush, bacano and snakewood.[1] It is listed as one of the world's 100 worst invasive alien species.
Description
Cecropia peltata is a fast-growing tree,[2] normally reaching 15 metres (49 ft), but occasionally growing up to 25 metres (82 ft) tall. The leaves are large – 10–60 centimetres (4–24 in) in length and width, but more commonly about 20 × 20 centimetres (8 in) and palmately divided into 7–11 (but generally 8–10) lobed. The upper surfaces of the leaves are scaled, while the lower surfaces are covered with minute hair, interspersed with longer ones. The petioles are generally 20–50 centimetres (8–20 in) long, while the branches are green and covered with short, stiff hairs.[3]
Like other members of the genus, C. peltata is dioecious – there are separate male and female plants. Male flowers, which are 1–1.5 millimetres (0.039–0.059 in) long, are borne in spikes 10–60 centimetres (4–24 in) long. The male inflorescence is enclosed in a spathe which splits open and drops off once the anthers mature. The female flowers are borne in paired spikes 3–5 centimetres (1.2–2.0 in) long. The fruit, which is about 2 millimetres (0.079 in) long, is an achene which is enclosed in a fleshy jacket which forms from the perianth.[3]
Taxonomy
The species was described by Carl Linnaeus in the 1759 edition of Systema Naturae. It was the first species to be described in the genus and was originally applied to many species of Cecropia. As additional species were described, the usage narrowed. The genus was placed in the family Urticaceae by Adolf Engler in 1889. E. J. H. Corner suggested moving the genus to the Urticaceae in 1962, while Cornelis Berg placed Cecropia in its own family, the Cecropiaceae.[3] Based on molecular data, the Angiosperm Phylogeny Group merged the family back into the Urticaceae.[4]
Distribution
Cecropia peltata ranges from southern Mexico through Central America to northern South America, Guyana, Trinidad and Tobago, and Jamaica, and has been introduced in Africa, Asia and the Pacific.[3] The species has been listed as one of the hundred worst invasive alien species by the Invasive Species Specialist Group.[5] Replacement of its very close ecological analogue, the native African Musanga cecropioides, by C. peltata has been reported along major roads of Cameroon.[6]
References
- license
- cc-by-sa-3.0
- copyright
- Wikipedia authors and editors
Cecropia peltata: Brief Summary
provided by wikipedia EN
Cecropia peltata is a fast-growing tree in the genus Cecropia. Common names include trumpet tree, trumpet-bush, bacano and snakewood. It is listed as one of the world's 100 worst invasive alien species.
- license
- cc-by-sa-3.0
- copyright
- Wikipedia authors and editors
Cecropia peltata
(
Spanish; Castilian
)
provided by wikipedia ES
El yagrumo, yarumo, guarumo o guarumbo (Cecropia peltata) es un árbol representativo de la zona intertropical americana y se extiende desde México hasta América del Sur, incluyendo las Antillas. Es común en clima cálido, aunque puede llegar a crecer a alturas de más de 100 metros en las laderas montañosas, en zonas conocidas como selva nublada, bosque nuboso, bosques caducifolios, siempreverdes y morichales. En México se le conoce con el nombre de coilotapalo.[1] Su nombre en francés es coulequin y en inglés trumpet tree.
Descripción
Bráctea que envuelve las inflorescencias inmaduras, que al observarse de lejos pueden verse como un
gorro frigio.
Espiga, en la punta de una rama.
El yagrumo es un árbol de 5 a 30 m de altura, con el tronco derecho, hueco, produciendo con el tiempo raíces zancudas o contrafuertes; corteza lisa, gris clara, con grandes cicatrices circulares de las estípulas caídas y abundantes lenticelas; ramas gruesas, horizontales. Ramillas huecas, tabicadas, con numerosas cicatrices anulares y lenticelas. Yemas de 10-12 cm de largo, cubiertas por una estípula pubescente, caediza. Hojas peltadas, redondeadas, coriáceas, de 30-40 cm de diámetro, divididas en 7-11 lóbulos unidos cerca de la base, enteros o algo sinuosos; tienen el haz áspero al tacto, y el envés blanco-tomentoso, con la nervadura sobresaliente en el envés.
Flores y frutos
Es un árbol dioico, es decir que tiene flores masculinas dispuestas en espigas, y estas en grupos de 15 a 40, de 3-5 cm de longitud, sobre pedúnculos de 4-12 cm de largo, con espatas de 2,5-6,5 cm de longitud y femeninas dispuestas en espigas, y estas en grupos de 4 a 5, de 4-7 cm de largo, sobre pedúnculos de 2-9 cm de largo, con espatas de 1,5-4 cm de longitud.
Las flores femeninas y masculinas de los yagrumos o guarumbos son producidas en árboles distintos. Estas flores son diminutas y vienen organizadas en espigas conocidas como amentos, los cuales tienen la forma de los dedos de una mano. Las inflorescencias masculinas del yarumo tienen unos 10 amentos, mientras que las femeninas traen sólo 4. Luego de las flores, se desarrollan los frutos, que son pequeños y carnosos y constituyen un alimento favorito de muchas aves (como tangaras, mirlas, cotingas, pavas y tucanes) y mamíferos (monos, perezosos, murciélagos, etc.) que los comen y dispersan sus semillas. Estas pueden observarse en mayo y octubre.
Variedad blanca o plateada
El yagrumo blanco, también conocido como guarumbo plateado, es especial dentro de este grupo, propio sobre todo de climas calientes y templados, por crecer en los bosques andinos hasta unos 2500 metros sobre el nivel del mar. Presenta además una característica bien inusual: sus hojas tienen un color blanco plateado que las hace destacar incluso a gran distancia. Uno de los espectáculos de los bosques de montaña constituye, precisamente, el brillo que se observa aquí y allá en el dosel cuando decenas o cientos de estos árboles crecen juntos.
Lo más asombroso es que esta coloración es sólo una ilusión óptica ya que las hojas del guarumbo no tienen un pigmento blanco o plateado. Vistas de cerca, son verdes como en la mayoría de las plantas, y el efecto plateado es producido por la densa capa de pelos que cubre las hojas, los cuales difractan la luz que incide sobre ellos y producen así el brillo característico que podemos apreciar a cierta distancia. Se trata, en realidad, de una adaptación a la vegetación de selva nublada (1800-2200 msnm) con el fin de hacer más eficiente la iluminación de las propias hojas.
Ecología
Presenta simbiosis con unas agresivas hormigas arborícolas, que se alojan en sus ramas huecas ([2])
Es de crecimiento rápido, sus raíces son superficiales y su vida es corta. Es un árbol típico de la vegetación pionera, crece en los rastrojos, por lo que es ideal para proyectos de reforestación. En realidad, el yagrumo es una especie que en la propia vegetación intertropical tiene funciones de reforestación en forma natural, es decir, sin necesidad de que la siembren. Si se habla de proyectos de reforestación es porque se trata de un árbol de crecimiento muy rápido aunque, en compensación, sea de vida muy corta. Puede crecer en cualquier parte, incluyendo las paredes y pilares de cemento de los puentes y otras construcciones, tal como podemos observar en el Monumento a las Batallas de La Puerta en Venezuela. Los yagrumos pueden llegar a tener una vida más larga si crecen en áreas de topografía y/o suelos muy pobres, donde otras especies más exigentes no pueden desarrollarse fácilmente.
Un yagrumo crece en la pared desnuda del monumento a las
Batallas de La Puerta, junto al río Guárico en Venezuela. Puede verse la huella blanca dejada por la meteorización producida por la propia planta mediante un proceso sencillo de carbonatación: el dióxido de carbono del aire se transforma en ácido carbónico al añadir una molécula de agua también del aire, mientras que la roca del monumento es caliza (Carbonato cálcico, CO
3Ca) que no es soluble en el agua mientras que el ácido carbónico ataca al carbonato cálcico convirtiéndolo en bicarbonato cálcico que sí se disuelve en el agua. Pero como este es un proceso reversible, al ir descendiendo las gotas de bicarbonato cálcico, se va secando una molécula de agua, convirtiendo de nuevo ese bicarbonato en carbonato cálcico con su característico color blanco, al estar libre de impurezas y minerales
Puede verse en la imagen de La Piedra de la Virgen, más de una decena de yagrumos a ambos lados de la carretera de Santa Elena de Uairén, lo que nos muestra el carácter pionero de este tipo de árbol, ya que invade rápidamente cualquier espacio abierto recientemente. Sin embargo, si penetrásemos en la selva, es muy probable que no pudiéramos encontrar ningún ejemplar del mismo. Asimismo, no se puede hablar de una especie invasora, ya que solo ocupa espacios descubiertos de vegetación, desapareciendo tan pronto como la vegetación natural se regenera o restablece.
Fauna asociada
El tucanete o tucancito realiza su nido en un tronco de yagrumo, del cual también obtiene su alimento
Propiedades
Indicaciones: El látex de este árbol es astringente y corrosivo, se usa contra las verrugas, callos, herpes, úlceras, disentería y enfermedades venéreas. La corteza es antiblenorrágica, las raíces antibiliosas y el fruto emulgente. Las hojas son analgésicas, emenagogas, antiasmáticas, y también se usan en afecciones del hígado e hidropesía. En general se plantea que posee propiedades hipostenizantes, cardiovasculares, como febrífugo, diurético, suavizante de la piel, tónico-capilares y cicatrizantes. En Colombia la consideran eficaz contra la Corea, el mal de Parkinson y como sustituto de la digitalina, también su corteza en infusión sirve para la insolación y la tosferina. Los cogollos hervidos se usan contra el dolor de muelas. Facilita el parto y las molestias menstruales.[3]
Usos
El tronco principal del árbol es sólido y compuesto de una suave, débil, y frágil madera. Se combina con el cemento para hacer paneles de aislamiento y se convierte en Excelsior, cerillas, cajas, juguetes, las particiones de espacios en viviendas, y en la obtención de pulpa de papel. La madera se enciende fácilmente a partir de la fricción y hace buena yesca. Del látex en el interior de la corteza se obtiene una fibra gruesa. Las hojas se utilizan a veces como papel de lija. Los tallos huecos se han moldeado en instrumentos musicales, carrozas de pesca, salvavidas, bebederos de agua, alcantarillas, botellas y tapones de corcho. Las hojas secas de color caoba oscuro debajo, marrón y blanco arriba se enroscan en interesantes formas escultóricas que pueden ser utilizados en arreglos secados.
Cuadro del pintor
Camille Pissarro de la vegetación tropical realizado durante los tiempos de su estadía en Venezuela, en el que se pueden ver algunos ejemplares de yagrumos, tanto en un primer plano a la derecha como en un segundo plano a la izquierda.
Taxonomía
Cecropia peltata fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Systema Naturae, Editio Decima 2: 1286. 1759.[4]
- Etimología
Cecropia: nombre genérico dedicado a la figura mitológica griega Cecrops, quien supuestamente fue el primer rey ateniense.
peltata: epíteto del latín, peltatus-a-um = "peltado", en alusión a sus hojas.
Algunas tribus americanas cortaban piezas de un par de metros de longitud y las utilizaban como conductos para el agua, también se utilizó y aun hoy día se ven instrumentos musicales de viento hechos con ramas cortas debido a su concavidad y facilidad de trabajar, lo que explica su nombre popular en inglés trumpet tree.
- Sinonimia:
-
Ambaiba peltata (L.) Kuntze
-
Ambaiba surinamensis (Miq.) Kuntze
-
Cecropia amphichlora Standl. & L.O.Williams
-
Cecropia arachnoidea Pittier
-
Cecropia asperrima Pittier
-
Cecropia dielsiana Snethl.
-
Cecropia digitata var. grisea Miq.
-
Cecropia goodspeedii Cuatrec.
-
Cecropia hondurensis Standl.
-
Cecropia humboldtiana Klotzsch
-
Cecropia propinqua Schott ex Miq.
-
Cecropia scabrifolia V.A.Richt.
-
Cecropia schiedeana Klotzsch
-
Cecropia surinamensis Miq.
-
Ambaiba humboldtiana (Klotzsch) Kuntze
-
Ambaiba propinqua (Miq.) Kuntze
-
Ambaiba schiedeana (Klotzsch) Kuntze
-
Cecropia argentea Vis.
-
Coilotapalus peltata Britton
-
Coilotapalus peltata Hitchc.[5]
Referencias
-
↑ Colmeiro, Miguel: «Diccionario de los diversos nombres vulgares de muchas plantas usuales ó notables del antiguo y nuevo mundo», Madrid, 1871.
-
↑ Jesús Hoyos F. Guía de árboles de Venezuela. Caracas: Sociedad de Ciencias Naturales La Salle, Monografía N° 32, 1983, p. 230
-
↑ «Cecropia peltata». Plantas útiles: Linneo. Archivado desde el original el 23 de noviembre de 2010. Consultado el 26 de noviembre de 2009.
-
↑ «Cecropia peltata». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado el 24 de mayo de 2013.
-
↑ Cecropia peltata en PlantList
Bibliografía
- "Catálogo_Llanos">"Catálogo anotado e Ilustrado de la Flora Vascular de los Llanos de Venezuela", R. Duno, G. Aymard, O. Huber; Fundación Empresas Polar, año 2007, ISBN 980-379-157-5
- license
- cc-by-sa-3.0
- copyright
- Autores y editores de Wikipedia
Cecropia peltata: Brief Summary
(
Spanish; Castilian
)
provided by wikipedia ES
El yagrumo, yarumo, guarumo o guarumbo (Cecropia peltata) es un árbol representativo de la zona intertropical americana y se extiende desde México hasta América del Sur, incluyendo las Antillas. Es común en clima cálido, aunque puede llegar a crecer a alturas de más de 100 metros en las laderas montañosas, en zonas conocidas como selva nublada, bosque nuboso, bosques caducifolios, siempreverdes y morichales. En México se le conoce con el nombre de coilotapalo. Su nombre en francés es coulequin y en inglés trumpet tree.
- license
- cc-by-sa-3.0
- copyright
- Autores y editores de Wikipedia
Muurahaispuu
(
Finnish
)
provided by wikipedia FI
Tämä artikkeli käsittelee kasvilajia. Muurahaispuu on myös J. Pekka Mäkelän romaanin nimi. Muurahaispuu (Cecropia peltata) on nopeakasvuinen trooppinen puulaji, joka kuuluu muurahaispuiden sukuun. Se valtaa metsään syntyneitä aukkoja tienvarsilla, pellonreunoissa ja siellä missä puita on kaatunut.[1]
Sitä pidetään yhtenä maailman sadasta haitallisimmasta vieraslajista.[2]
Ulkonäkö ja koko
Muurahaispuu kasvaa valoisissa paikoissa nopeasti 20–25 metriä korkeaksi. Rungon halkaisija on alle 50 cm, ja lehvästö on suhteellisen kapea. Kuori on punertavan harmaa.[3] Sen lehdet ovat läpimitaltaan noin 30 cm, pitkäruotiset, liuskoittuneet ja sormiosaiset. Rungossa on selviä poikittaisia lehtiarpia, joiden vuoksi se näyttää nivelikkäältä. Kellertävät kukat kasvavat kapeina norkkoina.[4]
Lähteet
- license
- cc-by-sa-3.0
- copyright
- Wikipedian tekijät ja toimittajat
Muurahaispuu: Brief Summary
(
Finnish
)
provided by wikipedia FI
Tämä artikkeli käsittelee kasvilajia.
Muurahaispuu on myös J. Pekka Mäkelän romaanin nimi.
Muurahaispuu (Cecropia peltata) on nopeakasvuinen trooppinen puulaji, joka kuuluu muurahaispuiden sukuun. Se valtaa metsään syntyneitä aukkoja tienvarsilla, pellonreunoissa ja siellä missä puita on kaatunut.
Sitä pidetään yhtenä maailman sadasta haitallisimmasta vieraslajista.
- license
- cc-by-sa-3.0
- copyright
- Wikipedian tekijät ja toimittajat
Coulequin
(
French
)
provided by wikipedia FR
Cecropia sciadophylla
Le bois trompette ou coulequin (Cecropia peltata) est un arbre fruitier lactifère de la famille des Cecropiaceae, ou des Urticaceae selon la classification phylogénétique.
Il pousse en Amérique tropicale, autant sur la péninsule du Yucatan, en Amérique centrale que dans les grandes et petites Antilles. Il peut atteindre 16 m de haut.
C'est une essence pionnière, à croissance rapide qui a besoin de lumière, qui apparaît dans les chablis, en bordure de route ou de coupe forestière. Ses branches souvent creuses ont été utilisées par les Amérindiens pour fabriquer des sortes de trompettes.
Noms vernaculaires
Coulequin, bois-trompette (trumpet tree) ou bois-canon (en raison de son tronc creux), bois de serpent (snakewood), faux-ricin, parasolier, pisse-roux.
Distribution
Espèce spontanée en Amérique du nord (Mexique), centrale (Belize, Costa Rica, Guatemala, Honduras, Nicaragua, Panama), Antilles (Saint-Domingue, Jamaïque, Porto Rico, Guadeloupe, Martinique), du sud (Colombie, Guyane, Guyana, Suriname, Venezuela).
Elle s'est naturalisée dans les régions tropicales d'Afrique et d'Asie ainsi que dans les îles du Pacifique.
Usage médicinal
Il était traditionnel dans les civilisations maya ou aztèque, et se retrouve dans les codex. Dans le Yucatan, Don Susanno, botaniste et spécialiste de médecine mexicaine traditionnelle travaille sur une préparation utile contre le diabète[1]. La décoction de ses feuilles est employée contre l'asthme, l'hydropisie et les maladies du foie[2].
Remarque
On trouve dans la littérature l'espèce Cecropia peltata auct. non L., qui est en réalité l'espèce Cecropia schreberiana Miq.. Un risque de confusion est donc possible.
- license
- cc-by-sa-3.0
- copyright
- Auteurs et éditeurs de Wikipedia
Coulequin: Brief Summary
(
French
)
provided by wikipedia FR
Cecropia sciadophylla
Le bois trompette ou coulequin (Cecropia peltata) est un arbre fruitier lactifère de la famille des Cecropiaceae, ou des Urticaceae selon la classification phylogénétique.
Il pousse en Amérique tropicale, autant sur la péninsule du Yucatan, en Amérique centrale que dans les grandes et petites Antilles. Il peut atteindre 16 m de haut.
C'est une essence pionnière, à croissance rapide qui a besoin de lumière, qui apparaît dans les chablis, en bordure de route ou de coupe forestière. Ses branches souvent creuses ont été utilisées par les Amérindiens pour fabriquer des sortes de trompettes.
- license
- cc-by-sa-3.0
- copyright
- Auteurs et éditeurs de Wikipedia
Cecropia peltata
(
Portuguese
)
provided by wikipedia PT
Cecropia peltata é uma árvore da família Urticaceae, nativa, não endêmica do Brasil.[5][4][6][7][8] É considerada uma das cem piores espécies invasoras do mundo. Quando introduzida é considerada erva daninha ao longo de cursos de água, margens de estradas e terras abandonadas.[9][10] Alguns de seus nomes populares são embaúba eu caxeta.[11][12][13][14][15]
C. peltata atinge alturas entre 20 e 25 metros. Suas frutas são dispostas em um aglomerado carnudo, cilíndrico, de cor amarelada, com dois a cinco centímetros de comprimento; suas sementes são numerosas, com tamanho de 1,9 milímetros e massa de 1,6 miligramas; as raízes aéreas são muitas vezes conspícuas, pois a árvore é encontrada frequentemente em declives íngremes. Os corpos müllerianos e outros órgãos especializados para associação com formigas são amplamente ausentes nas populações de Caribe.[9]
Folhas
Suas folhas são bastante lobadas, são de digitadas a ovadas, de dez a cinquenta centímetros de largura, verde escuras, escabrosa na face superior e branco-tomentosa na face inferior, contém um látex leitoso.[9]
Tronco
Seu tronco é delgado, atinge até cinquenta centímetros de diâmetro, é oco, dividido nos nós conspícuos, possui cicatrizes estipulares e grandes cicatrizes em forma de "U"; sua casca é de cor cinza avermelhada.[9][10]
As fêmeas produzem quatro espádices por inflorescência que podem conter muitas centenas de (até oitocentas) pequenas frutas com uma só semente cada.[9]
Semelhança com outras espécies
A C. peltata é morfologicamente semelhante à C. concolor, C. pachystachya, C. obtusifolia e C. palmata e é diferenciada da C. palmata na Flórida (EUA) por ter os lobos das folhas separados em um terço do seu comprimento ao invés de ser inteiramente separado. Ela também se confunde com a C. schreberiana.[9]
Genética
A cecrópia possui 2n=28 cromossomos.[9][14]
C. peltata é uma árvore dioica, perenifólia, heliófita, intolerante a sombra, de crescimento rápido, descrita como pioneira, ou de sucessão adiantada, ou sucessão intermediária adiantada, ou secundária dominante; costuma surgir em áreas degradadas, em encostas íngremes ao lado de margens de rios, em clareiras e onde ocorreu deslizamento de terra. Bem adaptada a regiões tropicais e subtropicais úmidas, é intolerante a congelamento; não ocorre em áreas costeiras e áreas calcárias secas e pode crescer em solos de pH neutro a ácido, em diferentes variedades de textura de solo, com preferência em solos argilosos.[9][10]
Possui fotoblastismo positivo e em condições de insolação adequada sua taxa de germinação é entre 80% e 90%.[10] As mudas crescem rápido e podem atingir quinze centímetros em dez semanas. Em um ano podem atingir cerca de dois metros de altura. A altura máxima, entre 20 e 25 metros pode ser atingida é atingida em aproximadamente dez anos. Sua vida útil é de vinte a trita anos. Ela pode ser facilmente desraigada. As folhas das mudas jovens não são lobadas e são aveludadas em ambos os lados. Sua maturidade sexual é atingida por volta dos três a cinco anos.[9]
A polinização ocorre por anemofilia.[9]
Forma um banco de sementes grande e persistente no solo da floresta.[9]
A produção de frutas ocorre o ano inteiro e leva cerca de um mês para o aglomerado de frutas amadurecer.[9]
Uma das principais formas de dispersão é a zoocoria, pois seus frutos são consumidos por diversos vertebrados da fauna, como: macacos, aves, esquilos e morcegos. As sementes passam pelo trato digestivo dos animais e são difundidos efetivamente em distâncias consideráveis. A dispersão também ocorre por meio da água e ser depositadas às margens de rios após inundações.[9][10]
Associação
É mirmecófita, possui uma associação simbiótica altamente especializada com colônias de formigas Azteca sp. que picam; possui órgão especializado no qual as formigas vivem. As formigas alimentam-se de açúcares produzidos nos corpos müllerianos na base dos pecíolos e em troca, as formigas protegem a árvore do ataque de outros herbívoros, tais como as formigas cortadeiras; entretanto essa associação não existe em Porto Rico, nem em outras ilhas do Caribe.[9]
Controle biológico
Foi notado o ataque de Kretzschmaria clavus (Fr.) Sacc., que é o agente causador da podridão das raízes da macadâmia (Macadamia integrifolia), na C. peltata no Havaí. Ela também é atacada por Historis spp. e várias outras espécies de lagartas de mariposas no seu ambiente nativo. Também foi notado o ataque às folhas de C. peltata pelos seguintes organismos em Porto Rico: Correbidia terminalis, Gynaecia dirce, Historis odious, Prepodes spp. e Sylepta salicalis, embora o esfeito no crescimento e sobrevivência da árvore seja desconhecido, foi observado que esses organismos podem causar danos severos às folhas de árvores maduras. O estrangulamento por videiras é uma causa adicional da mortandade das árvores, sobretudo quando as árvores são jovens.[9]
Há poucos estudos sobre a biodiversidade nativa quando a espécie é introduzida; uma das espécies prejudicadas nos Camarões pela competição foi a Musanga cecropoides, uma espécie pioneira nativa, que encontra-se em estado ameaçado de extinção devido ao monopólio do mesmo nicho.[9][10]
Ocorre naturalmente no Norte do Brasil, no bioma amazônico, em florestas de terra firme, nos estados: Acre, Amazonas, Pará e Roraima.[1] Ela ocorre em maior concentração na America Central, mas também distribui-se no México e no norte da América do Sul.[4] Ela foi introduzida em outros continentes, como: África nos países: Costa do Marfim, Camarões, Gana, Madagascar e Senegal e é considerado espécie invasora nos três primeiros; Oceania nos países: Polinésia Francesa e Nova Caledônia e também foi introduzida no Havaí. Na África ela foi introduzida em plantações de café como árvore de sombreamento.[9][10]
Não ocorre em áreas costeiras e áreas calcárias secas.[9]
Histórico taxonômico
As diferenças entre espécies do gênero Cecropia muitas vezes não são tão claras levando a uma certa confusão taxonômica. A C. peltata é considera um complexo de três espécies por algumas autoridades: C. peltata L. da América Central, Caribe e Norte da América do Sul, C. pachystachya Trécul. da parte central da América do Sul e C. concolor Willd. da Amazônia. Elas são morfologicamente semelhantes, mas suas distribuições geográficas ou ecológicas são diferentes levando a frequentes identificações errôneas. A taxonomia no gênero é um pouco confusa e mudanças de classificação podem ser esperadas.[9]
Utilidade
Os brotos jovens algumas vezes são cozidos e usados como alimento, suas frutas são comestíveis e consumidas cruas.[8] É usado como árvore de sombreamento em plantações de café, por ser de crescimento rápido. Também é cultivada como árvore ornamental e usada como combustível.[9][10]
Madeireira
É usada na indústria madeireira na produção de madeira compensada e produtos de madeira de baixa qualidade, como caixas e palitos de fósforo. Suas fibras podem ser usadas na produção de cordas, de sua madeira se produz pasta para papel com bom rendimento. Seus troncos ocos são usados como calhas e canos.[9]
Medicinal
É utilizada medicinalmente pela população de seu ambiente nativo como: analgésico, antiasmático, bactericida, fungicida, anti-inflamatório, antioxidante, diurético e laxante. Também é usada para tratar condições como: doença de Parkinson, reumatismo, diabetes, disturbios do fígado, pressão arterial alta e verrugas.[9]
Madeira
Possui densidade específica de 0,29, é considerada de baixa densidade e baixa qualidade.[9]
Nomes populares
No Brasil: embauba e caxeta; países anglófonos: trumpet tree, congo pump, pop-a-gun, snakewood tree, trumpet wood, wild paw paw; países hispânicos: guarumo; yagrumo hembra; francófonos: bois cannon, faux ricin, parasolier, pisse-roux e papyrus géant; Alemanha: Trompetenbaum; e Itália: legno trombetta.[9]
Referências
-
↑ a b c «Cecropia». Flora do Brasil 2020 em construção. Jardim Botânico do Rio de Janeiro. Consultado em 11 de outubro de 2017
-
↑ «Cecropia». Integrated Taxonomic Information System (ITIS) (http://www.itis.gov). Consultado em 11 de outubro de 2017
-
↑ «Cecropia peltata L.». The Plant List. Version 1.1. Published on the Internet; http://www.theplantlist.org/. 2013. Consultado em 11 de outubro de 2017
-
↑ a b c «Cecropia peltata L.». Global Biodiversity Information Facility disponível em: https://www.gbif.org/. Consultado em 11 de outubro de 2017
-
↑ «Cecropia peltata L.». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado em 11 de outubro de 2017
-
↑ Roskov Y., Abucay L., Orrell T., Nicolson D., Bailly N., Kirk P.M., Bourgoin T., DeWalt R.E., Decock W., De Wever A., Nieukerken E. van, Zarucchi J., Penev L. (2017). «Cecropia peltata L.». Species 2000 & ITIS Catalogue of Life, 2017 Annual Checklist. Digital resource at www.catalogueoflife.org/annual-checklist/2017. Species 2000: Naturalis, Leiden, the Netherlands. ISSN 2405-884X. Consultado em 11 de outubro de 2017 !CS1 manut: Nomes múltiplos: lista de autores (link)
-
↑ «Cecropia peltata L.». Plants for a Future (PFAF). Disponível em: http://pfaf.org. Consultado em 11 de outubro de 2017
-
↑ a b «Cecropia peltata L.». Useful Tropical Plants Database. Disponível em: http://tropical.theferns.info/. Consultado em 11 de outubro de 2017
-
↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x Nick Pasiecznik. «Cecropia peltata L.». França: Invasive Species Compendium. Wallingford, GBR: CAB International. www.cabi.org/isc. Consultado em 11 de outubro de 2017
-
↑ a b c d e f g h «Cecropia peltata L.». Global invasive species database. Disponível em: http://www.iucngisd.org. Consultado em 11 de outubro de 2017
-
↑ «CÁXETA, A ÁRVORE». http://www.plantasquecuram.com.br/. Consultado em 11 de outubro de 2017
-
↑ «Cecropia peltata L. - EMBAÚBA». http://www.plantamed.com.br. Consultado em 11 de outubro de 2017
-
↑ «Cecropia peltata L.». Encyclopedia of Life (EoL). Consultado em 11 de outubro de 2017
-
↑ a b «Cecropia peltata L.». Northeastern Area State & Private Forestry - USDA Forest Service. Disponível em: https://www.na.fs.fed.us/. Consultado em 11 de outubro de 2017
-
↑ «Cecropia peltata L.». National Center for Biotechnology Information disponível em: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/. Consultado em 12 de outubro de 2017
- license
- cc-by-sa-3.0
- copyright
- Autores e editores de Wikipedia
Cecropia peltata: Brief Summary
(
Portuguese
)
provided by wikipedia PT
Cecropia peltata é uma árvore da família Urticaceae, nativa, não endêmica do Brasil. É considerada uma das cem piores espécies invasoras do mundo. Quando introduzida é considerada erva daninha ao longo de cursos de água, margens de estradas e terras abandonadas. Alguns de seus nomes populares são embaúba eu caxeta.
- license
- cc-by-sa-3.0
- copyright
- Autores e editores de Wikipedia
Cecropia peltata
(
Vietnamese
)
provided by wikipedia VI
Cecropia peltata là loài thực vật có hoa trong họ Tầm ma. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1759.[1]
Chú thích
Liên kết ngoài
- license
- cc-by-sa-3.0
- copyright
- Wikipedia tác giả và biên tập viên
Cecropia peltata: Brief Summary
(
Vietnamese
)
provided by wikipedia VI
Cecropia peltata là loài thực vật có hoa trong họ Tầm ma. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1759.
- license
- cc-by-sa-3.0
- copyright
- Wikipedia tác giả và biên tập viên
Цекропия щитовидная
(
Russian
)
provided by wikipedia русскую Википедию
Вид: Цекропия щитовидная
Международное научное название
Cecropia peltata L., 1759
Синонимы Систематика
на ВикивидахИзображения
на Викискладе ITIS 19214NCBI 210352GRIN t:9679IPNI 850956-1TPL kew-2707099 Цекропия щитовидная, трубное дерево (лат. Cecropia peltata) — быстрорастущее тропическое дерево, типовой вид рода Цекропия семейства Крапивные (Urticaceae).
Ареал
Естественным образом растение произрастает в тропических районах Америки от районов южной Мексики через всю Центральную Америку до северных регионов Южной Америки, встречается на островах Тринидад и Тобаго, на Ямайке. Растение было ввезено Африку, Азию и Тихоокеанский регион. Данный вид был назван одним из ста худших инвазивных чужеродных видов.[2]
Ботаническое описание
Вечнозелёные деревья с прямостоячим полым стволом высотой до 15 метров (в отдельных случаях растение может достигать 25 метров в высоту) и с кроной зонтиковидной формы.
Листья беловатые блестящие, посажены на длинные (20—50 см) черешки, листовые пластинки 7—10-пальчато-разделённые лопастные, крупные, обычно размером 20×20 см. Нижняя поверхность листьев покрыта мелкими волосами. Ветви зелёного цвета покрыты жёсткими волосками.
Растение двудомное, мужские цветки мелкие (1—1,5 мм), женские крупнее (3—5 см в длину).
Использование и экология
Коренное население Америки традиционно использовало стебли растения для изготовления духовых трубок. В связи с чем растение известно под вторым неботаническим названием трубное дерево. Расщепленные пополам стволы дерева используются как водосточные желоба.
Растение относится к числу мирмекофилов. Муравьи часто расселяются в полостях ветвей и стволов растения, и при этом питаются соком и мягкими тканями растения, но взамен обеспечивают защиту растения от вредителей.
Примечания
Цекропия щитовидная: Brief Summary
(
Russian
)
provided by wikipedia русскую Википедию
Цекропия щитовидная, трубное дерево (лат. Cecropia peltata) — быстрорастущее тропическое дерево, типовой вид рода Цекропия семейства Крапивные (Urticaceae).
號角樹
(
Chinese
)
provided by wikipedia 中文维基百科
二名法 Cecropia peltataLinnaeus, 1759 號角樹(學名:Cecropia peltata)是傘樹屬下的一個種,生長極快,是世界百大外來入侵種之一。 [1]
這個樹種在1759年由卡爾·林奈在《自然系統》中描述,是該屬第一個被描述的種,傘樹屬的許多種都被與之混為一談。[2] 原產於墨西哥南部到南美洲北部的範圍內,特立尼達和多巴哥、牙買加也有產。後來被引入非洲、亞洲和太平洋地區。[2]
描述
號角樹的生長速度很快,[3] 一般高度可達15米(49英尺),但偶爾也可能會長到25米(82英尺)。其葉子很大,長寬在10~60厘米(3.9~23.6英寸)之間,但一般是 20 × 20厘米(7.9英寸)。每片葉子有7至11個葉裂,但一般在8-10個之間。葉子背面有細小絨毛。葉柄的長度一般為20~50厘米(7.9~19.7英寸),呈綠色,有堅硬絨毛。[2]
和傘樹屬的其他五中一樣,號角樹為雌雄異株。雄花長度在1~1.5毫米(0.039~0.059英寸)間,雄花花序封閉在佛焰苞中,花葯成熟時佛焰苞就會打開、脫落。雌花成對生長。果實為瘦果、長度為2毫米(0.079英寸)。[2]
參考文獻
维基共享资源中相关的多媒体资源:
號角樹
號角樹: Brief Summary
(
Chinese
)
provided by wikipedia 中文维基百科
號角樹(學名:Cecropia peltata)是傘樹屬下的一個種,生長極快,是世界百大外來入侵種之一。
這個樹種在1759年由卡爾·林奈在《自然系統》中描述,是該屬第一個被描述的種,傘樹屬的許多種都被與之混為一談。 原產於墨西哥南部到南美洲北部的範圍內,特立尼達和多巴哥、牙買加也有產。後來被引入非洲、亞洲和太平洋地區。
ヤツデグワ
(
Japanese
)
provided by wikipedia 日本語
ヤツデグワ: Brief Summary
(
Japanese
)
provided by wikipedia 日本語
ヤツデグワ(学名:Cecropia peltata)は、イラクサ目・イラクサ科に分類される常緑高木の一種。