Trichius gallicus ye una especie d'coleópteru de la familia Scarabaeidae.
Alcuéntrase nel paleárticu: Europa y el Magreb.[1]
.Trichius gallicus ye una especie d'coleópteru de la familia Scarabaeidae.
Trichius gallicus, auch als Glattschieniger Pinselkäfer bekannt, ist ein Käfer aus der Familie der Blatthornkäfer (Scarabaeidae). Die Art wird der Unterfamilie der Rosenkäfer (Cetoniinae) zugeordnet. Trichius gallicus ist eine von drei Arten der Gattung Trichius, die in Mitteleuropa vorkommen.
Die Käfer erreichen eine Länge von 10–12 mm. Kopf und Halsschild sind bräunlich behaart. Die Flügeldecken sind gewöhnlich gelb mit drei schwarzen Querbinden, die nicht bis zur Flügeldeckennaht reichen. Die Flügelmusterung kann jedoch sehr variabel sein.
Männchen und Weibchen lassen sich gewöhnlich anhand der Ausbildung des ersten Vordertarsenglieds bestimmen.[1][2] Dieses ist beim Männchen am apikalen Ende verbreitert und abgerundet. Die Mittelschiene weist bei den Männchen im Gegensatz zu Trichius fasciatus keine tiefe Einkerbung auf.[2] Von der in Südosteuropa vorkommenden Art Trichius sexualis unterscheidet sich Trichius gallicus auf der Ventralseite der Männchen. Die Art ist nur am vorletzten Sternit weiß beschuppt, während T. sexualis auf den vier vorletzten Sterniten weißlich beschuppt ist.[2][1] Das Pygidium der Weibchen der drei verwandten Arten weist ebenfalls Unterschiede auf.[2][1]
Trichius gallicus gilt im Gegensatz zu Trichius fasciatus als eine wärmeliebende Käferart. Ihre Verbreitung erstreckt sich über West- und Mitteleuropa sowie das westliche Südeuropa (einschließlich Sardinien) bis nach Nordwestafrika.[2][3] In England ist die Art ebenfalls vertreten.[4] In Deutschland ist die Art in allen Bundesländern außer Bayern vertreten. Sie kommt hauptsächlich in der Norddeutschen Tiefebene vor.[2] In den Mittelgebirgen kommt dagegen die verwandte Art Trichius fasciatus vor. In Ostdeutschland hat sich Trichius gallicus erst seit 1960 von Berlin ausgehend ausgebreitet.[4] In Osteuropa kommt die Art in Böhmen und Mähren vor.[5]
Die Larven von Trichius gallicus entwickeln sich in weißfaulem Laubholz.[5] Sie benötigen zwei Jahre bis zum adulten Käfer. Die Käfer fliegen hauptsächlich im Juni und Juli. Man beobachtet sie in Flussauen, an feuchten Waldrändern, auf Heide- und auf Ruderalflächen.[5] Sie besuchen dabei die Blüten verschiedener Doldenblütler, aber auch anderer Pflanzen wie Brombeere oder Rainfarn.[2]
Die Art wurde lange Zeit als Trichius zonatus Germar, 1831 geführt. Erst im Jahr 2012 wurde von Frank-Thorsten Krell die Nomenklatur und die verwendeten Synonyme näher untersucht, mit dem Ergebnis, dass heute Trichius gallicus als führende Artbezeichnung verwendet wird.[3]
In der Literatur verwendete Synonyme sind somit:[3]
Trichius gallicus, auch als Glattschieniger Pinselkäfer bekannt, ist ein Käfer aus der Familie der Blatthornkäfer (Scarabaeidae). Die Art wird der Unterfamilie der Rosenkäfer (Cetoniinae) zugeordnet. Trichius gallicus ist eine von drei Arten der Gattung Trichius, die in Mitteleuropa vorkommen.
Trichius gallicus is a beetle species belonging to the family Scarabaeidae, subfamily Cetoniinae. It frequently appears in the literature under the name "Trichius rosaceus", but this name is permanently unavailable under ICZN Article 11.4, as are all of Voet's names.[1]
These beetles are present in most of Europe, they are about 10 millimeters long and can be encountered from May through July feeding on flowers.
The sides of the chest and the back of the abdomen are covered with a pubescence, hence the popular name of Bee beetle of Trichius species. Head and pronotum are black, while the elytra are yellowish, crossed by a few black bands.
The first black band usually does not reach the scutellum, other bands are incomplete and the second has a rectangular form. The color of hair usually is more orange-red compared to Trichius fasciatus. Median tibiae are without teeth. In males, only the penultimate abdominal segment has a band of white hairs.
Trichius gallicus is a beetle species belonging to the family Scarabaeidae, subfamily Cetoniinae. It frequently appears in the literature under the name "Trichius rosaceus", but this name is permanently unavailable under ICZN Article 11.4, as are all of Voet's names.
These beetles are present in most of Europe, they are about 10 millimeters long and can be encountered from May through July feeding on flowers.
The sides of the chest and the back of the abdomen are covered with a pubescence, hence the popular name of Bee beetle of Trichius species. Head and pronotum are black, while the elytra are yellowish, crossed by a few black bands.
The first black band usually does not reach the scutellum, other bands are incomplete and the second has a rectangular form. The color of hair usually is more orange-red compared to Trichius fasciatus. Median tibiae are without teeth. In males, only the penultimate abdominal segment has a band of white hairs.
Trichius gallicus es una especie de coleóptero de la familia Scarabaeidae.
Habita en el paleártico: Europa y el Magreb.[3][1]
Trichius gallicus es una especie de coleóptero de la familia Scarabaeidae.
Trichius gallicus (Dejean, 1821) è un coleottero appartenente alla famiglia degli Scarabeidi (sottofamiglia Cetoniinae).
T. gallicus si presenta come un insetto di piccole dimensioni, comprese tra i 9 e i 13 mm di lunghezza. Presenta un corpo tozzo, dal color nero con le elitre marroncine, caratterizzate da chiazze nere. Sul pronoto presenta una pubescenza abbastanza pronunciata.[1]
Le larve hanno l'aspetto di vermi bianchi dalla forma a "C". Presentano la testa e le tre paia di zampe sclerificate.
Gli adulti compaiono con l'arrivo della primavera e sono di abitudini diurne. Si possono osservare volare sui fiori o su di essi, intenti a nutrirsi ed accoppiarsi. Le larve si sviluppano nel terreno, nutrendosi di legno morto.[1]
T. gallicus è diffuso in Europa centrale, Europa occidentale e nord Africa.[1]
T. gallicus è inserito nella Lista rossa IUCN e viene classificato come specie a rischio minimo di estizione.[2]
Trichius gallicus (Dejean, 1821) è un coleottero appartenente alla famiglia degli Scarabeidi (sottofamiglia Cetoniinae).
Trichius gallicus er en bille som hører til gruppen gullbasser (Cetoniinae) i den store gruppen skarabider (Scarabaeoidea). Disse billene har larver i død ved eller humus, de voksne finnes ofte på blomster.
En middelsstor (ca. 10 millimeter), kraftig, langbeint gullbasse. Arten ligner overflatisk på en humle og drar trolig nytte av denne likheten med stikkende insekter. Hodet er flatt utvidet forover, firkantet. Pronotum er rundet, tydelig smalere enn dekkvingene, tett kledt med gule eller hvitaktige, ulne hår. Dekkvingene er forkortede og dekker ikke det bakerste bakkroppsleddet, med gule og svarte tverrbånd, disse er vanligvis avbrutte i midten, men tegningen på dekkvingene er svært variabel.
Larvene lever i morkent treverk eller hule trær, utviklingen tar gjerne flere år. De voksne billene besøker ofte blomster.
Arten er utbredt over det meste av Europa, men mangler i nord, og i Nord-Afrika.
Arten har vært kjent som Trichius rosaceus, men dette navnet er ikke gyldig publisert i en binomiell form [1]
Trichius gallicus er en bille som hører til gruppen gullbasser (Cetoniinae) i den store gruppen skarabider (Scarabaeoidea). Disse billene har larver i død ved eller humus, de voksne finnes ofte på blomster.
Orszoł paskowany[1] (Trichius gallicus) – gatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych i podrodziny kruszczycowatych. Występuje w Europie i północno-zachodniej Afryce. Larwy rozwijają się w martwym drewnie drzew liściastych. Imagines odwiedzają kwiaty krzewów i bylin, zwykle w pobliżu lasów.
Gatunek ten po raz pierwszy został opisany między 1766 a 1778 przez J.E. Voeta pod nazwą Scarabaeus rosaceus, jednak autor ten nie trzymał się w swojej pracy stosowania nazewnictwa binominalnego, w związku z czym uznaje się tę nazwę w świetle Międzynarodowego Kodeksu Nomenklatury Zoologicznej za niedostępną (unavaible). Epitet gatunkowy rosaceus, po wcześniejszej synonimizacji, przywrócił w 1891 E.G. Kraatz (już w rodzaju Trichius) i to on uznawany jest za autora nazwy. Jednak w 1821 P.F.M.A. Dejean opisał ten gatunek pod nazwą Trichius gallicus i tę nazwę uznaje się za obowiązującą, a Trichius rosaceus za młodszy synonim. W 1831 E.F. Germar opisał Trichius zonatus, którego obecnie uznaje się za sardyński podgatunek T. gallicus. Uporządkowania nazewnictwa i wyznaczenia lektotypu T. g. zonatus dokonał dopiero w 2012 F.-T. Krell, natomiast we wcześniejszej literaturze gatunek ten często występuje pod nazwami T. zonatus i T. rosaceus[2].
Chrząszcz o ciele długości od 10 do 14 mm. Na czarnych: głowie, przedpleczu, tarczce, pygidium i spodzie ciała występuje gęste, żółte owłosienie, a na przedpleczu i pygidium także białokremowe, aksamitne plamy. Pokrywy mają tło żółtopomarańczowe do brunatnożółtego z przyciemnionym szwem oraz czarny wzór z plam o zmiennej formie i układzie. U samca piąty sternit odwłoka zawsze ma poprzeczną, białą plamę, czasem przerwaną pośrodku. Samicę można odróżnić od orszoła prążkowanego i T. sexualis po prostym brzegu zewnętrznym szóstego sternitu i jednocześnie pygidium niewciętym na wierzchołku, ale płytko wgłębionym przed nim. Samiec różni się od wspomnianych gatunków ząbkami na bokach paramer, a od T. sexualis także węższym aparatem kopulacyjnym w widoku grzbietowym[3].
Owad o słabo poznanej bionomii[4]. Larwy są saproksylofagami. Przechodzą rozwój w rozkładającym się drewnie drzew liściastych[5]. Owady dorosłe spotkać można od maja do lipca w takich miejscach jak brzegi lasów i śródleśne łąki[4]. W Czechach odnotowane na torowiskach kolejowych[5]. Odwiedzają kwiaty krzewów takich jak róża dzika, tawuły, bzy i jeżyny oraz niektórych bylin, np. świerzbnicy polnej i selerowatych[4][5][6]. Łowione bywają w pułapki Moerickego[6] i pułapki Malaise’a[7].
Wskutek mylenia z innymi orszołami jest to gatunek o słabo rozpoznanym rozmieszczeniu. Znany z północno-zachodniej Afryki[4], Portugalii, Hiszpanii, Francji, Belgii, Luksemburgu, Holandii, Wielkiej Brytanii, Niemiec, Szwajcarii, Włoch, Czech, Polski, Słowacji, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii[8] i północnej Albanii[9]. W Polsce pewne doniesienia pochodzą z Poznania, Łodzi i dwóch stanowisk na Pomorzu[6]. Podgatunek T. g. zonatus jest endemitem Sardynii[2].
W 2002 orszoł ten znalazł się na Czerwonej liście zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce jako gatunek zagrożony o statusie słabo rozpoznanym (DD – Data Deficient)[1]. W 2005 umieszczony został na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej. Bezkręgowce” jako gatunek krytycznie zagrożony[10]. Na Europejskiej czerwonej liście chrząszczy saproksylicznych z 2010 figuruje jako gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern)[11].
Orszoł paskowany (Trichius gallicus) – gatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych i podrodziny kruszczycowatych. Występuje w Europie i północno-zachodniej Afryce. Larwy rozwijają się w martwym drewnie drzew liściastych. Imagines odwiedzają kwiaty krzewów i bylin, zwykle w pobliżu lasów.
