dcsimg

Varanus ( астурски )

добавил wikipedia AST

Varanus

Perentie Lizard Perth Zoo SMC Spet 2005.jpg

Varano xigante (Varanus giganteus)
id="17" colspan="3" |Taxonomía Reinu:

Animalia

Filu:

Chordata

Clase:

Reptilia

Subclase:

Diapsida

Orde:

Squamata

Suborde:

Lacertilia

Infraorden:

Platynota

Familia:

Varanidae

Xéneru:

VaranusMerrem, 1820

id="82" colspan="3" |Especie #tipo

Lacerta

variaWhite, 1790

id="90" colspan="3" |Especies

Vease'l testu.

[editar datos en Wikidata]

Varanus ye un xéneru de saurópsidos escamosos qu'entiende numberoses especies de grandes llagartos de cabeza pequeña, pescuezu llargu, cuerpu y pates grueses, y cola llarga y fuerte.

Toles especies del xéneru tán amparaes pol alcuerdu de Washington (CITES). Na so mayoría nel apéndiz II y dalgunes como V. komodoensis nel apéndiz I.[1]

Especies

Reconócense les 79 especies vives siguientes (les extintes indiquense con †):[2]

Referencies

  1. Listado especies CITES. pg. 24, Varanidae
  2. Uetz, P. & Jirí Hošek (ed.): «Varanus». Reptile Database. Reptarium. Consultáu'l 31 de mayo de 2016.
  3. Weijola, Valter; Kraus, Fred; Vahtera, Varpu; Lindqvist, Christer; Donnellan, Stephen C. (1 de xineru de 2017). «Reinstatement of Varanus douarrha Lesson, 1830 as a valid species with comments on the zoogeography of monitor lizards (Squamata : Varanidae) in the Bismarck Archipelago, Papua New Guinea». Australian Journal of Zoology 64 (6): 434-451. doi:10.1071/zo16038. Consultáu'l 8 de mayo de 2017.Weijola, Valter; Kraus, Fred; Vahtera, Varpu; Lindqvist, Christer; Donnellan, Stephen C. (1 de xineru de 2017). «Reinstatement of Varanus douarrha Lesson, 1830 as a valid species with comments on the zoogeography of monitor lizards (Squamata : Varanidae) in the Bismarck Archipelago, Papua New Guinea». Australian Journal of Zoology 64 (6): pp. 434–451. doi:10.1071/zo16038. https://doi.org/10.1071/ZO16038. Consultáu 'l 8 de mayo de 2017.
  4. Brad Maryan, Paul M. Oliver, Alison J. Fitch & Morgan O’Connell. 2014. Molecular and morphological assessment of Varanus pilbarensis (Squamata: Varanidae), with a description of a new species from the southern Pilbara, Western Australia. Zootaxa 3768 (2): 139–158.
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia authors and editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia AST

Varanus: Brief Summary ( астурски )

добавил wikipedia AST

Varanus ye un xéneru de saurópsidos escamosos qu'entiende numberoses especies de grandes llagartos de cabeza pequeña, pescuezu llargu, cuerpu y pates grueses, y cola llarga y fuerte.

Toles especies del xéneru tán amparaes pol alcuerdu de Washington (CITES). Na so mayoría nel apéndiz II y dalgunes como V. komodoensis nel apéndiz I.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia authors and editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia AST

Varan ( азерски )

добавил wikipedia AZ

Varan (lat. Varanus) - varanlar fəsiləsunə aid heyvan cinsi.

Yarımcinsləri

  • Varanus
  • Odatria
  • Soterosaurus
  • Philippinosaurus
  • Papusaurus
  • Euprepiosaurus
  • Empagusia
  • Polydaedalus
  • Psammosaurus

Xarici keçidlər

Mənbə

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia AZ

Varan: Brief Summary ( азерски )

добавил wikipedia AZ

Varan (lat. Varanus) - varanlar fəsiləsunə aid heyvan cinsi.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia AZ

Varan ( бретонски )

добавил wikipedia BR



Ar varaned zo stlejviled eus ar genad Varanus. Glazarded vic'haner int hag an darn vrasañ anezho zo kigdebrer.

Spesadoù

E-touez ar spesadoù varaned emañ :

...

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia authors and editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia BR

Varan: Brief Summary ( бретонски )

добавил wikipedia BR



Ar varaned zo stlejviled eus ar genad Varanus. Glazarded vic'haner int hag an darn vrasañ anezho zo kigdebrer.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia authors and editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia BR

Varan ( чешки )

добавил wikipedia CZ
ikona
Tento článek není dostatečně ozdrojován a může tedy obsahovat informace, které je třeba ověřit.
Jste-li s popisovaným předmětem seznámeni, pomozte doložit uvedená tvrzení doplněním referencí na věrohodné zdroje.

Varan (Varanus) je podle některých názorů (Lee et al. 1998, Vidal et al. 2012) jediným recentním rodem monotypické čeledi varanovití (Varanidae), podle jiných názorů (Estes, de Queiroz a Gauthier 1988, Conrad et al. 2008, Gauthier et al. 2012) do zmíněné čeledi patří ještě rod varanovec (Lanthanotus) s jediným recentním druhem varanovec bornejský (Lanthanotus borneensis). Rod varan zahrnuje cca 70 druhů ještěrů se štíhlým tělem, dlouhýma silnýma nohama a velmi dlouhým ocasem. Patří mezi ně největší v současnosti žijící ještěři - varan komodský (Varanus komodoensis), varan Salvadoriův (Varanus salvadorii) a varan obrovský (Varanus giganteus).

Pojmenování

Když v roce 1768 rakouský učenec Joseph Nicolaus Laurenti popsal varana skvrnitého, první známý druh varana, domníval se, že slovo "varan" souvisí s varováním (něm. warnen) a dal mu jméno monitor (lat. "ten, kdo varuje"). Toto jméno, které je kvůli síle, agresivitě a výraznému syčení varanů celkem opodstatněné, se ujalo v některých jazycích včetně angličtiny (monitor lizard). Ve skutečnosti pochází slovo varan z arabštiny, kde se varan pustinný nazývá waral (ورل).

Morfologie

Tělo varanů je poměrně robustní a svalnaté, hlava malá, dopředu se zužující, krk dlouhý, ohebný, ocas bičovitý, nelámavý, někdy opatřený ostny. Silné končetiny jsou zakončeny pěti prsty s dlouhými zakřivenými drápy. Tělo je pokryté silnou kůží s drobnými, drsnými šupinami. Oči jsou chráněny pohyblivými víčky, zuby jsou dlouhé, zahnuté. Od jiných ještěrů se odlišuje stavbou jazyka, který se skládá ze dvou částí - masité silné pochvy jako základny a z ní se vysunující dlouhé tenké části, na konci hluboce rozeklané.Varani mají takzvaný nedokončený růst, což znamená že rostou po celý život.Sliny některých varanů obsahují toxické látky, které brání srážení krve.

Velikost

Jedná se o středně velké až velké ještěry, dorůstající délky těla od 23 cm u australského druhu Varanus brevicauda do 470 cm u druhu Varanus salvadorii. Nejmohutnějším druhem je varan komodský Varanus komodoensis, dorůstající délky 310 cm a hmotnosti až 150 kg.

Rozšíření

Varani obývají subtropické a tropické oblasti Afriky, Asie, Austrálie a Oceánie. Nejvíce na severu se vyskytuje varan pustinný ((Varanus griseus), jehož rozšíření zasahuje do Kazachstánu, naopak nejjižněji se vyskytuje varan Gouldův (varanus gouldi) z jižní Austrálie. Předpokládá se, že centrem jejich evoluce byla Afrika a Indie.

Biotop

Varani obývají nejrůznější prostředí od bažin, přes tropický deštný prales a savany až po pouště a polopouště. Najdeme mezi nimi druhy stromové (např. varan smaragdový (Varanus prasinus)), skalní (např. varan ostnoocasý (Varanus acanthurus)), pozemní (např. varan komodský (Varanus komodensis)) i vodní (např. varan mangrovový (Varanus indicus)).

Potrava

Téměř všechny druhy varanů jsou masožravé. Menší druhy varanů loví především hmyz, případně měkkýše, větší se živí obratlovci včetně savců, až do velikosti menších kopytníků. Varan komodský je údajně schopen ulovit i vodního buvola. Vodní a bažinné druhy loví především ryby. Výjimkou je filipínský varan druhu Varanus olivaceus se živí plody palem a suchozemskými plži. Některé druhy, např. varan skvrnitý (Varanus salvator) žerou i odpadky nebo trus různých živočichů. U některých druhů varanů byl zaznamenán kanibalismus.

Způsob života

Všichni varani jsou aktivní ve dne. Jedná se o velmi pohyblivé ještěry, kteří dokáží běžet rychlostí až 30 km/h a při běhu nesou tělo i ocas nad povrchem terénu. Mají rychlejší metabolismus než ostatní plazi, jednoduchá bránice jim umožňuje efektivnější způsob dýchání a zvláštní, dvoufázový rytmus srdečních stahů zajišťuje, že se jim v srdci nemísí okysličená a odkysličená krev. Umí také panáčkovat na zadních končetinách. Bažinné a vodní druhy velmi dobře plavou a dokáží se i potápět. Varan pustinný a některé australské druhy upadají do zimního spánku, ostatní druhy jsou aktivní celoročně. Varani mezi ještěry vynikají dokonalými smysly a vysokou inteligencí. Zvíře velikosti králíka vidí varan na vzdálenost 300 m a pach zdechliny ucítí až na 10 km. V zajetí dokáží odlišit svého ošetřovatele od ostatních lidí, reagují na jednoduché povely a naučí se procházet bludištěm.

Rozmnožování

Všichni varani jsou vejcorodí a o vejce ani mláďata se nestarají. Páření předcházejí námluvy, při nichž mezi sebou samci zápasí o samice. Při souboji se postaví na zadní končetiny a snaží se jeden druhého povalit na záda. Snůšky varanů nebývají příliš početné, vejce jsou kožovitá a samice některých druhů je kladou do termitišť.

Chov v teráriu

Vzhledem ke své velikosti varani vyžadují prostorná terária, zařízená podle nároků konkrétního druhu větvemi na šplhání, vodní nádržkou či několika kameny. Vyžadují poměrně vysokou teplotu, nároky na vlhkost vzduchu se liší podle biotopu příslušného druhu. Varan pustinný vyžaduje i v zajetí zimní spánek, ostatní druhy nikoli. Mezi nejčastěji chované druhy patří africký varan stepní (Varanus exanthematicus), který se poměrně snadno rozmnožuje, dorůstá délky pouze kolem 70-90 cm a má klidnou povahu. Tento druh varana vyžaduje polosuché terárium s několika větvemi na šplhání. Pro své krásné zbarvení je oblíben i varan smaragdový (Varanus prasinus) z tropické Asie, který vyžaduje skříňové terárium zařízené větvemi a vysokou vzdušnou vlhkost. Je to poměrně choulostivý chovanec. Menší druhy varanů krmíme myšaty, měkkýši, malými rybkami a větším hmyzem, velké druhy především myšmi, potkany, kuřaty, rybami a syrovým masem, někteří jedinci přijímají i vařené vejce nebo tvaroh, smíchaný s mrkví a mletým masem.

Varani a lidé

V mnoha oblastech subsaharské Afriky, jižní i jihovýchodní Asie lidé varany loví pro kůži i maso a vybírají jim vejce, která jsou velmi chutná. Z varaní kůže se vyrábí luxusní kabelky, pásky i boty. Z toho důvodu jsou některé druhy varanů ohroženy vyhubením. Zaklínači hadů v Egyptě a jinde na Blízém východě předváděli kromě kober také chycené varany pustinné a jejich souboje s jinými zvířaty. Sinhálci v minulosti připravovali obávaný jed tím způsobem, že v nádobce z lidské lebky svařili kobří krev, arzenik, semena kulčiby, soterku a další jedovaté rostliny. Zatímco se jed vařil, nutili chyceného varana, aby syčel do plamenů, čímž prý jed nabyl zvláštní účinnosti. Původní obyvatelé Andamanských ostrovů, některé skupiny australských Aboriginců i Papuánců varana uctívají jako totemického předka. Naproti tomu ve východní Africe a místy v jihovýchodní Asii jsou varani obáváni jako zvířata přinášející neštěstí. V Thajsku slouží slovo pro varana - hía dokonce jako silná nadávka, a proto pokud chtějí Thajci mluvit o varanovi, používají raději opis, např. "stříbrozlaté zvíře".

Systematika

Do rodu Varanus náleží kolem 70 druhů, mezi jinými:

Literatura

  • GAISLER, Jiří. Zoologie obratlovců. 1. vyd. Praha: Academia, 1983. 536 s.

Související články

Externí odkazy

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia autoři a editory
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia CZ

Varan: Brief Summary ( чешки )

добавил wikipedia CZ
ikona Tento článek není dostatečně ozdrojován a může tedy obsahovat informace, které je třeba ověřit.
Jste-li s popisovaným předmětem seznámeni, pomozte doložit uvedená tvrzení doplněním referencí na věrohodné zdroje.

Varan (Varanus) je podle některých názorů (Lee et al. 1998, Vidal et al. 2012) jediným recentním rodem monotypické čeledi varanovití (Varanidae), podle jiných názorů (Estes, de Queiroz a Gauthier 1988, Conrad et al. 2008, Gauthier et al. 2012) do zmíněné čeledi patří ještě rod varanovec (Lanthanotus) s jediným recentním druhem varanovec bornejský (Lanthanotus borneensis). Rod varan zahrnuje cca 70 druhů ještěrů se štíhlým tělem, dlouhýma silnýma nohama a velmi dlouhým ocasem. Patří mezi ně největší v současnosti žijící ještěři - varan komodský (Varanus komodoensis), varan Salvadoriův (Varanus salvadorii) a varan obrovský (Varanus giganteus).

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia autoři a editory
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia CZ

Varaner ( дански )

добавил wikipedia DA

Varaner (Varanus) er en slægt af middelstore og store øgler som findes i det meste af Afrika, Sydasien, Sydøstasien, Ny Guinea og Australien. De forekommer i mange forskellige biotoper fra ørken til tropisk regnskov.

Betegnelsen varan kan også bruges om medlemmer af varanfamilien (Varanidae) eller overfamilien Varaniformes. Forskellen er ikke stor, da øreløs varan er eneste nulevende medlem af disse grupper som ikke er i slægten Varanus. Ofte regnes øreløs varan til sin egen familie.

Kropsbygning og levevis

Totallægden varierer fra 25 cm hos Varanus brevicauda til 3,1 m hos komodovaranen. Hos de fleste arter udgør halen en stor del af totallængden. Hovedet er lille med små øjne, mens nakken og kroppen er kraftige. Lemmene er stærke, og har fem tæer med krumme kløer. Den kraftigt byggede hale kan ikke afkastes. Der er ni nakkehvirvler, hvor de fleste andre øgler har otte. Skindet er løst, og har små skæl. Tungen er lang og dybt kløftet som hos slanger og overfører duft til Jacobsons organ. Lugtesansen er vigtigere end synet for at finde bytte.

Lungerne og hjertet er mere effektive end hos andre øgler. Hvis man ser bort fra de akvatiske arter, så har anaerob respiration ikke så stor betydning som hos andre slanger og øgler, og blodet indeholder lidt mælkesyre. Det antages også, at varaner er mere intelligente end andre øgler, og det er påvist, at de kan tælle til seks.

I parringstiden kæmper hannerne mod hinanden. Hos de store arter rejser de sig på to ben og udkæmper brydekampe. Alle arter lægger æg. Nogle placerer æggene i termitboer, andre graver dem ned i jorden.

 src=
Smaragdvaranen fra Ny Guinea lever i træer

Som regel bevæger varaner sig på alle fire ben, men de kan også rejse sig på to ben, for at løbe hurtigere, eller for at få bedre oversigt. Mange arter klatrer i træer, og de fleste er gode svømmere. Nogle arter er delvis akvatiske, og drives frem i vandet af halen som er fladklemt fra siden. Alle varaner er stort set dagaktive. Når en varan føler sig truet, slår den med halen, oppuster struben, hvæser højt, og vender siden til samtidig med at kroppen presses sammen.

Varaner er rovdyr, men nogle trælevende arter spiser også frugt. Små varaner fanger hvirvelløse dyr som insekter, bløddyr og krebsdyr, mens større individer tager forskellige hvirveldyr. Komodovaranen jager til og med svin og hjorte, og mange af de store arter tager ådsler. Kannibalisme er heller ikke usædvanligt. Små byttedyr bliver slugt hele. Større bytte rives i stykker med tænderne, mens forbenene holder det på plads, før stykkerne sluges hele. Tænderne er krumme og fladklemte fra siden, og nogle arter har savtakker på tænderne. Det er påvist, at flere varanarter har giftkirtler i underkæben og at giften hjælper med til at dræbe byttet.

Udbredelse og systematik

I Australien findes 29 af verdens 73 varanarter, og her lever både den mindste og den fjerdestørste art, Varanus giganteus. Sandsynligvis overtager varanerne her økologiske nicher, som ellers fyldes af rov-pattedyr og rovfugle. Den allerstørste art, komodovaran, findes kun på små øer uden andre store rovdyr.

Den nærmeste nulevende slægtning er øreløs varan, som er en lidet kendt øgle fra Borneo. Nogle systematikere regner øreløs varan til varanfamilien, mens andre placerer den i sin egen familie. Mange forskellige uddøde øgler antages at være beslægtede med varanerne, blandt andet de marine mosasaurer fra kridttiden. Det er også blevet hævdet, at slanger stammer fra øgler som stod varanerne nær.

Fossile arter af slægten Varanus er tidligst kendt fra miocæn. Dengang levede blandt andet Varanus rusingensis i Kenya, V. hofmanni i Europa, og V. pronini i Kasakhstan. Andre arter er kendt fra pliocæn, som V. marathonensis fra Europa, og den store V. sivalensis fra Indien. I Australien levede kæmpen V. priscus i pleistocen. Det er den største terrestriske øgle som nogensinde har levet. På Ny Kaledonien er der fundet fossile rester efter varaner, selvom øen ligger i Stillehavet uden for slægtens udbredelse i dag.

Eksterne henvisninger

  • Varanus i The Reptile Database
  • лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Wikipedia-forfattere og redaktører
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia DA

    Varaner: Brief Summary ( дански )

    добавил wikipedia DA

    Varaner (Varanus) er en slægt af middelstore og store øgler som findes i det meste af Afrika, Sydasien, Sydøstasien, Ny Guinea og Australien. De forekommer i mange forskellige biotoper fra ørken til tropisk regnskov.

    Betegnelsen varan kan også bruges om medlemmer af varanfamilien (Varanidae) eller overfamilien Varaniformes. Forskellen er ikke stor, da øreløs varan er eneste nulevende medlem af disse grupper som ikke er i slægten Varanus. Ofte regnes øreløs varan til sin egen familie.

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Wikipedia-forfattere og redaktører
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia DA

    Warane ( германски )

    добавил wikipedia DE

    Die Warane (lateinisch Varanus) bilden eine über 80 Arten[1] umfassende Gattung der Schuppenkriechtiere (Squamata) aus der Teilordnung der Schleichenartigen (Anguimorpha). Sie kommen in den tropischen und subtropischen Gebieten von Afrika, Asien und Australien vor und bewohnen eine Vielzahl von Lebensräumen. Die meisten Warane sind lang gestreckte Echsen mit spitz zulaufendem Kopf und einem langen Schwanz. Je nach Art wird eine Länge von 20 cm bis 3 m erreicht. Die größte heute lebende Echse gehört der Gattung der Warane an: der Komodowaran. Ein auffallendes Merkmal der Warane ist die lange und an der Spitze tief gespaltene Zunge; sie dient beim Züngeln der geruchlichen Wahrnehmung, welche bei Waranen der wohl wichtigste Sinn ist.

    Alle Warane sind tagaktiv und verbringen die Nacht je nach Art in selbst gegrabenen Bauen, Baumhöhlen oder ähnlichen Unterschlüpfen. Die saisonale Aktivität von vielen Waranen wird von der Trockenzeit in ihren Lebensräumen geprägt. Während dieser Zeit mangelt es an Nahrung, und die Warane überdauern die Trockenzeit in einem Versteck.

    Es gibt sowohl bodenbewohnende und baumbewohnende als auch teils wasserbewohnende (semiaquatische) Arten. Durch besondere Anpassungen von Herz, Lunge und Ventilation können Warane weit mehr Sauerstoff als andere Schuppenkriechtiere aufnehmen, sie haben also eine effizientere Atmung und sind zu einer aktiveren Lebensweise und größerer Leistung befähigt. Die meisten Warane suchen große Gebiete züngelnd nach Beute ab. Nahezu alle Warane sind Fleischfresser und ernähren sich von Insekten, anderen Wirbellosen oder auch kleinen bis mittelgroßen Wirbeltieren. Einige Arten fressen auch Aas. Nur drei Arten auf den Philippinen fressen neben tierischer Nahrung auch zu einem großen Teil Früchte.

    Einige Arten der Warane sind von hoher wirtschaftlicher Bedeutung für den Menschen und werden besonders in Afrika und Südostasien für den Lederhandel und als Fleischlieferanten gejagt. Während eine Reihe von Arten diesem Bejagungsdruck augenscheinlich standhält, verzeichnen andere kommerziell genutzte Waranarten beträchtliche Bestandseinbußen. Daneben sind Warane oft durch den Verlust ihres Lebensraumes gefährdet. In der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN wird eine Art als stark gefährdet eingestuft, zwei weitere Arten als gefährdet. Für die meisten Arten liegen jedoch nur unzureichende Informationen zum Gefährdungsstatus vor.[2]

    Der Name Waran sowie der Gattungsname Varanus leiten sich etymologisch vom arabischen Wort ورل / waral ab, welches für Warane insgesamt steht, und von der gleichlautenden altägyptischen Bezeichnung für den Nilwaran (V. niloticus).[3]

    Inhaltsverzeichnis

    Verbreitung und Lebensraum

     src=
    Verbreitung der Warane

    Warane leben in den Tropen, Subtropen und in geringerem Maß auch in den gemäßigten Zonen der alten Welt. Das Verbreitungsgebiet der Gattung erstreckt sich in Afrika über fast den gesamten Kontinent und reicht von dort über die arabische Halbinsel, Mittelasien, Kontinental-Südostasien und die südostasiatische Inselwelt bis nach Australien.[4] Daneben erreichen einige Arten die westlichsten Inselgruppen des Pazifiks, etwa die Salomonen, die Marshallinseln, die Karolinen und die Marianen.[5][6] Das nördlichste Vorkommen aller Warane hat der Wüstenwaran, dessen Verbreitung sich von Nordafrika und Mittelasien bis zum Aralsee und zum Kaspischen Meer auf etwa 46° nördliche Breite erstreckt.[7] Warane fehlen auf Madagaskar, Tasmanien und Neuseeland sowie in Europa, Amerika und der Antarktis.[8]

    Ihre größte Diversität haben Warane in Australien; dort sind 30 Arten nachgewiesen. Stellenweise kommen bis zu elf Arten sympatrisch vor. Ein weiterer „Hotspot“ für Warane ist Neuguinea, welches fünf Arten mit Australien teilt. Auf Neuguinea, den Salomonen und dem Bismarck-Archipel zusammen sind 16 Arten von Waranen bekannt.[9][1] Auf den Molukken könnten bis zu zehn Arten vorkommen, die Zahl gilt jedoch als nicht gesichert.[10][11] Die Philippinen beherbergen acht Arten, darunter auch alle Früchte fressenden Arten der Untergattung Philippinosaurus. Seit 2010 sind drei weitere Arten aus den Philippinen beschrieben worden. Das Vorkommen des Raunackenwarans (V. rudicollis) auf den Philippinen ist nicht gesichert, zusammen wären es dann 12 Arten.[12][13] Im übrigen malaiischen Archipel leben 12 Arten,[1] in Kontinental-Asien 7 Arten. In Afrika schließlich gibt es 5 Arten.[14]

    In ihrem großen Verbreitungsgebiet besiedeln Warane eine Vielzahl von Lebensräumen in diversen Höhenlagen, beispielsweise Regenwald, Wüste und Mangroven. Einige Arten besiedeln auch anthropogene und urbane Räume. Die tropischen Lebensräume der Warane sind durch saisonale Schwankungen geprägt. Meist lassen sich diese in eine nahrungsreiche Regenzeit und eine nahrungsarme Trockenzeit unterteilen.[4]

    Merkmale

    Erscheinungsbild

     src=
    V. glauerti, einer der australischen Zwergwarane

    Warane entsprechen in ihrem Äußeren der Grundform einer Echse mit vier Beinen und einem Schwanz. Der Kopf ist meist mäßig hoch, vergleichsweise lang und läuft zur Schnauze hin spitz zu; es gibt jedoch eine Reihe von Arten mit hohem Schädel oder auch kurzem Kopf und stumpfer Schnauze. Warane haben wie Schlangen eine lange gespaltene Zunge, die das Doppelte der Kopflänge erreichen kann. Das Auge hat eine runde Pupille. Die Nasenlöcher sind rund oder schlitzförmig und können direkt an der Schnauzenspitze, direkt vor dem Auge oder dazwischen liegen. Lage und Form des Nasenlochs können zur Unterscheidung einzelner Arten herangezogen werden. Der Kopf ist gut vom recht langen Hals abgesetzt. Die Gliedmaßen sind vergleichsweise lang und tragen immer 5 Finger. Die Hintergliedmaßen sind länger als die Vordergliedmaßen. Der Schwanz ist bei den meisten Arten im Querschnitt rund, bei teils wasserbewohnenden (semiaquatischen) Arten ist der Schwanz jedoch als Ruderschwanz seitlich zusammengedrückt. So erzeugt er beim seitlichen Schlagen mehr Antrieb im Wasser. Die Vertreter der V. prasinus-Gruppe hingegen haben lange dünne Greifschwänze, die sie als Kletterhilfe einsetzen. Die Schwanzlänge übertrifft meistens die Kopf-Rumpf-Länge. Warane sehen den nicht näher verwandten Schienenechsen (Teiidae) ähnlich.[8]

    Die Färbung von Waranen ist höchst variabel und reicht vom leuchtend grünen Smaragdwaran (V. prasinus) bis hin zum vollkommen schwarzen (melanistischen) Panay-Waran (V. mabitang). Oft kommen Punktmuster oder Querbänderungen vor, und die Grundfarbe stellt im jeweiligen Lebensraum meist eine Tarnfarbe dar. Längsstreifen sind bei Waranen selten. Die Bauchseite ist in den meisten Fällen heller als die Körperoberseite. Jungtiere sind bei einigen Arten deutlich heller oder bunter als Alttiere.[8][4]

    Größe und Gewicht

    Warane sind bekannt für ihre große Spannweite an Körpergröße und Gewicht: Innerhalb keiner anderen Gattung der Wirbeltiere ist der Unterschied zwischen kleinen und großen Arten größer.[15] Der kleinste Waran ist der Kurzschwanzwaran (V. brevicauda), der eine maximale Gesamtlänge von 23 cm und ein Höchstgewicht von 17 g erreichen kann.[16] Der größte heute lebende Waran ist der Komodowaran (V. komodoensis), der eine Höchstlänge von bis zu rund 3 m bei einem Gewicht von über 70 kg erreichen kann.[17] Der Komodowaran ist die größte heute lebende Echse überhaupt; auch andere mittelgroße bis große Warane gehören zu den größten heute lebenden Echsen.[15] Innerhalb der Warane entwickelten sich mehrmals voneinander unabhängig besonders große bzw. kleine Arten.[15][18][19]

    Männchen werden bei den meisten Arten etwas größer als die Weibchen, da die Wachstumsrate der Weibchen im Laufe der Individualentwicklung (Ontogenese) schneller abnimmt als bei Männchen.[20] Außerdem haben Männchen manchmal leicht abweichende Proportionen des Kopfes und der Gliedmaßen, doch ohne eingehendere Untersuchung ist eine sichere Geschlechtsbestimmung bei den meisten Arten nicht möglich.[21]

    Beschuppung

     src=
    Kopfstudien von Bengalenwaran (V. bengalensis) und Bindenwaran (V. salvator)

    Warane haben größtenteils kleine, einfach gebaute Schuppen. Der Kopf trägt kleine, polygonale Schuppen. Der Schnauzenschild (Rostrale) ist nur undeutlich ausgebildet. Das gilt auch für die nicht sehr deutlich ausgeprägten Nasenschilde (Nasalia); stattdessen sind die Nasenlöcher von vielen kleinen Schuppen umgeben. Bei einigen Arten sind innerhalb der Überaugenschild-Reihen (Supraocularia) auffallend vergrößerte Schuppen ausgebildet. Auch die Nackenschuppen erfuhren bei einigen Arten eine Vergrößerung oder Zuspitzung; als Beispiele seien V. nuchalis und der Raunackenwaran (V. rudicollis) genannt. Die Schuppen des Rumpfes sind länglich oval und in recht regelmäßigen Querreihen angeordnet. Am Schwanz haben viele Zwergwarane der Untergattung Odatria stachelige Schuppen. Bei seitlich zusammengedrückten Schwänzen bilden meist die beiden obersten Schuppenreihen des Schwanzes Kiele aus.[8] Einige Warane (z. B. Grays Waran, V. olivaceus) haben auch besonders gekielte Schuppen auf der Körperunterseite, um beim Klettern zusätzlichen Halt zu haben.[22]

    Anatomie

    Schädel

     src=
    Schädel des Wüstenwarans (V. griseus)

    Auffallend am Gesichtsschädel sind die großen, relativ weit hinten liegenden Nasenfenster. Der Oberkieferknochen (Maxillare) ist recht lang. Im Unterkiefer findet sich zwischen dem Unterkieferknochen (Dentale) und einigen angrenzenden Knochen (Coronoid, Supraangulare und Angulare) eine breite, mit Bindegewebe gefüllte Naht. Der Hirnschädel zeigt nur wenige Besonderheiten.[8]

    Bedeutend für Warane sind die kinetischen Eigenschaften ihres Schädels, wodurch sie große Beutetiere oder große Stücke dieser ganz verschlucken können. So wird die fehlende Fähigkeit zum Kauen kompensiert.[8] Es sind Fälle bekannt geworden, in denen Warane Beutetiere von 42 % ihres eigenen Körpergewichts verschlungen haben; derart große Beute stellt jedoch die Ausnahme dar.[23] Einerseits ist der Waranschädel metakinetisch: Die Schädelelemente des Hinterkopfes (Occipitalregion) sind mit dem restlichen Schädel beweglich verbunden, der Rest des Schädels kann also gegen den Hinterkopf bewegt werden. Der Waranschädel ist andererseits auch mesokinetisch, der Oberkiefer kann an einem Knickgelenk hinter den Augenfenstern (Orbitae) gegen den Hirnschädel bewegt werden. Die Bindegewebenaht zwischen einigen Unterkieferknochen macht diese ebenfalls gegeneinander beweglich. Wie bei allen Schuppenkriechtieren zeichnet sich auch der Waranschädel durch Streptostylie aus: Das Quadratum ist gelenkig mit seinen angrenzenden Schädelelementen verbunden, was den Schädel weiter beweglich macht.[8][24]

    Zähne

    Die Zähne der Warane sind bei den meisten Arten seitlich zusammengedrückt, laufen spitz zu und sind nach hinten gekrümmt. Bei einigen Arten sind die Schneiden gesägt. Ausgefallene Zähne werden erneuert, indem neue Zähne im hinteren Teil des Kiefers gebildet werden und kontinuierlich auf freigewordene Plätze nachrücken (Polyphyodontie). Nach Mertens (1942) besitzt ein vollständiges Warangebiss je nach Art 37 bis 71 Zähne. Die ungerade Zahl ergibt sich aus der Besonderheit, dass sich am Zwischenkieferbein (Prämaxillare) fast immer eine ungerade Zahl von Zähnen befindet. Die Anzahl von Zähnen am Oberkiefer entspricht ungefähr der Zahl im Unterkiefer; meist sind es 1–2 mehr im Unterkiefer, es können jedoch auch gleich viele oder weniger sein. Die Zähne sind subpleurodont befestigt. Im Fall von Waranen heißt das, dass je ein mikroskopisch kleines knöchernes Plättchen die Zähne mit den Kieferknochen verbindet.[25] Kleineren Waranen dienen ihre Zähne vor allem zum Festhalten von Beute, große Warane hingegen nutzen ihre Zähne auch zum Herausschneiden von Stücken aus größerer Beute. Hierzu sind die Zähne durch ihre Sägungen besonders gut geeignet.[26][27]

    Eine Reihe von Waranarten entwickelt im Lauf ihrer Individualentwicklung hingegen stumpfe, backsteinartige Zähne. Während die Jungtiere solcher Arten meist spitze Zähne zur Jagd auf Insekten haben, ernähren sich die Alttiere vor allem von Weichtieren (z. B. Schnecken).[8] Bekannt ist dieser ontogenetische Zahnwechsel unter anderem vom Nilwaran (V. niloticus).[28] Ebenso ist dieser Zahnwechsel typisch für den Grays Waran (V. olivaceus), der nach abgeschlossenem Zahnwechsel auch Früchte isst.[22]

    Zungenbeinapparat

    Der Zungenbeinapparat (die funktionelle Einheit aus Zungenbein und anhängenden Muskeln) der Warane entspricht im Grundmuster dem Zungenbeinapparat der meisten Schuppenkriechtiere. Die einzelnen Elemente sind jedoch gegeneinander sehr beweglich, und die dem Zungenbeinskelett anhängenden Muskeln sind ungewöhnlich gut ausgeprägt. So kann das Zungenbein zusammen mit dem Mundboden in viele verschiedene Richtungen bewegt werden.[29] Der Zungenbeinapparat spielt eine wichtige Rolle beim Schlucken von Beute, bei der Atmung und bei Drohgebärden.[29][30][31]

    Postcranialskelett

     src=
    Skelett eines Komodowarans (V. komodoensis)

    Das Postcranialskelett (Skelett exklusive Schädel) ist für Schuppenkriechtiere typisch gebaut. Die Wirbel sind an der Vorderseite konkav (procoel). Die Zentren sind flach gedrückt und somit nicht zylindrisch. Mertens (1942) gibt nach Untersuchung von sechs Exemplaren (vier Arten) folgende Zahlen an: 7 Halswirbel, davon die 1–2 hinteren mit kurzen Rippen, 22–23 Rückenwirbel, davon bis auf die letzten 1–3 alle mit Rippen, 2 rippenlose Sakralwirbel und 101–148 Schwanzwirbel. Warane sind nicht zur Autotomie befähigt, können also nicht wie Eidechsen ihren Schwanz abwerfen.[8]

    Der Oberarmknochen (Humerus) ist kurz und gedrungen, die Elle (Ulna) ist länger als die Speiche (Radius). Es sind fünf Zehen vorhanden, die Phalangenformel (Anzahl der Zehengliedknochen pro Vorderzehe) der Vorderbeine ist 2–3–4–5–3. Am Oberschenkelknochen (Femur) ist der Gelenkkopf für das Schienbein (Trochanter tibialis) sehr groß, der Gelenkkopf für das Wadenbein (Trochanter fibularis) sehr klein. Das Wadenbein (Fibula) ist etwas länger als das Schienbein (Tibia). Auch am Hinterfuß finden sich fünf Zehen, die Phalangenformel der Hinterbeine ist 2–3–4–5–4.[8]

    Hautverknöcherungen

    Einige Arten der Warane besitzen unter ihren Schuppen wurmförmige Osteoderme, speziell an den Beinen, dem Schwanzansatz, am Kopf sowie an Hals und Bauchunterseite.[32][33] Bei alten Exemplaren können die kleinen Osteoderme lokal zu durchgehenden Panzern verwachsen. Man geht davon aus, dass diese Knochengebilde unter anderem bei innerartlichen Konflikten einen gewissen Schutz vor Verletzungen darstellen.[34][33] Eine weitere Verknöcherung des Integuments ist das Hemibaculum, eine verknöcherte Struktur am Ende der Hemipenes und der Hemiclitoris. Der Nutzen dieser Struktur ist nicht bekannt. Das Hemibaculum stellt eine Autapomorphie der Warane dar.[35]

    Stoffwechselorgane und Physiologie

    Herz

     src=
    Schematischer, stark vereinfachter Schnitt durch das Herz eines Warans. KK=Körperkreislauf, LK=Lungenkreislauf, RVH=Rechter Vorhof, LVH=Linker Vorhof SAK=Septale atrioventriculare Klappen, CP=Cavum pulmonale, CV=C. venosum, CA=C. arteriosum, ML=Muskelleiste, S=Septum
     src=
    Diastole: Das Herz entspannt sich und füllt sich mit sauerstoffarmem (blau) und sauerstoffreichem (rot) Blut.
     src=
    Systole: Das Herz kontrahiert und pumpt Blut. Die Abdichtung der Muskelleiste wird hier durch den Einsatz einer dunkleren Farbe als zuvor symbolisiert.

    Von besonderer Bedeutung für die Warane sind die ungewöhnlich gebauten Organe Herz und Lunge. Das Waranherz liegt recht weit hinten im Körper und beginnt erst nach dem hinteren Ende des Brustbeins (Sternum). Wie bei allen Schuppenkriechtieren besteht das Waranherz aus zwei Vorhöfen und drei nicht vollständig abgetrennten Kammern, nämlich Cavum arteriosum, C. venosum und C. pulmonale. C. arteriosum und C. venosum werden durch eine Scheidewand (Septum) unvollständig getrennt. C. venosum und C. pulmonale hingegen werden durch die Muskelleiste nahezu vollständig getrennt, jedoch bleibt zwischen der Oberseite der Muskelleiste und der Herzwand ein kleiner Spalt frei. Das C. venosum ist relativ klein. Von dem Septum, das die zwei Vorhöfe trennt, gehen die zwei septalen atrioventricularen Klappen aus. Im Waranherz sind speziell die gut ausgebildete Muskelleiste und die gut ausgeprägten Septen und Klappen wichtig.[36]

    Während der Füllungsphase (Diastole) fließt sauerstoffarmes Blut aus dem Körperkreislauf vom rechten Vorhof in das C. venosum und von dort durch eine Öffnung zwischen Muskelleiste und Herzwand weiter ins C. pulmonale. Gleichzeitig fließt sauerstoffreiches Blut aus dem Lungenkreislauf mit höherem Druck aus dem linken Vorhof in das C. arteriosum. Dabei wird die linke septale atrioventriculare Klappe[36] gegen das Septum zwischen C. arteriosum und C. venosum gepresst, wodurch eine vorübergehende, recht effiziente funktionelle Trennung zwischen den beiden Kammern entsteht. Am Anfang der Austreibungsphase (Systole) werden die septalen Vorhof-Kammer-Klappen durch den Blutdruckanstieg in den Herzkammern wieder geschlossen. So werden die Herzkammern von den Vorhöfen abgegrenzt, welche sich erneut mit Blut füllen. Gleichzeitig wird der kleine Spalt zwischen Muskelleiste und Innenwand der Kammer geschlossen. Bei zunehmender Kammerkompression wird das sauerstoffarme Blut des C. pulmonale in den Lungenkreislauf gedrückt. Gleichzeitig wird das sauerstoffreiche Blut des C. arteriosum durch das zuvor noch dem sauerstoffarmen Blut dienlichen C. venosum in den Körperkreislauf gepresst. Praktisch kommt dem C. venosum also nur die Rolle eines Kanals für Blut zu, nicht die Funktion einer autonomen Herzkammer. Während das sauerstoffarme Blut des C. pulmonale praktisch ohne Vermischung zum Lungenkreislauf gepumpt wird, mischt sich das sauerstoffreiche Blut des C. arteriosum mit sauerstoffarmem Blut des C. venosum, welches nicht in das C. pulmonale gelangte.[36][37] Die fortgeschrittene Trennung von sauerstoffarmem und sauerstoffreichem Blut im Herzen ermöglicht eine effektivere Verteilung des Sauerstoffs. Nur etwa 30 % sauerstoffarmes, für den Lungenkreislauf bestimmtes Blut gelangt erneut in den Körperkreislauf, und nur etwa 10 % von sauerstoffreichem Blut aus den Lungen gelangt erneut in den Lungenkreislauf.[38]

    Lunge

    Die Lungen der Warane sind recht groß. Sie beginnen in beträchtlicher Entfernung hinter dem Herzen und erstrecken sich bis zum vorderen Ende der Leber. Die Bronchien spalten sich in der Lunge in je zwei Äste. Von diesen gehen wiederum kleine Seitenzweige aus, welche in geräumige alveolöse (lungenbläschenreiche) Kammern münden. Dieser mehrkammerige Bau ist eine Autapomorphie der Warane; andere Schuppenkriechtiere haben einfache, sackartige Lungen. Somit gibt es in den Lungen von Waranen eine größere Fläche für den Gasaustausch, welcher daher bei Waranen auch besonders effizient ist.[8][39][35]

    Ventilation

    Auch die Ventilation der Lungen ist bei Waranen verschieden zu anderen Schuppenkriechtieren. Die meisten Reptilien atmen vorwiegend mithilfe der Zwischenrippenmuskulatur (Musculi intercostales). Diese Muskeln können zu beiden Seiten des Rumpfes die Rippen leicht drehen, den Brustkorb dadurch erweitern und so durch Volumenzunahme die Füllung der Lungen bewirken. Allerdings spielen bei der Fortbewegung von Echsen seitliche Wellenbewegungen des Rumpfes eine wichtige Rolle. Bei mittleren und hohen Geschwindigkeiten wird die Zwischenrippenmuskulatur einseitig zur Biegung des Rumpfes stark angespannt. Dadurch tragen die Musculi intercostales zur Fortbewegung bei, gleichzeitig wird jedoch bei erhöhter Geschwindigkeit die Atmung behindert, obwohl gerade dann eine erhöhte Sauerstoffzufuhr wichtig wäre. Dies bezeichnet man als axial constraint („axiale Beschränkung“). Warane sind in der Lage, mithilfe des Zungenbeinapparats durch gular pumping („Kehlpumpen“) die axiale Beschränkung zu kompensieren. Bei mittleren bis hohen Geschwindigkeiten wird zuerst ein normaler Atemzug getan, der die Lunge nicht vollständig füllen kann. Dann wird der Zungenbeinapparat gesenkt und somit der Kehlraum erweitert und Luft eingesogen. Dann wird der Kehlraum durch den Zungenbeinapparat wieder zusammengepresst und Luft in die Lunge gepumpt. Im Schnitt wird je normalem Atemzug dreimal gepumpt.[30][40] Diese Form der Atmung kommt auch bei anderen Schuppenkriechtieren vor, ist aber bei den Waranen besonders stark ausgeprägt.[41][42]

    Aerobe Kapazität

     src=
    Bengalenwaran (Varanus bengalensis) auf Sri Lanka

    Aus diesen Anpassungen resultiert eine besonders hohe Fähigkeit zur Aufnahme von Sauerstoff. Die meisten Schuppenkriechtiere haben eine nur geringe aerobe Stoffwechselkapazität und somit eine niedrige anaerobe Schwelle. Für kurze, intensive körperliche Belastungen haben Schuppenkriechtiere die gut ausgeprägte Fähigkeit zur anaerobischen Energiebereitstellung. Schuppenkriechtiere ermüden jedoch schnell, und der pH-Wert des Blutes sinkt durch Milchsäureproduktion (Abfallprodukt des anaeroben Stoffwechsels). Bei Überbelastung entsteht eine metabolische Azidose.[43] Warane hingegen sind für ihre großen aeroben Kapazitäten bekannt. Neben besonderen Anpassungen der Ventilation,[30] der Lungen[44] und des Herzens[36] sind Herz- und Skelettmuskulatur zudem mit einem hohen Gehalt von Myoglobin ausgestattet, wodurch zusätzlicher Sauerstoff gespeichert werden kann.[38] Auch der Hämatokrit der Warane ist höher als bei anderen Echsen.[45] Diese Anpassungen ermöglichen besonders hohe körperliche Leistungen und eine für Schuppenkriechtiere höchst aktive Lebensweise. Neben ihrer größeren Ausdauer verbrauchen Warane im Ruhezustand jedoch nicht mehr Energie als andere Echsen und Schlangen.[46]

    Bestätigt wurde dies bei Experimenten, in denen der Leistungsstoffwechsel von Steppenwaranen (V. exanthematicus) und Grünen Leguanen (Iguana iguana) bei 35 °C während 20–45 Minuten Beanspruchung auf einem Laufband verglichen wurde. Der maximale Sauerstoffverbrauch beim Steppenwaran beträgt 1,26 Milliliter pro Gramm Körpergewicht des Tieres pro Stunde. Damit ist er in der Lage, über den Versuchszeitraum eine beständige Laufgeschwindigkeit von 1,2 km/h vollständig aerob zu bestreiten. Für den Grünen Leguan hingegen wurde ein maximaler Sauerstoffverbrauch von 0,82 Milliliter pro Gramm Körpergewicht des Tieres pro Stunde errechnet, damit konnte er auf dem Laufband nur 0,5 km/h vollkommen aerob aufrechterhalten.[45]

    Besonders stark ans Wasser gebundene und regelmäßig tauchende Arten der Warane zeigen weitere Anpassungen hinsichtlich der Atmung. Das Blut solcher Arten hat einen besonders hohen Gehalt an Blutpuffern, wodurch der Körper über längere Zeit anaerob Energie gewinnen kann. Zusätzlich kann beim Tauchen die Herzfrequenz um bis zu 85 % gesenkt werden.[47]

    Stoffwechselrate, Wasser und Fettkörper

    Die Stoffwechselrate von freilebenden Waranen wurde mehrfach untersucht; die Werte reichten von 2,3 kJ/d bei einem 10,4 g schweren V. caudolineatus bis hin zu 1330 kJ/d bei einem 16,62 kg schweren Komodowaran (V. komodoensis). Dazwischen lag z. B. ein 3,28 kg schwerer Arguswaran (V. panoptes) mit 468 kJ/d. Bei Waranen in stark saisonalen Gebieten ist der Stoffwechselumsatz ebenso starken Schwankungen unterworfen, da dann die meisten Arten eine Ruheperiode halten. In der Trockenzeit lag die Stoffwechselrate des untersuchten Arguswarans bei nur 168 kJ/d. Ähnlich verhält es sich mit dem Wasserhaushalt: In der Regenzeit schied der Arguswaran 135 ml/d aus, in der Trockenzeit 58,5 ml/d.[48] Speziell Warane aus Trockengebieten scheiden nur wenig Wasser mit dem Urin aus. Ihren Wasserbedarf decken Warane fast ausschließlich aus dem Wassergehalt ihrer Beutetiere.[49]

    Um beutearme Hungerperioden zu überdauern, legen Warane Fettkörper an. Ein Fettkörper findet sich am Schwanzansatz, zwei weitere sind sich gegenüberliegende, lappenartige Gebilde an der Körperunterseite zwischen Bauchfell und Bauchwand.[8] Warane zehren vor allem während der nahrungsarmen Trockenzeit von diesem Fett; Weißkehlwarane (V. albigularis) etwa verlieren über die Trockenzeit bis zu 50 % ihres Körpergewichts.[50] Bei vielen Waranen zehren die Weibchen von ihren Fettkörpern, um Dotter für ihre Eier zu bilden.[4]

    Sinnesorgane und Sinnesleistungen

    Zunge und Jacobson-Organ

     src=
    Zunge eines Warans, teils in Scheide
    Züngelnder Komodowaran (V. komodoensis)

    Die lange, gespaltene Zunge der Warane spielt eine wichtige Rolle bei der olfaktorischen Wahrnehmung. Die Zunge wird im Rahmen des Züngelns zur olfaktorischen Wahrnehmung wiederholt eingezogen und ausgestreckt. Dabei werden an der Zungenspitze Geruchspartikel aus der Luft oder von Oberflächen aufgenommen. Anschließend werden die Geruchspartikel an der Zungenspitze zum Jacobson-Organ am Gaumendach transportiert. Das Jacobson-Organ spielt vor allem bei der Ortung von Beute auf größere Distanzen und beim Sozialverhalten eine Rolle und ist bei Waranen leistungsfähig genug, um vergrabene Beute aufzuspüren.[49] Die Zunge wird von verschiedenen Muskeln bewegt: Einerseits vom M. genioglossus, der an der Unterseite der Zunge und am Unterkiefer ansetzt, sowie durch Muskeln, die vom Inneren der Zunge ausgehen. Diese setzen größtenteils am Zungenbeinskelett an. Die Zunge wird in eine Scheide am Mundboden eingezogen, in welche sie nahezu vollständig passt.[29]

    Auge

    Die Augen der Warane sind für Reptilien sehr gut entwickelt. Warane haben ein oberes Augenlid, ein unteres Augenlid und eine Nickhaut, die über das ganze Auge gezogen werden kann. In seinem Feinbau ähnelt das Auge der Warane stark dem Auge anderer tagaktiver Reptilien. Die Netzhaut der Warane enthält größtenteils oder ausschließlich Zapfen, somit sind Warane zum Farbsehen befähigt. Jeder Zapfen enthält zwei Öltröpfchen – diese ungewöhnliche Eigenschaft ist wohl eine Eigenart der Warane. Da Warane tagaktiv sind und oft Lebensräume mit hoher Lichtintensität (z. B. Wüsten) bewohnen, sind diese Öltröpfchen wahrscheinlich eine Art Sonnenschutz vor schädlicher kurzwelliger Strahlung.[51]

    Warane nehmen besonders Bewegungen gut wahr und erkennen zum Beispiel einen sich bewegenden Menschen aus rund 200 m Entfernung. Stationäre Objekte werden nur unscharf gesehen. Das Gesichtsfeld beläuft sich auf etwa 240°, davon 25° stereoskopisch. Der Sehsinn spielt in der Feindvermeidung, bei der Jagd auf geringe Distanz und im Sozialverhalten eine Rolle.[49] Sprackland (1999) vermutet sogar, dass sich nahe verwandte Waranarten (z. B. in der V. indicus-Gruppe) an den Farben ihrer Zunge unterscheiden können.[52]

    Weitere Sinnesorgane

    Das Parietalorgan (Scheitelauge) der Warane ist gut entwickelt; äußerlich erscheint es als heller Fleck auf einer vergrößerten Schuppe, dem sogenannten Interparietale.[8] Das Parietalorgan spielt eine zentrale Rolle bei der Thermoregulation (durch Sonnen) und dem Tagesrhythmus; wenn das Parietalorgan experimentell verdeckt wird, so schlafen die Warane oft außerhalb von Verstecken, sind wenig aktiv, sind teils auch in der Nacht aktiv und zeigen kein thermoregulatorisches Verhalten mehr.[53]

    Das Gehör der Warane ist nur wenig leistungsfähig; viele Individuen reagieren auch auf laute Geräusche (z. B. Gewehrschuss[8]) nicht.[49]

    Gift

     src=
    Verlauf des Blutdrucks einer anästhesierten Ratte nach der Injektion von 1 mg Mundhöhlensekretion von V. varius pro Kilogramm Körpergewicht. Nach Fry et al. (2006).

    Jüngste Studien lassen vermuten, dass alle Warane giftig sind. Fry et al. (2006) erstellten cDNA-Bibliotheken von serösem Gewebe im Unterkiefer von vier Waranarten und untersuchten mittels Massenspektrometrie auch die Mundhöhlensekretionen dieser Arten. In den DNA-Bibliotheken von allen Arten fanden sich Gene, die für Reptiliengifte typische toxische Proteine codieren. Die Massenspektrometrie zeigte, dass sich im Speichel von Waranen eine ganze Reihe von toxischen Proteinen finden, die auch in den DNA-Bibliotheken codiert sind. Die toxischen Proteine werden somit aller Wahrscheinlichkeit nach von Giftdrüsen im Unterkiefer produziert. Das Vorhandensein von Giftdrüsen würden die Warane mit allen Mitgliedern des Taxons Toxicofera teilen.[54] Eine weitere Studie von Fry et al. (2010) wies Giftproduktion bei elf weiteren Arten nach; mit großer Sicherheit besitzen also alle Warane Giftdrüsen.[55] Von den grundlegenden Toxicofera-Proteinen enthält das Warangift Proteine der AVIT-Familie, Natriuretische Peptide (B-Typ), CRISP-Proteine, Cobra Venom Factor, Kallikrein und Nerve Growth Factor. Crotamin, Cystatin und Vespryn gingen sekundär verloren, hinzu kam jedoch Phospholipase A2 (PLA2).[56]

    Mithilfe von Magnetresonanztomographie (MRT) konnten erstmals beim Komodowaran (V.komodoensis) (Fry et al. 2009) Giftdrüsen nachgewiesen werden; später wurden bei insgesamt 15 Arten (Fry et al. 2010) gleich gebaute Giftdrüsen gefunden. Warane besitzen zu jeder Seite des Unterkiefers eine längliche Giftdrüse, die sich unter den Zahnreihen erstreckt. Diese Drüsen sind jeweils von Bindegewebe eingehüllt und in ein großes hinteres und fünf kleinere vordere Kompartimente unterteilt. Von jedem Kompartiment führt ein separater Gang nach oben, der sich zwischen je zwei Zähnen in die Mundhöhle öffnet. Warane besitzen keine gefurchten oder hohlen Zähne zur Giftübertragung, daher mischt sich das Gift mit anderen Sekreten der Mundhöhle.[57][55]

    Die Wirkung und der Nutzen von Warangift sind nur unzureichend erforscht. Das Gift des Komodowarans ist allerdings recht gut untersucht: es verursacht primär einen Volumenmangelschock, hemmt die Blutgerinnung und unterstützt somit den Beutefang (siehe auch Rolle von Gift und Bakterien im Jagdverhalten beim Komodowaran).[57] Bei anderen Arten herrscht noch Unklarheit. Werden die Mundhöhlensekrete eines Buntwarans (V. varius) in eine anästhesierte Ratte injiziert, so führt dies zur Entspannung der glatten Muskulatur der Aorta, wodurch sich Blutgefäße stark erweitern. Ebenso mindert das in dem Gemisch enthaltene Gift die Blutgerinnung (Koagulopathie). Bei einer nicht anästhesierten Ratte würden diese Effekte zu einem starken Abfall des Blutdrucks und Bewusstlosigkeit durch Volumenmangelschock führen.[54] Ein Nutzen beim Beutefang ist bei den meisten Waranen jedoch sehr unwahrscheinlich, da Warane ihre kleine bis mittelgroße Beute üblicherweise lebend verschlucken oder durch rein mechanische Kraft töten. Nach Arbuckle (2009) ist es wahrscheinlicher, dass das Gift durch Bestandteile wie PLA2 die Verdauung unterstützt. Die artspezifischen Variationen der Giftwirkung sind unbekannt.[58]

    Die Wirkung des Gifts auf Menschen ist nur unzureichend erforscht. In einigen Fällen wurde von Vergiftungserscheinungen nach Bissen von Waranen berichtet. Laut Fry et al. (2006) führten Bisse vom Komodowaran (V. komodensis), Buntwaran (V. varius) und V. scalaris zu starkem Anschwellen der Bissstelle, Schwindel, stechendem Schmerz und Störung der Blutgerinnung. Die Symptome hielten mehrere Stunden an. Vom Wüstenwaran (V. griseus) ist zudem ein Ausnahmefall publiziert, bei dem zusätzlich Herzrasen (Tachykardie), Muskelschwäche und Atemschwierigkeiten auftraten.[54]

    Fortbewegung

     src=
    Spur eines Warans
     src=
    Bindenwaran (V. salvator) auf einem Baum

    Wie alle Echsen laufen Warane vierbeinig mit seitlich abgespreizten Gliedmaßen. Der Rumpf wird beim Laufen abwechselnd seitlich gebogen (Undulation).[59] Die Vorderbeine tragen etwa 40 % des Körpergewichts, die Hinterbeine etwa 60 %.[60] Beim Laufen halten Warane ihren Kopf und Rumpf weit über dem Boden, und nur die hintere Hälfte des Schwanzes und die Füße berühren ihn. Wenn Warane im Sand laufen, entstehen daher typische Spuren mit Fußabdrücken und eine Schleifspur in deren Mitte.[38][61] Der auffallend lange Schwanz und der ungewöhnlich lange Hals der Warane spielen auch bei der Fortbewegung eine Rolle. Der lange Hals erleichtert aufgrund seiner Beweglichkeit den Fang von schneller, wendiger Beute. Der Schwanz bildet dabei eine Art Gegengewicht zum sich schnell bewegenden Hals. Der Schwanz kann zudem zum schnellen Richtungswechsel verlagert werden.[59] Angaben zur Geschwindigkeit von Waranen sind rar: Goulds Warane (V. gouldii) laufen auf größere Distanzen mit durchschnittlich rund 1,6 km/h, die Geschwindigkeit kann von rund 1,1 km/h bis 2,4 km/h reichen.[62] Der Komodowaran (V. komodoensis) bewegt sich mit durchschnittlich 4,8 km/h fort und kann bei kurzen Sprints bis zu 18,5 km/h erreichen.[32]

    Viele Warane sind gute Kletterer. Von mehreren Arten ist bekannt, dass sie ihren Schwanz beim Klettern als Greiforgan einsetzen können. Zahlreiche Arten sind geschickte Schwimmer. Schwimmende Warane legen ihre Beine lose an den Rumpf an und erzeugen durch seitliche Wellenbewegungen von Rumpf und Schwanz Vortrieb. Der Kopf wird dabei über Wasser gehalten. Einige Arten tauchen auch regelmäßig und können teils bis zu einer Stunde unter Wasser bleiben. Reguläre Tauchgänge sind deutlich kürzer. Die allermeisten Warane sind sowohl zum Klettern als auch zum Schwimmen fähig, die Ausprägung dieser Fähigkeiten schwankt jedoch von Art zu Art und hängt von der jeweiligen Lebensweise ab. Es gibt sowohl spezialisierte Baumbewohner, Bodenbewohner und stark ans Wasser gebundene Arten als auch Generalisten.[8]

    Verhalten

    Aktivität, Thermoregulation und Verstecke

     src=
    Weißkehlwaran (V. albigularis) vor einem Bau

    Alle Warane sind tagaktiv. Abends ziehen sich Warane in ihr Versteck zurück und ruhen bis zum nächsten Morgen. Die meisten Warane sonnen sich dann am Morgen ausgiebig. Je nach den klimatischen Bedingungen in ihrem Verbreitungsgebiet verstecken sich Warane um die Mittagszeit vor zu starker Hitze oder sind zu dieser Zeit aufgrund optimaler Temperaturen besonders aktiv. Wie alle Schuppenkriechtiere sind Warane ektotherm und erhöhen ihre Körpertemperatur durch Sonnen, oder sie kühlen sich durch Rückzug in ein Versteck, in den Schatten oder ins Wasser ab. Warane können durch schnelles Heben und Senken des Mundbodens mittels des Zungenbeinapparates auch "hecheln" und ihre Körpertemperatur senken; dieses Verhalten führt jedoch zu beträchtlichem Wasserverlust und wird nur bei unmittelbarer Gefahr der Überhitzung angewandt. Aktive Warane haben üblicherweise eine Körpertemperatur von 22–38 °C. Die meisten Warane versuchen, durch aktive Thermoregulation eine Vorzugstemperatur um die 36 °C aufrechtzuerhalten. Die Vorzugstemperatur unterscheidet sich jedoch von Art zu Art und insbesondere semiaquatische Arten bevorzugen niedrigere Körpertemperaturen.[49][38] Einige Arten sind wenig umsichtige Thermoregulatoren und erhalten dennoch eine günstige Körpertemperatur aufrecht. Dies hängt offenbar mit einer größeren Lichtabsorption ihrer Haut zusammen.[63][64]

    Warane nutzen viele verschiedene Arten von Verstecken, so etwa Baumhöhlen, dichte Vegetation, Felsspalten und Termitenhügel. Die Mehrheit der Arten hingehen gräbt sich selber einen Bau oder übernimmt den Bau eines anderen Tieres. Einen eigenen Bau legen Warane bevorzugt unter Felsen oder Wurzelwerk an. Bei einigen Arten können selbst gegrabene Baue mehrere Meter lang sein.[49]

    Waranarten aus den nördlichen und südlichen Verbreitungsgebieten halten meist eine Ruheperiode. Insbesondere Arten aus Nord- und Südafrika, Australien und Zentralasien bleiben während der Trockenzeit in ihrem Lebensraum weitgehend inaktiv, da zu dieser Zeit Nahrungsmangel herrscht. Zu Beginn der Trockenzeit ziehen sich die Warane in ein Versteck zurück und harren bis zur Regenzeit aus. Arten aus tropischen Gebieten hingegen sind oft das ganze Jahr über aktiv.[65][49]

    Aktionsräume, Bewegungen und Sozialverhalten

     src=
    Buntwarane (V. varius) beim Drohverhalten des Kommentkampfes
     src=
    Buntwarane (V. varius) in der clinch-Phase

    Die meisten individuellen Warane bewegen sich in einem angestammten Gebiet, das als Aktionsraum bezeichnet werden kann. Die Aktionsräume von Männchen sind meist deutlich größer als die Aktionsräume von Weibchen. Die Größe von solchen Aktionsräumen hängt auch sehr stark vom Lebensraum und der Waranart ab. Die Aktionsräume von Individuen überlappen sich bei den meisten Arten, und das Streifgebiet wird üblicherweise nicht verteidigt.[49][38] In nahrungsreichen Gebieten können die Aktionsräume kleiner sein, in nahrungsarmen Gebieten hingegen müssen größere Gebiete genutzt werden.[66]

    Die täglich von Waranen zurückgelegten Strecken sind je nach Art und Umgebung höchst variabel: Der maximal 80 cm[67] lang werdende V. glauerti etwa legt täglich im Mittel 37 m zurück,[38] der bis zu 1,5 m[49] lange Weißkehlwaran (V. albigularis) hingegen bis zu 5 km.[50] Mit ihrer höheren aerobischen Kapazität sind Warane weit aktiver als andere Echsen und ihre Aktionsräume sind im Vergleich zu ähnlich großen Echsen besonders groß.[46]

    Alle Warane sind Einzelgänger und die Individuen eines Gebietes begegnen sich nur selten. Vom Komodowaran (V. komodoensis) ist auch bekannt, dass sie Konfrontationen mit dominanten Individuen aktiv vermeiden.[32] Wenn sich Warane dennoch treffen, so kommt es oft zu Konflikten, da nicht selten beide Warane von ein und derselben Ressource angezogen werden, beispielsweise Aas, Versteckplätze oder Fortpflanzungspartner.[4] Diese Konflikte werden üblicherweise mit einem Kommentkampf gelöst. Solche Kämpfe können in allen Geschlechterkonstellationen auftreten und der Ablauf ist von Art zu Art verschieden.[49][4] Anfänglich werden meist Drohgebärden ausgetauscht: Die Warane beginnen intensiv zu züngeln, nicken mit dem Kopf[68] und blähen mithilfe des Zungenbeinapparats ihre Kehle auf.[31] Die Rivalen beginnen laut zu hissen (zischen, fauchen) und richten sich teilweise auch leicht auf die Hinterbeine auf.[38][68] Lässt sich keiner der Rivalen einschüchtern, so beginnt die clinch-Phase, die von wenigen Sekunden bis zu einer Stunde dauern kann. Beide Kontrahenten richten sich auf ihren Hinterbeinen auf, legen ihre Vorderbeine um den Schulterbereich des Rivalen und versuchen, sich gegenseitig niederzuringen. Schließlich wird ein Waran niedergerungen und der Sieger besteigt das unterlegene Exemplar (Pseudokopulation).[68] Solch ein Kampf legt ein kurzzeitiges Dominanzverhältnis fest und der Sieger kann die umkämpfte Ressource nutzen.[49] Die Kommentkämpfe folgen zwar meist dem hier dargestellten Grundmuster, können sich aber von Art zu Art unterscheiden. Anders als bei Beschädigungskämpfen kommt beim Kommentkampf keiner der Rivalen zu bleibendem körperlichem Schaden, da im Kommentkampf nicht gebissen wird. Beschädigungskämpfe können bei Waranen auch vorkommen, sind aber weit seltener.[49][68] Nicht alle Warane binden eine clinch-Phase in den Kampf ein, auch wenn dieses Verhalten bei Waranen ursprünglich ist. Die clinch-Phase ging in der Indo-Asien B-Gruppe (siehe Biogeographische Entwicklung der heutigen Gruppen) sekundär verloren. Dasselbe ist bei den Zwergwaranen der Untergattung Odatria der Fall; diese führen einen Ringkampf am Boden aus.[69]

    Intelligenz

    Warane gelten als vergleichsweise intelligent und werden oft als intelligenteste Echsen überhaupt bezeichnet.[3] Zum Beispiel können Warane zählen. Dies wurde mit einem Experiment bewiesen, bei dem Weißkehlwarane (V. albigularis) daran gewöhnt wurden, in einem bestimmten Raum stets eine gegebene Anzahl von Schnecken vorzufinden. Wurde nach mehreren Malen eine Schnecke entfernt, so begannen die Warane nach Verzehr aller vorhandenen Schnecken den ganzen Raum nach der fehlenden Schnecke abzusuchen. Auch die Möglichkeit, in eine weitere Kammer mit Schnecken zu gelangen, wurde nicht genutzt. Erst die Gabe einer weiteren Schnecke beruhigte die Warane. Bei bis zu 6 Schnecken bemerkten die Warane eine fehlende Schnecke. Bei einem anderen Experiment wurden Goulds Waran (V. gouldii), Papuawaran (V. salvadorii) und Buntwaran (V. varius) für intelligent befunden. Man warf einem Waran eine Maus vor, welche dieser sogleich tötete. Dann wurde dem Waran eine weitere Maus gegeben: er unterbrach den Schluckvorgang und tötete die neue Maus. Dies konnte mehrmals wiederholt werden und am Ende fraßen die Warane alle getöteten Mäuse. Ebenfalls können Warane in Gefangenschaft sehr zahm werden und ihre Pfleger von anderen Personen visuell unterscheiden.[70] Es existieren auch Berichte über Nilwarane (V. niloticus), die bei der Jagd kooperierten.[71] Krebs (2007) schließt aus seinen Beobachtungen und der vorliegenden Literatur, dass Warane Probleme lösen können, aus Erfahrungen lernen und ein gutes Gedächtnis haben. Ebenso spricht er Waranen die Fähigkeit zur Generalisation, Kategorisierung und Unterscheidung ähnlicher Individuen zu.[70]

    Ernährung

     src=
    Ein semiadulter Komodowaran (V. komodoensis) frisst am Kadaver eines Wasserbüffels

    Nahrungsspektrum

    Die meisten Warane sind Fleischfresser und jagen eine große Vielfalt von Beutetieren, sowohl Wirbellose als auch Wirbeltiere. Zu den typischen Beuteobjekten gehören verschiedenste Gliederfüßer (vor allem Insekten und Spinnen), Weichtiere (z. B. Schnecken), Krebstiere, Fische, Amphibien (v. a. Frösche), Reptilien, Vögel (v. a. Jungvögel) und kleine Säuger. Daneben werden auch die Eier von Reptilien und Vögeln erbeutet, und eine Reihe von Waranen frisst auch Aas.[72][58]

    Das Nahrungsspektrum eines individuellen Warans hängt stark von seiner Größe, seiner Umwelt und der Jahreszeit ab. Kleine Arten und Jungtiere großer Arten ernähren sich fast ausschließlich von kleinen Wirbellosen, und auch bei großen Arten machen Wirbellose üblicherweise den mengenmäßigen Großteil der Beute aus. Daneben jagen größere Warane auch kleine bis mittelgroße Wirbeltiere; diese sind dann energetisch wohl oft ebenso wichtig wie die Wirbellosen.[72] Alle Warane jagen Beute, die kleiner ist als sie selbst, auch wenn Beutetiere durchaus um die 20 % des eigenen Körpergewichts ausmachen können.[65] Nur der Komodowaran (V. komodoensis) jagt große Säugetiere wie beispielsweise Hirsche oder Wasserbüffel.[72][49]

    Eine Ausnahme unter den größtenteils fleischfressenden Waranen bildet die Untergattung Philippinosaurus mit den 3 Arten Grays Waran (V. olivaceus), Panay-Waran (V. mabitang) und V. bitatawa. Diese Arten fressen neben einem gewissen Anteil an kleinen Wirbellosen fast ausschließlich Früchte, bevorzugt von Schraubenbäumen (Pandanus).[73][74][13] Die drei Arten von Philippinosaurus entwickelten einen ausgeprägten Blinddarm. Er enthält symbiontische Bakterien und erleichtert den Aufschluss der Pflanzennahrung.[22][74] Bei allen anderen Waranen fehlt der Blinddarm oder ist nur rudimentär ausgeprägt.[8]

    Beuteerwerb

    Die meisten Arten der Warane suchen züngelnd große Gebiete nach Nahrung ab. Mit ihrer durch hohe Sauerstoffkapazität bedingten großen Ausdauer verwenden sie einen verhältnismäßig großen Teil ihrer Zeit zur Nahrungssuche.[46] Während ihrer Suche verbringen sie wiederum viel Zeit damit, erfolgversprechende Orte wie Wurzelwerk, Laubhaufen, Baue oder hohle Baumstämme zu untersuchen.[72] In Laub o. ä. versteckte Beute wird mit der Schnauze oder den Vordergliedmaßen hervorgewühlt. In der Nähe verlassen sich Warane bei der Jagd auf den Sehsinn: Sobald sich die Beute bewegt, wird sie in einer schnellen Vorwärtsbewegung gepackt. Kleine Beutetiere werden lebendig verschluckt, große Beutetiere werden totgeschüttelt oder gegen harte Gegenstände geschlagen.[49] Etliche Warane jagen auch in Bäumen.[72] Teils wasserbewohnende Arten hingegen suchen u. a. auf dem Gewässerboden laufend und züngelnd nach Beute.[75] Wieder andere Arten schwimmen bei der Jagd frei im Wasser und verfolgen teilweise auch aktiv schwimmend Fische.[76][77] Ebenso können semiaquatische Warane durch heftige Seitwärtsbewegungen ihres Schwanzes Fische an Land[78] oder in seichtes Wasser befördern, wo sie leicht zu fangen sind.[71] Mit ihrem Geruchssinn spüren Warane vergrabene Reptiliennester auf, die sie ausgraben.[63] Nur wenige Warane scheinen Lauerjäger zu sein; über deren Jagdverhalten ist jedoch nur wenig bekannt.[72] Das Jagdverhalten von Waranen korreliert mit ihrer artspezifischen Stoffwechselrate und aerobischen Kapazität: Während Arten mit hohen Stoffwechselrate weite Gebiete absuchen, zeichnen sich die Lauerjäger durch recht niedrige aerobische Kapazitäten aus.[46]

    Beute wird üblicherweise mit dem Kopf voran und ganz verschluckt. Die dünne Zunge der Warane ist nicht in der Lage, ein im Maul befindliches Beuteobjekt Richtung Speiseröhre zu bewegen. Anfänglich wird unter Ausnutzung der Schwerkraft der Kopf hochgestreckt, um das Beutetier in den geweiteten Schlund zu befördern. Reicht dies nicht aus, so wird das Beutetier mithilfe von Felsen oder der Erdoberfläche als Widerstand weiter in den Rachen gedrückt[49] oder der Waran setzt den Zungenbeinapparat zur weiteren Manipulation der Beute ein.[29] Dabei wird zuerst der Mundboden mithilfe des Zungenbeinapparats gehoben. Anschließend wird der Zungenbeinapparat zurückgezogen und wieder entspannt. Das Beuteobjekt wird auf diese Weise in Richtung Kehlregion und Speiseröhre gezogen. Sobald das Beuteobjekt noch tiefer im Schlund ist, verändert sich das Bewegungsmuster: Der Zungenbeinapparat wird vor das Beuteobjekt bewegt. Dann wird der Zungenbeinapparat angehoben, um die Kehlregion zu komprimieren. Anschließend wird der Zungenbeinapparat nach hinten gezogen und das Beuteobjekt Richtung Speiseröhre geschoben. Größere Beute wird teilweise mit den Vorderbeinen fixiert, um dann mit den Kiefern einzelne Stücke aus ihr herauszureißen.[27] Beim Trinken spielen die Muskeln des Zungenbeinapparats offenbar keine Rolle.[29]

    Fortpflanzung und Entwicklung

    Paarungsverhalten

     src=
    Warane bei der Paarung

    Die Paarung findet üblicherweise nur während eines kurzen Zeitfensters des Jahres statt; Arten aus besonders äquatornahen Gebieten haben jedoch recht ausgedehnte Paarungszeiten.[49] Bei den meisten Arten sondern die Weibchen offenbar Pheromone ab, welche die Männchen anlocken. Diese Duftstoffe werden aller Wahrscheinlichkeit nach in sogenannten Präanaldrüsen produziert, welche vor der Kloake in die Haut eingelagert sind.[79] Von anderen Arten ist wiederum bekannt, dass sich die Geschlechter oft an Aas treffen.[32] Zur Paarungszeit sind die Männchen besonders aktiv und legen ungewöhnlich große Distanzen auf der Suche nach Weibchen zurück. Wenn sie ein Weibchen finden, so umwerben die Männchen der meisten Arten die potenzielle Partnerin durch Bezüngeln, Kratzen und Anstupsen mit der Schnauze. Die Paarung verläuft wie bei den meisten Echsen: Das Männchen besteigt das Weibchen, legt seine Vorderbeine um ihre Schultern und führt von der Seite einen Hemipenis in die Kloake des Weibchens. Bei einigen Arten wehren sich die Weibchen gegen die ersten Paarungsversuche, indem sie nach den Männchen schlagen oder sie beißen; die Männchen dieser Arten fixieren die Weibchen mit ihren Vorderbeinen besonders stark. Auch ist bekannt, dass sich einige Arten nicht unmittelbar paaren, sondern erst 1–2 Tage nach dem Aufeinandertreffen. Treffen sich mehrere Männchen bei einem Weibchen, so kommt es zum Kommentkampf um das Recht zur Paarung.[38]

    Gelege, Eiablage, Schlupf und Entwicklung der Jungtiere

    Die Trächtigkeit dauert bei den meisten Arten in Gefangenschaft um die 4–6 Wochen.[38] Die Gelege umfassen bei freilebenden Tieren je nach Art im Schnitt 2,5–24,5 Eier. Besonders fruchtbar sind die afrikanischen Arten. Die Eier von Waranen haben eine lederartige Schale und wiegen im Schnitt artabhängig 3,1–131,9 g. Größe und Anzahl der Eier eines Geleges nehmen mit der Größe des Weibchens und dem Nahrungsangebot zu.[80] Das gesamte Gelege kann bei hochträchtigen Weibchen um die 50 % des Körpergewichts ausmachen. Der Zeitpunkt der Eiablage variiert stark von Art zu Art und mit dem Klima in ihrem Verbreitungsgebiet. Meist werden die Eier so gelegt, dass die Jungtiere zum Höhepunkt der Regenzeit schlüpfen; so haben sie nach der Geburt das höchstmögliche Nahrungsangebot.[49] Die Weibchen bodenbewohnender Arten legen ihre Eier meist in selbstgegrabene und anschließend wieder zugeschüttete Nisthöhlen (oft in Böschungen gegraben), baumbewohnende Arten oft in Baumhöhlen.[38][49] Eine ganze Reihe von Arten legt ihre Eier in Termitenhügel, baumbewohnende Warane auch in die Nester von baumbewohnenden Termiten. Dazu wird ein Tunnel in den Hügel gegraben und am Ende eine Kammer zur Eiablage ausgehöhlt. Die Weibchen füllen das Loch nur teilweise auf; die Termiten bauen den Rest wieder zu.[38] In den Termitenbauten sind Luftfeuchtigkeit und Temperatur weit stabiler als außerhalb des Baus,[81] und die Eier sind vor Beutegreifern weitgehend in Sicherheit.[49]

    Die durchschnittliche Brutdauer (Inkubationszeit) bei 30 °C beträgt von Art zu Art 91,7–226 Tage (Thompson & Pianka 2001, 33 Arten).[80] In der Natur kommen bei einigen Arten auch Inkubationszeiten von bis zu 300 Tagen vor, die Eier überdauern also die Trockenzeit und die Jungtiere schlüpfen zur nächsten Regenzeit.[22] Die Geschlechtsdetermination erfolgt bei Waranen genetisch: Die Weibchen sind hemizygot mit einem WZ-Paar von Geschlechtschromosomen, die Männchen sind mit ZZ homozygot (ZW/ZZ-System).[82] In Termitenbauten geschlüpfte Jungtiere graben sich bei einigen Arten selber frei,[83] von anderen in Termitenbauten nistenden Arten ist hingegen bekannt, dass die Weibchen die geschlüpften Jungtiere aus dem harten Bau freigraben. Offenbar erinnern sich die Weibchen an ihren Eiablageplatz und kehren regelmäßig dorthin zurück. Genaueres ist über diese mütterliche Fürsorge nicht bekannt. Jungtiere können in einem Termitenhügel 2–3 Wochen überleben, indem sie von ihrem Dotter zehren.[23] Ansonsten zeigen Warane keine Fürsorge für ihre Jungtiere.[49]

    Über das Wachstum von Waranen in der Natur liegen kaum Daten vor. In Gefangenschaft erreichen kleine Arten oft nach rund einem Jahr ihre nahezu endgültige Größe und wachsen dann nur noch sehr langsam. Große Arten hingegen wachsen oft noch im Alter von über 5 Jahren. Die Geschlechtsreife tritt je nach Art früher oder später ein, beim Komodowaran (V. komodoensis) zum Beispiel nach 5 Jahren[38] und beim Kurzschwanzwaran (V. brevicauda) teilweise schon nach 10 Monaten.[16]

    Parthenogenese

    Bisher wurde bei drei Arten der Warane von Parthenogenese berichtet, wahrscheinlich verfügen also alle Arten über diese Fähigkeit. Fälle von Parthenogenese sind sehr selten, und die Berichte stammen ausschließlich von in Gefangenschaft lebenden Weibchen, die keinen Kontakt zu männlichen Tieren hatten.[84][85][86][82] Die Parthenogenese erfolgt bei Waranen automiktisch mit terminaler Fusion, das heißt, dass anfänglich eine ganz normale Meiose stattfindet. Es liegen also haploide Keimzellen vor. Durch besondere Polkörperchen verschmelzen anschließend haploide Keimzellen mit dem gleichen Erbgut wieder zu diploiden Zygoten (also Selbstbefruchtung). In der Konsequenz bestehen alle Chromosomenpaare aus gleichen Chromosomen, auch die Geschlechtschromosomen. Bei Waranen liegt das ZW-System zur Geschlechtsdetermination vor; Weibchen haben das Geschlechtschromosomenpaar ZW, Männchen ZZ. Ein Jungtier mit zwei W-Geschlechtschromosomen stirbt bereits im Ei ab. Daher schlüpfen nur Männchen, diese haben von ihrer Mutter zwei Z-Chromosomen erhalten. Da gewissermaßen nur „eine Hälfte“ des mütterlichen Erbguts ausgeprägt ist, sind zahlreiche Gene homozygot. Die Auswirkungen durch ansonsten rezessive, schädliche Mutationen kann mit 10 bis 15 Generationen Inzucht zwischen Geschwistern verglichen werden. So sterben auch männliche Tiere oft schon im Ei ab und nur in seltenen Fällen sind parthenogenetisch gezeugte Warane lebensfähig. Der Nutzen von Parthenogenese bleibt höchst spekulativ.[82]

    Natürliche Feinde, Feindvermeidung und Lebenserwartung

    Den meisten Waranen stellen Schlangen, andere Waranarten,[65] Greifvögel und Raubsäuger nach. Wasserlebende Arten werden auch von großen Raubfischen gejagt. Ausgewachsene Exemplare großer Arten haben hingegen nur wenige Feinde.[49] Daneben werden Warane von diversen Ekto- und Endoparasiten befallen; am häufigsten sind Zecken aus den Gattungen Aponomma und Amblyomma sowie Fadenwürmer aus der Gattung Abbreviata.[38][87]

    Meistens fliehen Warane vor Feinden in ein Versteck, speziell größere Arten können aber auch aggressiv auf Feinde reagieren. Sie zeigen ein ähnliches Drohverhalten wie gegenüber Artgenossen und zischen laut. Warane wehren sich gegen Feinde durch Bisse und durch Schläge mit ihrem Schwanz.[32][38] Nach einzelnen Berichten können Schwanzschläge von großen Exemplaren die Beine von Hunden brechen.[38] Menschen gegenüber fliehen die allermeisten Arten sofort,[49] und auch der große Komodowaran (V. komodoensis) beißt nur, wenn er in die Enge getrieben wird.[32] Nur von wenigen Waranen ist bekannt, dass sie sich tot stellen.[71]

    Daten zur Mortalität und Lebenserwartung sind rar. Speziell junge Warane dürften in der Natur eine außerordentlich hohe Mortalität haben. Daten zur Lebenserwartung sind praktisch nur aus Gefangenschaft bekannt, wo sich Warane als vergleichsweise langlebig erweisen.[49] Für mehrere Arten sind Lebensalter um die 10 Jahre belegt.[38] Der Komodowaran (V. komodoensis) kann wahrscheinlich über 30 Jahre alt werden,[17] und auch Exemplare von kleinen Waranarten wurden in Ausnahmefällen bis zu 20 Jahre in Gefangenschaft gehalten.[49]

    Systematik

    Ein Kladogramm der näheren Verwandtschaft der Warane nach Pyron et al., 2013[88]
    Toxicofera
    Schleichenartige

    Höckerechsen (Xenosauridae)



    Krustenechsen (Helodermatidae)



    Ringelschleichen (Anniellidae)


    Schleichen (Anguidae)






    Krokodilschwanzechse (Shinisauridae)



    Taubwaran (Lanthanotidae)


    Warane (Varanidae)





    Leguanartige (Iguania)



    Schlangen (Serpentes)



    Externe Systematik

    Die Gattung der Warane (Varanus) bildet mit einigen ausgestorbenen Gattungen die Familie Varanidae. Der nächste rezente Verwandte ist der Borneo-Taubwaran (Lanthanotus borneensis), der in eine eigenständige, monotypische Familie (Lanthanotidae) eingeordnet wird.[89] Varanidae und Lanthanotidae bilden die Schwestergruppe der Shinisauridae mit nur einer rezenten Art, der Krokodilschwanzechse (Shinisaurus crocodilurus). Die Klade aus diesen drei Familien bildet zusammen mit den Krustenechsen (Helodermatidae), den Höckerechsen (Xenosauridae), Schleichen (Anguidae) und Ringelschleichen (Anniellidae) die Gruppe der Schleichenartigen (Anguimorpha), die zusammen mit den Leguanartigen (Iguania) und den Schlangen (Serpentes) die Gruppe der Toxicofera innerhalb der Schuppenkriechtiere (Squamata) bilden.[88]

    Ungelöst ist das Verhältnis der Warane zu den kretazischen Aigialo- und Mosasauriern, auch wenn diese früher oft in die Nähe der Warane gestellt wurden.[90]

    Interne Systematik

    Als Begründer der Waransystematik gilt der deutsche Herpetologe Robert Mertens (1894–1975). 1942 wurden drei wegweisende Arbeiten von Mertens über Warane in den Abhandlungen der senckenbergischen naturforschenden Gesellschaft veröffentlicht. Mertens’ Systematik gilt heute zwar als überholt, seine Arbeiten ebneten jedoch den Weg für moderne Systematiker.[3]

    Aktuell werden innerhalb der Warane etwa 80 rezente Arten als gültig anerkannt.[91][1] Momentan werden diese auf 9 Untergattungen verteilt. Diese Unterteilung wurde mit Untersuchungen der Hemipenis­morphologie durch die deutschen Herpetologen Wolfgang Böhme und Thomas Ziegler im Jahr 1997 etabliert, zuvor erschienen bereits einige Arbeiten von Böhme.[92] Sie begründeten die Untergattung Soterosaurus (Ziegler & Böhme, 1997) und verwendeten alte Untergattungen oder definierten diese neu, nämlich Empagusia (Gray, 1838), Euprepiosaurus (Fitzinger, 1843), Odatria (Gray, 1838), Papusaurus (Mertens, 1958), Philippinosaurus (Mertens, 1959), Polydaedalus (Wagler, 1830), Psammosaurus (Mertens, 1942) und Varanus (Merrem, 1820). Innerhalb vom Empagusia wird eine V. bengalensis-Gruppe separiert, in Euprepiosaurus zwischen V. prasinus- und V- indicus-Gruppe unterschieden, Odatria in V.-acanthurus-Gruppe und V.-timorensis-Gruppe aufgeteilt, Polydaedalus setzt sich aus einer V. niloticus-Gruppe und einer V. exanthematicus-Gruppe zusammen und in Varanus wird eine V. gouldii-Gruppe abgesondert.[92][93][91] Diese Einteilung stimmt bis auf wenige Punkte mit später durchgeführten molekularbiologischen Untersuchungen überein. Dennoch hat sich die Unterteilung anhand des Hemipenisbaus etabliert, und die Gattungsnamen werden in molekularbiologischen Untersuchungen wieder aufgegriffen. Da noch nicht alle Warane genetisch untersucht wurden, ist noch keine rein molekularbiologisch begründete Systematik in Verwendung.[94]

    Eine komplette Liste aller Arten ist unter Systematik der Warane verfügbar. Die Liste ist nach Untergattungen sortierbar, ebenso können die Waranarten nach Ergebnissen aus der Molekularbiologie angeordnet werden.

    Phylogenie

    Varanus

    Afrika


    Indo-Asien Indo-AsienA

    Empagusia


    V.salvator-Komplex(Soterosaurus)



    Indo-AsienB

    Philippinosaurus


    Euprepiosaurus

    V.prasinus-Gruppe


    V.indicus-Gruppe





    Indo-Australien Odatria

    V. acanthurus-Gruppe


    V. tristis-Gruppe




    V. gouldii-Gruppe


    V. varius-Gruppe






    Biogeographische Entwicklung der heutigen Gruppen

    Während der Fossilbeleg der Warane recht spärlich ist,[95] so kann anhand molekularbiologischer Studien (z. B. Ast 2001, Fitch et al. 2006, Ziegler et al. 2007, Amer & Kumazawa 2008) und einiger wichtiger Fossilien (Hocknull et al. 2009) die Entwicklungsgeschichte der Warane rekonstruiert werden. Begünstigt wurde die Ausbreitung der Warane wahrscheinlich durch ihre guten Fähigkeiten zur Fortbewegung. Einen großen Einfluss auf die Ausbreitung der Warane hatten sicherlich die sinkenden und steigenden Meeresspiegel während des Pleistozäns. Während der Eiszeiten banden Gletscher große Mengen Meerwasser in sich, und in der Folge sanken die Meeresspiegel um bis zu 100 m. Durch das tendenziell eher flache Meer in der indoaustralischen Inselwelt wurde die Ausbreitung auf den Archipeln begünstigt.[96]

    Höchstwahrscheinlich entstanden die Warane in Zentralasien. Ein aus dem Eozän stammendes, etwa 53 Millionen Jahre altes, relativ gut erhaltenes Skelett mit fast vollständigem Schädel wurde in der chinesischen Provinz Hubei gefunden und unter der Bezeichnung Archaeovaranus beschrieben.[97] Auch andere primitive Schleichenartige wurden überwiegend in Zentralasien gefunden.[95] Die zu den Waranen führende Entwicklungslinie spaltete sich laut molekularer Uhr von Amer & Kumazawa (2008) vor etwa 60 Millionen Jahren ab.[98] Die ältesten bekannten Fossilien von der Gattung Varanus sind 37 Millionen Jahre alte Wirbel aus Ägypten.[99] Nach den mtDNA-Analysen von Ast (2001) bilden alle 6[100] afrikanischen Arten die Schwestergruppe zu den übrigen Waranen.[18] Also wanderten basale Varanus wahrscheinlich aus Zentralasien nach Südasien und Afrika.[96][98] Nach Ast (2001) teilen sich die nicht-afrikanischen Warane in 2 große Kladen auf: Den Indo-Asien-Kladus und den Indo-Australien-Kladus. Der Indo-Asien-Kladus teilt sich in 2 große Gruppen auf: Indo-Asien A und Indo-Asien B.[18] Diese beiden Entwicklungslinien trennten sich vor etwa 51 Millionen Jahren.[98] Indo-Asien A enthält einerseits die bereits von Ziegler & Böhme (1997) postulierte Untergattung Empagusia, welche bis auf den Raunackenwaran (V.rudicollis) monophyletisch ist. Dieser ist stattdessen das Schwestertaxon zum sogenannten V.-salvator-Komplex (bei Ziegler & Böhme Soterosaurus), welcher zusammen mit V. rudicollis das Schwestertaxon zu Empagusia excl. V. rudicollis ist. Einerseits entwickelte sich in Südostasien und im Sunda-Archipel also Empagusia, andererseits eine rudicollis-ähnliche Art. Das Ausmaß genetischer Variabilität innerhalb verschiedener V. salvator-Arten und Ast's (2001) Analysen lassen vermuten, dass eine rudicollis-ähnliche Art während einer Periode von global niedrigem Meeresspiegel während des Pleistozäns in die Philippinen einwanderte. Dort entstanden der heutige V. rudicollis sowie V. nuchalis mit ebenfalls rauen Nackenschuppen, während eine V.-cumingi-ähnliche Form der Ursprung für eine Radiation Richtung Süden und Westen war. Aus dieser Radiation gingen zahlreiche Arten des V. salvator-Komplexes hervor (z. B. V. salvator, V. togianus).[12]

    In Indo-Asien B fand die erste Aufspaltung vor etwa 34 Millionen Jahren statt.[98] Daraus ging die philippinische Untergattung Philippinosaurus[18][101][13] und die Untergattung Euprepiosaurus hervor. Euprepiosaurus entwickelte sich aller Wahrscheinlichkeit nach auf den Molukken; durch den schlechten Fossilbeleg ist dies jedoch nur eine von mehreren Möglichkeiten. Die Untergattung Euprepiosaurus unterteilt man in die zierlich gebaute, baumbewohnende V.-prasinus-Gruppe und die oft ans Wasser gebundene V.-indicus-Gruppe, welche kräftiger gebaut ist und seitlich zusammengedrückte Schwänze aufweist. Von den Molukken wanderte diese höchst diverse Gruppe nach Neuguinea und auf die Salomonen aus, einzelne Arten auch bis nach Australien. Die genauen Speziationsprozesse bleiben ungeklärt, einzig die Monophylie der beiden Gruppen ist bestätigt. Wahrscheinlich spielte allopatrische Artbildung auf den zahlreichen kleinen Inseln eine entscheidende Rolle und begründete die Vielfalt sowie den hohen Grad an Endemismus.[5]

    Der Indo-Australische Kladus erreichte vor etwa 15 Millionen Jahren Australien;[98] als Ausbreitungskorridor kommen die Kleinen Sunda-Inseln in Frage.[96] Anfangs bildeten sich in sehr schneller Speziation drei Gruppen aus: Einerseits die Zwergwarane der Untergattung Odatria, andererseits die zwei Schwestergruppen V. gouldii und V. varius-Gruppe. Der Split zwischen geringer und enormer Körpergröße ist innerhalb der australischen Warane basal. Die Artbildungsrate nahm zwar bis heute wieder ab, erfolgte jedoch nach der Kolonisation sehr schnell. Bis heute leben die meisten Arten der Warane in Australien. Odatria wird in die eher baumbewohnende V. tristis-Gruppe und die bodenbewohnende V. acanthurus-Gruppe gespalten.[19] Die V. gouldii-Gruppe enthält alle typischen großen australischen Warane bis auf den Buntwaran (V. varius). Dieser ist näher mit dem Papuawaran (V. salvadorii) auf Neuguinea und dem Komodowaran (V. komodoensis) verwandt.[19] Diese sehr großwüchsige Gruppe (Buntwaran 2 m, Papua-Waran und Komodowaran> 2,5 m) entwickelte sich in Australien. Während der niedrigen Meeresspiegel während des Pleistozäns wanderten einige Vertreter dieser Gruppe wieder aus Australien aus. Am Fossilbeleg kann die schrittweise Ausbreitung gen Nordwesten über Timor und die kleinen Sunda-Inseln bis nach Java belegt werden. Erst in jüngerer Zeit starben Vertreter der V. varius-Gruppe in großen Teilen ihrer Verbreitung aus, so dass heute nur noch V. varius in Australien und V. salvadorii sowie V. komodoensis außerhalb von Australien bleiben.[102] Einige Warane der V. gouldii-Gruppe erreichten später wieder Neuguinea; dazu gehört z. B. eine Unterart des Arguswarans (V. panoptes horni).[96]

    Warane und die Wallace-Linie

     src=
    Verlauf der Wallace-Linie

    Die Evolution der Warane wurde maßgeblich von der Wallace-Linie beeinflusst. Östlich dieser biogeographischen Grenze existieren keine Raubtiere (Carnivora).[9] Westlich der Wallace-Linie leben vor allem große Waranarten und nur sehr wenige kleine Arten. Östlich der Wallace-Linie hingegen nimmt die Anzahl kleiner Waranarten (z. B. V. prasinus-Gruppe[5] und Odatria) enorm zu, während die Anzahl kleiner Raubsäuger (z. B. Marder) stark abnimmt. Westlich der Wallace-Linie können große Waranarten existieren, da sie viele Jungtiere haben und diese schnell wachsen. Somit sind diese Arten gegen Bejagungsdruck von kleinen bis mittelgroßen Raubsäugern resistent. Kleine Arten sind in jedem Alter diesem Druck ausgesetzt. In Wallacea hingegen konnten sie entstehen und existieren bis heute. Gleichzeitig nehmen sie die ökologische Nische von kleinen Raubsäugern ein.[9]

    Fossilbeleg

     src=
    Schädel von V. priscus

    Von Waranen liegen als Fossilien meist Wirbel vor, insgesamt ist der Fossilbeleg eher spärlich. Ein relativ gut erhaltenes Skelett mit fast vollständigem Schädel wurde in der chinesischen Provinz Hubei gefunden und unter der Bezeichnung Archaeovaranus beschrieben. Es ist etwa 53 Millionen Jahre alt und stammt somit aus dem frühen Eozän.[97] In Afrika kennt man mit V. rusingensis nur eine benannte fossile Waranart, welche gleichzeitig die älteste mit einem binominalen Namen beschriebene Varanus-Art überhaupt ist. Das kenianische Fossil stammt aus dem frühen Miozän. Auch in Europa lebten Warane, besonders weit verbreitet war der pliozäne V. marathonensis. In Deutschlands und Frankreichs Miozän fand man V. hofmanni.[95] In Europa starben die Warane wahrscheinlich im Zuge einer Klimaabkühlung etwa während der Eiszeiten aus.[96] In Asien und Australien fanden Paläontologen ebenfalls einige Fossilien von ausgestorbenen und heute noch lebenden Arten, insbesondere auch einige sehr große Arten. Der wohl bekannteste fossile Waran ist V. priscus, der im Pleistozän von Australien lebte und eine Länge von etwa 6 m erreichte.[95] Anhand seines Schädelbaus kann V. priscus der V. varius-Gruppe zugeordnet werden.[103]

    Bedeutung für den Menschen

     src=
    Javanischer Junge mit getötetem Bindenwaran (V. salvator), um 1918

    Warane sind bedeutend für den internationalen Lederhandel; Waranleder ist neben der oft attraktiven Musterung auch lange haltbar und wird zu Uhrarmbändern, Schuhen, Geldbeuteln, Handtaschen und anderen Gütern verarbeitet. Daneben ist das Fleisch von Waranen für die lokale Bevölkerung ein wichtiges Nahrungsmittel: bevorzugt gegessen werden Leber und Schwanzansatz sowie die Eier der Tiere. In Asien werden insbesondere Bindenwaran (V. salvator), Gelbwaran (V. flavescens) und Bengalenwaran (V. bengalensis) bejagt, in Afrika vor allem der Nilwaran (V. niloticus), der Steppenwaran (V. exanthematicus) und der Weißkehlwaran (V. albigularis). Wichtige Exporteure in Asien sind Indonesien, die Philippinen, Thailand, Bangladesch, Indien und Pakistan, in Afrika Nigeria, Sudan, Mali und Kamerun. In Australien sind Warane keiner Verfolgung durch den Menschen ausgesetzt. Die Anzahl der getöteten Exemplare pro Jahr geht bei einigen Arten wahrscheinlich in die Millionen.[49][104] Von einigen Arten werden jährlich auch mehrere Tausend Exemplare für den Heimtierhandel gefangen, insbesondere der Steppenwaran (V. exanthematicus) und der Nilwaran (V. niloticus) sind in dieser Hinsicht bedeutend.[105] Gewerbliche Zucht von Waranen wäre gegenüber der Jagd auf freilebende Exemplare sehr unrentabel, daher stammen alle Waranhäute von Wildfängen. Gelegentlich werden auch die Praktiken der Lederindustrie kritisiert; in Südostasien werden Bindenwarane aufgrund unzureichender Tötungsmethoden (Hammerschläge auf den Kopf) oft lebendig gehäutet. Zuvor werden die Tiere tagelang mit zusammengebundenen Beinen gelagert.[106] Daneben stellen eine Reihe von Ethnien aus Waranen traditionelle Medizin her. Warane machen sich als Vertilger von Schädlingen wie Nagern und Insekten nützlich. Andererseits sind sie oft wegen Angriffen auf kleine Haustiere wie Hühner unbeliebt.[49]

    Daneben existieren in zahlreichen Ethnien kulturelle Bezüge zu Waranen, sowohl positive als auch negative. Aus Höhlen in der Nähe von Bhopal (Indien) sind 10.000 Jahre alte Zeichnungen von Waranen bekannt.[107] Ein besonders ungewöhnliches Verhältnis zu Waranen haben die Bugis und Makassaren auf Sulawesi: Sie sehen Warane als Zwillinge ihrer Kinder und schreiben ihnen eine menschliche Seele zu. Die Echsen werden in den Familienalltag eingebunden.[108]

    Einige Arten der Warane sind beliebt in der Terraristik. Dies ist jedoch auch mit massenhaften Lebendimporten von Wildfängen sowie teils auch unverantwortlicher oder nicht artgerechter Haltung verbunden, etwa wegen falscher Ernährung oder zu kleiner Unterkünfte.[109]

    Gefährdung und Schutz

    Die Rote Liste gefährdeter Arten der IUCN hat Einträge für 20 Arten von Waranen. Von diesen 20 Arten bezeichnet die IUCN 13 als ungefährdet (least concern), 1 als gering gefährdet (near threatened) und 3 als nicht ausreichend bekannt (data deficient). Als gefährdet (vulnerable) werden der Komodowaran (V. komodoensis) und der Grays Waran (V. olivaceus) geführt, und der Panay-Waran (V. mabitang) wird als stark gefährdet eingestuft.[2] Das Washingtoner Artenschutzabkommen (CITES) legt Handelsbeschränkungen auf alle Waranarten und aus ihnen hergestellte Produkte,[110] diese werden jedoch teilweise nicht beachtet.[2] 5 Arten sind in Anhang I gelistet, alle restlichen Arten in Anhang II.[110]

    Eine Reihe von Waranarten ist durch Habitatzerstörung, Habitatfragmentierung und Jagd bedroht,[2] einige besonders stark bejagte Arten scheinen jedoch dem Verfolgungsdruck durch hohe Fortpflanzungsraten standzuhalten und gelten daher auch als nicht gefährdet (z. B. Nilwaran, V. niloticus & Bindenwaran, V. salvator).[104][111] Ebenso sind viele Arten sehr anpassungsfähig und daher durch Habitatzerstörung nur wenig bedroht, während andere starke Bestandseinbußen erleiden.[2] Kleine Waranarten, etwa Vertreter der Untergattung Odatria in Australien, können von räuberischen Neozoen wie etwa Hauskatzen dezimiert werden.[9] In Australien erleiden größere, Amphibien jagende Warane starke Rückgänge durch die Einbürgerung der Aga-Kröte (Bufo marinus). Die Echsen kennen diese giftige Kröte nicht und sterben an deren Hautgift. Hierzu genügt es, die Kröte beim Beutefang ins Maul zu nehmen. Populationen von großen Waranarten nehmen oft um etwa 90 % ab, wenn Agakröten in ihren Lebensraum einwandern.[112][113]

    Literatur

    • J. C. Ast (2001): Mitochondrial DNA Evidence and Evolution in Varanoidea (Squamata). Cladistics 17: 211–226.
    • W. Auffenberg (1981): The Behavioral Ecology of the Komodo Monitor. University Presses of Florida, Gainesville.
    • W. Auffenberg (1988): Gray's Monitor Lizard. University Presses of Florida, Gainesville.
    • W. Auffenberg (1994): The Bengal Monitor. University of Florida Press.
    • D. Bennett (1996): Warane der Welt. Welt der Warane. Edition Chimaira, Frankfurt am Main. ISBN 3-930612-05-4.
    • W. Böhme (2003): Checklist of the living monitor lizards of the world (family Varanidae). Zoologische Verhandelingen 341: 3–43.
    • W. Böhme & T. Ziegler (2008): A review of iguanian and anguimorph lizard genitalia (Squamata: Chamaeleonidae; Varanoidea, Shinisauridae, Xenosauridae, Anguidae) and their phylogenetic significance: comparisons with molecular data sets. Journal of Zoological Systematics and Evolutionary Research 47(2): 189–202.
    • A. J. Fitch, A. E. Goodman & S. C. Donnellan (2006): A molecular phylogeny of the Australian monitor lizards (Squamata:Varanidae) inferred from mitochondrial DNA sequences. Australian Journal of Zoology 54: 253–269.
    • H.-G. Horn & W. Böhme (1991, Hrsg.): Advances in Monitor Research. Mertensiella 2.
    • H.-G. Horn & W. Böhme (1999, Hrsg.): Advances in Monitor Research II. Mertensiella 11.
    • H.-G. Horn, W. Böhme & U. Krebs (2007, Hrsg.): Advances in Monitor Research III. Mertensiella 16. ISBN 978-3-9806577-9-2.
    • D. R. King & B. Green (1999): Monitors: The Biology of Varanid Lizards. Krieger Publishing Company, Malabar. ISBN 1-57524-112-9.
    • A. Koch, M. Auliya & T. Ziegler (2010): Updated checklist of the living monitor lizards of the world (Squamata: Varanidae). Bonn Zoological Bulletin 57(2): 127–136
    • R. Mertens (1942): Die Familie der Warane (Varanidae). Erster Teil: Allgemeines. Abhandlungen der senckenbergischen naturforschenden Gesellschaft 462: 1–116.
    • R. Mertens (1942): Die Familie der Warane (Varanidae). Zweiter Teil: Der Schädel. Abhandlungen der senckenbergischen naturforschenden Gesellschaft 465: 117–234.
    • E. R. Pianka & D. R. King (2004, Hrsg.): Varanoid Lizards of the World. Indiana University Press, Bloomington & Indianapolis. ISBN 0-253-34366-6.
    • T. Ziegler & W. Böhme (1997): Genitalstrukturen und Paarungsbiologie bei squamaten Reptilien, speziell den Platynota, mit Bemerkungen zur Systematik. Mertensiella 8: 3–210.
    • T. Ziegler, A. Schmitz, A. Koch & W. Böhme (2007): A review of the subgenus Euprepiosaurus of Varanus (Squamata: Varanidae): Morphological and molecular phylogeny, distribution and zoogeography, with an identification key for the members of the V. indicus and the V. prasinus species groups. Zootaxa 1472: 1–28.

    Belege

    1. a b c d Varanus In: The Reptile Database; abgerufen am 13. Mai 2020.
    2. a b c d e Varanus in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2010. Abgerufen am 1. März 2011.
    3. a b c E. R. Pianka & D. R. King (2004): Introduction. In: E. R. Pianka & D. R. King (Hrsg.): Varanoid Lizards of the World: 3–9. Indiana University Press, Bloomington & Indianapolis. ISBN 0-253-34366-6.
    4. a b c d e f Div. Artkapitel in E. R. Pianka & D. R. King (2004, Hrsg.): Varanoid Lizards of the World. Indiana University Press, Bloomington & Indianapolis. ISBN 0-253-34366-6.
    5. a b c T. Ziegler, A. Schmitz, A. Koch & W. Böhme (2007): A review of the subgenus Euprepiosaurus of Varanus (Squamata: Varanidae): Morphological and molecular phylogeny, distribution and zoogeography, with an identification key for the members of the V. indicus and the V. prasinus species groups. Zootaxa 1472: 1–28.
    6. G. Dryden & T. Ziegler (2004): Varanus indicus. In: E. R. Pianka & D. R. King (Hrsg.): Varanoid Lizards of the World: 184–188. Indiana University Press, Bloomington & Indianapolis. ISBN 0-253-34366-6.
    7. M. Stanner (2004): Varanus griseus. In: E. R. Pianka & D. R. King (Hrsg.): Varanoid Lizards of the World: 184–188. Indiana University Press, Bloomington & Indianapolis. ISBN 0-253-34366-6.
    8. a b c d e f g h i j k l m n o p R. Mertens (1942): Die Familie der Warane (Varanidae). Erster Teil: Allgemeines. Abhandlungen der senckenbergischen naturforschenden Gesellschaft 462: 1–116.
    9. a b c d S. S. Sweet & E. R. Pianka (2007): Monitors, Mammals and Wallace's Line. Mertensiella 16 (Advances in Monitor Research III): 79–99.
    10. V. S.-A. Weijola (2010): Geographical Distribution and Habitat Use of Monitor Lizards of the North Moluccas. Biawak 4(1): 7–23.
    11. V. S.-A. Weijola & S. S. Sweet (2010): A new melanistic species of monitor lizard (Reptilia: Squamata: Varanidae) from Sanana Island, Indonesia. Zootaxa 2434: 17–32.
    12. a b A. Koch, M. Gaulke & W. Böhme (2010): Unravelling the underestimated diversity of Philippine water monitor lizards (Squamata: Varanus salvator complex), with the description of two new species and a new subspecies. Zootaxa 2446: 1–54.
    13. a b c L. J. Welton, C. D. Siler, D. Bennett, A. Diesmos, M. R. Duya, R. Dugay, E. L. Rico, M. Van Weerd, R. M. Brown: A spectacular new Philippine monitor lizard reveals a hidden biogeographic boundary and a novel flagship species for conservation. In: Biology letters. Band 6, Nummer 5, Oktober 2010, S. 654–658, doi:10.1098/rsbl.2010.0119, PMID 20375042, PMC 2936141 (freier Volltext).
    14. M. K. Bayless (2002): Monitor lizards: a pan-African check-list of their zoogeography (Sauria: Varanidae: Polydaedalus). Journal of Biogeography 29(12): 1643–1701.
    15. a b c E. R. Pianka (1995): Evolution of body size: varanid lizards as a model system. The American Naturalist 146(3): 398–414.
    16. a b E. R. Pianka (2004): Varanus brevicauda. In: E. R. Pianka & D. R. King (Hrsg.): Varanoid Lizards of the World: 312–317. Indiana University Press, Bloomington & Indianapolis. ISBN 0-253-34366-6.
    17. a b C. Ciofi (2004): Varanus komodoensis. In: E. R. Pianka & D. R. King (Hrsg.): Varanoid Lizards of the World: 197–204. Indiana University Press, Bloomington & Indianapolis. ISBN 0-253-34366-6.
    18. a b c d J. C. Ast (2001): Mitochondrial DNA Evidence and Evolution in Varanoidea (Squamata). Cladistics 17: 211–226.
    19. a b c A. J. Fitch, A. E. Goodman & S. C. Donnellan (2006): A molecular phylogeny of the Australian monitor lizards (Squamata:Varanidae) inferred from mitochondrial DNA sequences. Australian Journal of Zoology 54: 253–269.
    20. D. Frynta, P. Frýdlová, J. Hnízdo, O. Šimková, V. Cikánová & P. Velenský (2010): Ontogeny of Sexual Size Dimorphism in Monitor Lizards: Males Grow for a Longer Period, but not at a Faster Rate. Zoological Science 27(12): 917–923.
    21. J. G. Smith, B. W. Brook, A. D. Griffiths & G. G. Thompson (2007): Can Morphometrics Predict Sex in Varanids? Journal of Herpetology 41(1): 133–140.
    22. a b c d E. R. Pianka (2004): Varanus olivaceus. In: E. R. Pianka & D. R. King (Hrsg.): Varanoid Lizards of the World: 220–224. Indiana University Press, Bloomington & Indianapolis. ISBN 0-253-34366-6.
    23. a b B. Weavers (2004): Varanus varius. In: E. R. Pianka & D. R. King (Hrsg.): Varanoid Lizards of the World: 488–502. Indiana University Press, Bloomington & Indianapolis. ISBN 0-253-34366-6.
    24. W. Maier, L. Olsson & A. Goldschmid (2004): Kopf. In: R. Rieger & W. Westheide (Hrsg.): Spezielle Zoologie Teil 2: Wirbel- oder Schädeltiere. Spektrum Akademischer Verlag, Heidelberg & Berlin. ISBN 3-8274-0307-3.
    25. R. Mertens (1942): Die Familie der Warane (Varanidae). Zweiter Teil: Der Schädel. Abhandlungen der senckenbergischen naturforschenden Gesellschaft 465: 117–234.
    26. D. C. D'Amore & R. J. Blumenschine (2009): Komodo monitor (Varanus komodoensis) feeding behavior and dental function reflected through tooth marks on bone surfaces, and the application to ziphodont paleobiology. Paleobiology 35(4): 525–552.
    27. a b M. Stanner (2010): Mammal-like Feeding Behavior of Varanus salvator and its Conservational Implications. Biawak 4(4): 128–131.
    28. S. Lenz (2004): Varanus niloticus. In: E. R. Pianka & D. R. King (Hrsg.): Varanoid Lizards of the World: 133–138. Indiana University Press, Bloomington & Indianapolis. ISBN 0-253-34366-6.
    29. a b c d e K. K. Smith (1986): Morphology and Function of the Tongue and Hyoid Apparatus in Varanus (Varanidae, Lacertilia). Journal of Morphology 187(3): 261–287.
    30. a b c T. Owerkowicz, C. G. Farmer, J. W. Hicks, E. L. Brainerd (1999): Contribution of Gular Pumping to Lung Ventilation in Monitor Lizards. Science 284: 1661–1663.
    31. a b V. L. Bels, J.-P. Gasc, V. Goosse, S. Renous & R. Vernet (1995): Functional analysis of the throat display in the sand goanna Varanus griseus (Reptilia: Squamata: Varanidae). Journal of Zoology 236(1): 95–116.
    32. a b c d e f W. Auffenberg (1981): The behavioral ecology of the Komodo monitor. University Press of Florida, Gainesville.
    33. a b G. M. Erickson, A. de Ricoles, V. de Buffrenil, R. E. Molnar & M. K. Bayless (2003): Vermiform bones and the evolution of gigantism in Megalania—how a reptilian fox became a lion. Journal of Vertebrate Paleontology 23(4): 966–970.
    34. H. Fuchs (1977): Histologie und mikroskopische Anatomie der Haut des Bindenwarans. Stuttgarter Beiträge zur Naturkunde Serie A (Biologie) 299: 1–16.
    35. a b W. Böhme (2004): Squamata, Schuppenkriechtiere. In: W. Westheide & R. Rieger (Hrsg.): Spezielle Zoologie Teil 2: Wirbel- oder Schädeltiere: 358–380. Spektrum Akademischer Verlag, Heidelberg & Berlin. ISBN 3-8274-0900-4.
    36. a b c d G. Webb, H. Heatwole & J. De Bavay (1971): Comparative cardiac anatomy of the reptilia. I. The chambers and septa of the varanid ventricle. Journal of Morphology 134(3): 335–350.
    37. N. Heisler, P. Neumann & G. M. O Maloiy (1983): The mechanism of intracardiac shunting in the lizard Varanus exanthematicus. Journal of Experimental Biology 105: 15–31.
    38. a b c d e f g h i j k l m n o p D. R. King & B. Green (1999): Monitors: The Biology of Varanid Lizards. Krieger Publishing Company, Malabar, 2. Aufl. ISBN 1-57524-112-9.
    39. H. O. Becker, W. Böhme & S. F. Perry (1989): Die Lungenmorphologie der Warane (Reptilia: Varanidae) und ihre systematisch-stammesgeschichtliche Bedeutung. Bonner zoologische Beiträge 40: 27–56. (online; PDF; 3,5 MB)
    40. T. Owerkowicz, E. L. Brainerd & D. R. Carrier (2001): Electromyographic pattern of the gular pump in monitor lizards. Bull. Mus. Comp. Zool. 156: 237–248.
    41. M. S. A. D. al-Ghamdi, J. F. X. Jones & E. W. Taylor (2001): Evidence of a functional role in lung inflation for the buccal pump in the agamid lizard, Uromastyx aegyptius microlepis. Journal of Experimental Biology 204: 521–531.
    42. Röntgenaufnahme des gular pumping (MOV; 3,0 MB)
    43. A. F. Bennett (1973): Blood physiology and oxygen transport during activity in two lizards, Varanus gouldii and Sauromalus hispidus. Comparative Biochemistry and Physiology A 46: 673–690.
    44. A. F. Bennett (1973): Ventilation in two species of lizards during rest and activity. Comparative Biochemistry and Physiology A 46: 673–690.
    45. a b T. T. Gleeson, G. S. Mitchell & A. F. Bennett (1980): Cardiovascular responses to graded activity in the lizards Varanus and Iguana. In: American Journal of Physiology-Regulatory, Integrative and Comparative Physiology 239: R174-R179.
    46. a b c d G. G. Thompson (1999): Goanna Metabolism: Different to Other Lizards, and if so, What are the Ecologocial Consequences? Mertensiella 11 (Advances in Monitor Research II): 79–90.
    47. S. C. Wood & K. Johansen (1974): Respiratory adaptations to diving in the nile monitor lizard, Varanus niloticus. Journal of Comparative Physiology A 89(2): 145–158.
    48. B. Green & K. Christian (2007): Field Metabolic Rates (FMRs) and Water Fluxes in Free-living Varanid Lizards; A Review. Mertensiella 16 (Advances in Monitor Research III): 240–246.
    49. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z D. Bennett (1996): Warane der Welt. Welt der Warane. Edition Chimaira, Frankfurt am Main. ISBN 3-930612-05-4.
    50. a b J. A. Phillips (1995): Movement patterns and density of Varanus albigularis. Journal of Herpetology 29: 407–416.
    51. B. Röll & H.-G. Horn (1999): The structure of the eye of the monitor lizard Varanus griseus caspius (Reptilia, Varanidae). Mertensiella 11 (Advances in Monitor Research II): 291–306.
    52. R. G. Sprackland (1999): Character Displacement among Sympatric Varanid Lizard Species: A Study of Natural Selection and Systematics in Action (Reptilia: Squamata: Varanidae). Mertensiella 11 (Advances in Monitor Research II): 113–120.
    53. C. Traeholt (1997): Effect of masking the parietal eye on the diurnal activity and body temperature of two sympatric species of monitor lizards, Varanus s. salvator and V. b. nebulosus. Journal of Comparative Physiology B 167: 177–184.
    54. a b c B. G. Fry, N. Vidal, J. A. Norman, F. J. Vonk, H. Scheib, S. F. R. Ramjan, S. Kuruppu, K. Fung, S. B. Hedges, M. K. Richardson, W. C. Hodgson, V. Ignjatovic, R. Summerhayes & E. Kochva (2006): Early evolution of the venom system in lizards and snakes. Nature 439: 584–588.
    55. a b B. G. Fry, K. Winter, J. A. Norman, K. Roelants, R. J. A. Nabuurs, M. J. P. van Osch, W. M. Teeuwisse, L. van der Weerd, J. E. McNaughtan, H. F. Kwok, H. Scheib, L. Greisman, E. Kochva, L. J. Miller, F. Gao, J. Karas, D. Scanlon, F. Lin, S. Kuruppu, C. Shaw, L. Wong & W. C. Hodgson (2010): Functional and Structural Diversification of the Anguimorpha Lizard Venom System. Molecular & Cellular Proteomics 9: 2369–2390.
    56. B. G. Fry & H. Scheib (2007): Venom Breathing Dragons: The Molecular Diversity of Protein Toxines in Varanid Venoms. Mertensiella 16 (Advances in Monitor Research III): 10–24.
    57. a b B. G. Fry, S. Wroe, W. Teeuwisse, M. J. P. van Osch, K. Moreno, J. Ingle, C. McHenry, T. Ferrara, P. Clausen, H. Scheib, K. L. Winter, L. Greisman, Kim Roelants, L. van der Weerd, C. J. Clemente, E. Giannakis, W. C. Hodgson, S. Luz, P. Martelli, K. Krishnasamy, E. Kochva, H. F. Kwok, D. Scanlon, J. Karas, D. M. Citron, E. J. C. Goldstein, J. E. Mcnaughtan & Janette A. Norman (2009): A central role for venom in predation by Varanus komodoensis (Komodo Dragon) and the extinct giant Varanus (Megalania) priscus. PNAS 106(22): 8969–8974.
    58. a b K. Arbuckle (2009): Ecological Function of Venom in Varanus, with a Compilation of Dietary Records from the Literature. Biawak 3(2): 46–56.
    59. a b H. Preuschoft, U. Witzel, B. Hohn, D. Schulte & C. Distler (2007): Biomechanics of Locomotion and Body Structure in Varanids with Special Emphasis on the Forelimbs. Mertensiella 11 (Advances in Monitor Research III): 59–78.
    60. A. Christian (2007): Scaling Effects in Monitor Lizards and Consequences for the Evolution of Large Size in Terrestrial Vertebrates. Mertensiella 16 (Advances in Monitor Research III): 1–9.
    61. J. O. Farlow & E. R. Pianka (2000): Body Form and Trackway Pattern in Australian Desert Monitors (Squamata: Varanidae): Comparing Zoological and Ichnological Diversity. PALAIOS 15(3): 235–247.
    62. G. G. Thompson (1995): Foraging patterns and behaviours, body postures and movement speed for goannas, Varanus gouldii (Reptilia: Varanidae), in a semi-urban environment. Journal of the Royal Society of Western Australia 78: 107–114.
    63. a b K. Christian (2004): Varanus panoptes. In: E. R. Pianka & D. R. King (Hrsg.): Varanoid Lizards of the World: 423–429. Indiana University Press, Bloomington & Indianapolis. ISBN 0-253-34366-6.
    64. H.-G. Horn (2007): Transmission and Reflection Spectra of Shed Skin of Various Varanids in the UV, VIS and IR and their Intra- and Interspecific Meaning. Mertensiella 16 (Advances in Monitor Research III): 291–303.
    65. a b c E. R. Pianka (1994): Comparative Ecology of Varanus in the Great Victoria Desert. Australian Journal of Ecology 19: 395–408.
    66. M. Gaulke & H.-G. Horn (2004): Varanus salvator (Nominate Form). In: E. R. Pianka & D. R. King (Hrsg.): Varanoid Lizards of the World, S. 244–257. Indiana University Press, Bloomington & Indianapolis. ISBN 0-253-34366-6.
    67. S. S. Sweet (2004): Varanus glauerti. In: E. R. Pianka & D. R. King (Hrsg.): Varanoid Lizards of the World: 366–372. Indiana University Press, Bloomington & Indianapolis. ISBN 0-253-34366-6.
    68. a b c d R. L. Earley, O. Attum & P. Eason (2002): Varanid combat: perspectives from game theory. Amphibia-Reptilia 23: 469–485.
    69. G. W. Schuett, R. S. Reiserer & R. L. Earley (2009): The evolution of bipedal postures in varanoid lizards. Biological Journal of the Linnean Society 97(3): 652–663.
    70. a b U. Krebs (2007): On Intelligence in Man and Monitor: Observations, Concepts, Proposals. Mertensiella 16 (Advances in Monitor Research III): 44–58.
    71. a b c H.-G. Horn (1999): Evolutionary Efficiency and Succes in Monitors: A Survey on Behavior and Behavioral Strategies and some Comments. Mertensiella 11 (Advances in Monitor Research II): 167–180.
    72. a b c d e f J. B. Losos & H. W. Greene (1988): Ecological and evolutionary implications of diet in monitor lizards. Biological Journal of the Linnean Society 35(4): 379–407.
    73. W. Auffenberg (1988): Gray's Monitor Lizard. University Presses of Florida, Gainesville.
    74. a b M. Gaulke, A. V. Altenbach, A. Demegillo & U. Struck (2007): On the Diet of Varanus mabitang. Mertensiella 16 (Advances in Monitor Research III): 228–239.
    75. P. J. Mayes, G. G. Thompson & P. C. Whiters (2005): Diet and foraging behavior of Varanus mertensi (Reptilia:Varanidae). Wildlife Research 32: 67–74.
    76. R. Shannon & R. W. Mendyk (2009): Aquatic Foraging Behavior and Freshwater Mussel (Velesunio sp.) Predation by Varanus panoptes panoptes in Central-Western Queensland. Biawak 3(3): 85–87.
    77. H. de Lisle (2007): Observations on Varanus s. salvator in North Sulawesi. Biawak 1(2): 59–66.
    78. L. J. Mendis Wickramasinghe, L. D. C. Bhathiya Kekulandala, P. I. Kumara Peabotuwage & D. M. S. Suranjan Karunarathna (2010): A Remarkable Feeding Behavior and a New Distribution Record of Varanus salvator salvator (Laurenti, 1768) in Eastern Sri Lanka. Biawak, 4(3): 93–98.
    79. K. H. Andres, M. von Düring & H.-G. Horn (1999): Fine Structure of Scale Glands and Preanal Glands of Monitors Varanidae. Mertensiella 11 (Advances in Monitor Research II): 277–290.
    80. a b G. G. Thompson & E. R. Pianka (2001): Allometry of Clutch and Neonate Sizes in Monitor Lizards (Varanidae: Varanus). Copeia 2001(2): 443–458.
    81. P. Rismiller, M. W. McKelvey & S. Steinlechner (2007): Temperature and humidity in Egg Incubation Mounds of Varanus rosenbergi. Mertensiella 16 (Advances in Monitor Research III): 353–363.
    82. a b c R. Wiechmann (2011): Eigene Beobachtungen zur Parthenogenese bei Waranen. elaphe 19(1): 55–61.
    83. B. Green, M. McKelvey & P. Rismiller (1999): The Behavior and Energetics of Hatchling Varanus rosenbergi. Mertensiella 11 (Advances in Monitor Research II): 105–112.
    84. P. W. Lenk, B. Eidenmüller, H. Stauder, R. Wicker & M. Wink (2005): A parthenogenetic Varanus. Amphibia-Reptilia 26: 507–514.
    85. P. C. Watts, K. R. Buley, S. Sanderson, W. Boardman, C. Ciofi & R. Gibson (2006): Parthenogenesis in Komodo Dragons. Nature 444: 1021–1022.
    86. J. Hennessy (2010): Parthenogenesis in an Ornate Nile Monitor, Varanus ornatus. Biawak 4(1): 26–30.
    87. M. K. Bayless (2007): A Revised List of Ixodid Ticks Known to the Yemen Monitor (Varanus yemenensis); with a Review of the Ixodid Tick (Ixodoidea) Species Known to African and Arabian Monitor Lizards [Varanidae: Polydaedalus]. Biawak 1(2): 67–72.
    88. a b Robert Alexander Pyron, Frank T. Burbrink & John J. Wiens: A phylogeny and revised classification of Squamata, including 4161 species of lizards and snakes. BMC Evolutionary Biology 2013, 13:93 doi:10.1186/1471-2148-13-93
    89. Lanthanotus borneensis In: The Reptile Database
    90. Einige Arbeiten zur Systematik der Schleichenartigen:
      • J. C. Ast (2001): Mitochondrial DNA Evidence and Evolution in Varanoidea (Squamata). Cladistics 17: 211–226.
      • J. L. Conrad (2008): Phylogeny And Systematics Of Squamata (Reptilia) Based On Morphology. Bulletin of the American Museum of Natural History 310: 1–182.
      • J. L. Conrad, O. Rieppel & L. Grande (2008): Re-assessment of varanid evolution based on new data from Saniwa ensidens Leidy, 1870 (Squamata, Reptilia). American Museum Novitates 3630 :1–15.
      • J. L. Conrad, J. C. Ast, S. Montanari & M. A. Norell (2010): A combined evidence phylogenetic analysis of Anguimorpha (Reptilia: Squamata). Cladistics 26: 1–48.
      • B. G. Fry, N. Vidal, J. A. Norman, F. J. Vonk, H. Scheib, S. F. R. Ramjan, S. Kuruppu, K. Fung, S. B. Hedges, M. K. Richardson, W. C. Hodgson, V. Ignjatovic, R. Summerhayes & E. Kochva (2006): Early evolution of the venom system in lizards and snakes. Nature 439: 584–588.
      • M. S. Y. Lee (2005): Molecular evidence and marine snake origins. Biology Letters 1: 27–30
      • O. Rieppel & H. Zaher (2000): The braincases of mosasaurs and Varanus, and the relationships of snakes. Zoological Journal of the Linnean Society 129: 489–514.
      • N. Vidal & S. B. Hedges (2004): Molecular evidence for a terrestrial origin of snakes. Proceedings of the Royal Society of London B 271: 226-S229.
    91. a b A. Koch, M. Auliya & T. Ziegler (2010): Updated checklist of the living monitor lizards of the world (Squamata: Varanidae). Bonn Zoological Bulletin 57(2): 127–136.
    92. a b T. Ziegler & W. Böhme (1997): Genitalstrukturen und Paarungsbiologie bei squamaten Reptilien, speziell den Platynota, mit Bemerkungen zur Systematik. Mertensiella 8: 3–210.
    93. W. Böhme (2003): Checklist of the living monitor lizards of the world (family Varanidae). Zoologische Verhandelingen 341: 3–43.
    94. W. Böhme & T. Ziegler (2008): A review of iguanian and anguimorph lizard genitalia (Squamata: Chamaeleonidae; Varanoidea, Shinisauridae, Xenosauridae, Anguidae) and their phylogenetic significance: comparisons with molecular data sets. Journal of Zoological Systematics and Evolutionary Research 47(2): 189–202.
    95. a b c d R. E. Molnar (2004): The Long and Honorable History of Monitors and Their Kin. In: E. R. Pianka & D. R. King (Hrsg.): Varanoid Lizards of the World: 10–67. Indiana University Press, Bloomington & Indianapolis. ISBN 0-253-34366-6.
    96. a b c d e E. Arida & W. Böhme (2010): The Origin of Varanus: When Fossils, Morphology, and Molecules Alone Are Never Enough. Biawak 4(4): 117–124.
    97. a b Liping Dong, Yuan-Qing Wang, Qi Zhao, Davit Vasilyan, Yuan Wang and Susan E. Evans. 2020. A New Stem-varanid Lizard (Reptilia, Squamata) from the early Eocene of China. Philosophical Transactions of the Royal Society B: Biological Sciences. 377(1847) DOI: 10.1098/rstb.2021.0041
    98. a b c d e S. A. M. Amer & Y. Kumazawa (2008): Timing of a mtDNA gene rearrangement and intercontinental dispersal of varanid lizards. Genes, Genetics and Systematics 83: 275–280.
    99. R. B. Holmes, A. M. Murray, Y. S. Attia, E. L. Simons & P. Chatrath (2010): Oldest known Varanus (Squamata: Varanidae) from the Upper Eocene and Lower Oligocene of Egypt: support for an African origin of the genus. Palaeontology 53(5): 1099–1110.
    100. African Varanid Species. In: E. R. Pianka & D. R. King (Hrsg.): Varanoid Lizards of the World, S. 90. Indiana University Press, Bloomington & Indianapolis. ISBN 0-253-34366-6.
    101. T. Ziegler, M. Gaulke & W. Böhme (2005): Genital Morphology and Systematics of Varanus mabitang Gaulke & Curio, 2001 (Squamata: Varanidae). Current Herpetology 24(1): 13–17.
    102. S. A. Hocknull, P. J. Piper, G. D. van den Bergh, R. A. Due, M. J. Morwood & I. Kurniawan (2009): Dragon's Paradise Lost: Palaeobiogeography, Evolution and Extinction of the Largest-Ever Terrestrial Lizards (Varanidae). PLoS ONE 4(9): e7241.
    103. J. J. Head, P. M. Barrett & E. J. Rayfield (2009): Neurocranial osteology and systematic relationships of Varanus (Megalania) prisca Owen, 1859 (Squamata: Varanidae). Zoological Journal of the Linnean Society 155(2): 445–457.
    104. a b V. de Buffrénil & G. Hémery: Harvest of the Nile Monitor, Varanus niloticus, in Sahelian Africa. Part I: Impact of Intensive Harvest on Local Stocks. Mertensiella 16 (Advances in Monitor Research III): 181–194.
    105. A. P. Pernetta (2009): Monitoring the Trade: Using the CITES Database to Examine the Global Trade in Live Monitor Lizards (Varanus spp.). Biawak 3(2): 37–45.
    106. A. Koch (2010): Bestialische Behandlung indonesischer Großreptilien für westliche Luxusprodukte. Reptilia 15(6): 3, 6.
    107. I. Das (1989): Indian monitor lizards: A review of human utilisation patterns. Hamadryad 14(1): 16–19.
    108. J.-B. Fauvel & A. Koch (2009): Zoo-Ethnological Observations in Southwest Sulawesi, Indonesia: a case Study of Kembar Buaya ("Monitor Twins"). Biawak, 3(3): 77–80.
    109. H.-G. Horn (2004): Keeping Monitors in Captivity: A Biological, Technical, and Legislative Problem. In: E. R. Pianka & D. R. King (Hrsg.): Varanoid Lizards of the World: 556–571. Indiana University Press, Bloomington & Indianapolis. ISBN 0-253-34366-6.
    110. a b Appendices I, II and III. Cites, abgerufen am 28. März 2011.
    111. A. Koch (2010): Unterschätzt und ausgebeutet: Systematik, Diversität und Endemismus südostasiatischer Bindenwarane. Koenigiana 4(1): 27–41.
    112. J. S. Doody, B. Green, R. Sims & D. Rhind (2007): A Preliminary Assessment of the Impacts of Invasive Cane toads (Bufo marinus) on Three Species of Varanid Lizards in Australia. Mertensiella 16 (Advances in Monitor Research III): 218–227.
    113. B. Ujvari & T. Madsen (2009): Increased mortality of naive varanid lizards after the invasion of non-native cane toads (Bufo marinus). Herpetological Conservation and Biology 4(2): 248–251.
    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Autoren und Herausgeber von Wikipedia
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia DE

    Warane: Brief Summary ( германски )

    добавил wikipedia DE

    Die Warane (lateinisch Varanus) bilden eine über 80 Arten umfassende Gattung der Schuppenkriechtiere (Squamata) aus der Teilordnung der Schleichenartigen (Anguimorpha). Sie kommen in den tropischen und subtropischen Gebieten von Afrika, Asien und Australien vor und bewohnen eine Vielzahl von Lebensräumen. Die meisten Warane sind lang gestreckte Echsen mit spitz zulaufendem Kopf und einem langen Schwanz. Je nach Art wird eine Länge von 20 cm bis 3 m erreicht. Die größte heute lebende Echse gehört der Gattung der Warane an: der Komodowaran. Ein auffallendes Merkmal der Warane ist die lange und an der Spitze tief gespaltene Zunge; sie dient beim Züngeln der geruchlichen Wahrnehmung, welche bei Waranen der wohl wichtigste Sinn ist.

    Alle Warane sind tagaktiv und verbringen die Nacht je nach Art in selbst gegrabenen Bauen, Baumhöhlen oder ähnlichen Unterschlüpfen. Die saisonale Aktivität von vielen Waranen wird von der Trockenzeit in ihren Lebensräumen geprägt. Während dieser Zeit mangelt es an Nahrung, und die Warane überdauern die Trockenzeit in einem Versteck.

    Es gibt sowohl bodenbewohnende und baumbewohnende als auch teils wasserbewohnende (semiaquatische) Arten. Durch besondere Anpassungen von Herz, Lunge und Ventilation können Warane weit mehr Sauerstoff als andere Schuppenkriechtiere aufnehmen, sie haben also eine effizientere Atmung und sind zu einer aktiveren Lebensweise und größerer Leistung befähigt. Die meisten Warane suchen große Gebiete züngelnd nach Beute ab. Nahezu alle Warane sind Fleischfresser und ernähren sich von Insekten, anderen Wirbellosen oder auch kleinen bis mittelgroßen Wirbeltieren. Einige Arten fressen auch Aas. Nur drei Arten auf den Philippinen fressen neben tierischer Nahrung auch zu einem großen Teil Früchte.

    Einige Arten der Warane sind von hoher wirtschaftlicher Bedeutung für den Menschen und werden besonders in Afrika und Südostasien für den Lederhandel und als Fleischlieferanten gejagt. Während eine Reihe von Arten diesem Bejagungsdruck augenscheinlich standhält, verzeichnen andere kommerziell genutzte Waranarten beträchtliche Bestandseinbußen. Daneben sind Warane oft durch den Verlust ihres Lebensraumes gefährdet. In der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN wird eine Art als stark gefährdet eingestuft, zwei weitere Arten als gefährdet. Für die meisten Arten liegen jedoch nur unzureichende Informationen zum Gefährdungsstatus vor.

    Der Name Waran sowie der Gattungsname Varanus leiten sich etymologisch vom arabischen Wort ورل / waral ab, welches für Warane insgesamt steht, und von der gleichlautenden altägyptischen Bezeichnung für den Nilwaran (V. niloticus).

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Autoren und Herausgeber von Wikipedia
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia DE

    Bayawak ( сундански )

    добавил wikipedia emerging languages

    Bayawak téh taya lian kulawarga Varanidae, golongan kadal, kaasup komodo, nu ukur ngawengku hiji genus: Varanus.

    Di Australia, bayawak téh katelah goanna.

    Sawangan évolusi

    Di dunya sato, bayawak téh dianggap bangsa kadal nu paling maju, sabab métabolisme awakna kaitung gancang pikeun réptil mah. Kapunjulan lianna nyaéta adaptasi sénsorik nu nguntungkeun nalika moro mangsa nu hirup, sarta rahang nu leuwih handap pikeun ngahuapkeun mangsa nu badag. Hasil panalungtikan nunjukkeun yén kadal Varanid, kaasup komodo, téh peurahan, di sagigireun ayana rupa-rupa baktéri dina sungutna. Tapi, peurahna téh ukur nyangkrung dina dasar huntuna, teu kawas oray nu nyuntikkeun peurah ka mangsana nalika digégél.

    Klasifikasi

    Genus Varanus

     src=
    Bayawak tangkal jamrud (ogé katelah bayawak tangkal héjo) Varanus prasinus
    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Pangarang sareng éditor Wikipedia
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia emerging languages

    Bayawak ( тагалски )

    добавил wikipedia emerging languages

    Ang bayawak (Ingles: monitor lizard)[1] ay isang grupo ng mga butiking kumakain ng karne (karniboro) na napapabilang sa pamilyang Varanidae at saring Varanus.

    Mga sanggunian

    1. "Bayawak, monitor lizard, Glossary of Filipino Terms and Phrases". Flavier, Juan M., "Doctor to the Barrios" (New Day Publishers). 1970.


    Hayop Ang lathalaing ito na tungkol sa Hayop ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa nito.

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Mga may-akda at editor ng Wikipedia
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia emerging languages

    Bayawak: Brief Summary ( сундански )

    добавил wikipedia emerging languages

    Bayawak téh taya lian kulawarga Varanidae, golongan kadal, kaasup komodo, nu ukur ngawengku hiji genus: Varanus.

    Di Australia, bayawak téh katelah goanna.

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Pangarang sareng éditor Wikipedia
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia emerging languages

    Bayawak: Brief Summary ( тагалски )

    добавил wikipedia emerging languages

    Ang bayawak (Ingles: monitor lizard) ay isang grupo ng mga butiking kumakain ng karne (karniboro) na napapabilang sa pamilyang Varanidae at saring Varanus.

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Mga may-akda at editor ng Wikipedia
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia emerging languages

    Mencawak ( јавански )

    добавил wikipedia emerging languages

    Mencawak, menyawak, nyambik utawa slira/salira (Varanus) utawa WINDIAWATI, ya iku kadhal gedhé asli saka Afrika, Asia lan Oséania. Nanging saik uga tinemu ing Amérika minangka spésiès invasif. Ana 79 spésiès kang saiki wis kenali.

    Wedharan

    Mencawak kalebu jinis kadhal kang gedhé, duwé gulu kang dawa, buntut lan cakar kang rosa. Dawané saka 20 cm nganti luwi saka 3 m mligi tumrap menyawak komodho. Déné jinis Varanus priscus kang wus cures malah luwih saka 7 m. Akéh jinis mencawak kang karnivora kanthi mangan gegremet, urang-urangan, endhog, rèptil cilik, iwak lan mamalia cilik. Akéh-akéhé mencawak mangan kéwan invertebrata nalika isih nom, déné sawisé diwasa mangan kéwan vertebrata. Menyawak komodho diwasa, jinis menyawak kang paling gedhé luwih saka 50% pangané rupa kidang[1]. Déné 3 spésiès mencawak saka Filipina kang urip ing wit, ya iku Varanus bitatawa, Varanus mabitang, lan Varanus olivaceus mung mangan woh-wohan[2][3][4].
    Racaké mencawak urip dhéwé, nanging uga bisa urip ing kelompok nganti cacah 25 ing ékosistem kang larang banyu.

    Spésiès

     src=
    V. bengalensis, Mencawak Bengala
     src=
    V. timorensis, Mencawak Timor
     src=
    V. salvadorii, mencawak baya
     src=
    V. nilocitus
     src=
    Perentie (Varanus giganteus)
     src=
    Varanus macraei

    Génus Varanus

    Spqcixs kang ditengeri ateges wis cures

    Subgénus Empagusia:

    Subgénus Euprepiosaurus:[5]

    Subgénus Odatria:

    Subgénus Papusaurus:

    Subgénus Philippinosaurus:

    Subgénus Polydaedalus:

    Subgénus Psammosaurus:

    Subgénus Soterosaurus:

    Subgénus Varaneades:

    Subgénus Varanus:

    Rujukan

    1. Auffenberg, Walter (1981). The Behavioral Ecology of the Komodo Monitor. University Press of Florida.
    2. Greene, Harry W. (1986). Diet and Arboreality in the Emerald Monitor, Varanus Prasinus, with Comments on the Study of Adaptation. Chicago: Field Museum of Natural History. OCLC 14915452. Dijupuk 12 December 2013.
    3. Welton, L. J.; Siler, C. D.; Bennett, D.; Diesmos, A.; Duya, M. R.; Dugay, R.; Rico, E. L. B.; Van Weerd, M.; Brown, R. M. (2010). "A spectacular new Philippine monitor lizard reveals a hidden biogeographic boundary and a novel flagship species for conservation". Biology Letters 6 (5): 654–658. PMC 2936141. PMID 20375042. doi:10.1098/rsbl.2010.0119.
    4. Struck, U; Altenbach, AV; Gaulke, M; F, Glaw (2002). "Tracing the diet of the monitor lizard Varanus mabitang by stable isotope analyses (d15N, d13C)". Naturwissenschaften 89: 470–473. doi:10.1007/s00114-002-0361-8.
    5. Ziegler, Thomas; Schmitz, Andreas; Koch, Andre; Böhme, Wolfgang (2007). "A review of the subgenus Euprepiosaurus of Varanus (Squamata: Varanidae): morphological and molecular phylogeny, distribution and zoogeography, with an identification key for the members of the V. indicus and the V. prasimus species groups". Zootaxa 1472: 1-28.
    6. Varanus keithhornei, The Reptile Database
    7. Weijola, Valter; Sweet, Samuel (2010). "A new melanistic species of lizard (Reptilia: Squamata: Varanidae) from Sanana Island, Indonesia" (PDF). Zootaxa 2434: 17–32.
    8. Varanus prasinus, The Reptile Database
    9. Eidenmüller, Bernd; Wicker, Rudolf (2005). "Eine weitere neue Waranart aus dem Varanus prasinus-Komplex von den Insel Misol, Indonesian ". Sauria 27 (1): 3-8. (Varanus reisingeri, new species). (in German).
    10. Weijola, Valter; Donnellan, Stephen; Lindqvist, Christer (2016). "A new blue-tailed lizard (Reptilia, Squamata, Varanus) of the Varanus indicus group from Mussau Island, Papua New Guinea". ZooKeys 568 (568): 129–54. PMC 4829673. PMID 27103877. doi:10.3897/zookeys.568.6872.
    11. Varanus baritji, The Reptile Database
    12. https://news.ku.edu/2015/01/12/undercover-researchers-expose-two-new-species-lizard-sale-philippine-black-market
    13. Koch, André; Gaulke, Maren; Böhme, Wolfgang (2010). "Unravelling the underestimated diversity of Philippine water Lizards (Squamata: Varanus salvator complex), with description of two new species and a new subspecies". Zootaxa 2446: 1-54. (Varanus rasmusseni, new species, p. 28).
    14. "Varanus (Soterosaurus) rasmusseni ". The Reptile Database. www.reptile-database.org.
    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Penulis lan editor Wikipedia
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia emerging languages

    Mencawak: Brief Summary ( јавански )

    добавил wikipedia emerging languages

    Mencawak, menyawak, nyambik utawa slira/salira (Varanus) utawa WINDIAWATI, ya iku kadhal gedhé asli saka Afrika, Asia lan Oséania. Nanging saik uga tinemu ing Amérika minangka spésiès invasif. Ana 79 spésiès kang saiki wis kenali.

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Penulis lan editor Wikipedia
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia emerging languages

    Pezmijok ( курдски )

    добавил wikipedia emerging languages
     src=
    Varanus niloticus ornatus
     src=
    Pezmijoka latan (Varanus albigularis albigularis)
     src=
    Pezmijoka avê ya Asyayê (Varanus salvator salvator)
     src=
    Varanus mertensi

    Pezmijok, mangemij an bizinmij (Varanus), cinsekî qirtîşên goştxwer û mezin in .

    Şayes

    Pezmijok , qirtîşek goştxwer e bi kulabê tûj, stû dirêj, dûvika xurt e, lê pirraniya cureyan goştxwerin, lê hinek ji wan meywexwerin wek: Varanus olivaceus, Varanus mabitang û Varanus olivaceus.[1][2]

    Etîmolojî

    Eslê bêjeya Varanus ji peyva ورل ya erebî hatiye, ku wateya wê qirtîşe.[3]

    Dabeşandin

    Cinsê pezmijok Varanus

    Binecinsê Empagusia:

     src=
    V. bengalensis, Pezmijoka Bengalî

    Binecinsê Euprepiosaurus:

     src=
    Varanus macraei

    Binecinsa Odatria:

     src=
    V. timorensis

    Binecinsê Papusaurus:

     src=
    V. salvadorii

    Binecinsê Philippinosaurus:

    Binecinsê Polydaedalus:

    Binecinsê Psammosaurus:

    Binecinsa Soterosaurus:

    Binecinsa Varaneades:

    Binecinsê Varanus:

    Cureyên nespartin:

    Herwiha binêre

    Çavkanî

    1. Greene, Harry W. (1986). Diet and Arboreality in the Emerald Monitor, Varanus Prasinus, With Comments on the Study of Adaptation. Field Museum of Natural History. ISBN 9998057760.
    2. Zipcodezoo.com
    3. Robert George Sprackland (1992). Giant lizards. Neptune, NJ: T.F.H. Publications. p. 61. ISBN 0-86622-634-6.
    4. Varanus keithhornei, The Reptile Database
    5. Mappress.com
    6. Varanus prasinus, The Reptile Database
    7. Varanus baritji, The Reptile Database
    8. Varanus spinulosus, The Reptile Database

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Nivîskar û edîtorên Wikipedia-ê
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia emerging languages

    Pezmijok: Brief Summary ( курдски )

    добавил wikipedia emerging languages
     src= Pezmijoka çemê Nîlê  src= Varanus niloticus ornatus  src= Pezmijoka latan (Varanus albigularis albigularis)  src= Pezmijoka avê ya Asyayê (Varanus salvator salvator)  src= (Varanus giganteus)  src= Varanus mertensi

    Pezmijok, mangemij an bizinmij (Varanus), cinsekî qirtîşên goştxwer û mezin in .

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Nivîskar û edîtorên Wikipedia-ê
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia emerging languages

    गोह ( хинди )

    добавил wikipedia emerging languages
     src=
    गोह

    गोह (Monitor lizard) सरीसृपों के स्क्वामेटा (Squamata) गण के वैरानिडी (Varanidae) कुल के जीव हैं, जिनका शरीर छिपकली के सदृश, लेकिन उससे बहुत बड़ा होता है।

    गोह छिपकिलियों के निकट संबंधी हैं, जो अफ्रीका, आस्ट्रेलिया, अरब और एशिया आदि देशों में फैले हुए हैं। ये छोटे बड़े सभी तरह के होते है, जिनमें से कुछ की लंबाई तो 10 फुट तक पहुँच जाती है। इनका रंग प्राय: भूरा रहता है। इनका शरीर छोटे छोटे शल्कों से भरा रहता है। इनकी जबान साँप की तरह दुफंकी, पंजे मजबूत, दुम चपटी और शरीर गोल रहता है। इनमें कुछ अपना अधिक समय vchh में

    जातियाँ

     src=
    बंगाल गोह (Varanus benghalensis)
     src=
    मलेशिया (बोर्नियो) का विशाल जलीय गोह

    इनकी कई जातियाँ हैं, लेकिन इनमें सबसे बड़ा ड्रैगन ऑव दि ईस्ट इंडियन ब्लैंड (Dragon of the East Indian bland) लंबाई में लगभग 10 फुट तक पहुँच जाता है। नील का गोह (नाइल मॉनिटर / Nile Monitor, V. niloticus) अफ्रीका का बहुत प्रसिद्ध गोह है और तीसरा (V. exanthematicus) अफ्रीका के पश्चिमी भागों में काफी संख्या में पाया जाता है। इसकी पकड़ बहुत ही मजबूत होती है।

    भारत में गोहों की छ: जातियाँ पाई जाती हैं, जिनमें कवरा गोह (V. Salvator) सबसे प्रसिद्ध है। इसके बच्चे चटकीले रंग के होते हैं, जिनकी पीठ पर बिंदियाँ पड़ी रहती हैं और जिन्हें हमारे देश में लोग 'बिसखोपरा' नाम का दूसरा जीव समझते हैं। लागों का ऐसा विश्वास है कि बिसखोपरा बहुत जहरीला होता है, लेकिन वास्तव में ऐसा है नहीं। बिसखोपरा कोई अलग जीव न होकर गोह के बच्चे हैं, जो जहरीले नही होते।

    रहन-सहन

    गोह पानी व दलदल से प्यार करती है। साँप की तरह जीभ लपलपाती रहती। लगभग सात फुट से ज्यादा। पूँछ लंबी, चपटी, देह की बजाय भारी। दाँत नुकीले, थूथन का सिरा चपटा, सिर दबा हैआ आर अगुलिया साधारण लबाइ की होती हैं। पूछ की मार बडा असर करती है।

    गोह जब दौडती है तब पूछ ऊपर उठा लेती है। गोह मेंढक, कीडे-मकोडे, मछलियाँ और केकडे खाती है। यह बडी गुस्सैल स्वभाव की है। गोह आजकल बरसात से पहले किसी बिल या छेद में १५ से २० तक अडे देती है। मादा अंडों को छिपाने के लिए फिर भर देती है और बहकाने के लिए चारों ओर दो-तीन और बिल खोदकर छोड देती है। आठ नौ महीने के बाद कहीं सफेद रग के अंडे फूटते है। छोटे बच्चों के शरीर पर बिंदिया, व चमकदार छल्ले होते है। गोह पानी में रहती है। तराकी में दक्ष है यह, साथ में तेज धावक व वृक्ष पर चढने में माहिर हैोती है। पुराने समय में जो काम हाथीघोडे नहीं कर पाते थे, उसे गोह आसानी से कर देती थी। इनकी कमर में रसा बाधकर दीवार पर फेंक दिया जाता था और जब ये अपने पंजों से जमकर दीवार पकड लेती थी, तब रस्सी के सहारे ऊपर चढ जाते थे।

    प्रंशात महासागर के आदिवासी गोह खाते भी है। यहाँ इनकी खाल के लिए शिकार किया जाता है। गोह वन्य-प्राणी अधिनियम के तहत संकटगत अबल सूची में शामिल है।

    बाहरी कड़ियाँ

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    विकिपीडिया के लेखक और संपादक
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia emerging languages

    गोह: Brief Summary ( хинди )

    добавил wikipedia emerging languages
     src= गोह

    गोह (Monitor lizard) सरीसृपों के स्क्वामेटा (Squamata) गण के वैरानिडी (Varanidae) कुल के जीव हैं, जिनका शरीर छिपकली के सदृश, लेकिन उससे बहुत बड़ा होता है।

    गोह छिपकिलियों के निकट संबंधी हैं, जो अफ्रीका, आस्ट्रेलिया, अरब और एशिया आदि देशों में फैले हुए हैं। ये छोटे बड़े सभी तरह के होते है, जिनमें से कुछ की लंबाई तो 10 फुट तक पहुँच जाती है। इनका रंग प्राय: भूरा रहता है। इनका शरीर छोटे छोटे शल्कों से भरा रहता है। इनकी जबान साँप की तरह दुफंकी, पंजे मजबूत, दुम चपटी और शरीर गोल रहता है। इनमें कुछ अपना अधिक समय vchh में

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    विकिपीडिया के लेखक और संपादक
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia emerging languages

    ਗੋਹ ( пенџапски )

    добавил wikipedia emerging languages

    ਗੋਹ (Monitor lizard) ਰੀਂਗਣ ਵਾਲੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੇ ਸਕੁਆਮੇਟਾ (Squamata) ਗਣ ਦੇ ਵੈਰਾਨਿਡੀ (Varanidae) ਕੁਲ ਦੇ ਜੀਵ ਹਨ, ਜਿਹਨਾਂ ਦਾ ਸਰੀਰ ਛਿਪਕਲੀ ਵਰਗਾ, ਲੇਕਿਨ ਉਸ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

    ਗੋਹ ਛਿਪਕਲੀਆਂ ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਸੰਬੰਧੀ ਹਨ, ਜੋ ਅਫਰੀਕਾ, ਆਸਟਰੇਲਿਆ, ਅਰਬ ਅਤੇ ਏਸ਼ੀਆ ਆਦਿ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਫੈਲੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਇਹ ਛੋਟੇ ਵੱਡੇ ਸਾਰੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜਿਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕੁੱਝ ਦੀ ਲੰਮਾਈ ਤਾਂ 10 ਫੁੱਟ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਰੰਗ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਭੂਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਰੀਰ ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਸ਼ਲਕਾਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੀ ਜੀਭ ਸੱਪ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੁਫੰਕੀ, ਪੰਜੇ ਮਜਬੂਤ, ਪੂਛ ਚਪਟੀ ਅਤੇ ਸਰੀਰ ਗੋਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ ਆਪਣਾ ਜਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਗੁਜ਼ਾਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕੁੱਝ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ, ਲੇਕਿਨ ਉਂਜ ਸਾਰੇ ਗੋਹ ਖੁਸ਼ਕੀ, ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਰੁੱਖਾਂ ਉੱਤੇ ਰਹਿ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਸਭ ਮਾਸਾਹਾਰੀ ਜੀਵ ਹਨ, ਜੋ ਮਾਸ ਮੱਛੀਆਂ ਦੇ ਇਲਾਵਾ ਕੀੜੇ ਮਕੋੜੇ ਅਤੇ ਆਂਡੇ ਖਾਂਦੇ ਹਨ; ਕੁਝ ਫਲ ਅਤੇ ਬਨਸਪਤੀ ਖਾਂਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਿੱਥੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।[1]

    ਹਵਾਲੇ

    1. Bauer, Aaron M. (1998). Cogger, H.G.; Zweifel, R.G., eds. Encyclopedia of Reptiles and Amphibians. San Diego: Academic Press. pp. 157–159. ISBN 0-12-178560-2.
    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ ਲੇਖਕ ਅਤੇ ਸੰਪਾਦਕ
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia emerging languages

    ਗੋਹ: Brief Summary ( пенџапски )

    добавил wikipedia emerging languages

    ਗੋਹ (Monitor lizard) ਰੀਂਗਣ ਵਾਲੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੇ ਸਕੁਆਮੇਟਾ (Squamata) ਗਣ ਦੇ ਵੈਰਾਨਿਡੀ (Varanidae) ਕੁਲ ਦੇ ਜੀਵ ਹਨ, ਜਿਹਨਾਂ ਦਾ ਸਰੀਰ ਛਿਪਕਲੀ ਵਰਗਾ, ਲੇਕਿਨ ਉਸ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

    ਗੋਹ ਛਿਪਕਲੀਆਂ ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਸੰਬੰਧੀ ਹਨ, ਜੋ ਅਫਰੀਕਾ, ਆਸਟਰੇਲਿਆ, ਅਰਬ ਅਤੇ ਏਸ਼ੀਆ ਆਦਿ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਫੈਲੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਇਹ ਛੋਟੇ ਵੱਡੇ ਸਾਰੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜਿਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕੁੱਝ ਦੀ ਲੰਮਾਈ ਤਾਂ 10 ਫੁੱਟ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਰੰਗ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਭੂਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਰੀਰ ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਸ਼ਲਕਾਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੀ ਜੀਭ ਸੱਪ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੁਫੰਕੀ, ਪੰਜੇ ਮਜਬੂਤ, ਪੂਛ ਚਪਟੀ ਅਤੇ ਸਰੀਰ ਗੋਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ ਆਪਣਾ ਜਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਗੁਜ਼ਾਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕੁੱਝ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ, ਲੇਕਿਨ ਉਂਜ ਸਾਰੇ ਗੋਹ ਖੁਸ਼ਕੀ, ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਰੁੱਖਾਂ ਉੱਤੇ ਰਹਿ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਸਭ ਮਾਸਾਹਾਰੀ ਜੀਵ ਹਨ, ਜੋ ਮਾਸ ਮੱਛੀਆਂ ਦੇ ਇਲਾਵਾ ਕੀੜੇ ਮਕੋੜੇ ਅਤੇ ਆਂਡੇ ਖਾਂਦੇ ਹਨ; ਕੁਝ ਫਲ ਅਤੇ ਬਨਸਪਤੀ ਖਾਂਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਿੱਥੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ ਲੇਖਕ ਅਤੇ ਸੰਪਾਦਕ
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia emerging languages

    உடும்பு ( тамилски )

    добавил wikipedia emerging languages

    உடும்பு (About this soundஒலிப்பு ) (Monitor lizard) என்பது பல்லி வகையைச் சேர்ந்த பேரினம் ஆகும். இவை பொதுவாகப் பெரிய ஊர்வன உயிரினங்களாகும், எனினும் 20 சென்டிமீட்டரளவில் நீளம் கொண்டுள்ள இனங்களும் உண்டு. இவை நீண்ட கழுத்து, வலுமிக்க வால் மற்றும் நகங்கள் மேலும் நன்கு வளர்ந்த மூட்டுகள் ஆகியவற்றைக் கொண்டுள்ளன. பெரும்பாலான இனங்கள் நிலப்பரப்பில் வசிப்பவை, ஆனால் மரங்களில் வாழ்வனவும் மற்றும் நீர்-நிலவாழ்வனவும் உள்ளன. கிட்டத்தட்ட அனைத்து உடும்பு இனங்களும் புலால் உண்பனவாகும், எனினும் வரானசு பிட்டாட்டவா (Varanus bitatawa) , வரானசு மபிடாங் (Varanus mabitang) மற்றும் வரானசு ஒலிவாசியசு (Varanus olivaceus ) ஆகியவை பழம் சாப்பிடுவதாக அறியப்பட்டுள்ளது.[1][2] இவை முட்டையிடல் மூலம் இனம் பெருக்கும் உயிரினங்கள் ஆகும். 7 தொடக்கம் 37 வரையான முட்டைகள் இட்டு மண்ணுக்குள் அல்லது மரப் பொந்துக்குள் மறைத்துக் காக்கின்றன.[3] உயிரியல் வகைப்பாட்டில் உடும்பின் பேரினப்பெயர் வரானசு (Varanus) ஆகும்.

    பரவல்

    வரானசின் பல்வேறு இனங்கள் உலகின் பெரும்பான்மையான பகுதிகளில் உள்ளன; ஆபிரிக்கா, இந்தியா, இலங்கை, சீனா, இந்தோனேசியா, பிலிப்பைன்சு, நியூ கினியா, ஆஸ்திரேலியா,சிங்கப்பூர் மற்றும் இந்தியப் பெருங்கடல் தீவுகள், தென் சீனக் கடல் போன்ற பகுதிகளில் இவற்றைக் காணலாம்.

    மேற்கோள்கள்

    1. Greene, Harry W. (1986). Diet and Arboreality in the Emerald Monitor, Varanus Prasinus, With Comments on the Study of Adaptation. Field Museum of Natural History. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:9998057760.
    2. Zipcodezoo.com
    3. Bauer, Aaron M. (1998). Cogger, H.G. & Zweifel, R.G.. ed. Encyclopedia of Reptiles and Amphibians. San Diego: Academic Press. பக். 157–159. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-12-178560-2.
    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    விக்கிபீடியா ஆசிரியர்கள் மற்றும் ஆசிரியர்கள்
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia emerging languages

    உடும்பு: Brief Summary ( тамилски )

    добавил wikipedia emerging languages

    உடும்பு (About this soundஒலிப்பு ) (Monitor lizard) என்பது பல்லி வகையைச் சேர்ந்த பேரினம் ஆகும். இவை பொதுவாகப் பெரிய ஊர்வன உயிரினங்களாகும், எனினும் 20 சென்டிமீட்டரளவில் நீளம் கொண்டுள்ள இனங்களும் உண்டு. இவை நீண்ட கழுத்து, வலுமிக்க வால் மற்றும் நகங்கள் மேலும் நன்கு வளர்ந்த மூட்டுகள் ஆகியவற்றைக் கொண்டுள்ளன. பெரும்பாலான இனங்கள் நிலப்பரப்பில் வசிப்பவை, ஆனால் மரங்களில் வாழ்வனவும் மற்றும் நீர்-நிலவாழ்வனவும் உள்ளன. கிட்டத்தட்ட அனைத்து உடும்பு இனங்களும் புலால் உண்பனவாகும், எனினும் வரானசு பிட்டாட்டவா (Varanus bitatawa) , வரானசு மபிடாங் (Varanus mabitang) மற்றும் வரானசு ஒலிவாசியசு (Varanus olivaceus ) ஆகியவை பழம் சாப்பிடுவதாக அறியப்பட்டுள்ளது. இவை முட்டையிடல் மூலம் இனம் பெருக்கும் உயிரினங்கள் ஆகும். 7 தொடக்கம் 37 வரையான முட்டைகள் இட்டு மண்ணுக்குள் அல்லது மரப் பொந்துக்குள் மறைத்துக் காக்கின்றன. உயிரியல் வகைப்பாட்டில் உடும்பின் பேரினப்பெயர் வரானசு (Varanus) ஆகும்.

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    விக்கிபீடியா ஆசிரியர்கள் மற்றும் ஆசிரியர்கள்
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia emerging languages

    Gotô ( Bcl )

    добавил wikipedia emerging_languages
     src=
    Gotong Palawan

    An gotô (Ingles: monitor lizard) nabibilang sa sarong grupo nin mga butiki' na mga karniboro o mga parakakan karne asin sa lindong ini kan pamilya Varanidae asin sa genus na Varanus.

    Toltolan

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Wikipedia authors and editors
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia emerging_languages

    Gotô: Brief Summary ( Bcl )

    добавил wikipedia emerging_languages
     src= Gotong Palawan

    An gotô (Ingles: monitor lizard) nabibilang sa sarong grupo nin mga butiki' na mga karniboro o mga parakakan karne asin sa lindong ini kan pamilya Varanidae asin sa genus na Varanus.

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Wikipedia authors and editors
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia emerging_languages

    Mupurwa ( шонски )

    добавил wikipedia emerging_languages
    Monitor lizard in Kalahari.JPG

    Mupurwa (monitor lizard) imhuka yakafanana nedzvinyu asi iyo iri hombe. Mupurwa uri pamupanda wemhuka dzinokambaira uye unowanikwa munyika yeZimbabwe. Mudzimwe nzvimbo dze Zimbabwe, mupurwa uyu unonzi gwereweshe.Miswe yemipurwa inesimba uye inocheka.Tamukanashe Raphel Mariso wepa Bulawayo Adventist High Shool ane zita rekunemera rokuti mupurwa . Akapiwa zita iri maSamsom musure mekunge aramba kunzi nyoka.

    Mitauro yeBantu

    • VaMambwe vanoti mumbulwe (n. a large specimen of water monitor lizard) kureva rudzi rwemupurwa.
    • Baila vanoti bulwe (n. iguana) kureva rudzi rwemupurwa.
    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Wikipedia vanyori nevagadziri
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia emerging_languages

    Mupurwa: Brief Summary ( шонски )

    добавил wikipedia emerging_languages
    Monitor lizard in Kalahari.JPG

    Mupurwa (monitor lizard) imhuka yakafanana nedzvinyu asi iyo iri hombe. Mupurwa uri pamupanda wemhuka dzinokambaira uye unowanikwa munyika yeZimbabwe. Mudzimwe nzvimbo dze Zimbabwe, mupurwa uyu unonzi gwereweshe.Miswe yemipurwa inesimba uye inocheka.Tamukanashe Raphel Mariso wepa Bulawayo Adventist High Shool ane zita rekunemera rokuti mupurwa . Akapiwa zita iri maSamsom musure mekunge aramba kunzi nyoka.

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Wikipedia vanyori nevagadziri
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia emerging_languages

    Monitor lizard ( англиски )

    добавил wikipedia EN

    Skulls of various varanoids

    Monitor lizards are lizards in the genus Varanus, the only extant genus in the family Varanidae. They are native to Africa, Asia, and Oceania, and one species is also found in the Americas as an invasive species.[1] About 80 species are recognized.

    Monitor lizards have long necks, powerful tails and claws, and well-developed limbs. The adult length of extant species ranges from 20 cm (7.9 in) in some species such as Varanus sparnus, to over 3 m (10 ft) in the case of the Komodo dragon, though the extinct varanid known as megalania (Varanus priscus) may have been capable of reaching lengths more than 7 m (23 ft). Most monitor species are terrestrial, but arboreal and semiaquatic monitors are also known. While most monitor lizards are carnivorous, eating eggs, smaller reptiles, fish, birds, insects, and small mammals, some also eat fruit and vegetation, depending on where they live.[2]

    Distribution

    The various species cover a vast area, occurring through Africa, the Indian subcontinent, to China, the Ryukyu Islands in southern Japan, south to Southeast Asia to Thailand, Malaysia, Brunei, Indonesia, the Philippines, New Guinea, Australia, and islands of the Indian Ocean and the South China Sea. The West African Nile monitor (Varanus stellatus) is now found in South Florida.[3] Monitor lizards also occurred widely in Europe in the Neogene, with the last known remains in the region dating to the Middle Pleistocene.[4]

    Habits and diet

    Most monitor lizards are almost entirely carnivorous,[5] consuming prey as varied as insects, crustaceans, arachnids, myriapods, mollusks, fish, amphibians, reptiles, birds, and mammals. Most species feed on invertebrates as juveniles and shift to feeding on vertebrates as adults. Deer make up about 50% of the diet of adults of the largest species, Varanus komodoensis.[6] In contrast, three arboreal species from the Philippines, Varanus bitatawa, Varanus mabitang, and Varanus olivaceus, are primarily fruit eaters.[7][8][9] Although normally solitary, groups as large as 25 individual monitor lizards are common in ecosystems that have limited water resources.

    Biology

    The genus Varanus is considered unique among animals in that its members are relatively morphologically conservative, yet show a very large size range.[10] Finer morphological features such as the shape of the skull and limbs do vary, though, and are strongly related to the ecology of each species.[11][12]

    Monitor lizards maintain large territories and employ active-pursuit hunting techniques that are reminiscent of similar-sized mammals.[13] The active nature of monitor lizards has led to numerous studies on the metabolic capacities of these lizards. The general consensus is that monitor lizards have the highest standard metabolic rates of all extant reptiles.[14]

    Like snakes, monitor lizards have highly forked tongues that act as part of the "smell" sense, where the tips of the tongue carry molecules from the environment to sensory organs in the skull. The forked apparatus allows for these lizards to sense boundaries in the molecules they collect, almost smelling in "stereo".[15]

    Monitor lizards have a high aerobic scope[14][16] that is afforded, in part, by their heart anatomy. Whereas most reptiles are considered to have three-chambered hearts, the hearts of monitor lizards – as with those of boas and pythons – have a well developed ventricular septum that completely separates the pulmonary and systemic sides of the circulatory system during systole.[17] This allows monitor lizards to create mammalian-equivalent pressure differentials between the pulmonary and systemic circuits,[17] which in turn ensure that oxygenated blood is quickly distributed to the body without also flooding the lungs with high-pressure blood.

    Anatomical and molecular studies indicate that all varanids (and possibly all lizards) are partially venomous.[18][19] The venom of monitor lizards is diverse and complex, as a result of the diverse ecological niches monitor lizards occupy.[20] Monitor lizards are oviparous,[14] laying from seven to 38 eggs,[21] which they often cover with soil or protect in a hollow tree stump. Some monitor lizards, including the Komodo dragon, are capable of parthenogenesis.[22]

    Evolution

    The giant extinct megalania (Varanus priscus)

    Varanus is the only living member of the family Varanidae. Varanidae last shared a common ancestor with their closest living relatives, earless "monitors", during the Late Cretaceous. The oldest known members of Varanidae are known from the Late Cretaceous of Mongolia. During the Eocene, the varanid Saniwa occurred in North America. The closest known relative of Varanus is Archaeovaranus from the Eocene of China, suggesting that the genus Varanus is of Asian origin. The oldest fossils of Varanus date to the early Miocene.[23]

    Many of the species within the various subgenera also form species complexes with each other:

    V. indicus species complex (V. indicus, V. cerambonensis, V. caerulivirens, V. colei, V. obor, V. lirugensis, V. rainerguentheri, V. zugorum)[24][25]

    V. doreanus species complex (V. doreanus, V. finschi, V. semotus, V. yuwonoi)[26]

    V. gouldii species complex (V. gouldii, V. rosenbergi, V. panoptes)

    V. bengalensis species complex (V. bengalensis, V. nebulosus)

    V. acanthurus species complex (V. acanthurus, V. baritji, V. primordius, V. storri)

    V. exanthematicus species complex (V. exanthematicus, V. albigularis, V. yemenensis)

    V. timorensis species complex (V. timorensis, V. auffenbergi, V. scalaris, V. similis, V. tristis)

    V. niloticus species complex (V. niloticus, V. stellatus)

    V. salvator species complex (V. salvator, V. cumingi, V. nuchalis, V. togianus, V. marmoratus)[27][24][28][29][30]

    The tree monitors of the V. prasinus species complex (V. prasinus, V. beccarii, V. boehmei, V. bogerti, V. keithhornei, V. kordensis, V. macraei, V. reisingeri, V. telenesetes) were once in the subgenus Euprepriosaurus, but as of 2016, form their own subgenus Hapturosaurus.[26]

    V. jobiensis was once considered to be a member of the V. indicus species complex, but is now considered to represent its own species complex.[26]

    Etymology

    The generic name Varanus is derived from the Arabic word ورل waral [Standard Arabic] / ورر warar [colloquially] / ورن waran [colloquially], from a common Semitic root ouran, waran, warar or waral, meaning "lizard beast".[32]

    In English, they are known as "monitors" or "monitor lizards". The earlier term "monitory lizard" became rare by about 1920.[33] The name may have been suggested by the occasional habit of varanids to stand on their two hind legs and to appear to "monitor",[32] or perhaps from their supposed habit of "warning people of the approach of venomous animals".[34] But all of these explanations for the name "monitor" postdate Linnaeus giving the scientific name Lacerta monitor to the Nile monitor in 1758, which may have been based on a mistaken idea by Linnaeus that the German word Waran (borrowed from Arabic) was connected to warnen (to warn), leading him to incorrectly Latinize it as monitor ('warner', 'adviser').[35]

    Austronesian languages spoken across Southeast Asia, where varanids are common, have a large number of slightly related local names for them. They are usually known as biawak (Malay, including Indonesian standard variety), bayawak (Filipino), binjawak or minjawak or nyambik (Javanese), or variations thereof.[36] Other names include hokai (Solomon Islands); bwo, puo, or soa (Maluku); halo (Cebu); galuf or kaluf (Micronesia and the Caroline Islands); batua or butaan (Luzon); alu (Bali); hora or ghora (Komodo group of islands); phut (Burmese); and guibang (Manobo).[37][38]

    In South Asia, they are known as hangkok in Meitei, mwpou in Boro, ghorpad घोरपड in Marathi, uḍumbu உடும்பு in Tamil and Malayalam, bilgoh in Bhojpuri, gohi (गोहि) in Maithili, in Sinhala as තලගොයා / කබරගොයා (talagoya [land monitor] / kabaragoya [water monitor]), in Telugu as uḍumu (ఉడుము), in Kannada as uḍa (ಉಡ), in Punjabi and Magahi as गोह (goh), in Assamese as gui xaap, in Odia as ଗୋଧି (godhi), and in Bengali as গোসাপ (goshaap) or গুইসাপ (guishaap), and गोह (goh) in Hindi.

    In West Africa, the nile monitor is known by several names in Yoruba, including awọ́nríwọ́n, awọ̀n, and àlégbà.

    Due to confusion with the large New World lizards of the family Iguanidae, the lizards became known as "goannas" in Australia. Similarly, in South African English, they are referred to as leguaans, or likkewaans, from the Dutch term for the Iguanidae, leguanen.

    Intelligence

    Some species of monitors can count; studies feeding rock monitors varying numbers of snails showed that they can distinguish numbers up to six.[39][40] Nile monitors have been observed to cooperate when foraging; one animal lures the female crocodile away from her nest, while the other opens the nest to feed on the eggs. The decoy then returns to also feed on the eggs.[39][40] Komodo dragons at the National Zoo in Washington, DC, recognize their keepers and seem to have distinct personalities.[40] Two species of tree monitor in British zoos have been observed shredding leaves, apparently as a form of play.[41]

    Exploitation

    As pets

    Injured Bengal monitor being nursed at the Lok Biradari Prakalp in India

    Monitor lizards have become a staple in the reptile pet trade. The most commonly kept monitors are the savannah monitor and Ackies dwarf monitor, due to their relatively small size, low cost, and relatively calm dispositions with regular handling.[32] Among others, black-throated monitors, Timor monitors, Asian water monitors, Nile monitors, mangrove monitors, emerald tree monitors, black tree monitors, roughneck monitors, Dumeril's monitors, peach-throated monitors, crocodile monitors, and Argus monitors have been kept in captivity.[32]

    Traditional medicines

    Monitor lizards are poached in some South- and Southeast Asian countries as their organs and fat is used in some traditional medicines, although there is no scientific evidence as to their effectiveness.[42][43]

    Monitor lizard meat, particularly the tongue and liver, is eaten in parts of India and Malaysia, and is supposed to be an aphrodisiac.[44][45]

    In parts of Pakistan and southern India, as well in Northeastern India particularly Assam the different parts of monitor lizards are traditionally used for treating rheumatic pain, skin infections, hemorrhoids, and the oil is used as an aphrodisiac lubricant (sande ka tel).[46]

    Consuming raw blood and flesh of monitor lizards has been reported to cause eosinophilic meningoencephalitis, as some monitors are hosts for the parasite Angiostrongylus cantonensis.[44]

    Leather

    "Large-scale exploitation" of monitor lizards is undertaken for their skins, which are described as being "of considerable utility" in the leather industry.[46] In Papua New Guinea, monitor lizard leather is used for membranes in traditional drums (called kundu), and these lizards are referred to as kundu palai or "drum lizard" in Tok Pisin, the main Papuan trade language. Monitor lizard skins are prized in making the resonant part of serjas (Bodo folk sarangis) and dotaras (native strummed string instruments of Assam, Bengal and other eastern states). The leather is also used in making a Carnatic music percussion instrument called the kanjira.

    Food

    The meat of monitor lizards is eaten by some tribes in India,[47] Nepal,[48] the Philippines, Australia, South Africa and West Africa as a supplemental meat source. Both meat and eggs are also eaten in Southeast Asian countries such as Vietnam and Thailand as a delicacy.[49]

    Conservation

    According to IUCN Red List of threatened species, most of the monitor lizards species fall in the categories of least concern, but the population is decreasing globally. All but five species of monitor lizards are classified by the Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora under Appendix II, which is loosely defined as species that are not necessarily threatened with extinction but may become so unless trade in such species is subject to strict regulation to avoid use incompatible with the survival of the species in the wild. The remaining five species – V. bengalensis, V. flavescens, V. griseus, V. komodoensis, and V. nebulosus – are classified under CITES Appendix I, which outlaws international commercial trade in the species.[50]

    The yellow monitor (V. flavescens) is protected in all countries in its range except Bhutan, Nepal, India, Pakistan, and Bangladesh.[51]

    In Tamil Nadu and all other parts of South India, catching or killing of monitor lizards is banned under the Protected Species Act.

    Taxonomy

    Bengal monitor (V. bengalensis) with green iguana (Iguana iguana)
    Dumeril's monitor (V. dumerilii)

    Genus Varanus

    Species marked with are extinct

    Subgenus Empagusia:

    Clouded monitor (V. nebulosus)
    Blue-tailed monitor (V. doreanus)
    Blue-spotted tree monitor (V. macraei)

    Subgenus Euprepiosaurus:[56]

    Timor tree monitor (V. timorensis)

    Subgenus Hapturosaurus:[26]

    Ridge-tailed monitor (V. acanthurus)
    Crocodile monitor (V. salvadorii)
    Northern Sierra Madre forest monitor (V. bitatawa)

    Subgenus Odatria:

    Subgenus Papusaurus

    Subgenus Philippinosaurus:

    White-throated monitor (V. a. albigularis) on the Kalahari savannah
    "Ornate monitor", "V. ornatus"

    Subgenus Polydaedalus:

    Caspian monitor (V. g. caspius)
    Water monitor (V. salvator)

    Subgenus Psammosaurus:

    • V. griseus, desert monitor
      • V. g. griseus, desert monitor, grey monitor
      • V. g. caspius, Caspian monitor
      • V. g. koniecznyi, Indian desert monitor, Thar desert monitor
    • V. nesterovi, Nesterov's desert monitor

    Subgenus Solomonsaurus:[64]

    • V. spinulosus, spiny-necked mangrove monitor, Solomon Islands spiny monitor
    Perentie (V. giganteus)

    Subgenus Soterosaurus:

    Komodo dragon (V. komodoensis)

    Subgenus Varanus:

    Gallery

    References

    1. ^ "Monitor | lizard | Britannica". www.britannica.com. 2023-05-23. Retrieved 2023-06-06.
    2. ^ Bauer, Aaron M. (1998). Cogger, H.G.; Zweifel, R.G. (eds.). Encyclopedia of Reptiles and Amphibians. San Diego: Academic Press. pp. 157–159. ISBN 0-12-178560-2.
    3. ^ Yong, Ed (20 April 2016). "Florida's Dragon Problem". The Atlantic.
    4. ^ L, Georgalis Georgios; Andrea, Villa; Massimo, Delfino (4 March 2017). "The last European varanid: demise and extinction of monitor lizards (Squamata, Varanidae) from Europe". Journal of Vertebrate Paleontology. 37 (2): e1301946. doi:10.1080/02724634.2017.1301946. hdl:2318/1635702. ISSN 0272-4634. S2CID 90865661.
    5. ^ Pianka, Eric R.; King, Dennis R; King, Ruth Allen (2004). Varanoid Lizards of the World. Bloomington, Indiana: Indiana University Press.
    6. ^ Auffenberg, Walter (1981). The Behavioral Ecology of the Komodo Monitor. University Press of Florida.
    7. ^ Greene, Harry W. (1986). Diet and Arboreality in the Emerald Monitor, Varanus Prasinus, with Comments on the Study of Adaptation. Chicago: Field Museum of Natural History. OCLC 14915452. OL 7155983M.
    8. ^ Welton, L. J.; Siler, C. D.; Bennett, D.; Diesmos, A.; Duya, M. R.; Dugay, R.; Rico, E. L. B.; Van Weerd, M.; Brown, R. M. (2010). "A spectacular new Philippine monitor lizard reveals a hidden biogeographic boundary and a novel flagship species for conservation". Biology Letters. 6 (5): 654–658. doi:10.1098/rsbl.2010.0119. PMC 2936141. PMID 20375042.
    9. ^ Struck, U; Altenbach, AV; Gaulke, M; F, Glaw (2002). "Tracing the diet of the monitor lizard Varanus mabitang by stable isotope analyses (d15N, d13C)". Naturwissenschaften. 89 (10): 470–473. doi:10.1007/s00114-002-0361-8. PMID 12384723. S2CID 12091969.
    10. ^ Pianka, E.R. (1995). "Evolution of Body Size: Varanid Lizards as a Model System" (PDF). The American Naturalist. 146 (3): 398–414. doi:10.1086/285806. S2CID 85237692.
    11. ^ McCurry, Matthew R.; Mahony, Michael; Clausen, Phillip D.; Quayle, Michelle R.; Walmsley, Christopher W.; Jessop, Tim S.; Wroe, Stephen; Richards, Heather; McHenry, Colin R. (2015). "The Relationship between Cranial Structure, Biomechanical Performance and Ecological Diversity in Varanoid Lizards". PLOS ONE. 10 (6): e0130625. Bibcode:2015PLoSO..1030625M. doi:10.1371/journal.pone.0130625. PMC 4479569. PMID 26106889.
    12. ^ Clemente, C. J.; Thompson, G. G.; Withers, P. C. (2009). "Evolutionary relationships of sprint speed in Australian varanid lizards". Journal of Zoology. 278 (4): 270–280. doi:10.1111/j.1469-7998.2009.00559.x.
    13. ^ King, D., Green, B., Knight, F. (1999). Monitors: The Biology of Varanid Lizards. Florida. Krieger Publishing Company.
    14. ^ a b c Pianka, E.R., Vitt, L.J. (2003). Lizards: Windows to the Evolution of Diversity. California. University of California Press.
    15. ^ Sack, Jeffrey D. (2022-08-01). "True Facts: Snake and Lizard Tongues". The American Biology Teacher. 84 (6): 378. doi:10.1525/abt.2022.84.6.378. ISSN 0002-7685. S2CID 251407423.
    16. ^ Wood SC, Johansen K, Glass ML, Maloiy GMO (1978). "Aerobic Metabolism of the Lizard Varanus exanthematicus: Effects of Activity, Temperature, and Size". Journal of Comparative Physiology B. 127 (4): 331–336. doi:10.1007/BF00738417. S2CID 19320799.
    17. ^ a b Wang T, Altimiras J, Klein W, Axelsson M (2003). "Ventricular Haemodynamics in Python molurus: Separation of Pulmonary and Systemic Pressures". The Journal of Experimental Biology. 206 (Pt 23): 4241–5. doi:10.1242/jeb.00681. PMID 14581594.
    18. ^ Fry BG, Wroe S, Teeuwisse W, van Osch JP, Moreno K, Ingle J, McHenry C, Ferrara T, Clausen P, Scheib H, Winter KL, Greisman L, Roelants K, van der Weerd L, Clemente CJ, Giannakis E, Hodgson WC, Luz S, Martelli P, Krishnasamy K, Kochva E, Kwok HF, Scanlon D, Karas J, Citron DM, Goldstein EJ, Mcnaughtan JE, Norman JA (June 2009). "A central role for venom in predation by Varanus komodoensis (Komodo dragon) and the extinct giant Varanus (Megalania) priscus". PNAS. 106 (22): 8969–8974. Bibcode:2009PNAS..106.8969F. doi:10.1073/pnas.0810883106. PMC 2690028. PMID 19451641.
    19. ^ Fry BG, Vidal N, Norman JA, Vonk FJ, Scheib H, Ramjan SF, Kuruppu S, Fung K, Hedges B, Richardson MK, Hodgson WC, Ignjatovic V, Summerhays R, Kochva E (February 2006). "Early evolution of the venom system in lizards and snakes". Nature. 439 (7076): 584–588. Bibcode:2006Natur.439..584F. doi:10.1038/nature04328. PMID 16292255. S2CID 4386245.
    20. ^ Dobson, James S.; Zdenek, Christina N.; Hay, Chris; Violette, Aude; Fourmy, Rudy; Cochran, Chip; Fry, Bryan G. (May 2019). "Varanid Lizard Venoms Disrupt the Clotting Ability of Human Fibrinogen through Destructive Cleavage". Toxins. 11 (5): 255. doi:10.3390/toxins11050255. PMC 6563220. PMID 31067768.
    21. ^ https://indonesiaindonesia.com/f/37477-sejarah-pulau-komodo/ (in Indonesian)
    22. ^ Smith, Kerri (2006). "Dragon virgin births startle zoo keepers". Nature. doi:10.1038/news061218-7. S2CID 191590714. Retrieved 2006-12-20.
    23. ^ Dong, Liping; Wang, Yuan-Qing; Zhao, Qi; Vasilyan, Davit; Wang, Yuan; Evans, Susan E. (2022-03-28). "A new stem-varanid lizard (Reptilia, Squamata) from the early Eocene of China". Philosophical Transactions of the Royal Society B: Biological Sciences. 377 (1847): 20210041. doi:10.1098/rstb.2021.0041. PMC 8819366. PMID 35125002.
    24. ^ a b "Recommendations of the Nomenclature Committee". 1997-03-07. Archived from the original on 2008-05-18.
    25. ^ a b Böhme, Wolfgang (2019-11-23). "The Kei Islands Monitor Lizard (Squamata: Varanidae: Varanus: Euprepiosaurus) as a Distinct Morphological, Taxonomic, and Conservation Unit". Russian Journal of Herpetology. 26 (5): 272–280. doi:10.30906/1026-2296-2019-26-5-272-280. S2CID 213867767.
    26. ^ a b c d Weijola, Valter (2019-03-14). "A molecular phylogeny for the Pacific monitor lizards (Varanus subgenus Euprepiosaurus) reveals a recent and rapid radiation with high levels of cryptic diversity". Zoological Journal of the Linnean Society. 186 (4): 1053–1066. doi:10.1093/zoolinnean/zlz002.
    27. ^ BÖHME, WOLFGANG (2003). "Checklist of the living lizards of the world (family Varanidae)". Zool. Verh. Leiden. 341.
    28. ^ Koch, Andre (2010). "Updated checklist of the living monitor lizards of the world (Squamata: Varanidae)". Bonn Zoological Bulletin. 57: 127–136.
    29. ^ Koch, Andre (2010-05-06). "Unravelling The Underestimated Diversity Of Philippine Water Monitor Lizards (Squamata: Varanus Salvator Complex), With The Description Of Two New Species And A New Subspecies". Zootaxa. 2446: 1–54. doi:10.11646/zootaxa.2446.1.1.
    30. ^ Mendyk, Robert (2018). "An Annotated Bibliography of Captive Reproduction in Monitor Lizards (Varanidae: Varanus). Part III. Soterosaurus". Biawak. 12.
    31. ^ Brennan, Ian G.; Lemmon, Alan R.; Lemmon, Emily Moriarty; Portik, Daniel M.; Weijola, Valter; Welton, Luke; Donnellan, Stephen C.; Keogh, J. Scott (2020-02-03). "Phylogenomics of monitor lizards and the role of competition in dictating body size disparity". bioRxiv: 2020.02.02.931188. doi:10.1101/2020.02.02.931188. S2CID 211297088.
    32. ^ a b c d Robert George Sprackland (1992). Giant lizards. Neptune, NJ: T.F.H. Publications. p. 61. ISBN 0-86622-634-6.
    33. ^ Google ngrams
    34. ^ Horatio Nelson, Matthew Henry Barker, The Life of Nelson Revised and Illustrated. With Original Anecdotes, Notes, Etc. By the Old Sailor, 1836 p. 35
    35. ^ Heinrich Zimmern (1915). Akkadische Fremdwörter als Beweis für babylonischen Kultureinfluss (Thesis) (in German). Universität Leipzig. p. 52. OCLC 697605207.
    36. ^ Blust, Robert; Trussel, Stephen (2010). "*bayawak: monitor lizard, Varanus spp. (esp. V. salvator)". Austronesian Comparative Dictionary. Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. Retrieved January 30, 2022.
    37. ^ Mark K. Bayless (2004). "The local names of Pacific monitor lizards (Sauria: Varanidae) of Oceania & Indo-Malaysia, excluding Australia" (PDF). Micronesia. 37 (1): 49–55.
    38. ^ Maren Gaulke (1992). "Taxonomy and biology of Philippine water monitors (Varanus salvator)". The Philippine Journal of Science. 121 (4): 345–381.
    39. ^ a b King, Dennis & Green, Brian. 1999. Goannas: The Biology of Varanid Lizards. University of New South Wales Press. ISBN 0-86840-456-X, p. 43.
    40. ^ a b c Pianka, E.R.; King, D.R. and King, R.A. (2004). Varanoid Lizards of the World. Indiana University Press.
    41. ^ Kane, D; Davis, AC; Michaels, C (2019). "Play behaviour by captive tree monitors, Varanus macraei and Varanus prasinus". Herpetological Bulletin (149): 28–31. doi:10.33256/hb149.2831.
    42. ^ "How Lizard Genitalia Became a Black Market Craze". National Geographic Society. 7 July 2017.
    43. ^ "Visakhapatnam: Monsoon activates monitor lizard poaching". 4 July 2017.
    44. ^ a b Parameswaran, K (2006). "Case series of eosinophilic meningoencephalitis from South India". Annals of Indian Academy of Neurology. 9 (4): 217–222. doi:10.4103/0972-2327.29203.
    45. ^ Eating Biawak. The Malaysian Life (April 2009)
    46. ^ a b Hashmi, M. Usman Ali; Khan, M. Zaheer; Amtyaz; Huda, Nawaz Ul. "Current Status, Distribution and Threats of Varanus Species (Varanus bengalensis & Varanus griseus) in Karachi & Thatta of Sindh" (PDF). International Journal of Fauna and Biological Studies. AkiNik Publications. 1 (1): 34–38. ISSN 2347-2677. Retrieved 12 December 2013.
    47. ^ "Meats We Also Eat". The Telegraph India. 2017-01-08. Archived from the original on August 12, 2018. Retrieved 2018-08-12.
    48. ^ Ghimire HR, Phuyal S, Shah KB (2014). "Protected species outside the protected areas: People's attitude, threats and conservation of the Yellow Monitor (Varanus flavescens) in the Far-western Lowlands of Nepal". Journal for Nature Conservation. 22 (6): 497–503. doi:10.1016/j.jnc.2014.08.003.
    49. ^ Side, Sonny (5 June 2019). "Eating a DINOSAUR in Asia!!! RARE Mekong Delta Food you will only find here!". Archived from the original on 2021-11-07 – via YouTube.
    50. ^ "Identification Guides for Wildlife Traded in Southeast Asia". ASEAN-WEN. 2008.
    51. ^ Ghimire HR, Shah KB (2014). "Status and habitat ecology of the Yellow Monitor, Varanus flavescens, in the Southeastern part of Kanchanpur District, Nepal" (PDF). Herpetological Conservation and Biology. 9 (2): 387–393.
    52. ^ a b c d e f g h i Molnar, Ralph E. (2004). "The Long and Honorable History of Monitors and their Kin". In Pianka, Eric R.; King, Dennis R.; King, Ruth Allen (eds.). Varanoid Lizards of the World. Indiana University Press. ISBN 978-0-253-34366-6.
    53. ^ Pianka, Eric R.; King, Dennis; King, Ruth Allen (2004). Varanoid Lizards of the World. Indiana University Press. pp. 40, 106. ISBN 978-0-253-34366-6.
    54. ^ Villa, Andrea; Abella, Juan; Alba, David M.; Almécija, Sergio; Bolet, Arnau; Koufos, George D.; Knoll, Fabien; Luján, Àngel H.; Morales, Jorge; Robles, Josep M.; Sánchez, Israel M. (2018-12-05). "Revision of Varanus marathonensis (Squamata, Varanidae) based on historical and new material: morphology, systematics, and paleobiogeography of the European monitor lizards". PLOS ONE. 13 (12): e0207719. Bibcode:2018PLoSO..1307719V. doi:10.1371/journal.pone.0207719. ISSN 1932-6203. PMC 6281198. PMID 30517172.
    55. ^ a b Ivanov, Martin; Ruta, Marcello; Klembara, Jozef; Böhme, Madelaine (2018-07-15). "A new species of Varanus (Anguimorpha: Varanidae) from the early Miocene of the Czech Republic, and its relationships and palaeoecology" (PDF). Journal of Systematic Palaeontology. 16 (9): 767–797. doi:10.1080/14772019.2017.1355338. ISSN 1477-2019. S2CID 73543240.
    56. ^ Ziegler, Thomas; Schmitz, Andreas; Koch, Andre; Böhme, Wolfgang (2007). "A review of the subgenus Euprepiosaurus of Varanus (Squamata: Varanidae): morphological and molecular phylogeny, distribution and zoogeography, with an identification key for the members of the V. indicus and the V. prasimus species groups". Zootaxa 1472: 1-28.
    57. ^ a b Weijola, Valter; Vahtera, Varpu; Koch, André; Schmitz, Andreas; Kraus, Fred (2020). "Taxonomy of Micronesian monitors (Reptilia: Squamata: Varanus): endemic status of new species argues for caution in pursuing eradication plans". Royal Society Open Science. 7 (5): 200092. Bibcode:2020RSOS....700092W. doi:10.1098/rsos.200092. PMC 7277287. PMID 32537217.
    58. ^ Weijola, Valter; Sweet, Samuel (2010). "A new melanistic species of monitor lizard (Reptilia: Squamata: Varanidae) from Sanana Island, Indonesia" (PDF). Zootaxa. 2434: 17–32. doi:10.11646/zootaxa.2434.1.2.
    59. ^ Weijola, Valter; Donnellan, Stephen; Lindqvist, Christer (2016). "A new blue-tailed Monitor lizard (Reptilia, Squamata, Varanus) of the Varanus indicus group from Mussau Island, Papua New Guinea". ZooKeys (568): 129–54. doi:10.3897/zookeys.568.6872. PMC 4829673. PMID 27103877.
    60. ^ Varanus keithhornei, The Reptile Database
    61. ^ Varanus prasinus, The Reptile Database
    62. ^ Eidenmüller, Bernd; Wicker, Rudolf (2005). "Eine weitere neue Waranart aus dem Varanus prasinus-Komplex von den Insel Misol, Indonesian ". Sauria 27 (1): 3-8. (Varanus reisingeri, new species). (in German).
    63. ^ a b c Pavón-Vázquez, Carlos J.; Esquerré, Damien; Fitch, Alison J.; Maryan, Brad; Doughty, Paul; Donnellan, Stephen C.; Keogh, J. Scott (2022-08-01). "Between a rock and a dry place: phylogenomics, biogeography, and systematics of ridge-tailed monitors (Squamata: Varanidae: Varanus acanthurus complex)". Molecular Phylogenetics and Evolution. 173: 107516. doi:10.1016/j.ympev.2022.107516. ISSN 1055-7903. PMID 35577290. S2CID 248807709.
    64. ^ Bucklitsch, Yannick (2016-08-17). "Scale Morphology and Micro-Structure of Monitor Lizards (Squamata: Varanidae: Varanus spp.) and their Allies: Implications for Systematics, Ecology, and Conservation". Zootaxa. 4153 (1): 1–192. doi:10.11646/zootaxa.4153.1.1. PMID 27615821.
    65. ^ a b Brendan M. Lynch (2015-01-12). "Undercover researchers expose two new species of lizard for sale on Philippine black market". KU Today. KU | The University of Kansas.
    66. ^ Koch, André; Gaulke, Maren; Böhme, Wolfgang (2010). "Unravelling the underestimated diversity of Philippine water monitor Lizards (Squamata: Varanus salvator complex), with description of two new species and a new subspecies". Zootaxa 2446: 1-54. (Varanus rasmusseni, new species, p. 28).
    67. ^ Varanus rasmusseni, The Reptile Database
    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Wikipedia authors and editors
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia EN

    Monitor lizard: Brief Summary ( англиски )

    добавил wikipedia EN
    Skulls of various varanoids

    Monitor lizards are lizards in the genus Varanus, the only extant genus in the family Varanidae. They are native to Africa, Asia, and Oceania, and one species is also found in the Americas as an invasive species. About 80 species are recognized.

    Monitor lizards have long necks, powerful tails and claws, and well-developed limbs. The adult length of extant species ranges from 20 cm (7.9 in) in some species such as Varanus sparnus, to over 3 m (10 ft) in the case of the Komodo dragon, though the extinct varanid known as megalania (Varanus priscus) may have been capable of reaching lengths more than 7 m (23 ft). Most monitor species are terrestrial, but arboreal and semiaquatic monitors are also known. While most monitor lizards are carnivorous, eating eggs, smaller reptiles, fish, birds, insects, and small mammals, some also eat fruit and vegetation, depending on where they live.

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Wikipedia authors and editors
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia EN

    Varano ( есперанто )

    добавил wikipedia EO

    Varano (Varanus) estas genro de grandaj reptilioj el la subordo de lacertuloj, familio de varanedoj, vivantaj en Afriko kaj suda Azio (PIV).

    Elektitaj specioj

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia EO

    Varano: Brief Summary ( есперанто )

    добавил wikipedia EO

    Varano (Varanus) estas genro de grandaj reptilioj el la subordo de lacertuloj, familio de varanedoj, vivantaj en Afriko kaj suda Azio (PIV).

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia EO

    Varanus ( шпански; кастиљски )

    добавил wikipedia ES

    Varanus es un género de saurópsidos escamosos que comprende numerosas especies de grandes lagartos de cabeza pequeña, cuello largo, cuerpo y patas gruesas, y cola larga y fuerte.

    Todas las especies del género están amparadas por el acuerdo de Washington (CITES). En su mayoría en el apéndice II y algunas como V. komodoensis en el apéndice I.[1]

    Especies

    Se reconocen las 79 especies vivas siguientes (las extintas se indican con †):[2]

    Referencias

    1. Listado especies CITES. pg. 24, Varanidae
    2. Uetz, P. & Jirí Hošek (ed.). «Varanus». Reptile Database. Reptarium. Consultado el 31 de mayo de 2016.
    3. Pavón-Vázquez, Carlos J.; Esquerré, Damien; Fitch, Alison J.; Maryan, Brad; Doughty, Paul; Donnellan, Stephen C.; Scott Keogh, J. (14 de mayo de 2022). «Between a rock and a dry place: phylogenomics, biogeography, and systematics of ridge-tailed monitors (Squamata: Varanidae: Varanus acanthurus complex)». Molecular Phylogenetics and Evolution (en inglés): 107516. ISSN 1055-7903. doi:10.1016/j.ympev.2022.107516. Consultado el 18 de mayo de 2022.
    4. Weijola, Valter; Kraus, Fred; Vahtera, Varpu; Lindqvist, Christer; Donnellan, Stephen C. (1 de enero de 2017). «Reinstatement of Varanus douarrha Lesson, 1830 as a valid species with comments on the zoogeography of monitor lizards (Squamata : Varanidae) in the Bismarck Archipelago, Papua New Guinea». Australian Journal of Zoology 64 (6): 434-451. doi:10.1071/zo16038. Consultado el 8 de mayo de 2017.
    5. Brad Maryan, Paul M. Oliver, Alison J. Fitch & Morgan O’Connell. 2014. Molecular and morphological assessment of Varanus pilbarensis (Squamata: Varanidae), with a description of a new species from the southern Pilbara, Western Australia. Zootaxa 3768 (2): 139–158.

     title=
    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Autores y editores de Wikipedia
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia ES

    Varanus: Brief Summary ( шпански; кастиљски )

    добавил wikipedia ES
     src= Varanus prasinus.  src= Varanus macraei.

    Varanus es un género de saurópsidos escamosos que comprende numerosas especies de grandes lagartos de cabeza pequeña, cuello largo, cuerpo y patas gruesas, y cola larga y fuerte.

    Todas las especies del género están amparadas por el acuerdo de Washington (CITES). En su mayoría en el apéndice II y algunas como V. komodoensis en el apéndice I.​

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Autores y editores de Wikipedia
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia ES

    Varaan ( естонски )

    добавил wikipedia ET
    Disambig gray.svg See artikkel räägib sisalikust; Eesti ansambli kohta vaata artiklit Varaan (ansambel)

    Varaan (Varanus) on soomuseliste seltsi varaanlaste sugukonda kuuluv sisalike perekond.

    Varaanide levila on lai: teda esineb kõikjal Aafrikas peale Maroko, Araabia poolsaarel, Iraanis, Kesk-, Lõuna- ja Kagu-Aasias, Indoneesias, Filipiinidel, Uus-Guineas, mitmel India ookeani ja Lõuna-Hiina mere saarel ning Austraalias.[1].

    "Loomade elu" andmetel on perekonnas 30 liiki[1]. Tänapäevaks on liike avastatud juba 73, neist üks väljasurnud.

    Välimus

    Varaanide hulka kuulub üks kõige suurematest tänapäevastest roomajatest komodo varaan, mis võib kasvada üle 3 meetri pikaks. Veelgi suurem oli väljasurnud Varanus priscus, mis elas Austraalias ja suri välja 40 tuhat aastat tagasi. Siiski võisid esimesed Austraaliasse saabunud inimesed sellegagi kohtuda. Pisima, Austraalias elava lühisaba-varaani pikkus ei ületa 20 sentimeetritki[1].

    Kõik varaanid on sihvaka lihaselise keha ja hästi arenenud viievarbaliste jalgade, millel on pikad varbad ja suured kõverad küünised. Pea on välja venitatud, ent tömbilt ümardunud, seda katavad arvukad hulknurksed kilbised. Kael on pikk ja jäme. Saba on tugev, külgedelt lamenenud, tavaliselt sama pikk või pisut pikem kui pea ja kere kokku. Keha on kaetud ümarate soomustega, kusjuures iga soomust ümbritsevad rõngana pisemad soomusjad sõmerad. Kõhukilbised on pisemad, nelinurksed ja paiknevad korrapäraste ristiridadena. Mõnel liigil on soomuse all väikesed luuplaadikesed. Silmad on suhteliselt suure ümmarguse pupilliga, neid kaitsevad paksud laud. Keele ehitus on selline nagu madudelgi: see on pikk, tipus sügavalt kaheks lõhestunud ja erilisse tuppe sisse tõmmatav.[1]

    Hambad on pleurodontsed, koonilised, tahapoole kõverdunud ja alusel laienenud. Mõnel liigil on hamba tagumine, lõikav serv sakiline. Kui hammas välja kukub, siis kasvab selle asemele uus, välja arvatud väga vanadel isenditel. Tiib- ega suulaeluudel hambaid ei ole.[1]

    Varaanid on värvunud mitmekesiselt, kuid mitte nii eredalt kui ülejäänud sisalikulised. Tavaliselt on noorloomadel ristridadena ümarad heledad laigud või ringvöödid, aga täiskasvanutel need enamasti kaovad. Mõnel liigil on selge või ähmane võrkjas muster.[1]

    Eluviis

     src=
    Bengali varaan

    Elupaiga iseloomu järgi on varaane jagatud puudel, pooleldi vees ja maapinnal elavateks, aga see jaotus on üsna tinglik, sest peaaegu kõik liigid ronivad osavalt puudel ja lähevad võimaluse korral vette.[1]

    Varaanid varjuvad puuõõntesse ja maa sees olevatesse sügavatesse urgudesse. Mõni liik on paigatruu, teine hulgueluviisiga.[1]

    Kõik varaanid on röövloomad ja söövad mitmekesist toitu. Krobekael-varaan sööb puu otsas sipelgaid, mida ta nopib pika kleepuva keelega. Suuremad varaanid söövad krabisid, kalu, konni, sisalikke, madusid, väikseid kilpkonni ja imetajaid, samuti mune. Suured liigid söövad raipeid.[1]

    Saagi otsivad nad üles nägemise abil, hiilivad sellele ligi ja tabavad ta lõppsööstuga. Elusa saagi surmavad nad energilise raputamisega. Arvatavasti võivad nad saaki leida ka jälgede järgi, kasutades selleks suust välja sirutatavat keelt, mis on seotud kõrgeltarenenud Jacobsoni elundiga. Mõnel raibetest toituval liigil on hea haistmine.[1]

     src=
    Niiluse varaan

    Suurt saaki neelab varaan pead püsti ajades. Sealjuures väänleb varaani pikk kael madujalt, soodustades toidu edasiliikumist. See paljudele madudele iseloomulik saagi neelamise viis näitab varaanide ja madude sugulust. Nagu madudel, on ka varaanidel ajukolju altpoolt luudega kaitstud: see hoiab aju suure saagi allaneelamisel tekkida võiva mehaanilise vigastuse eest.[1]

    Ohu korral püüavad varaanid põgeneda, kuid lähevad tihti üle pealetungile. Loom tõmbab end õhku täis ja sööstab vaenlase kallale, lõuad pärani. Varaani hammustus on valulik, peale hammaste tekitatud mehaaniliste vigastuste on mitme varaaniliigi sülg mürgine. Varaan võib ka oma sabaga vaenlast valusasti peksta.[1]

    Varaanid on tänapäeva sisalikulistest kõige arenenumad[1]. San Diego loomaaias varaanidele toiduks antavate madudega tehtud uuringud näitasid, et Varanus albigularis suudab eristada arve kuni 6-ni. Niiluse varaanid suudavad teha koostööd krokodillimunade jahtimisel: üks neist meelitab emakrokodilli pesalt minema, teine avab pesa ja sööb selle mune. Smithsoni riiklikus loomapargis tunnevad komodo varaanid oma talitajaid ära ja eelistavad oma lemmiktalitajat teistele.

    Paljunemine

    Sigimisperioodil kaklevad isased omavahel ägedalt. Nad tekitavad sealjuures üksteisele haavu, mis kaua veritsevad.[1]

    Kõik varaanid on munejad. Mune on 7–35, aga niiluse varaanil on täheldatud ka 57 muna. Pisikestel liikidel ei ületa nende pikkus 1,5–2 cm, aga komodo varaani muna võib olla kuni 10 cm pikk ja kaaluda kuni 200 g. Munadel on pehme pärgamenditaoline kest. Emased matavad munad maa sisse, puuõõntesse ning isegi termiidi- ja sipelgapesadesse. Munad arenevad väga kaua aega, enamikul liikidel 9–10 kuud. [1]

    Emasloomade kopulatsioonielund

    1995. aastal teatas dr Wolfgang Böhme seniavastamata kopulatsioonielundist, nimelt leidsid nad emase Varanus salvadorii lahkamisel saba piirkonnas paarilise erektiilse ja väljasopistuva toruja elundi mis meenutas hemipeenise peegelkujutist ja mille osad paiknesid ka kloaagi külgedel. Ta pakkus elundile nimetuseks hemiclitoris.[2]

    Viited

    1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 "Loomade elu", 7. kd, lk 229–231
    2. W. Böhme. Hemiclitoris discovered: a fully differentiated erectile structure in female monitor lizards (Varanus spp.) (Reptilia: Varanidae), Alexander Koenig Zoological Research Institute and Museum, Bonn, Germany, Journal of Zoological Systematics and Evolutionary Research (impact factor: 1.95). 04/2009; 33(3‐4):129 - 132. DOI:10.1111/j.1439-0469.1995.tb00967.x Veebiversioon (vaadatud 25.09.2013) (inglise keeles)

    Välislingid


    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Vikipeedia autorid ja toimetajad
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia ET

    Varaan: Brief Summary ( естонски )

    добавил wikipedia ET

    Varaan (Varanus) on soomuseliste seltsi varaanlaste sugukonda kuuluv sisalike perekond.

    Varaanide levila on lai: teda esineb kõikjal Aafrikas peale Maroko, Araabia poolsaarel, Iraanis, Kesk-, Lõuna- ja Kagu-Aasias, Indoneesias, Filipiinidel, Uus-Guineas, mitmel India ookeani ja Lõuna-Hiina mere saarel ning Austraalias..

    "Loomade elu" andmetel on perekonnas 30 liiki. Tänapäevaks on liike avastatud juba 73, neist üks väljasurnud.

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Vikipeedia autorid ja toimetajad
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia ET

    Varanus ( француски )

    добавил wikipedia FR

    Les varans (Varanus) sont un genre de sauriens, le seul genre actuel de la famille des varanidés (Varanidae).

    Description

     src=
    La langue bifide d'un varan

    Ce sont des lézards, en général de grande taille. Ils se distinguent des autres lézards par leur long cou, leur crâne triangulaire et leur langue bifide - comme celle d'un serpent. Toutes les espèces de varans sont carnivores (à part une espèce qui se nourrit aussi de fruits). Ils ont des mâchoires puissantes et des membres armés de 5 griffes acérées. Les varans sont ovipares, ils ont des oreilles externes et des paupières. Ils ne peuvent pas se séparer de leur queue comme certains lézards (Autotomie). Les espèces les plus proches des varans sont les hélodermes et les faux varans (qui n'ont pas d'oreilles externes). Les varans sont trouvés dans les régions tropicales et sous-tropicales de l'Afrique, de l'Asie et de l'Australie (Dans ce dernier cas, ils sont appelés goanna localement). La majorité des espèces viennent d'Océanie, partiellement par manque de compétition mammalienne.

    Les plus connus sont :

    Répartition géographique

    La famille des varanidés est apparue en Asie centrale au Crétacé supérieur (−100,5 à −66,0 Ma). On en connaît plus de 80 espèces actuelles, réparties entre l'Afrique, l'Asie et l'écozone australasienne. Certaines espèces n'ont été découvertes que récemment, tels Varanus yemenensis en 1985 (au Yémen) ou Varanus bitatawa et Varanus obor en 2010 (sur l'île de Luçon (Philippines) et celle de Sanana (Moluques), respectivement)[1].

    Varans d'Australie

     src=
    Un varan en Australie

    L'Australie abrite environ 25 espèces de varans, dont 15 sont endémiques de ce pays.

    Les varans d'Australie sont nommés goannas en anglais. Ce nom local est supposé dériver du mot iguana (« iguane ») qui désigne des reptiles végétariens d'Amérique du Sud, nom que leur auraient donné, par erreur, les premiers colons européens.

    Les varans jouent un rôle important dans la mythologie aborigène ainsi que dans le folklore australien.

    Caractéristiques

    Mode de vie

    Animaux carnivores, les varans sont des animaux trapus avec des dents et des griffes acérées. Ils se nourrissent de toutes sortes de petits animaux : insectes, lézards, serpents, petits mammifères, oiseaux, œufs. On a vu un Varan Perenti tuer un jeune kangourou et s'en nourrir, comme un chien, en arrachant des morceaux de chair. Mais contrairement à la légende, ils ne s'attaquent pas aux moutons[réf. nécessaire].

    Les varans sont de taille très variables selon les espèces. Le plus grand d'entre eux est le Varan de Komodo qui peut atteindre 3 m de long. Le plus petit, le Varan à queue courte (Varanus brevicauda), mesure moins de 20 cm. Il se nourrit d'insectes, de lézards et de petites souris.

    La plupart des varans sont de couleur foncée, mélange surtout de noir, de gris, de vert et de blanc. Les espèces vivant dans les zones désertiques sont plutôt couleur sable.

    Comme la plupart des sauriens, les varans sont ovipares. Ils pondent leurs œufs dans un nid ou dans un trou. Le temps d'incubation est souvent inversement proportionnel à la température du nid. Certaines espèces pondent dans une termitière, ce qui assure protection et chaleur à l'œuf, nourriture au nouveau-né. À la différence de certains autres lézards, leurs membres ou leur queue ne peuvent pas repousser en cas de perte.

    Habitat

    Les varans vivent sur presque tout le territoire australien (à l'exception de la Tasmanie) et dans des milieux très variés. La plupart des espèces sont terrestres ou s'enfouissent sous terre. Le plus courant est le Varan de Gould (Varanus gouldii). On le trouve à proximité immédiate d'un terrier, dans le creux d'un tronc d'arbre, ou dans des cavités creusées dans le sol et pouvant atteindre 1 m de profondeur. Il peut même habiter des terriers de lapins. Généralement l'extrémité des galeries est située juste sous la surface du sol, ceci de façon à pouvoir s'échapper facilement en dégageant la pellicule de terre qui restait à enlever si l'entrée principale était bloquée par un prédateur ou un éboulement.

    Quelques varans vivent sous les rochers ou dans les failles de falaises, souvent avec des adaptations particulières qui les aident dans leur survie. Ainsi le Varan à queue épineuse (Varanus acantharus) du nord de l'Australie a des aiguillons sur la queue qui lui permettent de pouvoir se défendre efficacement avec ses coups de queue.

    Si certains varans terrestres sont capables de grimper occasionnellement aux arbres, d'autres espèces sont arboricoles : le Varan bigarré (Varanus varius) — le deuxième varan en taille (avec une longueur de près de 2 m) — et surtout le Varan de Timor (Varanus timorensis), le Varan moucheté (Varanus tristis), Varanus gilleni, les varans du complexe prasinus (varanus prasinus, V. beccari, V. macraei et V. reisingeri).

    D'autres varans sont adaptés aux lieux marécageux comme le Varan du Pacifique (Varanus indicus). Le Varan de Mertens (Varanus mertensi ou Varanus mitchelli, très proche) peut atteindre 1 m de long. On le trouve dans les lagunes et les rivières du nord de l'Australie. C'est un bon nageur, avec des narines, situées au sommet et en avant de la tête, munies de valves qu'il ferme pour aller sous l'eau. Il utilise sa queue comme pagaie. La plupart des varans sont d'ailleurs de bons nageurs mais ne vont pas d'eux-mêmes dans l'eau.

    Liste des espèces

     src=
    Varanus griseus - Ensemble des viscères - mnhn Paris

    Selon Reptarium Reptile Database (9 novembre 2017)[2] :

    Taxinomie

    Il existe une espèce fossile qui est parfois classée dans le genre Varanus : Varanus priscus. Cette espèce a été classée par son découvreur sous le nom Megalania prisca, mais le statut précis est encore en discussion.

    Étymologie

    Le mot est une latinisation du mot égyptien waran qui signifie « avertisseur », d'après une croyance selon laquelle les Varans du Nil avertissaient la population de la présence de Crocodiles du Nil[5].

    Galerie

    Publications originales

    • Hardwicke & Gray, 1827 : A synopsis of the species of saurian reptiles, collected in India by Major-General Hardwicke. The Zoological Journal, London, vol. 3, p. 214-229 (texte intégral)
    • Merrem, 1820 : Versuch eines Systems der Amphibien I (Tentamen Systematis Amphibiorum). J. C. Krieger, Marburg, p. 1-191 (texte intégral).

    Notes et références

    1. Benoît Grison, « À la poursuite du dragon de Komodo », Pour la science, no 506,‎ décembre 2019, p. 72-78.
    2. Reptarium Reptile Database, consulté le 9 novembre 2017
    3. Vincent Noël (2016): L'élevage des varans. (ISBN 978-2-35909-071-0). Animalia éditions.
    4. « Species account », sur web.archive.org (consulté le 24 février 2021).
    5. Marco Cattaneo et Jasmina Trifoni (trad. de l'italien par Poncioni, Varejka, Boisset & Duverne, préf. Tullia Carrettoni Romagnoli), Le patrimoine mondial de l'UNESCO. Les sites naturels.Il Patrimonio mondiale dell'Unesco - I Santuari della natura »], Paris, Gründ, août 2003 (1re éd. 2003), 400 p., relié (ISBN 2-7000-2651-9), « Le parc national de Komodo », p. 207

    Voir aussi

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Auteurs et éditeurs de Wikipedia
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia FR

    Varanus: Brief Summary ( француски )

    добавил wikipedia FR

    Les varans (Varanus) sont un genre de sauriens, le seul genre actuel de la famille des varanidés (Varanidae).

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Auteurs et éditeurs de Wikipedia
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia FR

    Laghairt mhonatóra ( ирски )

    добавил wikipedia GA

    Laghairt atá dúchasach don Afraic, deisceart is oirdheisceart na hÁise, agus an Astráil is an laghairt mhonatóra. An ceann fada biorach, an muineál fada. An t-eireaball fada, agus ní féidir léi scaradh leis go deonach. Na hingne géar, an teanga fada gabhlánach, na fiacla caol le faobhair ghéara gearrtha.

     src=
    Tá an t-alt seo bunaithe ar ábhar as Fréamh an Eolais, ciclipéid eolaíochta agus teicneolaíochta leis an Ollamh Matthew Hussey, foilsithe ag Coiscéim sa bhliain 2011. Tá comhluadar na Vicipéide go mór faoi chomaoin acu beirt as ucht cead a thabhairt an t-ábhar ón leabhar a roinnt linn go léir.
     src=
    Is síol é an t-alt seo. Cuir leis, chun cuidiú leis an Vicipéid.
    Má tá alt níos forbartha le fáil i dteanga eile, is féidir leat aistriúchán Gaeilge a dhéanamh.


    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Údair agus eagarthóirí Vicipéid
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia GA

    Varanus ( галициски )

    добавил wikipedia gl Galician

    Varanus é un xénero de lagartos de gran tamaño da familia dos varánidos, xeralmente chamados varanos (como todos os da familia) ou lagartos monitor. Son nativos de África, Asia e Oceanía, pero agora poden encontrarse en América como especies invasoras. Actualmente recoñécense un total de 79 especies deste xénero.

    Teñen pescozos longos, poderosas colas e garras, e patas ben desenvolvidas. A lonxitude do adulto das especies existentes vai de 20 cm nalgunhas especies a uns 3 m no dragón de Komodo, aínda que o varánido extinto chamado megalania (Varanus priscus) puido chegar a lonxitudes de máis de 7 m. A maioría das especies son terrestres, mais tamén as hai arbóreas e semiacuáticas. Aínda que a maioría son carnívoros que comen ovos pequenos réptiles, peixes, aves e pequenos mamíferos, algúns tamén comen froita e vexetación, dependendo do lugar onde vivan.[1]

    Aínda que normalmente son solitarios, son comúns grupos de ata 25 individuos en ecosistemas que teñen recursos de auga limitados.

    Distribución

    As distintas especies cobren unha vasta área que comprende África, o subcontinente indio ata China, e ao sur no sueste asiático ata Brunei, Indonesia, as Filipinas, Nova Guinea, Australia e illas do océano Índico e o mar da China Meridional. Abundan nas illas Tiomán e as illas Perhentian no estado malaio de Pahang. O Varanus stellatus africano atópase agora no sur de Florida[2] e en Singapur como especie invasora.

    Hábitos e dieta

    Os Varanus son, en xeral, case enteiramente carnívoros,[3] e comen insectos, crustáceos, arácnidos, miriápodos, moluscos, peixes, anfibios, réptiles, aves e mamíferos. A maioría ds especies aliméntanse de invertebrados cando son novos, pero despois, de adultos, cambian a alimentarse de vertebrados. Os adultos da especie máis grande, o dragón de Komodo, teñen unha dieta composta nun 50% de cervos, e ás veces atacan o home.[4] Ao contrario, as tres especies arbóreas de Filipinas, V. bitatawa, V. mabitang e V. olivaceus, comen principalmente froita.[5][6][7]

    Bioloxía

    O xénero Varanus ten a característica única entre os animais de que os seus membros son relativamente conservadores morfoloxicamente e presentan un rango de tamaños equivalente ao que vai dun rato a un elefante.[8] Características morfolóxicas de máis detalle como a forma do cranio e patas son variables, e están fortemente relacionadas coa ecoloxía de cada especie.[9][10]

    Teñen grandes territorios e empregan técnicas de caza de persecución activa que lembran as de mamíferos de similar tamaño.[11] A súa natureza activa suscitou numerosos estudos sobre as capacidades metabólicas destes lagartos. O consenso xeral é que teñen as taxas metabólicas estándar máis altas de todos os réptiles existentes.[12]

    Teñen un alto alcance aeróbico[12][13] que se poden permitir, en parte, pola anatomía do seu corazón. Mentres que a maioría dos réptiles se considera que teñen corazóns de tres cámaras, os corazóns destes varanos (igual que os das boas e pitóns) teñen un septo ventricular ben desenvolvido que separa completamente os lados pulmonar e sistémico do sistema circulatorio durante a sístole.[14] Isto permítelles xerar unhas diferenzas de presión equivalentes ás dos mamíferos entre os circuítos pulmonar e sistémico,[14] o que á súa vez asegura que o sangue oxixenado se distribúe rapidamente polo cropo sen inundar os pulmóns con sangue a alta presión.

    Os estudos anatómicos e moleculares indican que todos os varánidos (e posiblemente todos os lagartos) son parcialmente velenosos,[15] pero o que ten un veleno potente é o dragón de Komodo.[16] Son animais ovíparos,[12] e algunhas especies, como unha femia grande de V. niloticus, poden poñer máis de 60 ovos,[17]. Poden cubrir os ovos con material do solo ou protéxenos no toco dunha árbore oca, egundo as especies. No dragón de Komodo observáronse casos esporádicos de partenoxénese.[18]

    Evolución

     src=
    O varano xigante extinto Varanus priscus (megalania)

    A familia Varanidae probablemente se orixinou en Asia hai polo menos 65 millóns de anos,[19] aínda que algunhas estimacións atrasan a data ata o Mesozoico tardío (hai 112 millóns de anos).[20] Probablemente espallaron a súa área de distribución xeográfica a África hai entre 49 e 33 millóns de anos, posiblemente a través de Irán, e a Australia e o arquipélago indonesio hai entre 39 e 26 millóns de anos.[21]

    Os varánidos separáronse dos seus parentes vivos máis próximos, os varanos sen oídos Lanthanotus(ás veces clasificados na mesma familia), durante o Cretáceo tardío.

    Durante o Cretáceo tardío, os antepasados dos varanos crese que evolucionaron á vida anfibia e despois orixinaron formas completamente mariñas, os mosasauros, que chegaron a ter unha lonxitude de 17 m.

    Críase que as serpes eran os réptiles vivos máis próximos aos varanos, pero propúxose recentemente que as serpes son un grupo irmán do clado das iguanas e anguimorfos.[15] Igual que as serpes, os varanos teñen linguas bífidas que usan para captar olores.[22]

    Durante o Plistoceno, viviron formas xigantes de varanos o sueste asiático e Australasia, o fósil mellor coñecido é megalania (Varanus priscus, antes chamado Megalania prisca). Esta especie é un membro icónico da megafauna do Plistoceno de Australia, e pénsase que sobreviviu ata hai uns 50 000 anos.[23]

    Nome

    O nome xenérico Varanus deriva do árabe waral/waran ورن/ورل, que procede da raíz semítica ouran, waran ou waral, que significa "dragón" ou "besta lagarto".[24]

    O nome de monitor ou lagarto monitor que se lle dá en varios idiomas[25] suxeriuse que se debe o seu hábito ocasional de poñerse de pé sobre as patas traseiras e "vixiar ou monitorizar",[24] ou do seu hábito suposto de "advertir ás persoas de que se aproxima un animal velenoso".[26]

    Intelixencia

    Dalgunhas especies de varanos fixéronse estudos sobre a súa intelixencia. Estudos feitos alimentando V. albigularis con distinto número de caracois mostraron que poden distinguir os números ata o seis.[27][28] V. niloticus pode cooperar para saquear niños de crocodilo cando buscan xuntos alimento: un dos varanos fai de isco ou reclamo para que a femia de crocodilo o persiga e se afaste do niño, mentres que outros individuos abren o niño e aliméntanse dos ovos. Cando o que fixo de reclamo volve tamén se alimenta dos ovos.[27][28] Observouse que os dragóns de Komodo (V. komodoensis) do Zoo Nacional de Washington, D.C., EUA, recoñecen os seus coidadores e parecen ter distintas personalidades.[28]

    Usos

    Mascotas

     src=
    Varanus bengalensis ferido que está sendo curado en Lok Biradari Prakalp, India

    Son uns dos réptiles máis utilizados no comercio de mascotas, especialmente Varanus exanthematicus e Varanus acanthurus, debido ao seu tamaño relativamente pequeno, baixo prezo, e carácter tranquilo cando os collen.[24] Entre as outras especies que se teñen en catividade están, Varanus albigularis ionidesi, V. timorensis, V. salvator, V. niloticus, V. indicus, V. prasinus, V. beccari, V. rudicollis, V.dumerilii, V. jobiensis, V. salvadorii e V. panoptes.[24]

    Medicina

    A carne de varano, especialmente a lingua e o fígado, cómese en partes da India e Malaisia como afrodisíaco.[29][30]

    En zonas de Paquistán, distintas partes do varano úsanse para diversos propósitos medicinais. A carne cómese para aliviar as dores reumáticas, a graxa abdominal do animal úsase como pomada para as infeccións da pel, o aceite e graxa utilízanse para tratar as hemorroides ou dores crónicas, e o aceite como lubricante afrodisíaco (saande kaa tel).[31]

    Pel

    Realízase unha "explotación a gran escala" dos varanos para obter a súa pel, que se estima que é "de considerable utilidade" na industria da pel.[31] Un uso especial desta pel é para facer un instrumento de percusión da música carnática chamado kanjira.

    Alimento

    A carne destes varanos cómese como alimento en partes da India, Tailandia e África occidental. En Nepal úsana tanto como alimento coma con fins medicinais.[32]

    Status de conservación

    Segundo a Lista vermella da IUCN de especies ameazadas, a maioría das especies de Varanus están na categoría de "pouca preocupación", pero as poboacións están a diminuír globalmente.[33] Excepto cinco das especies, o resto están clasificadas pola Covención sobre o Comercio Internacional de Especies en Perigo da Fauna e Flora Silvestre (CITES) no Apéndice II, onde se inclúen especies que se poden definir grosso modo como especies que non necesariamente están ameazadas de extinción, pero que poden chegar a estalo se o comercio desa especie non se regula estritamente para evitar unha explotación incompatible coa supervivencia da especie na natureza. As cinco especies restantes (V. bengalensis, V. flavescens, V. griseus, V. komodoensis e V. nebulosus) están clasificadas no Apéndice I, que prohibe o comercio internacional desas especies.[34]

    A especie Varanus flavescens está protexida en toda a súa área excepto en Bután, pero si en Nepal, India, Paquistán e Bangladesh.[35]

    Clasificación

     src=
    V. bengalensis
     src=
    V. timorensis
     src=
    V. salvadorii
     src=
    V. niloticus
     src=
    V. ornatus
     src=
    Varanus albigularis albigularis na sabana do Kalahari

    Xénero Varanus

    As especies marcadas con † están extinguidas

    Subxénero Empagusia:

    Subxénero Euprepiosaurus:[36]

    Subxénero Odatria:

    Subxénero Papusaurus:

    Subxénero Philippinosaurus:

    Subxénero Polydaedalus:

    Subxénero Psammosaurus:

    Subxénero Soterosaurus:

    Subxénero †Varaneades:

    Subxénero Varanus:

    Notas

    1. Bauer, Aaron M. (1998). Cogger, H.G.; Zweifel, R.G., eds. Encyclopedia of Reptiles and Amphibians. San Diego: Academic Press. pp. 157–159. ISBN 0-12-178560-2.
    2. Ed Yong, "Florida’s Dragon Problem", The Atlantic April 20, 2016
    3. Pianka, Eric R.; King, Dennis R; King, Ruth Allen (2004). Varanoid Lizards of the World. Bloomington, Indiana: Indiana University Press.
    4. Auffenberg, Walter (1981). The Behavioral Ecology of the Komodo Monitor. University Press of Florida.
    5. Greene, Harry W. (1986). Diet and Arboreality in the Emerald Monitor, Varanus Prasinus, with Comments on the Study of Adaptation. Chicago: Field Museum of Natural History. OCLC 14915452. Consultado o 12 December 2013.
    6. Welton, L. J.; Siler, C. D.; Bennett, D.; Diesmos, A.; Duya, M. R.; Dugay, R.; Rico, E. L. B.; Van Weerd, M.; Brown, R. M. (2010). "A spectacular new Philippine monitor lizard reveals a hidden biogeographic boundary and a novel flagship species for conservation". Biology Letters 6 (5): 654–658. PMC 2936141. PMID 20375042. doi:10.1098/rsbl.2010.0119.
    7. Struck, U; Altenbach, AV; Gaulke, M; F, Glaw (2002). "Tracing the diet of the monitor lizard Varanus mabitang by stable isotope analyses (d15N, d13C)". Naturwissenschaften 89: 470–473. doi:10.1007/s00114-002-0361-8.
    8. Pianka, E.R. (1995). "Evolution of Body Size: Varanid Lizards as a Model System" (PDF). The American Naturalist 146 (3): 398–414. doi:10.1086/285806.
    9. McCurry, Matthew R.; Mahony, Michael; Clausen, Phillip D.; Quayle, Michelle R.; Walmsley, Christopher W.; Jessop, Tim S.; Wroe, Stephen; Richards, Heather; McHenry, Colin R. (2015). "The Relationship between Cranial Structure, Biomechanical Performance and Ecological Diversity in Varanoid Lizards". PLoS ONE 10 (6): e0130625. PMC 4479569. PMID 26106889. doi:10.1371/journal.pone.0130625.
    10. Clemente, C. J.; Thompson, G. G.; Withers, P. C. (2009). "Evolutionary relationships of sprint speed in Australian varanid lizards". Journal of Zoology 278 (4): 270–280. doi:10.1111/j.1469-7998.2009.00559.x.
    11. King, D., Green, B., Knight, F. (1999). Monitors: The Biology of Varanid Lizards. Florida. Krieger Publishing Company.
    12. 12,0 12,1 12,2 Pianka, E.R., Vitt, L.J. (2003). Lizards: Windows to the Evolution of Diversity. California. University of California Press.
    13. Wood, S.C., Johansen, K., Glass, M.L., Maloiy, G.M.O. (1978). "Aerobic Metabolism of the Lizard Varanus exanthematicus: Effects of Activity, Temperature, and Size". Journal of Comparative Physiology B 127 (4): 331–336. doi:10.1007/BF00738417.
    14. 14,0 14,1 Wang, T., Altimiras, J., Klein, W., Axelsson, M. (2003). "Ventricular Haemodynamics in Python molurus: Separation of Pulmonary and Systemic Pressures". The Journal of Experimental Biology 206 (Pt 23): 4241–5. PMID 14581594. doi:10.1242/jeb.00681.
    15. 15,0 15,1 Fry, B.G.; Vidal, N; Norman J.A.; Vonk F.J.; Scheib, H.; Ramjan S.F.R; Kuruppu S.; Fung, K.; Hedges, B.; Richardson M.K.; Hodgson, W.C.; Ignjatovic, V.; Summerhays, R.; Kochva, E. (February 2006). "Early evolution of the venom system in lizards and snakes" (PDF). Nature 439 (7076): 584–588. PMID 16292255. doi:10.1038/nature04328.
    16. Fry, B.G,; Wroe, S; Teeuwisse, W; van Osch, JP; Moreno, K; Ingle, J; McHenry, C; Ferrara, T; Clausen, P; Scheib, H; Winter, KL; Greisman, L; Roelants, K; van der Weerd, L; Clemente, CJ; Giannakis, E; Hodgson, WC; Luz, S; Martelli, P; Krishnasamy, K; Kochva, E; Kwok, HF; Scanlon, D; Karas, J; Citron, DM; Goldstein, EJC; Mcnaughtan, JE; Norman JA. (June 2009). "A central role for venom in predation by Varanus komodoensis (Komodo dragon) and the extinct giant Varanus (Megalania) priscus.". PNAS 106 (22): 8969–8974. PMC 2690028. PMID 19451641. doi:10.1073/pnas.0810883106.
    17. WAZA Varanus niloticus Arquivado 19 de novembro de 2017 en Wayback Machine.
    18. Watts, Phillip C.; Buley, Kevin R.; Sanderson, Stephanie; Boardman, Wayne; Ciofi, Claudio; Gibson, Richard (2006). "Parthenogenesis in Komodo dragons". Nature 444 (7122): 1021–2. PMID 17183308. doi:10.1038/4441021a.
    19. Zheng, Yuchi; Wiens, John J. (2016). "Combining phylogenomic and supermatrix approaches, and a time-calibrated phylogeny for squamate reptiles (lizards and snakes) based on 52 genes and 4162 species". Molecular Phylogenetics and Evolution 94: 537–547. doi:10.1016/j.ympev.2015.10.009.
    20. Schulte, JA; Melville, J; Larson, A (2003). "Molecular phylogenetic evidence for ancient divergence of lizard taxa on either side of Wallace's Line". Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences 270: 597–603. PMC 1691285. PMID 12769459. doi:10.1098/rspb.2002.2272.
    21. Vidal, N; Marin, J; Sassi, J; Battistuzzi, FU; Donnellan, S; Fitch, AJ; Fry, BG; Vonk, FJ; Rodriguez de la Vega, RC; Couloux, A; Hedges, SB (2012). "Molecular evidence for an Asian origin of monitor lizards followed by Tertiary dispersals to Africa and Australasia". Biology Letters 8: 853–855. doi:10.1098/rsbl.2012.0460.
    22. "Monitor Lizards". BBC Nature. BBC. Arquivado dende o orixinal o 23 de agosto de 2017. Consultado o 2014-03-05.
    23. Price, Gilbert J.; Louys, Julien; Cramb, Jonathan; Feng, Yue-xing; Zhao, Jian-xin; Hocknull, Scott A.; Webb, Gregory E.; Nguyen, Ai Duc; Joannes-Boyau, Renaud (2015-10-01). "Temporal overlap of humans and giant lizards (Varanidae; Squamata) in Pleistocene Australia". Quaternary Science Reviews 125: 98–105. doi:10.1016/j.quascirev.2015.08.013.
    24. 24,0 24,1 24,2 24,3 Robert George Sprackland (1992). Giant lizards. Neptune, NJ: T.F.H. Publications. p. 61. ISBN 0-86622-634-6.
    25. Google ngrams
    26. Horatio Nelson, Matthew Henry Barker, The Life of Nelson Revised and Illustrated. With Original Anecdotes, Notes, Etc. By the Old Sailor, 1836 p. 35
    27. 27,0 27,1 King, Dennis & Green, Brian. 1999. Goannas: The Biology of Varanid Lizards. University of New South Wales Press. ISBN 0-86840-456-X, p. 43.
    28. 28,0 28,1 28,2 Pianka, E.R.; King, D.R. and King, R.A. (2004). Varanoid Lizards of the World. Indiana University Press.
    29. Parameswaran, K (2006). "Case series of eosinophilic meningoencephalitis from South India". Annals of Indian Academy of Neurology 9 (4): 217–222. doi:10.4103/0972-2327.29203.
    30. Eating Biawak. The Malaysian Life (April 2009)
    31. 31,0 31,1 Hashmi, M. Usman Ali; Khan, M. Zaheer; Amtyaz; Huda, Nawaz Ul. "Current Status, Distribution and Threats of Varanus Species (Varanus bengalensis & Varanus griseus) in Karachi & Thatta of Sindh" (PDF). International Journal of Fauna and Biological Studies (AkiNik Publications) 1 (1): 34–38. ISSN 2347-2677. Consultado o 12 December 2013.
    32. Ghimire, H. R., Phuyal, S., & Shah, K. B. (2014). "Protected species outside the protected areas: People's attitude, threats and conservation of the Yellow Monitor (Varanus flavescens) in the Far-western Lowlands of Nepal". Journal for Nature Conservation 22 (6): 497–503. doi:10.1016/j.jnc.2014.08.003.
    33. Rahman K. M. M; Rakhimov I.I. (2016). "Consequences of Habitat Loss and Habitat Fragmentation on the Survival of Monitor Lizard Populations in Bangladesh: A Review and Prospectus". Journal of Biodiversity and Environmental Sciences (JBES) 8 (2): 139–145.
    34. "Identification Guides for Wildlife Traded in Southeast Asia". ASEAN-WEN. 2008.
    35. Ghimire, H. R., & Shah, K. B. (2014). "Status and habitat ecology of the Yellow Monitor, Varanus flavescens, in the Southeastern part of Kanchanpur District, Nepal" (PDF). Herpetological Conservation and Biology 9 (2): 387–393.
    36. Ziegler, Thomas; Schmitz, Andreas; Koch, Andre; Böhme, Wolfgang (2007). "A review of the subgenus Euprepiosaurus of Varanus (Squamata: Varanidae): morphological and molecular phylogeny, distribution and zoogeography, with an identification key for the members of the V. indicus and the V. prasimus species groups". Zootaxa 1472: 1-28.
    37. Varanus keithhornei, The Reptile Database
    38. Weijola, Valter; Sweet, Samuel (2010). "A new melanistic species of monitor lizard (Reptilia: Squamata: Varanidae) from Sanana Island, Indonesia" (PDF). Zootaxa 2434: 17–32.
    39. Varanus prasinus, The Reptile Database
    40. Eidenmüller, Bernd; Wicker, Rudolf (2005). "Eine weitere neue Waranart aus dem Varanus prasinus-Komplex von den Insel Misol, Indonesian ". Sauria 27 (1): 3-8. (Varanus reisingeri, new species). (en alemán).
    41. Weijola, Valter; Donnellan, Stephen; Lindqvist, Christer (2016). "A new blue-tailed Monitor lizard (Reptilia, Squamata, Varanus) of the Varanus indicus group from Mussau Island, Papua New Guinea". ZooKeys 568 (568): 129–54. PMC 4829673. PMID 27103877. doi:10.3897/zookeys.568.6872.
    42. Varanus baritji, The Reptile Database
    43. https://news.ku.edu/2015/01/12/undercover-researchers-expose-two-new-species-lizard-sale-philippine-black-market
    44. Koch, André; Gaulke, Maren; Böhme, Wolfgang (2010). "Unravelling the underestimated diversity of Philippine water monitor Lizards (Squamata: Varanus salvator complex), with description of two new species and a new subspecies". Zootaxa 2446: 1-54. (Varanus rasmusseni, new species, p. 28).
    45. "Varanus (Soterosaurus) rasmusseni ". The Reptile Database. www.reptile-database.org.

    Véxase tamén

    Bibliografía

    • Merrem B (1820). Versuchs eines Systems der Amphibien: Tentamen Systematis Amphibiorum. Marburg: J.C. Krieger. xv + 191 pp. + one plate. (Varanus, new genus, p. 58). (en alemán e latín).

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Autores e editores de Wikipedia
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia gl Galician

    Varanus: Brief Summary ( галициски )

    добавил wikipedia gl Galician

    Varanus é un xénero de lagartos de gran tamaño da familia dos varánidos, xeralmente chamados varanos (como todos os da familia) ou lagartos monitor. Son nativos de África, Asia e Oceanía, pero agora poden encontrarse en América como especies invasoras. Actualmente recoñécense un total de 79 especies deste xénero.

    Teñen pescozos longos, poderosas colas e garras, e patas ben desenvolvidas. A lonxitude do adulto das especies existentes vai de 20 cm nalgunhas especies a uns 3 m no dragón de Komodo, aínda que o varánido extinto chamado megalania (Varanus priscus) puido chegar a lonxitudes de máis de 7 m. A maioría das especies son terrestres, mais tamén as hai arbóreas e semiacuáticas. Aínda que a maioría son carnívoros que comen ovos pequenos réptiles, peixes, aves e pequenos mamíferos, algúns tamén comen froita e vexetación, dependendo do lugar onde vivan.

    Aínda que normalmente son solitarios, son comúns grupos de ata 25 individuos en ecosistemas que teñen recursos de auga limitados.

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Autores e editores de Wikipedia
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia gl Galician

    Varani ( хрватски )

    добавил wikipedia hr Croatian

    Varani (Varanidae) su porodica iz razreda gmazova, red ljuskaša i podreda guštera. Porodica ima 53 vrste koje žive u Africi, Aziji i Australiji.

    Varani se od svih drugih guštera razlikuju potpuno okoštalom lubanjom. Jezik im je rascijepljen kao kod zmija. Oči su im smještene postrance na lubanji, a iza njih su im bubnjići.

    Upadljivo izdužena lubanja prelazi neobično dugim vratom u zdepasto tijelo. Rep im je snažan i prilično dugačak i mnoge vrste ga koriste za plivanje. Snažne noge završavaju s pet prstiju i vrlo zaobljenim kandžama.

    Više vrsta dosežu dužinu veću od 2 metra. Najmanja je vrsta Varanus brevicauda s 28 cm, a najveća komodski varan (Varanus komodoensis).

    Interva sistematika

    Ovdje prikazana sistematika slijedi Ziegler i Böhmeovu sistematiku iz 1997. i Böhmovu iz 2003. Ona rod Varanus dijeli u devet podrodova mi 53 vrste:

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Autori i urednici Wikipedije
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia hr Croatian

    Varani: Brief Summary ( хрватски )

    добавил wikipedia hr Croatian
     src= Komodski varan

    Varani (Varanidae) su porodica iz razreda gmazova, red ljuskaša i podreda guštera. Porodica ima 53 vrste koje žive u Africi, Aziji i Australiji.

    Varani se od svih drugih guštera razlikuju potpuno okoštalom lubanjom. Jezik im je rascijepljen kao kod zmija. Oči su im smještene postrance na lubanji, a iza njih su im bubnjići.

    Upadljivo izdužena lubanja prelazi neobično dugim vratom u zdepasto tijelo. Rep im je snažan i prilično dugačak i mnoge vrste ga koriste za plivanje. Snažne noge završavaju s pet prstiju i vrlo zaobljenim kandžama.

    Više vrsta dosežu dužinu veću od 2 metra. Najmanja je vrsta Varanus brevicauda s 28 cm, a najveća komodski varan (Varanus komodoensis).

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Autori i urednici Wikipedije
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia hr Croatian

    Biawak ( индонезиски )

    добавил wikipedia ID

    Biawak adalah sebangsa kadal berukuran menengah dan besar yang tersebar di daerah beriklim panas dan tropis Afrika, Asia, dan Australia. Nama umumnya dalam bahasa Melayu, juga bahasa Indonesia adalah "Biawak". Nama-nama umum lain di antaranya "bayawak" (Sunda); "bajul", "menyawak" atau "nyambik" (Jawa, istilah "bajul" juga merujuk pada buaya); "berekai" (Madura); dan "hora" atau "mbu" (sebutan untuk biawak Komodo oleh penduduk pulau Komodo dan pulau Rinca). Dalam bahasa Inggris disebut monitor lizard, goanna, atau "dragon" (istilah "dragon" atau "naga" juga merujuk pada ular).[1][2]

    Jenis biawak terbesar dan terkenal di dunia ialah komodo (Varanus komodoensis), yang panjangnya dapat melebihi 3 m. Biawak ini memburu hewan-hewan berukuran menengah dan besar seperti rusa, babi hutan dan anak kerbau. Bahkan ada kasus-kasus Komodo menyerang manusia, meskipun jarang. Biawak ini hanya menyebar terbatas di beberapa pulau kecil di Nusa Tenggara, seperti di Pulau Komodo, Pulau Rinca, Pulau Padar, dan di pantai barat Pulau Flores.[3] Biawak yang kerap ditemui di desa-desa dan perkotaan di Indonesia adalah biawak air dari jenis Varanus salvator. Panjang tubuhnya (moncong hingga ujung ekor) umumnya hanya sekitar 1 meter, meskipun ada pula yang dapat mencapai 2,5 meter.[4]

    Habitat dan Makanan

     src=
    Biawak air biasa (Varanus salvator)

    Biawak biasanya tinggal tidak jauh dari perairan, biasanya di hutan lembab, padang rumput, dan sekitar hilir sungai. Di daerah perkotaan, biawak kerap ditemukan di gorong-gorong saluran air yang bermuara ke sungai. Biawak memakan meragam jenis makanan, mulai dari serangga, ketam, berbagai jenis kodok, ikan, reptilia kecil, burung, serta mamalia kecil seperti tikus dan cerurut. Jenis-jenis besar seperti Komodo juga memangsa hewan besar seperti rusa atau babi hutan.Biawak juga kerap mencuri dan memakan telur atau memangsa anak burung. Sering ditemui biawak mengambil dan memakan telur kura-kura, penyu atau telur buaya.[5][6][7]

    Kebiasaan dan Reproduksi Biawak

    Biawak sangat pandai memanjat dan berenang. Di musim kawin, biawak jantan biasanya berkelahi lebih dulu untuk memperlihatkan kekuasaannya atau untuk mempereputkan biawak betina. Pertarungan biawak dilakukan sambil ‘berdiri’. Kedua biawak itu lalu saling memukul atau saling tolak sambil berdiri pada kaki belakangnya, sehingga tampak seperti menari bersama. Perkembangbiakan biawah adalah dengan bertelur. Telur-telur biawak disimpan di pasir atau lumpur di tepian sungai, bercampur dengan daun-daun busuk dan ranting. Temperatur di sekitar sarangnya sangat mempengaruhi jenis kelamin dari bayi biawak yang akan menetas. Jika temperaturnya tinggi, bayi jantan akan menetas lebih banyak, dan sebaliknya, apabila rendah, maka bayi betina lebih banyak menetas.[8][9]

    Biawak dan Manusia

    Sejak ribuan tahun, biawak menjadi salah satu buruan manusia. Biawak diburu untuk dimanfaatkan kulitnya sebagai bahan perhiasan, dan dagingnya sebagai bahan makanan atau untuk obat. Perdagangan kulit biawak telah menghidupi beribu-ribu orang, mulai dari penangkap biawak di desa-desa, pengumpul, pengolah, eksportir, hingga industri kulit. Tidak kurang dari satu juta potong kulit biawak air dikumpulkan setiap tahunnya dari berbagai penjuru dunia.[10]. Biawak ditangkap orang dengan cara dijerat. Jerat atau kail tersebut dipasang di tempat yang sering didatangi biawak. Umpan yang digunakan umumnya daging hewan lain.[11][12][13][14]

    Jenis-jenis Biawak

    Berikut adalah jenis-jenis biawak menurut situs Reptile Database (2018).

    Referensi

    1. ^ LIPI et. al. 2010
    2. ^ Ed Yong, "Florida’s Dragon Problem", The Atlantic April 20, 2016
    3. ^ Bauer, Aaron M. (1998). Cogger, H.G.; Zweifel, R.G., ed. Encyclopedia of Reptiles and Amphibians. San Diego: Academic Press. hlm. 157–159. ISBN 0-12-178560-2.
    4. ^ Pianka, Eric R.; King, Dennis R; King, Ruth Allen (2004). Varanoid Lizards of the World. Bloomington, Indiana: Indiana University Press.
    5. ^ Auffenberg, Walter (1981). The Behavioral Ecology of the Komodo Monitor. University Press of Florida.
    6. ^ Welton, L. J.; Siler, C. D.; Bennett, D.; Diesmos, A.; Duya, M. R.; Dugay, R.; Rico, E. L. B.; Van Weerd, M.; Brown, R. M. (2010). "A spectacular new Philippine monitor lizard reveals a hidden biogeographic boundary and a novel flagship species for conservation". Biology Letters. 6 (5): 654–658. doi:10.1098/rsbl.2010.0119. PMC 2936141alt=Dapat diakses gratis. PMID 20375042.
    7. ^ Struck, U; Altenbach, AV; Gaulke, M; F, Glaw (2002). "Tracing the diet of the monitor lizard Varanus mabitang by stable isotope analyses (d15N, d13C)". Naturwissenschaften. 89: 470–473. doi:10.1007/s00114-002-0361-8.
    8. ^ McCurry, Matthew R.; Mahony, Michael; Clausen, Phillip D.; Quayle, Michelle R.; Walmsley, Christopher W.; Jessop, Tim S.; Wroe, Stephen; Richards, Heather; McHenry, Colin R. (2015). "The Relationship between Cranial Structure, Biomechanical Performance and Ecological Diversity in Varanoid Lizards". PLoS ONE. 10 (6): e0130625. doi:10.1371/journal.pone.0130625. PMC 4479569alt=Dapat diakses gratis. PMID 26106889.
    9. ^ Clemente, C. J.; Thompson, G. G.; Withers, P. C. (2009). "Evolutionary relationships of sprint speed in Australian varanid lizards". Journal of Zoology. 278 (4): 270–280. doi:10.1111/j.1469-7998.2009.00559.x.
    10. ^ Shine et al. 1996, Biological Conservation 77 : 125-134
    11. ^ Mark K. Bayless (2004). "The local names of Pacific monitor lizards (Sauria: Varanidae) of Oceania & Indo-Malaysia, excluding Australia" (PDF). Micronesia. 37 (1): 49–55.
    12. ^ Maren Gaulke (1992). "Taxonomy and biology of Philippine water monitors (Varanus salvator)". The Philippine Journal of Science. 121 (4): 345–381.
    13. ^ "Meats We Also Eat". The Telegraph India (dalam bahasa Inggris). 2017-01-08. Diakses tanggal 2018-08-12.
    14. ^ Ghimire, H. R., Phuyal, S., & Shah, K. B. (2014). "Protected species outside the protected areas: People's attitude, threats and conservation of the Yellow Monitor (Varanus flavescens) in the Far-western Lowlands of Nepal". Journal for Nature Conservation. 22 (6): 497–503. doi:10.1016/j.jnc.2014.08.003.Pemeliharaan CS1: Banyak nama: authors list (link)
    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Penulis dan editor Wikipedia
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia ID

    Biawak: Brief Summary ( индонезиски )

    добавил wikipedia ID

    Biawak adalah sebangsa kadal berukuran menengah dan besar yang tersebar di daerah beriklim panas dan tropis Afrika, Asia, dan Australia. Nama umumnya dalam bahasa Melayu, juga bahasa Indonesia adalah "Biawak". Nama-nama umum lain di antaranya "bayawak" (Sunda); "bajul", "menyawak" atau "nyambik" (Jawa, istilah "bajul" juga merujuk pada buaya); "berekai" (Madura); dan "hora" atau "mbu" (sebutan untuk biawak Komodo oleh penduduk pulau Komodo dan pulau Rinca). Dalam bahasa Inggris disebut monitor lizard, goanna, atau "dragon" (istilah "dragon" atau "naga" juga merujuk pada ular).

    Jenis biawak terbesar dan terkenal di dunia ialah komodo (Varanus komodoensis), yang panjangnya dapat melebihi 3 m. Biawak ini memburu hewan-hewan berukuran menengah dan besar seperti rusa, babi hutan dan anak kerbau. Bahkan ada kasus-kasus Komodo menyerang manusia, meskipun jarang. Biawak ini hanya menyebar terbatas di beberapa pulau kecil di Nusa Tenggara, seperti di Pulau Komodo, Pulau Rinca, Pulau Padar, dan di pantai barat Pulau Flores. Biawak yang kerap ditemui di desa-desa dan perkotaan di Indonesia adalah biawak air dari jenis Varanus salvator. Panjang tubuhnya (moncong hingga ujung ekor) umumnya hanya sekitar 1 meter, meskipun ada pula yang dapat mencapai 2,5 meter.

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Penulis dan editor Wikipedia
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia ID

    Varanus ( италијански )

    добавил wikipedia IT

    Varanus Merrem, 1820 è un genere di sauri, unico genere della famiglia Varanidae. Comprende alcuni tra i più grandi rettili viventi, tra cui il varano di Komodo.

    Etimologia

    Il nome "varano" deriva dalla parola araba waral ("ورل") ossia "guardiano" (nei paesi anglofoni i varani vengono chiamati monitor lizards, ossia "lucertole-guardiano"). Sembra che la sua abitudine di ergersi sulle zampe posteriori, potendo così controllare meglio il territorio circostante, gli abbia valso il nome arabo originale. Secondo una leggenda, i varani avvertivano la gente che i coccodrilli erano nelle vicinanze.

    Descrizione

    I varani assomigliano a grosse lucertole; possiedono un tasso metabolico relativamente alto per i rettili e che sono dotati di parecchi adattamenti sensitivi, i quali li avvantaggiano nella caccia alle loro prede. Studi recenti indicano che i varanidi hanno un morso ad alta capacità infettiva a causa della flora batterica presente nella saliva e di alcune ghiandole velenifere ad alta tossicità[1]. Alcuni varanidi sono apparentemente capaci di riprodursi in modo asessuato.

    Distribuzione e habitat

    Le varie specie di varano coprono un'ampia zona, compresa tra l'Africa, il sud dell'India, dallo Sri Lanka alla Cina, a sud dell'Asia sud-orientale, l'Indonesia, le Filippine, la Nuova Guinea, l'Australia e le isole dell'oceano Indiano e del Mar Cinese Meridionale.

    Evoluzione

     src=
    Ricostruzione dello scheletro della specie gigante Megalania (Varanus priscus)

    La famiglia dei Varanidae ebbe, probabilmente, origine in Asia, almeno 65 milioni di anni fa[2], sebbene alcune stime facciano risalire la loro comparsa nel Cretaceo inferiore, circa 112 milioni di anni fa.[3] È probabile che i varani abbiano esteso la loro distribuzione geografica in Africa tra i 49 e i 33 milioni di anni fa, probabilmente attraversando l'Iran, mentre si stima che abbiano raggiunto l'Australia e le varie isole dell'arcipelago indonesiano tra i 39 e i 26 milioni di anni fa.[4] I Varanidi condivisero l'ultimo antenato comune con i loro parenti viventi più stretti, il lantanoto del Borneo (talvolta appunto chiamati "varano senza orecchie"), durante il Cretaceo superiore. Si ritiene, inoltre, che durante il Cretaceo superiore, i varani o dei loro parenti stretti abbiano sviluppato uno stile di vita anfibio fino a raggiungere una completa vita marina, dando origine al gruppo dei mosasauri, rettili marini predatori che dominarono i mari per tutto il Cretaceo superiore, fino a 66 milioni di anni fa. Alcuni di questi giganti marini potevano raggiungere una lunghezza di 12 metri (39 piedi) o più.

    Originariamente si pensava che i serpenti fossero tra i rettili più strettamente correlati ai varani; tuttavia, recentemente, i serpenti sono stati indicati come il gruppo gemello del clade di iguane e anguimorfi.[5] Come i serpenti, i varani possiedono lingue biforcute, che usano per percepire gli odori.[6]

    Si pensa che varanidi discendano da un probabile antenato con abitudini scavatrici, appartenente al gruppo dei Platynota. Tra le varie forme risalenti al Cretaceo superiore, si possono annoverare il robusto Palaeosaniwa ed il velenoso Estesia. I primi resti fossili attribuibili ai varanidi, come Telmasaurus e Saniwides, risalgono alla fine del Cretaceo, sebbene esemplari completi, come quelli di Saniwa, si conoscano solo in terreni dell'Eocene, risalenti a circa 50 milioni di anni fa. Il genere Varanus emerse per la prima volta in Laurasia. Il primo rappresentante ben noto del genere Varanus risale al Miocene inferiore, circa 18 milioni di anni fa, del Kenya: questa specie, nota come Varanus rusingensis, doveva già essere molto simile all'attuale varano del Nilo (V. niloticus). Durante il tardo Oligocene inizio Miocene il gruppo si era già disperso in Australia, Nuova Guinea e nelle Isole Salomone in tre diverse occasioni. Alla fine del Miocene, il genere era presente anche in Africa, Arabia, Asia ed in Europa orientale.[7][8] Durante il Pleistocene, nel sud-est asiatico e in Australasia vissero gigantesche lucertole, di cui il membro più grande e conosciuto è il megalania (Varanus priscus). Questa specie è un membro iconico della megafauna pleistocenica australiana, che si ritiene sia sopravvissuta fino a circa 50 000 anni fa.[9]

    Molte specie all'interno dei vari sottogeneri formano anche complessi di specie, tra loro:

    • Complesso di specie di V. indicus (V. indicus, V. cerambonensis, V. caerulivirens, V. colei, V. obor, V. lirugensis, V. rainerguentheri, V. zugorum)[10][11]
    • Complesso di specie di V. doreanus (V. doreanus, V. finschi, V. semotus, V. yuwonoi)[12]
    • Complesso di specie di V. gouldii (V. gouldii, V. rosenbergi, V. panoptes)
    • Complesso di specie di V. bengalensis (V. bengalensis, V. nebulosus)
    • Complesso di specie di V. acanthurus (V. acanthurus, V. baritji, V. primordius, V. storri)
    • Complesso di specie di V. exanthematicus (V. exanthematicus, V. albigularis, V. yemenensis)
    • Complesso di specie di V. timorensis (V. timorensis, V. auffenbergi, V. scalaris, V. similis, V. tristis)
    • Complesso di specie di V. niloticus (V. niloticus, V. stellatus)
    • Complesso di specie di V. salvator (V. salvator, V. cumingi, V. nuchalis, V. togianus, V. marmoratus)[10][13][14][15][16]
    • I varani arboricoli del complesso di specie V. prasinus (V. prasinus, V. beccarii, V. boehmei, V. bogerti, V. keithhornei, V. kordensis, V. macraei, V. reisingeri, V. telenesetes) facevano parte del sottogenere Euprepriosaurus, ma a partire dal 2016 formano il proprio sottogenere Hapturosaurus.[12]
    • La specie V. jobiensis era un tempo considerata membro del complesso di specie V. indicus, ma ora è considerata l'unica rappresentante di un proprio complesso di specie.[12]

    Intelligenza

    I varani sono molto intelligenti ed alcune specie sembra siano in grado di contare e leggere: studi effettuati nutrendo dei V. albigularis in un giardino zoologico di San Diego, hanno indicato che essi sono in grado di riconoscere i numeri fino al sei. Due V. niloticus sono stati osservati mentre si nutrono: uno di loro distrae la femmina di coccodrillo, mentre l'altro razzia il nido per impossessarsi delle uova; il suo partner ritorna, dopo aver distratto a sufficienza il coccodrillo, e insieme si nutrono delle uova. I draghi di komodo (V. komodoensis), nel parco zoologico nazionale di Smithsonian, a Washington DC, riconoscono i loro custodi e posseggono personalità distinte.

    Classificazione

     src=
    Varano del Bengala (V. bengalensis) con un'iguana verde (Iguana iguana)
     src=
    Varano di Dumeril (V. dumerilii)

    Genere Varanus

    Le specie contrassegnate con † sono estinte

    Sottogenere Empagusia:

     src=
    Varano arboricolo blu (V. macraei)

    Sottogenere Euprepiosaurus:[18]

     src=
    Varano arboricolo di Timor (Varanus timorensis)

    Sottogenere Hapturosaurus:[12]

     src=
    Varano dalla coda spinosa (V. acanthurus)
     src=
    Varano di Salvadori (V. salvadorii)

    Sottogenere Odatria:

    Sottogenere Papusaurus:

    Sottogenere Philippinosaurus:

     src=
    Varano dalla gola bianca (V. a. albigularis)
     src=
    "Varano ornato", "V. ornatus"

    Sottogenere Polydaedalus:

     src=
    Varano del deserto (V. g. caspius)
     src=
    Varano d'acqua (V. salvator)

    Sottogenere Psammosaurus:

    • Varanus griseus (Daudin, 1803) - Varano del deserto
      • V. g. griseus - Varano del deserto o grigio
      • V. g. caspius - Varano del Caspio
      • V. g. koniecznyi - Varano del deserto indiano o varano del Thar
    • Varanus nesterovi - Varano del deserto di Nesterov

    Sottogenere Solomonsaurus:[26]

     src=
    Perentie (V. giganteus)

    Sottogenere Soterosaurus:

     src=
    Drago di Komodo (V. komodoensis)

    Sottogenere Varanus:

    Note

    1. ^ Le Scienze,20 maggio 2009
    2. ^ Yuchi Zheng e John J. Wiens, Combining phylogenomic and supermatrix approaches, and a time-calibrated phylogeny for squamate reptiles (lizards and snakes) based on 52 genes and 4162 species, in Molecular Phylogenetics and Evolution, vol. 94, Pt B, 2016, pp. 537-547, DOI:10.1016/j.ympev.2015.10.009, PMID 26475614.
    3. ^ JA Schulte, J Melville e A Larson, Molecular phylogenetic evidence for ancient divergence of lizard taxa on either side of Wallace's Line, in Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences, vol. 270, n. 1515, 2003, pp. 597-603, DOI:10.1098/rspb.2002.2272, PMC 1691285, PMID 12769459.
    4. ^ N Vidal, J Marin, J Sassi, FU Battistuzzi, S Donnellan, AJ Fitch, BG Fry, FJ Vonk, RC Rodriguez de la Vega, A Couloux e SB Hedges, Molecular evidence for an Asian origin of monitor lizards followed by Tertiary dispersals to Africa and Australasia, in Biology Letters, vol. 8, n. 5, 2012, pp. 853-855, DOI:10.1098/rsbl.2012.0460, PMC 3441001, PMID 22809723.
    5. ^ Fry BG, Wroe S, Teeuwisse W, van Osch JP, Moreno K, Ingle J, McHenry C, Ferrara T, Clausen P, Scheib H, Winter KL, Greisman L, Roelants K, van der Weerd L, Clemente CJ, Giannakis E, Hodgson WC, Luz S, Martelli P, Krishnasamy K, Kochva E, Kwok HF, Scanlon D, Karas J, Citron DM, ((Goldstein EJC)), Mcnaughtan JE, Norman JA, A central role for venom in predation by Varanus komodoensis (Komodo dragon) and the extinct giant Varanus (Megalania) priscus., in PNAS, vol. 106, n. 22, giugno 2009, pp. 8969-8974, DOI:10.1073/pnas.0810883106, PMC 2690028, PMID 19451641.
    6. ^ Monitor Lizards, in Nature Wildlife, BBC. URL consultato il 5 marzo 2014 (archiviato dall'url originale il 2 maggio 2013).
    7. ^ (EN) Jack L. Conrad, Ana M. Balcarcel e Carl M. Mehling, Earliest Example of a Giant Monitor Lizard (Varanus, Varanidae, Squamata), in PLOS ONE, vol. 7, n. 8, 10 agosto 2012, pp. e41767, DOI:10.1371/journal.pone.0041767, ISSN 1932-6203, PMC 3416840, PMID 22900001.
    8. ^ (EN) Valter Weijola, Varpu Vahtera, Christer Lindqvist e Fred Kraus, A molecular phylogeny for the Pacific monitor lizards (Varanus subgenus Euprepiosaurus) reveals a recent and rapid radiation with high levels of cryptic diversity, in Zoological Journal of the Linnean Society, vol. 186, n. 4, 23 luglio 2019, pp. 1053-1066, DOI:10.1093/zoolinnean/zlz002, ISSN 0024-4082.
    9. ^ Gilbert J. Price, Julien Louys, Jonathan Cramb, Yue-xing Feng, Jian-xin Zhao, Scott A. Hocknull, Gregory E. Webb, Ai Duc Nguyen e Renaud Joannes-Boyau, Temporal overlap of humans and giant lizards (Varanidae; Squamata) in Pleistocene Australia, in Quaternary Science Reviews, vol. 125, 1º ottobre 2015, pp. 98-105, DOI:10.1016/j.quascirev.2015.08.013.
    10. ^ a b Recommendations of the Nomenclature Committee, su cites.org, 7 marzo 1997. URL consultato il 22 giugno 2020 (archiviato dall'url originale il 18 maggio 2008).
    11. ^ a b Wolfgang Böhme, The Kei Islands Monitor Lizard (Squamata: Varanidae: Varanus: Euprepiosaurus) as a Distinct Morphological, Taxonomic, and Conservation Unit, in Russian Journal of Herpetology, vol. 26, 23 novembre 2019, pp. 272-280.
    12. ^ a b c d Valter Weijola, A molecular phylogeny for the Pacific monitor lizards (Varanus subgenus Euprepiosaurus) reveals a recent and rapid radiation with high levels of cryptic diversity, in Zoological Journal of the Linnean Society, vol. 186, 14 marzo 2019.
    13. ^ WOLFGANG BÖHME, Checklist of the living lizards of the world (family Varanidae), in BMC Evolutionary Biology, vol. 341, 2003.
    14. ^ Andre Koch, Updated checklist of the living monitor lizards of the world (Squamata: Varanidae), in Bonn zoological Bulletin, vol. 57, 2010, pp. 127-136.
    15. ^ Andre Koch, Unravelling The Underestimated Diversity Of Philippine Water Monitor Lizards (Squamata: Varanus Salvator Complex), With The Description Of Two New Species And A New Subspecies, in Zootaxa, vol. 2446, 6 maggio 2010, pp. 1-54.
    16. ^ Robert Mendyk, An Annotated Bibliography of Captive Reproduction in Monitor Lizards (Varanidae: Varanus). Part III. Soterosaurus, in Biawak, vol. 12, 2018.
    17. ^ a b c Martin Ivanov, Marcello Ruta, Jozef Klembara e Madelaine Böhme, A new species of Varanus (Anguimorpha: Varanidae) from the early Miocene of the Czech Republic, and its relationships and palaeoecology, in Journal of Systematic Palaeontology, vol. 16, n. 9, 15 luglio 2018, pp. 767-797, DOI:10.1080/14772019.2017.1355338, ISSN 1477-2019.
    18. ^ Ziegler, Thomas; Schmitz, Andreas; Koch, Andre; Böhme, Wolfgang (2007). "A review of the subgenus Euprepiosaurus of Varanus (Squamata: Varanidae): morphological and molecular phylogeny, distribution and zoogeography, with an identification key for the members of the V. indicus and the V. prasimus species groups". Zootaxa 1472: 1-28.
    19. ^ a b Valter Weijola, Varpu Vahtera, André Koch, Andreas Schmitz e Fred Kraus, Taxonomy of Micronesian monitors (Reptilia: Squamata: Varanus): endemic status of new species argues for caution in pursuing eradication plans, in Royal Society Open Science, vol. 7, n. 5, p. 200092, DOI:10.1098/rsos.200092.
    20. ^ Weijola, Valter e Sweet, Samuel, A new melanistic species of monitor lizard (Reptilia: Squamata: Varanidae) from Sanana Island, Indonesia (PDF), in Zootaxa, vol. 2434, 2010, pp. 17-32, DOI:10.11646/zootaxa.2434.1.2.
    21. ^ Valter Weijola, Stephen Donnellan e Christer Lindqvist, A new blue-tailed Monitor lizard (Reptilia, Squamata, Varanus) of the Varanus indicus group from Mussau Island, Papua New Guinea, in ZooKeys, n. 568, 2016, pp. 129-54, DOI:10.3897/zookeys.568.6872, PMC 4829673, PMID 27103877.
    22. ^ Varanus keithhornei, The Reptile Database
    23. ^ Varanus prasinus, The Reptile Database
    24. ^ Eidenmüller, Bernd; Wicker, Rudolf (2005). "Eine weitere neue Waranart aus dem Varanus prasinus-Komplex von den Insel Misol, Indonesian ". Sauria 27 (1): 3-8. (Varanus reisingeri, new species). (in German).
    25. ^ Varanus baritji, The Reptile Database
    26. ^ Yannick Bucklitsch, Scale Morphology and Micro-Structure of Monitor Lizards (Squamata: Varanidae: Varanus spp.) and their Allies: Implications for Systematics, Ecology, and Conservation, in Zootaxa, vol. 4153, 17 agosto 2016, pp. 1-192.
    27. ^ a b Brendan M. Lynch, Undercover researchers expose two new species of lizard for sale on Philippine black market, in KU Today, KU | The University of Kansas, 12 gennaio 2015.
    28. ^ Koch, André; Gaulke, Maren; Böhme, Wolfgang (2010). "Unravelling the underestimated diversity of Philippine water monitor Lizards (Squamata: Varanus salvator complex), with description of two new species and a new subspecies". Zootaxa 2446: 1-54. (Varanus rasmusseni, new species, p. 28).
    29. ^ Varanus rasmusseni, The Reptile Database

    Bibliografia

     title=
    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Autori e redattori di Wikipedia
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia IT

    Varanus: Brief Summary ( италијански )

    добавил wikipedia IT

    Varanus Merrem, 1820 è un genere di sauri, unico genere della famiglia Varanidae. Comprende alcuni tra i più grandi rettili viventi, tra cui il varano di Komodo.

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Autori e redattori di Wikipedia
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia IT

    Varanai ( литвански )

    добавил wikipedia LT

    Varanai (lot. Varanus, angl. Monitor lizard) – vienintelė iki šių laikų išlikusi varaninių (Varanidae) šeimos driežų gentis. Jai priklauso virš 70 rūšių, paplitusių tropiniuose Afrikos, Eurazijos, Australijos ir Okeanijos regionuose.

    Dauguma varanų yra stambūs, iki kelių metrų ilgio siekiantys driežai, nors yra ir smulkių rūšių (iki 20 cm). Dauguma gyvena ant žemės paviršiaus, tačiau nemažai rūšių gerai laipioja medžiais bei plaukioja. Varanai yra mėsėdžiai, jų seilėse yra nuodų, užkrečiančių įkandimo vietą. Kiaušgymiai, deda nuo 7 iki 37 kiaušinių į žemėje įrengtus lizdus. Varanai pasižymi nemažu intelektu, kai kurie individai sugeba skaičiuoti, atpažinti žmones.

    Šie driežai kartais laikomi kaip naminiai gyvūnai. Jų oda naudojama odos pramonėje, mėsa kai kuriuose kraštuose valgoma.

    Pavadinimas „varanas“ kilęs iš arab. ورل = waral, reiškiančio „driežą“. Pietryčių Azijoje žinomi kaip indonez. biawak, tag. bayawak, Indijoje – hindi गोह = goh, tamil. உடும்பு = udumbu.

    Rūšys


    Vikiteka

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia LT

    Varanai: Brief Summary ( литвански )

    добавил wikipedia LT

    Varanai (lot. Varanus, angl. Monitor lizard) – vienintelė iki šių laikų išlikusi varaninių (Varanidae) šeimos driežų gentis. Jai priklauso virš 70 rūšių, paplitusių tropiniuose Afrikos, Eurazijos, Australijos ir Okeanijos regionuose.

    Dauguma varanų yra stambūs, iki kelių metrų ilgio siekiantys driežai, nors yra ir smulkių rūšių (iki 20 cm). Dauguma gyvena ant žemės paviršiaus, tačiau nemažai rūšių gerai laipioja medžiais bei plaukioja. Varanai yra mėsėdžiai, jų seilėse yra nuodų, užkrečiančių įkandimo vietą. Kiaušgymiai, deda nuo 7 iki 37 kiaušinių į žemėje įrengtus lizdus. Varanai pasižymi nemažu intelektu, kai kurie individai sugeba skaičiuoti, atpažinti žmones.

    Šie driežai kartais laikomi kaip naminiai gyvūnai. Jų oda naudojama odos pramonėje, mėsa kai kuriuose kraštuose valgoma.

    Pavadinimas „varanas“ kilęs iš arab. ورل = waral, reiškiančio „driežą“. Pietryčių Azijoje žinomi kaip indonez. biawak, tag. bayawak, Indijoje – hindi गोह = goh, tamil. உடும்பு = udumbu.

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia LT

    Varāni ( латвиски )

    добавил wikipedia LV

    Varāni (Varanus) ir varānu dzimtas (Varanidae) zvīņrāpuļu ģints, kas apvieno apmēram 70 mūsdienās dzīvojošas sugas.[1] Lielākā daļa sugu dzīvo uz sauszemes, bet ir sastopamas arī kokos un daļēji ūdenī dzīvojošas sugas. Pazīstamākais ir uz sauszemes dzīvojošais Komodo varāns, kas ir arī lielākā mūsdienās dzīvojošā ķirzaka. Zinātniskais nosaukums Varanus veidots no arābu waral (ورل,), arī waran. Angļu nosaukums Monitor nozīmē ‘novērotājs’ jeb ‘brīdinātājs’ — cilvēki senākos laikos ticēja, ka varāns tos brīdina, ja tuvojas krokodils.[2]

    Varāni mājo Āfrikā, Āzijas centrālajā daļā un dienvidos, kā arī Malaizijas un Indonēzijas salās, Papua-Jaungvinejā un Austrālijā, kur dzīvo apmēram puse no varānu sugām.[3] Varānu dabīgajā izplatības areālā vietējie iedzīvotāji varānus medī gan ādas, gan arī gaļas dēļ. Lai arī tie vēl nav iekļauti apdraudēto sugu sarakstā, tomēr starptautiskie likumi ierobežo to ķeršanu dabā un tirdzniecību.[2]

    Izskats un īpašības

     src=
    Sjerramadres meža varāns (Varanus bitatawa), lai arī ir liela auguma, barojas ar augļiem

    Varāni ir spēcīgi veidotas ķirzakas, ar garu kaklu, masīvu asti, labi attīstītām kājām un gariem nagiem. Tiem ir 9 kakla skriemeļi, šāds pats kakla skriemeļu daudzums ir vēl tikai čūskķirzakām, bet pārējām ķirzakām ir 8 vai mazāks skaits skriemeļu.[3] Varāniem ir arī gara, dziļi šķelta mēle, kas tiek izmantota hemorecepcijaismaržu uztverei.[3] Varāni var būt ļoti dažāda lieluma. Mazākais ir īsastes pundurvarāns (Varanus brevicauda), kas ir 20 cm garš un kas sver 20 g. Lielākais ir Komodo varāns, kura ķermeņa garums var sasniegt 3 m, bet svars 70 kg.[4]

    Uzvedība

    Varāni ir aktīvi gaišajā dienas laikā. Gandrīz visas varānu sugas ir plēsīgi gaļēdāji, lai gan dažas sugas barojas ar augļiem, piemēram, Sjerramadres meža varāns (Varanus bitatawa) un olīvzaļais varāns (Varanus olivaceus).[5] Daži lielo sugu varāni barojas arī ar maitu, piemēram, Komodo varāns un ūdens varāns (Varanus salvator) mēdz meklēt apbedītus cilvēkus un baroties ar līķiem.[3] Varāni vairojas, dējot olas, kuru daudzums atkarībā no sugas var būt 7—37. Mātīte olas izdēj koka dobumā vai zemes iedobē un nosedz ar augsni.[6]

    Sistemātika

     src=
    Bengālijas varāns (Varanus bengalensis)
     src=
    Melnais meža varāns (Varanus beccarii)
     src=
    Zaļais meža varāns (Varanus prasinus)
     src=
    Zilpunktainais meža varāns (Varanus macraei)
     src=
    Dzelkšņastes varāns (Varanus acanthurus)
     src=
    Krokodilvarāns (Varanus salvadorii)
     src=
    Dzeltengalvas ūdens varāns (Varanus cumingi)
     src=
    Mežģīņuvarāns (Varanus varius)

    Varānu ģints (Varanus)

    Atsauces

    1. Population Status of Two Varanus species[novecojusi saite]
    2. 2,0 2,1 «Rīgas Zoo: Tropu māja». Arhivēts no oriģināla, laiks: 2013. gada 7. aprīlī. Skatīts: 2013. gada 14. jūnijā.
    3. 3,0 3,1 3,2 3,3 ADW:Varanidae
    4. «Komodo dragon Facts and Information». Arhivēts no oriģināla, laiks: 2018. gada 3. augustā. Skatīts: 2019. gada 13. aprīlī.
    5. «Varanus (Genus)». Arhivēts no oriģināla, laiks: 2010. gada 6. februārī. Skatīts: 2010. gada 25. maijā.
    6. Bauer, Aaron M. (1998). Cogger, H.G. & Zweifel, R.G., ed. Encyclopedia of Reptiles and Amphibians. San Diego: Academic Press. pp. 157–159. ISBN 0-12-178560-2.

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Wikipedia autori un redaktori
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia LV

    Varāni: Brief Summary ( латвиски )

    добавил wikipedia LV

    Varāni (Varanus) ir varānu dzimtas (Varanidae) zvīņrāpuļu ģints, kas apvieno apmēram 70 mūsdienās dzīvojošas sugas. Lielākā daļa sugu dzīvo uz sauszemes, bet ir sastopamas arī kokos un daļēji ūdenī dzīvojošas sugas. Pazīstamākais ir uz sauszemes dzīvojošais Komodo varāns, kas ir arī lielākā mūsdienās dzīvojošā ķirzaka. Zinātniskais nosaukums Varanus veidots no arābu waral (ورل,), arī waran. Angļu nosaukums Monitor nozīmē ‘novērotājs’ jeb ‘brīdinātājs’ — cilvēki senākos laikos ticēja, ka varāns tos brīdina, ja tuvojas krokodils.

    Varāni mājo Āfrikā, Āzijas centrālajā daļā un dienvidos, kā arī Malaizijas un Indonēzijas salās, Papua-Jaungvinejā un Austrālijā, kur dzīvo apmēram puse no varānu sugām. Varānu dabīgajā izplatības areālā vietējie iedzīvotāji varānus medī gan ādas, gan arī gaļas dēļ. Lai arī tie vēl nav iekļauti apdraudēto sugu sarakstā, tomēr starptautiskie likumi ierobežo to ķeršanu dabā un tirdzniecību.

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Wikipedia autori un redaktori
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia LV

    Biawak ( малајски )

    добавил wikipedia MS


    Biawak (bahasa Inggeris: Monitor lizard) merupakan haiwan reptilia yang berdarah sejuk dan membiak secara bertelur.

    Terdapat beberapa jenis biawak, antaranya adalah:-

    Pautan luar

    Wikimedia Commons mempunyai media berkaitan Biawak

    Jika anda melihat rencana yang menggunakan templat {{tunas}} ini, gantikanlah ia dengan templat tunas yang lebih spesifik.

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Pengarang dan editor Wikipedia
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia MS

    Biawak: Brief Summary ( малајски )

    добавил wikipedia MS


    Biawak (bahasa Inggeris: Monitor lizard) merupakan haiwan reptilia yang berdarah sejuk dan membiak secara bertelur.

    Terdapat beberapa jenis biawak, antaranya adalah:-

    Biawak Air Biawak Kudung Biawak Serunai
    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Pengarang dan editor Wikipedia
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia MS

    Varaner ( норвешки )

    добавил wikipedia NO

    Varaner er en slekt av middelstore og store øgler. Utbredelsen omfatter det meste av Afrika, det sørlige Asia, den sørøstasiatiske øyverden, Filippinene, Ny-Guinea og Australia. De forekommer i mange ulike biotoper fra ørken til tropisk regnskog.

    Kroppsbygning og levevis

    Totallengden varierer fra 25 cm hos korthalevaran til 3,1 m hos komodovaranen, men hos de fleste artene utgjør halen en stor del av totallengden. Hodet er lite med små øyne, mens nakken og kroppen er kraftige. Lemmene er sterke, og har fem tær med krumme klør. Den kraftig bygde halen kan ikke kastes av. Det er ni nakkevirvler, mens de fleste andre øgler har åtte. Skinnet er løst, og har små skjell. Tunga er lang, og dypt kløftet som hos slanger, og overfører duft til Jacobsons organ. Luktesansen er viktigere enn synet for å finne bytte.

    Lungene og hjertet er mer effektive enn hos andre øgler. Hvis en ser bort fra de akvatiske arter, så har ikke anaerob forbrenning like stor betydning som hos andre skjellkrypdyr, og blodet inneholder lite melkesyre. Det antas også at varaner er mer intelligente enn andre øgler, og det er påvist at de kan telle til seks.

    I paringstiden kjemper hannene med hverandre. Hos de store artene reiser hannene seg på to, og utkjemper brytekamper. Alle arter er eggleggende. Noen plasserer eggene i termittuer, mens andre graver dem ned i jorda.

    Som regel beveger varaner seg med alle fire beina på bakken, men de kan også reise seg på to for å løpe raskt, eller for å få bedre oversikt. Mange arter klatrer i trær, og de fleste er gode svømmere. Noen arter er delvis akvatiske, og drives framover i vannet av halen som er flatklemt fra siden. Alle varaner er stort sett dagaktive. Når en varan føler seg truet, slår den med halen, blåser opp strupen, hveser høyt, og snur kroppssiden til samtidig som kroppen presses sammen.

    Varaner er rovdyr, men noen trelevende arter eter i tillegg frukt. Små varaner fanger virvelløse dyr, som insekter, bløtdyr og krepsdyr, mens større individer tar ulike virveldyr. Komodovaranen jakter til og med på griser og hjortedyr, og mange av de store artene forsyner seg av åtsler. Kannibalisme er heller ikke uvanlig. Små byttedyr blir svelget hele, mens store bytter rives i stykker med tennene mens forbeina holder byttet på plass, før bitene svelges hele. Tennene er krumme og flatklemt fra siden, og noen arter har sagtakker på tennene. Det er nå påvist at flere varanarter har giftkjertler i underkjeven, og at giften hjelper til med å drepe byttet.

    Utbredelse og systematikk

    I Australia finnes 29 av verdens 73 varanarter, og her lever både den minste og den fjerde største arten, Varanus giganteus. Sannsynligvis overtar varanene her økologiske nisjer, som ellers fylles av rovpattedyr og rovfugler. Den aller største arten, komodovaran, er bare utbredt på små øyer uten andre store predatorer. På australsk engelsk kalles varaner «goannas», en forvanskning av iguan.

    Den nærmeste nålevende slektningen er øreløs varan, som er en lite kjent øgle fra Borneo. Noen systematikere regner øreløs varan til varanfamilien, mens andre plasserer den i egen familie. Mange forskjellige utdødde øgler antas å være i slekt med varanene, blant annet de marine mosasaurene fra kritt. Det er også blitt hevdet at slangene stammer fra øgler som stod nær varanene.

    Fossile arter av slekten Varanus er tidligst kjent fra miocen. Da levde blant annet Varanus rusingensis i Kenya, V. hofmanni i Europa, og V. pronini i Kasakhstan. Andre arter er kjent fra pliocen, som V. marathonensis fra Europa, og den store V. sivalensis fra India. I Australia levde kjempen V. priscus i pleistocen, og denne arten er den største terrestriske øglen som noensinne har levd. På Ny-Caledonia er det funnet fossile rester etter varaner, selv om denne øya i Stillehavet ligger utenfor slektens utbredelse i dag.

    Litteratur

    Eksterne lenker

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Wikipedia forfattere og redaktører
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia NO

    Varaner: Brief Summary ( норвешки )

    добавил wikipedia NO

    Varaner er en slekt av middelstore og store øgler. Utbredelsen omfatter det meste av Afrika, det sørlige Asia, den sørøstasiatiske øyverden, Filippinene, Ny-Guinea og Australia. De forekommer i mange ulike biotoper fra ørken til tropisk regnskog.

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Wikipedia forfattere og redaktører
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia NO

    Varanus ( полски )

    добавил wikipedia POL
    Commons Multimedia w Wikimedia Commons

    Varanusrodzaj jaszczurek z rodziny waranowatych (Varanidae). Należą do niego największe żyjące obecnie jaszczurki – przedstawiciele niektórych gatunków mogą osiągać ponad 3 m długości. Rodzaj został nazwany w 1820 roku przez Blasiusa Merrema. Gatunkiem typowym jest waran szary (Varanus griseus)[3]. Największym przedstawicielem rodzaju jest megalania (Varanus priscus), początkowo zaklasyfikowana przez Richarda Owena do odrębnego rodzaju Megalania. Nowsze badania bardzo mocno wspierają jednak hipotezę o przynależności megalanii do Varanus – jej najbliższym znanym krewnym jest waran z Komodo[4].

    Klasyfikacja gatunków według Böhmego (2003)[3] oraz Kocha, Auliyi i Zieglera (2010)[5], z późniejszymi zmianami

    Przypisy

    1. Varanus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
    2. Massimo Delfino, Jean-Claude Rage, Arnau Bolet i David M. Alba. Early Miocene dispersal of the lizard Varanus into Europe: Reassessment of vertebral material from Spain. „Acta Palaeontologica Polonica”. 58 (4), s. 731–735, 2013. DOI: 10.4202/app.2012.0025 (ang.).
    3. a b Wolfgang Böhme. Checklist of the living monitor lizards of the world (family Varanidae). „Zool. Verh. Leiden”. 341, s. 4–43, 2003 (ang.).
    4. a b Jason J. Head, Paul M. Barrett, Emily J. Rayfield. Neurocranial osteology and systematic relationships of Varanus (Megalania) prisca Owen, 1859 (Squamata: Varanidae). „Zoological Journal of the Linnean Society”. 155 (2), s. 445–457, 2009. DOI: 10.1111/j.1096-3642.2008.00448.x (ang.).
    5. André Koch, Mark Auliya i Thomas Ziegler. Updated checklist of the living monitor lizards of the world (Squamata: Varanidae). „Bonn zoological Bulletin”. 57 (2), s. 127–136, 2010 (ang.).
    6. Valter Weijola, Fred Kraus, Varpu Vahtera, Christer Lindqvist i Stephen Donnellan. Re-instatement of Varanus douarrha Lesson 1830 as a valid species with comments on the zoogeography of monitor lizards (Squamata: Varanidae) in the Bismarck Archipelago, Papua New Guinea. „Australian Journal of Zoology”. 64 (6), s. 434–451, 2017. DOI: 10.1071/ZO16038 (ang.).
    7. Valter Weijola, Stephen Donnellan i Christer Lindqvist. A new blue-tailed monitor lizard (Reptilia, Squamata, Varanus) of the Varanus indicus group from Mussau Island, Papua New Guinea. „ZooKeys”. 568, s. 129–154, 2016. DOI: 10.3897/zookeys.568.6872 (ang.).
    8. Valter S-Å Weijola, Samuel S. Sweet. A new melanistic species of monitor lizard (Reptilia: Squamata: Varanidae) from Sanana Island, Indonesia. „Zootaxa”. 2434, s. 17–32, 2010 (ang.).
    9. a b Yannick Bucklitsch, Wolfgang Böhme i André Koch. Scale morphology and micro-structure of monitor lizards (Squamata: Varanidae: Varanus spp.) and their allies: implications for systematics, ecology, and conservation. „Zootaxa”. 4153 (1), s. 1–192, 2016. DOI: 10.11646/zootaxa.4153.1.1 (ang.).
    10. Bucklitsch, Böhme i Koch (2016) klasyfikują ten gatunek jako podgatunek V. prasinus . Patrz: Yannick Bucklitsch, Wolfgang Böhme i André Koch. Scale morphology and micro-structure of monitor lizards (Squamata: Varanidae: Varanus spp.) and their allies: implications for systematics, ecology, and conservation. „Zootaxa”. 4153 (1), s. 1–192, 2016. DOI: 10.11646/zootaxa.4153.1.1 (ang.).
    11. Brad Maryan, Paul M. Oliver, Alison J. Fitch i Morgan O'Connell. Molecular and morphological assessment of Varanus pilbarensis (Squamata: Varanidae), with a description of a new species from the southern Pilbara, Western Australia. „Zootaxa”. 3768 (2), s. 139–158, 2014. DOI: 10.11646/zootaxa.3768.2.3 (ang.).
    12. Luke J. Welton, Cameron D. Siler, Daniel Bennett, Arvin Diesmos, M. Roy Duya, Roldan Dugay, Edmund Leo B. Rico, Merlijn Van Weerd, Rafe M. Brown. A spectacular new Philippine monitor lizard reveals a hidden biogeographic boundary and a novel flagship species for conservation. „Biology Letters”. 6 (5), s. 654–658, 2010. DOI: 10.1098/rsbl.2010.0119 (ang.).
    13. a b Luke J. Welton, Scott L. Travers, Cameron D. Siler i Rafe M. Brown. Integrative taxonomy and phylogeny-based species delimitation of Philippine water monitor lizards (Varanus salvator Complex) with descriptions of two new cryptic species. „Zootaxa”. 3881 (3), s. 201–227, 2014. DOI: 10.11646/zootaxa.3881.3.1 (ang.).
    14. a b Jack L. Conrad, Ana M. Balcarcel i Carl M. Mehling. Earliest Example of a Giant Monitor Lizard (Varanus, Varanidae, Squamata). „PLoS ONE”. 7 (8), s. e41767, 2012. DOI: 10.1371/journal.pone.0041767 (ang.).
    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Autorzy i redaktorzy Wikipedii
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia POL

    Varanus: Brief Summary ( полски )

    добавил wikipedia POL

    Varanus – rodzaj jaszczurek z rodziny waranowatych (Varanidae). Należą do niego największe żyjące obecnie jaszczurki – przedstawiciele niektórych gatunków mogą osiągać ponad 3 m długości. Rodzaj został nazwany w 1820 roku przez Blasiusa Merrema. Gatunkiem typowym jest waran szary (Varanus griseus). Największym przedstawicielem rodzaju jest megalania (Varanus priscus), początkowo zaklasyfikowana przez Richarda Owena do odrębnego rodzaju Megalania. Nowsze badania bardzo mocno wspierają jednak hipotezę o przynależności megalanii do Varanus – jej najbliższym znanym krewnym jest waran z Komodo.

    Klasyfikacja gatunków według Böhmego (2003) oraz Kocha, Auliyi i Zieglera (2010), z późniejszymi zmianami Rodzaj Varanus Podrodzaj Varanus V. giganteuswaran wielki Grupa gatunkowa V. gouldii V. gouldiiwaran Goulda V. rosenbergi V. panoptes V. komodoensiswaran z KomodoV. priscusmegalania V. mertensi V. sparnus - waran z Półwyspu Dampiera V. spenceri V. variuswaran kolorowy Podrodzaj Empagusia Grupa gatunkowa V. bengalensis V. bengalensiswaran bengalski V. nebulosus V. dumerilii V. flavescens - waran żółtawy V. rudicolliswaran czarny Podrodzaj Euprepiosaurus V. indicuswaran indyjski V. caerulivirens V. cerambonensis V. doreanus V. douarrha V. finschi V. jobiensis V. juxtindicus V. lirungensis V. melinus V. rainerguentheri V. semotus V. yuwonoi V. obor V. zugorum Podrodzaj Hapturosaurus V. prasinuswaran szmaragdowy V. beccarii V. boehmei V. bogerti V. keithhornei V. kordensis V. macraeiwaran błękitny V. reisingeri V. telenesetes Podrodzaj Odatria Grupa gatunkowa V. acanthurus V. acanthuruswaran kolczastoogonowy V. baritji V. bushi V. primordius V. storri V. brevicaudawaran karłowaty V. caudolineatus V. eremius V. gilleni V. glauertiwaran Glauerta V. glebopalma V. hamersleyensis V. kingorum V. mitchelli V. pilbarensis V. semiremex Grupa gatunkowa V. timorensis V. timorensiswaran timorski V. auffenbergi V. scalaris V. similis V. tristis Podrodzaj Papusaurus V. salvadoriiwaran papuaski Podrodzaj Philippinosaurus V. mabitang V. bitatawa V. olivaceuswaran Graya Podrodzaj Polydaedalus Grupa gatunkowa V. exanthematicus V. exanthematicuswaran stepowy V. albigularis V. yemenensis Grupa gatunkowa V. niloticus V. niloticuswaran nilowy V. ornatus Podrodzaj Psammosaurus V. griseuswaran szary V. nesterovi Podrodzaj Solomonsaurus V. spinulosus Podrodzaj Soterosaurus V. bangonorum V. cumingi V. dalubhasa V. marmoratus V. nuchalis V. palawanensis V. rasmusseni V. salvatorwaran paskowany V. togianus Podrodzaj niepewny †V. rusingensis Podrodzaj †Varaneades †V. amnhophilis
    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Autorzy i redaktorzy Wikipedii
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia POL

    Lagarto Monitor ( португалски )

    добавил wikipedia PT
     src=
    Crânios de vários varanóides

    Os lagartos-monitores são grandes lagartos do gênero Varanus . Eles são nativos da África, Ásia e Oceania, com uma espécie também encontrada nas Américas como uma espécie invasora . Cerca de 80 espécies são reconhecidas.

    Os lagartos-monitores têm pescoços longos, caudas e garras poderosas e membros bem desenvolvidos. O comprimento adulto das espécies existentes varia de 20 centímetros em algumas espécies, a mais de 3 metros no caso do dragão de Komodo, embora o varanídeo extinto conhecido como megalania ( Varanus priscus ) possa ter sido capaz de atingir comprimentos superiores a 7 metros. A maioria das espécies de monitores são terrestres, mas monitores arbóreos e semiaquáticos também são conhecidos. Enquanto a maioria dos lagartos-monitores são carnívoros, comendo ovos, répteis menores, peixes, pássaros, insetos e pequenos mamíferos, alguns também comem frutas e vegetação, dependendo de onde vivem.[1][2]

    Distribuição

    As várias espécies cobrem uma vasta área, ocorrendo através da África, o subcontinente indiano, a China, as Ilhas Ryukyu no sul do Japão, do sul ao sudeste da Ásia até a Tailândia, Malásia, Brunei, Indonésia, Filipinas, Nova Guiné, Austrália e ilhas de o Oceano Índico e o Mar da China Meridional . O monitor do Nilo da África Ocidental ( Varanus stellatus ) é agora encontrado no sul da Flórida[3] e em Cingapura . Lagartos-monitores também ocorreram na Europa no Neógeno, com os últimos vestígios conhecidos datando do Pleistoceno Médio .[4]

    Hábitos e dietas

    A maioria dos lagartos-monitores são quase inteiramente carnívoros,[5] consumindo presas tão variadas quanto insetos, crustáceos, aracnídeos, miriápodes, moluscos, peixes, anfíbios, répteis, pássaros e mamíferos. A maioria das espécies se alimentam de invertebrados quando jovens e passam a se alimentar de vertebrados quando adultos. Os cervos constituem cerca de 50% da dieta dos adultos da maior espécie, Varanus komodoensis .[6] Em contraste, três espécies arbóreas das Filipinas, Varanus bitatawa, Varanus mabitang e Varanus olivaceus, são principalmente frugívoros.[7][8][9] Embora normalmente solitários, grupos de até 25 lagartos-monitores individuais são comuns em ecossistemas com recursos hídricos limitados.

    Biologia

    O gênero Varanus é considerado único entre os animais porque seus membros são relativamente morfologicamente conservadores, mas apresentam uma gama de tamanhos muito grande.[10] No entanto, características morfológicas mais sutis, como a forma do crânio e dos membros, variam e estão fortemente relacionadas à ecologia de cada espécie.[11][12]

    Lagartos monitores mantêm grandes territórios e empregam técnicas de caça de perseguição ativa que lembram mamíferos de tamanho semelhante.[13] A natureza ativa dos lagartos-monitores levou a vários estudos sobre as capacidades metabólicas desses lagartos. O consenso geral é que os lagartos-monitores têm as taxas metabólicas padrão mais altas de todos os répteis existentes.[14]

    Os lagartos-monitores têm um alto escopo aeróbio[14][15] que é proporcionado, em parte, pela anatomia do coração. Enquanto a maioria dos répteis é considerada como tendo corações com três câmaras, os corações dos lagartos-monitores (assim como os das jibóias e pitões) têm um septo ventricular bem desenvolvido que separa completamente os lados pulmonar e sistêmico do sistema circulatório durante a sístole .[16] Isso permite que os lagartos monitores criem diferenciais de pressão equivalentes aos mamíferos entre os circuitos pulmonar e sistêmico, que, por sua vez, garantem que o sangue oxigenado seja rapidamente distribuído pelo corpo sem também inundar os pulmões com sangue de alta pressão.

    Estudos anatômicos e moleculares indicam que todos os varanídeos (e possivelmente todos os lagartos) são parcialmente venenosos .[17][18] O veneno dos lagartos monitores é diverso e complexo, como resultado dos diversos nichos ecológicos que os lagartos monitores ocupam.[19] Os lagartos-monitores são ovíparos,[14] pondo de sete a 37 ovos , que muitas vezes cobrem com solo ou protegem em um toco oco de árvore. Alguns lagartos monitores, incluindo o Dragão de Komodo, são capazes de partenogênese .[20]

     src=
    A gigante extinta megalânia ( Varanus priscus )

    A família Varanidae provavelmente se originou na Ásia pelo menos 65 milhões de anos atrás,[21] embora algumas estimativas sejam anteriores ao final do Mesozóico (112 milhões de anos atrás).[22] Os lagartos-monitores provavelmente expandiram sua distribuição geográfica na África entre 49 e 33 milhões de anos atrás, possivelmente via Irã, e para a Austrália e o arquipélago da Indonésia entre 39 e 26 milhões de anos atrás.[23]

    Os varanídeos compartilharam pela última vez um ancestral comum com seus parentes vivos mais próximos, "monitores" sem orelhas, durante o Cretáceo Superior .

    Durante o período cretáceo tardio, acredita-se que lagartos-monitores ou seus parentes próximos evoluíram para formas anfíbias e, em seguida, totalmente marinhas, os mosassauros, alguns dos quais atingiram tamanhos de 12 metros ou mais.

    Acreditava-se que as cobras eram mais relacionadas aos lagartos monitores do que qualquer outro tipo de réptil existente; no entanto, mais recentemente foi proposto que as cobras fossem o grupo irmão do clado dos iguanianos e anguimorfos .[18] Como as cobras, os lagartos-monitores têm línguas bifurcadas, que usam para sentir odores.[24]

    O gênero Varanus surgiu pela primeira vez na Laurásia . Durante o final do Oligoceno ao início do Mioceno, o grupo se dispersou para a Austrália, Nova Guiné e Ilhas Salomão três vezes diferentes. No final do Mioceno, o gênero também estava presente na África, Arábia, Ásia e Europa Oriental.[25][26]

    Na época do Pleistoceno, lagartos monitores gigantes viviam no sudeste da Ásia e na Australásia, sendo a espécie fóssil mais conhecida a megalânia ( Varanus priscus, uma goanna gigante anteriormente conhecida como Megalania prisca ). Esta espécie é um membro icônico da megafauna do Pleistoceno da Austrália, que se acredita ter sobrevivido até cerca de 50.000 anos atrás.[27]

    Nome

    O genérico nome Varanus é derivado do árabe palavra waral / waran ورن / ورل, a partir de um ouran comum semita raiz, waran, ou waral, que significa "dragão" ou "besta lagarto".[28]

    Em inglês, eles são conhecidos como "monitores" ou "lagartos monitor". O termo anterior "lagarto monitory" tornou-se raro por volta de 1920.[29] O nome pode ter sido sugerido pelo hábito ocasional dos varanídeos de ficarem nas duas patas traseiras e parecerem "monitorar",[28] ou talvez pelo seu suposto hábito de "alertar as pessoas sobre a aproximação de animais peçonhentos".[30]

    Em Austronésia, onde varanids são comuns, eles são conhecidos sob um grande número de nomes locais. Eles são geralmente conhecidos como biawak ( malaio e indonésio ), bayawak ( filipino ), binjawak ou minjawak ou nyambik ( javanês ), ou variações dos mesmos. Outros nomes incluem hokai ( Ilhas Salomão ), bwo ou puo ou soa ( Maluku ), halo ( Cebu ), galuf ou kaluf ( Micronésia e Ilhas Carolinas ), batua ou butaan ( Luzon ), alu ( Bali ), hora ou ghora ( Komodo grupo de ilhas), phut ( birmanês ) e guibang ( Manobo ).[31][32]

    No sul da Ásia, eles são conhecidos como hangkok em Meitei, ghorpad घोरपड em Marathi, udumbu em Tamil e Malayalam, bilgoh em Bhojpuri, gohi (गोहि) em Maithili, em Sinhala como කබරගොයා ( kabaragoya ), em Telugu como udumu (ఉడుము), em Punjabi e Magahi como गोह ( goh ), em Assamês como gui xaap, em Odia como ଗୋଧି ( godhi ), e em Bengali como গোসাপ ( goshaap ) ou গুইসাপ ( guishaap ), e गोह ( goh ) em Hindi .

    Devido à confusão com os grandes lagartos do Novo Mundo da família Iguanidae, os lagartos ficaram conhecidos como " goannas " na Austrália. Da mesma forma, no inglês da África do Sul, eles são chamados de leguaans, ou likkewaans, do termo holandês para Iguanidae, leguanen .

    Inteligência

    Algumas espécies de lagartos varanídeos podem contar; estudos alimentando V. albigularis com vários números de caramujos mostraram que eles podem distinguir números de até seis.[33][34] Observou-se que lagartos de V. niloticus cooperam ao forragear; um varanídeo atrai a fêmea do crocodilo para longe de seu ninho, enquanto o outro abre o ninho para se alimentar dos ovos. A isca então volta a se alimentar também dos ovos. Os dragões de Komodo, V. komodoensis, no National Zoo em Washington, DC, reconhecem seus tratadores e parecem ter personalidades distintas.

    Usos

    Como animais de estimação

     src=
    Monitor de Bengala ferido sendo atendido no Lok Biradari Prakalp na Índia

    Os lagartos-monitores se tornaram um produto básico no comércio de animais de estimação de répteis. Os monitores mais comumente mantidos são o monitor de savana e o monitor anão Ackies, devido ao seu tamanho relativamente pequeno, baixo custo e disposição relativamente calma com manuseio regular.[28] Entre outros, monitores de garganta negra, monitores de timor, monitores deá gua asiáticos, monitores do Nilo, monitores de manguezais, monitores de árvore esmeralda, monitores de árvore negra, monitores de roughneck, monitores de Dumeril, monitores de garganta de pêssego, monitores de crocodilo e monitores de Argus foram mantidos em cativeiro.

    Medicinal

    A carne do lagarto-monitor, principalmente a língua e o fígado, é consumida em partes da Índia e da Malásia e é tradicionalmente considerada um afrodisíaco .[35][36]

    Em partes do Paquistão e do sul da Índia, bem como no nordeste da Índia, especialmente em Assam, as diferentes partes dos lagartos-monitores são usadas para uma variedade de propósitos médicos. A carne é comida para o alívio de dores reumáticas, a gordura abdominal é usada como pomada para infecções de pele, óleo e gordura são usados para tratar hemorróidas ou dores crônicas e o óleo é usado como lubrificante afrodisíaco ( sande ka tel ).[37]

    No entanto, foi relatado que consumir sangue e carne crus de lagartos-monitores causa meningoencefalite eosinofílica, já que alguns monitores são hospedeiros do parasita Angiostrongylus cantonensis o que pode ao em vez de curar, trazer uma Verminose grave.[35]

    Couro

    A "exploração em grande escala" de lagartos-monitores é feita para suas peles, que são descritas como "de considerável utilidade" na indústria do couro.[37] Na Papua Nova Guiné, o couro do lagarto monitor é usado para membranas em tambores tradicionais (chamados kundu ), e esses lagartos são chamados de kundu palai ou "lagarto tambor" em Tok Pisin, a principal língua comercial da Papuásia.

    Comida

    A carne de lagartos-monitores é consumida por algumas tribos na Índia,[38] nas Filipinas, Austrália, África do Sul e África Ocidental como fonte suplementar de carne. Tanto a carne quanto os ovos também são consumidos no sudeste da Ásia, como Vietnã e Tailândia, como iguarias.[39] A carne de lagartos-monitores é usada no Nepal para fins medicinais e alimentares. Como citado anteriormente, quando mal preparado, a carne de lagarto-monitor pode trazer sérios danos a saúde, como envenenamentos e Verminoses.[40]

    Música

    A pele dos lagartos monitores é usada para fazer um instrumento de percussão carnático chamado kanjira .

    Status protegido

    De acordo com a Lista Vermelha de espécies ameaçadas da IUCN, a maioria das espécies de lagartos-monitores se enquadra nas categorias de menor preocupação, mas a população está diminuindo globalmente. Todas as espécies de lagartos-monitores, exceto cinco, são classificadas pela Convenção sobre o Comércio Internacional de Espécies Ameaçadas de Fauna e Flora Selvagem no Apêndice II, que é vagamente definido como espécies que não estão necessariamente ameaçadas de extinção, mas podem se tornar a menos que o comércio de tais espécies seja sujeito a regulamentação estrita para evitar uso incompatível com a sobrevivência da espécie na natureza. As cinco espécies restantes - V. bengalensis, V. flavescens, V. griseus, V. komodoensis e V. nebulosus - são classificadas no Apêndice I da CITES, que proíbe o comércio internacional das espécies.[41]

    Classificação

     src=
    Monitor de Bengala ( V. bengalensis ) com iguana verde ( iguana Iguana )
     src=
    Monitor de Dumeril ( V. dumerlii )

    Gênero Varanus

    As espécies marcadas com estão extintas
    • V. hoffmani?[42]
    • V. marathonensis
    • V. mokrensis
    • V. rusingensis
    • V. bengalensis, monitor de Bengala
    • V. dumerilii, monitor de Dumeril, monitor de roughneck marrom
    • V. flavescens, monitor dourado, monitor amarelo, monitor curto
    • V. nebulosus, monitor nublado
    • V. rudicollis, monitor de estaleirador negro
     src=
    Monitor de cauda azul ( V. doreanus )
     src=
    Monitor de árvore com manchas azuis ( V. macraei )

    subgênero Varanus :

    • V. giganteus, perentie
    • V. gouldii, monitor de Gould, monitor de areia, sand goanna
    • V. mertensi, monitor de Mertens
    • V. panoptes
      • V. p. panoptes, monitor Argus
      • V. p. horni, monitor de Horn
      • V. p. rubido, monitor de manchas amarelas
    • V. priscus, megalania
    • V. rosenbergi, monitor de Rosenberg, monitor de saúde
    • V. spenceri, monitor de Spencer
    • V. varius, monitor de renda
    • V. komodoensis, dragão de Komodo

    Referências

    1. «Ackie Monitor Care Sheet». Reptile Range. Consultado em 8 de abril de 2020
    2. Bauer, Aaron M. (1998). Cogger, H.G.; Zweifel, R.G., eds. Encyclopedia of Reptiles and Amphibians. San Diego: Academic Press. pp. 157–159. ISBN 0-12-178560-2
    3. Ed Yong, "Florida’s Dragon Problem", The Atlantic April 20, 2016
    4. L, Georgalis Georgios; Andrea, Villa; Massimo, Delfino (4 de março de 2017). «The last European varanid: demise and extinction of monitor lizards (Squamata, Varanidae) from Europe». Journal of Vertebrate Paleontology. 37: e1301946. ISSN 0272-4634. doi:10.1080/02724634.2017.1301946 |hdl-access= requer |hdl= (ajuda)
    5. Pianka, Eric R.; King, Dennis R; King, Ruth Allen (2004). Varanoid Lizards of the World. Bloomington, Indiana: Indiana University Press
    6. Auffenberg, Walter (1981). The Behavioral Ecology of the Komodo Monitor. [S.l.]: University Press of Florida
    7. Greene, Harry W. (1986). Diet and Arboreality in the Emerald Monitor, Varanus Prasinus, with Comments on the Study of Adaptation. Chicago: Field Museum of Natural History. OCLC 14915452. OL 7155983M
    8. Welton, L. J.; Siler, C. D.; Bennett, D.; Diesmos, A.; Duya, M. R.; Dugay, R.; Rico, E. L. B.; Van Weerd, M.; Brown, R. M. (2010). «A spectacular new Philippine monitor lizard reveals a hidden biogeographic boundary and a novel flagship species for conservation». Biology Letters. 6: 654–658. PMC . PMID 20375042. doi:10.1098/rsbl.2010.0119
    9. Struck, U; Altenbach, AV; Gaulke, M; F, Glaw (2002). «Tracing the diet of the monitor lizard Varanus mabitang by stable isotope analyses (d15N, d13C)». Naturwissenschaften. 89: 470–473. PMID 12384723. doi:10.1007/s00114-002-0361-8
    10. Pianka, E.R. (1995). «Evolution of Body Size: Varanid Lizards as a Model System» (PDF). The American Naturalist. 146: 398–414. doi:10.1086/285806
    11. McCurry, Matthew R.; Mahony, Michael; Clausen, Phillip D.; Quayle, Michelle R.; Walmsley, Christopher W.; Jessop, Tim S.; Wroe, Stephen; Richards, Heather; McHenry, Colin R. (2015). «The Relationship between Cranial Structure, Biomechanical Performance and Ecological Diversity in Varanoid Lizards». PLOS ONE. 10: e0130625. PMC . PMID 26106889. doi:10.1371/journal.pone.0130625
    12. Clemente, C. J.; Thompson, G. G.; Withers, P. C. (2009). «Evolutionary relationships of sprint speed in Australian varanid lizards». Journal of Zoology. 278: 270–280. doi:10.1111/j.1469-7998.2009.00559.x
    13. King, D., Green, B., Knight, F. (1999). Monitors: The Biology of Varanid Lizards. Florida. Krieger Publishing Company.
    14. a b c Pianka, E.R., Vitt, L.J. (2003). Lizards: Windows to the Evolution of Diversity. California. University of California Press.
    15. Wood SC, Johansen K, Glass ML, Maloiy GMO (1978). «Aerobic Metabolism of the Lizard Varanus exanthematicus: Effects of Activity, Temperature, and Size». Journal of Comparative Physiology B. 127: 331–336. doi:10.1007/BF00738417
    16. Wang T, Altimiras J, Klein W, Axelsson M (2003). «Ventricular Haemodynamics in Python molurus: Separation of Pulmonary and Systemic Pressures». The Journal of Experimental Biology. 206: 4241–5. PMID 14581594. doi:10.1242/jeb.00681
    17. Fry BG, Wroe S, Teeuwisse W, van Osch JP, Moreno K, Ingle J, McHenry C, Ferrara T, Clausen P, Scheib H, Winter KL, Greisman L, Roelants K, van der Weerd L, Clemente CJ, Giannakis E, Hodgson WC, Luz S, Martelli P, Krishnasamy K, Kochva E, Kwok HF, Scanlon D, Karas J, Citron DM, Goldstein EJC, Mcnaughtan JE, Norman JA (junho de 2009). «A central role for venom in predation by Varanus komodoensis (Komodo dragon) and the extinct giant Varanus (Megalania) priscus. PNAS. 106: 8969–8974. PMC . PMID 19451641. doi:10.1073/pnas.0810883106
    18. a b Fry BG, Vidal N, Norman JA, Vonk FJ, Scheib H, Ramjan SFR, Kuruppu S, Fung K, Hedges B, Richardson MK, Hodgson WC, Ignjatovic V, Summerhays R, Kochva E (fevereiro de 2006). «Early evolution of the venom system in lizards and snakes». Nature. 439: 584–588. PMID 16292255. doi:10.1038/nature04328
    19. Dobson, James S.; Zdenek, Christina N.; Hay, Chris; Violette, Aude; Fourmy, Rudy; Cochran, Chip; Fry, Bryan G. (maio de 2019). «Varanid Lizard Venoms Disrupt the Clotting Ability of Human Fibrinogen through Destructive Cleavage». Toxins (em inglês). 11. 255 páginas. doi:10.3390/toxins11050255
    20. Smith, Kerri. «Dragon virgin births startle zoo keepers». Nature. Consultado em 20 de dezembro de 2006
    21. Zheng, Yuchi; Wiens, John J. (2016). «Combining phylogenomic and supermatrix approaches, and a time-calibrated phylogeny for squamate reptiles (lizards and snakes) based on 52 genes and 4162 species». Molecular Phylogenetics and Evolution. 94: 537–547. PMID 26475614. doi:10.1016/j.ympev.2015.10.009
    22. Schulte, JA; Melville, J; Larson, A (2003). «Molecular phylogenetic evidence for ancient divergence of lizard taxa on either side of Wallace's Line». Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences. 270: 597–603. PMC . PMID 12769459. doi:10.1098/rspb.2002.2272
    23. Vidal, N; Marin, J; Sassi, J; Battistuzzi, FU; Donnellan, S; Fitch, AJ; Fry, BG; Vonk, FJ; Rodriguez de la Vega, RC (2012). «Molecular evidence for an Asian origin of monitor lizards followed by Tertiary dispersals to Africa and Australasia». Biology Letters. 8: 853–855. PMC . PMID 22809723. doi:10.1098/rsbl.2012.0460
    24. «Monitor Lizards». Nature Wildlife. BBC. Consultado em 5 de março de 2014. Cópia arquivada em 2 de maio de 2013
    25. Conrad, Jack L.; Balcarcel, Ana M.; Mehling, Carl M. (10 de agosto de 2012). «Earliest Example of a Giant Monitor Lizard (Varanus, Varanidae, Squamata)». PLOS ONE (em inglês). 7: e41767. ISSN 1932-6203. PMC . PMID 22900001. doi:10.1371/journal.pone.0041767
    26. Weijola, Valter; Vahtera, Varpu; Lindqvist, Christer; Kraus, Fred (23 de julho de 2019). «A molecular phylogeny for the Pacific monitor lizards (Varanus subgenus Euprepiosaurus) reveals a recent and rapid radiation with high levels of cryptic diversity». Zoological Journal of the Linnean Society (em inglês). 186: 1053–1066. ISSN 0024-4082. doi:10.1093/zoolinnean/zlz002
    27. Price, Gilbert J.; Louys, Julien; Cramb, Jonathan; Feng, Yue-xing; Zhao, Jian-xin; Hocknull, Scott A.; Webb, Gregory E.; Nguyen, Ai Duc; Joannes-Boyau, Renaud (1 de outubro de 2015). «Temporal overlap of humans and giant lizards (Varanidae; Squamata) in Pleistocene Australia». Quaternary Science Reviews. 125: 98–105. doi:10.1016/j.quascirev.2015.08.013
    28. a b c Robert George Sprackland (1992). Giant lizards. Neptune, NJ: T.F.H. Publications. 61 páginas. ISBN 0-86622-634-6
    29. Google ngrams
    30. Horatio Nelson, Matthew Henry Barker, The Life of Nelson Revised and Illustrated. With Original Anecdotes, Notes, Etc. By the Old Sailor, 1836 p. 35
    31. Mark K. Bayless (2004). «The local names of Pacific monitor lizards (Sauria: Varanidae) of Oceania & Indo-Malaysia, excluding Australia» (PDF). Micronesia. 37: 49–55
    32. Maren Gaulke (1992). «Taxonomy and biology of Philippine water monitors (Varanus salvator (PDF). The Philippine Journal of Science. 121: 345–381
    33. King, Dennis & Green, Brian. 1999. Goannas: The Biology of Varanid Lizards. University of New South Wales Press. ISBN 0-86840-456-X, p. 43.
    34. Pianka, E.R.; King, D.R. and King, R.A. (2004). Varanoid Lizards of the World. Indiana University Press.
    35. a b Parameswaran, K (2006). «Case series of eosinophilic meningoencephalitis from South India». Annals of Indian Academy of Neurology. 9: 217–222. doi:10.4103/0972-2327.29203
    36. Eating Biawak. The Malaysian Life (April 2009)
    37. a b Hashmi, M. Usman Ali; Khan, M. Zaheer; Amtyaz; Huda, Nawaz Ul. «Current Status, Distribution and Threats of Varanus Species (Varanus bengalensis & Varanus griseus) in Karachi & Thatta of Sindh» (PDF). AkiNik Publications. International Journal of Fauna and Biological Studies. 1: 34–38. ISSN 2347-2677. Consultado em 12 de dezembro de 2013
    38. «Meats We Also Eat». The Telegraph India (em inglês). 8 de janeiro de 2017. Consultado em 12 de agosto de 2018
    39. Side, Sonny (5 de junho de 2019). «Eating a DINOSAUR in Asia!!! RARE Mekong Delta Food you will only find here!» – via YouTube
    40. Ghimire HR, Phuyal S, Shah KB (2014). «Protected species outside the protected areas: People's attitude, threats and conservation of the Yellow Monitor (Varanus flavescens) in the Far-western Lowlands of Nepal». Journal for Nature Conservation. 22: 497–503. doi:10.1016/j.jnc.2014.08.003
    41. «Identification Guides for Wildlife Traded in Southeast Asia». ASEAN-WEN. 2008
    42. Ivanov, Martin; Ruta, Marcello; Klembara, Jozef; Böhme, Madelaine (15 de julho de 2018). «A new species of Varanus (Anguimorpha: Varanidae) from the early Miocene of the Czech Republic, and its relationships and palaeoecology» (PDF). Journal of Systematic Palaeontology. 16: 767–797. ISSN 1477-2019. doi:10.1080/14772019.2017.1355338

    Leitura adicional

    • Merrem B (1820). Versuchs eines Systems der Amphibien: Tentamen Systematis Amphibiorum. Marburg: JC Krieger. xv + 191 pp. + uma placa. ( Varanus, novo gênero, p. 58). (em alemão e latim).

     title=
    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Autores e editores de Wikipedia
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia PT

    Lagarto Monitor: Brief Summary ( португалски )

    добавил wikipedia PT
     src= Crânios de vários varanóides

    Os lagartos-monitores são grandes lagartos do gênero Varanus . Eles são nativos da África, Ásia e Oceania, com uma espécie também encontrada nas Américas como uma espécie invasora . Cerca de 80 espécies são reconhecidas.

    Os lagartos-monitores têm pescoços longos, caudas e garras poderosas e membros bem desenvolvidos. O comprimento adulto das espécies existentes varia de 20 centímetros em algumas espécies, a mais de 3 metros no caso do dragão de Komodo, embora o varanídeo extinto conhecido como megalania ( Varanus priscus ) possa ter sido capaz de atingir comprimentos superiores a 7 metros. A maioria das espécies de monitores são terrestres, mas monitores arbóreos e semiaquáticos também são conhecidos. Enquanto a maioria dos lagartos-monitores são carnívoros, comendo ovos, répteis menores, peixes, pássaros, insetos e pequenos mamíferos, alguns também comem frutas e vegetação, dependendo de onde vivem.

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Autores e editores de Wikipedia
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia PT

    Kỳ đà ( виетнамски )

    добавил wikipedia VI

    Kỳ đà (Danh pháp khoa học: Varanus) là một chi thằn lằn năm trong Họ Kỳ đà đôi khi còn được gọi sai là cự đà, một loài bò sát Họ Cự đà. Đây là nhóm khá đa dạng với 77 loài phân bố ở châu Phi, châu Á và phong phú nhất là ở Úc với 31 loài. Varanus bao gồm các loài lớn như kỳ đà khổng lồ trên sa mạc ở Úc (Varanus giganteus), cơ thể dài hơn 2m, và rồng Komodo (Varanus komodoensis) dài hơn 3m và nặng hơn 80 kg.

    Đặc điểm

    Kỳ đà là loài bò sát lớn. Toàn thân phủ một lớp vảy. Chúng có cổ dài, đuôi và bộ chân khỏe, tứ chi phát triển. Hình hình dáng bên ngoài trông giống như con thạch sùng (thằn lằn) nhưng to và dài hơn, có thể dài đến 2,5 – 3 m, nặng khoảng 10 kg. Đầu hình tam giác nhọn về phía mõm, thân hình trông nặng nề hơn. Kỳ đà nếu được chăm sóc đúng kỹ thuật thì khoảng 4 tháng đạt trọng lượng 2–4 kg/con, lúc này kỳ đà cái đã bắt đầu sinh sản, bình quân mỗi con đẻ từ 10-12 trứng/đêm, cá biệt có con đẻ từ 16-18 trứng/đêm. Sau hơn 1 năm nuôi, mỗi con kỳ đà có trọng lượng 800g-1,2 kg đã tăng trọng, cân nặng từ 9–13 kg. Mắt có con ngươi thẳng đứng. Có hai chân trước và hai chân sau, mỗi chân có 5 ngón tòe rộng, mặt dưới ngón có các nút bám để con vật dễ leo trèo.

    Chúng thích ngâm mình, săn mồi nơi sông suối giống như cá sấu. Kỳ đà thường sống ở những vùng rừng rú gần sông suối, khe lạch, các đầm lầy, các cù lao, các khu rừng ẩm thấp của miền nhiệt đới. Phần lớn chúng làm tổ trong những hốc cây, kẽ đá. Cũng có con đào hang hoặc chiếm dụng hang của các loài khác để làm tổ, Kỳ đà thích tối nên nó hay rúc sâu vào bên trong. Kỳ đà cũng có khả năng biến đổi màu da để thích ứng với môi trường. Trong tự nhiên, nếu nó đứng yên hoặc bám chặt trên cây, ta rất khó phát hiện.[1]

    Chúng là loài ăn thịt. Trong tự nhiên, kỳ đà thường bắt chuột, bọ, ếch, nhái, rắn, lươn, cá, thằn lằn. Thỉnh thoảng, chúng còn mò cả vào các nhà ven rừng để tìm bắt gà con, vịt con. Thức ăn thích của nó lại là xác động vật đã chết và bốc mùi. Nó rất thích ăn trứng thối và cá đã ươn, đặc biệt giống với rắn hổ mang ở chỗ thích ăn cóc. Đôi khi kỳ đà cũng táo tợn ăn trộm trứng của cá sấu[2] Tập tính của kỳ đà là hoạt động vào ban đêm. Cứ đêm nó mới mò đi kiếm ăn, còn ngày thì ngủ. Nó leo trèo cũng giỏi. Dù có ngoại hình nặng nề nhưng khi rượt đuổi con mồi, nó chạy rất nhanh. Giống với nhiều loài bò sát khác, kỳ đà có khả năng nhịn đói nhiều ngày. Tuy nhiên, khi bắt được mồi, nó sẽ ăn ngấu nghiến để tích lũy cho những ngày không có thức ăn, khi nuôi, ta có thể cho kỳ đà ăn 2-3 ngày/lần.[1]

    Kỳ đà sinh trưởng, phát triển mạnh sau mỗi lần lột xác (lột da). Sau mỗi lần lột da, nếu chăm sóc nuôi dưỡng tốt tốc độ tăng trưởng của kỳ đà có thể tăng lên 2 - 3 lần. Kỳ đà có thể lột da mỗi năm một lần vào khoảng tháng 8 đến tháng 10. Kỳ đà trưởng thành sau 18 tháng tuổi có thể dài 2,5 m, nặng 7 – 8 kg và bắt đầu đẻ trứng. Trong tự nhiên, kỳ đà đẻ trứng mỗi năm một lứa, mỗi lứa 15 - 17 trứng và chỉ khoảng 35% trứng có khả năng nở con.

    Phân loài

    Chi Varanus

    Tông Empagusia:

    Tông Euprepiosaurus:

    Tông Odatria:

    Subgenus Papusaurus:

    Tông Philippinosaurus:

    Tông Polydaedalus:

    Tông Psammosaurus:

    Tông Soterosaurus:

    Tông Varaneades:

    Tông Varanus:

    Chưa định danh:

    Nuôi kỳ đà

    Kỳ đà là động vật nuôi đem lại nhiều giá trị kinh tế, kỳ đà là một loại động vật hoang dã, dễ nuôi, ít bị bệnh, thịt ngon và bổ, thị trường ưa chuộng. Người ta khai thác nhiều sản phẩm từ kỳ đà vân như mật, thịt, da...và đặc biệt là túi mật của nó. Về mặt dược liệu, mật kỳ đà ngâm rượu hoặc sấy khô làm thuốc để chữa nhiều bệnh như bệnh động kinh, hen, nhức mỏi xương cốt, kiết lỵ. Chọn những con to khỏe có kích thước trung bình trở lên. Chọn con giống để nuôi thương phẩm khi Kỳ Đà khoảng 3-4 tháng tuổi, trọng lượng đạt 0,8 kg/con. Cách nhận biết Kỳ Đà đực, Kỳ Đà cái bằng cách lật ngửa bụng con Kỳ Đà để quan sát gốc đuôi và lỗ huyệt:

    • Kỳ Đà đực: Gốc đuôi phồng to, lỗ huyệt lồi và có gờ, khi bóp vào gốc đuôi sẽ thấy gai giao cấu màu đỏ thẫm lòi ra ở lỗ huyệt.
    • Kỳ Đà cái: Đuôi thon nhỏ, lỗ huyệt nhỏ lép, khi bóp vào gốc đuôi không có gai giao cấu lòi ra.

    Trong văn hóa

    Trong văn hóa, kỳ đà được nhắc đến qua bài ca:

    • Kỳ nhông là ông kỳ đà, kỳ đà là cha tắc kè, tắc kè là mẹ kỳ nhông
    • Kỳ đà cản mũi: Ám chỉ về người gây cản trở, phá bĩnh, tạo chướng ngại

    Tham khảo

    • Bauer, Aaron M. (1998). Cogger, H.G. & Zweifel, R.G., ed. Encyclopedia of Reptiles and Amphibians. San Diego: Academic Press. pp. 157–159.
    • Greene, Harry W. (1986). Diet and Arboreality in the Emerald Monitor, Varanus Prasinus, with Comments on the Study of Adaptation. Chicago: Field Museum of Natural History. OCLC 14915452. Truy cập ngày 12 tháng 12 năm 2013.
    • Welton, L. J.; Siler, C. D.; Bennett, D.; Diesmos, A.; Duya, M. R.; Dugay, R.; Rico, E. L. B.; Van Weerd, M.; Brown, R. M. (2010). "A spectacular new Philippine monitor lizard reveals a hidden biogeographic boundary and a novel flagship species for conservation". Biology Letters 6 (5): 654–658. doi:10.1098/rsbl.2010.0119. ISSN 1744-9561. PMC 2936141. PMID 20375042.
    • Pianka, E.R. 1995. Evolution of Body Size: Varanid Lizards as a Model System. Am. Nat. Vol. 146(3):398–414.
    • King, D., Green, B., Knight, F. 1999. Monitors: The Biology of Varanid Lizards. Florida. Krieger Publishing Company.
    • Pianka, E.R., Vitt, L.J. 2003. Lizards: Windows to the Evolution of Diversity. California. University of California Press.
    • Wood, S.C., Johansen, K., Glass, M.L., Maloiy, G.M.O. 1978. Aerobic Metabolism of the Lizard Varanus exanthematicus: Effects of Activity, Temperature, and Size. J. Comp. Physiol. Vol. 127:331–336.
    • Wang, T., Altimiras, J., Klein, W., Axelsson, M. 2003. Ventricular Haemodynamics in Python molurus: Separation of Pulmonary and Systemic Pressures. J.E.B. Vol. 206(23):4242–4245.

    Chú thích

    1. ^ a ă http://danviet.vn/nong-thon-moi/ky-da-de-nuoi-de-giau-to-104717.html
    2. ^ “Cá sấu đau đớn bị kỳ đà cướp trứng”. Báo Đất Việt. Truy cập 7 tháng 2 năm 2015.
    3. ^ Varanus keithhornei, The Reptile Database
    4. ^ Mappress.com
    5. ^ Varanus prasinus, The Reptile Database
    6. ^ Varanus baritji, The Reptile Database
    7. ^ Varanus spinulosus, The Reptile Database
    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Wikipedia tác giả và biên tập viên
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia VI

    Kỳ đà: Brief Summary ( виетнамски )

    добавил wikipedia VI

    Kỳ đà (Danh pháp khoa học: Varanus) là một chi thằn lằn năm trong Họ Kỳ đà đôi khi còn được gọi sai là cự đà, một loài bò sát Họ Cự đà. Đây là nhóm khá đa dạng với 77 loài phân bố ở châu Phi, châu Á và phong phú nhất là ở Úc với 31 loài. Varanus bao gồm các loài lớn như kỳ đà khổng lồ trên sa mạc ở Úc (Varanus giganteus), cơ thể dài hơn 2m, và rồng Komodo (Varanus komodoensis) dài hơn 3m và nặng hơn 80 kg.

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Wikipedia tác giả và biên tập viên
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia VI

    巨蜥 ( кинески )

    добавил wikipedia 中文维基百科

    巨蜥巨蜥屬学名Varanus)的蜥蜴,包括了所有蜥蜴中最重的科莫多龍及最長的薩氏巨蜥。牠們的最近親是蛇蜥科毒蜥屬[1]

    命名

    巨蜥屬的學名是衍生自阿拉伯語的 「ورل」,意思是蜥蜴[2]

    特徵

    巨蜥如其名都是體型巨大的,最短的也有12厘米長。牠們的長,尾巴及爪都很強壯,四肢發育良好。牠們大部份都是陸生的,也有棲於樹上及半水生的。差不多所有巨蜥都是肉食性的,只有葛氏巨蜥是吃果實的。[3]牠們是卵生的,每次生7-37隻蛋,牠們會將蛋埋在土中或藏在空心樹墩中。[4]

    分佈

    巨蜥分佈在廣泛的地區,包括非洲、由印度斯里蘭卡中國亞洲次大陸、南下東南亞印尼菲律賓新畿內亞澳洲印度洋南中國海上的群島。

    演化歷史

    巨蜥的代謝率較高,有多種感官來捕獵獵物。研究發現巨蜥,包括科莫多龍有輕微的毒素[1]由於蛇蜥科也是含有毒素,因而有學者認為所有有毒的蜥蜴是源自一個共同祖先,即Toxicofera演化支假說。[1]也有學者指蛇較為接近巨蜥,而多於其他現存的蜥蜴。後來這個理論被修改,將蛇改為鬣蜥亞目蛇蜥下目的姊妹分類。[1]

    一般相信巨蜥或其近親於上白堊紀演化成為兩棲的,期後再成為完全海生及長達17米的滄龍科。於更新世,如古巨蜥的巨型巨蜥是生活在東南亞澳洲

    一些巨蜥似乎是可以單性生殖的。[5]

    智商

    巨蜥非常聰明,一些物種甚至可以數數。[6]聖地牙哥動物園,一項研究將不同數目的蝸牛餵給非洲巨蜥,發現牠們可以數數到六。[6][7]尼羅巨蜥是會合作覓食:一隻巨蜥會引開母鱷魚離開巢穴,其他的則進入吃鱷魚蛋。[6]作為餌誘的巨蜥之後會回來一同吃蛋。[6][7]華盛頓史密森尼國家動物園(Smithsonian National Zoological Park)的科莫多龍可以辨認出動物園管理員,且似乎也有不同的性格。[7]

    飼養

     src=
    正在接受護理的受傷巨蜥。

    巨蜥是爬行類寵物市場的常客,當中普遍的是草原巨蜥,因為牠們體型細小、價廉,性格較為平靜。[2]尼羅巨蜥、南非白喉巨蜥澤巨蜥紅樹巨蜥翡翠巨蜥科莫多龍都有被飼養繁殖。[2]飼養的巨蜥需要隱藏的地方及適合的基床。[2]籠內須有足以整條巨蜥進入的水池。[2]在野外,巨蜥會吃任何能夠駕馭的東西;但飼養下的會吃蟋蟀超級麥皮蟲齧齒目,有時也可以熟蛋、蚯蚓餌魚[2]不過,由於牠們依然具有掠食者本性及體型龐大,將牠們作為寵物也帶有危險性。

    保育狀況

    巨蜥屬是受到《瀕危野生動植物種國際貿易公約》附錄二的保護。在印度南部的坦米爾納德邦及其他部份,捕捉或殺死巨蜥是非法的。這些地區過往都有食用巨蜥物種的肉[8]。除了在印度南部,尼泊爾亦有人以巨蜥的肉作食用或醫藥用途[9]。在泰國、澳大利亞及西非亦曾聽聞有人食用巨蜥。

    分類

    以下是巨蜥屬的物種

    參考文獻

    1. ^ 1.0 1.1 1.2 1.3 Fry, B.G.; Vidal, N; Norman J.A.; Vonk F.J.; Scheib, H.; Ramjan S.F.R; Kuruppu S.; Fung, K.; Hedges, B.; Richardson M.K.; Hodgson, W.C.; Ignjatovic, V.; Summerhays, R.; Kochva, E. Early evolution of the venom system in lizards and snakes. Nature. February 2006, 439: 584–8. doi:10.1038/nature04328. 引文使用过时参数coauthors (帮助)
    2. ^ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 Robert George Sprackland. Giant lizards. Neptune, NJ: T.F.H. Publications. 1992: 61. ISBN 0-86622-634-6.
    3. ^ Greene, Harry W. Diet and Arboreality in the Emerald Monitor, Varanus Prasinus, With Comments on the Study of Adaptation. Field Museum of Natural History. 1986. ISBN 9998057760.
    4. ^ Bauer, Aaron M. Cogger, H.G. & Zweifel, R.G., 编. Encyclopedia of Reptiles and Amphibians. San Diego: Academic Press. 1998: 157–159. ISBN 0-12-178560-2.
    5. ^ Smith, Kerri. Dragon virgin births startle zoo keepers. Nature. [2006-12-20].
    6. ^ 6.0 6.1 6.2 6.3 King, Dennis & Green, Brian. Goannas: The Biology of Varanid Lizards. University of New South Wales Press. 1999: 43. ISBN 0-86840-456-X.
    7. ^ 7.0 7.1 7.2 Pianka, E.R.; King, D.R. and King, R.A. Varanoid Lizards of the World. Indiana University Press. 2004.
    8. ^ Meats We Also Eat. The Telegraph India. 2017-01-08 [2018-08-12] (英语).
    9. ^ Ghimire, H. R., Phuyal, S., & Shah, K. B. Protected species outside the protected areas: People's attitude, threats and conservation of the Yellow Monitor (Varanus flavescens) in the Far-western Lowlands of Nepal. Journal for Nature Conservation. 2014, 22 (6): 497–503. doi:10.1016/j.jnc.2014.08.003.
    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    维基百科作者和编辑
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia 中文维基百科

    巨蜥: Brief Summary ( кинески )

    добавил wikipedia 中文维基百科

    巨蜥是巨蜥屬(学名:Varanus)的蜥蜴,包括了所有蜥蜴中最重的科莫多龍及最長的薩氏巨蜥。牠們的最近親是蛇蜥科毒蜥屬

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    维基百科作者和编辑
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia 中文维基百科

    オオトカゲ科 ( јапонски )

    добавил wikipedia 日本語
    オオトカゲ科 レースオオトカゲ
    レースオオトカゲ Varanus varius
    保全状況評価[1][2] Varanus オオトカゲ属
    ワシントン条約付属書II 分類 : 動物界 Animalia : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata : 爬虫綱 Reptilia : 有鱗目 Squamata 亜目 : トカゲ亜目 Sauria 下目 : オオトカゲ下目 Platynota : オオトカゲ科 Varanidae : オオトカゲ属 Varanus 学名 Varanidae Hardwicke & Gray, 1827
    Varanus Merrem, 1820 和名 オオトカゲ科
    オオトカゲ属 亜属
    • キイロオオトカゲ亜属
    • ザラクビオオトカゲ亜属
    • マングローブオオトカゲ亜属
    • Hapturosaurus亜属
    • ヒメオオトカゲ亜属
    • パプアオオトカゲ亜属
    • フィリピンオオトカゲ亜属
    • ナイルオオトカゲ亜属
    • サバクオオトカゲ亜属
    • Solomonsaurus亜属
    • ミズオオトカゲ亜属
    • オニオオトカゲ亜属

    オオトカゲ科(オオトカゲか、Varanidae)は、爬虫綱有鱗目に含まれる科。

    分布[編集]

    アフリカ大陸ユーラシア大陸南部、インドネシアオーストラリアスリランカソロモン諸島パプアニューギニアフィリピン[3][4]

    形態[編集]

    最長種はハナブトオオトカゲ。最大種はハナブトオオトカゲと全長が同じ場合は、体重がより重いとされるコモドオオトカゲで最大全長313cm、体重166kg。最小種はV. brevicaudaで、最大でも全長20cmほど。

    頭部は細長く、吻端が尖る種が多い[4]。眼は大型で、瞳孔はほぼ円形[4]は、途中から二股に分かれる[4]。四肢は頑丈で、指趾は5本[4]

    分類[編集]

    本科はオオトカゲ属 Varanusのみで構成されるが、いくつかの亜属に分かれるとされる。

    2016年に鱗の形状・微細構造からV. spinulosusのみで亜属を構成する説、マングローブオオトカゲ亜属からHapturosaurus亜属を分割する説が提唱された[5]

    以下の分類はBucklitsch et al.(2016)に従う[5]

    • パプアオオトカゲ亜属 Papusaurus - コモドオオトカゲとレースオオトカゲからなる単系統群の姉妹群とする説もある。一方でハナブトオオトカゲはコモドオオトカゲに、レースオオトカゲはスナオオトカゲにより近縁とする説もある。
    • フィリピンオオトカゲ亜属 Philippinosaurus - マングローブオオトカゲ亜属やHapturosaurus亜属の姉妹群と推定されている。
    • サバクオオトカゲ亜属 Psammosaurus - ナイルオオトカゲ亜属の姉妹群と推定されている。
    • Solomonsaurus亜属
      • Varanus spinulosus
    • ミズオオトカゲ亜属 Soterosaurus - キイロオオトカゲ亜属の姉妹群と推定されている。
      • Varanus bangonorum
      • Varanus cumingi(ミズオオトカゲの亜種から独立種とする説あり)
      • Varanus marmoratus(ミズオオトカゲの亜種から独立種とする説あり)
      • Varanus nuchalis(ミズオオトカゲの亜種から独立種とする説あり)
      • Varanus palawanensis(ミズオオトカゲのパラワン島個体群から新種とする説あり)
      • Varanus rasmusseni(ミズオオトカゲのタウイタウイ島個体群から新種とする説あり)
      • Varanus salvator ミズオオトカゲ Water monitor
      • Varanus samarensis
      • Varanus togianus(ミズオオトカゲの亜種から独立種とする説あり)

    生態[編集]

    砂漠のような乾燥帯から熱帯雨林にまで様々な環境に生息する。地上性の種もいればに登ることを好む種もいる。昼行性[4]

    食性は主に動物食で、昆虫甲殻類、陸棲の巻貝両生類、爬虫類、哺乳類などを食べる[4]。フィリピンオオトカゲ亜属は果実も食べる[3]

    繁殖形態は卵生。コモドオオトカゲは単為生殖した例もある。

    人間との関係[編集]

    コモドオオトカゲは人間を襲って食べた例がある[3][6]

    革製品に利用されることもある。

    開発による生息地の破壊や、皮革目的の乱獲などにより生息数が減少している種もいる。ワシントン条約発効時の1975年からオオトカゲ属単位でワシントン条約附属書IIに掲載されている[2]

    ペットとして飼育されることもあり、日本にも輸入されている。以前は地方自治体によっては種にかかわらず飼育に許可が必要な地方自治体もあった。2009年現在は動物愛護法の改正によりハナブトオオトカゲとコモドオオトカゲのみが特定動物に指定されており、飼育にあたり地方自治体の許可が必要になる。

    画像[編集]

    •  src=

      トゲオオオトカゲ
      V. acanthurus

    •  src=

      ベンガルオオトカゲ
      V. bengalensis

    •  src=

      ナイルオオトカゲ
      V. niloticus

    •  src=

      ミドリホソオオトカゲ
      V. prasinus

    •  src=

      ミズオオトカゲ
      V. salvator

    出典[編集]

    [ヘルプ]
    1. ^ Appendices I, II and III<https://cites.org/eng>(Accessed 23/08/2017)
    2. ^ a b UNEP (2017). Varanus varius. The Species+ Website. Nairobi, Kenya. Compiled by UNEP-WCMC, Cambridge, UK. Available at: www.speciesplus.net. (Accessed 23/08/2017)
    3. ^ a b c 『爬虫・両生類ビジュアルガイド オオトカゲ&ドクトカゲ』、6、29、34頁。
    4. ^ a b c d e f g 『動物大百科12 両生・爬虫類』、121、125頁。
    5. ^ a b Yannick Bucklitsch, Wolfgang Böhme, André Koch, Scale Morphology and Micro-Structure of Monitor Lizards (Squamata: Varanidae: Varanus spp.) and their Allies: Implications for Systematics, Ecology, and Conservation," Zootaxa, Volume 4153, Number 1, 2016, Pages 1-192.
    6. ^ 『ヒトは食べられて進化した』、171-172頁。
    • Go!!Suzuki 『爬虫・両生類ビジュアルガイド オオトカゲ&ドクトカゲ』、誠文堂新光社2006年、6、29、34頁。
    • 深田祝監修 T.R.ハリディ、K.アドラー編 『動物大百科12 両生・爬虫類』、平凡社1986年、121、125頁。
    • ドナ・ハート、ロバート・W・サスマン著、伊藤伸子訳 『ヒトは食べられて進化した』、化学同人、2007年、171-172頁、ISBN 978-4-7598-1082-0
    • 小原秀雄・浦本昌紀・太田英利・松井正文編著 『レッド・データ・アニマルズ5 東南アジアの島々』、講談社2000年、99-103、202-203頁。

    関連項目[編集]

     src= ウィキメディア・コモンズには、オオトカゲ科に関連するカテゴリがあります。  src= ウィキスピーシーズにオオトカゲ科に関する情報があります。

     

    執筆の途中です この項目は、動物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めていますPortal:生き物と自然プロジェクト:生物)。
     title=
    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    ウィキペディアの著者と編集者
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia 日本語

    オオトカゲ科: Brief Summary ( јапонски )

    добавил wikipedia 日本語

    オオトカゲ科(オオトカゲか、Varanidae)は、爬虫綱有鱗目に含まれる科。

    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    ウィキペディアの著者と編集者
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia 日本語

    왕도마뱀류 ( корејски )

    добавил wikipedia 한국어 위키백과

    왕도마뱀류(Monitor lizard)는 뱀목 왕도마뱀과(Varanidae)에 속하는 도마뱀의 총칭이다. 현존하는 유일속 왕도마뱀속(Varanus)에 50여 종을 포함하고 있다.[1] 아프리카 대륙과 유라시아 대륙 남부, 인도네시아, 오스트레일리아, 스리랑카, 솔로몬 제도, 파푸아뉴기니, 필리핀 등지에 분포한다.[2][3]

    하위 종

    계통 분류

    다음은 2013년 피론(Pyron, R.A.) 등의 연구에 기초한 계통 분류이다.[1]

    무족도마뱀류    

    악어도마뱀과

    unnamed

    독도마뱀과

    unnamed

    미국무족도마뱀과

       

    무족도마뱀과

           
    unnamed

    중국악어도마뱀과

    unnamed

    바다왕도마뱀과

       

    왕도마뱀과

           

    각주

    1. Pyron, R.A.; Frank T Burbrink, John J Wiens 2013. “A phylogeny and revised classification of Squamata, including 4161 species of lizards and snakes.”. 《BMC Evol Biol 13: 93》.
    2. Go!!Suzuki 『爬虫・両生類ビジュアルガイド オオトカゲ&ドクトカゲ』, 誠文堂新光社, 2006년, 6, 29, 34항.
    3. 深田祝監修 T.R.ハリディ、K.アドラー編 『動物大百科12 両生・爬虫類』, 平凡社, 1986년 , 121, 125항.
    лиценца
    cc-by-sa-3.0
    авторски права
    Wikipedia 작가 및 편집자
    изворно
    посети извор
    соработничко мреж. место
    wikipedia 한국어 위키백과