Acanaloniidae is a family of planthoppers. It is sometimes treated as a subfamily of Issidae (as Acanaloniinae).[1][2]
Genera include:[3]
Acanaloniidae is a family of planthoppers. It is sometimes treated as a subfamily of Issidae (as Acanaloniinae).
Los acanaloníidos (Acanaloniidae) son una familia de insectos hemípteros del suborden Auchenorrhyncha.[1][2]
La mayoría son verdes; los adultos suelen tener venas pronunciadas en las alas que les dan apariencia de pequeñas hojas, así se mimetizan con las plantas sobre las que se encuentran. Las ninfas y adultos se alimentan de una variedad de plantas.
Es una familia predominantemente de las Américas, en especial América Central y del Sur.
Contiene los siguientes:[3]
Los acanaloníidos (Acanaloniidae) son una familia de insectos hemípteros del suborden Auchenorrhyncha.
La mayoría son verdes; los adultos suelen tener venas pronunciadas en las alas que les dan apariencia de pequeñas hojas, así se mimetizan con las plantas sobre las que se encuentran. Las ninfas y adultos se alimentan de una variedad de plantas.
Es una familia predominantemente de las Américas, en especial América Central y del Sur.
Acanaloniidae Amyot & Serville, 1843, è una famiglia di insetti dell'ordine dei Rincoti Omotteri, superfamiglia dei Fulgoroidei.
Sono insetti di piccole dimensioni, abbastanza simili ai Flatidi, da cui si distinguono per l'assenza della pruina cerosa e per l'assenza delle granulazioni sulle nervature alari. Il corpo è lungo circa mezzo centimetro e compresso lateralmente, spesso di colore verde. Frequente è il mimetismo criptico: per la forma del corpo, i colori della livrea, la forma e la disposizione delle ali, queste cicaline imitano l'aspetto di una foglia.
I principali caratteri morfologici distintivi risiedono nel capo, nelle ali anteriori e nelle zampe[1][2][3][4].
Il capo è provvisto di due ocelli, disposti sotto gli occhi e ai lati delle carene laterali che decorrono nella regione fronto-clipeale. Le antenne mostrano il secondo articolo ingrossato, carattere tipico della generalità dei Fulgoroidei, e flagello filiforme non segmentato.
Le ali anteriori sono differenziate in tegmine, sono molto ampie nella regione mediana e presentano una fitta venatura reticolata. Hanno un tipico profilo triangolare, con margine costale convesso e margine anale pressoché rettilineo. In fase di riposo sono ripiegate a tetto ma tenute quasi verticalmente ai lati del corpo.
Le zampe sono di tipo cursorio, hanno le tibie posteriori prive di spine laterali e provviste di sole spine apicali. I tarsi posteriori hanno il primo segmento molto breve e il secondo segmento con due piccole spine laterali.
Gli Acanaloniidae sono diffusi principalmente in Centroamerica e Sudamerica e, in misura minore, in altre regioni del mondo. Vivono in ambienti forestali e si nutrono della linfa elaborata prelevata dal floema di piante legnose.
In generale sono insetti privi di importanza economica in quanto controllati naturalmente nel loro ambiente originario, ma in Europa è stata segnalata in diverse regioni, in particolare in Italia, l'introduzione di Acanalonia conica dagli USA[1][5][6][7][8][9]. Per la sua notevole polifagia e per le analogie con Metcalfa pruinosa, questo insetto è considerato potenzialmente dannoso. A conferma di questa tesi è nota la contemporanea presenza di stadi giovanili di A. conica e M. pruinosa nelle stesse infestazioni.
Fino agli anni novanta, la famiglia comprendeva 14 generi con circa 85 specie[10]:
Una revisione (EMELJANOV, 1999) ha scorporato la famiglia degli Issidae spostando alcune sottofamiglie in nuovi inquadramenti tassonomici. Secondo questa proposta, i generi Cotylana, Distiana, Hemitonga, Lollius, Paratonga e Tylana, comprendenti nel complesso 43 specie, andrebbero incluse nella famiglia degli Acanaloniidae[11][12].
Acanaloniidae Amyot & Serville, 1843, è una famiglia di insetti dell'ordine dei Rincoti Omotteri, superfamiglia dei Fulgoroidei.
Acanaloniidae er en gruppe familie av sikadene (Auchenorrhyncha). Disse små sikadene, som ligner på familien Flatidae, er for det meste utbredt i varmere områder av Amerika.
Middelsstore (gjerne 7 – 15 mm), grønne eller rosa sikader med et karakteristisk utseende helt dominert av de store forvingene, som dekker så godt som hele kroppen hos de voksne insektene. Disse har rett bakkant og omtrent rett avskåret ytterkant, forkanten er halvsirkelaktig buet med fortykket randåre (costa). Vingene er fargede og ugjennomsiktige med tett, lysfarget årenett. Hodet er forholdsvis lite, mye bredere enn langt, med middels store fasettøyne. Pannen er helt avrundet eller litt framskytende. Den synlige delen av thorax (den som ikke er dekket av forvingene) er trekantet. Beina er forholdsvis korte og kraftige. Nymfene er gjerne brunlige, litt knudrete og påfallende pukkelryggede. De skiller ut tråder av hvit voks fra bakkroppen som de delvis dekker seg med. Familien ligner på gruppen Flatidae, men er jevntover mindre.
Både nymfer og voksne suger sevje fra mange ulike trær og urter. Nymfenes vokstråder tjener muligens til å beskytte dem mot uttørking, eller til å hindre at de blir fastklistret i de klissete plantesaftene de suger. Det tette årenettet i vingene til de voksne individene gjør at vingene ligner små blader, de er slik godt kamuflert. Den nordamerikanske arten Acanalonia bivittata bruker ca. 220 dager på å utvikle seg gjennom fem nymfestadier, og har dermed en generasjon hvert år.
Familien har de fleste av artene i Sør- og Mellom-Amerika og det sørligste Nord-Amerika, men det finnes også noen i Sørøst-Asia og noen få i Afrika. Den har også blitt rapportert fra Australia, men dette dreier seg dels om feil, dels om arter som ikke lenger blir regnet til denne familien.
Acanaloniidae er en gruppe familie av sikadene (Auchenorrhyncha). Disse små sikadene, som ligner på familien Flatidae, er for det meste utbredt i varmere områder av Amerika.
Acanaloniidae – rodzina pluskwiaków z podrzędu fulgorokształtnych.
Takson ten utworzyli w 1843 roku Charles Jean-Baptiste Amyot i Jean Guillaume Audinet-Serville. W 1954 roku R. Fennah sklasyfikował go jako podrodzinę owoszczowatych, zaliczając doń 8 rodzajów[1]. W tym samym roku Z. P. Metcalf zaliczył do Acanaloniidae 13 rodzajów[2]. Do rangi własnej rodziny przywrócone zostały w 1999 roku przez A. F. Emeljanova[3]. W 2012 roku rewizji rodziny dokonał V. M. Gnezdilov. Zaliczył doń tylko 4 rodzaje, a pozostałe przeniósł do innych rodzin lub zsynonimizował[4]. Piąty rodzaj został wyróżniony jeszcze w tym samym roku przez tego samego autora[5].
Gatunki północnoamerykańskie mają szerokie, nieregularnie siateczkowato użyłkowane skrzydła, w spoczynku złożone równolegle do ciała. W części kostalnej skrzydeł brak równoległych żyłek poprzecznych. Odnóża tylne pozbawione są bocznych kolców na goleniach, ale wyposażone w parę kolców na drugim członie stóp[6].
Rodzina endemiczna dla Nowego Świata[4][5].
Należy tu 5 opisanych rodzajów[4][5]:
Acanaloniidae – rodzina pluskwiaków z podrzędu fulgorokształtnych.
Takson ten utworzyli w 1843 roku Charles Jean-Baptiste Amyot i Jean Guillaume Audinet-Serville. W 1954 roku R. Fennah sklasyfikował go jako podrodzinę owoszczowatych, zaliczając doń 8 rodzajów. W tym samym roku Z. P. Metcalf zaliczył do Acanaloniidae 13 rodzajów. Do rangi własnej rodziny przywrócone zostały w 1999 roku przez A. F. Emeljanova. W 2012 roku rewizji rodziny dokonał V. M. Gnezdilov. Zaliczył doń tylko 4 rodzaje, a pozostałe przeniósł do innych rodzin lub zsynonimizował. Piąty rodzaj został wyróżniony jeszcze w tym samym roku przez tego samego autora.
Gatunki północnoamerykańskie mają szerokie, nieregularnie siateczkowato użyłkowane skrzydła, w spoczynku złożone równolegle do ciała. W części kostalnej skrzydeł brak równoległych żyłek poprzecznych. Odnóża tylne pozbawione są bocznych kolców na goleniach, ale wyposażone w parę kolców na drugim członie stóp.
Rodzina endemiczna dla Nowego Świata.
Należy tu 5 opisanych rodzajów:
Acanalonia Spinola, 1839 Batusa Melichar, 1901 Bulldolonia Gnezdilov, 2012 Chlorochara Stål, 1869 Philatis Stål, 1862Латинское название Acanaloniidae Amyot & Serville, 1843 ITIS 109183 NCBI 389990
Acanaloniidae (лат.) — семейство равнокрылых цикадовых насекомых из надсемейства Fulgoroidea (Homoptera). Около 80 видов[1][2].
Среднего и мелкого размера цикадки (длина около 1 см) с прыгательными ногами. Надкрылья расположены вертикально (костальные и апикальные жилки без поперечных жилок). Задние голени без шипиков[1]В странах умеренного климата размеры мелкие (длина тела от 1 до 8 мм)[3].
Фотография «зубчатых колёс» прыгательных задних ног Acanalonia conica, сделанная с помощью конфокальной микроскопии, стала одним из победителей последнего 11-го ежегодного конкурса научных фотографий «Olympus BioScapes 2014 (International Digital Imaging Competition)»[4].
Около 80 видов и 8 родов (от 4 до 14 по разным взглядам). Иногда включалось в состав семейства Issidae (Fulgoroidea) в качестве подсемейства Acanaloniinae[1][5].
Acanaloniidae (лат.) — семейство равнокрылых цикадовых насекомых из надсемейства Fulgoroidea (Homoptera). Около 80 видов.
