El carao, cañandonga, cañafístola o cañafístula cimarrona ye un árbol natural d'América Central y les zones costeres de les Antilles que s'utiliza como albortivu, pal tratamientu d'enfermedaes del pechu y como bebida.
Ye un árbol grande y coposo, de xamasca verde escuru y flores rosaes en ramilletes, bien vistoses. El frutu ye una vaina cilíndrica de más de media vara de llargu, y ta llenu d'unes granes estrapaes asitiaes unos sobre otres como una pila de monedes. Ente una y otra grana hai una especie de tabique coriáceo y, amás, una sustanza escuro, de sabor duzaíno, que ye lo que comen dalgunos d'esti frutu.[1] Árbol montés que se multiplica de grana en terrenes montascosos y sustanciosos que floria en primavera y ye común en delles partes de Cuba. Primorosu árbol que suministra una madera bien guapo, fuerte y resistente, testura fibrosa y sicasí bastante compacta y granu finu. El so color ye gris daqué agamuzáu con formoses vetes y llistes daqué más escures cuando recién llabráu; ente que al aire vuélvese color canela amarellentáu; el so albura, al contrariu ye gris maciu tiñíu de color carne más o menos pronunciáu, veteáu chiscáu. La so madera puede aprovechase con muncha ventaya na carpintería.[1] Esplega en primavera gruesos recímanos de flores salmón, que los sos brotos son malva arrosáu. Tien fueyes filicíneas compuestes de 10 ó 15 fueyuques verdes y ovales; algama un altor de 15 m.
La decocción de fueyes, frutu y corteza usar por vía oral pa tratar l'anemia, hemorraxa nasal, enfermedaes del fégadu, infeiciones urinaries, histeria, refrío y tos. Per vía tópica aplícase una untaza de fueyes pa tratar afecciones dermatomucosas (herpes, llagues, tiña, vitiligo). De la raigañu estrayi un líquidu antisépticu que s'usa pa curar feríes, ente que la corteza úsase como cicatrizante. A les fueyes y frutu atribúyense-y propiedaes antianémicas, antimicóticas, antiséptica, astringente, depurativa, diurética, estimulante, espectorante, febrífuga galactogoga, laxante, minerealizante, purgante, sedante y tónica. Al raigañu atribúyense-y propiedá febrífuga, purgante y tónica. N'Hondures utiliza l'estractu del carao o miel pa neños con un altu nivel de desnutrición, esto por cuenta del so altu conteníu de fierro, lo cual ayuda a sintetizar la hemoglobina, y vemos la so puesta recuperación de los neños, amás, ye un refrescu con altu conteníu d'azucres que restablecen a les persones del campu dempués d'un día con muncha fatiga.
N'El Salvador les vaines de la Cassia grandis usar pa la fabricación d'una popular bébora frío de bon sabor denomada como "refrescu de carao" qu'entemecida con lleche tien un carauterísticu golor qu'el vulgo compara colos pies puercos.
En Nicaragua utilizar na ellaboración d'un vinu sabroso y trupo denomináu como "vinu de carao". Ente que l'árbol, poles sos vistoses flores, emplegar d'adornu en paseos y recreos.
Cassia grandis describióse por Carlos Linneo el Mozu y espublizóse en Supplementum Plantarum 230. 1781[1782]. .[2]
En Guatemala conózse-y tamién como: bacut, caragüe, macut, santal.[4]
El carao, cañandonga, cañafístola o cañafístula cimarrona ye un árbol natural d'América Central y les zones costeres de les Antilles que s'utiliza como albortivu, pal tratamientu d'enfermedaes del pechu y como bebida.
Inflorescencia Flores
Cassia grandis (lat. Cassia grandis) - paxlakimilər fəsiləsinin kassiya cinsinə aid bitki növü.
Cassia grandis (lat. Cassia grandis) - paxlakimilər fəsiləsinin kassiya cinsinə aid bitki növü.
Cassia grandis, one of several species called pink shower tree, and known as carao in Spanish, is a flowering plant in the family Fabaceae, native to the neotropics, that grows up to 30 m (98 ft). The species is distributed from southern México, to Venezuela and Ecuador. It grows in forests and open fields at lower elevations, and is known to be planted as an ornamental. In at least Costa Rica, its pods are stewed into a molasses-like syrup, taken as a sweetener and for its nutritional and medicinal effects, called Jarabe (or Miel) de Carao.
The tree's leaves are pinnate and deciduous, with 10-20 pairs of leaflets of 3–5 cm (1–2 in). During the dry season, the tree sheds its old leaves, giving way to racemes of pastel pink flowers. The long, wood-like fruit capsules reach lengths of up to 50 cm (20 in) and have many seeds, which are separated by resinous membranes that taste somewhat like carob.
Cassia grandis, one of several species called pink shower tree, and known as carao in Spanish, is a flowering plant in the family Fabaceae, native to the neotropics, that grows up to 30 m (98 ft). The species is distributed from southern México, to Venezuela and Ecuador. It grows in forests and open fields at lower elevations, and is known to be planted as an ornamental. In at least Costa Rica, its pods are stewed into a molasses-like syrup, taken as a sweetener and for its nutritional and medicinal effects, called Jarabe (or Miel) de Carao.
El carao, cañandonga, cañafístola o cañafístula cimarrona es un árbol natural de América Central y las zonas costeras de las Antillas que se utiliza para el tratamiento de enfermedades del pecho y como bebida con muchas propiedades nutritivas.
Es un árbol grande y coposo, de follaje verde oscuro y flores rosadas en ramilletes, muy vistosas. El fruto es una vaina cilíndrica de más de media vara de largo, y está lleno de unas semillas aplastadas colocadas unas sobre otras como una pila de monedas. Entre una y otra semilla hay una especie de tabique coriáceo y, además, una sustancia oscura, de sabor duzaíno, que es lo que comen algunos de este fruto.[1] La pulpa del fruto y la caña presenta un olor característico, muy parecido a la humedad y al moho, que puede resultar desagradable.↵Árbol silvestre que se multiplica de semilla en terrenos montañosos y sustanciosos que florece en primavera y es común en varias partes de Cuba. Primoroso árbol que suministra una madera muy bonita, fuerte y resistente, textura fibrosa y sin embargo bastante compacta y grano fino. Su color es gris algo agamuzado con hermosas vetas y listas algo más oscuras cuando recién labrado; mientras que al aire se vuelve color canela amarillento; su albura, al contrario es gris pálido teñido de color carne más o menos pronunciado, veteado salpicado. Su madera se puede aprovechar con mucha ventaja en la carpintería.[1] Despliega en primavera gruesos racimos de flores salmón, cuyos capullos son malva rosáceo. Tiene hojas filicíneas compuestas de 10 o 15 hojuelas verdes y ovales; alcanza una altura de 15 m.
La decocción de hojas, fruto y corteza se usa por vía oral para tratar la anemia, hemorragia nasal, enfermedades del hígado, infecciones urinarias, histeria, resfrío y tos. Por vía tópica se aplica un ungüento de hojas para tratar afecciones dermatomucosas (herpes, llagas, tiña, vitiligo). De la raíz se extrae un líquido antiséptico que se usa para curar heridas, mientras que la corteza se usa como cicatrizante. A las hojas y fruto se le atribuyen propiedades antianémicas, antimicóticas, antiséptica, astringente, depurativa, diurética, estimulante, espectorante, febrífuga galactogoga, laxante, minerealizante, purgante, sedante y tónica. A la raíz se le atribuyen propiedad febrífuga, purgante y tónica. En Honduras se utiliza el extracto del carao o miel para niños con un alto nivel de desnutrición, esto debido a su alto contenido de hierro, lo cual ayuda a sintetizar la hemoglobina, y vemos la pronta recuperación de los niños, además, es un refresco con alto contenido de azúcares que restablecen a las personas del campo después de un día con mucha fatiga.
En El Salvador las vainas de la Cassia grandis se usan para la fabricación de una popular bebida fría de buen sabor denominada "refresco de carao", que, mezclada con leche posee un característico olor que el vulgo compara con el de "las patas sucias".
En Nicaragua se utiliza en la elaboración de un vino sabroso y espeso denominado "vino de carao". Mientras que el árbol, por sus vistosas flores, se emplea de adorno en paseos y recreos.
Cassia grandis fue descrita por Carlos Linneo el Joven y publicado en Supplementum Plantarum 230. 1781[1782].[2]
En Guatemala se le conoce también como: bacut, caragüe, macut, santal.[4]
El carao, cañandonga, cañafístola o cañafístula cimarrona es un árbol natural de América Central y las zonas costeras de las Antillas que se utiliza para el tratamiento de enfermedades del pecho y como bebida con muchas propiedades nutritivas.
Inflorescencia FloresCassia grandis est une plante du genre Cassia et de la famille des Caesalpiniaceae, ou des Fabaceae, sous-famille des Caesalpinioideae, selon la classification phylogénétique.
Hoberska kasija (Cassia grandis) je rostlina z podswójby rohowcowych rostlinow (Caesalpiniaceae) znutřka swójby łušćinowcow (Fabaceae).
Hoberska kasija (Cassia grandis) je rostlina z podswójby rohowcowych rostlinow (Caesalpiniaceae) znutřka swójby łušćinowcow (Fabaceae).
Hoberska kasija z kćenjemi
O marimari[2] (Cassia grandis) é uma árvore da subfamília Caesalpinioideae, da família das fabáceas. É oriundo da Amazônia[2].
A árvore é nativa do Brasil, porém não é endêmica, chegando até 30 metros de altura, com seus ramos densamente pubescente, folhas tomentosas com seus tricomas cúpreos e quando adultas as folhas são bicolores. Os frutos são lenhosos, e quando maduros pode chegar a 60 cm maduros[3].
"Marimari" originou-se do tupi ma'ri ma'ri[2].
O marimari (Cassia grandis) é uma árvore da subfamília Caesalpinioideae, da família das fabáceas. É oriundo da Amazônia.
A árvore é nativa do Brasil, porém não é endêmica, chegando até 30 metros de altura, com seus ramos densamente pubescente, folhas tomentosas com seus tricomas cúpreos e quando adultas as folhas são bicolores. Os frutos são lenhosos, e quando maduros pode chegar a 60 cm maduros.
Ô môi là loài thực vật có danh pháp khoa học: Cassia grandis L.f., thuộc phân họ Vang.
Cây gỗ trung bình, cao 10 – 20 m, phân cành lớn, mọc ngang thẳng, vỏ thân nhẵn, những cành non có lông màu rỉ sắt, cành già màu nâu đen. Lá kép lông chim với 8 - 20 đôi lá phụ dạng thuôn dài tròn cả hai đầu, dài 7–12 cm, rộng 4–8 cm, có phủ lông mịn, màu xanh bóng, gân rõ. Cụm hoa nở rộ khi lá rụng, dạng chùm dài mang hoa lớn, xếp thưa, màu hồng đậm, thõng xuống. Hoa màu hồng tươi mọc thành chùm ở những kẽ lá đã rụng. Quả hình trụ dẹt dài 40–60 cm, cong như lưỡi liềm, đường kính 3–4 cm, có 50-60 ô, mỗi ô chứa một hạt dẹt màu vàng cứng, quanh hạt có cơm màu nâu đen, vị ngọt, mùi hắc.
Cây có nguồn gốc từ các nước Nam Mỹ, được trồng làm cây lấy bóng mát, hoa đẹp ở nhiều nước trên thế giới. Ở Việt Nam, ô môi trồng chủ yếu ở các tỉnh phía Nam.
Cây làm cảnh vì hoa đẹp.
Cơm quả dùng ăn chơi hoặc ngâm rượu làm thuốc có tác dụng giúp ăn ngon miệng, tiêu hóa tốt, chữa đau lưng, đau xương, nhức mỏi.
Hạt ô môi ngâm nước nóng tới khi lớp vỏ cứng bong mềm ra, lấy nhân bên trong, đem nấu với nước đường cho mềm, dùng trong chè giải khát, tương tự như các loại hạt trong sâm bổ lương.
Cao cơm quả ô môi là thuốc kích thích tiêu hóa, nhuận tràng.
Lá ô môi dùng tươi đem giã nát, xát vào những vết hắc lào, lở ngứa, có thể chữa khỏi. Lá ô môi sắc nước làm thuốc cũng có công dụng chữa đau lưng, nhức mỏi như cơm quả.
Với nhiều công dụng làm thuốc, cây ô môi còn được ví như là Canh ki na của Việt Nam, khiến nhiều người lầm tưởng cây ô môi là cây Canh ki na.
Ô môi là loài thực vật có danh pháp khoa học: Cassia grandis L.f., thuộc phân họ Vang.