Ar Strelleg Sibiria a zo un evn hirc'harek, Tringa brevipes (gwechall Heteroscelus brevipes) an anv skiantel anezhañ.
Bevañ a ra er menezioù reter Siberia[1].
Ar Strelleg Sibiria a zo un evn hirc'harek, Tringa brevipes (gwechall Heteroscelus brevipes) an anv skiantel anezhañ.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Pibydd cynffonlwyd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: pibyddion cynffonlwyd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Heteroscelus brevipes; yr enw Saesneg arno yw Grey-tailed Tattler. Mae'n perthyn i deulu'r Pibyddion (Lladin: Scolopacidae) sydd yn urdd y Charadriiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn H. brevipes, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r pibydd cynffonlwyd yn perthyn i deulu'r Pibyddion (Lladin: Scolopacidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Cyffylog Scolopax rusticola Gïach Cyffredin Gallinago gallinago
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Pibydd cynffonlwyd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: pibyddion cynffonlwyd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Heteroscelus brevipes; yr enw Saesneg arno yw Grey-tailed Tattler. Mae'n perthyn i deulu'r Pibyddion (Lladin: Scolopacidae) sydd yn urdd y Charadriiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn H. brevipes, sef enw'r rhywogaeth.
Der Grauschwanzwasserläufer (Tringa brevipes, Syn.: Heteroscelus brevipes), auch Ostsibirischer Wanderwasserläufer oder Graubürzel-Wasserläufer genannt, ist eine monotypische Vogelart aus der Familie der Schnepfenvögel. Die IUCN stuft den Grauschwanzwasserläufer als nicht gefährdet (least concern) ein.[1]
Der Grauschwanzwasserläufer erreicht eine Körperlänge von 24 bis 27 Zentimetern. Die Flügelspannweite beträgt 50 bis 65 Zentimeter. Das Gewicht variiert zwischen 85 und 115 Gramm.[2]
Im Prachtkleid sind Oberkopf, Nacken, Schwanz und Flügeldecken des Grauschwanzwasserläufers blass schiefergrau. Die Federn haben teilweise weiße Spitzen, was der Körperoberseite ein leicht geflecktes Muster gibt. Ein auffälliger weißer Augenüberstreif verläuft von der Stirn bis zum Hinterkopf. Ein zweiter, dunklerer Streif verläuft darunter von der Schnabelbasis über die Augen. Die dunklen Augen sind von einem sehr dünnen weißen Augenring umgeben, der durch den dunklen Augenstreif besonders auffällt. Die Wangen, der Vorderhals und die Vorderbrust sowie die Brustseiten weisen eine feine graue Strichelung auf. Der Bauch ist weiß. Im Schlichtkleid ist die Ähnlichkeit zum nearktischen Wanderwasserläufer sehr ausgeprägt, der Grauschwanzwasserläufer ist dann aber insgesamt blasser grau gefärbt. Jungvögel ähneln den adulten Vögeln im Schlichtkleid. Die Dunenküken sind auf der Körperoberseite grau und auf der Körperunterseite weißlich.
Der Grauschwanzwasserläufer kommt nur in der Paläarktis vor und hat ein lückenhaftes Verbreitungsgebiet. Er brütet am nördlichen Flusslauf des Jenissei und lückig in dem Gebiet zwischen dem Fluss Lena bis in den Westen der Tschuktschenhalbinsel sowie auf Kamtschatka. Sein Lebensraum sind die Ufer an Flüssen mit einem steinigen Flussbett in Bergregionen.
Der Grauschwanzwasserläufer ist ein Zugvogel, der im Winterhalbjahr in Küstengebieten in Indonesien und Australasien überwintert. Einige wenige Vögel dieser Art bleiben jedoch auch im Winter in der Umgebung von heißen Quellen auf der Kamtschatka-Halbinsel.
Der Grauschwanzwasserläufer frisst Wirbellose. Er pickt vor allem Insektenlarven von der Wasseroberfläche oder dem Boden der Uferzone. Im Winterhalbjahr lebt der Grauschwanzwasserläufer gesellig, während er in seinem Brutgebiet eher einzelgängerisch lebt. Er geht eine monogame Paarbeziehung ein, insgesamt ist aber bis jetzt die Brutbiologie dieser Art noch nicht gut erforscht.
Das Nest wird am Ufer schnell fließender Flüsse errichtet. Ähnlich wie der Wanderwasserläufer nutzt der Grauschwanzwasserläufer aber auch aufgegebene Baumnester anderer Vogelarten. Das Gelege besteht in der Regel aus vier Eiern. Diese haben eine blassblaue Schalenfarbe und sind schwarz gesprenkelt. Die Brutzeit beträgt vermutlich 23 Tage. Beide Elternvögel sind an der Brut beteiligt. Die Küken sind Nestflüchter, die von beiden Elternvögeln geführt werden. Sie sind vermutlich nach 20 Tagen flügge.[3]
Der Grauschwanzwasserläufer (Tringa brevipes, Syn.: Heteroscelus brevipes), auch Ostsibirischer Wanderwasserläufer oder Graubürzel-Wasserläufer genannt, ist eine monotypische Vogelart aus der Familie der Schnepfenvögel. Die IUCN stuft den Grauschwanzwasserläufer als nicht gefährdet (least concern) ein.
Буурал хөгчүүхэй, Tringa brevipes нь Хомноотынхон овгийн жижиг ус гатлагч шувуу юм. Урьд Буурал хөгчүү гэгдэж байсан.
Энэ шувуу нь Улаанхөлт хөгчүүтэй биеийн хэлбэр хэмжээ төстэй юм. Ар нуруун хэсэг, нүүр, хүзүү нь саарал ба гэдэс хэвлий нь цагаан. Богино шаравтар хөлтэй ба хошууны үзүүр нь хар өнгөтэй.
Буурал хөгчүүхэй Сибирь, Монголын голын сайр чулуурхаг хэсгээр нутаглан, газар үүрээ засдаг. Заримдаа өөр шувууны орхисон хучин үүрэнд үүрлэнэ. Тэд нүүдлийн шувуу бөгөөд зүүн өмнөд Ази, Австралид өвөлждөг. Ховор тохиолдолд Хойд Америк, Европын баруун хэсэгт таарна.
Буурал хөгчүүхэй, Tringa brevipes нь Хомноотынхон овгийн жижиг ус гатлагч шувуу юм. Урьд Буурал хөгчүү гэгдэж байсан.
சாம்பல் வால் டாட்லர் அல்லது பாலினேசியன் டாட்லர் (grey-tailed tattler அல்லது Polynesian tattler, Tringa brevipes (முன்னர் Heteroscelus brevipes[3][4]) என்பது டிரிங்கா பேரினத்தைச் சேர்ந்த ஒரு சிறு கரையோரப் பறவை ஆகும். இதன் ஆங்கிலப் பெயரான டாட்லர்ஸ் (tattlers) என்பது அதன் சத்தமான அழைப்பைக் குறிக்கிறது.[5] இதன் மரபணுப் பெயரான டிரிங்கா (Tringa) என்பது புதிய லத்தீனில் ஆற்று உள்ளானைக் குறிப்பிட ஆல்ட்ரோடோட்லியால் 1599 பழைய லத்தீனை அடிப்படையாக்க் கொண்டு இடப்பட்டது. பிரிவிபிஸ் (brevipes) என்ற சொல் லத்தீனின் brevis என்ற சொல்லில் இருந்து எடுக்கப்பட்டது இதற்கு "குறுகிய", மற்றும் பாதம், "கால்" என்பது பொருளாகும்.[6]
இந்த டாட்லர் பறவைகள் வடகிழக்கு சைபீரியாவில் இனப்பெருக்கம் செய்கின்றன. இவை இனப்பெருக்கத்துக்குப் பிறகு, தென்கிழக்கு ஆசியா முதல் ஆத்திரேலியாவரை இடம் பெயர்கின்றன. இப்பறவை இதுவரை இந்தியாவில் தென்பட்டதில்லை இந்நிலையில் முதன்முதலில் தமிழ்நாட்டின், பழவேற்காட்டில் 2017 செப்டம்பர் 30 காணப்பட்டதாக அடையாளம் கணப்பட்டுள்ளது.[7]
இவை நீளமான இறகுகள், வால், கறுப்பு நிறத்தில் நேரான அலகு, மஞ்சள் நிறக் குட்டைக் கால்களைக் கொண்டு இருக்கும் இந்தப் பறவைகள், கடல் பகுதிகளில் தென்படக் கூடியது. கணுக்காலிகள், பூச்சிகள், மீன்கள் போன்றவை இவற்றின் முக்கிய உணவு ஆகும்.
|mode=CS1 (help); Check date values in: |date= (help) (Subscription or UK public library membership required.)(Subscription or UK public library membership required.) சாம்பல் வால் டாட்லர் அல்லது பாலினேசியன் டாட்லர் (grey-tailed tattler அல்லது Polynesian tattler, Tringa brevipes (முன்னர் Heteroscelus brevipes) என்பது டிரிங்கா பேரினத்தைச் சேர்ந்த ஒரு சிறு கரையோரப் பறவை ஆகும். இதன் ஆங்கிலப் பெயரான டாட்லர்ஸ் (tattlers) என்பது அதன் சத்தமான அழைப்பைக் குறிக்கிறது. இதன் மரபணுப் பெயரான டிரிங்கா (Tringa) என்பது புதிய லத்தீனில் ஆற்று உள்ளானைக் குறிப்பிட ஆல்ட்ரோடோட்லியால் 1599 பழைய லத்தீனை அடிப்படையாக்க் கொண்டு இடப்பட்டது. பிரிவிபிஸ் (brevipes) என்ற சொல் லத்தீனின் brevis என்ற சொல்லில் இருந்து எடுக்கப்பட்டது இதற்கு "குறுகிய", மற்றும் பாதம், "கால்" என்பது பொருளாகும்.
இந்த டாட்லர் பறவைகள் வடகிழக்கு சைபீரியாவில் இனப்பெருக்கம் செய்கின்றன. இவை இனப்பெருக்கத்துக்குப் பிறகு, தென்கிழக்கு ஆசியா முதல் ஆத்திரேலியாவரை இடம் பெயர்கின்றன. இப்பறவை இதுவரை இந்தியாவில் தென்பட்டதில்லை இந்நிலையில் முதன்முதலில் தமிழ்நாட்டின், பழவேற்காட்டில் 2017 செப்டம்பர் 30 காணப்பட்டதாக அடையாளம் கணப்பட்டுள்ளது.
The grey-tailed tattler (Tringa brevipes, formerly Heteroscelus brevipes[3][4]), also known as the Siberian tattler or Polynesian tattler,[2] is a small shorebird in the genus Tringa. The English name for the tattlers refers to their noisy call.[5] The genus name Tringa is the Neo-Latin name given to the green sandpiper by Aldrovandus in 1599 based on Ancient Greek trungas, a thrush-sized, white-rumped, tail-bobbing wading bird mentioned by Aristotle. The specific brevipes is from Latin brevis, "short", and pes, "foot".[6]
This tattler breeds in northeast Siberia. After breeding, they migrate to an area from southeast Asia to Australia.
The grey-tailed tattler is closely related to its North American counterpart, the wandering tattler (T. incana) and is difficult to distinguish from that species. Both tattlers are unique among the species of Tringa for having unpatterned, greyish wings and back, and a scaly breast pattern extending more or less onto the belly in breeding plumage, in which both also have a rather prominent supercilium.
These birds resemble common redshanks in shape and size. The upper parts, underwings, face and neck are grey, and the belly is white. They have short yellowish legs and a bill with a pale base and dark tip. There is a weak supercilium.
They are very similar to their American counterpart, and differentiation depends on details like the length of the nasal groove and scaling on the tarsus. The best distinction is the call; grey-tailed has a disyllabic whistle, and wandering a rippling trill.
Its breeding habitat is stony riverbeds in northeast Siberia. It nests on the ground, but these birds will perch in trees. They sometimes use old nests of other birds as well.
Grey-tailed tattlers are strongly migratory and winter on muddy and sandy coasts from southeast Asia to Australia. They are very rare vagrants to western North America and western Europe. These are not particularly gregarious birds and are seldom seen in large flocks except at roosts.
These birds forage on the ground or water, picking up food by sight. They eat insects, crustaceans and other invertebrates.
Grey-tailed tattlers are not listed as "threatened" on the Australian Environment Protection and Biodiversity Conservation Act 1999.
The grey-tailed tattler is listed as "threatened" on the Victorian Flora and Fauna Guarantee Act (1988). Under this Act, an Action Statement for the recovery and future management of this species has not been prepared. On the 2007 advisory list of threatened vertebrate fauna in Victoria, the grey-tailed tattler is listed as critically endangered.[7]
The grey-tailed tattler (Tringa brevipes, formerly Heteroscelus brevipes), also known as the Siberian tattler or Polynesian tattler, is a small shorebird in the genus Tringa. The English name for the tattlers refers to their noisy call. The genus name Tringa is the Neo-Latin name given to the green sandpiper by Aldrovandus in 1599 based on Ancient Greek trungas, a thrush-sized, white-rumped, tail-bobbing wading bird mentioned by Aristotle. The specific brevipes is from Latin brevis, "short", and pes, "foot".
This tattler breeds in northeast Siberia. After breeding, they migrate to an area from southeast Asia to Australia.
La Mallongkrura tringo, Tringa brevipes (eksa Heteroscelus brevipes: Pereira & Baker, 2005; Banks et al., 2006), estas malgranda azia vadbirdo de la granda familio de Skolopedoj, la tipaj vadbirdoj, kaj la ordo de Ĥaradrioformaj.
Ĝi estas tre parencrilata kun ties nordamerika samfamiliano, la Griza flavkrura tringo, Tringa incana - eksa Heteroscelus incanus, kaj estas tre malfacile diferencigi ilin disde tiu specio. Ambaŭ tringoj estas ununuraj inter la specioj de la genro Tringa pro havo de nebildan grizecajn flugilojn kaj dorson kaj skvaman brustan bildon kiu pliiĝas dum breda sezono ĝis la ventro. Tiam ambaŭ havas ankaŭ tre rimarkindan superokulan strion pli larĝan antaŭ okulo; krome tiu specio montras blankajn okulringojn kaj nigrajn okulojn. La beko estas tre longa, malhelbruna -ĉefe ĉebaze- kaj pli larĝa ĉebaze.
Tiuj birdoj similaspektas kun Ruĝkrura tringo, Tringa totanus, laŭ formo kaj grando. Supraj partoj, subflugiloj, vizaĝo kaj kolo estas grizaj kaj la ventro estas blanka. Ili havas mallongajn flavecajn krurojn kaj bekon kun hela bazo kaj malhela pinto.
Ties reprodukta medio estas ŝtonaj riverbordoj en nordorienta Siberio. Ĝi nestumas surplanke sed tiuj birdoj ripozas en arboj. Ili foje uzas malnovajn nestojn de aliaj birdoj. La Mallongkrura tringo estas migrantaj birdoj kiuj vintras en kotecaj kaj sablecaj marbordoj el sudorienta Azio ĝis Aŭstralio. Ili estas tre raraj vaguloj en okcidenta Norda Ameriko kaj okcidenta Eŭropo. Tiuj birdoj ne estas tre sociaj kaj maloftege estas vidataj laŭ grandaj aroj escepte en ripozejoj.
Ili estas tre similaj al siaj amerikaj samfamilianoj kaj diferenco dependas el detaloj kiel longo de nasa sulkostrio kaj skvamado ĉe tarso. Plej facila distingilo estas alvoko: la Mallongkrura tringo havas dusilaban fajfadon kaj la Griza flavkrura tringo, Tringa incana murmuran kanton.
Tiuj birdoj manĝas surplanke aŭ akve bekoplukante per rigardo. Ili manĝas insektojn, krustulojn kaj aliajn senvertebrulojn.
La Mallongkrura tringo, Tringa brevipes (eksa Heteroscelus brevipes: Pereira & Baker, 2005; Banks et al., 2006), estas malgranda azia vadbirdo de la granda familio de Skolopedoj, la tipaj vadbirdoj, kaj la ordo de Ĥaradrioformaj.
Ĝi estas tre parencrilata kun ties nordamerika samfamiliano, la Griza flavkrura tringo, Tringa incana - eksa Heteroscelus incanus, kaj estas tre malfacile diferencigi ilin disde tiu specio. Ambaŭ tringoj estas ununuraj inter la specioj de la genro Tringa pro havo de nebildan grizecajn flugilojn kaj dorson kaj skvaman brustan bildon kiu pliiĝas dum breda sezono ĝis la ventro. Tiam ambaŭ havas ankaŭ tre rimarkindan superokulan strion pli larĝan antaŭ okulo; krome tiu specio montras blankajn okulringojn kaj nigrajn okulojn. La beko estas tre longa, malhelbruna -ĉefe ĉebaze- kaj pli larĝa ĉebaze.
Tiuj birdoj similaspektas kun Ruĝkrura tringo, Tringa totanus, laŭ formo kaj grando. Supraj partoj, subflugiloj, vizaĝo kaj kolo estas grizaj kaj la ventro estas blanka. Ili havas mallongajn flavecajn krurojn kaj bekon kun hela bazo kaj malhela pinto.
Ties reprodukta medio estas ŝtonaj riverbordoj en nordorienta Siberio. Ĝi nestumas surplanke sed tiuj birdoj ripozas en arboj. Ili foje uzas malnovajn nestojn de aliaj birdoj. La Mallongkrura tringo estas migrantaj birdoj kiuj vintras en kotecaj kaj sablecaj marbordoj el sudorienta Azio ĝis Aŭstralio. Ili estas tre raraj vaguloj en okcidenta Norda Ameriko kaj okcidenta Eŭropo. Tiuj birdoj ne estas tre sociaj kaj maloftege estas vidataj laŭ grandaj aroj escepte en ripozejoj.
Ili estas tre similaj al siaj amerikaj samfamilianoj kaj diferenco dependas el detaloj kiel longo de nasa sulkostrio kaj skvamado ĉe tarso. Plej facila distingilo estas alvoko: la Mallongkrura tringo havas dusilaban fajfadon kaj la Griza flavkrura tringo, Tringa incana murmuran kanton.
Tiuj birdoj manĝas surplanke aŭ akve bekoplukante per rigardo. Ili manĝas insektojn, krustulojn kaj aliajn senvertebrulojn.
El playero siberiano (Tringa brevipes)[1] también conocido como archibebe gris,[2] es una especie de ave caradriforme de la familia Scolopacidae. Su hábitat se extiende por amplias zonas desde el sudeste de Siberia hasta el sur de Asia y Australia. La población es estable (más de 40,000 individuos)[3] y con amplia distribución geográfica; por ende, no se la considera amenazada.[3]
La especie también recibe el nombre de Heteroscelus brevipes.[4]
El playero siberiano (Tringa brevipes) también conocido como archibebe gris, es una especie de ave caradriforme de la familia Scolopacidae. Su hábitat se extiende por amplias zonas desde el sudeste de Siberia hasta el sur de Asia y Australia. La población es estable (más de 40,000 individuos) y con amplia distribución geográfica; por ende, no se la considera amenazada.
La especie también recibe el nombre de Heteroscelus brevipes.
Tringa brevipes Tringa generoko animalia da. Hegaztien barruko Scolopacidae familian sailkatua dago.
Tringa brevipes Tringa generoko animalia da. Hegaztien barruko Scolopacidae familian sailkatua dago.
Tringa brevipes
Le Chevalier de Sibérie (Tringa brevipes) est une espèce d'oiseaux de la famille des Scolopacidae.
Cet oiseau niche dans les zones montagneuses de Sibérie ; il hiverne en Asie du Sud-Est et en Océanie.
Il piro-piro asiatico (Tringa brevipes (Vieillot, 1816)) è un uccello della famiglia Scolopacidae.[2]
Il piro-piro asiatico (Tringa brevipes (Vieillot, 1816)) è un uccello della famiglia Scolopacidae.
Burung Kedidi Ekor Kelabu merupakan salah satu daripada haiwan terlindung di Malaysia. Pemburuannya memerlukan lesen pemburuan. Nama sainsnya Heteroscelus brevipes.
Burung Kedidi Ekor Kelabu ialah haiwan berdarah panas, mempunyai sayap dan tubuh yang diselubungi bulu pelepah. Burung Kedidi Ekor Kelabu mempunyai paruh tanpa gigi.
Jantung Burung Kedidi Ekor Kelabu terdiri daripada empat kamar seperti manusia. Kamar atas dikenali sebagai atrium, sementara kamar bawah dikenali sebagai ventrikel.
Sebagai burung, Burung Kedidi Ekor Kelabu membiak dengan cara bertelur. Telur yang dihasilkan mempunyai cangkerang keras di dalam sarang yang dibinanya.
A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Burung Kedidi Ekor Kelabu merupakan salah satu daripada haiwan terlindung di Malaysia. Pemburuannya memerlukan lesen pemburuan. Nama sainsnya Heteroscelus brevipes.
Sibirvandresnipe (Tringa brevipes)[note 1] er ein mellomstor vadefugl i snipefamilien som hekkar i på to åtskilde område: i sentrale Sibir og i austre Russland. Dei lever elles langs kystar i Søraust-Asia og Australasia og på øyar i vestlege Stillehavet.
Denne arten har utsjånad mykje likt den nært nærskylde alaskavandresnipa, T. incana. Men mellom sibirvandresnipa er 2 - 3 centimeter kortare, ca. 23 og 27 centimeter i kroppslengd og dei veg 80 - 162 gram.[1] Det meste av fjørdrakta i hekketida er i grått, oversida er mørk grå, men undersida kvit med mørke strekar og skjelmønstra sperrestrekar. I vinterdrakta er brystet grått og flekkar og strekar er diffuse. Dei har stutte, mørke gule bein og eit mørkegrått nebb, mørkare mot spissen. I begge sesongdraktene har sibirvandresnipa ei ganske framtredande augebrynstripe. Drakta er gjennomgåande bleikare enn hos alaskavandresnipa. Begge artane skil seg frå dei andre medlemmene i den biologiske slekta Tringa med fråvære av flekker på vengene, gråaktige venger og rygg, og skjelmønster på brystet som strekkjer seg meir eller mindre over buken i hekkefjørdrakta.
Utanom hekketida lever sibirvandresnipene spreitt på kystar, frå Taiwan i nord, gjennom Filippinane, sørlege Malayahalvøya, Indonesia, Ny-Guinea og til kystar av Australia. Dei kan finnast, men er sjeldan langs kystar av Fiji, Tuvalu og New Zealand.[1]
Sibirvandresnipa hekkar i to åtskilte område: i Putoranfjella på Det sentrale sibirplatået samt i austlege Russland inkludert Verkhojanskfjella, og frå Transbajkal i sørvest til Kamtsjatkahalvøya i aust.
I vinterkvartera beitar dei på mudderbankar, på innelukka kystområde med rev, stein eller berg. Hekkehabitata ligg langs strandlinjer og elveleie med grus, innanfor tundra, boreal barskog og taiga, opptil 1800 moh. Reirplassane er ofte ved eit grusete elveleie, med kan òg ligge i tre.[1]
Utanom hekkesesongen lever dei i stor grad av krabbar, men òg andre virvellause dyr inkludert krepsdyr, børstemakk, insekt, dessutan litt småfisk. Under hekkesesongen et dei mest vasslevande insekt og larver.[1]
Lætet skil seg sterkt frå alaskavandresnipa og er skildra som ei høg fløytestrofe med to, nokre gonger tre tonar.
Storleiken på den totale populasjonen er estimert til å ligge på ca. 44 000 individ og er trudd å vere minkande.[2]
Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Sibirvandresnipe Sibirvandresnipe (Tringa brevipes) er ein mellomstor vadefugl i snipefamilien som hekkar i på to åtskilde område: i sentrale Sibir og i austre Russland. Dei lever elles langs kystar i Søraust-Asia og Australasia og på øyar i vestlege Stillehavet.
