Prunella atrogularis (Brandt & JF 1843)

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como ^NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

Prunella atrogularis ye una especie d'ave paseriforme de la familia Prunellidae.^[2] Ye propiu d'Asia y Europa, atopándose n'Asia Central, China, India, Irán, Nepal, Paquistán y Rusia, siendo esporádica n'Oriente Mediu, Escandinavia, Francia y Alemaña.^[1]

Subespecies

Reconócense les siguientes subespecies:^[2]

• Prunella atrogularis atrogularis
• Prunella atrogularis huttoni

Referencies

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Prunella atrogularis .

Ar wrac'hig gouzoug du^[1] (liester : gwrac'higed gouzoug du) a zo ur golvaneg amprevanetaer, Prunella atrogularis an anv skiantel anezhañ.

Doareoù pennañ

Boued

Annez

Al labous a vev an daou isspesad anezhañ — Prunella atrogularis atrogularis ha Prunella atrogularis huttoni — en Oural ha menezioù-hanternoz an Himalaya^[2].

Rummatadur

Diouzh an evnoniourien e vez renket ar wrac'hig gouzoug du er c'herentiad Passeridae pe Prunellidae.

Liamm diavaez

• Prunella atrogularis war al lec'hienn Avibase.

Notennoù ha daveennoù

El pardal de bardissa golanegre (Prunella atrogularis) és un moixó de la família dels prunèl·lids (Prunellidae).

Hàbitat i distribució

Viu en boscos de coníferes de muntanya, en Rússia central i meridional, serralada dels Urals i de Pamir, Turquestan i Kazakhstan fins al sud-oest de Sibèria, Mongòlia i l'oest de la Xina.

Llistat de subespècies

Se n'han descrit dues subespècies:

• Prunella atrogularis atrogularis (Brandt) 1843
• Prunella atrogularis huttoni (Moore) 1854

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Llwyd gyddfddu (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: llwydiaid gyddfddu) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Prunella atrogularis; yr enw Saesneg arno yw Black-throated accentor. Mae'n perthyn i deulu'r Llwydiaid (Lladin: Prunellidae) sydd yn urdd y Passeriformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. atrogularis, sef enw'r rhywogaeth.^[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia ac Ewrop.

Teulu

Mae'r llwyd gyddfddu yn perthyn i deulu'r Llwydiaid (Lladin: Prunellidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Die Schwarzkehlbraunelle (Prunella atrogularis) ist eine Vogelart innerhalb der Gattung der Braunellen. Auf Grund des sehr großen Verbreitungsgebietes, des anscheinend stabilen Populationstrends und der wohl moderat kleinen bis großen Bestände, wird die Art von der IUCN als nicht gefährdet (LC, Least Concern) eingestuft.^[1]

Merkmale

Die Schwarzkehlbraunelle erreicht eine Körperlänge von 15 cm und ein Gewicht von 19 g. Oberkopf und Nacken sind bei der Nominatform gräulich braun und schwarz gestrichelt, Kinn und obere Kehle sind schwarz.^[2][3] Der lange Überaugenstreif ist blass cremefarben^[2] oder weiß bis orange gelbbraun, der Unterbartstreif weiß bis orange gelbbraun^[3], die Ohrdecken schwärzlich.^[2] Der Bereich zwischen Nacken und Schulterfedern (Mantel) ist dunkelbraun gestrichelt, Brust und Flanken sind orange gelbbraun.^[3] Die Bauchseite ist weißlich.^[4] Im ersten Winterkleid kann die schwarze Kehle teilweise durch blasse Säume verdeckt sein, selten fehlt das Schwarz an der Kehle ganz.^[3]

Die Iris ist blass braun, der Schnabel schwarz, die Füße bräunlich fleischfarben.^[4]

Lebensraum und Lebensweise

Während der Brutzeit bevorzugt die Schwarzkehlbraunelle niedriges, dichtes, dorniges Gestrüpp und meidet offene Lebensräume. Sie lebt in der subalpinen Zone im Uralgebirge in zu Gruppen zusammenstehenden Kümmerfichten sowie in Berglärchenwäldern und Weiden Gebüsch. Die Unterart Prunella atrogularis huttoni kommt in Nadel- und Laubwäldern sowie in Gestrüpp, häufig mit Wacholdersträuchern, vor.^[1]

Schwarzkehlbraunellen sind monogam, die Brutzeit dauert von Mai bis August. Das voluminöse, becherförmige Nest wird in Bäumen oder Sträuchern, meist in Fichte oder Wacholder, aus Zweigen, Moos, Gräsern und Stängeln gebaut und mit Gras und Haaren ausgekleidet. Das Gelege besteht aus drei bis fünf Eiern. Schwarzkehlbraunellen ernähren sich hauptsächlich von Insekten und anderen kleinen Gliederfüßern, Würmern und Schnecken. Schwarzkehlbraunellen sind Zugvögel.^[1]

Unterarten und Verbreitung

Von der Schwarzkehlbraunelle wurden zwei Unterarten beschrieben^[2]:

• Prunella atrogularis atrogularis (Brandt, 1843) – Nominatform, nördliches und zentrales Uralgebirge und nordwestliches Russland. Die Unterart überwintert im östlichen Iran, in Turkmenistan und Usbekistan nach Süden bis Afghanistan, bis in den nordwestlichen Indischen Subkontinent und im extremen Südwesten Chinas.^[2]
• Prunella atrogularis huttoni (Moore, 1854) – Gebirge West- und Zentralasiens vom Altai südliche bis Tian Shan und Pamir-Gebirge, teilweise bis in das südwestliche Asien ziehend. Im März 2001 wurde die Unterart, möglicherweise als Irrgast im Qin-Ling-Gebirgszug in Zentralchina gesichtet.^[2]

Verbreitung der Schwarzkehlbraunelle:

Brutgebiete

Ganzjähriges Vorkommen

Überwinterungsgebiete

Zusammengestellt von BirdLife International and Handbook of the Birds of the World (2016) 2016.

Einzelnachweise

1. ↑ ^{a b c} IUCN
2. ↑ ^{a b c d e f} B. Hatchwell, E. de Juana: Black-throated Accentor (Prunella atrogularis). In: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A., de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona 2018 (online).
3. ↑ ^{a b c d} Richard Grimmett, Carol Inskipp, Tim Inskipp, Hem Sagar Baral: Birds of Nepal, Christopher Helm, ISBN 978-9386432926, S. 320.
4. ↑ ^{a b} John MacKinnon, Karen Phillipps: A Field Guide to the Birds of China. 2000, Oxford University Press, ISBN 978-0198549413, S. 492.

L'accentor de la garganta negra (Prunella atrogularis) es un pichon passerat dei regions temperadas e subarticas d'Asia. Es un migrator qu'ivèrna en Índia e dins d'autrei regions dau sud d'Asia. Si vetz que rarament en Euròpa.

Ivèrna dedins lei brossalhas o dins lei camps.

КӀыкъыржьэгъуфӀыцӀэ (лат-бз. Prunella atrogularis) — унэбзу хэкӀыгъуэм, кӀыкъыр лъэпкъым щыщщ.

Нэхъыщхьэу здэпсэур Азиэмрэ Еуропэмрэ, уащыпэщӀохуэ Азиэ Курытым, Хъутейм, Индиэм, Непалым, Пакистэным, Урысейм джоуэ, зэзэмызэкӀэ щалъагъу, ауэ щыпсэуэу щӀэныгъэлъхэм ягъэунэхуакъым КъуэкӀыпӀэ Гъунэгъум, Скандинавиэм, Фрэнджым, Джэрмэным.

ЛӀэужьыгъуэ къуэдзэхэр

• Prunella atrogularis atrogularis
• Prunella atrogularis huttoni

Тхылъхэр

• Брат Хьэсин. Адыгэхэм я къуалэбзу щӀэныгъэр. Черкесск. 2007 гъ.

' कालोकण्ठे लेकचरी' नेपालमा पाइने एक प्रकारको चराको नाम हो। यसलाई अङ्ग्रेजीमा ब्ल्याक-थ्रोटेड एसेन्टर (Black-throated Accentor) भनिन्छ ।

यो पनि हेर्नुहोस्

सन्दर्भ सामग्रीहरू

बाह्य लिङ्कहरू

The black-throated accentor (Prunella atrogularis) is a small passerine bird found in the Ural, Tian Shan and Altai Mountains. It is migratory, wintering in Afghanistan and neighboring countries. It is a rare vagrant in western Europe.

The black-throated accentor builds a neat nest low in spruce thickets, laying 3-5 unspotted blue eggs. It winters in scrub or cultivation.

This is a dunnock-sized bird, 13.5–14 centimetres (5.3–5.5 in) in length. It has a streaked dark brown back, somewhat resembling a house sparrow, but adults have a black crown, face patch and throat, and a white supercilium. The breast is orange, and the belly white with orange stripes. Like other accentors, this species has an insectivore's fine pointed bill.

Sexes are similar, but winter birds and juveniles are less contrasted. In particular, the dark throat may be almost absent in young birds.

The call is a fine ti-ti-ti, and the song is similar to the dunnock's pleasant twittering.

References

La Nigragorĝa pronelo, Prunella atrogularis, estas malgranda paserina birdo de la familio de Proneledoj kaj ties ununura genro Prunella, kiu troviĝas tra moderklimata kaj subarkta Azio. Ĝi estas migranta specio, kiu vintras en Barato kaj aliaj partoj de suda Azio. Ĝi estas rara vaganto en okcidenta Eŭropo.

La Nigragorĝa pronelo konstruas simplan neston malalte en arbustoj de piceo, kie la ino demetas 3-5 nepunktitajn bluajn ovojn. Ili vintras en arbustaroj aŭ kultivejoj.

Tiu estas pronelgranda birdo, 13.5–14 cm longa. Ĝi havas striecan malhelbrunan dorson, iom similan al tiu de la Dompasero, sed plenkreskuloj havas nigrajn kronon, vizaĝozonon kaj gorĝon (kiel la parencaj Rokpronelo, Bruna pronelo kaj Siberia pronelo pri la du unuaj menciitaj zonoj, sed tiuj ne havas nigran gorĝon) kaj helan superokulan strizonon kiel multaj aliaj samgenranoj. La nigra gorĝo nomigas la specion kaj en esperanto kaj en la latina scienca nomo kie atrogularis signifas precize "kun nigra gorĝo". La brusto estas oranĝeca, kaj la ventro blankeca kun oranĝecaj strioj. Kiel aliaj proneloj, ankaŭ tiu specio havas la fajnan pintecan bekon propran de insektovoraj birdoj.

Ambaŭ seksoj estas similaj, sed vintruloj kaj junuloj estas malpli kontrastaj. Pli precize la malhelan gorĝon povas ne havi junuloj. La alvoko estas fajna ti-ti-ti, kaj la kanto estas simila al tiu de la Pronelo.

Formas superspecion kun P. koslowi, kaj ŝajne estas proksima ankaŭ al P. ocularis; la tri specioj apartenas al specigrupo kiu inkludus ankaŭ P. fulvescens, P. montanella kaj P. fagani. Proponitaj centraziaj rasoj lucens (priskribitaj el R Tzagma, en centra Tien Ŝan) kaj menzbieri (el Katon-Karagai, en sudokcidenta Altajo) konsiderataj kiel sinonimaj kun huttoni. Origina literumado de la specinomo estis miscitita kiel “atragularis”, se tio estas evitinda.

Oni agnoskas du subspeciojn.

• atrogularis (J. F. Brandt, 1844) - reproduktiĝas en nordaj kaj centraj Uraloj, en nordokcidenta Rusio; nereproduktuloj en sudokcidenta Azio.
• huttoni (F. Moore, 1854) - reproduktiĝas en montoj de centrokcidenta Azio, el Altajo suden al Pamiro; nereproduktuloj en sudokcidenta Azio.

Referencoj

• IUCN2006, BirdLife International, 2004, 53157, Prunella atrogularis, 12a Majo 2006. Malplej zorgiga.

Portalo pri Birdoj

El acentor gorginegro^[2]​ (Prunella atrogularis) es una especie de ave paseriforme de la familia Prunellidae.^[3]​ Es propio de Asia y Europa, encontrándose en Asia Central, China, India, Irán, Nepal, Pakistán y Rusia, siendo esporádica en Oriente Medio, Escandinavia, Francia y Alemania.^[1]​

Subespecies

Se reconocen las siguientes subespecies:^[3]​

• Prunella atrogularis atrogularis
• Prunella atrogularis huttoni

Referencias

Prunella atrogularis Prunella generoko animalia da. Hegaztien barruko Prunellidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Prunella
• Prunellidae

Mustakurkkurautiainen (Prunella atrogularis) on pieni rautiainen, jota tavataan mantereisessa Aasiassa.

Koko ja ulkonäkö

Mustakurkkurautianen on 13,5–14 cm pituinen eli rautiaisen kokoinen. Myös olemukseltaan se muistuttaa rautiaista. Kesäpuvussa erottuvat selvästi musta kurkku ja poski, jotka syyspuvussa osittain peittyvät vaaleampien höyhentenkärkien alle. Selvästi havaittava valkoinen tai vaalea silmäkulmajuova. Alapuolelta se on vaaleampi kuin rautiainen. Sukupuolet ovat samannäköisiä.^[2]

Esiintyminen

Laji elää keskisessä Aasiassa Uralilta itään (alalaji huttoni) ja Luoteis-Venäjällä Uralin länsipuolella (nimialalaji atrogularis). Se on muuttolintu, joka talvehtii lähinnä Intiassa ja muualla Etelä-Aasiassa. Euroopassa mustakurkkurautiaista tavataan harvoin. Suomessa se on havaittu 6 kertaa vuoden 2006 loppuun mennessä. Ensi havainto tehtiin 19. lokakuuta 1987 Helsingissä^[3].

Elinympäristö

Laji elää lisääntymisaikana pensaikoissa ja tiheissä kuusikoissa, muuttomatkoilla ja talvehtimisseuduilla erilaisissa pensaikoissa ja myös kulttuuriympäristössä.

Lisääntyminen

Kuppimainen pesä on tavallisesti matalalla nuoren kuusen tai katajan oksalla ja sinisiä munia on 3–5. Naaras hautoo noin 12 päivää. Molemmat emot huolehtivat poikasista, jotka lähtevät pesästä 11–14 päivän ikäisinä. Emot ruokkivat poikasia maastossa vielä noin viikon ajan. Tavallisesti kaksi, joskus kolme pesyettä kesän aikana.^[4]

Ravinto

Ravintona se käyttää etupäässä hyönteisiä ja muita pieniä selkärangattomia. Etenkin talvella se syö myös siemeniä.^[4]

Lähteet

L’Accenteur à gorge noire (Prunella atrogularis) est une petite espèce de passereau de la famille des Prunellidae.

Description

D'une taille d'environ 14 à 15 cm pour un poids de 19 g, comme l'Accenteur mouchet, il a le dos brun foncé rayé un peu comme les moineaux. Les adultes ont la gorge, la tête et la crête noires et les sourcils blancs. Leur poitrine est orangée et leur ventre est blanc rayé d'orange.

Les oiseaux des deux sexes se ressemblent, mais ils sont moins contrastés quand ils sont jeunes et en période internuptiale. La gorge noire peut notamment être complètement absente chez les jeunes oiseaux.

Le cri est un fin ti-ti-ti, et le chant est similaire au gazouillis plaisant de l'accenteur mouchet.

Répartition et sous-espèces

L'Accenteur à gorge noire est représenté par deux sous-espèces :

• P. a. atrogularis : Oural ;
• P. a. huttoni : Altaï et Tian Shan.

Répartition de l'accenteur à gorge noire

Alimentation

Comme les autres accenteurs, cet oiseau est essentiellement insectivore. Il consomme notamment des collemboles, des lépidoptères, des coléoptères et des hémiptères. Parmi les autres invertébrés entrant dans le régime alimentaire figurent des araignées, des acariens, des lombrics et des escargots.

L'Accenteur à gorge noire se nourrit aussi des graines surtout en hiver.

Reproduction

Cette espèce se reproduit de mai à août. Elle effectue deux nichées, voire trois. Contrairement à l'Accenteur mouchet, elle est monogame. Elle construit un nid dans les broussailles des épicéas où la femelle pond de 3 à 5 œufs bleus non tachés.

De zwartkeelheggenmus (Prunella atrogularis) is een zangvogel uit de familie van heggenmussen (Prunellidae).

Verspreiding en leefgebied

De soort telt twee ondersoorten:

• P. a. atrogularis: het Oeralgebergte van noordwestelijk Rusland.
• P. a. huttoni: de bergen van centraal Azië.

Svartstrupejernsporv (Prunella atrogularis) er ein sporvefugl i jernsporvfamilien med eit relativt avgrensa utbreiingsområde i Uralfjella og i fjellområde i vestlege Sentral-Asia med overvintring i sentrale og i sørvestlege Asia.

Skildring

Storleiken på denne arten er som jernsporv, 13 til 14,5 centimeter. Det er variantar av fjørdrakta i populasjonane. I sommardrakta har svartstrupejernsporven eit breitt svart parti over strupen og kinna med lyst mustasjeparti i mellom, svart nebb og krone. Dei har ei brei kvit augebrynstripe som hos nokre fuglar er ho ikkje synlege framføre auget. Utanom hekketida er augebrynstripa brunbeige og strupe-kinn kan vere svakare svartfarga. Brystet og buken er beige med raudskjer og kan ha mørke strekar på flankane. Oversida er matt mørkebrun med flekker. Nebbet er lite og rettpeikande. Kjønna er like.^[1]

Denne arten kan leve i karrig, lågt kratt og anna skog, både lauvskog og barskog inkludert einer. I Sentral-Asia kan dei treffast opp til 3000 moh. I vinterkvarteret kan dei leve lågare og i varierte naturtypar. Hekkeområdet er Uralfjella i Russland og i fjellområde i vestlege Sentral-Asia. Overvintring går føre seg i fragmenterte område i frå Kasakhstan til nordlege Iran, i Afghanistan, nordlege delar av Pakistan og India og i vestlege Nepal. Der er òg eit overlappande vinter og sommarområde i austlege Kasakhstan og i tilgrensande naboland i aust.

Svartstrupejernsporvar vil helst ete insekt og anna leddyr, men om vinteren beitar dei ofte på frø, både frå gras og meir urteaktige plantar.

Storleiken på populasjonen er estimert til i mellom 10 og 100 tusen individ. Bestanden er stabil. Arten er klassifisert som globalt livskraftig, LC.^[2]

Spontant i Noreg

Eit individ av arten er registrert i Hauge i Dalane i november og desember 2013.^[3]

Kjelder

• Hatchwell, B. & de Juana, E. (2020) Black-throated Accentor (Prunella atrogularis) I: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. Henta den 14. januar 2020

Referansar

Bakgrunnsstoff

Commons har multimedia som gjeld: Svartstrupejernsporv

Svartstrupejernspurv (Prunella atrogularis) er en fugl i jernspurvfamilien.

Underarter

Det er beskrevet to underarter av svartstrupejernspurv^[2]:

• Prunella atrogularis atrogularis (J. F. Brandt, 1844)
• Prunella atrogularis huttoni (F. Moore, 1854)

Referanser

Eksterne lenker

• (sv) svartstrupejernspurv hos Dyntaxa
• (en) svartstrupejernspurv i Encyclopedia of Life
• (en) svartstrupejernspurv i Global Biodiversity Information Facility
• (en) svartstrupejernspurv hos Fauna Europaea
• (en) svartstrupejernspurv hos NCBI
• (en) svartstrupejernspurv hos ITIS
• (en) Kategori:Prunella atrogularis – bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• Prunella atrogularis – detaljert informasjon på Wikispecies
• Prunella atrogularis (ID C68A31C1D11E7B5D). Avibase. Hentet ut 3. august 2013.
• Prunella atrogularis (TSN 562482). Integrated Taxonomic Information System. Hentet ut 3. august 2013.
• Birdlife Species Factsheet: Prunella atrogularis. Hentet ut 3. august 2013.
• Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson. 2011. The Clements checklist of birds of the world: Version 6.7.. Hentet ut 3. august 2013.

Denne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den.
Det finnes mer utfyllende artikkel/artikler på .

Płochacz czarnogardły (Prunella atrogularis) – gatunek małego ptaka z rodziny płochaczy. Występuje w zachodniej i centralnej Azji. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Taksonomia

Po raz pierwszy gatunek opisał Johann Friedrich Brandt w 1843. Holotyp pochodził z Semeju (dawniej Semipałatyńsk; północno-wschodni Kazachstan). Nowemu gatunkowi nadał nazwę Accentor atrogularis^[3]. Obecnie (2017) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) umieszcza płochacza czarnogardłego w rodzaju Prunella. Wyróżnia 2 podgatunki^[4]. Dwa proponowane podgatunki, P. a. lucens i P. a. menzbieri zsynonimozowano z P. a. huttoni^[5].

Podgatunki i zasięg występowania

IOC wyróżnia następujące podgatunki^[4]:

• P. a. atrogularis (von Brandt, JF, 1843) – gniazdują w północnym i centralnym Uralu; zimowiska znajdują się we wschodnim Iranie, Turkmenistanie i Uzbekistanie na południe po Afganistan i północno-zachodni subkontynent indyjski oraz skrajnie południowo-zachodnie Chiny^[5]
• P. a. huttoni (Moore, F, 1854) – góry zachodnio-centralnej Azji, od Ałtaju po Tienszan i Pamir; częściowo migrują do południowo-zachodniej Azji. W maru 2001 odnotowano przedstawiciela podgatunku, prawdopodobnie zagubionego, w górach Qin Ling (Shaanxi, centralne Chiny)^[5]

Zagubione ptaki odnotowywano m.in. w Niemczech (styczeń 2012 – drugie stwierdzenie^[6]), Francji (1997 – pierwsze stwierdzenie^[7]), Turcji (2014 – pierwsze stwierdzenie^[8]), Finlandii (do października 2016 – 11 stwierdzeń), Szwecji (do listopada 2017 – 9 stwierdzeń)^[9], Norwegii (2013 – pierwsze stwierdzenie)^[10], na Litwie (2015 – pierwsze stwierdzenie)^[11], na Słowacji^[12], w Kuwejcie (1995 – pierwsze stwierdzenie)^[13]. W 1975 miało miejsce pierwsze stwierdzenie dla Omanu; początkowo ptaka błędnie zidentyfikowano jako płochacza pstrego (P. ocularis). Po 20 dniach od obserwacji ptak został zabity i przekazany do Muzeum Historii Naturalnej w Tring^[14]. Zagubione ptaki notuje się też w nietypowych rejonach w Rosji, np. w regionie Kirowa w 2015; ogółem rzadko te ptaki pojawiają się w równinnych, europejskich częściach Rosji^[15].

Morfologia

Długość ciała wynosi 13,5^[16]–17 cm, masa ciała 14,5–23,6 g. Długość skrzydła u samców: 68–77 mm, u samic: 68–73 mm^[17]. W szacie godowej płochacze czarnogardłe mają ciemnobrązowe ciemię, niekiedy z szaropłowymi krawędziami piór. Szyja i górna część grzbietu mają barwę płowobrązową, pokryte są ciemnobroązowymi paskami. Kuper i pokrywy nadogonowe szarobrązowe. Brew jasna, niemal biała, sięga aż po kark. Kantarek, pokrywy uszne, broda i gardło ciemnobrązowe, pierś płowa (ciepła, pomarańczowa^[16]). Pozostała część spodu ciała ma barwę brudnobiałą, na bokach występują ciemnobrązowe paski. Nogi żółte, tęczówka brązowa^[17]. Na jesieni płochacze czarnogardłe można odróżnić od innych po jasnej, płowordzawej brwi oraz białych końcówkach czarnych piór na gardle^[16].

Ekologia i zachowanie

Ptak sfotografowany w okolicach Tian Shan Observatory (nieopodal Ałmaty)

Płochacze czarnogardłe gniazdują w lasach iglastych (ze świerkami, modrzewiami, jodłami) z zakrzewionymi przecinkami, lasach mieszanych z osikami i brzozami oraz świetlistych lasach jałowcowo-świerkowych na wysokości 1400–2800 m n.p.m. w Tienszan i 1400–2000 m n.p.m. w Ałtaju. Podczas przelotów odwiedzają lasy, w tym nadrzeczne, ogrody, zachwaszczone tereny, rzadko trzcinowiska^[17]. Płochacze czarnogardłe odzywają się delikatnym ti-ti-ti, podobnie jak inni mali przedstawiciele rodzaju. Ich pieśń przypomina pieśń pokrzywnicy (P. modularis), jest bezładna i wykazuje niewielki zakres tonalny, zwrotki są nieznacznie cichsze i krótsze. Mniej jest w niej czystych nut, niż u pokrzywnicy^[16]. Płochacze czarnogadłe żywią się głównie owadami i innymi stawonogami, jedzą także pozostałe bezkręgowce, w tym ślimaki. Zjadają także ziarno, głównie zimą^[5].

Lęgi

Większość informacji na temat rozrodu płochaczy czarnogardłych pochodzi z badań nad przedstawicielami P. a. huttoni prowadzonych w Tienszan. Okres lęgowy trwa od maja do sierpnia. Prawdopodobnie ptaki te wyprowadzają dwa, być może trzy lęgi^[5]. Pary gniazdują 40–200 m od siebie. Gniazda umieszczone są na drzewach (świerkach, modrzewiach) lub krzewach (jałowcach, wiciokrzewach, wierzbach, różach dzikich, dereniach) na wysokości 0,4–15 m nad ziemią (zazwyczaj 1–2 m). Budulec stanowią cienkie gałązki, suche trawy i mech, wyściółkę zaś włosie, puch roślinny i pióra. Gniazdo buduje samica; zajmuje jej to 7–18 dni. Zniesienie liczy 3–6 jaj. Inkubacja trwa 11–14 dni, samica wysiaduje sama; samiec okazjonalnie ją karmi. Obydwa ptaki z pary karmią młode, które opierzają się w pełni po 11–14 dniach^[17].

Status

IUCN uznaje płochacza czarnogardłego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2017). BirdLife International ocenia trend populacji jako stabilny^[18].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Nagrania głosów płochaczy czarnogardłych w serwisie xeno-canto

Vrchárka čiernohrdlá alebo vrchárka černohrdlá^[2] (lat. Prunella atrogularis) je druh spevavca z čeľade vrchárkovité (Prunellidae). Obýva hory strednej Ázie ako Ural, západnú Európu veľmi zriedkavo navštívi na jeseň.^[3]

Výskyt a stav na Slovensku

Vrchárka čiernohrdlá bola prvýkrát zaznamenaná na Slovensku 30. októbra 2010, podarilo sa odchytiť jedného samčeka v ornitologickom stacionári Drienovec.^[3][4]

Referencie

1. ↑ IUCN Red list 2018.1. Prístup 10. septembra 2018
2. ↑ KOVALIK, Peter, et al. Slovenské mená vtákov [online]. Bratislava : SOS/BirdLife Slovensko, 2010 (2016,2018), rev. 2018-01-27, [cit. 2018-09-10]. Dostupné online.
3. ↑ ^{a b} ŠRANK, Vladimír. 11. správa Faunistickej komisie Slovenskej ornitologickej spoločnosti/BirdLife Slovensko The 11th report of the Rarities Committee of the Slovak Ornithological Society/BirdLife Slovakia. Tichodroma, roč. 23, čís. 2011, s. 77 - 79. Dostupné online [cit. 2018-09-10].
4. ↑ Zoznam pozorovaní vzácnych a zriedkavých druhov vtákov, databázový systém Birding Slovakia [online]. [Cit. 2018-09-10]. Fotodokumentácia odchyteného jedinca. Dostupné online.

Iné projekty

• Commons ponúka multimediálne súbory na tému Vrchárka čiernohrdlá
• Wikidruhy ponúkajú informácie na tému Vrchárka čiernohrdlá

Svartstrupig järnsparv^[2] (Prunella atrogularis) är en fågel i familjen järnsparvar.^[3]

Utseende och läte

Den svartstrupiga järnsparven mäter 13-14,5 cm. Den har den för familjen typiska sparvliknande kroppsformen med en smal och spetsig näbb som är svart och lämplig att fånga insekter med. Ovansidan är brunstrimmig och undersidan strimmigt beigegrå och den har ett sandfärgat till orange bröst. Den adulta fågeln i sommardräkt har gråsvart hjässa, ljust ögonbrynsstreck (vitt eller ljust sandgult), svart kind och svart strupe. Kinden och strupen avgränsas av en smal ljus kil som pekar upp mot näbbroten.

På hösten påminner den mycket mer om sibirisk järnsparv (P. montanella) då det svarta på strupe och kind är mindre tydligt och den har en gulare ton på ögonbrynsstrecket. Även fåglar i första vinterdräkt påminner om sibirisk järnsparv.

Lockropet är ett mjukt ti-ti-ti och den melodiska sången liknar järnsparvens.

Ekologi

Svartstrupig järnsparv tivs i låga och täta törnsnår och undviker öppna ytor.^[1] I Uralbergen hittas den bland granar i den subalpina zonen liksom i lärkskog och videsnår, medan underarten huttoni ses i både barr- och lövskog samt i enbuskmarker.^[1] Arten häckar från maj till augusti och tros vara monogam. I det skålformade boet placerat i ett träd eller i en buske, vanligast i gran eller en, läggs tre till fem ägg.^[1] Den livnär sig huvudsakligen på insekter och små spindeldjur, liksom mask och sniglar.^[1]

Utbredning och systematik

Fågeln lever i tempererade och subarktiska delar av Asien, I Ryssland, Kazakstan, Uzbekistan, Kirgizistan, Tadzjikistan, Mongoliet och Kina. De nordligaste populationerna flyttar vintertid söderut, vissa till de sydligare områdena av häckningsområdet och andra längre söderut till Indien, Iran, Afghanistan, Pakistan, och Nepal.

Den delas upp i två underarter med skilda utbredningsområden:^[3]

• P. a. atrogularis – häckar i den norra delarna av bergskedjan Ural. Övervintrar söderut till Afghanistan och Iran
• P. a. huttoni – häckar i ryska Altaj. Övervintrar söderut till Pakistan och nordöstra Indien.

DNA-studier visar att de båda underarterna är genetiskt relativt åtskilda, så pass att de skulle kunna utgöra två olika arter. Dessa resultat har dock ännu inte lett till några taxonomiska förändringar.

Fågeln är en sällsynt gäst väster om Europeiska Ryssland. I Norden finns nio fynd från Finland, ett från Norge och sex godkända fynd från Sverige fram till och med 2015.^[4] Senhöst dominerar fyndbilden i Norden.^[4]

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling.^[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).^[1] I Europa tros det häcka 1.500-2.100 par.^[1]

Referenser

Delar av artikeln är översatt från engelska Wikipedias artikel Accentor Black-throated Accentor^{[död länk]}

Noter

1. ^ [a b c d e f g h] Birdlife International 2016 Prunella atrogularis Från: IUCN 2016. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2016.3 www.iucnredlist.org. Läst 2016-12-10.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2017) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2017-08-14
3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2015 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2015-08-11
4. ^ [a b] Svartstrupig järnsparv, Sveriges ornitologiska förenings raritetskatalog.

Källor

• Mullarney, K. Svensson, L. Zetterström, D. (1999). Fågelguiden, Europas och Medelhavsområdets fåglar i fält. (första upplagan). Stockholm: Albert Bonniers förlag. sid. 256
• Lars Larsson, Birds of the World, 2001, CD-rom

Prunella atrogularis là một loài chim trong họ Prunellidae.^[1]

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Prunella atrogularis tại Wikispecies

Bài viết Bộ Sẻ này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.

• x
• t
• s

• Найти и оформить в виде сносок ссылки на независимые авторитетные источники, подтверждающие написанное.

黑喉岩鹨（学名：Prunella atrogularis）为岩鹨科岩鹨属的鸟类。在中国大陆，分布于新疆、西藏等地。该物种的模式产地在巴基斯坦Semi-Palatine。^[1]

亚种

• 黑喉岩鹨指名亚种（学名：Prunella atrogularis atrogularis）。分布于俄罗斯伊朗以及中国大陆的新疆、西藏等地。该物种的模式产地在巴基斯坦Semi-Palatime。^[2]
• P.a.huttoni

参考文献